≈ Reacties uitgeschakeld voor Presentator Van Jones (CNN) ontwaakt uit Boze Trump-Droom
Boze dromen zijn de producten van onze eigen hersens. Ook het Monster Trump is een hersenspinsel en wel van de deugmensen die ik graag omschrijf als het met de islam collaborerende links-regressieve, narcistisch-hedonistische zelfverheffingsneuroten-machtsconglomeraat. Zoals bekend beheersen de deugneuzen alle media, ook in Nederland, waar na de (vermeende?) verkiezing van het koppel Biden-Harris het Goed-Mensen-Dom een vloedgolf van huichel-sentiment losliet op het kijkluister-publiek.
Vast en structurend deel van het Grote Linkse Hersenspinsel zijn de ontkenning van de inhoudelijke voortreffelijkheid van het presidentschap van Trump en het wijten van vier jaar tomeloze linkse haat en agressie aan Trump zelf. Ik heb steeds gedacht dat er toch een flinke hoeveelheid kwade trouw bij deze pervertering moest zitten, maar bij het kijken dezer dagen naar de oprechte linkse genotskoppen aan de talkshow-tafels en de presentatie-desks, bekruipt mij het gevoel dat ze net zo blind zijn voor hun eigen ideologie als “gematigde moslims”. De hoop die zij uitspreken, dat de Trumpers nu eindelijk hun agressie jegens de linkse deugmens gaan inperken, is oprecht. Kortom: ze zijn echt gek.
“veelzijdigheid van de NPO. Een herkenbaar programma met elke dag dezelfde vorm en een wisselende signatuur, waarin duiding van actualiteit en reflectie op de waan van de dag een belangrijke plaats innemen.”
Ik neem voortaan aan dat ze, met al hun “wisselende signatuur”, echt niet in de gaten hebben dat hun eigen “waan van de dag” een dagelijkse linkse waan is en dat elke “reflectie” daarop ontbreekt.
Gisteren was het duo Hugo Logtenburg & Sophie Hilbrand aan de beurt. Ga kijken vanaf 15:40 en hoor de opmerking van Jörgen Raymann dat de Grote Verzoening Die Amerika Nodig Heeft gefrustreerd wordt door de “toon” van Trump. En dan, zo hebben redactie en presentatoren besloten, moet nog een keer gekeken worden naar de Grote Ontroering van CNN-presentator Van Johnson, want dat, zegt Sophie Hilbrand, heeft “enorme indruk” gemaakt door zijn verwoording van de “pijn van vier jaar Trump”. Een enorme indruk maakte het ook op mij, moet ik toegeven: ik zag de totale linkse huichel-waanzin in twee minuten samengebald.
Ga toch vanaf 15:40 vooral kijken naar het gezelschap Op1. En hier is, voor uw gemak, en ook nog in vertaling, de transscriptie van de Biden-Harris-vreugde van CNN-presentator Van Johnson:
“Het was makkelijker een ouder te zijn, deze morgen. Het was makkelijke een vader te zijn. Het is makkelijker je kinderen te vertellen dat karakter van belang is. En het is makkelijker voor veel mensen. Als je een moslim bent in dit land, dan hoef je niet meer bezorgd te zijn dat de president je hier niet wil. Als je een immigrant bent, dan hoef je niet bezorgd te zijn dat de president je baby’s wegstopt. Of mensen met een droom die zonder reden teruggestuurd worden. Het is een teken voor mensen die echt hebben geleden. Ik kan niet ademen, dat was niet alleen George Floyd. Heel veel mensen hebben het gevoel gehad dat ze niet konden ademen.”
Daar is de tafel even helemaal stil van en Jörgen Raymann was ontroerd. Sophie Hilbrand vraagt aan Raymann: “Realiseerde jij je deze pijn?” Met andere woorden: had Raymann wel door gehad dat Amerika zó heel erg onder Trump had geleden?
Mijn persoonlijke indruk is dat we hier met deze Van Johnson een psychopaat hebben die een act opvoert. Dit is niet iemand die vecht met zijn emoties, maar die ze kunstmatig oproept en een bijbehorende rant uit zijn hoofd heeft geleerd. Het huilverhaal zit net iets te goed in mekaar om spontaan te zijn. Zijn ogen doen niet echt mee. En die zogenaamde “verstikking” in zijn stem doet gekunsteld aan. Dat wegpinken van die tranen is ook fake. Er zijn voor zover ik kan zien geen tranen. Als je dit soort verstikkende emoties hebt, dan stromen de tranen over je wangen. Maar hij kan natuurlijk verstopte traanbuizen hebben gehad. Het zakdoekje dat blijkbaar bij de hand was, is inderdaad heel klein voor zo’n grote man.
Inhoudelijk is alles wat deze Van Johnson zegt leugenlasterlijk.
Eerst dat woord “karakter”, waarmee bedoeld wordt dat Trump een slecht mens is en het duo Biden-Harris goede mensen. Terwijl er toch veel zwarten in Amerika rondlopen die de politiek van de Democrats jegens de zwarten misdadig vinden. Blexit en “Walk Away From The [Democratic] Plantation” zijn reële bewegingen, die doorzien dat de politiek van de Dems zwarten in afhankelijkheid hebben gehouden en dat zwarten als stemvee hebben gediend.
Dan die angst waarin moslims zouden leven in Amerika. Het omgekeerde is het geval: actieve Amerikaanse moslims jagen angst aan, drammen en dreigen zoals overal ter wereld en de links-regresieve elite kruipt voor ze. Sinds de Twin Towers in 2001 is er door deze elite, en met name onder Obama, een bewuste politiek gevoerd – en dat tot in het absurde! – van ontkenning van het verband tussen islam en terreur. Deze meneer Johnson doelt met zijn president-wil-geen-moslims-in-Amerika waarschijnlijk mede op de travel ban die Trump in 2017 terecht instelde voor jihadistische hots spots in de wereld. Inmiddels is de Democratische Partij geïnfiltreerd door nóg radicalere islamliefhebbers annex antisemitische Israël-haters dan die onder Obama aan de touwtjes trokken: Omar, Cortez, Tlaib, Sarsour, samen genaamd “The Squad”. Biden zelf heeft een walgelijk-kruiperige verkiezings-speech gehouden ten gunste van de islam, een ideologie die één op één alle wezenskenmerken met het nazisme gemeen heeft. Het nieuwe koppel heeft al aangekondigd dat de al 80 jaar vergeefse pogingen een tweestaten-oplossing te vinden opnieuw geprobeerd gaat worden. Dat wil zeggen: dit duo wenst het sabotage-veto weer in de handen van de Palmaffia’s te leggen.
En wat maken we van die pasage over Trump die baby’s van immigranten “wegstopt” – ( hij zegt toch hopelijk “stash away” en niet “trash away”?) – dan wel die mensen “met een droom” geheel zonder reden terugstuurt? Nou ja, de reden is natuurlijk dat die immigranten die de Mexicaanse grens oversteken illegaal zijn, dat er veel criminelen tussen zitten die in de grensstreek de drugsoorlog levend houden en voor zover ze niet crimineel zijn de banen inpikken van de bestaande legale onderklasse in Amerika omdat ze onder elk minimum werken. Dat “wegstoppen” van die baby’s slaat waarschijnlijk op een politiek die ook onder Obama werd gevoerd, waarbij kinderen van vastgezette illegale immigranten apart werden gehouden omdat de Amerikaanse wet verbiedt volwassenen tegelijk met kinderen gevangen te zetten. Maar kijk ’s wat deze huichelende gek ervan maakt.
En dan het lijden van de zwarte bevolking, dat zwarte meneer Johnson ophangt aan zwarte George Floyd. Om te beginnen heeft Donald Trump sociaal-economisch meer gedaan voor zwarten en Hispanics dan ooit enige Democraat. En die George Floyd? Ondanks alles wat inmiddels van George Floyd bekend is geworden en de verschrikkelijke BLM/ANTIFA-terreur die op zijn dood is gevolgd durft deze Van Johnson sentimenteel aan zijn “nagedachtenis” te refereren. Het tekent zijn brutaliteit en van de hele “progressieve” beweging waarvan hij deel uitmaakt. Blijkbaar wanen ze zich onaantastbaar. En blijkbaar zijn ze dat ook, want ze hebben alle media in hun zak. Inclusief die in Nederland, getuige de eerbied waarmee in Op1 deze huichelwaanzin wordt aangehoord. George Floyd was een draaideur-crimineel, met heel erg lelijke daden op zijn conto, zoals de overval op een zwangere vrouw in haar eigen huis waarbij hij dreigend een pistool tegen haar buik hield. Overal is in de MSM verzwegen dat, ten eerste, George Floyd bij zijn arrestatie hevig verzet bood en dat de politie-agenten als laatste redmiddel die knie op zijn nek hebben gezet en dat, ten tweede, George Floyd bij de lijkschouwing een dodelijk dosis fentanyl in zijn bloed bleek te hebben. De aanleiding van de plunder-terreur van Black Lives Matter was een leugen, zoals de hele beweging is gebaseerd op een leugen. Hieronder kunt u kennis nemen van de de statistische feiten inzake de beschuldigingen van BLM/ANTIFA en verdere links-regressieve elites aan het adres van blanke politie-agenten. Doe er uw voordeel mee:
≈ Reacties uitgeschakeld voor Zwarte vrouwenstemmen waarschuwen!
Sylvana Simons heeft een vertrouwelijk handje op de schouder van antisemiet Abou Jahja – (“La valise, ou le cercueil” = de koffer of de grafkist) – terwijl ze in vererende intimiteit naar hem oplacht
U begrijpt toch dat deze zwarte vrouwenstemmen een genocide op “witten” aankondigen als ze de kans krijgen?
Het clipje staat in dit item van GS: ‘Democraten’ gaan jagen op Trumpaanhangers. Ik maak er even een beeldverhaal van omdat ik ’t extreem belangrijk vind dit te laten doordringen. Dit is dus die “critical race theory”, overgewaaid uit Amerika, die zegt dat “witten” genetische racisten zijn, een “academische” theorie verspreid in NL door zwarte vrouw Gloria Wekker en aangehangen door dat Amsterdamse clubje racistische psychopaten en antisemieten van zwarte vrouw Sylvana Simons: “Bij1”. De jeugdafdeling van dit clubje probeert ook het hele politie-apparaat in NL af te schilderen als diep racistisch. Voor wie onderstaande afbeelding van het pamflet van “Bij1” moeilijk te lezen vindt, is hier de tekst:
“Verdedig jij graag onderdrukkers? Haal jij je zelfwaarde uit macht? Jouw racisme ongestraft kwijt kunnen? Sla jij mensen die je niet begrijpt in elkaar? Dan zoeken wij jou!! Om ons systeem in stand te houden! Nu met 300 euro netto bonus!”
Ook dat is overgewaaid uit Amerika en ook daar is het een enorme leugen.
