“Het vervallen huis van de islam” van Ruud Koopmans is een geweldig boek, maar wordt ontsierd door pc-Quatsch

      Dit opstel verschijnt morgen, 23 maart, ook op “Veren of Lood“

Nog voor ik het boek van Koopmans had gelezen, heb ik al uitgesproken dat ik ervan overtuigd was dat hij zijn geloof in een hervormbare islam niet op mij zou kunnen overbrengen. Dat blijkt na grondige lezing van zijn boek inderdaad het geval. Toch was het stuk dat u nu leest oorspronkelijk veel meer gepland als weliswaar kritisch, maar toch vooral als een lofzang op datzelfde boek. Mijn intentie was om te laten zien hoe degelijk, briljant en veelomvattend Koopmans’ analyses zijn, die leiden tot de conclusie dat er een probleempje is met de islam. Maar toen moest ik constateren dat zijn historische analyse van de islam oppervlakkig is en dat zijn opvattingen over het wezen van de islam radicaal naïef zijn.  

Qua lofzang kunt u overigens voldoende terecht bij de promotie door uitgever Prometheus en de best informatieve recensie van Meinder Fennema in de NRC of anders bij dit stukkie van mij. Koopmans was te gast bij VPRO Buitenhof en er verschenen  stukken over hem in Humo, De Morgen en Knack. In Elsevier staan de sterke pagina’s 20 tot 30 van zijn boek als zelfstandig verhaal afgedrukt. Genoeg stof dus om u op de hoogte te stellen van de grote kwaliteiten ervan. Maar hier gaan we het over de manco’s hebben.

Koopmans moet een sterke geest hebben, want in het aangezicht van de demonisering door de Duitse links-regressieve elite en door zijn eigen studenten aan de Humboldt-Universiteit houdt hij zijn briljant onderbouwde visie staande, namelijk: “It’s the islam, stupid!”

Ho! Nee! Sorry. Fout. Herstel: “It’s the islamic fundamentalism, stupid!”

Dat klinkt meteen een stuk minder kernachtig en dat blijkt ook zo te zijn.

De stelling dat niet de islam als zodanig het probleem zou wezen, maar alleen maar de “fundamentalistische” interpretatie ervan is het eerste offer dat Koopmans neerlegt op het politiek-correcte altaar. Mijn vraag luidt: waarom zou zo’n slimme man, die zoveel bewijzen van de verderfelijkheid van de islam heeft verzameld, nou zo’n stelling betrekken? Is het angst voor het samenwerkende links-regressieve en islamitische wolvenpak? Mogelijk. Je bent een publieke figuur, je hebt een goeie baan en een gezin en je hebt geen lust om aan de bewaking te gaan. Heel begrijpelijk.

Zekerder is dat hij die scheiding islam – fundamentalisme óók aanbrengt omdat hij anders het kamp van de “gematigde moslims” niet kan bedienen, het kamp dergenen die de islam willen “hervormen”, een kamp waarin bijvoorbeeld zijn favoriet Fidan Ekiz zich bevindt. Want als de hele islam als zodanig nou eens fundamentalistisch zou wezen, dan wordt “hervormen” toch een lastiger verhaal. Want dat zou betekenen dat hervormen neerkomt op het in zijn geheel bij het grofvuil zetten van de islam en nooit meer omkijken. Ik zal daar verderop in een passage gewijd aan Ayaan Hirsi Ali nog op terugkomen.

Eigenlijk kan ik het me niet voorstellen, maar misschien is Koopmans écht zo naïef en begrijpt hij écht zo weinig van de geest van de islam dat hij oprecht gelooft in de mogelijkheid van “een brede beweging van mensen die de straat opgaan, bijvoorbeeld om te demonstreren tegen de fundamentalistische islam, tegen extremisme en tegen het bezoedelen van de naam van de Profeet en van de Koran door al die extremisten, want dát is de grootste islamofobie die er bestaat.” (Hier op minuut 17)

Mijn vraag: hoe bezoedel je de naam van een slavenhalende massa-, roof- en sluip-moordenaar? En van een boek dat stijf staat van de aansporingen van God Zelf tot haat & geweld tégen en in slavernij brengen ván “ongelovigen”? En: hoe organiseer je massale protest-demonstraties van moslims — die “Mohammed” hysterisch vereren! — tegen alles wat die “Profeet” leert?

Terzake!

Om aan te tonen dat er sprake is van ’n van de “goede” islam onderscheidbaar “fundamentalisme” en dús van een hervormbare islam, stelt Koopmans dat die islam in een voorbije Gouden Tijd een “eeuwenlange” voorsprong heeft gehad op Europa. Lees maar:

“De islamitische wereld was Europa eeuwenlang ver vooruit, óók op het vlak van tolerantie en vreedzaamheid. Des te dramatischer is de economische achteruitgang van de voorbije vijftig jaar.”

Dat “voorbije vijftig jaar” slaat op het door Koopmans als cruciaal voorgestelde jaar 1979, toen in de hele islamitische wereld een radicalisering toesloeg. Vijftig jaar zou dus eigenlijk veertig jaar moeten zijn, maar in elk geval is die radicalisering bij Koopmans dus van heel recente datum. En dus alweer een reden om optimistisch te zijn over de mogelijkheid tot hervorming. Maar uiteraard is dat niet waar: de islam is al 1400 jaar een nazisme avant, pendant et après la lettre en dus net zo “radicaal” als-ie zich nu manifesteert. De geschiedenis van de islam is die van de gewelddadige jihad. En dat van die Gouden Tijd is daverende onzin, zoals ik zal aantonen.

Ik zou willen beginnen met de vraag aan Koopmans en alle verdere “islamhervomers” om eens aan te geven rond welke goede principes in de islam zo’n hervorming zou kunnen clusteren. Ik heb daar veel rondvraag naar gedaan en het enige antwoord dat ik ooit tot nu toe heb gekregen, was van een Marokkaan in een sportschool. “Eerbied voor de ouders”, zei hij. En ik antwoordde: “Ja, vooral bij dochters en niet alleen voor de ouders, maar ook voor de broers, de neven en de ooms en verder alle mannen van de stam.”

Een Marokkaan in een sportschool kan natuurlijk geen criterium zijn, maar ook wanneer geleerdere islam-parel-duikers wordt gevraagd om ’s ’n schatbevattend oestertje naar boven te halen uit die zee van wrede bloeddorst, dan komen ze gegarandeerd met die soera’s van “geen dwang in religie” en “wie een mens doodt, doodt de hele wereld”. Voor de eerstgenoemde soera gaat u naar de site van de ex-moslims van België waar u uitleg vindt over dat stukje bedrog onder de kop “Het islamitische rookgordijn: geen dwang in de godsdienst”. Voor de tweede genoemde soera gaat u naar een van die vele keren dat ikke zelf dat weer eens doodmoe heb geëxpliceerd.

Die citaten uit de Koran waarmee de hervormingsgelovigen komen, zijn voorts altijd Mekkaanse soera’s en die worden door de “oelema” (de “wetenden”, de islamitische priesterkaste) ongeldig verklaard (geabrogeerd) door Medinese soera’s, die altijd dommer en wreder zijn dan Mekkaanse. Bovendien: Sonja Dahlmans heeft ons uitgelegd dat zelfs die Mekkaanse soera’s bij nader toezien niet deugen en de intolerante en gewelddadige Medinese soera’s voorbereiden.

Koopmans (p. 42) “Juist omdat Bijbel, Thora en Koran alle drie meerduidige bronnen zijn waaruit gelovigen naar believen vreedzame of gewelddadige, haatdragende of liefhebbende citaten kunnen halen ( . . .).”

Nee, professor. Gewoon: nee.

Op p. 154 opnieuw: na vermeld te hebben dat voor alle koloniale slachtpartijen door het Christelijke Westen in de Bijbel rechtvaardiging kon worden gevonden, zegt Koopmans: “Het beslissende verschil tusen de christelijke en de islamitische leer is daarom niet van morele maar van praktische aard.”

Opnieuw: nee, professor: in de islam is het geweld tegen ongelovigen voorgeschreven, maar in het Christendom is het een ontsporing. Het Christendom heeft een geweten en redelijkheid. De islam niet. Is het zo simpel? Ja, zo simpel is het.

Die pc-neiging tot islam-verdediging bij Koopmans, in weerwil van de vernietigende gegevens die hij zelf voortdurend aanreikt, wordt soms potsierlijk. Op pagina 32 stelt hij de vraag of de islam inherent fundamentalistisch is, zoals Bernard Lewis meent, of dat fundamentalisme in de islam niet méér voorkomt dan in andere godsdiensten (Edward Said). Op de pagina’s 39 tot 40 toont Koopmans zelf vervolgens met cijfers aan dat het “fundamentalisme” oneindig veel virulenter is onder moslims dan binnen enig ander geloof, maar besluit dan toch zéér verrassend dat “de waarheid in het midden ligt” (p.40).

Koopmans is een fervente middenpositioneur: inzake de parallelle kwestie van de hervormbaarheid van de islam meent hij dat die niet via een “citatenwedstrijd” (p.233) beslecht kan worden: “Beide kanten in deze discusie vinden moeiteloos steun voor hun argumenten in de Koran en de Hadiths ( . . .).” (p.41) Wát een onzin! Koopmans mag mij aanwijzen waar hij ooit een verslag van zo’n “citatenwedstrijd” heeft gezien en waarin dan de citeerders van goede soera’s en hadiths overeind bleven. Al dat zogenaamd goede dat er te citeren valt, is tot vermoeiens toe aan de kaak gesteld als leugenarij.

De grote naam in de kringen van would-be-hervormers is natuurlijk Ayaan-herself. Haar mag je toch wel een deskundige noemen, en moet je eens kijken wat volgens haar allemaal hervormd zou moeten worden in de islam! Namelijk zoveel dat je geen islam meer overhoudt. In 2015 verwoordde ik dat zo:

“Ze is lief en gedreven, Ayaan, en ik ben er trots op dat ik haar op Schiphol ooit een handje heb mogen geven met op twee meter afstand twee bewakers met een mitrailleur gekruist voor de borst en behangen met handgranaten, maar als je die ‘5 punten‘ ter hervorming van de islam uit haar nieuwste boek zou uitvoeren, dan schaf je in feite de islam af. Eigenlijk is het hilarisch als je erover nadenkt. Om te beginnen vindt ze dat de semi-goddelijke status van de Profeet Mohammed alsmede het geloof in Zijn onfeilbaarheid moet worden afgeschaft. En dat is dus om te beginnen totáál onmogelijk. Gelovige moslims vereren Mohammed op een hysterische manier. Moslims moeten, punt twee, het leven meer gaan eren dan de martelaarsdood. Ga dat maar eens uitleggen aan de mensen die diep ongelukkig zijn onder een systeem van onderdrukking. Ga dat maar eens uitleggen aan de mannelijke onderdrukkers die er alle belang bij hebben dat systeem in stand te houden omdat het systeem ze volop voorziet van seks, macht, luxe en aanzien. Maak dat de misleide vrouwen eens wijs, wier enige psychologische uitweg was om de onderdrukker lief te hebben. Ze wil, punt drie, de sharia, de Koran, de Soenna en al wat daarop aan islamitische ‘jurisprudentie’ gebouwd is ter discussie stellen. Wat zal ik daar nou eens van vinden? Eh . . . . . . . succes! Ze wil de willekeur afgeschaft zien van de ‘fatwa’s’ waarmee individuele imama’s en verdere oelewappa’s zomaar even over ieders leven beslissen. Nogmaals: succes! Ze wil de opdracht tot Jihad uit de islam hebben. Dat is dus de kern van de Koran, het woord van Allah Himself. Er staan meer dan 200 oproepen in om de ‘heilige oorlog’ te voeren. Dus wat zal ik Ayaan verder nog toeroepen? ‘Veel kusjes en veel succes! Het gaat absoluut lukken!’ ”

(Als hervormer zou ik overigens beginnen met een poging tot hervormen van deze imam uit Kopenhagen.)

Nee, die kwestie van de vraag of er iets goeds schuilt in de islam, lijkt me grondig beslecht. Er schuilt namelijk niks goeds in de islam. Nul. Nada. Die weg naar “hervorming” is dus onbegaanbaar.

Koopmans probeert die hervormbaarheid ook aan te tonen via de weg van een vermeende Gouden Tijd in een ver verleden. De passages waarin hij dat doet vormen overigens slechts een miniem gedeelte van zijn boek. Het gaat vooral om de pagina’s 13 tot en met 20 van zijn eerste hoofdstuk: “In de ban van het fundamentalisme”. Ik zal nu pagina-gedeeltes uit dat eerste hoofdstuk citeren en er commentaar op leveren.

In het bovenstaand kunt u lezen dat Koopmans de golven van terreur die de islam vanaf midden 7^e tot de 17^e eeuw over de continenten verspreidde, benoemt als “bloei” van de islam. Terwijl toch “veroveren”, “inlijven” en “belegeren” vooral in het geval van de islam eufemismen zijn voor bloedbaden aanrichten, bijvoorbeeld in India. Gaan we over tot de tweede helft van die pagina 13:

U ziet: in zéér kort bestek schetst Koopmans een zéér positief beeld van het verre verleden van de islam. Even verderop, op pagina 16, noot 4, zal blijken dat Koopmans zich voor zijn positieve visie op de “vroege islam” vooral baseert op Bernard Lewis en met name op diens boek uit 2002 “What went wrong?” In The Atlantic van januari 2002 heeft Lewis de essenties van dat boek samengevat. Lewis vraagt midden in dat artikel:

“The point has often been made: If Islam is an obstacle to freedom, to science, to economic development, how is it that Muslim society in the past was a pioneer in all three—and this when Muslims were much closer in time to the sources and inspiration of their faith than they are now?”

En dan babbelt Lewis speculerend door, zoals hij de eerste helft van zijn artikel ook heeft gedaan. Bij mij blijft er van zijn abstracties weinig hangen ook na twee keer lezen. Vooral omdat hij niks concreets te melden heeft. Ik wil graag namen, rugnummers, uitvindingen en briljante door de islamitische leer geïnspireerde tractaten waar de vrijheidsdrang en redeneerlust vanaf spatten. Mijn vragen zouden luiden: hoezeer “muslim” wás eigenlijk die “Muslim society in the past” en dus hoe islamitisch was dat vermeende pionieren op die gebieden van vrijheid, wetenschap en economie? En: wat is er in Godsnaam in”the sources and inspiration of their faith”, dus in de leer van de islam aanwijsbaar dat wetenschapsbevorderend zou zijn?

