Ongelooflijke podcast! Ruud Koopmans, Stefan Paas en David Boogerd leggen uit dat de islam niks minder is dan het christendom.

 

Hieronder ziet u een vrij recente (18 mei) aankondiging van een vrij nieuw radio-programma van de EO: “De Ongelooflijke Podcast“.

Dat is een serie radiogesprekken die gaat over:

“de relevantie van het geloof in een steeds ongeloviger Nederland. Journalist David Boogerd en “Theoloog des Vaderlands” Stefan Paas voeren verdiepende gesprekken met spraakmakende gasten”.

(Hier kunt u de drie deelnemers aan deze aflevering — Ruud Koopmans, David Boogerd en Stefan Paas — sprekend-en-in-beeld ontmoeten terwijl ze reclame maken voor die ongelooflijke podcast die ze zojuist hebben opgenomen.)

De stelling dat Nederland steeds ongeloviger wordt lijkt me overdreven, want in Nederland vestigen zich juist steeds meer gelovige moslims en als reactie daarop zijn er steeds meer mensen die zich bezinnen op wie “wij” in het Westen ook alweer waren. Deze podcast-aflevering zelf is een uiting van die reactie. Paas bijvoorbeeld – (die samen met Koopmans en Boogerd in dit gesprek herhaaldelijk getuigt van zijn respect voor de nazistische ideologie van de islam en van zijn afkeer van “islamofoben” als Baudet die hij een racist noemt) – vond het bezinnings-boek van Koopmans “visionair”. Nou is het inderdaad een heel goed boek, maar persoonlijk had ik toch ook bezwaren, die ik heb uiteengezet onder de titel “Het vervallen huis van de islam” van Ruud Koopmans is een geweldig boek, maar wordt ontsierd door pc-Quatsch.

Ik vraag me af waarop Paas zijn lof baseert. My guess: hij herkent in Koopmans dezelfde schizofrenie waaraan hij zelf in nog veel ergere mate lijdt. Schizofrenie: want enerzijds bewijst Koopmans in zijn boek dat de achterlijkheid op moreel, wetenschapelijk en sociaal-economisch gebied in de moslimische wereld echt niet ligt aan het “imperialistische Westen” maar puur en alleen aan de religie die islam heet, terwijl hij anderzijds blijft geloven in de goeie kanten van de islam en de potentie voor verbetering van die onhervormbare quasi-religie. Waar die goeie kanten en die potentie dan te vinden zijn, vertelt Koopmans er niet bij. Nou ja: hij debiteert in zijn boek een paar van die allang en breed weerlegde sprookjes over een Gouden Tijd van een Tolerante Islam.

“Theoloog de vaderlands 2019” Paas zal zich, net als Boogerd, in dit gesprek doen kennen als iemand met een diepe hang naar kritiek op het christendom en naar respect voor de islam. Beiden deden me in dit opzicht denken aan de “theologe des vaderlands” van 2016, Janneke Stegeman. Maar die was nog erger dan Paas en Boogerd, want die vond ik ronduit krankzinnig. Alle drie, Stegeman en Paas en Boogerd, zijn symptomatisch voor de ziekte waaraan het christendom in het Westen al decennia lijdt: een geloofs-anorexia waardoor een flink deel van dat christendom is vermagerd tot zelfbeschuldiging-plus-goeddoenerij. Paas, Stegeman en Boogerd (en in beduidend mindere mate Koopmans) zijn vertegenwoordigers van wat ik noem het met de islam collaborerende regressief-linkse narcistisch-hedonistische zelfverheffingsneuroten-machtsconglomeraat.

Zullen we dat gesprek van 58 minuten in die Podcast eens analyseren?

Vanaf minuut 6:40 van het gesprek vat Koopmans zijn boek zelf samen. De islamitische wereld, zegt hij, verkeert de laatste 40 jaar in een diepe crisis die “in principe heel lang in de geschiedenis teruggaat”. Je zou Koopmans wilen vragen: hóé lang? Want er zijn nogal wat Einsteins van de islamologie — Robert Spencer, Bill Warner, David Wood, Hamed Abdel Samad — die stellen dat die “crisis” van dat totalitare anti-humanisme genaamd islam al 1400 jaar duurt. Maar Koopmans laat de crisis van de islam pas beginnen in 1979, met de oorlog in Afghanistan, de revolutie in Iran en de bezetting van de moskee van Mekka door “Wahabisten” in Saoedi-Arabië. De rest van de wereld, zegt hij, heeft zich in die 40 jaar verder ontwikkeld richting democratie en mensenrechten, maar in de wereld van de islam is het op die essentiële punten alleen maar slechter geworden. De islamitische wereld kenmerkt zich voorts door gewapende conflicten, terreur en economische stagnatie. De oorzaak is volgens hem “islamitisch fundamentalisme” waarin de scheiding van kerk en staat niet wordt geaccepteerd. Je zou Koopmans willen vragen om eens met een “gematigde” islamgeleerde op de proppen te komen, die vanuit de bronnen van de islam geloofwaardig die scheiding verdedigt. Ik bedoel: ook in die mythische “gematigde islam” is het onbestaanbaar dat die scheiding wordt geaccepteerd. Het terrorisme van die “fundamentalistische islam”, zegt Koopmans, wordt niet alleen gepleegd door jihadisten maar ook door reguliere islamitische regimes, die precies hetzelfde doen, bijvoorbeeld “afvalligen” en homo’s doden, maar dan “officieel”, als staatsterreur. Door grote delen van de bevolkingen van die staten wordt die staatsterreur overigens gesteund, meldt Koopmans. En ik vraag me dus af hoe hij dan de kansen inschat van zijn stelling, op het einde van het gesprek, dat de moslimische gelovigen toch echt zelf hun “religie” zullen moeten hervormen.

Herhaaldelijk wordt Koopmans door beide gesprekspartners gecomplimenteerd met zijn genuanceerdheid en gematigdheid en met het feit dat hij weliswaar islamkritisch maar niet “islamofoob” is. In dat kader wil Paas graag gezegd hebben dat het vooral de politieke rechterzijde is die de islam “essentialistisch” benadert, vast wil pinnen op heilige teksten die tot geweldadigheid “zouden” oproepen. Over dat vastpinnen gesproken, zo meent Paas: in het Oude Testament, ja zelfs in het Nieuwe Testament en dan met name in “Openbaringen”, kan je ook rechtvaardiging voor geweld vinden en dan met name als straf voor zonden die wij in het Westen tegenwoordig helemaal niet meer strafbaar vinden. Nee, Koopmans zegt volgens Paas heel terecht dat een religie erover gaat hoe mensen die teksten úítleggen, hoe ze hándelen en zich gedrágen. Dat is relevanter, zegt Paas, dan wat er precies staat in die heilige teksten.

Tsja. Paas, of Koopmans, of Boogerd zullen met mij niet in discussie gaan, want ik ben natuurlijk een scheldende Radikalinsky die niet de juiste “toon” in het debat aanslaat. Zolang je de toegestane zalvende toon bezigt, zoals Paas en Boogerd en in mindere mate Koopmans, kan je rustig een nazi-ideologie als de islam “respecteren”. Ik weet dat het zinloos is, maar ik tart ze bij dezen toch maar even alle drie, en met name Koopmans, om met mij schriftelijk in debat te gaan over wat ik over het boek van Koopmans zeg en héb gezegd en over deze podcast nog zál zeggen. Wel schriftelijk dus, want, zo is mijn ervaring, “linkse” en links-christelijke types kunnen dermate idiote dingen zeggen dat een normaal mens een uur nodig heeft om de perversie te doorgronden en vervolgens twee uur om een antwoord te formuleren. Verder loop ik de kans om tijdens een rechtstreeks debat door dit soort linkse perversies dermate kwaad te worden dat ik schuimbekkend begin te schelden, zodat zij dan weer kunnen zeggen: zie je wel dat het een fascist is! Bij een schriftelijke uitwisseling kan ik gewoon schreeuwend mijn eigen kamer uitstormen, een halve liter wodka gaan kopen, die opzuipen, in een coma vallen en dan na een uurtje of acht opnieuw proberen de gekte te ontleden.