En nou het wazige “beeldverhaal”. De schreeuwstem – die dus hier te beluisteren is – (die voortdurend de bange oude blanke man toegilt dat-ie zijn witte bek moet houden, want dat zwarte mensen per definitie schijt hebben aan wat “white supremacists” zeggen) – is een jonge vrouwelijke stem:
U begrijpt toch dat deze zwarte vrouwenstemmen een genocide op “witten” aankondigen als ze de kans krijgen?
“Portlands Brandend Hart” duikt in het perspectief van Beth Nakamura, journalist van de Portland Oregonian, die haar nachten doorbrengt met het verslaan van de escalerende onrust in haar thuisstad Portland, Oregon.”
Je kunt, zegt Beth Nakamura, aan de reacties op wat ik doe altijd precies zien wie er televisie kijkt en wie er in linkse of rechtse “echo-chambers” op social media zit. Grappig: ik ben zo iemand die “televisie kijkt “ én op internet typisch iemand uit de echo-kamer van “rechts”, maarrr . . . . ik doe al 20 jaar niks anders dan juist kijkluisteren naar die echo-kamer van nep-links-plus-de-main-stream-media. En dat kritiseer ik dan. Vooral kritiseer ik de weigering tot het aangaan van discussie bij nep-links en de feiten-resistentie die daar heerst. Ook hier, bij deze docu, klopt dat heel voorspelbaar weer. Wat deze Beth Nakamura zegt is ze zelf: haar mini-docu van 13 minuten is geheel geproduceerd volgens de richtlijnen van de “linkse” echo-kamer.
Beth Nakamura is inwoner van “het brandende Portland” en heeft kinderen. Dan sta je er toch anders in, zegt ze, dan wanneer je ergens in een brandend buitenland fotografeert. Uit haar autoraampje zien we een buitenwijk van Portland voorbijkomen. Zie je, zegt ze, niks aan de hand hier. Niks brand! Boodschap: die paniekverhalen dat half Amerika in plunderbrand staat, zijn overdreven. In felle tegenspraak daarmee zijn de beelden die haar in deze docu als heldin moeten neerzetten: beelden van een behelmd ouder meisje dat dapper, maar zeer vermoeid haar levensgevaarlijke taak volbrengt temidden van straatgeweld. Maar we moeten wel begrijpen dat dit geweld door Trump is uitgelokt. Wat ze laat zien is uitsluitend politiegweld via zo suggestief mogelijk beelden. Die hele docu tot het randje is gevuld met dreigende beelden van zwaar behelmde en bepantserde politie.
Nakamura: “Het eerste bedrijf bij deze protesten is de opstand die volgde op het doden van George Floyd en de publicatie van die video. Er kwam zóveel emotie naar boven van alle kanten van iedereen van zwarte mensen, blanke mensen, mensen van allerlei etniciteit: allemaal verenigd rond deze ene tragedie. Het was echt iets groots. Eenschok die door de hele VS trok en die zich recht voor mijn ogen en in mijn eigen stad voltrok.”
De docu verzwijgt alles wat er toe doet. Het feit dat George Floyd een draaideur-crimineel was, met heel erg lelijke daden op zijn conto, zoals de overval op een zwangere vrouw in haar eigen huis waarbij hij dreigend een pistool tegen haar buik hield. De verzwijging van het feit dat George Floyd bij zijn arrestatie hevig verzet bood en dat de politie-agenten als laatste redmiddel die knie op zijn nek hebben gezet. De verzwijging van het feit dat George Floyd bij de lijkschouwing een dodelijk dosis fentanyl in zijn bloed bleek te hebben.
De docu verzwijgt ook de volgende feiten:
We zien de hieronder afgebeelde hysterische blanke trut in een van de hondertachtig George-Floyd-demonstraties in Portland: “Als er een gekleurd iemand naast je staat, gebruik dan je witte privilege om die te beschermen. Bescherm de mensen naast je!”
Waarna ze uitbarst in een “Fuck Trump!” dat door de mob wordt overgenomen.
Deze docu gaat u natuurlijk niet vertellen dat er een steeds grotere Trump-aanhang bestaat onder Amerikaanse zwarten, die helemaal genoeg hebben van het betuttel-racisme van de Democrats, die alleen maar willen dat de zwarten afhankelijke Democrat-stemmers blijven. Iemand als Candace Owens gaat in deze docu niet genoemd worden en woorden als Blexit gaan hier niet vallen net zo min als “Walk away from the Democratic Plantation“.
Nakamura: “Maar er was ook veel onrust. Ik wil daar geen al te roze plaatje van schilderen. Ik herinner me ingeslagen ramen van banken. Er waren een paar nachten waarin het er grof aan toe ging. Maar voor het overgrote deel was het en vreedzaam protest. Alleen kreeg het de aandacht van onze president. Hij riep de Federerele Troepen naar Portland. En dat veranderde alles. “ [mijn vet]
Ze schildert dus wél een roze plaatje, want het enige wat we zien zijn een paar ingegooide ruiten bij een bank. En u moet begrijpen dat alles eigenlijk heel vreedzaam ging maar toen kwam de Donald met zijn federale geweld. Let op de toon (! op 5:50 !) waarop mevrouw Nakamura dat zegt. Die toon betekent: dát was de oorzaak van alle ellende en als die president niet ingegegrepen had, was er niks aan de hand geweest. Kortom: Trump heeft het gedaan! De docu gaat totaal voorbij aan de onhoudbare situatie. Ze zegt zelf dat de nachtelijke erupties maandenlang aanhielden.
Ik citeer nu een flinke lap voice over van mevrouw Nakamura. Puur om te laten zien dat ze er op uit is om alléén maar de fout bij de interventie van Trump te leggen. Mensen die in de “linkse” bubbel zitten en gehersenspoeld zijn door de mainstream-media, vooral in Europa, slikken dit als zoete koek. En zo wordt een racistische beweging – BLM/ANTIFA – die uit is op het vernietigen van de Westere Beschaving als een nobele opstand neergezet en Trump, de man die dat probeert te voorkomen, als de slechterik. Luister maar eens:
“Met de komst van de Federale Troepen, begon bedrijf twee [van het drama]. Het was een heel ander niveau van agressie en die kwam van de wetshandhavers. Ze zetten op grote schaal traangas in. Het soort traangas dat verboden is in oorlogstijd. Ik heb nu een gasmasker en lichaamsbescherming en een helm. Niemand was nog veilig, inclusief journalisten. Net zoals ik langzaam oorlogsfotograaf werd, veranderden de demonstranten hun strategie en middelen. Je had de ‘muur van moeders’: gewone middenklasse-vrouwen in hun gele shirts die hun armen in elkaar haakten zodat mensen hun grondrechten konden uitoefenen. Nacht na nacht werden we besproeid met traangas. En als antwoord daarop kwamen de vaders met hun bladblazers en die bliezen het traangas terug naar de politie. En tenslotte begon zelfs de politie bladblazers te gebruiken om het traangad naar de demonstranten terug te blazen. It was magnificent, like back and forth. Je had allerlei van dat soort dingen, soms grappig maar ook strategisch heel slim. Ze keken dingen af van de Homg Kong protesten: paraplu’s en toen schilden. Het hek werd een centraal punt. Het was bijna als een muur. Dat is nogal een thema van de president, niet? Het hek werd een grens tussen de mensen en het Federale Gerechtsgebouw. En nacht na nacht werd er op dat hek getimmerd. Ze gooidn vuur over het hek heen waardoor aan de andere kant dingen in brand raakten. Dit was een lang aanhoudend protest met heftige erupties.”
Ondanks het internet is het natuurlijk vanaf mijn etage in Amsterdam erg moeilijk te bewijzen dat die bewering van dat “soort traangas dat verboden is in oorlogstijd” onzin is, maar ik ga er toch maar van uit. En dan die “vaders” en die “moeders” en dat “middle class”: ik geloof er geen zak van. Net zoals ik niet geloof dat deze dame met grote letters PRESS op haar borst en zwaar opgetuigd met camera, helm en kogelvrij vest iets van federale troepen te vrezen had. Lekker ook, die smerige racistische roofrellen te vergelijken met het verzet van de democratisch gezinden in Hong-Kong tegen de Chinese dictatuur.
Waarschijnlijk zal deze docu nog maar beperkte tijd te bekijkluisteren zijn, maar je zou die toon eens moeten horen waarop deze mevrouw haar verhaal doet. Alsof ze heel objectief natuurverschijnselen aan het beschrijven is, maar intussen is het pure propaganda.
“Met de komst van Patriot Prayer en Proud Boys begon bedrijf drie [van het drama]. Dat krijgt terecht veel aandacht. Want nu hebben we extreem rechts en extreem links tegenover elkaar als partijen op straat die in oorlog zijn. Dat is verontrustend. Zeker met de verkiezingen in aantocht.”
U ziet: eerst escaleerde Trump en toen waren het “rechtse extremisten”. Een kijker naar deze docu zal geen moment vermoeden dat we hier te maken hebben met de maandenlange terreur vanwege ’n per ongeluk doodgegane draaideur-crimineel en mega-leugens over structureel politiegeweld-tegen-zwarten.
Nakamura hanteert een objectiverende toon, zei ik, alsof ze natuurverschijnselen beschrijft. En verdomd: tenslotte betrekt ze echte natuurverschijnselen in haar verhaal:
“En dan, tegen de achtergrond van een wereldwijde pandemie en maandenlange nachtelijke protesten, worden we plotseling, alsof het een Bijbels teken is, overweldigd door bosbranden. Ze begonnen in Californië en verspreidden zich razendsnel. Kleine dorpen werden geheel verwoest. Journalisten kunnen wel wat hebben. Maar toen die natuurbranden erbovenop kwamen, voelde dat als een breekpunt. En toch moet je er iets mee, want het is mijn werk.”
Tenslotte zien we op minuut 12 een man in een rolstoel die hardhandig te pakken wordt genomen door federale agenten: “Doe me geen pijn! Doe me geen pijn! Je kan mijn handen zien! Waarom duw je me met mijn gezicht op de grond? Het wordt gefilmd!”
Maar ik wantrouw dit. Jonge agenten gaan niet zomaar met een man of drie een bejaarde in een rolstoel molesteren. En ze wéten dat het gefilmd wordt. Dus die zijn om de een of andere reden verrekte kwaad op die vent geworden. Maar waarom? Nakamura is natuurlijk de laatste aan wie je dat moet vragen. Die is alleen maar bezig beelden en woorden zo te manipuleren dat je niet achter de waarheid komt.
≈ Reacties uitgeschakeld voor Suicidale waanzins-golf rond hydroxy-chloroquine
Vele zijn de waanzinsgolven: Trump, “racisme”, EU, islam, Israël, klimaat. En dan heb je natuurlijk het CCP-virus. Wat zegt u? CCP? Chinese Communistische Partij. Gegarandeerd dat ze het expres hebben losgelaten op het Westen, wetend dat ze met hun voorkennis en hun sociale systeem het virus er wél onder zouden krijgen, maar dat de vrije Westerse samenlevingen daar veel meer schade van zouden ondervinden. Het is gewoon biologische oorlogvoering.