Voozover ik weet niks en met de beslechting van de strijd in de islam tussen Rede en Geloof was voorgoed voorbij . . . . . wat er eigenlijk nooit had ingezeten. Die strijd en de totale overwinning van Geloof op Rede wordt beschreven door Robert R. Reilly in zijn “The Closing of the Muslim Mind”. Reilly beschrijft hoe er tussen het jaar 800 en het jaar 1100 een kans is geweest dat moslims een begin hadden kunnen maken met humanistisch-en-redelijk-worden en legt uit waarom dat niet doorging: via dogmadenker Al-Ghazali ontstond in de moslimische wereld een cultuur van onversneden wrede krankzinnigheid. Reilly noemt het anti-rationalisme, maar dat is hetzelfde. Het komt erop neer dat moslims, vanwege het feit dat Allah alles in volstrekte willekeur bepaalt, geen verband meer kunnen zien tussen oorzaak en gevolg. Ze kunnen eigenlijk gewoon niet meer denken en hebben zich volledig overgegeven aan die nazistische massamoordenaarsleer van die slavenhaler en roofmoordenaar die ze hun Profeet noemen.

Ik ben geen specialist — en Koopmans ook niet — in die waarlijk onnavolgbare geschiedenis van het Byzantijnse Rijk en deszelfs vermengingen met allerlei kalifaten. En daar, zo tussen 632 (dood van de mythische Mohammed, die nooit bestaan heeft) en ongeveer 1100, zou al dat moois door de islam zijn geleverd. Daar en toen zou door de islam dus “belangrijke grondslagen ( . . .) voor onder andere de moderne medische wetenschap en wiskunde gelegd zijn”. Nou heb ik ergens bij van Wim van Rooy wel ’s gelezen dat er in de pre-islamitische Arabische wereld wel degelijk teenentander over optica, hydraulica, algebra en enzovoort werd neergeschreven. Maar Van Rooy zei ook dat die Arabieren vooral nestorianen en Byzantijnse christenen waren. Of ook wel Joden, Perzen en Zoroasters. Die waren in dienst van de pre-islamitische dynastieën die aan het bewind waren. En dan begint rond 700 die islam vaste voet te krijgen. Dat zijn stammencoalities van voornamelijk nomadische Arabieren die zich verenigen onder het vaandel van de islam. Is het niet een beetje kras, las ik Van Rooy ooit vragen, dat 50 of 100 jaar en vele oorlogen verder het plotseling wemelt van de “islamitische wetenschappers”?

In de eerste eeuwen na de ‘dood van Mohammed’ (632) is er nog helemaal geen sprake van islam-als-zodanig. Koran en Hadiths krijgen pas vorm zo’n 150 tot 200 jaar later. De leer van de islam raakt dus pas twee eeuwen later bij mekaar gefantaseerd op grond van mythes, als ideologisch bindmiddel voor een “wereldrijk” . . . . . nou ja, voor een gebied tussen Spanje en Afghanistan waarop de islam parasiteert en waar het bloedbaden aanricht. Dit is ook de periode tussen 800 en 1100 die Reilly beschrijft als die waarin de Rede binnen de islam nog een kans gehad zou hebben. Maar het moet duidelijk zijn dat de islam-als-zodanig, dat moslims áls moslims nooit iets productiefs hebben gedaan, nooit iets positiefs hebben gepresteerd. En toen de islam-als-zodanig vorm en macht begon te krijgen, zo legt Reilly uit, kwam er meteen een einde aan Rede en Vrijheid om nooit meer terug te keren.

Over “dat kenniserfgoed van de Griekse en Romeinse Oudheid” dat door “moslims” aan het Westen zou zijn doorgegeven, zou men voorts “Aristote au Mont Saint-Michel” (2008) kunnen raadplegen van Sylvain Gougenheim kunnen raadplegenen zijn. Gouguenheim, die veel conceter is dan Lewis. Uit deze uitstekende en bondige analyse van Gouguenheims boek door Roger-Pol Droit, citeer ik wat passages:

“Dit werk van Sylvain Gouguenheim is een verbluffende correctie op gangbare vooroordelen ( . . .). Zijn onderwerp: de culturele schatplichtigheid van de Westerse wereld ten aanzien van de muzelmaanse.  ( . . .) [Gouguenheim] voelt een aantal overtuigingen aan de tand, die algemeen aanvaard zijn geraakt.  ( . . .) Wat zijn onze overtuigingen zoal? Samengevat: de antieke Griekse kennis – filosofie, geneeskunde, wiskunde, astronomie – heeft, nadat zij uit Europa volledig was verdwenen, een schuiloord gevonden in de muzelmaanse wereld, die deze kennis in het Arabisch heeft vertaald, de boodschap in ontvangst nam en voortzette, alvorens haar tenslotte aan het Westen door te geven. Op die manier werd de Renaissance mogelijk gemaakt, gevolgd door de plotse expansie van de Europese cultuur. Volgens Sylvain Gouguenheim is dit gangbare volksevangelie een web van vergissingen, verdraaide waarheden en partiële of partijdige gegevens. Hij onderneemt het om, punt voor punt, de onjuiste of overdreven aspecten ervan bij te stellen.” [mijn vet]

“Omdat wij al te vaak de termen “Arabier” en “muzelman” door elkaar halen, hebben wij een misvormd beeld van de geschiedenis, waardoor wij de beslissende rol wegvlakken die de Arabische christenen speelden bij het doorgeven van de antieke werken, eerst in het Syriaaks, vervolgens in de taal van de koran. Eens deze omzetting gemaakt – met veel moeite, want het genie van de Griekse taal is sterk verschillend van het Arabische – zou het een vergissing zijn te geloven dat aan de Grieken een unaniem en enthousiast welkom te beurt viel, van die aard dat het de islamitische cultuur en samenleving zou kunnen dooreenschudden. Sylvain Gouguenheim laat integendeel zien hoe selectief de receptie van de Griekse ideeën was, hoe beperkt, en zonder grote impact tenslotte op de praktijk van de islam, die onlosmakelijk religieus, juridisch én politiek bleef.” [mijn vet]

“Samengevat, in tegenstelling met wat er sinds de jaren zestig in crescendo herhaald wordt, zou de Europese cultuur in haar geschiedenis en ontwikkeling niet zo heel schatplichtig zijn aan de islam. In elk geval niet voor iets essentieels.” [mijn vet]

Uit Gouguenheims boek kan men voorts leren dat vooral Sigrid Hunke (1913- 1999), een nazi-ideologe en vriendin van Himmler, aan de basis van deze geschiedvervalsing stevig heeft meegetimmerd. Nee, Europa heeft géén intellectuele schuld aan de islam.

In het rijtje dat Koopmans geeft van brandpunten van pure islamitische prachtbeschaving, ziet u ook de naam van de stad Cordoba opduiken. Dat refereert aan de fabel van de tolerante islamitische samenleving in “El-Andaloes”. Dat is een van de meest hardnekkige leugenverhalen die moeten dienen om het moderne multikulgelul te ondersteunen. Ga maar ’s lezen: “”Is het islamitische Andaloes uit de twaalfde eeuw een schoolvoorbeeld van een harmonieuze, multiculturele samenleving?” Of lees ’s wat Emmet Scott schrijft over “El-Andaloes”:

“In Spanje en elders waren de Joodse gemeenschappen over het algemeen zowel ontwikkeld als welgesteld. Joodse artsen, wetenschappers en kooplieden konden door iedere heersersgroep nuttig in dienst worden genomen. En in dienst genomen wérden ze door de Arabieren. Sommigen, zoals Ibn Naghrela, klommen op tot zeer vooraanstaande posities. De internationale connecties van de Joden evenals hun kennis van talen bleken van onschatbare waarde voor de nieuwe heersers. De Joden bevonden zich vaak in de rol van tussenpersonen tussen moslims en christenen. Het genot van deze voorrechten was echter tijdelijk en onzeker. Er bestond nooit enige echte zekerheid, zoals de bloedbaden van 1011 en 1066 maar al te duidelijk illustreren. Anderzijds was het wel degelijk in het belang van de moslims dat de christenen dachten dat de Joden bevoorrecht werden. Een deel van deze mythe was het idee dat ‘de Joden’ de moslims bij de verovering van het land hadden ondersteund.”

Van de tweede pagina van het eerste hoofstuk van Koopmans boek — dat is pagina p. 14 — citeer ik alleen de bovenste helft, want dermate close kunnen we natuurlijk niet blijven rieden:

We lezen hierboven dat de “islamitische” wereld het na 800 veel beter deed dan het Westen en we moeten blijkbaar begrijpen dat een hoogtechnologisch-islamitische landbouw zo’n stedelijke beschaving had voortgebracht. Ik weet niet op wat voor bronnen dat allemaal steunt, maar ik zou me afvragen of die urbaniteit niet is mogelijk gemaakt door heel veel roof. Want in de 300 jaar tussen 630 tot 930, heeft de “opbloeiende islam” in de onderbuik van Europa dermate moorddadig en vernielend huisgehouden dat dit een aardlaag heeft nagelaten alsof er een grote natuurramp had plaatsgevonden. En dan is er nog het parasitisme van de islam op de voorafgaande Oriëntaalse beschaving. Op zoek naar een bron voor die pre-islamitische beschaving in het Midden-Oosten, sloeg ik weer eens open die dikke pil van Bat Ye’Or, “The Decline of Eastern Christianity under Islam” en stuitte weer op een prachtpagina gewijd aan de pre-islamitische Oriënt waarop de islam vervolgens zijn beste destructieve krachten kon botvieren. Let er vooral op dat Bat Ye’Or niet alleen rept van pluralisme en tolerantie maar ook van een bloeiende stedelijke beschaving gesteund door een bloeiende landbouw.

En dat West-Europa het zoveel slechter deed dan de Arabische wereld, ondanks het afsluiten van de Middellandse-Zee-routes door de agressieve islam, werd al bestreden door Henri Pirenne. Op die these van Pirenne is Emmet Scott, specialist Oude Geschiedenis, ingegaan in een boek dat heet “Mohammed and Charlemagne Revisited: The History of a Controversy”. Dat woord “revisited” slaat op een fameus boek van de bekende Belgische mediaevist Henri Pirenne (1862 – 1935) “Mahomet et Charlemagne” dat postuum in 1937 verscheen. Dat boek van Pirenne en de daarin vervatte these worden dus “opnieuw bezocht” door Emmet Scott.

Eerst maar eens duidelijk maken wat dan die these van Pirenne was. Volgens Pirenne waren de invallen van zogenaamde “barbaren” in het Italië van het Romeinse Rijk in de 5^e eeuw niet de oorzaak van de neergang van Noordwest-Europa en van het neerdalen van “de duistere Middeleeuwen”. Pirenne bewees dat in Noordwest-Europa de sociaaleconomische structuren en de handel met het Verre en Midden-Oosten na de 5^e eeuw intact bleven. Pas met de opmars van de islam in de 7^e en 8^e eeuw begint volgens Pirenne de neergang. Na 732 — (de slag bij Poitiers, waar Karel Martel de opmars van de islam tenslotte tot staan bracht) — werden de handelsroutes via de Middellandse Zee door de vijandige moslims afgesloten. Daarna pas, zegt Pirenne, komt de economische neergang, verdwijnt de geldcirculatie en ontstaat in West-Europa een autarkische, domaniale en feodale landbouweconomie. Daarom laat Pirenne de Middeleeuwen niet in de 5^e maar in de 8^e eeuw beginnen.

En wat levert het hernieuwde bezoek door Emmet Scott aan die Pirenne-these van 1937 aan nieuwe inzichten op? Dat de Europese economie wel veranderde, maar niet veel slechter werd, omdat West-Europa, teruggeworpen op zichzelf, inventiever werd in allerlei opzichten. Misschien lag de kiem voor de wetenschappelijke houding die later opbloeide in het Westen wel hier, zegt Scott. Maar om één bepaald product te vervangen, bleek er níét genoeg inventiviteit: papyrus, gemaakt van planten die groeien langs rivieren in het Midden-Oosten en Egypte. Perkament kon lang niet in de vereiste hoeveelheden aangemaakt worden.

De grote negatieve invloed van de veroveringen van de islam lag volgens Scott niet op materieel, maar op intellectueel en moreel gebied. (Afgezien dus van die prikkel voor de Europese inventiviteit.) Scott meent dat de “middeleeuwse wereld” van West-Europa nooit in die vorm ontstaan zou zijn zonder de verderfelijke werking van de islam. Het zou er zonder de islam, zo meent Scott, een stuk “Romeinser” aan toe zijn gegaan. Byzantium zou zijn doorgegaan met het verhogen van het culturele niveau van het Westen. In Europa zou de Renaissance, dus het opnieuw opbloeien van de klassieke beschaving, misschien wel 500 jaar eerder hebben plaats gevonden. Misschien zou in de late 7^e eeuw heel West-Europa zijn gaan lijken op het toenmalige Byzantium, met een bloeiende stedelijke cultuur. De raids van de Vikingen zouden nooit zo destructief hebben kunnen zijn. Die 400 jaar voorafgaande aan de Eerste Kruistocht (1096) zouden nooit zoveel terreur, lijden en verwoesting in het Zuiden van Europa hebben opgeleverd, want . . . . er zou geen islam geweest zijn. Er zouden überhaupt geen Kruistochten geweest zijn. Het ontbreken van Viking-invloed maar vooral van moslim-invloed zou hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van een vreedzamere cultuur. Zonder de islamitische inwerking zou de bijzonder kwaadaardige vorm van antisemitisme die Europa vanaf de 11^e eeuw teisterde waarschijnlijk niet zijn ontstaan. Zonder de invloed en de voortdurende dreiging van de islam zou er waarschijnlijk minder paranoia, kettervervolging, heksenwaan en antisemitisme zijn geweest. De Inquisitie, het vervolgen van “ongelovigen”, heeft West-Europa volgens Scott van de islam geleerd. Met name op Spanje heeft de islam, zo meent hij, een barbariserende inwerking gehad. En waar kwam die Inquisitie ook alweer vandaan? Juist! Zonder die barbariserende invloed en met name zonder het islamitische voorbeeld van de slavernij, dus zonder een moreel en geestelijk gecorrumpeerd christendom, zou wellicht de “Christelijke” wreedheid in de15^e eeuw in Nieuwe Wereld [de Amerika’s] en in sub-Sahara-Afrika niet hebben plaats gevonden.