Dus ja: wat zeggen we daarop? Op die bewering van Paas dus, dat we niet “essentialistisch” op de heilige teksten van de islam moeten ingaan, maar moeten kijken wat de moslims ermee doen. Nou, ten eerste bestaan er, afgezien van de kryptische en triviale gelul-soera’s in onbegrijpelijk Koeterwaals, alléén maar soera’s die niet anders dan “essentialistisch” gelezen kunnen worden en die allemaal oproepen tot geweld jégens en moord óp “de Ander”. Er bestaan geen (Mekkaanse) quasi-humane soera’s in de Koran, die óók tegenover niet-moslims tolerantie bepleiten én die later niet “geabrogeerd” zijn door inhumane (Medinese) soera’s. En wat dóén, zo vraagt Paas, moslims met die soera’s? Antwoord: wat de “fundamentalisten” er altijd ermee doen. Daar staat het hele internet vol mee. De “gematigden” negeren ze, altans for the time being, want als puntje bij paaltje komt, dan verschijnen de schrifgeleerde “fundamentalisten” om te wijzen op wat er allemaal écht aan opdracht tot agressieve moorddadigheid in Koran en Soenna staat. Ten tweede: Sonja Dahlmans heeft aangetoond dat zélfs de Mekaanse, geabrogeerde en quasi-humane soera’s preluderen op de wrede en gewelddadige Medinese. Drie: mij is niets uit het leven van de (mythische: hij heeft niet bestaan) Mohammed bekend dat structurele humaniteit bepleit tegenover “ongelovigen. Vier: de Koran staat niet open voor interpretatie, want is niet zoals het Oude Testament een verhaal ván mensen óver God, maar het rechtstreekse woord van Allah Himself, een woord dat geldt als ongeschapen, dat dus dateert van vóór de oerknal en onveranderlijk is. Nóg een reden waarom de Koran niet open staat voor interpretatie: de kaders voor die “interpretatie” zijn in de loop der eeuwen dermate nauw getrokken dat er niet of nauwelijks van interpretatie kan worden gesproken. En dat ligt natuurlijk ook wel weer aan de kristalheldere formuleringen van de verplichte agressie.

Het bovenstaande mag ook Koopmans zelf ter harte nemen, want hij vindt zichzelf een omgekeerde Wilders, dat wil zeggen dat hij niet zoals Wilders beweert dat-ie niks heeft tegen moslims maar wel tegen de islam. Nee, Koopmans heeft, omgekeerd, nu juist niks tegen de islam, maar wel alles tegen moslims die “niet-fundamentalistisch zijn” en desondanks de heerlijke humanistische potenties van hun prachtgeloof niet benutten. De naïviteit van Koopmans lijkt mij volstrekt oprecht. Hij haalt zijn eigen onderzoeken aan naar het rechts-extremisme in Duitsland in de jaren 1990. Toen gingen vanwege “Solingen” en “Möln” werkelijk “tientallen miljoenen” Duitsers de straat op om te zeggen “niet in mijn naam”. Koopmans zou het fijn gevonden hebben als er naar aanleiding van de massale vermoording onlangs door moslims van christenen op Sri Lanka evenveel moslims op de Dam zouden hebben gestaan als wanneer er weer eens oorlog tussen Israël en Gaza is. Bij de staatsgreep in Turkije, zegt Koopmans, gingen er honderden Erdogan-aanhangers de straat op.

Waarop Paas zegt dat ook hij zelf niet zo’n behoefte heeft om de straat op te gaan als een christen iets geks heeft gedaan ergens in de wereld. Maar Koopmans noch Boogerd antwoorden hem dat christen-aanslagen geen patroon zijn in de wereld, maar islamitische aanslagen wel. Ik bedoel: ook zelfbeschuldiger Paas, zo mag men hopen, zou in geval de christenheid tegenwoordig net zo te keer zou gaan als de islam, de straat opgaan om in een protest-processie mee te lopen.

De “essentialistische” kritiek op de islam is in de ogen van Koopmans, zo zegt-ie, “heel negatief”. Betekent, zo zegt-ie, dat je anderhalf miljard mensen moet afschrijven. Dat je een probleem hebt, maar het niet wil oplossen, zo zegt-ie.

In elk geval is mijns inziens de oplossing van het islamprobleem niet die van Koopmans en van de Amerikaanse presidenten Bush en Obama en van de EU en van Frederica Mogherini en van Frans Timmermans, te weten: illusies koesteren over de islam en de confrontatie uit de weg gaan vanwege kwezelachtigheid dan wel oliebelangen en Eurabië-dromen. Als je doorvraagt, zegt Koopmans, dan komen die rechtse essentialisten met een indammings-strategie: “Alle moslims het land uit en laat die islamitische wereld dan maar in zijn sop gaarkoken.” Inderdaad! Behalve dat “alle moslims het land uit”, is dát de methode die ik al tien jaar aanbeveel, maar ik kan me niet herinneren dat Koopmans bij mij ooit heeft hoeven “doorvragen” op dat punt.

Wie een andere mogelijke strategie tegenover de islamitische wereld ziet dan de klassieke containment-strategie die George Kennan in 1948 voor de comunistische wereld aanbeval, mag zich melden. De combinatie demografische-tijdbom-met-islamitische-ontsteking die in het Midden Oosten en in Afrika gebouwd wordt, kan niet gedemonteerd worden door het Westen. Het enige wat “we” kunnen hopen is dat in die contreien na verloop van (lange) tijd maatschappelijke implosies plaatsvinden en er aldaar een begin van redelijkheid gaat groeien. Maar dan moeten redelijkheid en realisme eerst nog terugkeren in het Westen zelf en moeten de links-regressieve en levensgevaarlijke llusionisten die nu aan de macht zijn, uit die macht verdreven worden.

Daarna is in dit podcast-gesprek de vraag aan de beurt waarom Westerse “intellectuelen” alsmaar niet kunnen snappen dat “religie”, bijvoorbeeld de islam, echt een drijfveer kan zijn bij aanslagplegers. Komt door het marxisme, zegt het trio, door het historisch materialisme waardoor de oorzaak van ellende altijd sociaal-economisch moet zijn. En misschien zijn die Westerse “intellectuelen” ook wel zodanig geseculariseerd dat ze eenvoudigweg echt niet meer kunnen snappen dat mensen werkelijk door “religie” gedreven kunnen worden, met een echt geloof in een Hiernamaals. In het blad Dabiq van ISIS is zelfs ooit geklaagd, zo meldt Paas, dat die ongelovigen allerlei verklaringen aanvoeren zoals “het kolonialisme” en “inmenging” maar dat de ISIS-terreur toch echt daden van puur geloof waren. Het gezelschap verenigt zich tenslotte op de stelling dat “geloof” een van meerdere factoren is die een individu tot terreur kunnen brengen en dat “religie” een rol speelt als “versterker” van andere factoren. Jammer dat ik niet aan tafel zat om erop te wijzen dat de islam veel méér geschikt is om als versterker op te treden dan alle andere geloven omdat de islam een godsdienst is ván en vóór psychopaten met alleen al in de Koran honderd-en-zoveel aansporingen de “ongelovigen” te vermoorden.

En we moeten ook oppassen, aldus het trio, dat we religie niet alleen maar als probleem wegzetten, want het is weliswaar een brandbaar goedje, maar is toch ook brandstof voor veel goeds. Waarvan acte.