Een paar weken geleden was er zelfs in het NOS-journaal een melding van een grootscheeps HCQ-onderzoek in Nederland. De onderzoekers hadden sterke aanwijzingen dat dat rare HCQ toch best wel werkzamer was dan Hugo de Jonge (“kwakzalvermotie“) en 99% van alle verdere “deskundigen” dachten. Niks meer van dat onderzoek gehoord, trouwens.
En dat past helemaal in het plaatje van de hydroxy-chloroquine-gektegolf. Op de een of andere manier mág het niet waar zijn dat het geneesmiddel werkzaam is, dat het, mits op de juiste wijze en tijd toegepast, vele levens kan redden en tevens de economie en daarmee het sociale leven. Zou het nou echt zo zijn dat Big Pharma toepassing ervan tegenhoudt omdat ze daaraan te weinig verdienen?
Oh ja! Zou het bijna vergeten! De aanleiding voor het stukkie dat u nu leest is een twitter-bericht gedateerd 28 oktober dat me vanmorgen onder ogen kwam en waarin een jonge dokteresse uit Amerika vertelt hoe ze in de kliniek waarin ze werkt HCQ wilde voorschrijven en hoe dat haar botweg verboden werd. Waarna ze een dokters-protest-beweging startte.
En tenlotte geef ik nog even het recept van de New-Yorkse arts Zelenko die als eerste HCQ-Zink-Azytromycine toepaste. Met de aantekening dat als de patiënt hartproblemen heeft in plaats van het antibioticum Azythromycine beter Doxycycline voorgeschreven kan worden.
≈ Reacties uitgeschakeld voor 27 oktober: onze Nationale Collaboratie-dag heeft Atlantische dimensies
Hierboven staat een afbeelding van de motie die vier halve garen indienden om het 14 oktober 2010 aangetreden “gedoogkabinet” Rutte-Wilders dwars te zitten. De waanzin van ondertekenaar Halsema heb ik in tientallen opstelletjes getekend, evenals die van Pechtold. Minder vaak heb ik Roemer en Cohen de tiefus gescholden. Alijd al argumenterend natuurlijk, dat dan weer wel. Een dingetje nog speciaal over Cohen: die presteerde het om in een uitbarsting van publieke krankzinnigheid te spreken over“de werkelijke dynamische kracht van religie“ daarbij vooral en expliciet de islam bedoelend, die dan een toevlucht zou kunnen zijn voor “mensen die de existentiële leegte van de seculiere samenleving willen ontstijgen”.
Ach ja, die “dynamische kracht “ van de islam.
Aan het slot van dit stukkie zal ik een opsomming geven van de diatribes die ik – telkens op of vlak vóór 27 oktober – vanaf 2012, toen ik voor het eerst deze Nationale Collaboratiedag uitriep, heb geschreven. Alleen in 2018 heb ik deze voor mij plechtige en heilige herdenkingsdag overgeslagen en ik weet waarachtig niet meer aan welke storm in mijn leven ik dat moet wijten. Hebt u dat ook, lezer, van die periodes die een zwart gat zijn in this rollercoaster life we know?
Nog even die in de titel genoemd Atlantische Dimensie van deze Nationale Collaboratiedag. Uiteraard is de islam al 1400 jaar een wereldprobleem en is de links-regressieve collaboratie met dat nazisme avant, pendant et après la lettre de laatste decennia een geestes-ziekte die het hele Westen teistert. Maar pas onlangs slaagde ik erin om in een artikeltje – “Hier is de reden waarom Mark Rutte de islam niet noemt” – in eenvoudige bewoordingen en met snoeiharde bewijzen aan te tonen hoe al jarenlang van Amerika tot Nederland BEWUST de waarheid over de islam verzwegen wordt.
Van Amerika tot Nederland? Dat moet natuurlijk zijn van Amerika tot West-Europa. Daarom heb ik vandaag een aanvullinkje gepleegd op bovengenoemd artikel. Hier is David Cameron in 2013 staande voor Downingstreet 10. Nadat een moslim in de straten van Londen soldaat Rigby heeft afgeslacht onder het roepen van Allahu Akbar, vertelt Cameron dat die daad een aanval was op . . . . . . de islam!
≈ Reacties uitgeschakeld voor Europa: afscheidsfeestje in Antwerpen
(Door gastauteur Marc Schoeters, aka “Titaniumman”)
23 oktober 2020. Antwerpen. Oude Koornmarkt – in het historische centrum van de eens zo mooie koekenstad. Even na elf uur ‘s avonds – nauwelijks een uur vóór de avondklok die door nogal wat mensen niet wordt nageleefd. En waar zelfs de Antwerpse politie geen moeite voor doet om die te handhaven. Waarom zouden ze? Wie wil er met zo’n miserabel lage wedde problemen?
Naast mij hoor ik het luide gebonk dat bij twintigers tegenwoordig voor muziek moet doorgaan. Veel roepende en halfdronken stemmen. Een party! Een privéfeestje van hen die bijna niets te vrezen denken te hebben van het Covid-19-virus. Alleen oude blanke zakken gaan eraan dood – toch? Is dat niet zalig?
Aan de overkant – op de hoogste verdieping van restaurant Verona (vanzelfsprekend uitgebaat door Turken) – zie ik een tiental twintigers geagiteerd rondlopen, elkaar omhelzen en met open monden naar elkaar dingen schreeuwen die ik vanwege hun en mijn dubbele beglazing niet kan horen. De mannen lopen rond in bezweet bovenlijf. De vrouwen hebben paars of groen geverfd haar – een kapsel dat je de afgelopen jaren ook veelvuldig zag op klimaatbetogingen of BLM-protesten. Het lijkt me daar aan de overkant wel een cool feestje – van onsterfelijke godenkinderen die zich boven het Covid-19-virus verheven achten. Alleen oude blanke zakken gaan eraan dood – toch? Is dat niet zalig?
Enkele uren geleden zag ik na het invallen van de duisternis tientallen allochtone jongeren onder mijn raam passeren. Luid roepend en sommigen met de vuist geheven. Ik kon alleen maar “fuck you” en “rasiesten” begrijpen – de rest was voor mij koeterwaals. Maar er hangt nogal wat ressentiment, wraaklust en geweld in de lucht. En het Covid-19-virus is voor sommige bevolkingsgroepen blijkbaar een gedroomde kans om de westerse samenleving de doodsteek te geven. Alleen oude blanke zakken gaan eraan dood – toch? Is dat niet zalig?
En vanmiddag zag ik nogal wat oudere mensen tussen 65 en 75 jaar door de straten paraderen. Zonder mondmasker – en zonder noemenswaardig afstand te houden. Aan hun bebaarde “Karl-Marx-look” te zien behoren zij tot de generatie babyboomers die volledig schijt hebben aan de doodsvijand bij uitstek: de westerse beschaving. Zij zijn natuurlijk oude blanke zakken – en lopen nogal wat gevaar door het Covid-19-virus. Maar zij weten dat zowel hun kleinkinderen – de Klimat-Jugend van generatie Z – als hun geïmporteerde stoottroepen uit het Zuiden het werk gaan afmaken: de westerse beschaving vernietigen. Die babyboomers zijn al decennia stukken gevaarlijker en dodelijker dan het Covid-19-virus. Dat gaat ook hen – oude blanke zakken – misschien doden. Maar dat zal hen worst wezen. De linkse babyboomers zijn – net als hun atavistische mohammedaanse vriendjes – dol op de dood. De dood van anderen. En als het nodig is – hun eigen dood. In die haat tegen het westen en dat martelaarschap voor “de heilige zaak” vinden babyboomers en mohammedanen elkaar.
En intussen gaan de feestjes van de twintigers naast en tegenover mij door. Dat heet – dansen op de vulkaan.
Het wordt op dit verloren continent vast nog een prachtige party. Is dat niet zalig – toch? _____________________
≈ Reacties uitgeschakeld voor Hier is de reden waarom Mark Rutte de islam niet noemt
In een stukkie van “Mosterd” op GS wordt de jarenlange weigering aan de kaak gesteld van Mark Rutte om bij aanslagen van de nazistische islam het woord islam in de mond te nemen. Ga kijken! Het is een indrukwekkende lijst van Verklaringen Vol Nietszeggende Grote Woorden. Dat komt natuurlijk ergens vandaan: oliebelangen, lafheid en gewone gekte.
Ga de eerste twee minuten van deze docu eens bekijkluisteren “Truth About Islam: what the West needs to know”. Dan ziet en hoort u achtereenvolgens de huichelende domkoppen Tony Blair, George W. Bush en Bill Clinton hun starnakelse stupiditeiten over de “Religion of Peace” uitspreken.
Ik schrijf hun teksten even voor u uit:
Begin October 2001, dus een maand na de Twin Towers, sprak Tony Blair over gezamenlijke Amerikaans-Engelse acties in Afghanistan die werden uitgevoerd naar aanleiding van die aanslag:
“I wish to say, finally, as I have said many times before, that this is not a war with Islam. It angers me, as it angers the vast majority of Muslims, to hear Bin Laden and his associates described as “Islamic terrorists”. They are terrorists pure and simple. Islam is a peaceful and tolerant religion, and the acts of these people are contrary to the teachings of the Koran.”
Op 21 september 2001, dus tien dagen na de aanslag, sprak George W. Bush een gezamenlijke vergadering van Senaat en Huis toe:
“I also want to speak tonight directly to Muslims throughout the world. We respect your faith. It’s practiced freely by many millions of Americans, and by millions more in countries that America counts as friends. Its teachings are good and peaceful, and those who commit evil in the name of Allah blaspheme the name of Allah. The terrorists . . . . . . “Hier wordt hij onderbroken door een donderende ovatie.
“I want you to understand; I want the world to understand that our actions [in Afghanistan en Soedan] today were not aimed against Islam, the faith of hundreds of millions of good, peace-loving people all around the world, including the United States. No religion condones the murder of innocent men, women and children. But our actions were aimed at fanatics and killers who wrap murder in the cloak of righteousness and in so doing profane the great religion in whose name they claim to act.”
En toen kwam Barack Hussein Obama (2008-2016) die een zodanige pro-islam en anti-Israël-politiek voerde dat een lid van de Moslimbroederschap het hem niet zou hebben verbeterd. En misschien was en is-ie dat ook wel: lid van de moslimbroederschap. In 2011 was er een senaats-hearing over islamitisch extremisme en daar trad een hoge Obama-ambtenaar op, en . . . . . . . nee, laat ik gewoon de inleiding die ik destijds boven mijn stukkie zette herhalen:
“Paul Stockton is ‘Assistant Secretary of Defense for Homeland Defense and America’s Security Affairs’: kortom: dit is een hoge Amerika-beveiligings-ambtenaar . Het is tevens iemand die het grootste gevaar dat Amerika bedreigt ONTKENT. Deze man is een krankzinnige. En hij is aangesteld door moslimbroeder Obama.“
In dat stukje van mij, waarvan ik zojuist de inleiding citeerde, had ik een filmpje over het verhoor van Stockton door senator Lundgren ge-embed. U moet dat filmpje gaan bekijkluisteren. Ik heb dat ook weer gedaan, na negen jaar en ik was weer net zo verbijsterd als toen. Om terug te komen op de consequente weigering van Rutte om de islam te noemen: het is dus een trans-Atlantische richtlijn geweest die tot op de dag van vandaag zijn ondermijnende werk doet.