Kijk, zoals Emmet Scott het ziet, is toch weer heel anders dan ’de moslims hebben Europa cultureel gered’. Meer als: de islam is het oergif in Europa’s aderen. Maar Koopmans is nog niet klaar met zijn lofzang op dat oergif.

Koopmans geeft nu ook een negatief beeld van de Christelijke wereld om de islam gunstig te laten afsteken. Een negatief beeld dat uiteraard juist is, maar waarvan Emmet Scott dus zegt dat de Christenen die negativiteit, dat wrede totalitarisme, nu juist hebben opgedaan in de gedwongen “omgang” met de islam.

En dan die “door bekering tot de islam gelijkberechtigde burgers”. Ik ben in de boeken over “dhimmitude” van Bat Ye’Or — (The Dhimmi” (1985), “The Decline of Eastern Christianity under Islam: From Jihad to Dhimmitude” (1996), en “Islam and Dhimmitude: Where Civilizations Collide” (2002) — niet genoeg thuis, en ik kan dus niet precies uitleggen waarom die term “gelijkberechtigde burgers” me zo’n gal-smaak in de bek geeft.

Die “vluchtelingenstroom de andere kant op”: moeten we nou werkelijk gaan geloven dat een humanere islamitische wereld de vluchters voor een barbaarse christenheid bij tienduizenden belangeloos opving? En is het werkelijk een “recente verworvenheid dat Joden het in het Westen beter hebben dan in de islamitische wereld”? Zou het verschil niet kunnen liggen in een veel gewetensvollere geschiedschrijvinging en dus bekendheid van de zonden van het Westen? Ik zie in de Oriënt nog geen tegenhanger van Deschners “Kriminalgeschichte des Christenthums”. De geschiedenis van het islamitische antisemitisme is pas tien jaar geleden naar boven gehaald door Andrew Bostom, een Amerikaanse chirurg met genoeg verontrusting over de islam om een bronnen-publicatie te verzorgen onder de titel “The Legacy of Islamic Antisemitism”. En vooral de Joodse 19^e eeuwse geschiedschrijving over de islam is veel te rooskleurig geweest onder invloed van de pogroms in Oost-Europa. Over gewetensvol gesproken: de ‘zogenaamde joods-christelijke beschaving’ kan Koopmans wel tussen aanhalingstekens zetten en hij kan de bekende riedel weer eens afdraaien van ja-maar-de-bijbel-ook (pagina 41) maar kijk: de Bijbel is erkend geschreven door mensen en altijd onderworpen geweest aan de Rede, waardoor in het Christelijke Westen niet alleen Wetenschap maar ook Individuele Gewetensvoming mogelijk werd. De Koran echter is het onveranderlijke en wrede woord van Allah zelf en de mythische Mohammed is in de moslimische praktijk nog een graadje goddelijker dan Allah Himself, in elk geval worden moslims nóg moorddadiger van het “beledigen” van Mohammed dan van Allah. (Zie mijn opstel “Joods-Christelijk-Verlichte traditie en Islam”)

Op pagina 17 weer zo’n gratuite enormiteit en deze is stuitender dan de voorgaanden. Over de zegeningen van de sharia, schrijft Koopmans het volgende:

Bovenstaande passage kent, zoals u ziet, geen voetnoten, dus over de bronnen waarop Koopmans zich baseert, moeten we gissen. Dus dan commentariëren we ook maar uit het losse polsje.

Ja, die Arabische lingua franca als smeermiddel. Daar staat als negatief effect natuurlijk tegenover dat er veel werkloosheid ontstond onder tolken, want al die niet-Arabische handelaren spraken allicht in een mum van tijd Arabisch. Rechtszekerheid zal de sharia de overwonnen volken zeker hebben geboden, want zo zíjn bloeddorstige heersersvolken nu eenmaal, en Arabieren al helemaal, en al helemaal als ze geïslamiseerd zijn. Arabieren zijn ook erg tegen liegen en bedriegen en hebben bovendien een aangeboren rechtvaardheidsdsgevoel tegenover vreemden, dat door de sharia alleen maar versterkt zal zijn, vooral tegenover Joden en Christenen. En dan dat erfdeel van die vrouwen. U moet weten, lezer, dat in die tribale pre-islamitische wereld, zowel binnen-stammelijk als inter-stammelijk, niks geregeld was voor vrouwen. Dat kénden ze gewoon niet! Daar gingen die stammen heel erg gedachtenloos mee om. Die sharia-regeling t.a.v. vrouwen was dus een oorspronkelijke islamitisch-humanistische uitvinding. De zoveelste! En uiteraard bond de sharia ook de elite. Vooral de elite, zou mijn gissing zijn. Dat is in het menselijk samenleven overal en in alle tijden zo. Ook nu kan men nog dagelijks in de islamitische wereld waarnemen hoe door die sharia willekeur en corruptie beteugeld worden. Waarom zou dat in vervlogen tijden anders geweest zijn? En dus — Koopmans wijst er terecht op — kiezen ook Somaliërs en Afghanen voor de sharia, als bescherming tegen “wetteloos plunderende krijgsheren of zelfverrijkende dictators”. Want die krijgsheren en dictators zijn uiteraard nooit moslims of “moslims” en hebben de beschavende werking niet ondergaan van de islam.

Nee, sorry, serieuzer ga ik dit niet nemen.

Zal ik trouwens eens uit mijn duim zuigen wat ik denk van die sharia? Die is ontstaan uit een buitverdelings-stelsel dat door de “islamitische”/islamitische legers gebruikt werd in die eeuwen van slachtpartijen en rooftochten tussen Spanje en Afghanistan en de onderbuik van Europa in. Het is gewoon het “gejuridiseerde” buitverdelings-systeem van een héél grote stam, een héél grote roofmoordende slavenhalersbende en de functie ervan was om die bende bij elkaar te halen en te houden. Die bende is gaan heten: “islam”.

En tenslotte moeten we het nog even hebben over hetgeen ik in mijn twitter-profiel noem “de ultieme morele lakmoesproef”, namelijk Israël. Die doorstaat Koopmans niet. Zijn insteek is prima: aantonen dat Israël echt niet ook maar in de geringste mate “oorzaak” is van de islamitische malaise en zelfs niet voor de “Palestijnse” arremoei.

Maar ook schrijft hij (op pp. 228-229):

“Voor de situatie in de Palestijnse gebieden zijn zeker ook Fatah en Hamas ( . . .) verantwoordelijk, maar dat geldt minstens evenzeer voor Israël als bezettingsmacht. ( . . .) Laat er geen onduidelijkheid over bestaan: de voortdurende Israëlische bezetting van de in 1967 veroverde gebieden en de nederzettingenpolitiek op de Westoever zijn onwettig en staan een duurzame vrede in de weg. Moslims en niet-moslims die zich met het lot van de Palestijnen solidariseren hebben daarom legitieme redenen om over de Israëlische politiek verontwaardigd te zijn.” [mijn vet]

Daverende onzin! Bloedige nonsens! Nee, ik ga het niet wéér uitleggen, lees mijn opstellen terzake maar: een, twee. En als je wilt, zoals Koopmans, dat moslims hun wrede stupiditeiten afleren, dan moet je niet juist de gevaarlijkste en meest gebruikte ervan legitimeren.
______________

Keklik Yucel moet zich schamen en Fidan Ekiz plaatsvervangend. Het gaat ook over Ruud Koopmans! En Vrij Links!

Fidan Ekiz heeft een boek geschreven en Peter R. de Vries was op de presentatie. Dat is die Peter R. de Vries die vond dat de redactie van Charlie Hebdo het best wel een beetje aan zichzelf te wijten had. Moet je “de Profeet” maar niet beledigen. (Mohammed heeft hoogstwaarschijnlijk niet bestaan, maar volgens de mythe was hij een slavenhoudende massa-roof-sluipmoordenaar. En moslims vereren ‘m hysterisch.)

Ruud Koopmans heeft ook een boek geschreven, eigenlijk speciaal voor Fidan om haar te helpen haar “middenpositie” in het migratie-en-islam-debat te verdedigen. Die “middenpositie” houdt in dat je gelooft in het onderscheid tussen islam en islamisme en tegelijk in de hervormbaarheid van de islam. Ik heb in dit stuk uitgelegd waarom ik, nog vóór ik zijn boek had gelezen, ervan overtuigd was dat het Koopmans niet zou lukken dat geloof op mij over te dragen. Uiteraard zijn er “gematigde moslims”, maar dat zijn ze ondánks de islam die een onhervormbare moordenaars-ideologie is. Er is geen enkel fatsoenlijk principe in Koran of Soenna te vinden waaromheen zo’n hervorming zou kunnen clusteren.

Op dit moment ben ik in eerste lezing tot op twee-derde van het boek van Koopmans gevorderd en ik moet tot de conclusie komen dat het misschien wel het meest heldere en briljante boek is dat ik ooit heb gelezen. Het bevat een schitterende geschiedschrijving vanaf het cruciale islam-jaar 1979 en dat is vermengd met geniale analyses van de rol van de islam op het wereld-toneel.

Er zijn ook manco’s. Voorzover ik het nu overzie: Koopmans poneert die hervormbaarheid van de islam, zonder ook maar een schijn van bewijs te leveren en doet dus net als warhoofd Bassam Tibi wiens boek “Islamisme en Islam” bijna tegelijk uitkwam. Het ergste manco is de ronduit dwaze opvatting die Koopmans heeft over Israël. Hoe is het mogelijk dat zo’n heldere analyticus het stompzinnge geouwehoer nabazelt over “de bezetting” dat al 50 jaar overal in de linkse monopolie-pers te horen is. Enfin, u hebt van mij over een dag of tien een definitieve recensie van het boek van Koopmans te goed.

Aanleiding voor het stukkie dat u nu leest, is eigenlijk de korte, dweperige laudatio die Keklik Yucel aan het boek van Ekiz wijdde op de site van Vrij Links. Hoe krijgt iemand zoveel lege pathetiek in zo’n kort stukkie!

Yucel heeft precies weer die houding waardoor het nooit wat wordt met die “goede moslims” die koste wat kost een totaal foute ideologie willen redden. Ik weet niet of het boek van Ekiz zelf óók die mentaliteit weerspiegelt, maar Yucel mag zich afvragen of ze mij kan uitleggen hoe men een goed mens kan zijn en toch kan geloven in een nazi-ideologie en waarin de goede islam dan verschilt met de “politieke islam”. Iets wat zelfs briljanticus Koopmans en kardinaal Tibi niet gelukt is.

De slotzin van haar stuk is hilarisch en tekenend voor de mentaliteit, waarin moslims telkens blijven steken als ze niet totaal breken met die totalitaire ideologie.

“Verdienmodel”
“ Verdeel-en-heerspolitiek”

Verdienmodel!? Zal ik eens bij mezelf beginnen? Ik ben een journalistieke carrière misgelopen omdat ik te islam-kritisch was en ben mijn hele leven daardoor maatschappelijk marginaal gebleven. Hoevelen zouden er zijn zoals ik, die op allerlei gebieden maatschappelijk gefnuikt zijn door het informele cordon sanitaire? Een beter verdien-model is in Nederland al decennialang wat Yucel zelf heeft toegepast, net als de “Meiden van Halal”, Abdelkader Benali, Mohammed Rabbae, Nasrdin Dchar, Ajouad Miloudi, Nazmiye Oral en etceteri & etceterae. Ik zal niet zeggen dat Yucel een beroeps-Turk is, maar haar exotische wortels hebben haar carrière ongetwijfeld vooruit geholpen.

En dan dat “verdeel-en-heers”. Gadverdamme! Alsof Geert Wilders het leven dat hij moet leiden lekker instrumenteel en opportunistisch gekozen heeft om kiezers te winnen. Alsof er géén aanleiding is dodelijk ongerust te zijn over de opmars van de islam. Het boek van midden-positioneur Koopmans is er een groot bewijs van. En onderga de tsunami’s van wurgende islam-werkelijkheid eens in het boek van Sam van Rooy.

Oh ja: we weten inmiddels zo langzamerhand wel dat Fidan Ekiz mooi is en ik kan me niet voorstellen dat Koopmans niet verliefd op haar geworden is. Maar ik hoop dat die zeer flatteuze foto op de omslag van haar boek is uitgekozen door de uitgever en niet door Ekiz zelf. Zou toch wat narcistisch zijn. En-eh . . . . . . moest die foto zó groot boven het artikel van Yucel op de site van Vrij Links?

______________________

Alwéér ’n verwarde moslim: Bassam Tibi

Dit is Kardinaal Bassam Tibi. Hij is een zeer geleerd warhoofd. Hier een interview met Tibi door Paul Cliteur.

In een vorig stuk heb ik aangekondigd dat ik Bassam Tibi ging lezen over zijn onderscheid tussen islam en islamisme, een onderscheid waarin ik niet geloof. En ik kondigde alvast aan dat ik ervan overtuigd was dat-ie me niet ging overtuigen. En wat een vooruitziende blik bleek ik opnieuw te hebben! Voor de context waarin ik mijn aankondiging deed, verwijs ik graag naar dat vorige stuk: daarin spreek ik het vermoeden uit dat de islam een groot trauma is in het leven van Tibi. En nu ik driekwart van het eerste hoofdstuk in zijn boek heb gelezen, weet ik zeker dat Tibi ergens heel erg van in de war is geraakt en ik vermoed nóg sterker dat dat dus inderdaad vanwege de islam is geweest. Wát een warrigheid!

Ik begrijp dus totaal niet dat deze man laatstelijk op een Leids symposium tot mythische proporties is opgeblazen. En hoe zijn laatste boek als motto een loftuiting van Shlomo Avineri kan hebben meegekregen “A must, and a truly masterful guide to the perplexed”, want ik vond het meer perplexend dan gids.

Een aanwijzing voor die warrigheid is ook dat, zoals Tibi zelf in zijn voorwoord schrijft, er een groot aantal “peer reviews” aan te pas kwam, en vervolgens een fors aantal aanpassingen en herschrijvingen, alvorens het manuscript naar de drukker kon. Maar als ik het eindresultaat dan probéér te lezen, dan kom ik toch na een uurtje of tien piekeren boven het eerste hoofdstuk tot de conclusie dat het boek onleesbaar is en zelfs de “wetenschappelijke” toets der kritiek van een relatieve leek als ik niet kan doorstaan. Let wel: deze man heeft ongetwijfeld een encyclopedische kennis van de islam, maar zijn redeneringen, eh . . . . . slaan voorzover ik nu kan zien heel vaak nergens op.

