Wereldwijd wordt het huichelachtige leugenpamflet gebruikt bij de anti-Israël-hersenspoeling
************** Klik hier voor aflevering één **************
**********************************************************
UPDATE: Het Gatestone Institute heeft op 27 januari 2016 een artikel van Denis MacEoin gepubliceerd onder de titel “Christians Who Demonize Israel: Kairos”
***********************************************************
************** Klik hier voor aflevering één **************
(Auteur: Martien Pennings – Research: Ya´akov Siepman)
De laatste jaren is er een steeds duidelijker patroon van een parallelle Israëlhaat en islamliefde onder Nederlandse “christenen” te bespeuren, zowel onder protestanten als katholieken, zowel in de kerken als in politieke partijen. Men kan alleen hopen dat een deel van die tweeling-emotie op onwetendheid berust. Dat is voor de hand liggend: bij doorvragen blijken de Israël-bashers en de islamofielen niks te weten, respectievelijk in leugens te geloven over zowel Israël als de islam. Die verzwijgingen en leugens zijn in het collectieve bewustzijn geplant door wat Fortuyn de “Linkse Kerk” heeft genoemd. Inzake Israël en islam heeft die Linkse Kerk een bijna totaal monopolie veroverd in de politiek, de media en het onderwijs, kortom: de cultuur in het algemeen. Men mag hopen dat het inderdaad onwetendheid is, maar vooral bij sommige “christenen”, zo valt te vrezen, zit er dat oeroude irrationalisme onder, dat we ook bij vele moslims aantreffen: Jodenhaat. Op deze site zal een nog onbekend aantal afleveringen in deze serie proberen die “christelijke” Israëlhaat & islamofilie in kaart te brengen. De tekst zal telkens zijn van Martien Pennings op basis van research door Ya’akov Siepman. (Klik hier voor aflevering één)
Het satanische liegen van het “Palestijnse” “christelijke” “Kairos”-document
In de vorige aflevering is vergeten een naam te noemen die wel genoemd had moeten worden: Sabeel. De Arabische naam wil christelijk zijn en betekent “de bron” of “de weg”. Deze club is verantwoordelijk voor het “Palestijnse Kairos-document” van 2009 dat in die vorige en ook deze aflevering aan de orde is. Wie op de Wiki-pagina van Sabeel of op hun eigen site kijkt is gauw klaar. De sleutelwoorden van deze groep “Palestijnse christenen” zijn “bevrijdingstheologie” en “het lijden van het Palestijnse volk” en men zet zich af tegen de zogenaamde “Israël-theologie” waarin christenen solidair met Israël zijn. Men begrijpt: dit is politieke strijd in een theologisch jasje. We zouden hier nog een verhandeling over de personen en organisaties kunnen geven die internationaal de infiltratie in christelijke kringen verzorgen van het huichelachtige huilverhaal van “de Palestijnen”, maar dat “discover the networks” van Israël-hatende “christenen”, ook in Nederland, komt misschien in een latere aflevering aan de orde. De christelijke verdedigers van Israël komen trouwens de met de islam collaborerende “christenen” vanzelf in de praktijk tegen. Volgens een verslag van Ben Kok maakt de PKN, de Protestantse Kerk in Nederland 120.000 euro per jaar aan dit “Sabeel” over.
In de kop van dit stuk staan drie keer aanhalingstekens, want als er ooit “Palestijnen” hebben bestaan, dan waren dat de Joden. Het “Palestijnse volk” is door Arafat uitgevonden op advies van het Kremlin, omdat het dan mooi in de “anti-imperialistische” retoriek van de Koude Oorlog paste. En “christelijk” kunnen deze “Palestijnen” nooit zijn, want als je zoveel satanische leugens welbewust debiteert als voorbereiding op de volgende genocide op de Joden kan je wat ons betreft niet verder verwijderd geraakt zijn van de Heer J. van Nazareth. Hetzelfde argument geldt voor het misbruiken van de naam van het oorspronkelijke “Kairos-document” van 1985 dat protesteerde tegen de Apartheid in Zuid-Afrika.
Inmiddels is ons duidelijk geworden dat het kapen van “de Zuid-Afrikaanse traditie” door dit gemengd “Palestijns”-Nederlands bedriegers-gezelschap wel erg ver gaat. Het is ook nog lijkenpikkerij, want de echte “Stichting Kairos” is al vijf jaar vóór het verschijnen van deze oproep “uit het hart van het Palestijnse lijden” opgeheven. Op de website van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis staat:
“De Werkgroep Kairos, later Stichting Kairos, heeft zich vanaf de jaren zeventig tot begin jaren negentig bezig gehouden met acties betreffende Zuidelijk Afrika, waarbij vooral de apartheid, het racisme en de rol van het bedrijfsleven in het bijzonder die van Shell bij de oliewinning thema’s waren; na het einde van het Apartheidsregime in Zuid-Afrika en de eerste vrije verkiezingen in 1994 richtte Kairos zich vooral op verzoening en wederopbouw; in 2001 werd door het algemeen bestuur besloten de activiteiten te staken en uiteindelijk werd de Stichting Kairos per 1 juli 2004 opgeheven.”