Gespreksleider Boogerd stelt serieus de vraag waarom Koopmans juist de islam heeft gekozen als onderwerp en niet bijvoorbeeld het boeddhisme, want ja, boeddhisten onderdrukken hun minderheden ook. Een rijp intellect. die jongen. En Koopmans antwoordt net zo serieus dat de islam een kwalitatief en kwantitatief groter wereldprobleem is dan het boeddhisme en dat we door immigratie ook veel directer te maken krijgen met de islam. Terwijl Koopmans aan het zeggen is dat we bij grootschalige immigratie van boeddhisten misschien ook problemen gekregen zouden hebben maar niet op de schaal van wat we nu meemaken met de islam, gooit Paas er snel tussen: “Daar zijn er minder van”. Implicerend, zo neem ik aan, dat boeddhisme en islam volstrekt vergelijkbare godsdiensten zijn, qua theorie en qua geschiedenis. En Koopmans stemt vervolgens expressis verbis in met deze domme opmerking van Paas door diens woorden bevestigend te herhalen: “Daar zijn er minder van”.

Men ziet: met name Boogerd en Paas doen alles de islam voor te stellen als niet erger dan de andere religies op deze aarde.

De volgende kwestie die gespreksleider Boogerd wenst aan te snijden gaat over een vorm van “fundamentalistisch” christendom.

Boogerd heeft gezien hoe op twitter iemand aan Koopmans vroeg waarom hij niet spreekt over de “verpinkstergemeentisering” (“Pentacostalisering”) van Latijns Amerika. Men moet weten: Koopmans is opgegroeid in een Pinkstergemeentelijk gezin. Ja, zegt Koopmans, de Pinkstergemeente – (die vaak vijandig staat tegenover andere christelijke denominaties, zeer conservatieve opvattingen heeft over de rol van de vrouw en over homoseksualiteit) – rukt inderdaad op in Latijns Amerika en sub-Saharaans Afrika. “Maar we hebben toch echt niet te maken met aanslagen door Pinksterfundamentalisten in Latijns Amerika of Afrika. We hebben geen regimes daar die door de Pinkstergemeente zijn overgenomen en die de doodstraf voor homo’s en niet-Pinkstergemeenteleden eisen.”

Dat is gezond-verstandig gesproken, maar Paas gooit er snel tussen: “Oeganda gaat die kant op, hè? En Bolsonaro is ook . . . .” Waarop Koopmans: “Je moet wel alles in verhouding blijven zien.” Ja, daar hebben Paas en Boogerd erg veel moeite mee.

Boogerd stelt de vraag of er een essentieel verschil is tussen islam en christendom “als het om religieus fundamentalisme gaat”.

Telkens opnieuw komt het trio weer terug op dat “essentialisme”. Die islam mág blijkbaar niet essentieel kwaadaardig gevonden worden. En dat is-ie toch echt wel.

In antwoord op Boogerds vraag barst Paas los in een betoog dat hij blijkbaar heeft voorbereid en dat opnieuw die reductie laat zien die kenmerkend is geworden voor het grootste deel van de Westerse christenen, namelijk die reductie van hun religie tot zelfbeschuldiging en goedmenserij, onder het genotzuchtig en zelfverheffend weigeren om het Kwaad aan te wijzen waar het zit.

Paas: “Aansluitend bij Ruud. Religie is wat men er van máákt. Niet zozeer wat er in de teksten staat. Er wordt gezegd: Jezus laat zich kruisigen, liet zich geweld áándoen. Mohammed pléégde geweld. En dan wordt er een soort essentialistisch idee opgetrokken ( . . .) dat de ene religie vredelievend zou zijn en de andere gewelddadig.”

Lekkere taal van Paas: “wordt er een soort essentialistisch idee opgetrokken”. Alsof islamofoben gauwelijks en ondoordacht een Potemkin-dorp-façade van onterechte islam-bashing neerzetten. Want dat”essentialistische” idee wordt echt niet alléén uit het moorddadige voorbeeld van Mohammed “opgetrokken”. Mag ik verwijzen naar 1400 jaar theorie en praktijk van de islam? Is dat wat? En verder naar de opsomming van die vier punten hierboven waaruit men kan opmaken dat de islam inderdaad essentieel en onveranderlijk gewelddadig is?

Of het christendom “essentieel” vredelievend is, durf ik niet te beweren, maar wel dat de Joods-Christelijk-Verlichte traditie de kiem van de Rede in zich draagt en daardoor gewetensvormend is.

Paas: “Ik zeg als christelijk theoloog: christenen zijn in de geschiedenis tot alles in staat gebleken. Niet alleen op het niveau van individueel geweld, maar ook als het gaat om het inrichten van regimes die minderheden onderdrukken. Gewelddadige kolonisatie. Denk aan de hele rechtvaardiging van het uitmoorden van de native Americans in Noord Amerika. Dat ging met vaak theologische argumentatie: dat waren Amalekieten, heidenen die uitgeroeid moesten worden voordat de Pilgrims het land konden bezetten. Dus het christendom heeft geen reden zich op de borst te kloppen.”

Inderdaad zijn christenen tot alles in staat gebleken, maar het essentiële verschil is dat dit “alles” in het christendom ontsporingen zijn, maar in de islam is wrede onderdrukking tot op heden het vóórgeschreven spoor. De islam is gewetenloos, want ga maar eens iets zoeken in de islamitische wereld dat vergelijkbaar is met de Kriminalgeschichte des Christenthums van Deschner. Ga in de hele islamitische wereld eens op zoek naar betekenisvolle stromingen die verantwoording nemen voor hun gruwelijke geschiedenis en hun gruwelijke heden. Nee, in de islamitische wereld ga je echt geen stromingen vinden die net zo ziekelijk zelfbeschuldigend zijn als de Paasen, de Boogerds en de Stegemansen van deze wereld. Wat je wel vindt in de wereld van de islam zijn verheerlijkingen en rechtvaardigingen van geweld en genocide. Voorts is er minstens één serieuze historicus die zelfs de ontsporingen van het christendom, inclusief het nazisme, vanaf de Middeleeuwen toeschrijft aan de funeste invloed van . . . . . . de islam.

Ja, die christenen waren tot alles in staat. Maar nu gaat Paas ondanks zichzelf toch uitleggen hoe het komt dat we in het Westen ietsje gevorderder zijn qua mensenrechten en democratie dan in de wereld van de islam. Maar! Maar! Let op de lege abstractie waarmee hij die vooruitgang in de christelijke beschaving beschrijft als iets dat uit de lucht kwam vallen. Nauwelijks tot niet wenst hij te erkennen dat er in het christendom een redelijke en gewetensvormende kern zit. Één enkel zuinig zinsnedetje verwijst ernaar en ik zal ’t vet maken:

“Dus het christendom heeft geen reden zich op de borst te kloppen. Nu gaat het een stuk beter. Dat heeft te maken met interne leerprocessen en ontwikkelingen die zich voorgedaan hebben. Die cultureel en historisch bepaald zijn, voor een deel ook theologisch. Men heeft ook dingen ontdekt, in Europa zeker, na al die godsdienstoorlogen: dat het zo niet moet. Deels christelijke inspiratie [gut-gut:het is eruit] deels ook zijn er ideeën over mensenrechten en hoe een regering zich moeten opstellen. Dat is een heel lang proces geweest. Maar ik zou als christelijke theoloog protesteren als iemand zou zeggen: christendom is uit zijn aard vredelievender dan de islam.”

Na deze niet-tot-nauwelijkse erkenning van de verdiensten van de Joods-Christelijke traditie richting Verlichtinmg, komt Paas in het vervolg van zijn tirade óók al niet of nauwelijks tot de erkenning dat er misschien best wel een beetje méér rechtvaardiging van terreur in de islam zit dan in het christendom. Maar dunner dan Paas hier doet, kan je het volgens mij niet formuleren:

“Wat je misschien zou kunnen zeggen, is dat het voor christenen lastiger is om je te beroepen op het Nieuwe Testament of op Jezus als het gaat om rechtvaardiging van geweld als het is voor moslims wellicht is als ze zich beroepen op Mohammed of de Koran. Want zelfs daar moet je voorzichtig in zijn, want mensen die geweld willen zijn vaak uiterst creatief in het toepassen van allerlei teksten. En ook uit het Nieuwe Testament zou je dan, met name uit ‘Openbaringen’, als je echt wil, ook wel scenario’s kunnen uithalen, die je zou kunnen gebruiken – ik zeg het voorzichtig – om geweld te rechtvaardigen. En dat is gebeurd ook in de geschiedenis.”