Ik zal nu in totaal 2 pagina’s uit “Islamisme en Islam” citeren: de eerste helft van de eerste pagina van het eerste hoofdstuk — dat is pagina 19 in het boek — plus van datzelfde hoofdstuk pagina 32 en de eerste helft van pagina 33. En aan die twee pagina’s heb ik mijn handen vol. De rest van de 220 pagina’s tekst die dit boek bevat, zal ik vast nog gaan lezen, maar echt ietsje minder intensief en kritisch. Ik laat me niet tot waanzin drijven. 

Om te beginnen is de stelling, verwoord in zin 1 en 2 van dit hoofdstuk, een blote bewering, waarbij geen enkel bewijs wordt geleverd. Ja, ik begrijp ook wel dat er nog een heel boek volgt waarin ongetwijfeld allerlei “bewijs” bij die stelling gezocht gaat worden, maar je zou toch verwachten dat in abstracto in zo’n eerste alinea een richting aangegeven wordt waarin die “bewijsvoering” zal gaan.

in zin 3 staat een wendinkje dat ik categoriseer onder het bekende gemekker van “ja-maar-het-christendom-en-de-kruistochten-óók”. Ik bedoel het wendinkje waarin Tibi net doet of het islamisme past in een wereldwijd herleven van álle religieus fundamentalisme. Alsof-ie wil zeggen: nee hoor, dat islamisme met al die wereldwijde terreur is niks bijzonders! Boeddhisten plegen toch ook overal in het Westen aanslagen?

Voorts is onderscheid maken tussen “politiek” en “geloof” alleen zinnig op een pragmatisch niveau, dus als onderscheid tussen “staat” en “kerk”. Maar Tibi brengt hier tussen de twee een ontologisch onderscheid aan en dat is ónzinnig. In “seculiere” politieke systemen, de goeie en de slechte, zit net zoveel “geloof” en afkeer van andere “geloven” als de “geloven” die het officiële etiket van “religie” hebben gekregen. We denken even aan Hitler-, Stalin-, Pol Pot- en Mao-verering. Ook het hysterische aanhangen van voetbalclubs komt in gedachten. Net als geloof in “het Klimaat”. Of in Astrologie. Of in wonderen.

Als je de islam als geloof op een ontologisch niveau wilt scheiden van de islam als politiek, dan kom je op het bijkomend bezwaar dat de islam nauwelijks iets anders ís dan “politiek”, omdat de islam voorschriften bevat voor álle indiviuele handelen tot in de kleinste praktische details. De islam is niet alleen politiek, maar zelfs totalitair.

En wat voor “politiek waarden” van de islam zou Tibi toch op het oog hebben? Op zijn minst zou je verwachten dat je in zo’n fundamentele inleidende alinea iets vindt als bij Samuel Huntington die de “American Creed” samenvat: demokratie, gelijkheid, gehoorzaamheid aan de seculiere wet, vrijheid, recht op eigendom, mensenrechten, individuele rechten. Nee, dus. Maar ik snap wel waarom Tibi niets invult, want er is geen enkel fatsoenlijk principe in de hele islam te vinden. Niks. Nada. Nul. Ja er worden door taqiyyisten uit de Koran wel eens voorbeelden gegeven van schijnbaar aardige soera’s, maar dat blijken altijd Mekkaanse soera’s die geabrogeerd worden door Medinese. Bovendien: Sonja Dahlmans heeft ons uitgelegd dat zelfs die Mekkaanse soera’s bij nader toezien niet deugen en de gewelddadigheid voorbereiden.

“Hieruit volgt”, zo begint de derde alinea parmantig. Maar uit die onzinnige en gepostuleerde scheiding van “geloof” en “politiek” volgt dus wat mij betreft helemaal niks. Toch waarschuwt Tibi dat je wel in die scheiding dient te geloven, want dat je anders z’n boek niet kan begrijpen. Ja, als je zo cirkel-redeneert gaat het hard met de “bewijsvoering”.

Als je die gepostuleerde scheiding van Tibi niet voor zoete koek slikt, dan zou het zomaar kunnen dat je wél denkt dat het “islamisme” een herleving van de islam is. omdat je op goeie gronden denkt dat het islamisme de kern is van de islam, oftwel zoals een Franse Arabiste zegt, het islamisme in de islam zit als “het kuiken in het ei”.

En wat zou Tibi toch bedoelen met die “erfenis” van de islam waaraan het islamisme volgens hem onrecht doet? Wat heeft de islam nou anders “nagelaten”, wat produceert de islam nog steeds dagelijk anders dan moorddadigheid, terreur, racisme, onderdrukking en parasitisme? Gaan we ergens in dit boek weer stuiten op het geouwehoer over gouden tijden en uitvindingen-voor-de-mensheid van de islam? De islam-op-zich heeft nooit iets anders dan ellende geproduceerd. Wel heeft de islam  in periodes geprofiteerd van beschavingen die ze niet meteen kapot wisten te krijgen. Maar zo gauw, na een eeuwtje of zo, de “oelema” de “wetenden”, de priesterkaste van de islam, de zuignappen had vastgezet in zo’n beschaving, was het klaar met de pret.

En dan die framing door Tibi van het islamisme als een voorbeeld van Hobsbawns “invented tradition”. Die framing ligt in het verlengde van Tibi’s blote bewering dat “islamisme” iets anders is dan islam. Tibi beweert gewoon nog een keer hetzelfde, namelijk islam-is-ongelijk-islamisme en framet vervolgens zijn beweerde onderscheid als “verzonnen traditie”. Het komt hier op neer: Tibi beweert dat “islamisme” iets anders is dan islam en dat “islamisme” dus een verzonnen traditie is. Maar hij bewijst niks.

En als iemand nou zegt: voor dat bewijs moet je de rest van zijn boek lezen! Dan antwoord ik: dat zal ik zeker doen! Maar ik ben er diep van overtuigd dat ik die in de rest van het boek dat bewijs niet ga vinden. Want schrijven heeft een zekere logica, en als je twee zulke enorme beweringen doet – islamisme is iets ander dan islam en is een door islamisten uitgevonden traditie – dan komen daar onmiddellijk de bewijzen bij. Dan dicteert dat de indeling van je boek! Daarmee bedoel ik: dan volgen de bewijzende paragrafen meteen!

Nog iets: de islamistische utopie, dat “gefantaseerde” systeem van goddelijk bestuur, zo zegt Tibi, “heeft in de islamitische geschiedenis nooit bestaan”. Nee, Tibi, ongelooflijk naïeve wensdenker, daarom streven de gelovigen er al 1400 jaar naar.

Tot zover mijn commentaar op de bovenste heldt van pagina 19.
We springen nu naar de bovenste helft van pagina 32.

Tibi is erg kritisch op de islam. Sorry: op het “islamisme”! En hij stelt netjes de Jodenhaat aan de kaak, die inderdaad, zoals bekend, niet door “het Palestijnse conflict” is gekomen, maar allang bestond. In feite bestond vanaf de dagen in Medina van de mythische “Profeet” Mohammed, die hoogstwaarschijnlijk nooit bestaan heeft, maar in wie moslims hysterisch geloven. U, als aandachtige lezer, struikelt natuurlijk over de termen “geïslamiseerd antisemitisme”, “islamistisch antisemitisme”, “seculiere judeofobie” en “traditionele islamitische judeofobie” en u vraagt zich af waarom dat “pan-Arabische nationalisme” zo dol was op alléén maar die “secuiere judeofobie”, wat dat dan ook moge wezen. Maar u vermoedt, als niet alleen aandachtige maar ook verstandige lezer, dat hier een weledelzeergeleerde narcist zich in nuances verliest die hij zelf ook onmogelijk nog kan snappen.

 Dat was de bovenste helft van pagina 32, nu de onderste helft.

We zien dat in het bovenstaande Tibi nog steeds bezig is met de islam van het “islamisme” te scheiden en nu specifiek inzake de Jodenhaat. Die Jodenhaat laat-ie beginnen met Sayyid Qutb (1906 – 1966), die ik altijd kortweg Kut-Bé noem. En Tibi doet dan net of pas met Qutb de Joden tot kosmische vijand werden verklaard en het “islamisme” onstond als “genocidale ideologie”. En Tibi doet ook net alsof Qutb tot zijn kosmisch-genocidale ideologie kwam omdat Qutb het zo erg vond dat “de Profeet” in Medina door de Joden was “tegengewerkt”. Maar zo makkelijk zit het natuurlijk allemaal niet. Want. Want ergens in Tibi’s boek — dat jammer genoeg geen register heeft — zag ik vluchtig dat hij Andrew Bostoms “Legacy of Islamic Antisemitism” kent, maar blijkbaar schaart Tibi wat Bostom het eeuwenoude islamitische antisemitisme noemt onder “traditionele Judeofobie”. Of zoiets.

In elk geval heeft Tibi ook kennis genomen van de geschiedenis van Amin al-Husseini, de Moefti van Jeruzalem, en van de mobiele vergassings-installaties die, naar Mallmann en Cüppers berichten, in 1941 klaar stonden in de haven van Athene om naar Palestina verscheept te worden zodra Rommel in Egypte doorgestoten zou zijn.

Maar waarvan hij misschien géén kennis heeft genomen, is van de stelling van de Moefti, namelijk dat inzake Jodenhaat de moslims niks van de nazi’s hoefden te leren. En dat is hier het centrale punt van discussie: namelijk of je met droge ogen kunt beweren dat het genocidale antisemitisme een puur Europese uitvinding is. En dat is naar mijn onbescheiden mening niet zo. Ik kan niet beoordelen of in de loop der eeuwen intensiteit en volume van Jodenhaat en pogroms in Europa groter is geweest dan in de islamitische wereld. En ik betwijfel of Tibi dat kan. En al helemaal of hij daartoe met zijn inzet voor “het islamitisch humanisme” met enige objectiviteit in staat zou zijn. Voorts is op het moment in de geschiedenis dat de belissing tot de Grote Genocide werd genomen, tot de systematisch-industriële vernietiging van de Joden, de rol van de islam net zo groot als die van het nazisme, die van  Amin al-Huseini net zo groot als die van Hitler. Het valt zelfs uitstekend te verdedigen dat de Moefti doorslaggevend is geweest bij Hitlers beslissing tot die industriële genocide. Zie hiervoor de handleiding die ik heb geschreven bij het boek “Nazi’s, Islamisten en het Moderne Midden-Oosten” van Rubin en Schwanitz, die weliswaar eveneens van islamisten spreken, maar voor die terminologie geen verantwoording afleggen en ik betwijfel of ze het onderscheid tussen islam en islamisme ontologisch hebben opgevat, namelijk als wezenlijk onderscheid tussen twee religies. Bij hen schijnt het meer te gaan om al beschrijvend onderscheid te kunnen maken tussen enerzijds in-de-praktijk-gematigde en anderzijds extremistische moslims.

Dus ja: misschien begrijpt de lezer hoe ik, al lezend in Tibi’s boek, kwam tot dat “Flikker toch op!” in de kantlijn als hij beweert dat het “moderne antisemitisme” — en daarmee bedoelt hij het antisemitisme dat naar genocide leidt — pas in 1905 door de Fransen in het Midden-Oosten werd “geïntroduceerd”.

Waarmee we, al tekst-worstelend, zijn aangekomen op de bovenste helft van pagina 33.

In het bovenstaande bereikt Tibi’s verwarde apologie voor de islam inzake het antisemitisme een hoogtepunt. Als ik probeer er chocola van te maken kom ik op de onderstaande vergelijking:

Wat moet je nou met dit gepostuleerde onderscheid dat in de blote bewering blijft steken, waarvan ik hierboven heb bewezen dat het onzin is, maar dat ook nog intrinsiek inconsistent is? Want Tibi’s schema leidt tot de absurditeit dat islamitisch en seculier hetzelfde gaan betekenen. En moet ik bovendien nou echt geloven dat de Jodenhaat van Nasser zo genocidaal was omdat de Europeanen de dictator “besmet” hadden, maar dat desondanks Nassers Jodenhaat toch weer wezenlijk iets anders was dan de “islamistische” Jodenhaat?

Ik laat het hierbij, voor ik alsnog horendol de Horlepiep begin te dansen.

____________

Professor Koopmans van de Humboldt-universiteit: ja, die moslims worden gediscrimineerd, maar dat hebben ze mooi aan zichzelf te wijten

Om de imponerende gestrengheid van het gebouw van de Humboldt-Universität wat te verzachten heb ik de naam rood omcirkeld

Kijk, professor Koopmans schrijft dat natuurlijk niet zo op, want Humboldt-Oeniversiteet en Merkelse heksenjacht op alles wat de islam-kritiek bevordert en dus de Jodenhaat vermindert. Dat willen linkse Duitsers van goeden pc-wille niet: die willen met behulp van de islam afmaken wat Hitler moest laten liggen.

Maar uit die voorpublicatie in Trouw van een hoofdstuk van zijn nieuwe boek, kan de goede verstaander toch wel halen dat, nou ja, eh . . . . . . dat moslims in Europa inderdaad gediscrimineerd worden, maar dat ze dat aan zichzelf te wijten hebben.

Dat komt ten eerste  — en ik schrijf het nu allemaal héél bot op, maar dat is soms handig voor een goed begrip  —  omdat moslims dingen minder hebben: opleiding, taal & sociale vaardigheid, sociale contacten buiten de moslimgemeenschap.

Dat komt ten tweede omdat moslim-mannen en moslim-vrouwen ook dingen méér hebben: huwelijken met uitluitend andere moslims & op jonge leeftijd, kinderen, thuisland-tv & -krant, hoofddoeken, thuis opgesloten zitten.

Al die factoren zijn natuurlijk ook nog eens onderling versterkend.

En dan heeft Koopmans het nog niet eens over de “eer-cultuur” van de moslimische medemens, de korte lontjes en lange tenen die de omgang soms zo moeilijk kunnen maken en over dat rare Westerse vooroordeel dat je met een moslim soms ook iemand binnenhaalt die bestelen en beliegen van ’n ongelovige helemaal halal vindt.

Deze zin van Koopmans vond ik prima pc en toch lekker brisant:

“De achterstand van immigranten uit islamitische landen en hun nakomelingen wordt dus voor een belangrijk deel door factoren bepaald die ook aan de economische achterstand van landen in de islamitische wereld bijdragen.”