Ga hier kijkluisteren naar een kalme, maar eveneens totaal krankzinnige Rutte die op precies dezelfde manier als de totaal krankzinnige Stockton weigert de islam te benoemen:
Op minuut 5 spreekt Rutte over burgerschap en integratie: “( . . .) tot en met de klachten van mensen die lesgeven als leraar maatschappijleer die zeggen: wij willen duidelijker hebben wat dat dan is (. . . .)”
Nou, dat heeft Samuel Paty dus geprobeerd uit te leggen, als ”leraar maatschappijleer”. U kijkt naar dit kalme pak-met-stropdas, die de redelijkheid zelve schijnt, maar ik verzeker u: dit is een gek.
UPDATE 24 OKTOBER: Ik schreef in september 2014 een stukkie met deze titel. “De moord op Theo van Gogh en de incompetente weekdieren van onze nep-elite” En hieronder is letterlijk weergegeven hoe hoofdcommissaris Bernard Welten de persconferentie opende meteen na de moord op Theo van Gogh. Dat kwam neer op: “Berichtgeving sprake geweest fietser aan het schieten geraakt.”
En hier is David Cameron in 2013 staande voor Downingstreet 10. Nadat een moslim in de straten van Londen soldaat Rigby heeft afgeslacht onder het roepen van Allahu Akbar, vertelt Cameron dat die daad een aanval was op . . . . . . de islam!
≈ Reacties uitgeschakeld voor Gaf de Moefti van Jeruzalem, Amin al-Husseini, de laatste stoot tot Adolf Hitlers Endlösung?
Laatste verbetering/update 16 november 2020
We beginnen met een ontspannen anecdote. In de jaren zeventig van de vorige eeuw sprak ’n bekende VPRO-commentator op de radio het woord “Endlösung” uit met de klemtoon op de “ö” – entléúzoeng – wat mij als luisteraar het gevoel gaf dat de Joden een verlossing ten deel viel toen ze als rook ontsnapten uit de schoorstenen van Auschwitz. Als in het gedicht van Caul Celan:
“ Er ruft spielt süßer den Tod der Tod ist ein Meister aus Deutschland er ruft streicht dunkler die Geigen dann steigt ihr als Rauch in die Luft . . . . . . . . .”
Nog meer relax-anecdotiek om in genocide-stemming te komen.
Het was in de tijd dat ik schreef voor het nu verdwenen weblog Artikel 7. Op 10 november 2010 werd ik ‘s avonds laat gebeld door de toenmalige eindredacteur. Deze jongeman – (in het internetleven nog steeds bekend als “Hannibal”) – zei dat de server van “Artikel 7” die avond was bezweken onder de belangstelling, opgewekt door een uitzending op nationale televisie van PowNieuws. Presentator Dominique Weesie had namelijk gemeld dat “ene Martien Pennings” (ikke dus) de drijvende kracht was achter “een wel héél obscure website“ (“Artikel 7” dus), dat ik in het genot was van een “ban voor het leven op Geen Stijl wegens het structureel uitslaan van racistische teksten” en dat ik voorts beweerd had dat “moslims achter de Holocaust zitten”.
Dat waren stuk voor stuk grove op niets gebaseerde leugens van meneer Weesie, het was totaal uit de lucht gegrepen laster. Meer valt er eigenlijk niet over te zeggen. Het was totále onzin.
Dominique Weesie
Nou ja, totále onzin . . . . de bewering dat “moslims achter de Holocaust zitten” is twee jaar later, in 2012, op een indirecte manier wel degelijk een stelling geworden die te verdedigen valt. En wel door het werk van Emmet Scott, die uitlegt dat, nou ja, eh . . . . . dit:
“Toen de langdurige desintegratie van het Byzantijnse Rijk rond 500 na Christus inzette kwam West-Europa niet terecht in de ‘duistere Middeleeuwen’, want die zogenaamde West-Europese ‘barbaren’ die de Pax Romana zogenaamd vernietigd zouden hebben, stonden zeer open voor de normen en waarden van die inmiddels verchristelijkte Pax Romana. Die ‘duistere Middeleeuwen’ begonnen pas met de veroveringen van de islam in de periode 630 tot 930. In 730 staan de moslimse legers tot in Zuid-Frankrijk aan de ene kant en tot in Afghanistan aan de andere kant. In drie eeuwen raakte het Middellandse zeegebied steeds meer afgesloten voor de handel vanuit West-Europa. Dat had economische gevolgen voor Europa, maar die waren niet de voornaamste, zoals Henri Pirenne nog meende. Volgens Scott waren de voornaamste gevolgen van een geïslamiseerd Midden-Oosten de voortdurende terreur-invallen in Zuid-Europa (Spanje, Italië, Zuid-Frankrijk) door moslims en tengevolge daarvan weer ontstond in Europa een oorlogsmentaliteit waarin het christendom gecorrumpeerd raakte met antisemitisme, heksenwaan, kettervervolging, martelpraktijken en Inquisitie.”
Kort door de bocht gezegd: zonder islam veel mínder wrede waanzin in West-Europa, veel méér “Byzantium”, een ander verloop van de geschiedenis en wellicht géén nazisme en géén Holocaust.
Maar nu terzake. “Zat” die Moefti dan inderdaad “achter” Hitlers eindoplossing? Het antwoord is ja, namelijk in die zin dat deze Amin al-Husseini een eind maakte aan de mogelijkheid Joden naar Palestina te laten ontsnappen, zodat Hitler zich gedwongen voelde tot de industriële vergassings-methode, omdat de aantallen te vermoorden Joden nauwelijks mitrailleerbaar waren en dat de mitrailleer-methode ook een te grote geestelijke belasting werd voor de soldaten.
De Moefti bij Hitler, 28 november 1941
Is zo’n detail-kwestie nou van belang? Of een moslim invloed heeft gehad op Hitlers beslissing de Joden industrieel te gaan vergassen? Jazeker! Ten eerste was de Moefti van Jeruzalem Amin al-Husseini (1897 – 1974) niet zomaar een moslim, maar een bondgenoot van Hitler, strategisch en ideologisch zeer gewaardeerd door de Führer. Ten tweede, omdat verstandige mensen zoals ik iedere gelegenheid aangrijpen om onze Westerse “elite” te doen inzien dat de islam echt iets heel anders is dan zij denken. Die Westerse links-regressieve quasi-elite denkt namelijk al decennia dat die islam just another religion is, terwijl het in werkelijkheid een vorm van nazisme is, van Hitlerisme. Het zou winst zijn als onze elites zouden gaan beseffen dat in de samenwerking tussen de Moefti en Hitler twee wereldleiders van twee bijna identieke “nazismen” elkaar sterkten in hun vaste besluit de Joden wereldwijd te vernietigen.
Overigens was de Jodenhaat van de Moefti zo mogelijk nog groter dan die van Hitler. Er bestaat een heleboel literatuur over die Moefti en als er één ding daaruit duidelijk wordt dan is het dat hij volledig gedreven werd door uitsluitend Jodenhaat. Alles wat hij deed, stond in het teken van zijn ene grote doel: zoveel mogelijk Joden vermoorden. Vanaf zijn aankomst in Nazi-Duitsland, waar hij ook Himmler en Eichmann ontmoette, werkte de Moefti vervolgens samen met de nazitop om op de Balkan, waar vanwege de eeuwenlange Turks-islamitische agressie veel moslims wonen, SS-moslim-divisies op te richten. Hij was erop gebrand gedurende de hele oorlog geen Joden te laten ontsnappen en is zonder enige twijfel verantwoordelijk voor duizenden Joodse doden, waaronder veel kinderen. U kunt dat nalezen in een degelijke academische studie van twee Duitsers, Klaus-Michael Mallmann en Martin Cüppers, “Halbmond und Hakenkreuz”. Dat boek is ook in het Engels vertaald onder de titel “Nazi Palestine”. Daarin staat een speciaal hoofdstuk over de Moefti en daarin wordt bewezen dat de Moefti meerdere malen zijn persoonlijke invloed bij bijvoorbeeld Eichmann heeft gebruikt om te voorkomen dat er Joden gered zouden worden. Er zou bijvoorbeeld eind 1942 door bemiddeling van het Rode Kruis aan Joodse kinderen uit Slowakije, Polen en Hongarije worden toegestaan om naar Palestina te emigreren in ruil voor het vrijlaten van Duitse gevangenen. De Moefti zorgde dat de ruil niet doorging en de kinderen zijn vermoord.
Vanaf 1942 organiseerde de Moefti in samenwerking met de nazi’s vanuit een voorstadje van Berlijn, Zeesen, radio-uitzendingen vol Jodenhaat, die in het hele Midden-Oosten gedurende de hele oorlog in alle thee- en koffiehuizen uit de luidsprekers schalden. De Moefti dook na de oorlog weer op in Egypte en leidde van daaruit de haat- en terreurcampagne van de Arabieren tegen de Joden, die vanaf 1945 groeide naar een volslagen oorlog tussen de Joden en Arabieren.
De eerste historicus die bij mijn weten wees op een mogelijk doorslaggevende rol van de Moefti bij Hitlers besluit tot de Endlösung is Gordon McFee in zijn korte essay van 1998 “When did Hitler decide on the Final Solution?” De inhoud van dat essay kan nu buiten beschouwing blijven omdat een bredere onderbouwing van de stelling van McFee te vinden is in een boek uit 2014 van Barry Rubin en Wolfgang G. Schwanitz: “Nazi’s, Islamists and the Making of The Modern Middle East”. Ik heb de eindredactie gedaan van een vertaling van dat boek.
De Moefti-kwestie was in 2015 opnieuw actueel. Ongetwijfeld onder invloed van het pas uitgekomen boek van Rubin en Schwanitz, gaf premier Netanyahu van Israël in een toespraak een nogal botte maar in essentie kloppende beschrijving van die invloed van de Moefti. Netanyahu was getriggerd door de opmerking van een islamist die op dat moment, in 2015 dus, die beruchte functie van “Moefti van Jeruzalem” vervulde. Zijn naam doet niet terzake, want het zijn allemaal dezelfde oorlogshitsers. Die hits-Moefti had, helemaal in de beproefde lijn van Amin al-Husseini, verklaard dat de Joden “Al Quds” (Jeruzalem) bedreigden. Dat is een standaard hits-methode in de islam: als “al-Quds” wordt bedreigd – en dat is altijd door de Joden – dan moet er gemoord worden.