Ja, je moet soms heel voorzichtig zijn in het leven, dus ik zou, als ik Paas was, ophouden met die volvette manier waarop hij een christelijke cultuur die in erbarmen is ontspoord en waarvan hij zelf de belichaming is, nagenoeg gelijk te stellen met . . . . eh . . . . . ja, toch maar weer diezelfde definitie: met een “religie” ván en vóór psychopaten, die onveranderlijk al 1400 jaar het slechtste in mensen naar boven haalt. Anders gezegd: als moslim hoef je echt niet “uiterst creatief” te zijn als je rechtvaardiging voor geweld in Koran of Soenna wil vinden.

GespreksleiderBoogerd brengt pagina 91 van het boek van Koopmans ter sprake, waar hij het heeft over het het grote belang van de scheiding van kerk en staat: “Dat is volgens jou wél een fundamenteel verschil tussen christendom en islam.”

Alvorens Koopmans daarop ingaat, geeft hij Paas gelijk met diens bijna-gelijkstelling van islam en christendom:

“Ik ben het met Stefan eens: er is in de Bijbel net zo veel legitimatie voor gewelddadige varianten van het christendom te vinden.”

Maar dan blijkt Koopmans toch iets geleerd te hebben van de islamofoben, en vertelt hij dat het voor christenen makkelijker is aan fundamentalisme te ontkomen omdat de Bijbel niet geldt als het letterlijke woord van God dat in iemands oor is gefluisterd. Dat de Bijbel erkend mensenwerk is.

Dat in het christendom in de loop van de geschiedenis geloof en kerk gescheiden werden van de staat, kwam in aanleg, aldus Koopmans, doordat christenen een vervolgde minderheid binnen het Romeinse rijk waren en ver van de staatsmacht stonden. Vandaar: geef aan de keizer wat aan de keizer toebehoort en aan God wat aan God toebehoort. Mohammed daarentegen was religieus en politiek leider, heerser over een rijk en operbevelhebber van het leger. Dat is in aanleg dus al heel anders en bovendien is de islam gebaseerd niet alleen op de Korfan, maar ook op de Soenna, dat wil zeggen het handelen en de woorden in het dagelijks leven van die religieus-politiek-militaire leider. Aldus Koopmans, die er wijselijk niet aan toevoegt dat de mythische Mohammed ook nog een sluip-, massa- en roofmoordenaar was, een geile polygamist, kleuterneuker, slavenhouder en hypokriete leugenaar. Want anders zou hij binnenkort wel eens niet meer kunnen zeggen dat-ie nog nooit bedreigd is, zoals-ie ergens op het einde van dit gesprek zegt.

Koopmans maakt wel een vergissing als hij stelt dat “een groot gedeelte van de Koran en Soenna is opgeschreven toen Mohammed al de heerser was over een beginnend islamitisch rijk”.  De ontstaansgeschiedenis van de Koran is omstreden, maar in elk geval is de tekst niet opgetekend tijdens mythische Mohammeds “leven” en de hadiths zijn pas opgetekend zo’n 150 tot 200 jaar na diens “dood” in 632 AD.

Paas is het met Koopmans eens dat het christendom meer “contextualiteit” bezit dan de islam, dus meer erkend mensenwerk is. Voorts meldt hij dat veel rechtvaardiging van gewelddadigheid in het Oude Testament geabrogeerd is dóór en ín het Nieuwe Testament. Waarna hij vervolgt:

“En het zou kunnen dat dat [die contextualiteit en abrogatie] in de islam minder het geval is, hoewel ik denk van, ja, als je concrete theologen of geleerden leest dan weten die er vaak weer een weg mee. Ik heb ooit een leermeester ( . . .) van mij horen zeggen: als je in een andere tijd hetzelfde wilt zeggen dan moet je iets anders zeggen. ( . . .) Ik zou mij kunnen voorstellen dat ook moslimtheologen zouden zeggen dat, als je hetzelfde wilt zeggen als wat Mohammed in zijn tijd zei, je toch wat anders moet zeggen, als je de essentie daarvan wilt pakken in een nieuwe tijd. Fundamentalisme is natuurlijk het bevriezen op de letterlijkheid. ( . . .) In die tijd klonken die woorden anders, werden ze ander gevoeld en gehoord.”

Uit bovenstaande passage blijkt definitief het totale onbenul van Allah-loog Paas inzake de islam. Want abrogatie is zeker aan de hand in de islam – (ik heb het hierboven al een keer uitgelegd) – maar dan de andere richting op, niet wrede en gewelddadige soera’s die geabrogeerd worden door op het eerste gezicht matig humane, maar op het eerste gezicht matig humane die geabrogeerd worden door wrede en gewelddadige. Op het eerste gezícht matig humane zeg ik, want – (ook dat heb ik al vermeld) – Sonja Dahlmans heeft aangetoond dat die vermeend matig humane (Mekkaanse) soera’s de kiem van de wrede en gewelddadige (Medinese) al in zich dragen. Voorts weten die concrete islam-theologen in 99% van de gevallen inderdaad “een weg” met Koran-soera’s en ik ga nu niet wéér explciteren wat dat voor een weg is. En ik wens Paas veel succes met het ontdooien van de letterlijkheid van die honderd-en-zoveel soera’s in de Koran die oproepen tot moord óp en onderdrukking ván de “ongelovigen”. Niet alleen ISIS, maar vele bestaande islamitische regimes waarmee het Westen goede betrekkingen onderhoudt, hebben die soera’s naar onze tijd vertaald en guess what? Ze bleken hetzelfde te klinken als in de de 9e eeuw toen ze vastgelegd werden.

Vervolgens houdt Paas opnieuw een betoog om de islam mooi te praten in de bekende trant van “Ja, maar het christendom ook!” Nu wil hij duidelijk maken dat die scheiding van kerk en staat helemaal niet zo makkelijk teruggevoerd kan worden op die uitspraak van Jezus over de keizer en God, dat die scheiding in het “Latijnse”, “Westerse” christendom niet zonder slag of stoot annex oorlog tot stand kwam en dat in de “Oosterse”, “Byzantijnse”, “Grieks-orthodoxe”, “Russische” variant van het christendom die scheiding permanent veel minder bleef. En als extra verontschuldiging voor het ontbreken van een scheiding tussen religie en staat in de islam, merkt Paas op dat de islam ontstond in juist dat Byzantijnse deel van de christenheid. Daarmee zijn we weer thuis: de islam kan er niks aan doen en het ligt eigenlijk aan het christendom.

Gespreksleider Boogerd heeft eerder de indringende vraag gesteld waarom Koopmans juist de islam als onderwerp heeft gekozen en niet bijvoorbeeld het boeddhisme. Nu is Paas aan de beurt voor een intelligente vraag die zo mogelijk nog dieper penetreert. Paas zegt (op 39:30):

“Ruud, wat me ook opvalt in je boek, en ook in je tweets dat je het veel hebt over christenvervolging. Dat is voor jou een belangrijk thema, klopt dat?”