_________________

De nieuwe boeken van Ruud Koopmans en Bassam Tibi gaan mij géén geloof brengen in ‘n hervormbare islam

Pas een oogoperatie gehad, maar nu kan het er toch weer van komen. Drie boeken moeten nodig gelezen worden. Het onderstaande heb ik  al in huis en de andere twee zijn in bestelling.

Het bovenstaande boek  is van iemand die denkt dat er géén aparte godsdienst los van de islam bestaat die je dan “islamisme” zou kunnen noemen.

De boven- en onderstaande boeken zijn van auteurs die, naar verluidt, zulks wél denken en die bovendien, zo verneem ik, menen dat de islam hervormbaar is: Ruud koopmans en Bassam Tibi. Ik vraag aandacht voor het feit dat de titel van het boek van Koopmans suggereert dat het huis van de islam ooit in puike staat heeft verkeerd.

Er is een vrij grote, diffuse “beweging” die hetzelfde denkt als Koopmans en Tibi en die in Nederland wordt vertegenwoodigd door “Vrij Links” en individuen als Fidan Ekiz. Internationaal is Ayaan Hirsi Ali een voorbeeld.

Persoonlijk meen ik dat de geschiedenis zéér sterke aanwijzingen bevat dat de islam, een nazisme avant, pendant et après la lettre, onhervormbaar is. Verder zou ik niet weten hoe je theoretisch die hervormbaarheid van de islam voor de toekomst zou kunnen aantonen. Er is namelijk geen enkel fatsoenlijk principe in de islam waaromheen zo’n hervorming zou kunnen clusteren. Er is ook geen “diversiteit” in de islam die dat zou kunnen bewerken. Ondanks alle “scholen”, richtingen en scherpslijperijen die de islamitische “theologie” door de eeuwen heen heeft gekenmerkt, behoud ik de overweldigende indruk dat die hele papier-oceaan binnen de bandbreedte van nauwe en stalen kaders van onderdrukking, achterlijkheid en bloeddorst blijft. Dat is niet zo raar: de Koran geldt als het rechtstreekse woord van Allah zelf en als je aan het voorbeeld of de woorden van “de profeet” wil tornen dan is de hysterie waarmee moslims antwoorden nog erger dan wanneer je de Koran “beledigt”.

Ik ken Koopmans alleen indirect, van citaten op het internet en ik weet dat hij via representatieve enquêtes veronrustende cijfers over de opvattingen van moslims in Europa boven water heeft gehaald. Toen ik hoorde dat-ie op een morgen bij “Goedemorgen Nederland” bijna twee uur lang zou aanschuiven, zat ik ’s morgens om 7 uur klaar.

Ik heb voor u opgeschreven wat hij daar, in dat in vier blokken opgedeelde programma, allemaal vertelde. In het voorlaatste blok, tussen acht en half negen, geeft Koopmans als zijn mening dat je jonge kinderen beneden tien jaar, van wie je kunt aannemen dat ze zich nog niet schuldig hebben gemaakt aan oologsmisdaden, wat hem betreft zelfs actief uit Syrië terug mag halen. Maar! Maar dat je meteen hun moeders uit de ouderlijke macht moet ontzetten. Die hebben zich nanmelijk schuldig gemaak aan kindermishandeling door ze mee te nemen naar, aldus Koopmans “de hel op aarde”.

Koopmans vindt ook dat paspoorten van Syriëgangers afgenomen moet worden en adstrueert dat aldus:

“In het verleden is bijvoorbeeld van mensen hun nationaliteit afgepakt die in de Spaanse Burgeroorlog hebben gevochten of in de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog aan de kant van de Indonesiërs, dus voor in principe een goede zaak. En hier hebben mensen voor een van de meest misdadige bewegingen van de afgelopen eeuw gevochten en dus geen genade wat mij betreft.”

Tot zover helemaal eens. Maar over Trump heeft Koopmans een niet zo wetenschappelijke mening. Want als je wetenschap bedrijft en ook als je gewoon een mening verkondigt, dan moet je wel met een enkel voorbeeldje komen van wat je beweert. En dat doet Koopmans niet. Sterker nog: ik denk dat er geen enkel voorbeeld bestáát van “inconsistent” handelen van Trump dat niet door onvoorziene omstandigheden en het hetzen van de Dems is afgedwongen.

Als er namelijk één president is geweest met een consistent beleid, zowel in binnen- als buitenland, dan toch Trump. Een man die bovendien zelfs voor zijn verkiezing uitgebreid aankondigde wat hij ging doen en dat vervolgens ook dééd, voor zover als de hysterische obstructie en heksenjachten van de Dems hem dat toelieten. Maar moet je horen wat Koopmans zegt naar aanleiding van de no-deal met die massamoordende vette pad uit Noord-Korea. Het slaat echt nergens op:

“Dit is voor Trump een enorme nederlaag. Hij is natuurlijk een enorme chaoot, een soort politicus die met de dobbelsteen gooit. ‘T is ongeveer willekeurig wat-ie doet en je zou nog kunnen hopen dat-ie af en toe nog eens een zes gooit. Maar hij weet het te presteren om zó chaotisch te zijn dat er zelfs nooit een zes tussen zit.”

Nou-nou-nou! Is dat niet een beetje irrationalistische onderbuik, professor?

In het laatste blok van “Goedemorgen Nederland!” tussen half negen en negen, gaat het over zijn boek. Maar omdat op dat moment de schorsing van de leraar uit Hoofddorp speelt vanwege “belediging van de Profeet”, mag Koopmans ook zijn redelijk gezonde standpunt over die affaire geven:

“Ik vind het een grof schandaal. Om te beginnen omdat de beschuldigingen helemaal niet bewezen zijn, maar de schorsing wél al is ingetreden. En dan moet je wel bedenken dat dat gebeurt in een context waarin in de islamitische wereld, bijvoorbeeld onlangs in Pakistan met Asia Bibi, onbewezen beschuldigingen van blasfemie ertoe leiden dat mensen de gevangenis indraaien en beschuldigd worden en dat we dat nu ook in Nederland moeten meemaken, dat vind ik heel erg zorgwekkend en ten tweede, zelfs al zou hij gezegd hebben wat ‘m ten laste wordt gelegd, namelijk dat de profeet Mohammed met een minderjarig meisje was getrouwd, wat gewoon waar is, en dat dat naar huidige maatstaven pedofilie zou zijn, wat óók waar is, dan kan je natuurlijk zeggen, ‘móét dat nou, moet je daat mensen mee kwetsen’, nou ja, ik weet niet in welke context dat dan gezegd zou zijn, maar een feit is wel dat in een groot deel van de islamitische wereld het huwen van minderjarige meisjes zonder dat ze daar, eh, toestemming van de vader en eventueel sharia-rechtbank is mogelijk. In sommige landen zelfs zonder enige leeftijdsbegrenzing. Dus dat is echt wel een probleem.”

En dan komt zijn nieuwe boek echt aan de orde en geeft Koopmans zijn mission statement:

“Ik heb het boek geschreven omdat ik een brug probeer te bouwen in het gepolariseerde debat over de islam, een brug gebaseerd op feiten, gefundeerd op feiten en ook om het zwijgen over de misstanden in de islamitische wereld te doorbreken.”

Dat is mooi eenvoudig voor het lekenpubliek van “Goedemorgen Nederland” zo rond kwart voor negen ’s morgens. Maar ik wens Koopmans succes, want die “misstanden” zijn er in de islamitische wereld al 1400 jaar en de heersende patriarchen in al die eeuwen hebben dat blijkbaar nooit als “misstanden” ervaren.Waarom zouden ze ook: de islam is een totaal immoreel systeem, waarin het gaat om seks, bezit van vrouwen, macht, rijkdom en het afleiden op de jihad van jonge mannen die gevaar kunnen opleveren voor de leiders. Die verontrustende feiten en cijfers die voorzover ik weet Koopmans tot nu toe naar boven heeft gehaald zijn dienovereenkomstig. Dus mij lijkt dat ook richting fundamentele islamcritici er nauwelijks een “brug” geslagen zal worden.

Koopmans krijgt een filmopname te zien van een op de boekpresentatie uitgeproken laudatio door Fidan Ekiz, de nieuwe presentatricc van “De Nieuwe Maan” het integratieve allochtonen-discussie-programma van de NPO (“speciaal voor iedereen”).

Ekiz:

“Hij [Koopmans]heeft het eigenlijk ook een beetje voor mij geschreven. Want dit is de steun waarnaar ik op zoek ben. Ik ben iemand die uit die moslimgemeenschap komt en ik praat en schrijf kritisch over de politieke en radicale islam en in zekere zin roept Ruud Koopmans in zijn boek op tot solidaritei met mensen zoals ik die worden weggezet, die worden weggezet als nestbevuiler, als dissident. Wij zoeken juist progressieve, liberale moslims binnen die gemeenschap die bereid zijn om kritisch te kijken naar die religieuze oorzaken die ten grondslag liggen aan die misstanden in de islamitische wereld. En daar ben ik ‘m gewoon heel dankbaar voor. Dat ráákt mij omdat we deze mensen nodig hebben in de wetenschap. Iemand die dit echt onderzoekt, weet waar-ie het over heeft en met cijfers komt. Het is waterdicht, dit boek. Daar kan je alleen maar dankbaar voor zijn, toch?”

Opnieuw: ik wens ook Ekiz veel succes. Maar de berichten die ze zelf de wereld instuurde zijn niet hoopvol. Kijk bijvoorbeeld eens hoe ze bij Jinek zit vanaf minuut 24. En zij zou zich, net als Koopmans, moeten afvragen, hoe dat dan zou moeten, de islam “hervormen” en welke goeie eigenschappen van de islam op de voorgrond zouden moeten komen. Want die zijn er niet.

Koopmans reageert op de laudatio van Ekiz:

“Ik wilde Fidan Ekiz het eerste exemplaar geven omdat het debat over de islam zo gepolariseerd is tussen mensen aan de ene kant die zeggen dat al die problemen niks met de islam te maken hebben en dat al die radicalen geen echte moslims zijn en aan de andere kant die zeggen dat het alles met de islam heeft te maken en dat ook niks verbeterbaar is aan de islam, de islam niet hervormbaar is en we de Koran moeten gaan verbieden. Ik weet uit eigen ervaring dat het heel moeilijk is om in dat debat een middenpositie in te nemen omdat er aan alle kanten aan je geduwd en getrokken wordt. Je wordt al snel in het racistische kamp geduwd. En om een oplossing voor het probleem te vinden is het juist belangrijk dat we dat middenkamp versterken. En Fidan Ekiz is precies het soort van publieke persoonlijkheid die precies dát doet: kritisch zijn tov de religieuze oorzaken van de misstanden maar dat doet zonder daar meteen een heel geloof met anderhalf miljard aanhangers bij de vuilnisbak te zetten. “

Tsja, dat is wat ik altijd al zeg: zet die islam bij het grofvuil en kijk vooal niet meer om want er is niks mee te beginnen. Het is één grote verzameling wartaal, waarin meestal een nare boodschap van geweld en onheil zit. Ik begrijp dat die “middenpositie” van Koopmans neer komt op zoveel mogelijk tolereren en de grens trekken bij echte misdadigheid en onderdrukking. Maar ik zou wel eens willen weten wat die “middenpostitie” van Koopmans nu inhoudelijk voorstelt, dus qua enerzijds islam = goed, anderzijds islam = slecht. Want de islam is alleen maar slecht, voorzover ik weet. En essentieel verschillend met de Joods-Christelijk-Verlichte traditie, omdat redelijkheid, dialoog met “God”, individuele gewetensvorming en schuldbesef ontbreken in de islam. Het hele systeem is alleen maar angst, geweld, onderdrukking, seks en bijgeloof.

Maar Koopmans ziet blijkbaar in de islam iets “menselijks” iets wat wel in het universele humanitaire plaatje kan passen:

“Dat is de spanning in het algemeen. Dat je aan de ene kant moet proberen de rechtsstaat en de democratie te beschermen tegen dat soort extremistische organisaties, maar dat je dat tegelijkertijd moet doen op een manier waardoor je niet zélf de rechtsstaat en de democratie ondergraaft. En dat is lastig, natuurlijk.”

Mijn vraag bij bovenstaande uitspraak zou echter luiden: hoezo ondergraaf je de rechtsstaat als je een anti-humanisme, een nazi-ideologie verbiedt?

TEKST LOOPT DOOR ONDER DEZE ILLUSTRATIE!

Volgens Koopmans moet dit totalitarisme dat al 14 eeuwen stand houdt zich van binnen uit gaan hervormen:

“De oplossing van het probleem ligt uiteindelijk in de islamitische wereld zelf. De problemen die we hier hebben met radicalisering, uiteindelijk is dat allemaal overgewaaid vanuit het Midden-Oosten. Dat zijn geen problemen die hier geproduceerd zijn. En daarom ligt de oplossing van het probleem ook binnen de islamitische gemeenschap. En daar is het belangrijk dat er ook een hervormingsbeweging op gang komt, ook een zíchtbare hervormingsbeweging. Er zijn natuurlijk veel moslims die helemaal niet radicaal zijn, die gewoon hun leven leiden. Alleen die islam, die gematigde islam is heel erg geïndividualiseerd. En het is belangrijk dat juist mensen die hun nek uitsteken, zoals Fidan Ekiz bijvoorbeeld, als die dat alleen doen dan krijgen ze de bagger alleen over zich heen. Als er een brede beweging is van mensen die de straat opgaan bijvoorbeeld om te demonstreren tegen de fundamentalistische islam, tegen extremisme en tegen het bezoedelen van de naam van de Profeet en van de Koran door al die extremisten, want dát is de grootste islamofobie die er bestaat. Dus wat er in die wereld zelf gebeurt.”

Koopmans nog maar ’s veel succes toewensen dan? Met massale demonstraties van moslims tegen alles wat de islam leert? Want dat is de consequentie! Ga alleen eens op GeenStijl naar dit PowNed-filmpje kijken. Moslimische schoolmeisjes reageren op die kwestie met die leraar in Hoofddorp die Mohammed zou hebben beledigd. En dan zie je dat deze nare, agressieve, fanatieke, slachtofferige trutjes slechts één gebod kennen voor de kufar : kop houwe over “de Profeet”! Voorts is het natuurlijk eminent gelul dat je met misdadigheid “de Profeet” en de Koran zou “bezoedelen”! Want de islam is voor 100% opgetrokken uit misdadigheid! En de islam is helemaal niet “geïndividualiseerd”: er zijn alleen moslims die zich in verschillende gradaties iets aantrekken van Koran, Soenna en sharia. En hoe gematigder de moslim, des te minder trekt-ie zich aan van de islam. Een moslim is gematigd ondánks de islam.