Uiteraard viel in het Westen de hele links-regressieve politiek & pers over Netanyahu heen. Angela Merkel liet aan Netanyahu weten dat de liefde voor het nazisme nog steeds in de harten van regressief-linkse Duitsers leefde. Ze pleitte namelijk de nazistische islam vrij van schuld aan de Holocaust en benadrukte dat de Duitsers graag helemaal alleen die schuld aan de “Endlösung” wilden blijven dragen. Ik vermoed dat ze heel graag zou hebben gezegd dat Netanyahu zich schuldig maakte aan “islamofobie“. In elke geval hield Merkel de mentaliteit in stand die zorgt dat Europa zich dermate schuldig voelt dat Europeanen geen kwaad meer kunnen zien in andere culturen, zelfs niet in de nazislam. En neem nou het Engelse bastion van islam-liefde en Israëlhaat, The Guardian, die kopte: “Netanyahu’s fairytale about Hitler and the mufti is the last thing we need”. Maar dat Netanyahu géén sprookjes vertelde, werd in de Jerusalem Post betoogd door Moefti-specialist en mede-auteur van bovengenoemd boek Wolfgang G. Schwanitz. Dat ging als volgt:
“Speaking in Jerusalem, Netanyahu said of the Fuhrer’s well-documented 1941 meeting with Jerusalem Grand Mufti Husseini, ‘Hitler didn’t want to exterminate the Jews at the time, he wanted to expel the Jews. And al-Hajj Amin al-Husseini went to Hitler and said: If you expel them, they’ll all come here [to Palestine]’. According to Netanyahu, Hitler then asked what he should do with them, to which the mufti replied, ‘Burn them’. I have not seen these quotations in the historical record. But there is much evidence to support Netanyahu’s underlying claim that the grand mufti had a substantial ( . . .) influence on the genocide that unfolded in Nazi-occupied Europe and that was planned for the Middle East as well.” [mijn vet]
“Had the Nazis been victorious in the Middle East, it is plausible that in planning the most universal of genocides ( . . .), they would have murdered the Jews there as well, since that was their policy toward all Jews, even in territories that they had not yet conquered. However, it is not likely that Hitler and his henchmen needed the support of the Mufti in making their genocidal decision to kill the Jews. In their discussion of the role of Haj Amin in the decision-making process of implementing the Holocaust, Rubin and Schwanitz are skating on thin ice. They repeat the common error of over-estimating the importance of the Wannsee Conference (20 January 1942). In fact, 1,100,000 million Jews had perished prior to that meeting. In addition, they appear to have ignored much of the recent scholarship on this decision-making process, particularly the works of Christopher R. Browning on the origins of the Final Solution.In any case, the above is but a minor criticism. The main point is that Rubin and Schwanitz have provided a work based upon excellent original research( . . .).” [mijn vet]
Voorts zien we aan de recensie van Houwink ten Cate dat anno 2013 de communis opinio van de geleerde Holocaust-specialisten sinds 1998 en Gordon McFee niet was veranderd. Want in het werk dat Ten Cate aanhaalt, dat van Christopher Browning (“The Origins of the Final Solution: The Evolution of Nazi Jewish Policy, September 1939 – March 1942”) luidt de these, als vanouds, dat de Holocaust een chaotisch verlopende massamoord per mitrailleur was die als vanzelf langzaam overging in de industriële vergassing van de Joden. In die traditionele opvatting is er dus geen cesuur, maar vanaf begin 1941 een continuüm van (a) vastbeslotenheid om de Joden allemaal uit te roeien en (b) van geweld dat hoogstens van karakter veranderde in de gebruikte middelen, namelijk van de mitrailleur naar de gaskamer. In die continuüm-opvatting dient de Wannsee-conferentie eigenlijk alleen maar tot stroomlijning van een genocide-besluit dat allang in de praktijk was genomen.Maar dat is niet zo, er was alleen een anarchistisch en experimenteel massamoorden dat onder het “polykratische” (term van Browning) nazi-bewind mogelijk bleek terwijl Hitler en de verdere nazi-top de mogelijkheid openhielden van verdrijving van de Joden naar Madagascar of Palestina. Tot de industriële vergassings-genocide op álle Joden werd pas besloten direct na Hitlers onderhoud met de Moefti op 28 november, 1941
Overigens ziet Houwink ten Cate dat wel goed: de nazi’s hadden materieel noch ideologisch hulp nodig bij de genocide op de Joden in hun “eigen” gebieden, maar . . . . maar wel in het Midden-Oosten. En het is niet “plausibel” maar volstrekt zeker dat wanneer de alliantie tussen de Moefti en de Führer in het Midden-Oosten succesvol was geweest, ook de laatste Jood daar vermoord zou zijn. En wel middels mobiele vergassings-installaties die de Moefti door Hitler klaar had laten zetten in de haven van Athene om ze naar Palestina te verschepen zo gauw Rommel via Egypte doorgestoten zou zijn. (Zie: Mallmann en Cüppers, “Halbmond und Hakenkreuz” p. 146; “Nazi Palestine” p. 126) .
Houwink ten Cate heeft helemaal gelijk als hij met Browning zegt dat er al flink werd gemassamoord vóór het gesprek met de Moefti en vóór de Wannsee-conferentie. Maar dat is het punt helemaal niet. De vraag waarom het gaat isnaar de invloed van de Moefti bij de totstandkoming van Hitlers besluit te stoppen met verdrijving van de Joden en te beginnen met industriële vergassings-genocide. Weliswaar heeft in juli 1941 Heydrich van Hitler opdracht gekregen een “Endlösung der Judenfrage” te verzinnen en werden in de maanden daarna inderdaad meer dan 1 miljoen Duitse, Oostenrijkse, Tsjechische en Russische Joden in het “Ostland” vermassamoord en werd er zelfs op kleine schaal geëxperimenteerd met vergassingen, maar Hitler hield intussen de mogelijkheid open om de Joden te deporteren bijvoorbeeld naar Palestina. Binnen Hitlers opvatting van “Endlösung” was dus op dat moment deportatie nog inbegrepen. Rubin & Schwanitz bewijzen dat aan de hand van een brief van 31 juli 1941van Göring aan Heydrich. De voetnoot bij de betreffende passage luidt als volgt: “PArchWGS, Joodse Kwestie, Hermann Göring aan Reinhard Heydrich, Berlijn, 31 juli 1941, getekend door Göring”. Dat voor de nazi-top deportatie steeds een mogelijkheid is gebleven tot aan de Wannsee-conferentie kan blijken uit het feit dat tijdens die vergadering het Heydrich nogal wat moeite kostte om aan Martin Luther duidelijk te maken dat het niet meer ging om verdrijving van de Joden maar echt om massale vergassing.
Wolfgang Schwanitz
Schwanitz heeft in een iets eerder boek ( “Islam in Europa, Revolten in Mittelost”, 2013) het wederzijdse belang dat Hitler en de Moefti deelden nog eens uiteengezet. Op de pagina’s 147 e.v. vinden we de opsomming van de pogingen die de Moefti deed om de immigratie van Joden uit Duitsland richting Palestina te stoppen in de tijd voordat hij dat onderhoud met Hitler kreeg op 28 november 1941.
1 december 1937 maakt de Moefti per brief voor het eerst aan Hitler zijn voorwaarden bekend voor samenwerking. Ten eerste: stoppen met de Ha’avara-regeling, waarbij Duitse Joden tegen betaling naar vooral Palestina mochten ontsnappen, een regeling die deel uitmaakte van een in 1933 begonnen bredere verdrijvings- en deportatiepolitiek, de “territoriale Endlösung” van de “Judenfrage”. Ten tweede eiste de Moefti hulp bij de terreur in Palestina, Irak en Syrië tegen de Joden, Fransen en Engelsen. In maart 1941 vroeg de Moefti opnieuw, en opnieuw per brief, aan Hitler om emigratie van Joden naar Palestina illegaal te verklaren. De Moefti merkte daarbij op dat de Arabieren hun problemen met de Joden wilden “oplossen zoals de landen van de As” en hij doelde daarmee op het massamoorden-per-mitrailleur (“Holocaust by bullet”) dat steeds meer plaats vond in Polen en de Oekraïne.
Niettemin zag Hitler, zoals hierboven al vermeld, op 31 juli 1941 nog steeds deportatie als onderdeel van de “Endlösung”, zo blijkt uit een brief van Göring aan Heydrich,
Die periode waarin Hitler en de verdere nazi-top verdrijving “officieel” als een van de mogelijkheden zagen om de “Judenfrage” op te lossen duurde van 1933 tot 31 oktober 1939. Op die datum kondigde Hitler een deportatie-immigratie-stop af voor Palestina en dat was op hernieuwd aandringen van de Moefti. Mogelijk dat alleen bedoeld werd een stop op het uitstromen van Joden naar Palestina in gevolge het “Ha’avara-Abkommen”. Hoe dan ook, dat het “officiële” einde van de “territoriale Endlösung” inderdaad op 31 oktober 1941 gesteld moet worden weten we uit het Wannsee-protokol. In “Islam in Europa, Revolten in Mittelost” van Schwanitz lezen we op pagina 615 in voetnoot 23:
“Ende der legalen Immigration per Stichtag 31.10.1941 und 537,000 emigrierten Juden seit 1933 laut Wannsee-Protokoll, 4.“
Die 537.000 Joden hadden er gemakkelijk miljoenen kunnen worden. De verdere lucratieve deportatie van Joden naar Palestina had simpel kunnen plaatsvinden via de lijn Tsjechië-Hongarije-Roemenië-Bulgarije, Turkije, Libanon. Hitler had er ook voor kunnen kiezen om zoveel mogelijk Joden langs die weg naar Palestina te sturen teneinde Engeland, dat er alles aan gelegen was de Arabieren tevreden te houden, te dwarsbomen. Uit angst voor nóg meer opstand van de Arabieren beperkten de Engelsen immers voortdurend de toestroom van Joden naar Palestina. Maar Hitler vond blijkbaar dat hij met behulp van de Moefti de Engelsen beter kon dwars zitten dan door Palestina met Joden te overstromen. Misschien gaf voor Hitler de doorslag de mogelijkheid om niet alleen in Palestina, maar in de hele Arabische wereld alle Joden door de Arabieren te laten vermoorden.