In aflevering één werd de leugenachtige presentatie van het “Palestijnse” Kairos Document van 2009 behandeld, maar de inhoud is nóg hypocrieter. Malcolm Lowe heeft een analyse gemaakt van de bewuste smeerlapperij in deze tekst. Ik zal deels de analyse van Lowe volgen en mijn eigen aanvulling daarop geven.
Lowe wijst een aantal sleutelpassages aan. In de paragrafen 1.4 en 4.3 luidt het achtereenvolgens:
“1.4 Inderdaad is het zo dat Palestijnen zich verzetten tegen de bezetting. Zonder bezetting zou dit echter niet nodig zijn en zouden de gevoelens van angst en onveiligheid niet bestaan. Zo zien wij de situatie. Wij doen daarom een dringend beroep op de Israëli’s hun angstgevoelens af te schudden en een einde te maken aan de bezetting. Dan zullen zij een nieuwe wereld zien waarin geen angst is en geen dreiging, maar veiligheid, gerechtigheid en vrede.”
“4.3 We doen een dringend beroep op Israël om het onrecht dat men ons aandoet te beëindigen. We roepen op de waarheid over de werkelijkheid van de bezetting niet langer te verdraaien, door te pretenderen dat het gaat om een strijd tegen terrorisme. De wortels van dit ‘terrorisme’ liggen in het menselijk onrecht dat ons wordt aangedaan en in het kwaad van de bezetting. Als er een oprechte intentie bestaat het ‘terrorisme’ te beëindigen, moeten deze wortels worden verwijderd.”
Lowe zegt over deze passages:
“(. . .)beëindig de bezetting en Palestijnse terrorisme, eufemistisch aangeduid als “verzet” zal ophouden voor altijd. De auteurs weten dat dit een leugen is. Ze weten dat organisaties als Hamas, die massale steun onder de Palestijnse bevolking genieten, gezworen hebben om met dat ”verzet” door te gaan zolang de staat Israël bestaat.”
Natuurlijk heeft Lowe gelijk. Maar hij zegt bijlange na niet genoeg om de diepte van het liegen in deze twee passages te peilen. In het opstel “Dries van Agt werkt aan de volgende genocide op de Joden” heet een speciale paragraaf “de mateloosheid van het liegen” en die is hier onverkort van toepassing.
Een paragraaf van bovengenoemd opstel heet “het leugenluchtkasteel zelf” en met name in de sub-paragraaf “San Remo: ’bezetting’ en ’kolonisatie’ ” wordt uitgelegd dat nooit een natie legitiemer – moreel en juridisch – in een landstreek verbleef dan Israël in Samaria-Judea, welke landstreek we van de islamitische propaganda en haar linkse collaborateurs hebben geleerd “Westbank” te noemen. Met andere woorden: die termen “bezetting” en “kolonisatie” zijn leugens van kosmische omvang. In feite zijn het de roestige leugen-spijkers waaraan dat hele “Palestijnse” slachtofferverhaal is opgehangen.
Hoezéér dat waar is, dat die hele slachtofferige leugenindustrie van de “Palestijnse” maffia’s valt of staat met de basisleugen van “bezetting”, een woord dat door nagenoeg elke Westerse journalist al bijna veertig jaar lang in de wezenloze muil wordt genomen, kan men aflezen aan het telkens weer terugkeren van dat perverse woord in dit “Kairos”-document.
Let vooral ook op het gezwollen “moraal-theologische” gebral waarmee de kernleugen telkens opnieuw gedebiteerd wordt. Paragraaf 2.5:
“Wij verklaren ook dat de Israëlische bezetting van Palestijns land een zonde is tegen God en de mensheid. Palestijnse mensen worden daardoor beroofd van hun basale mensenrechten, door God gegeven. De bezetting verstoort het beeld van God in de Israëlische mens, die bezetter is geworden, en dat in de Palestijnse mens, die lijdt onder de bezetting. Wij verklaren dat iedere theologie die de bezetting legitimeert, schijnbaar gebaseerd op de Bijbel, op geloofsbelijdenis of op geschiedenis, ver staat van de christelijke leer. Zo’n theologie roept op tot geweld en heilige oorlog in de naam van de Almachtige God en maakt God daarmee ondergeschikt aan tijdelijke, menselijke belangen. Ook verstoort zij het beeld van God bij de mensen die leven onder politiek en theologisch onrecht.”