Godver-de-god-god-godverdoeme, zou ik zeggen. Paas vraagt nog net niet: waarom is dat zo’n hobby van jou. En ik weet niet of Koopmans een aanvechting heeft gehad tot lachen of irritatie heeft moeten onderdrukken, maar hij antwoordt neutraal en serieus:

“Het heeft een beetje te maken met het feit dat er ook daadwerkelijk in de laatste tijd een intensivering van christenvervolging plaats vindt. En we hebben daar natuurlijk het toppunt van gezien in Sri Lanka onlangs. Ik denk dat, als je kijkt naar de media-aandacht die er is voor aanslagen tegen christenen en ook tegen andere niet-islamitische minderheden, die aandacht heel erg gering is. In de afgelopen maanden waren er meer aanslagen op kerken in Nigeria die veel groter waren dan die van Christchurch, maar daarvan stond heel weinig in de krant.”
Paas: “Dat is ook ver weg, hè?”
Koopmans: “Christchurch [Australië] is iets verder weg dan [Nigeria]. . . . .”
Paas: “ik bedoel: cultureel ver weg. Voor ons. Ik vermoed dat dat toch een rol . . . . .”
Koopmans: “Waarom is dat cultureel ver weg? Dat zijn christenen. Je zou zeggen: dat zijn slachtoffers die ons cultureel na zouden moeten staan. We solidariseren ons dus blijkbaar niet erg sterk met christenen. Voor ons zijn Nigeria en christenen ver weg, maar Australië en moslims dichtbij. ***

Men ziet hoe uitstekend deze ultra-stompzinnige uitglijer van Paas past in de sfeer van het gesprek: solidariteit met de dichtbije islam! Door moslims vermoorde christenen? Ach dat is iets ver weg! Waarna gevoels-intellectueel Paas niet eens opmerkt wat voor een tekenende mega-uitglijer hij zojuist gemaakt heeft, want hij doet er nog een schepje bovenop:

“Ik weet het niet hoor. Ik vind dat heel lastige vergelijkingen. Burgemeester Halsema verklaarde zich meteen solidair met de moslims, maar het was dan ook een vrij simpel geval: een man die onmiddellijk duidelijk maakte waarom-ie het gedaan had, hij haatte moslims. Hij had een manifest geschreven. Dat was in Sri Lanka niet het geval.”

Wat moet je nou toch zeggen van zo’n reactie van zo’n Paas? Hij wil blijkbaar in elk geval voorkomen dat de snelle solidariteitsverklaring van Halsema met de moslims van Christchurch geweten zou kunnen worden aan islamofiel moslimpampergedrag van onze nep-elite, in casu Halsema. Het was een direct-duidelijk geval, zegt hij. Maar volgens mij zou het daderschap van die tientallen aanslagen die door moslims gepleegd worden óók veel directer duidelijk kunnen zijn, als de collega-nep-elites van Halsema niet overal in de Westerse wereld zo lang mogelijk informatie over moslimdaderschap zouden tegenhouden. En als aanslagplegers duidelijk verklaren uit haat tegen het Westen en geïnspireerd door de islam gehandeld te hebben, dan gelóóft onze nep-elite dat gewoon niet. En áls ze het geloven, omdat het onontkoombaar is, dan is het een islam-verkeerd-begrijpende lone wolf. En hebben we Halsema zich trouwens solidair horen verklaren met de christelijke slachtoffers van die giga-aanlagen in Nigeria waarvan Koopmans repte? Natuurlijk niet! Dat hoefde ook niet, want die aanslagen waren door de nep-elites van de media vakkundig uit het nieuws gehouden.

Enfin, dit is wat Koopmans antwoordt op die reactie van Paas: “Het daderschap was in elk geval duidelijk toen de geplande demonstratie op de Dam voor [de vermoorde christenen van] Sri Lanka plaats vond. En er was desondanks niemand. Die paar Sri Lankanen moesten dicht om Halsema gaan staan, zodat het nog wat leek.”

Koopmans is dus wel voor solidariteit met christenslachtoffers van moslimaanslagen, maar knoopt daaraan onmiddellijk vast – luister vanaf 41:45 – een hartstochtelijke waarschuwing tegen “het contraproductieve discours van de islamofobie”. Want, zo zegt hij, en Paas valt hem hevig bij, dat maakt alleen maar dat moslims nog meer de hakken in het zand zetten. Koopmans en Paas wijden vervolgens heel veel woorden aan het respect dat we moeten betonen aan die vervloekte nazi-ideologie, want tsja: anders radicaliseren ze alleen maar méér hè, die moslims. Het is om wanhopig van te worden: vanuit idiote illusies over het karakter van de islam, komen Koopmans en Paas dus tot de conclusie dat de fundamentele kritiek op de islam die in de hele mainstream Westerse wereld allang overdue is, beter niet uitgesproken kan worden, want dat moslims dan nog heviger gaan vasthouden aan hun verderfelijke en anti-humane ideologie. Van dat soort fundamentele kritiek, zegt het trio, “worden mensen niet aardiger”. Ik zou zeggen: naarmate de noodzakelijke ideologische confrontatie met de islam door de Westerse elites uitgesteld blijft worden, zal de fysieke confrontatie onvermijdelijker en bloediger worden.

Anderzijds is Koopmans dan toch weer nét iets minder geestelijk verdwaald dan Paas, want als Paas zich beklaagt over het gebruik van het woord “kruistocht” door de jonge Bush, dan wijst Koopmans er op dat zowel Bush als Obama zeer nadrukkelijk hebben verklaard dat ze niet in oorlog waren met de islam maar met “terreur”. Inderdaad heeft met name Obama de term “islamitische terreur” acht jaar lang totaal taboe verklaard en herinneren we ons de liefdesverklaring aan de islam van de jonge Bush vlak na nine-eleven. Ja, die laffe en hypocriete soumission van Bush en Blair en Clinton meteen na die gruwelijke aanslag was walgelijk. Koopmans wijst er ook op dat in de islamitische wereld door politieke en geestelijke gezagsdragers de demonisering van het Westen dagelijkse praktijk is, inclusief het islamitisch gezwatel over samenzweringen tussen “Kruisvaarders” en “Zionisten”. Koopmans geeft Paas ook te verstaan dat het niet zo is dat de haat tegen het Westen en de christenvervolgingen in de islamitische wereld helemáál de schuld zijn van Trump, Baudet en Wilders.

Waarna met de voorlezing van een passage op pagina 104 van het boek van Koopmans een nieuw rondje “je-moet-ze-niet-te-heftig-kritiseren-want-anders-radicaliseren-ze” wordt ingezet:

“Wie als christen uit angst om moslims te stigmatiseren de ogen sluit voor de vervolging van christenen en religieuze minderheden, heeft meer gemeen met de schijnheilige Farizeeër dan met de boodschap van het evangelie om zonder aanziens des persoons op te komen voor de zwaksten.”

Boogerd geeft n.a.v. dit citaat nog eens heel goed de zalvende geest weer waarin dit gesprek vooral door Boogerd zelf en door Paas is gevoerd:

“Je bent soms wel heel erg boos ineens. [Boogerd heeft blijkbaar mij nog nooit gelezen] Want dat boek heeft een gematigde en genuanceerde toon, maar soms kun je het even niet laten. Dan móét je even uithalen. Ergens terecht. Aan de andere kant denk ik: beetje retorisch, want veel van die linkse mensen, of het nu christenen zijn of niet, en op wie jij heel boos wordt, die willen natuurlijk opkomen voor zwakken. Ze willen die islamitische minderheden in het Westen niet nóg meer het gevoel geven dat ze aan de onderkant zitten. Ze willen ze niet nóg meer voor het hoofd stoten. Ze hebben het al lastig genoeg. Moslims worden daar ook niet aardiger van als je ze voortdurend te verstaan geeft: je hebt een fout geloof.”

Hier moeten we dus de oorlog tegen de nazistische islam mee winnen. I rest my case.

Boogerd tegen Koopmans: “Jouw boek is respectvol naar de islam, een boek waar echt wel respect uit blijkt voor de islam als religie.”

Zeker. En ik heb Koopmans al uitgebreid uitgelegd hoe onterecht zijn respect is. Enfin, vanaf 51:50 tot aan het einde worden de laatste minuten door het trio gebruikt om te benadrukken hoe positief en zinvol en nuttig “religie” kan zijn.