Het feit dat het Madagascar-plan, om miljoenen Joden naar dat eiland te deporteren, moest worden afgeblazen omdat Engeland in de zomer van 1941 steeds sterker werd op de wereldzeeën, kan niet doorslaggevend geweest zijn bij de beslissing de verdrijvingspolitiek helemaal te stoppen. De weg naar Palestina lag, zoals gezegd, nog steeds open. Maar Hitler koos tenslotte voor de Moefti. Doorslaggevend was blijkbaar de onmisbaarheid van de Moefti in Hitlers grote oorlogs-strategie. Op 18 juni 1941 kreeg Hitler van Von Papen, die de Turkse zaken behartigde, het sein dat deTurken zoveel mogelijk zouden meevechten tegen de Sovjet-Unie. Dan begint op 22 juni 1941 inderdaad de aanval van de nazi’s op de Sovjet-Unie. Hitlers plan is om in de herfst Moskou te hebben veroverd om dan het Midden-Oosten binnen te vallen. Op 28 juni 1941 kregen dus de betreffende nazi-bevelhebbers opdracht voorbereidingen te treffen voor de verovering van de Perzische Golf, het Suezkanaal, Libië en Egypte, zodat tegelijk via de Kaukasus naar Iran en Irak doorgestoten kon worden. De hulp van de Moefti was, nogmaals, bij dit plan cruciaal. Begin Juli 1941 geeft Hitler dan inderdaad de Moefti in principe toestemming om hem te komen bezoeken in Berlijn.
Ik citeer nu een ruime passage uit de Nederlandse vertaling van het boek van Rubin en Schwanitz die u op de pagina’s 16-17 kunt vinden en in de oorspronkelijke Engelse uitgave op de pagina’s 4-5. In dit citaat ziet de lezer (a) de Jodenhaat van de Moefti, (b) het ideologische en strategische karakter van het bondgenootschap, (c) dat Hitlers oorspronkelijke plan wellicht alléén verdrijving en geen masamoord bevatte en (d) dat het afsluiten van de mogelijkheid tot verdrijving naar Palestina essentieel is geweest bij Hitlers besluit tot genocide.
“De alliantie tussen deze twee krachten was logisch. Al-Husseini’s Palestijns-Arabische opstand van 1936-‘39 had wapens van Berlijn ontvangen en geld van Rome. In 1937 spoorde hij de moslims aan om alle Joden in islamitische landen te doden en noemde hij hen ‘tuig en insecten’. Maar al-Husseini’s ambities gingen verder. Hij wilde niet alleen Duitse steun om de Joden uit te roeien in het Midden-Oosten, maar ook om hem heerser te maken over alle Arabieren. In ruil voor steun van Berlijn beloofde hij om moslims en Arabieren in bondgenootschap te brengen met Duitsland, de nazi-ideologie te verspreiden, Duitse handel te bevorderen en, in zijn eigen woorden, ‘terreur te plegen’ tegen de Britten en Fransen.
De nazi’s waren enthousiast voor deze samenwerking. Zij brachten speciale relaties tot stand met de Moslimbroederschap, de Baath-partij, de Jong-Egypte beweging en radicale groeperingen in Syrië, Irak en Palestina. Berlijn hoopte ook verbindingen te leggen met de koningen van Egypte en Saoedi-Arabië. In 1939 bijvoorbeeld, ontmoette Hitler de gezant van de Saoedische koning Abd al-Aziz Ibn Saud, Khalid al-Qarqani, en hij zei hem: ‘We zien de Arabieren met de warmste sympathie om drie redenen. Ten eerste, hebben we geen territoriale aspiraties in Arabische landen. Ten tweede hebben we dezelfde vijanden. En ten derde vechten we allebei tegen de Joden. Ik zal niet rusten totdat de laatste van hen Duitsland heeft verlaten.’
Al-Qarqani stemde in en zei dat de profeet Mohammed op dezelfde wijze had gehandeld door alle Joden uit Arabië te verdrijven. Een moslim[*] kon geen vleiender vergelijking maken. Hitler vroeg al-Qarqani zijn koning te vertellen dat Duitsland een alliantie wilde en zowel Saoedi-Arabië als al Hussaini’s mannen zou bewapenen.
Maar eerst moest Hitler beslissen hoe precies ‘de laatste’ Joden Duitsland zouden moeten verlaten. Nog in 1941 dacht Hitler dat dit zou kunnen gebeuren, in de woorden van Hermann Göring in juli, door ‘emigratie of evacuatie’. Maar omdat andere landen nauwelijks bereid waren Joodse vluchtelingen op te nemen, was Palestina het enig mogelijke toevluchtsoord, zoals aangewezen door de Volkenbond in 1922. Als deze laatste veilige haven zou worden gesloten, zou massamoord Hitlers enige alternatief zijn.” [mijn vet]
(*Schwanitz heeft laten weten dat hij achteraf hier liever het woord “islamist” had gebruikt.)
Barry Rubin is 3 februari 2014 gestorven en heeft het pas uitgekomen boek nog net in levende handen gehad
Nogmaals: eind juli 1941 houdt Hitler officieel de mogelijkheid dus nog open dat veel Joden uit Duitsland en ook uit het verdere door de nazi’s bezette Europa verdreven kunnen worden. Men kan zich afvragen in hoeverre het bewustzijn bij hem toen al gegroeid was dat genocide de enige mogelijke uitkomst was van de door hemzelf gecreëerde dynamiek. Behalve dan miljoenen Joden op mars zetten naar Palestina.
Vier maanden later, op 28 november 1941, heeft Amin al-Husseini, de Moefti van Jeruzalem, een gesprek met Hitler. In dat gesprek krijgt Hitler nogmaals de bevestiging van de grote waarde van de Moefti als bondgenoot en ziet een zo mogelijk nog grotere Jodenhater dan hijzelf. Maar die Moefti heeft één grote eis als voorwaarde voor samenwerking: ophouden met Joden naar Palestina te laten ontsnappen of deporteren.
Rubin & Schwanitz betogen dat er dus wel degelijk een tijdstip is vast te stellen waarop Hitler heeft besloten dat de Holocaust als mitrailleer-massamoord op een groot deel van de Joden fundamenteel moest overgaan in industriële vergassing van alle Joden. Dat tijdstip valt slechts na één dag, ja zelfs na enkele uren nadat Hitler op 28 november 1941 dat onderhoud had met Amin al-Husseini. Op 29 november 1941 gaf Hitler het bevel tot het bijeenroepen van de Wannsee-conferentie, die oorspronkelijke gepland stond voor 9 december 1941, maar vanwege Pearl Harbour werd verschoven naar 20 januari 1942. Die Wannsee-conferentie was oorspronkelijk gepland voor een veel kleiner gezelschap: Heydrich nodigde oorspronkelijk voor 9 december 13 man uit. Maar 22 januari zijn er veel meer deelnemers. Daaruit kan je twee dingen concluderen: 1) dat het kernbesluit dan al is gevallen dat de Joden zullen uitgeroeid worden via industriële vergassing, 2) dat het in januari inderdaad alleen nog ging om coördinatie van alle “diensten”.
Een conferentie waarop Heydrich binnen twee uur alle leden wist te overtuigen dat industriële vergassing van de Joden de enige echte eindoplossing was. Hoe zou dat nou komen dat Heydrich zo overtuigd was van die noodzaak? En hoe zou het nou komen dat binnen een paar uur alle aanwezigen instemden? Zou het kunnen zijn dat Heydrich heeft gezegd: “Führerbefehl”? Uiteráárd heeft Heydrich die opdracht van Hitler zelf gekregen. Of ziet u, lezer, wellicht zeergeleerd én gespecialiseerd, een andere mogelijkheid?
Men ziet: op de namiddag van de 28ste november vindt het gesprek tussen de Moefti en Hitler plaats. De volgende morgen gaat de order uit naar Heydrich om de Wannsee-conferentie te organiseren die oorspronkelijk gepland stond voor 9 december, dat is dus op een tijdsbestek van 10 dagen na dat gesprek.
De Moefti begroet Himmler
Nu ga ik speculeren. We weten dat de Moefti op de hoogte en ook zeer onder de indruk was van de nog kleinschalige experimenten met vergassing. Het is zeer merkwaardig dat in de verslagen van het gesprek tussen Hitler en de Moefti – hier en hier en hier– geen ogenblik de vergassingstechniek ter sprake komt, noch zelfs het massamoorden-in-het-algemeen. Er is alleen maar in abstracto sprake van “die Vernichtung des im arabischen Raum ( . . .) lebenden Judentums”. Dat de methode van massamoord niet ter sprake is geweest lijkt mij onmogelijk en ik denk daarom dat Hitler bevel heeft gegeven om wat er gezegd werd over die methode niet in het verslag op te nemen. Als dit wél ter sprake is geweest – en wat mij betreft is het ondenkbaar dat zulks niet het geval was – dan wordt het des te verklaarbaarder dat Hitler een paar uur na het onderhoud met de Moefti het bevel gaf tot het bijeenroepen van de Wannsee-conferentie, waarop inderdaad tot industriële vergassing werd besloten. Ik ben er zeker van dat de Moefti Hitler heeft gewezen op het alternatief voor deportatie van de Joden naar Palestina, namelijk het toepassen van de prachtige vergassingsgtechnieken, een Duitse specialiteit. Maar dat het buiten het gespreksverslag is gelaten.
Schwanitz meldt dat Hitler altijd zelf de verslagen las van de gesprekken die meestal door tolk Paul Schmidt werden gemaakt. “Aber er [Schmidt] verfertigte auch kurze und lange Fassungen für den äusseren un inneren Gebrauch, die voneinander abwichen.” (Islam in Europa, Revolten in Mittelost, p. 163) Ook van dit gesprek met de Moefti heeft een langere “Fassung” bestaan dan die wij nu kennen en die verloren is gegaan: verbrand, neem ik aan, in de laatste dagen op Hitlers kanselarij in Berlijn. Want op p. 154 schrijft Schwanitz over “den Langtext über ihr Treffen, den Hitler zurückhielt”. Bedoeld is, uiteraard, het “treffen” tussen Hitler en de Moefti en Hitler besluit tot geheimhouding van die langere tekst op diezelfde vrijdagavond, 28 november 1941.
In mei 1942 — dus zes maanden na dat gesprek tussen de Moefti en Hitler en vijf maanden na de Wannsee-conferentie — beginnen dan in Sachsenhausen de echt serieuze en meer grootschalige proefvergassingen, die moesten leiden tot de industriële vergassings-genocide.
De allang bestaande belangstelling van de Moefti voor de Duitse vergassingstechniek komt bij Rubin & Schwanitz niet voor niks meteen al aan het begin van hoofdstuk 1 aan de orde, namelijk als zij verhalen van het bezoek aan proefvergassings-kamp-Sachsenhausen van vier hooggeplaatste Arabieren, waaronder mogelijk, maar niet waarschijnlijk, de Moefti zelf. Maar in elk geval waren twee van hen zijn afgezanten.
“En zo bezochten dus in juni 1942 vier speciale Arabische gasten het prototype voor toekomstige vernietigingskampen [namelijk Sachsenhausen]. Hun interesse had een zeer praktisch doel. Ze waren van plan ooit op een dag in het Midden-Oosten hun eigen stations Z te creëren in de buurt van Tunis, Bagdad, en Jericho om alle Joden in de regio te elimineren.Dat doel was vastgesteld in een brief van januari 1941 die Amin al-Husseini, de Arabische politieke en religieuze leider in Palestina, zond aan de Duitse kanselier Adolf Hitler. Al-Husseini vroeg Hitler de Arabieren te helpen in hun landen het Joodse vraagstuk op te lossen op de manier waarop het werd gedaan in Duitsland.Om te slagen moesten zij de technieken van de nazi’s leren en hun technologie verkrijgen.”