Uit het bovenstaande mag u opmaken dat ik vind dat de blik van socioloog Koopmans in historisch opzicht nogal beperkt is. Dat blijkt ook uit de volgende uitspraak bij “Goede Morgen Nederland!”

“Veertig jaar geleden in 1979 waren er een aantal belangrijke gebeurtenissen in de islamitische wereld. In Iran bijvoorbeeld maar ook in Saoedi-Arabië en Afghanistan. En daar heeft eigenlijk die islamitische wereld de verkeerde afslag genomen. Het ging al niet goed op heel veel vlakken, maar het fundamentalistische antwoord dat toen dominant is geworden, namelijk dat om de oude glorie van de islamitische wereld terug te krijgen moslims terug moeten gaan naar de wortels van het geloof en de Koran letterlijk moeten nemen en het voorbeeld van de Profeet en zijn volgelingen uit de 7^e eeuw zo precies mogelijk moeten navolgen. Dat is precies het verkeerde antwoord. Dat heeft natuurlijk geleid tot een toename van het aantal landen dat sharia-recht heeft ingevoerd met alle gevolgen voor de rechten van religieuze minderheden, geloofsafvalligen, homoseksuelen. Het heeft ook tot enorm veel conflicten in de islamitische wereld geleid. Bijna alle burgeroorlogen die de wereld tegenwoordig kent zijn tussen verschillende stromingen binnen de islam. Tussen Soeni’s en Shi’íten, fundamentalisten en seculieren, etnische moslim-minderheden en niet-moslim-meerderheden. Het heeft de wereld op zijn kop gezet.”

Nee hoor, Koopmans! Niks op zijn kop! De islamitische wereld werd weer neergezet zoals-ie voor 1979 al 1300 jaar stond.

Zullen we nog ’s iemand aanhalen die dan wel het bestaan van vrijheidsverlangen bij individuen in de islamitische wereld erkent, maar de kans op grote doorbraken van humaniteit aldaar gering acht? Als Samuel Huntington in zijn “Clash of Civilizations” Bill Clinton aanhaalt — die als president zei dat het Westen geen probleem heeft met de islam, maar alleen met “de extremisten” — dan stelt Huntington op pagina 209 van zijn “Clash”:

“Fourteen hundred years of history demonstrate otherwise.”

En op pagina 256 vinden we zijn klassieke citaat:

“Wherever one looks along the perimeter of Islam, Muslims have problems living peacefully with their neighbours. The question naturally rises as to whether this pattern of late-twentieth-century conflicts between Muslim and non-Muslim groups is equally true of relations between groups from other civilizations. In fact, it is not. Muslims make up about one-fifth of the world’s population but in the 1990s they have been far more involved in intergroup violence than the people of any other civilization. The evidence is overwhelming.” [mijn vet]

En die “evidence” gééft-ie dan vervolgens ook, in de paragraaf “Incidence: islam’s bloody borders” op de pagina’s 254-258.

Huntington sluit zich dus aan bij alle realistische kenners van de islam. En misschien moet ik hier maar wéér eens Marcel Kupershoek aanhalen over de volstrekte onhervormbaarheid van de islam. Althans volgens zijn essay met de onschuldige titel “Uitpakken”. Kurpershoek is o.a. gewezen ambassadeur in Pakistan en Afghanistan. Het opstel is opgenomen in een boekje met de exotische titel “De Tragopan van Kohistan”. Dat essay bevat een vernietigende kritiek op de islam. Over dat extremisme en de hang ook in het gruwelijkste falen een overwinning van de islam te zien, zegt Kurpershoek:

“De ‘twee mooiste dingen’ die de Koran de gelovigen in het vooruitzicht stelt zijn, volgens de gangbare uitleg van het vers, overwinning of martelaarschap. Beide zijn even mooi. De islam die zich buiten de muren van de moskee vertoont zit vol van dit soort ongerijmdheden. Er is geen ontkomen aan. Zelfs Saddam Hoesssein, die de politieke islam met harde hand onderdrukte, maakte gebruik van de belevingswereld, gepropagageerd door de politieke islam. Zijn nederlagen waren altijd overwinnigen. Zo wordt een nederlagenstrategie de zekerste weg naar de overwinning. Een buitenlandse politiek die ontaardt in massale verliezen van mensenlevens, boycots, reisbeperkingen, kolossale economische verliezen, is een succes mits gemotiveerd door het geloof. Een staat die zijn burgers armoede en rampspoed brengt in naam van de islam, kan zich beroemen op de islam. De nederlaag is verzekerd. En dus het martelaarschap. En dus de overwinning. Eigenlijk kan er niets fout gaan. Zolang je je houdt aan deze uitleg van de islam. Armoede is rijkdom, achterlijkheid is wetenschap, de nederlaag is de overwinnng, discriminatie is rechtvaardigheid, wreedheid is erbarmen, waanzin is verstand. De buitenwereld kijkt ernaar met ongeloof en verbijstering. De politieke islam verwacht niet anders, want ongeloof is het kenmerk van de buitenwereld.” (Tragopan, pp. 114-15, mijn vet)

We moeten het ook nog even over Bassam Tibi hebben. En ik durf bijna niet kritisch te zijn. Wát een icoon! En wát een verering viel deze beminnelijke narcist ten deel bij het symposium dat de Leidse Universiteit in samenwerking met Uitgeverij “De Blauwe Tijger”. Hij is een jaar ouder dan ik, Tibi, maar wat een verschil ook in verdienste en carrière! Ik, een al levenslang gemarginaliseerde provinciale Radikalinsky die schrijft op obscure polder-weblogjes en hij, nou ja, wat ik al zei: een iconische uomo universalis van ’n kosmopoliet.

Ook Tibi kende ik voorheen alleen indirect uit citaten bij anderen en ik had begrepen dat hij pittig islam-kritisch is. Nu heb ik inmiddel óók begrepen dat ook hij gelooft in het onderscheid tussen islam en islamisme en zich zelfs “moslim” is blijven noemen. Ik vind dat allemaal heel raadselachtig en ik hoop de sleutel tot begrip in zijn boek te vinden.

Al moet ik zeggen, dat ik al een aanwijzing meen te hebben gevonden in het interview dat Wierd Duk met ‘m had.

“Hij werkt aan z’n autobiografie, die hij met de hand schrijft en waarvan hij 600 pagina’s af heeft. Daarin komen ook de persoonlijke crises in zijn leven aan bod. ‘Ik ben door enkele serieuze identiteitscrises gegaan, momenten waarop ik geen idee meer had wie ik was.’ Hij ging ervoor in therapie. Tijdens die gesprekken kwam Tibi tot een belangrijk inzicht. ‘Ik begreep hoe diep de islam in mij zit verankerd.’ “

Tsja. Moeten we hier eigenlijk nog iets aan toevoegen? Misschien dit: Tibi ervaart de islam blijkbaar als trauma. Net als de hele wereld van goedwillende mensen die ook nog een beetje durven nadenken. Het lijkt tijd te worden om althans te erkénnen dat die islam niks anders is dan een trauma, een verschrikkelijke wond in de geest van de mensheid, een kanker die uitgesneden moet worden, iets dat je bij het kosmische grofvuil moet zetten en waarnaar je nooit meer moet omkijken. Maar ik zie het de islamitische wereld zelf niet doen. En het Westen zou het alleen kunnen via verschrikkelijke oorlogen. Voor klassieke geopolitieke “containment” in Kennan-stijl is het waarschijnlijk te laat. Dat danken we aan de quasi-elite die ons de laatste 50 jaar heeft geregeerd, dus aan wat ik noem: het met de islam collaborerende links-regressieve narcistisch-hedonistische zelfverheffingsneuroten-machtsconglomeraat.

Dat machtsconglomeraat is op zijn gevaarlijkst in de gedaante van de EU. Deze EU is een monsterlijke bureaucratie die de Europese landen verarmt, tegen elkaar opzet en van binnen kapot maakt door islamisering. En ik ben bang dat deze stroming van islam-optimisten de desastreuze EU-politiek van voortgaande islamisering alleen maar versterkt. Weinig mensen zijn zich bewust van de verderfelijke rol die de EU ook in het verleden heeft gespeeld bij deze geplande islamisering. “Eurabië” is hier het codewoord en gaat u mijn verduidelijking ervan maar eens lezen.

Ik geef één voorbeeld van de krankzinnige islamofilie van de EU die parallel loopt met het denken van Koopmans, Fidan Ekiz, Ayaan en “Vrij Links”. Van Bassam Tibi weet ik dat van die parallellie niet zo zeker: hij verzet zich ondanks zijn geloof in de hervormbaarheid van de islam, blijkbaar heftig tegen de islamisering van Europa.

Nu dat EU-voorbeeld van islamisering.

Een van de honderden documenten die het streven van de EU naar “Eurabië” sinds de “oliecrisis” van 1973 heeft opgeleverd, is deze “Parliamentary Assembly Resolution 1743 (2010) Final version, Islam, Islamism and Islamophobia in Europe” op de website van de “Council of Europe”. Dat streven naar “Eurabië” dat sinds 1973 (“oliecrisis”) steeds meer vaart kreeg, haakt aan bij een oude Franse traditie van anti-Amerikanisme, die meteen na WO II nieuw leven ingeblazen kreeg door De Gaulle. Hij wilde dat Europa een machtsblok zou worden tegenover Amerika en onder Franse leiding. En dat machtsblok moest wel in Noord-West-Europa liggen, maar tentakels hebben rond de Middellandse Zee.

Het bovengelinkte document is een van de vele pogingen van de EU — deze is uit 2010 — om een witgewassen islam door de strot van de West-Europeanen te persen. Om de tekst nog enigszins geloofwaardig te maken, releveert het “parlement” in dit stuk de bekende kritiek op de islam – gebrek aan democratie en mensenrechten, geen scheiding van Kerk en Staat, bedreiging van afvalligen, parallelle gemeenschappen, genitale verminking – maar . . . . . die kritiek wordt van toepassing verklaard op een geloof dat door het EU-”parlement” wordt aangeduide met “islamisme”, dus precies zoals Koopmans cum suis doen.

Wat Koopmans cum suis misschien net níét doen is de islam, als onderscheiden van het islamisme, puur verheerlijken. Maar in de ogen van het EU-“parlement” is alles wel degelijk prachtig aan de islam en als moslims “islamisten” worden dan komt dat door discriminatie en uitsluiing in het Westen.

Hier ter afsluiting een paar pareltjes van dit geëxalteerde boerenbedrog:

“Judaism and Christianity – the three monotheist religions – share the same historic and cultural roots and recognise the same fundamental values, in particular the paramount value of human life and dignity, the ability and freedom to express thoughts, the respect for others and their property, and the importance of social welfare.”

“Teaching about religions should be supported by member states, to raise public awareness of the common origin and values of Judaism, Christianity and Islam and their impact on modern European humanism. Institutions of higher education and research in Europe should provide Islamic studies in order to educate religious scholars, teachers and leaders and distinguish Islam from Islamism. The Assembly is confident that most European Muslims accept a common approach reconciling Islam with democratic values, human rights and the rule of law; indeed, many have done so for a long time.”

_______________________

“Tegenlicht”: Trump is ’n Poetin

Het had op zich ‘n intelligente docu kunnen zijn over Poetins propaganda-machine. Maar Poetin-specialist Peter Pomerantsev maakt van de gelegenheid vooral gebruik om voortdurend Trump te framen als een would-be Poetin. En ja: daar zal Peter Pomerantsev door Tegenlicht-regisseur Shuchen Tan echt wel op gekozen zijn.

Volgens “Tegenlicht” en Kremlin-watcher Peter Pomerantsev is Trump ’n Poetin die  . . . . . . in samenwerking met Amerika’s Deep State nieuws en politiek manipuleert. U zegt natuurlijk nu meteen: hé, ik dacht nu juist dat de Amerikaanse Deep State al twee jaar alles doet om Trump kapot te maken. En dat is natuurlijk ook zo. Maar de islamofiele Israël-bashers van “Tegenlicht” en die Pomerantsev zijn blijkbaar dermate vervuld van Trump-haat, dat ze dit soort blinde waanzin met droge ogen debiteren.

Dit is Peter Pomerantsev. Met die “goede voorbode” bedoelt-ie het Rusland van de opkomst van Poetin en met “de wereld waarin we nu leven” het Amerika van Trump. We moeten geloven dat Trump een would-be Poetin is en de polarisatie waarin we nu in het Westen leven vergelijkbaar is met het post-Sovjet-tijdperk in Rusland.

Het is vanaf het begin fors raak in “Poetins waarheid volgens Peter Pomerantsev”.

De voice-over:

“Is Rusland ons voorland? En hoe worden wij klaargestoomd voor het autoritaire wereldbeeld dat het Kremlin propageert?  Met de Brits-Russische schrijver Peter Pomerantsev die de opkomst van Poetin van dichtbij meemaakte, kijken we hoe een uiterst effectief propaganda-systeem wordt geëxporteerd.”

Geëxporteerd waar naar toe? Vooral naar Amerika! Maar ook naar Europa. Door wie? Door Trump en de Trump-achtigen

Pomerantsev over de Russische wereld die ook het Westen wacht als de Trumpachtigen winnen:

“De waarheid doet er niet toe. Die kun je gebruiken of niet. Het is irrelevant. Het Kremlin zal zeggen: ‘De BBC en Mensenrechtenorganisaties zijn niet wat ze zeggen dat ze zijn. Het zijn eigenlijk gereedschappen om Rusland te ondermijnen.’ En dus doet het Kremlin hetzelfde terug.”

Waarna beelden van Trump die op een “autoritaire” manier een CNN-vlerk van fake-news beschuldigt. (!!!) Merk op dat Poetin nóóit op Trumps boze manier “autoritair” is. Die is altijd kalm. Trump is dan ook vooral gewoon kwáád. En gebruikt zijn autoriteit als president om die zuigende rotzak van CNN de bek te snoeren. Ja, en dat kan je dan framen als “autoritair”.

Maar het voornaamste is dit: deze Tegenlicht-perverteurs zijn er dus van overtuigd dat het gehersenspoelde regressief-linkse publiek dat ze bedienen té vol zit van haat tegen Trump om te beseffen dat KGB-er Poetin degene is die vanaf het begin mét de Deep State in Rusland samenwerkte en dat Trump vanaf het begin moest optornen tégen de Amerikaanse Deep State én tegen het hele “bovengrondse” machtsconglomeraat van de Dems.