Jammer dat ik van de week – (omdat ik van mezelf deze vervloekte podcast moest analyseren) – niet toegekomen ben aan het boek van Sam Harris: “Het morele landschap: goed leven zonder god”.

*** Deze zin heb ik ietsje duidelijker opgeschreven dan-ie werd uitgesproken.

­­­

DIT STUK IS OOK VERSCHENEN OP “VEREN of LOOD”

_________________________

 

BNN/VARA houdt in de meidagen van 2019 de Jodenhaat levend met een leugendocu over “Al-Nakba-dag”

Hier is de Ankeiler van de docu “Palestina bestaat niet”. De titel is natuurlijk een sneer naar Israël-fans die feitelijk vaststellen dat er nooit een “Palestijns volk” heeft bestaan, dat Arabieren in Palestina zich altijd Zuid-Syriërs voelden, dat tot juni 1968 — toen Egypte en Jordanië respectievelijk Gaza en Samaria-Judea (also known as “de Westbank”) bezet hielden — er nog steeds geen “Palestijns volk” was, maar dat dit volk als bij toverslag ontstond toen na juni 1968 niet meer Egypte en Jordanië maar Israël de baas was in die gebieden.

De docu is gemaakt ter gelegenheid van het jaarlijkse rancune-ritueel dat mede de haat tegen Israël gaande moet houden in de Arabische wereld. Dat ritueel heet “Nakba-dag”. Naqba (nakba) is Arabisch en betekent “ramp”. Die dag van de haat wordt elk jaar “gevierd” op 15 mei, de dag nadat we herdenken dat Ben Gurion de onafhankelijkheid van de Joodse staat Israël proclameerde.

Ik heb de komende dagen geen tijd voor een uitgebreide analyse van deze rotzooi en verder moet ik bekennen dat ik alleen de eerste vijf minuten van het 58 minuten durende leugenverhaal heb gezien. Maar in die vijf BNN/VARA-minuten zitten al zoveel verzwijgingen dat ik u nu al kan vertellen — voorafgaande aan een echte bespreking die ik misschien over een paar weken zal leveren — dat het lieglasterlijke troep is. Wat er wél gezegd wordt in die vijf minuten is op maximaal slachtoffer-effect van de “Palestijnen” gericht. De zieligheid is gigantisch. Deze docu past in de aanzwellende golf van Jodenhaat die al 50 jaar het hele Westen teistert en die door de links-regressieve media wordt aangejaagd. Ten faveure van dit soort knaapjes:

Ga ’s luisteren wat ze te zeggen hebben! Maar ga godverdomme dan toch ’s luisteren!

Wat u in deze docu ongetwijfeld niet gaat tegenkomen, is het volgende: Nakba-dag is de dag waarop de verdrijving wordt herdacht, in 1948, van zo’n 700.000 Arabieren van het grondgebied dat nu Israël is. Maar dat is niet de schuld van de Joden. De Arabische legerleiding heeft in 1948 zelf grotendeeld die Palestijnse Arabieren verdreven om vrijuit genocide op de Joden te kunnen plegen. Terwijl andersom de Joden alles hebben geprobeerd om die Arabieren juist te laten blijven om in gelijkberechtiging samen het land op te bouwen. Efraim Karsh heeft in zijn studie “Palestine Betrayed” bewezen dat als Palestijnse Arabieren in 1948 door het Israëlische leger werden verdreven dat altijd was in het kader van de door de Arabieren begonnen(!) oorlog, waarin soms de optrekkende Israëlische strijdkrachten het zich niet konden permitteren een vijandige bevolking in hun rug achter te laten. De Arabische landen, vooral Egypte, Syrië en Jordanië hebben “hun” “Palestijnen” in de decennia sinds 1948 beestachtig behandeld, geweigerd hen op te nemen terwijl het merendeels gewone Arabieren waren die in dat jaar 1948 pas sinds kort in Palestina woonden, dus pas sinds kort uit die landen vertrokken waren. Tot op de dag van heden wordt dat “Palestijnen-probleem” kunstmatig in stand gehouden alleen om haat tegen Israël te kunnen opwekken. Rest nog te vermelden dat na 1948 een vluchtelingenstroom op gang kwam van Joden uit de Arabische landen. En dat die  ongeveer 900.000 Joden al hun bezittingen in Egypte, Syrië, Jordanië, Irak, Jemen en etcetera moesten achterlaten. En dat die Joden gewoon in Israël opgevangen en geïntegreerd zijn. Dat zulks gebeurde in een pas geboren staat die van alle kanten belaagd werd en zonder olie-inkomsten.

In die eerste vijf minuten van de docu komt een oudere Nederlandse dame aan het woord, Suzanne El-Hreish, die getrouwd is met een “Palestijn” van in de zeventig, Samir El Hreish, die de “Naqba” als klein kindje nog heeft meegemaakt. Hij heeft er geen enkele herinnering aan, maar toch is-ie heel nostalgisch over het huis in Jaffa waar hij geboren werd. We zien hoe hij, thuis in Nederland, vanuit een heel aardige woonst, voorbereidingen treft voor een sentimental journey naar dat huis in Jaffa.

De Nederlandse woonst van het echtpaar El Hreish

Op 4:42 geeft echtgenote Suzanne een prognose op dat voorgenomen nostalgisch huisbezoek in Jaffa. Ze zegt:

“De moeder van [onverstaanbaar] is in 1967 naar het huis gegaan en toen heeft ze aangebeld. Want ze zei, ja ik wil och eigenlijk wel eens binnen kijken of het nog hetzelfde was. En misschien dat er nog spulletjes waren! Want ze heeft alles achtergelaten! Maar ze werd niet binnengelaten. Ze werd weggestuurd.”

Die rot-Joden toch! En let op het detail waarmee Suzanne het zieligheids-verhaal extra schrijnend maakt: “En misschien dat er nog spulletjes waren.” Dat lijkt me na 30 jaar onwaarschijnlijk.

Het enige dat haar echtgenoot Samir over Jaffa vertelt, is dat het gezin helemaal niks mee kon nemen en dat ze in de verwachting waren dat ze weer gauw zouden terugkeren. Samir vertelt er niet bij dat die gauwe terugkeer gebaseerd was op de verwachting dat de Arabische legers de Joden na een paar dagen al vermassamoord dan wel de zee ingedreven zouden hebben. Oh ja! En hij vermeldt dat Jaffa  drie dagen lang zwaar gebombardeerd werd. Nee, hij zegt niet “door de Joden” maar dat snapt iedereen. En ook dat die Joden dat zomaar uit wrede moordlust deden.

De waarheid over Jaffa is anders.

Efraim Karsh spendeert in “Palestine Betrayed” zestien pagina’s (143-159) pagina’s aan de gebeurtenissen in Jaffa in 1948. Maar daar staat niks in over drie-dagen-bombarderen door de Joden. Karsh vertelt  een verhaal van vier maanden durende terreur, van februari tot mei, 1948, die begonnen werd door de islamisten o.l.v. de Moefti van Jeruzalem, Amin al-Huseini, zoals dat al vanaf 1920 het geval was geweest in heel Palestina. En de Joden sloegen op een gegeven moment hard terug. Ja, dat wel. Gerlukkig.

Motto’s boven het hoofdstuk over Jaffa in het boek van Efraim Karsh “Palestine Betrayed”

Ik weet niet zeker of ik me over een week of zo nóg ’n keer walgend door de rest van de docu ga heenwerken om telkens weer precies de vinger te leggen op de lieglasterlijke rotzooi. Ga ook even naar Interactieve documentaire: Team Gaza dat op de een of andere manier óók bij deze docu hoort. Ja, er blijkt weer flink veel geld beschikbaar voor Jodenhaat bevorderende geschiedvervalsing bij de NPO. Van dit interactieve gebeuren hoefde ik maar een paar seconden te bekijkluisteren, om, tsja, toch weer gewoon te weten dat het antisemitische rotzooi is. Dit interactivisme begint met drie zinnetjes:

“Hier wonen wij. De Gaza-strook. Bij ons is het om het jaar oorlog.”