De vergassingstechniek kon dus rekenen op warme belangstelling van de Moefti, die al in januari 1941 zijn plannen kenbaar maakte om de Joden in het Midden Oosten massaal te vergassen. Dus hoezo kan dit géén onderwerp van gespreken geweest zijn op 28 november 1941?
Het kan merkwaardig schijnen dat Hitler verboden zou hebben het onderwerp genocide in het gespreksverslag op te nemen, maar er was ongetwijfeld ook bij hem een bewustzijn dat deze misdaad van zo’n kosmische omvang was dat het beter geheim kon blijven. In het algemeen waren de nazi’s inderdaad nogal beducht voor het uitlekken van hun werkelijke plannen, vandaar ook de eufemistische term Endlösung, Eindoplossing, Final Solution.
Die angst voor uitlekken van het gruwelijke voornemen komt naar voren als Rubin en Schwanitz een reactie bespreken op het bezoek dat in mei 1942 vier hoge Arabieren aan proefvergassings-station Sachsenhausen mochten brengen, namelijk de reactie van een van deelnemers aan de Wannsee-conferentie, Martin Luther,
“One German official, however, was horrified by that visit. The Foreign Ministry’s undersecretary, Martin Luther, demanded that Arabs not be allowed into any concentration camp lest they tell others about what they saw. If Germany’s enemies discovered mass murder was happening they would use this as a propaganda weapon against the Third Reich. Luther, a party veteran, also worried that leaks would sabotage his job of convincing German satellite or allied states to turn over their Jews for transport to the death camps. If word got out, those regimes might balk at cooperating due either to Allied pressure or to fear of future punishment. Infuriated, Luther complained to Grobba that von Ribbentrop had promised him the visit wouldn’t happen. Luther’s request to suspend this particular tour was denied. The SS promised him there would be no more tours in future but held them anyway, including a likely later visit by al-Husaini to Auschwitz.” [mijn vet]
Er zijn inderdaad geen schriftelijke bewijzen van Hitlers opdracht, maar dat is, nogmaals, niet zo gek gezien de enorme misdadigheid van het voornemen tot industriële vergassing van de Joden. In voetnoot 54 op pagina 619 van “Islam in Europa, Revolten in Mittelost” geeft Schwanitz een voorbeeld van de voorzichtigheid zelfs bij “kleinere” massamoord-opdrachten op bijvoorbeeld Duitse politieke vluchtelingen die in Noord-Afrika waren opgepakt: “Nur mündlichen Anordnung des Führers ( . . .) Schriftliche Weitergabe dieses Befehls ist verboten. Die Kommandeure sind mündlich zu unterrrichten.”
In dit verband is ook de zogenaamde Posener Rede (oktober 1943) van Heinrich Himmler illustratief:
„Ich meine jetzt die Judenevakuierung, die Ausrottung des jüdischen Volkes. Es gehört zu den Dingen, die man leicht ausspricht. – ‚Das jüdische Volk wird ausgerottet’, sagt ein jeder Parteigenosse‚ ‘ganz klar, steht in unserem Programm, Ausschaltung der Juden, Ausrottung, machen wir.’ […] Von allen, die so reden, hat keiner zugesehen, keiner hat es durchgestanden. Von Euch werden die meisten wissen, was es heißt, wenn 100 Leichen beisammen liegen, wenn 500 daliegen oder wenn 1000 daliegen. Dies durchgehalten zu haben, und dabei – abgesehen von Ausnahmen menschlicher Schwächen – anständig geblieben zu sein, das hat uns hart gemacht und ist ein niemals geschriebenes und niemals zu schreibendes Ruhmesblatt unserer Geschichte ( . . .).”
Het roemvolle blad dat tot nu toe ongeschreven is gebleven . . . . . en ook maar beter nooit geschreven kan worden . . . .
Tot slot, nogmaals & ten overvloede, de betekenisvolle feiten: 1) Hitler vindt samenwerking met de Moefti – en via hem met de islam en de Arabieren – van het grootste belang, zowel strategisch als ideologisch. 2) Nog eind juli 1941, getuige een brief van Göring aan Heydrich, houdt Hitler de mogelijkheid open de Joden uit Duitsland te verdrijven. 3) Dan komt dat gesprek tussen de Moefti en Hitler op 28 november 1941 waar de Moefti de eis stelt dat er geen Joden meer naar Palestina komen. De verslagen van dat gesprek reppen met geen woord over massamoord als eindoplossing, maar het is volstrekt ondenkbaar dat het onderwerp niet aan de orde is geweest. Al in januari 1941 had de Moefti per brief laten weten grote bewondering voor de vergassingstechniek van de nazi’s te hebben. Dus staat het vast dat Hitler, in het besef van de kosmische misdadigheid van de gezamenlijk nazistisch-islamitische plannen, bevolen heeft dat onderwerp weg te laten, te schrappen uit het verslag en dat massale vergassing van de Joden als methode absoluut zeker ter sprake is geweest. 4) Enkele uren (!) na de ontmoering met de Moefti besluit Hitler de Wannsee-conferentie van 20 januari 1942 bijeen te roepen waarop officieel wordt besloten tot de industriële vergassings-genocide. 5) In mei 1942 — dus zes maanden na dat gesprek tussen de Moefti en Hitler en vijf maanden na de Wannsee-conferentie — beginnen de echt serieuze daadwerkelijke proefvergassingen in Sachsenhausen, die moesten leiden tot de industriële vergassings-genocide. 6) In juni 1942 krijgen vier hoge Arabieren, onder wie misschien de Moefti zelf, maar onder wie in elk geval twee van zijn vertegenwoordigers, een rondleiding door Sachsenhausen.
De vraag aan Houwink ten Cate moet dus luiden: hoezo “dun ijs”?Het antwoord op de in mijn titel gestelde vraag – Gaf de Moefti de laatste stoot tot de Endlösung? – moet volgens mij luiden: ja, ten eerste in absolute zin door de weg naar Palestina af te sluiten en zo Hitler tot het loslaten van deels-deporteren en tot alleen-nog-maar-massamoorden te dwingen en ten tweede in “relatieve” zin door Hitler te dwingen tot de industriële vergassings-methode omdat het massamoorden per mitrailleur te omslachtig, te opzichtig en psychisch te belastend bleek voor de uitvoerders.
Het belang van grondige en waarheidsgetrouwe geschiedschrijving wordt steeds urgenter. Regressief en gewelddadig links heeft zo’n beetje vanaf de Baader Meinhof-groep met de terreur van de Palmaffia’s gesympathiseerd. Vanaf de moord op de Israëlische atleten door Palestijnse terroristen op de Olympische Spelen in München in 1972 is de invloed van dit antisemitische links gegroeid en heeft zich genesteld en vertakt in de mainstream van media, academia en politiek. Vijftig jaar lang wordt Israël nu in toenemende mate gedemoniseerd door dit soort “links” onder het mom van sympathie voor de “Palestijnen” die vanaf 1920 niks anders dan terreur hebben gepleegd en elk compromis hebben afgewezen.
Op dit moment beleeft in Amerika deze Israël-demonisering een nieuw hoogtepunt: de moreel steeds verder afglijdende New York Times is zopas een nieuwe campagne gestart die moet voorkomen dat het plan Trump wordt uitgevoerd, te weten een toepassing van het Israëlisch recht in grote delen van Samaria-Judea, geheel volgens het internationaal recht. Wie wil lezen hoe groot en onomstotelijk het morele en internationaal-rechtelijke recht op Samaria-Judea (“de Westbank”) van Israël is, moet het opstel “Werk in uitvoering: een korte geschiedenis van Israël” lezen.
In Amerika raakt de anti-Israël-campagne steed steviger ingebed in de Black Lives Matter/ANTIFA-identiteitsbeweging en die beweging krijgt steeds meer greep op de Democratic Party. De liefde voor de islam, een nazistische ideologie, wordt in deze kringen ook steeds sterker. Moslims worden door dit soort “links”gezien als bondgenoten bij de vernietiging van de eigen Westerse cultuur. Democraat Joe Biden hield in zijn verkiezingscampagne een lofrede op de islam. Ik begin steeds meer te vermoeden dat van deze “polarisatie” geen weg terug is en dat Bismarck opnieuw gelijk krijgt: “Nicht durch Reden oder Majoritätsbeschlüsse werden die großen Fragen der Zeit entschieden ( . . .) sondern durch Eisen und Blut”.
UPDATE: We schrijven 23 oktober 2020. Achteraf is het mij een raadsel hoe ik in bovenstaand stuk deze column van 7 juni 2014 van wijlen Hans Jansen heb kunnen “vergeten”. Ik kan tot mijn eigen troost zeggen: ik heb met het sterk door hem aanbevolen boek best wel iets gedaan. Toch? Ga die column lezen! Want in een paar honderd woorden wordt feilloos neergezet waarom het gaat bij die Moefti. Hans eindigt zijn column met een verwijzing naar alle vol-idioten die hij zultkoppen noemt en die de islam een gewone religie blijven vinden:
“Er zijn zultkoppen die denken dat het bovenstaande allemaal verzonnen is om de islam in een kwaad daglicht te stellen. Die kunnen, indien ze zich willen verbeteren, het beste beginnen met het lezen van dit boek.”
UPDATE 16 NOVEMBER 2020
Je weet niet wat je niet weet. En ook niet wat je allemaal vergeten bent. Zo kende ik blijkens dit stuk van mezelf uit 2015 een stuk van Pamela Geller uit 2010, getiteld “The Mufti of Jerusalem: Architect of the Holocaust”. Daarin wordt melding gemaakt van een vondst bij verbouwingen in een Berlijns appartement dat waarschijnlijk bewoond is geweest door Amin al-Husseini. Wat voor een vondst? De bouwtekeningen van vernietigingskamp Auschwitz! De Duitse regering wil, zo zegt Geller, geen opening van zaken geven. Uiteraard niet, want alles wat slecht afstraalt op de islam werd en wordt zoveel mogelijk weggemoffeld. Geller schijft in 2010:
“The denial about the key role that this Muslim leader played in the Holocaust must end. The only difference between Hitler and the Mufti is that Hitler was defeated and punished. The slaughtering Mufti went on to spawn Yasser Arafat, inspire Saddam Hussein, and work to destroy the Jewish homeland and its people. ( . . .) I indict the Mufti and the Muslim world. They were equal partners in mass death. Not only does the ummah not own what they did (let alone, G-d forbid, apologize, as the Germans have done repeatedly), but they are still pursuing the annihilation of the Jews (not to mention all non-believers). Just three weeks ago in Iran, according to the Middle East Media Research Institute, Khamenei’s representative in the Iranian Martyr Foundation said this:
‘We have manufactured missiles that allow us, when necessary, to replace Israel in its entirety with a big holocaust.’