Merk op dat hier voortdurend sprake is van wat in het Engels heet “proof by assertion”, bewijs door bewering, waarbij nogmaals aangetekend zij dat de bewering een megaleugen is. En dan is er in de passage ook nog de gotspe dat het de Joden of christenen zijn die de “heilige oorlog” zouden propageren. Deze brutaliteit uit de schennende bekken van “christelijke” collaborateurs met de islam, een ideologie die uit Jodenhaat en oorlogszucht is opgetrokken, is onverdraaglijk.
De voornaamste indeling van het pamflet is volgens drie nogal fundamentele heilige woorden, die vooral in de islam – en die ideologie hangen de meeste “Palestijnen” toch aan – geheel onbekend zijn dan wel een agressief-perverse betekenis hebben. “Uur van de Waarheid” staat op het schutblad van het pamflet en meteen daaronder volgen dan de heilige woorden:
“( . . .) een woord van geloof, hoop en liefde uit het hart van het Palestijnse lijden.”
Met deze valse pathetiek wordt al meteen een grote leugen ingeleid, want als de “Palestijnen” ergens onder lijden is het onder hun eigen maffia’s, van Hitlervriend de Moefti van Jeruzalem, via Arafat naar Abbas en Hamas, en onder de bewuste politiek van de Arabische staten om het “vluchtelingenprobleem” in stand te houden teneinde Israël te kunnen chanteren.
Verder is die drieslag “geloof, hoop en liefde”, zegt Lowe, “een bewuste echo van een beroemde passage van Paulus (1 Korintiërs 13). Het degraderen van de gedachte van Paulus voor Palestijnse politieke doeleinden doet denken aan George Orwells 1984, waarin het Ministerie van Vrede permanent oorlog voert, het Ministerie van Liefde de leiding heeft over een politiestaat en het Ministerie van Waarheid gespecialiseerd is in propaganda.”
Lowe laat ook nog zien hoe deze “christenen” de techniek van het spreken met gespleten tong hebben afgekeken van hun islamitische broeders in het Kwaad. Zo is er in sectie 2 van het pamflet nog sprake van “een boycot van al dat geproduceerd is door de bezetting”, maar in sectie 7 gaat het al over “economische sancties en een boycot tegen Israël”.
Dat kan kloppen met het feit dat in het pamflet voortdurend wordt gesproken over “bezetting”, maar niet wordt uitgelegd welke gebieden als “bezet” worden beschouwd. De naïeve westerling zal ervan uitgaan dat niet Israël zelf daarmee bedoeld wordt, maar elke Arabier begrijpt direct de knipoog. In dezelfde richting wijst het feit dat nergens in het pamflet de “twee-staten-oplossing” vermeld wordt. Ook als het pamflet over de “vluchtelingen” komt te spreken, wekt het de indruk dat het stiekem de bedoeling is dat Israël zelf verdwijnt:
“1.1.6 Vluchtelingen zijn ook onderdeel van onze realiteit. Velen van hen leven nog altijd in kampen onder moeilijke omstandigheden. Zij hebben recht op terugkeer en wachten al generatie na generatie op terugkeer naar hun land. Wat zal hun lot zijn?”
Tsja, géén oproep aan de Arabische landen om eindelijk de “Palestijnen” een Syrische, Egyptische of Jordaanse nationaliteit aan te bieden. Met behulp van oliegeld uit Saoedi-Arabië en de Golfstaten had toch al heel lang geleden heel wat mogelijk geweest moeten zijn. Het arme Israël, volop in de opbouw en langs alle kanten bedreigd, slaagde er wél in veel meer Joodse verdrevenen (900.000) uit Arabische landen rimpelloos te integreren.
Ook geen oproep aan de “Palestijnse” maffia’s om eindelijk eens een serieus te gaan nadenken over een van de vele genereuze Israëlisch vredesvoorstellen van de laatste decennia. “Wat zal hun lot zijn?”, vraagt het pamflet schijnheilig, maar wat het pamflet wil is duidelijk: “Zij hebben recht op terugkeer”. En daarmee wil het “document” dat de inmiddels tot een massa van vijf miljoen aangegroeide “vluchtelingen” Israël zal overspoelen en een einde zal maken aan het Joodse karakter van Israël.