Ja, en dat komt omdat Hamas telkens weer een oorlog uitlokt met Israël waarvan ze weten dat ze die niet kunnen winnen. Die oorlogen worden alleen begonnen in de hoop dat Israël hard zal terugslaan zodat onder  de bevolking van Gaza de Jodenhaat levend blijft. Deze palmaffiosi van Hamas zijn multimiljonairs, die geen enkele intentie hebben om de miljarden die door de Verenigde Nazi’s, de EU en tot voor kort (!) de VS in Gaza werden gepompt voor het welzijn van de bevolking aan te wenden. De palmaffiosi kunnen ook geen vrede voorstellen, want degene die dat serieus doet, leeft nog maar kort. Ze berijden een Jodenhaat-tijger die ze zelf moeten blijven voeden omdat afstappen een zekere dood betekent.

Ik zie onderaan deze pagina reclame voor nóg meer NPO-over-Palestina: 1) “Waarom is de staat Israël gesticht?” en 2) “Al-Naqba: de Palestijnse catastrofe 1948” (Andere Tijden) Het zal allemaal wel van hetzelfde laken een pak zijn, want NPO.

Wie echt iets wil weten over de geschiedenis van Israël verwijs ik naar een stuk op mijn website: “Werk in Uitvoering: een korte geschiedenis van Israël”. Wie in kort bestek uitgelegd wil hebben waarom er geen spake is van “bezetting” van Samaria-Judea (“ de Westbank”) door Israël kan hier terecht.

Nog 1 klein dingetje: de docu is gemaakt onder redactie van ene SIMONE TANGELDER. Daar moet ik nog even achteraan om te weten wie dat is. Maar ik heb haar al opgemerkt in de credits van een uitzending van Zembla (BNN/VARA) van 2009. Ze had de research gedaan, de eindredactie berustte bij de Kees Driehuis en het was toen ook al precies dezelfde vuiligheid. Typerende passage in de aanbevelende tekst bij die docu uit 2009:

“Premier Kok zette samen met Yassar Arafat de eerste spade in het zand. Toen was er nog hoop. Tot een jaar later de bouwplaats door het Israëlische leger met bulldozers werd weggevaagd. Daar gingen miljoenen euro’s aan Nederlands ontwikkelingsgeld. Sinds de Oslo-akkoorden in 1993 heeft de internationale gemeenschap miljarden in de nieuwe Palestijnse staat gestoken. Ondanks al dat ontwikkelingsgeld is het alleen maar slechter gegaan met de Palestijnen. Al die miljarden die nu weer aan de Palestijnen zijn beloofd, hebben geen zin zolang Israël een twee-staten-oplossing blijft tegenhouden. Met Netanyahu als nieuwe premier komt daar geen verandering in.”

Aan die passage zou ik zó weer een drie keer zo lange tirade kunnen wijden. Maar laat maar zitten. Volgende week. Mischien. Als ik me over mijn walging kan heenzetten.

______________

De Hindoestaanse heeft een bloeiende handel geopend in het tijdelijk leegstaande pand onder mij

Tweedehands zitbank

Zoals ik al zei: de Surinaams-Hindoestaanse heeft een bloeiende handel geopend in het tijdelijk leegstaande pand onder mij. Ze wordt door de woningbouwvereniging gedoogd, als een soort kraakwacht. Het pand is geheel gestript van alles, zodat mijn planken vloer haar plafond is. Er zit letterlijk slecht 1 centimeter hout tussen haar handel in tweede-hands meubilair en mijn kamers. Er wordt veel gesleept met vooral zware banken en veel gestofzuigd en ook hard gepraat. Ik (73) heb mijn middagslaapje moeten opgeven, want rond die tijd begint het krijsende gesleep van zitbankpoten meestal. Maar in Amsterdam leer je tolerant zijn en ik heb dus niet geklaagd bij de woningbouwvereniging die eigenaar is van alles, ook van mijn etage. Ik heb de handel-Hindoestaanse één keer aangesproken aan het begin om haar duidelijk te maken dat het érg gehorig is. Daarbij viel mij haar, eh . . . . . .  geprononceerde assertiviteit al op.

Laatst was ik mijn race-fiets aan het buiten zetten, toen er een echt héél klein hondje in mijn traphalletje verscheen. Ik reageerde impulsief richting de onzichtbare eigenaar: “Oh, oh! Hou die enge hond bij je!” Een grapje. Uiteraard. Ik steek mijn neus om de hoek van de deur en zie de dochter van de Hindoestaanse, een struise plusminus 17-jarige, die ik nog nooit betrapt heb zonder haar blik op een smart-phone. Het is blijkbaar het gezinshondje. Ze negeert mij en mijn grapje totaal, kijkt me niet eens aan en klimt het openstaand raam in dat dienst doet als deur van de winkel en waardoorheen DHL-jongens-van-kleur regelmatig nieuwe tweedehandshandel naar binnen stouwen dan wel verkochte waar er weer uit halen. Ik word een beetje giftig en roep achter haar door het raam verdwijnende kont: “Hé, doe ’s fatsoenlijk! En me totaal negeren is dat niet!” Moeder heeft het gehoord en ik leg het uit. “Ach ja, de jeugd van tegenwoordig” zegt ze. “Ja”, beaam ik, “maar ik zeg er wél iets van.” Zij antwoordt: “Ja, ik ook.” Dus ik begon te denken dat haar geprononceerde assertiviteit misschien toch nog meeviel.

Maar nou kwam ik deze zaterdagmorgen van het tuincentrum met een zware rol bamboe-achtige tuinafscheiding op mijn fiets. Voor mijn balkon. Ik kan niet anders dan vlak bij de raam-deur afladen, waar juist weer een bank op het punt staat naar binnen geschoven te worden. Ik heb alle moeite om mijn fiets af te laden. Mevrouw staat binnen achter het raam, niettemin bijna op mijn lip, maar geen blik mijn richting. Met andere woorden: ze negeert me volkomen en dat doet ze bewust. Ik zeg, terwijl ze naar buiten stapt, mij nog steeds negerend: “Kan er geen goeie morgen af?”

Nou, dat had ik niet moeten zeggen! Ze breekt los in een uitzinnge rant die ik af en toe met een tegenwerping weet te onderbreken. Ze gaat echt door het lint. Ik laat de scheldwoorden eruit, want daarvan heb ik alleen “creep” onthouden:

“Je moet je bek houden tegen mij! Mij een beetje een beleefdheids-lesje leren! Ik ben niks van jou en jij niks van mij!”

“Je bent mijn buurvrouw en ik heb last van je.”

“Bek houwe! Of je krijgt een bitch-slap van me in je smoel!”

Ze staat vlak voor me en ik vraag:
“Werkelijk?”

Waarna een lange kale blanke, een veertiger met een oorringetje, vermoedelijk haar echtgenoot, zich tussen mevrouw en mij posteert.

“Ja, ik ga je slaan en anders doet hij het wel.”

Borst aan borst met de oorringdrager en naar hem opkijkend, probeer ik een begin van een uitleg, maar besluit: “Ach, laat ook maar  . . . .”

Ik ben geen moment bang, maar wel hogelijk verbaasd over de haat die bij zijn vrouw loskwam. En ze is nog niet klaar.

“Kop houwe. Geen goeie morgen of goeie middag of goeie avond! Niks meer!”

Een van de jongens-van-kleur van DHL, staande in de laadbak van zijn vehikel, draait het om. Altijd een goeie tactiek. Ik had ook wel ’s de eerste kunnen zijn om te groeten, meent hij. Tsja. Ga dat dan maar ’s uitleggen: dat mevrouw me bewust en opzichtig stond te negeren, me geen blik waardig keurde en mij aldus van de mogelijkheid beroofde om als eerste dat goeie morgen uit te spreken.