Vervolgens betoogt Pomerantsev dat je overal het soort dictators als Trump ziet opkomen. Nou nee: dat zégt-ie nét niet expliciet, maar de associatieve suggestie is uiteraard zéér aanwezig. Het enige voorbeeld dat hij noemt is Brazilië. Uiteraard. Want Bolsonara kan je als “rechts” zien. Over Maduro van Venezuela zal-ie het echt niet hebben. Want die is “links”.

Het hele verhaal van dik 40 minuten dat nog volgt is één grote poging om de polarisatie die in het Westen inderdaad steeds sterker wordt — de “Info Wars” zoals je dat zou kunnen noemen — te framen als een voorfase van wat er in Rusland gebeurd is, namelijk een politiek en een mediaal landschap dat totaal gestuurd wordt door Poetin.

Voice over:

“We vragen Pomerantsev hoe het Kremlin onze blik probeert te sturen en te beïnvloeden.”

Vele details in het antwoord dat Pomerantsev op die vraag geeft, zijn erop gericht het Westerse “rechts” zoveel mogelijk te demoniseren. Natuurlijk komt het vermeende beïnvloeden van de Amerikaanse verkiezingen door Poetin ten gunste van Trump ter sprake. En wat horen we dan niet? We horen niet dat er vanuit de Amerikaanse Deep State nu al twee jaar lang een complot gaande is om Trump ten val te brengen op grond van een beschuldiging van “collusion” van Trump met “de Russen”. En ook horen we niet dat er ondanks al die machtige inspanningen van de geheime en minder geheime diensten alsmaar niks bewezen kan worden. Wat we wél horen van Pomerantsev is, dat Rusland de partij van Marin le Pen in Frankrijk subsidieert.

De mededelingen van Pomerantsev, die de Gründerzeit van het Poetin-regime meemaakte terwijl hij werkte in de media-wereld van Rusland, leveren plausibele inzichten op.

Ja, die ontploffende flatgebouwen, die op de rekening van Tjetsjeense terroristen werden geschoven zouden best eens door de Russische geheime diensten veroorzaakt kunnen zijn, om sterke man Poetin aan de macht te helpen. En ik neem direct van Pomerantsev aan dat politiek in Rusland zoiets is als een reality show waarbij de spindoctors aan de knoppen zitten. Dat er zowel “progressieve” alsook puur fascistische bewegingen door het Kremlin gesteund worden, puur om de verwarring zo groot mogelijk te maken. Dat in deze “managed democracy”, deze gecontroleerde democratie, “verschillende” meningen mogelijk zijn, maar slechts binnen een bepaalde bandbreedte. Dat er verschillende politieke partijen zijn, maar dat die allemaal luisteren naar het Kremlin. Dat alle grote tv-zenders onder controle staan van het Kremlin. Dat de Grote Achtergrond-manipulator Vladislav Soerkov in Rusland de hele “software van de samenleving” controleert. Dat deze Soerkov onder pseudoniem “avant-garde-literatuur” schrijft . . . . . over zichelf. Dat deze Soerkov in een boek, getiteld “Almost Zero”, een cynische PR-man in een cynische wereld beschrijft die alles om zich heen manipuleert en tenslotte gek wordt. Dat hij zichzelf aldus virtualistisch satireert terwijl hij in Rusland aan de reële macht is. En dat, potdomme, sommigen vervolgens spreken van Soerkovs “kwetsbare postmoderniteit”! Hoe complex-veellagig wil je ’t hebben?

Vladislav Soerkov

Maar wat ik dan weer niet geloof is wat de voice-over vervolgens zegt:

“Verwarring als tactiek en een voorproefje van wat ONS later nog te wachten zal staan.”

Dat Shuchen Tan en haar team echt ook ons in Europa bedoelen, kan afgeleid worden uit de illustrerende beelden die we zien op minuut 21:00: dat zijn beelden van een rel in Engeland waarin echte Engelse “Bobbies” figureren en een IS-vlag.

Wat ik wél geloof is dat deze insteek door Pomerantsev en door Shuchen Tan en haar team gekozen is om hun Trump-haat bot te vieren.

Aan de orde komt dat Poetin botweg en grof liegt over de Russische inmenging op de Krim en in Oekraïne, terwijl de hele wereld beter weet.

Als de interviewster (Shuchen Tan?) opmerkt dat “wij” in het Westen nog steeds ouderwets hechten aan waarheid en feiten, dan antwoordt Pomerantsev:

“Ja, maar onze samenlevingen veranderen ook snel. De manier waarop Donald Trump over de mainstream-media praat. Dat is precies de manier waarop het Kremlin praat over de Westerse media. Niks waarheid. Ze willen me kapot maken! ‘We hebben bewijs!’ Maakt niet uit! Jullie willen me kapotmaken!”

Waarna weer een framend stukje confrontatie volgt tussen Trump en die ongelooflijk hork van een CNN-reporter, waarbij Trump ‘m tenslotte het woord ontneemt. Trump zegt tegen die haatzaaier:

“Laat mij het land besturen en runnen jullie dan CNN. En als je dat goed deed zouden je kijkcijfers hoger zijn.”

Zouden zo’n Pomerantsev en die redactie van Tegenlicht nou echt te stom zijn om te zien, dat alleen al zo’n antwoord van Trump aan die CNN-vlerk laat zien hoe verschillend de werkelijkheden in Amerika en Rusland zijn?

Maar Pomerantsev wenst Trump en Poetin geheel gelijk te schakelen:

“De waarheid doet er niet toe. Die kun je gebruiken of niet. Die is irrelevant. Het draait aleen om het tactische doel. Dat argument gebruiken de Russen. Maar Fox-News gebruikt het ook vaak. Het is een manier om een redelijke discussie kapot te maken en alles te laten aankomen oop de politieke oorlogvoering.”

Het is inderdaad politieke oorlogvoering, maar in Amerika komt die alleen van de kant van krankzinnig-links olv de Dems die zich niet willen neerleggen bij het presidentschap van Trump en met niks anders bezig zijn dan demoniseren en hinderen. Aan die kant schaart Pomerantsev zich nadrukkelijk. Des te wonderlijker is het om aan het slot juist van hém te horen dat hij graag een einde ziet aan . . . . . . wat-ie zojuist zelf heeft zitten doen.

Moet je ‘m hóren:

“Er wordt een cultuur van anders zijn gecultiveerd, waar de vijand onmenselijk is. Geen discussie meer, alleen informatie-oorlog. Maar loopt dat niet uit op iets fysieks? Ik maak me er zorgen over dat we het niet meer eens worden over kernbegrippen. ( . . .) We verstaan elkaar gewoon niet meer. En dan wordt alles informatie-oorlog, als we niet meer discussiëren. ( . . .) En dan staat er een Poetin op die zegt: ik zal orde stichten.Dan komt er in elk land een Poetin. ( . . .) [Maar het kan ook anders:] Nieuwe partijen die nar de mensen luisteren. En dan hebben we een nieuwe bloeiende democratie, die mensen veel meer aanspreekt.”

Als er nou één partij is die al decennia debat weigert, polariseert, demoniseert en ontmenselijkt dan toch wel het regressieve links dat in Amerika door de Democrats wordt aangevoerd.
___________________

De moord op de rijke weduwe van het Kastanjeplein

Ik heb het stuk off-line gehaald.
Het vervult zijn functie misschien tóch beter als het alleen in kleine kring circuleert.

Ayaan Hirsi Ali: waarom steunen Westerse “feministen” de strijd van moslim-vrouwen niet?

Hierboven spreekt Ayaan de tekst uit die u hieronder kunt lezen. De vet-makingen zijn van mij. De publicatie is van juni 2016, maar onder andere de recente onderwerping aan de kleding-code van de nazistische islam door Jeanine Hennis Plasschaert en Sigrid Kaag maakt duidelijk dat de “feministische” waanzin taai is.

Culture matters. It ‘s the primary source of social progress or regression. Nowhere do we see this more clearly than in the status of women. The Judeo-Christian culture—and perhaps a more apt word is civilization—has produced over time the law codes, language and material prosperity that have greatly elevated women’s status.

But this progress is not shared everywhere.

There are still hundreds of millions of people that live in a culture—the Islamic, for instance—that takes female inferiority for granted. Until recently, these cultures—the Western and the Islamic—were, for the most part, separated. But that is changing. Dramatically so.

Large numbers of immigrant men from the Middle East, South Asia and various parts of Africa have brought a different set of values to the West, specifically Europe. More than a million arrived in 2015 alone. More are on the way.

As a result, crimes against girls and women—groping, harassments, assaults and rape—have risen sharply. These crimes illustrate the stark difference between the Western culture of the victims and that of the perpetrators.

Let me be clear: not all immigrant men, or even most, indulge in sex attacks or approve of such attacks, but it’s a grave mistake to deny that the value system of the attackers is radically different from the value system of the West. In the West women are emancipated and sexually autonomous. Religiosity and sexual behavior or sexual restraint is determined by women’s individual wishes. The other value system is one in which women are viewed as either commodities (that is, their worth depends on their virginity), or on the level of a prostitute if they are guilty of public “immodesty” (wearing a short skirt for example).

I do not believe these value systems can coexist. The question is which value system will prevail. Unfortunately, this remains an open question.

The current situation in Europe is deeply troubling: not only are Muslim women within Europe subject to considerable oppression in many ways, such norms now risk spreading to non-Muslim women who face harassment from Muslim men.

One would think that Western feminists in the United States and Europe would be very disturbed by this obvious misogyny. But sadly, with few exceptions, this does not appear to be the case.

Common among many Western feminists is a type of moral confusion, in which women are said to be oppressed everywhere and that this oppression, in feminist Eve Ensler’s words, is “exactly the same” around the world; in the West just as in Pakistan, Saudi Arabia and Iran.

To me, this suggests too much moral relativism and an inadequate understanding of Sharia law. It is true that the situation for women in the West is not perfect, but can anyone truly deny that women enjoy greater freedom and opportunities in the United States, France and Finland than they do in Iran, Pakistan or Saudi Arabia?

Other feminists have also argued that non-Western women do not need “saving” and that any suggestion that they “need” help from Western feminists is insulting and condescending to non-Western women. 

My perspective is a practical one: any efforts that help Muslim women—whether they live in the West or under Islamic governments should be encouraged. Every effort to pressure these governments to change unjust laws should be supported.

Western feminists and female Western leaders have a simple choice to make: either excuse the inexcusable, or demand reform in cultures and religious doctrines that continue to oppress women. 

Nothing illustrates this better than what happened in Cologne, Germany on New Years Eve, 2015. That night, during the city’s traditional celebrations, numerous German women (467 at the last count) reported being sexually harassed or assaulted by men of North African and Arab origin. Within two months, 73 suspects had been identified, most of them from North Africa; 12 of them have been linked to sexual crimes. Yet, in response to the attacks, Cologne’s feminist Mayor Henriette Reker issued an “arm’s length” guideline to women. Just “keep at an arm’s length” distance between you and a mob of Arab men, she advised Cologne’s female population, and you will be fine.

Mayor Reker’s comments underline the seriousness of the problem: a culture clash is upon us. The first step in resolving it is to unapologetically defend the values that have allowed women to flourish. Feminists with their organizations, networks and lobbying power need to be on the front lines on this battle. Their relevance depends on it. And so does the well being of countless women, Western and non-Western.

I’m Ayaan Hirsi Ali of Harvard University for Prager University.

LEES OOK mijn stuk: “De islamitische massamoord op vrouwen”  (24 SEPTEMBER 2010)

_________________

Bij Jinek: Grunberg, wiens hersenpan met radio-actieve stront is gevuld, gaat Luyendijk achterna. Zouden ze nattigheid voelen? Toch bang in de komende burgeroorlog tegen de muur gezet te worden?

Grunberg: “Ik vind zijn politieke opvattingen verwerpelijk. Maar als de heer Baudet een groentenwinkel zou hebben waar hij heerlijk bramen zou verkopen, zou ik zijn beste klant zijn.”

LEES OOK:
Aan Zijne Autistische Dichtgetiktheid, de Heer A. Grunberg
De zieke geest van Joodse zelfhater Arnon Grunberg
Ik haal dingen onder mijn schoen vandaan, Arnon Grunberg, waarvoor ik meer respect heb dan voor jou, hoogverraderlijke en gedegenereerde Jood
Arnon Grunberg is een lugubere Jood
Arnon Grunberg is een dwaas
Arnon Grunberg is een gevaarlijke domkop
Arnon Grunberg is dommer dan Lilian Helder
De veelzeggende betekenisloosheid van Arnon Grunberg
Aanslag Berlijn, Marbe, Wieringa, Grunberg
Wat Joodse zelfhater Grunberg er zoal uitbraakt
Terroristenhoer geeft onderscheiding aan zwakbegaafde

Vandaag beginnen we met de slot-alinea. Dus. Mag ik. Tenslotte. Naast de vele voorbeelden die ik daarvan al heb gegeven in eerdere stukkies nóg ’n voorbeeld geven van de toch echt-en-waarachtig heel erg grote domheid en vooringenomenheid van Arnon Grunberg? Nadat Gert-Jan Segers heeft gewezen op het feit dat in Amerika de polarisatie tot ongekende hoogten is gestegen en dat daar een gevaar in zit, zegt Grunberg rond minuut 30:

“En ik vind het heel erg eng als Trump zegt in zijn State of the Union dat domme oorlogen onze vijand zijn, maar ook politics. Politiek is ook onze vijand. Dat is echt heel gevaarlijk. Want daarmee ga je toch de funderingen van het hele democratische proces ondergraven.”

Kijk nou ’s wat hier gebeurt. Seegers noch Grunberg merken op dat Trumps speech vooral in het teken stond van de verzoening met de Dems waarom Trump bijna sméékte. Met politics bedoelt Trump natuurlijk niet de democratische discussie en het democratische proces, maar het negativisme en obstructionisme van de Dems uit pure politiek haat die heel veel hoognodige maatregelen in het belang van Amerika in de weg staan. Maar de met radio-actieve stront gevulde hersenpan van Grunberg maakt hiervan dat Trump een would-be dictator is.

TERZAKE!