Daarmee zou tegelijk ook een einde komen aan het humane, tolerante en democratische karakter van Israël. Een geschiedenis van 90 jaar Arabische terreur, beginnend in 1922, dus nu 90 jaar durend, waarin massamoorddadige pogroms werden opgevolgd door zelfmoordaanslagen en drie genocidaal bedoelde oorlogen in 1948, 1967 en 1973, zal dan tenslotte toch eindigen in de verdrijving van de Joden dan wel de vermoording en in het beste geval dhimmificatie van de Joden die durven en willen blijven. Niemand die enige notie heeft van 1400 jaar islamitische geschiedenis, van de naadloze opneming van het nazistische gedachtegoed in de eigen antisemitische traditie van de islam en met name dus van die laatste 90 jaar, kan enige illusie koesteren over wat er te gebeuren staat als er zo’n enorme meerderheid van moslims in heel Palestina, inclusief Israël, aan de macht zou komen. Deze nazislam zou binnen een jaar afrekenen met de overgebleven Joden.
Maar de samenstellers van het “christelijke” “Palestijnse” “Kairos-document” (ja, drie keer aanhalingstekens: zie boven) liegen dat ze die illusie wél koesteren.
“9.3 Pogingen om van de staat een religieuze staat te maken, hetzij Joods of islamitisch, verstikt de staat. Het houdt de staat gevangen binnen nauwe grenzen en verandert het in een staat die discrimineert en uitsluit door de ene burger te verkiezen boven de ander. We doen een dringend beroep op religieuze joden en moslims om de staat een staat te laten zijn voor al zijn burgers. Een staat met een visie gebouwd op respect voor godsdienst, maar ook op gelijkheid, gerechtigheid, vrijheid en respect voor pluriformiteit en niet op dominantie door een godsdienstige of numerieke meerderheid.”
Dit is werkelijk te krankzinnig voor woorden. Nog nooit in 1400 jaar geschiedenis, nérgens, hebben moslims een staat gebouwd waar Joden en christenen NIET achtergesteld, uitgebuit en onderdrukt werden. Deze totalitaire ideologie heeft nog nooit en kan ook nooit iets anders dan “een religieuze staat” maken. En nu, na 90 jaar en met name de laatste 40 jaar dagelijks gehersenspoeld te zijn in Jodenhaat, zouden die vijf miljoen Arabieren “gelijkheid, gerechtigheid, vrijheid en respect voor pluriformiteit” gaan verzorgen in Israël, de staat die ze geleerd hebben boven alles te haten? Deze vanaf de schoolbanken in Jodenhaat gedrenkte “Palestijnen” zouden in Israël een gemeenschap gaan verzorgen zonder “dominantie door een godsdienstige of numerieke meerderheid”? Van alle buitensporige leugenwaanzin kan ik maar één voorbeeld bedenken dat in de buurt van de laagheid van deze leugens komt: de verzekering aan de Joden in Auschwitz dat ze alleen maar gingen douchen. Jezus-Christus! Wat is dit smerig!
Verderop wordt dit diep aanstootgevende liegen nog eens via dit vette sentimentalisme aan de naïeve westerse lezer gepresenteerd:
“10 In afwezigheid van iedere hoop, schreeuwen we onze kreet van hoop uit. We geloven in God, die goed is en rechtvaardig. We geloven dat zijn goedheid uiteindelijk zal triomferen over het kwaad van de haat en de dood, die nog steeds de overhand hebben in ons land. Wij zullen hier ‘een nieuwe aarde’ zien en ‘een nieuwe mens’, die in staat is door de Geest te groeien in liefde voor ieder van zijn of haar broeders en zusters.”
Het eigenlijk “Palestijnse” “Kairos”-pamflet van 2009 – 14 dichtbedrukte pagina’s, naar schatting 40 A4tjes, zo’n 12.000 woorden – wordt ook nog eens afgesloten met . . . . . . nóg een keer 7 gelijksoortige pagina’s waarin de “Nederlandse” collaborateurs uitleggen wat er in het eigenlijke pamflet staat. Je zou zeggen: dát lijkt me niet nodig, maar de dames en heren hebben blijkbaar niet genoeg aan de gezwollen retoriek van het pamflet zelf en hebben de onbedwingbare behoefte er zelf nog eens zo’n 6000 dikke woorden aan toe te voegen. Behalve het goedkope sentimentalisme heeft deze “toelichting” nóg iets gemeen met het eigenlijke pamflet: dat voortdurende “proof by assertion”, dat bewijzen via de blote bewering. Maar, zoals gezegd, dan wel steeds vet-pathetisch aangezette beweringen, die vaak ook vet-sentimenteel-slachtofferige huichel-leugens zijn.
Het staat in de wei op vier poten, het loeit, heeft een kortharige roodbonte of zwartbonte vacht en je kan het melken. Wat is dat? Dat is heel gemakkelijk, zegt de antisemiet. Dat is een Zionistische Slang!
Door: Martien Pennings Research: Ya´akov Siepman
_____________________________________
Martien Pennings 