It’s time to tell the truth about the Muslim role in the Holocaust, and their desire to start a new one.”
≈ Reacties uitgeschakeld voor Ties Brock is de nieuwe correspondent van het NOS-journaal en wéér een antisemiet
Is dat nou wel écht zo? Antisemiet? Ach, ik ben bereid het te vervangen door de term “Israël-irrationalist”. Waar het om gaat is dat het belaagde NON-journaal – (waar ze zelf hun verslaggeving diversiteitsbokaal-neutraal vinden) – in werkelijkheid uiterst links gekleurd berichten over Trump, Baudet, Wilders, klimaat, EU immigratie, islam en vooral, vooral, vooral over Israël. Tientallen stukken heb ik gewijd aan de stompzinnige, vooringenomen, ongeïnformeerde, verzwijgende, eenzijdige vijandigheid jegens Israël, de enige fatsoenlijke staat in het Midden Oosten en aan de NOS-liefde voor de al vanaf 1920 terreur bedrijvend Palmaffia’s.
Ook Likoed Nederland heeft recent een analyse losgelaten op een bijdrage van Ties Brock op de site van het NOS-journaal. Zij, van Likoed-Nederland, hebben die analyse van negen (!) kritiekpunten op een filmpje van nog geen vier (!) minuten opgestuurd aan de bazen van het journaal. Maar daar bij de NOS werden ze er niet warm of koud van.
Ik citeer:
“Likoed Nederland heeft de NOS-redactie hier bij herhaling op gewezen. De NOS-redactie reageerde dat zij onze punten niet herkent: ‘in elk geval niet dat onze benadering negen eenzijdigheden/onjuistheden oplevert’. Dat was gemakkelijk beweerd, want al onze kritiekpunten werden weggewuifd als onbelangrijk of te lastig om uit te leggen. Ook hebben wij gevraagd om bepaalde onderwerpen dan eens wat nader, genuanceerd uit te diepen. Bijvoorbeeld de Zesdaagse oorlog in 3 minuten, de ‘nederzettingen’ in 4 minuten, et cetera. Want dan kan de nuance er mogelijk wel iets beter in worden verwerkt. En ontstaat er een beter beeld over wat daar nu eigenlijk de afgelopen honderd jaar allemaal is gebeurd. Dit zal de redactie overwegen, maar “niet te weten of we snel die keuze zullen maken”. Einde citaat.
Ze zijn daar bij het NOS-journaal dus onaantastbaar en ze volharden in hun domme vooroordelen. Ik wil één van die kritiekpunten van Likoed-Nederland eruit lichten. Ties Brock doet in het bovengenoemde 4-minuten-filmpje een heroïsche stand-up in Samaria-Judea (“ op de Westbank”). Kijk:
Zozo! Nul Joden! Waarop Likoed-Nederland:
“De NOS-correspondent vertelde daarbij niet dat de reden dat er een relatief zeer korte periode nul Joden woonden op de Westbank en Oost-Jeruzalem; dat dit kwam omdat zij in 1948 totaal etnisch gezuiverd waren door de Arabieren. Net zomin als dat er – behalve die periode 1948-1967 – gedurende 3.000 jaar Joden hebben gewoond.”
Ties Brock spuide zijn domme gif dus voornamelijk on-line. Maar afgelopen donderdag 15 oktober was het weer raak op het 8-uur-journaal. Kijk vanaf 18:10. Rob Trip vertelt:
“Israël gaat duizenden nieuwe woningen bouwen op de Westelijke Jordaan-oever. De regering heeft de plannen gisteren en vandaag goedgekeurd. De bouw van die huizen en appartementen is omstreden: volgens het internationaal recht mag het namelijk niet. Maar echt verrast is eigenlijk niemand: Israël bouwt daar namelijk al veel langer. Meer dan honderd nederzettingen zijn er al neergezet in bezet Palestijns gebied met inmiddels honderduizenden Israëlische bewoners. En door die nieuwe nieuwbouwplannen worden die nederzettingen alleen maar groter.”
Zou de ervaren grijze eminentie Rob Trip nou inmiddels echt niet beter weten? Dat het “internationaal recht” een doodgewone leugen is die al 50 jaar wordt verteld in alle Westerse media. Inmiddels gaan er steeds meer stemmen op die de waarheid zeggen: Israëlische Joden hebben duizend procent moreel en internationaalrechtelijk recht om in Samaria-Judea te wonen en te bouwen. Wie kort wil worden voorgelicht gaat naar het opstel op mijn website over de geschiedenis van Israël en scrollt naar beneden naar de “samenvatting”. En een ultra-korte samenvatting zal ik voor de luien van geest hieronder geven:
Na de traditionele leugen-inleiding over “bezette gebieden” van Rob Trip krijgen we de reportage van Ties Brock.
Die begint met een vriendelijke Joodse dame die al vele jaren in de nederzetting woont en die heeft zien groeien. Ze beseft natuurlijk niet dat ze gebruikt wordt voor anti-Israël-propaganda: “kolonist”.
Ach, zegt de dame, het begint hier op een echte stad te lijken, maar we wennen er wel aan.
Waarna Ties Brock in voice over:
“In het Palestijnse dorp zien ze de bui al hangen. Hier kunnen ze er niet aan wennen. Dit is een Palestijns dorp dat tegen de Israëlische nederzetting aan ligt. Van elkaar gescheiden door deze muur. Hij is hier voorzitter van de dorpsraad en fel tegen de Israëlische bouwplannen.”
Die “voorziter van de dorpsraad” is natuurlijk een Fatah-PLO-figuur. Op het screenshot hierboven zien we hoe Brocks cameraman vanuit de auto van deze “voorzitter”- een vette KIA – een stuk van die muur filmt, die er uiteraard alleen maar staat omdat Joden zo’n pestend rotvolk zijn. De man steekt het routineuze zieligheidsverhaal af:
“Het is een nieuwe poging van Israël om hier in de heuvels hun nederzetting uit te breiden. Dit is Palestijns gebied. We willen hier zelf bouwen. Waarom mag dat niet? Waarom slopen ze onze huizen? Dit is de enige open plek in het dorp die overgebleven is. Het is onze landbouwgrond. Op deze manier sluiten ze ons in.”
Ties Brock gaat uiteraard niet onderzoeken wat hiervan nou allemaal waar is en we horen niemand van Israëlische zijde die tegengas zou kunnen geven. Brock wil alleen maar een sfeer oproepen van expansieve Joden die van alle kanten arme “Palestijnen” insluiten en in het nauw brengen. Wat Brock óók niet vertelt: als de “Palestijnen”- ( beter gezegd: de Palmaffia-bazen ) – zouden ophouden met Joden als een dreigende bui te zien en op zouden houden met terreur, dan zou er niets anders aan de hand zijn dan uitbreiding van leven, bedrijvigheid en welvaart. Maar de Palmaffia’s doen al honderd jaar, sinds 1920, niks anders dan terreur plegen.
Brock: “Op deze heuvel, op die heuvel en hier in de vallei komen honderden nieuwe woningen bij volgens de nieuwe bouwplannen en in de héle Westelijke Jordaanoever komen er zelfs duizenden woningen bij. En daarmee maakt de Israëlische regering duidelijk dat ondanks alle kritiek de nederzettingen zullen blijven groeien in bezet gebied.”
U hoort het toch wel goed? Honderden! Duizenden! Woningen! IN BEZET GEBIED! Ja, het is een expansief en agressief volkje, die Joden.
Tot slot wordt het nog eens ingewreven via drilborende Joodse sloopbedrijvigheid: “In de Israëlische nederzetting wordt intussen op andere plekken alvast dóórgebouwd. Wanneer ook hier een nieuwe wijk zal verrijzen is nog niet precies duidelijk.”
Tenslotte. Zullen we nog eens op een andere manier duidelijk maken hoe smerig dit gelul van deze Ties Brock op het Staats-journaal is. Ga eens kijkluisteren naar Caroline Glick – (onder voorgaande link vind je haar uitgeschreven tekst) – die uitlegt hoe racistisch die opvatting is dat Joden geen recht hebben om te wonen en werken in Samaria-Judea.
≈ Reacties uitgeschakeld voor Den Haag: psychotische Joden initiëren perverse Holocaust-herdenking
We kunnen er niet onderuit: er bestaan perverse Joden, maar gelukkig zijn het uitsluitend regressief-linkse Joden zoals Arnon Grunberg en Lodewijk Asscher. In Den Haag hebben de krankzinnige nep-linkse Joden zich aangesloten bij de aldaar bestaande afdeling van de psychiatrische patiënten-partij “Bij1”, oorspronkelijk van Amsterdamse afkomst en opgericht door de bekende islamofiel Sylvana Simons. Deze black nut is erg dik met antisemiet Abou Jahjah, van wie de uitspraak is dat de Joden in Israël kunnen kiezen tussen “de koffer of de doodskist”, dat wil zeggen: oprotten of vermoord worden.
Bovengenoemde psychotische Haagse Joden hebben nu het inititatief genomen om een geïmproviseerde Shoa-herdenking te houden. Het AD meldt:
“De bijeenkomst begint om 19.45 uur en duurt tot 20.45 uur op het Rabbijn Maarsenplein. Het plein was vroeger het centrum van een Joodse buurt. Na de Tweede Wereldoorlog bleef de buurt jarenlang leeg. Onder meer de namen van kinderen die door nazi’s zijn vermoord, worden opgelezen.”
Waarom deze spontane herdenking? Omdat, nou ja, de PVV gepleit heeft voor minder immigratie van voornamelijk kansarme allochtonen. Men weet dat Nederland sowieso overbevolkt is en dat alle openbare instellingen – volkshuisvesting, gezondheidszorg, onderwijs, politie en justitie – kraken onder de bevolkingsdruk. Daarbij komt dat die kansarme alochtonen meestal moslims zijn en dus een Jodenhaat-ideologie aanhangen die zich in het Westen graag via massamoordaanslagen manifesteert. Op zijn best “integreren” werkende moslims in het Westen net genoeg om van het economisch systeem te kunen profiteren, maar houden zich verre van de “ongelovigen” van wie de Koran inderdaad zegt dat een goede moslim ze niet tot vrienden neemt.
Nou heb ik me toevallig – nou ja: helemaal niet toevallig – erg bezig gehouden met de Moefti van Jeruzalem, Amin al-Husseini, een geobsedeerde Jodenhater en bondgenoot van Hitler, die heeft gezorgd dat de islamitische wereld bijna in zijn geheel de kant van de nazi’s koos in WO II en die persoonlijk zorgde dat tienduizenden kinderen uit Oost-Europa die op de rol stonden om uitgeruild te worden tegen Duitse krijgsgevangenen alsnog werden vergast.
Dus het is wel passend dat ten gunste van moslim-immigratie “de namen van kinderen die door nazi’s zijn vermoord, worden opgelezen”.