Afgelopen vrijdag begon de kweksjoo van Jinek, als altijd, in een warm bad. Na de enthousiaste aankondiging moet ik — met mijn 73 jaar toch een beetje dovig aan het worden — altijd naar de afstandsbediening grijpen, want dan staat er blijkbaar een cheerleader buiten beeld het publiek op te zwepen tot hartstochtelijk juichen, fluiten en klappen. Het klater-geschreeuw, gelardeerd met schrille fluittonen, komt hinderlijk hard mijn oren binnen. Blijkbaar wordt het geluid door de studio-technici extra versterkt. Dat gebeurt ook bij elk applaus tussen de gesprekken. Bij DWDD en bij Pauw doet de regie overigens precies hetzelfde. En ze stralen allemaal — Van Nieuwkerk, Pauw, maar vooral Jinek — diezelfde blije verknuskneukeling uit van de insiders die het alleenvertoningsrecht hebben op het podium van onze nationale huiskamer.

Al decennia-lang hebben de leden van het met de islam collaborerende links-regressieve narcistisch-hedonistische zelfverheffingsneuroten-machtsconglomeraat het monopolie op alle subsidies, op alle publieke podia en alle media. Tot voor kort zaten ze in hun heerlijkheidsbubbels te genieten van zichzelf terwijl ze Hans Janmaat en vervolgens Geert Wilders demoniseerden. Hun eerste twijfeltjes en verontrustinkjes moeten begonnen zijn met Pim Fortuyn. Hadden de Halsema’s, Pechtolds en Cohens tot dan toe niet eens hoeven lúísteren naar de tegengeluiden, met Fortuyn werd het anders. En daarna kwamen nog de schokken van Trump en Baudet. Joris Luyendijk, de nare arrogante demoniseerder van islam-criticus Hans Jansen, was na de verkiezing van Trump in 2016 al voldoende geschrokken om in 2017 in het links-aanstellerige minimalistic arty-farty magazine “De Correspondent” een oproep te doen tot menselijkheids-dialoog met rechtse monsters.

“Joris Luyendijk: buiten je bubbel” zo lezen we hierboven. Nep-links gajes als hij had blijkbaar op dat moment nog steeds totaal niet in de gaten dat er maar één partij tot dan toe in een wellness-bubbel van het eigen gelijk had gezeten, namelijk regressief links. De anderen, de “rechtsen”, “wij”, de mensen die écht links waren gebleven, waren buitengesloten via een informeel cordon sanitaire, brodeloos gemaakt en kapot gedemoniseerd. Terwijl zij warmpjes in de nationale huiskamers zaten te Pauwen en te Jineken en meenden de “geistige Raum der Nation” alléén te mogen bezetten, stonden de vermeend “rechtsen” — de islam-critici, de EU-critici, de Israël-verdedigers — in de kou naar binnen te kijken, alwaar nep-links het zich behaaglijk had gemaakt. “Wij”, de vermeend rechtsen, zaten echt niet in een bubbel. “Wij” waren degenen die vertwijfeld om zich heen keken of er nog anderen waren die wellicht óók zagen dat de “nationale Leitkultur” gekaapt was door regressief-linkse gekken.

En na Joris Luyendijk hebben we nu opnieuw een tiepje uit het behaaglijkheids-conglomeraat dat natte voeten meent te kijgen: Arnon Grunberg. Na een half leven lang met walgelijke arrogantie stuitende stupiditeiten te hebben gedebiteerd, wil hij anno 2019 ineens het gesprek met “de vijand” aangaan. Niet dat hij op enig terrein de neiging heeft van mening te veranderen. Zoveel maakte hij bij Jinek al wel duidelijk: hij bleef met Baudet fundamenteel van mening verschillen op de punten islam, EU en klimaat en ongetwijfeld ook op puntje Israël, maar hij wilde hem toch vooral als mens blijven zien. Dezelfde impuls die Luyendijk in 2017 na de overwinning van Trump had.

Daarmee bewijst Grunberg opnieuw ALLE stellingen die al jaren op mijn website staan: links regressieven 1) missen het vermogen het Kwaad te zien waar het zich bevindt, 2) zijn immuun voor rationele argumenten en 3) verschuilen zich achter kleinburgerlijk quasi-fatsoen:

Ik lees de boeken van Grunberg niet, noch heb ik de discussie in de Balie bijgewoond of een verslag daarvan gelezen, want ik had en heb genoeg aan de keren dat ik toevallig op een van zijn stompzinnige columns stuitte. Een passage op de achterflap van zijn nieuwste boek vond ik wel intrigerend:

” ‘Onze cultuur heeft de vegetarische slager voortgebracht en zal uiteindelijk ook de geweldloze oorlog produceren. Hoe die er precies uit zal zien is onduidelijk, maar Schmitts vermoeden dat die oorlog om de oorlog eens en voor altijd uit te roeien gruwelijk zal zijn lijkt me gerechtvaardigd’, aldus Grunberg.”

De helft van de mannelijke bevolking en een kwart van de vrouwelijke. Deze foto’s stammen uit 1979 tijdens de Iraanse Revolutie

Geen idee wat Grunbergs idee is over de reden van die “laatste” oorlog, maar mij lijkt dat die gevoerd zal gaan worden tegen tegen de nazistische islam, een ideologie die door Grunberg als best wel schappelijk en integreerbaar wordt beschouwd. Nu door de massa-immigratie de optie van containment is weggevallen, luidt mijn opvatting dat je, om de islam voor altijd kapot te krijgen, een gruwelijke oorlog zult moeten voeren, waarbij nucleaire middelen ingezet zullen moeten worden en waarbij je minstens de helft van de totale mannelijke moslim-populatie zult moeten uitroeien. En een kwart van de moslima’s, ben ik bang. (Ja, ik besef dat deze woorden out of context geciteerd gaan worden door degenen die toch al dachten dat de moslims de nieuwe Joden zijn.) Hoop ik ook dat zulks gebeurt? Welnee, natuurlijk niet. Ik hoop op een wonder. Dat Grunberg gelijk krijgt en dat die islam lang zo kwaad nog niet is als “rechtsen” zoals ik denken.

Uit het bovenstaande kunt u begrepen hebben dat ik in een fatsoenlijke dialoog met regressief-links of de islam allang niet meer geloof. En ik geloof ook niet in de mogelijkheid om, zoals Grunberg bij Jinek opperde, bij alle meningsverschillen toch de menselijkheid van de tegenstander te blijven zien. Het hele met de islam collaborerende links-regressieve narcistisch-hedonistische zelfverheffingsneuroten-machtsconglomeraat is namelijk (zie boven) dermate fout, dom en feitenresistent dat ik althans de vertegenwoordigers ervan oprecht en diep haat. Ze leren niet. Gewoon: niet. Zo’n Jinek, zo’n Halsema, zo’n Pechtold, zo’n Grunberg, zo’n Luyendijk . . . . . . . . na zijn oproep in 2017 tot dialoog was Luyendijk oktober 2018 nog steeds in staat tot de volgend kosmische absurditeit:

De ongeneeslijkheid van regressief-links bleek opnieuw bij de recente State of the Union (SOTU) vanTrump. Op aanraden van Sam van Rooy ben ik die speech van 80 minuten, onderbroken door voortdurende ovaties, helemaal gaan uitluisteren. Indrukwekkend. Kan niet anders zeggen. Ontroerend op een aantal momenten ook. Maar als je de Nederlandse media volgde, kwam je daar echt niet achter. Domkop Johan Derksen hoorde ik gisteren nav Tumps SOTU nog zeggen dat het onbegrijpelijk is dat die rare Trump nog zo populair is in Amerika. Nou ja, toevallig ging de economie daar de laatste tijd wel aardig. Maar voor de rest? Charles Groenhuijsen mocht bij Jinek laatstelijk over Trumps speech zeggen dat het toch raar is dat zo’n Trump zegt eenheid te willen, maar in de praktijk niks doet als verdeeldheid zaaien.

Dat is VERBIJSTEREND. De werkelijkheid is dat Trump in antwoord op alle hysterische haatzaaierij, verdachtmakingen, obstructie en “onderzoeken” door de links-regressieve Dems en hun aanhang in deze speech constant hamerde op de noodzaak de strijdbijl te begraven en tot samenwerking tussen Republikeinen en Democraten te komen. Hier stond bepaald niet ’n pussygrabber, wat wij heteroseksuele witte mannen toch allemaal een beetje zijn, maar een Groot Democratisch Staatsman. Ga by contrast eens kijken naar de stoot-troepen van Amerika’s regressief-links, die witte wijven onder Trumps gehoor, die alleen nog radeloze rancune te bieden hebben als antwoord op Trumps successen op het gebied van de econmie en de buitenlandse politiek en MOREEL LEIDERSCHAP, dat zo oneindig gunstig afsteekt bij de perversiteit, het irrationalisme, negativisme en obstructionisme van nep-links.

Mag ik tenslotte nog een klein voorbeeldje geven van de domheid en de vooringenomenheid van Grunberg, naast de vele voorbeelden die ik daarvan heb gegeven in eerdere stukkies. Nadat Gert-Jan Segers heeft gewezen op het feit dat in Amerika de polarisatie tot ongekende hoogten is gestegen en dat daar een gevaar in zit, zegt Grunberg rond minuut 30:

“En ik vind het heel erg eng dat als Trump zegt in zijn State of the Union dat domme oorlogen onze vijand zijn, maar ook politics. Politiek is ook onze vijand. Dat is echt heel gevaarlijk.”

Kijk nou ’s wat hier gebeurt. Seegers noch Grunberg merken op dat Trumps speech vooral in het teken stond van de verzoening met de Dems waarom hij bijna sméékte. Met politics bedoelt Trump natuurlijk niet de democratische discussieen het democratisceh proces, maar het negativisme en obstructionisme van de Dems uit pure politiek haat die heel veel hoognodige maatregelen in het belang van Amerika in de weg staan. Maar de met radio-actieve stront gevulde hersenpan van Grunberg maakt hiervan dat Trump een would-be dictator is.

Ja, ik haat ze. Ik haat ze echt diep. En inderdaad, precies wat Grunberg zegt aan tafel bij Jinek: als je niet meer aan tafel wilt zitten met iemand, zijn hand niet meer wilt schudden, niet meer wilt praten met iemand, dan bén je al in oorlog. Juist! En jullie zijn ‘m begonnen. En zetten ‘m voort. Vanuit je afbrokkelende monopolie-machtsposities. Nooit hebben jullie willen luisteren. En nu word je week en bang onder druk van de alsmaar dwingender werkelijkheid — die je niettemin blijft ontkennen — én van de “rechtse” stemmen waarvan je begin te vermoeden dat ze véél meer gelijk hebben dan je ooit had gedacht. En nu wil je “praten” onder erkenning van “onze” menselijkheid? Mag ik antwoorden met een plaatje?

______________

Bij de dood van Etienne Vermeersch: hij was ’n Israël-irrationalist, ‘n huichelaar en hij kon niet denken

Etienne Vermeersch is op 18 januari 2019 overleden. Ik had bij zijn dood mijn kop willen houden, want “de mortuis nil nisi bene”: over de doden spreek je op ’n zo goed mogelijke manier. Dat zal bij nationale Vlaamse knuffelbeer Etienne Vermeersch niet moeilijk zijn geweest voor de commentatoren. Dus ongetwijfeld zijn er dezer dagen, vooral in Vlaanderen, een heleboel juichende lijkredes gehouden. Maar Holland spreekt ook een woordje mee: in de HP heeft ook Max Pam een eulogische necrologie van Vermeersch ten beste gegeven.

Misschien moet ik daarom toch maar eens een kritisch nootje kraken over Vermeersch, met het risico dat me verweten zal worden dat ik hem op de rand van zijn graf nog even een trap na geef.

Pam zegt onmetelijk veel van Vermeersch te hebben geleerd zonder dat hij in zijn forse column ook maar één inzicht met ons deelt dat hij door Vermeersch heeft gekregen. En dat komt vermoedelijk niet alleen omdat Pam een domme lul is. Het ligt tevens aan Vermeersch. Want mijn persoonlijke ervaring met Vermeersch deed me inderdaad concluderen dat Vermeersch niet kon denken en een huichelaar was.

En die persoonlijke ervaring bestond uit een polemiek die ik met Vermeersch voerde over “Israël & de Palestijnen” in de tweede helft van 2012.

Ik ga er niet heel veel woorden meer aan vuil maken, want alles bij elkaar vormt die hele ruzie toch wel een boekwerk van, pakweg, 100 tot 150 pagina’s. Vermeersch schreef drie stukken, ik vijf. Ik geef u hieronder een screenshot van de kop van mijn laatste repliek, toen ik zo strontziek was geworden van zijn Jezuïtische geglibber, dat ik ‘m voor rat uitmaakte. Daarna volgen alle links van de héle uitwisseling. Ik denk niet dat iemand nog gaat controleren of mijn bewering klopt dat ik die strijd glansrijk heb gewonnen. Is een beetje veel intensief leeswerk. Maar met name Max Pam is uitgenodigd het te checken.

(Pennings)  Het tomeloze liegen van Etienne Vermeersch inzake Israël (1) (29 juni 2012) (Bij E. J. Bron)
(Pennings)  Het tomeloze liegen van Etienne Vermeersch inzake Israël (2)
(7 juli 2012) (Bij E. J. Bron)
(Vermeersch) Antwoord op Martien Pennings (1) door Etienne Vermeersch (7 augustus 2012) (Bij E. J. Bron)
(Vermeersch)  Antwoord op Martien Pennings door Etienne Vermeersch (2) (10 augustus 2012) (Bij E. J. Bron)
(Pennings)  Etienne Vermeersch en mijn kosmische vermoeidheid (13 augustus 2012)  (Bij E. J. Bron)
(Pennings)  Etienne Vermeersch: het Palestinisme van een sluwe Simpelmans (1 september 2012) (Bij E. J. Bron)
(Vermeersch) Antwoord op Martien Pennings (3) door Etienne Vermeersch (30 september 2012) (Bij E. J. Bron)
(Pennings) Etienne Vermeersch: een jezuïtische rat knaagt aan Israël (23 oktober 2012) (Bij E. J. Bron)

De hele polemiek verscheen oorspronkelijk op de site van E. J. Bron en daar zijn ook de vele commentaren/reacties te lezen. Onder mijn eerste stuk bij Bron, dat niet meer was dan ’n aankondiging dat ik van plan was Vermeersch niet zuinig te gaan aanpakken, stonden al 106, soms zeer uitgebreide reacties. Bij de volgende stukken waren dat er achtereenvolgens 102, 53, 129, 303 (!), 62,  64 en 141. In totaal 860. ________________