Enfin. Misschien moet ik de woningbouwvereniging ’s op de hoogte stellen van de overlast en de bedreiging. Daarover ben ik nog met mezelf in discussie.

_________________

Op 4 mei verzwijgt onze linkse elite de moslimische Jodenhaat

Dit stuk is ook verschenen op “Veren of Lood“.

Aan in bovenstaande tweet uitgedrukt verlangen heb ik al een aantal jaren ruim voldaan. Ga maar ‘s kijken. En voorts kan ik ik Joost lezing aanbevelen van een handleiding van een mede door mij vertaald boek:

Maar overigens heeft Joost gelijk: onze linkse elite die 50 jaar heeft geïnvesteerd in een islamofiel narratief, kan zonder gigantisch gezichtsverlies dat narratief niet meer loslaten. Dus zal de Dodenherdenking op de Dam in dit jaar 2019 opnieuw gekenmerkt worden door het linkse verraad aan de Joden, aan Israël én door collaboratie met de islam. Dat neemt de vorm aan van verzwijgen van 1) de hoeveel Jodenhaat die we geïmporteerd hebben door de massale immigratie van moslims en 2) hoe groot het aandeel is van de islam in de ellende en de oorlogen die de wereld op dit moment teisteren.

Op 30 April, de dag dat wij de dood van Hitler herdenken, heb ik een tweet met de navolgend tekst de wereld ingestuurd:

“Dit videootje met ongeremde Jodenhaat van Marokkaanse bontkraagjes wordt telkens van YouTube verwijderd. Handig censuurmiddel, want zo kan je onversneden antisemitisme ook niet meer AAN DE KAAK STELLEN. Hopelijk laat Twitter het wél staan.”

Ga kijkluisteren! Naar de woorden van deze humanoïden:

“Wij zijn tegen Israël. Omdat gewoon die Joden moeten uitgeroeid worden. Omdat ze onze moslimbroeders gewoon ruïneren. Ons land kapot. Moslims, dat vinden wij ook ons land. ( . . .) dat ze die stempels op hun hoofd hebben. Ik hou daar niet van. Die stempels, je weet wel die hoed. Dan wil ik gelijk djoeken, gelijk prikken weet je. Ik heb graspin hier. Het gaat niet alleen om Israëli’s maar gewoon om Joden, Joden, Joden. Joden en israëliërs zijn voor mij hetzelfde. Ik haat die Israëli’s dus ik haat de Joden ook.” (Hier nog een videootje van dezelfde orde.)

En toch begint er, misschien, heel langzaam, een bewustzijntje in de linkse hazenbreintjes te dagen. Bij Pauw — kijk vanaf 35:00 — zat acteur Pierre Bokma afgelopen woensdag 1 mei te praten over de mogelijkheden om Auschwitz-dokter Mengele een menselijk gezicht te geven. Maar hij zei ook iets zinnigs, namelijk dat je de herdenking op 4 mei van die Tweede Wereldoorlog niet moet verdunnen met herdenkingen van andere oorlogen en andere erge dingen, want dat die Tweede Wereldoorlog uitzonderlijk was door de industriële moord op zes miljoen Joden. Bokma lulde ook wel weer obligaat over zigeuners en homoseksuelen. Maar in elk geval besefte hij dat de focus zou moeten blijven op wat Hans Teeuwen ooit benoemde als de Rolls Royce onder de genocides.

Waarom dat zo belangrijk is, durfde Bokma zich waarschijnlijk niet helder bewust te wezen en het kon uiteraard in een links zwetsprogramma als bij Pauw ook niet aan de orde komen, namelijk dat als men anno heute vom Antisemitismus reden will, mann vom Islam nicht schweigen kann. Over de islamitische wereld dus die al 1400 jaar een nazi-mentaliteit vertoont, over die islamitische wereld die tijdens WO II een belangrijke bondgenoot was van de nazi’s en welke islamitische wereld na 1945 de gemengd nazistisch-islamitische Jodenhaat al meer dan 70 jaar in leven houdt, tegen Israël richt en bezig is het Westen opnieuw met antisemitisme te vergiftigen. Geholpen door de bondgenoot van de islam, namelijk de linkse cultuurdragers, linkse politici en linkse media.

Nee, dat soort islamkritiek gaat links niet uit de bek krijgen zolang de prominente linkse voorzitter van het Nationaal Comité 4 en 5 mei Gerdi Verbeet heet, een vrouw die Holocaustontkenner, Jodenhater, islamist en terrorist Abbas met een hartelijke kus verwelkomde. Zij staat symbool voor een linkse mentaliteit die niet alleen de “verdunning” wenst van de herdenking van WO II, maar die ook bij vele gelegenheden bijvoorbeeld de herdenking van de Kristallnacht perverteerde in een pro-“Palestijnse” en islamofiele anti-Israël-manifestatie.

Vrijdagavond 3 mei zat Gerdi Verbeet bij Pauw. Als u vanaf 16:50 kijkt, zult u opmerken dat de islamitische olifant opnieuw onbenoemd bleef. Terwijl tegenover haar toch Keyvan Shahbazi zat, een vijftiger die op zijn 19^e uit Iran vluchtte en in een column in de Volkskrant het volgende had geschreven:

“Wanneer herdenken jullie de joden? Vroeg ik. ‘Op 4 mei’, zei iemand. ‘Dan herdenken we allen – burgers en militairen – die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, en daarna in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.’

Maar dat is iets anders dan de genocide op joden, riep ik beduusd. Ze zijn toch niet als gevolg van oorlogshandelingen toevalligerwijs omgekomen? De joden zijn met miljoenen op een industriële schaal weloverwogen, planmatig en systematisch uitgeroeid. Zo’n herdenking is toch een ‘homeopathische verdunning’ van de misdaad!”

In de studio herhaalde Shahbas de strekking van zijn column nog eens. Er was, zei hij een “homeopatische verdunning“ van de Dodenherdenking aan de hand, want de Joden waren “geen toevallige slachtoffers van oorlosgshandelingen” want “er zat een ideologie achter”. Jammer dat Shahbas niet vertelde dat de islamitische Jodenhaat in zijn vaderland zoveel lijkt op die ideologie. Hij kwam niet verder dan aangeven dat de bevolking in Iran totaal onwetend wordt gehouden van de Holocaust. Maar expliciete kritiek op het islamitisch antisemitisme mag je misschien ook niet verwachten van een man die het racisme vooral ziet bij Baudet.

Gerdi Verbeet reageert geheel zoals je van haar mag verwachten “Laat ik beginnen met te zeggen dat ik het hartstikke mooi vind dat u hier gekomen bent en dat u zich verdiept heeft in . . . . de moord op 6 miljoen Joden, Roma en Sinti”.

Wat ze dus metéén doet: de leuke moslim verwelkomen, niet vermelden dat hij een uitzondering is en de Jodenmoord “verdunnen”. Vervolgens ontkent ze dat “we het steeds breder maken”, want de “slachtoffers van de bombardementen” en “omgekomen verzetsstrijders” en “de Japanse kampen” werden volgens haar altijd al herdacht. Ze gaat volstrekt voorbij aan het punt waarom het zou moeten gaan: dat via “vluchtelingen”-verheerlijking en asielindustrie massa’s jonge moslims van fighting age binengehaald blijven worden die nagenoeg allemaal Jodenhaters zijn.

Links heeft de hele cultuur — de media, het onderwijs, de staatsorganen, de politiek — gemonopoliseerd en slaagt er tot nu toe in al ruim 50 jaar Jesaja te tarten:

“Wee hen die het kwade goed noemen en het goede kwaad, die van het duister licht maken en van licht duisternis, van bitter zoet en van zoet bitter.”

We vinden deze spreuk van Jesaja geciteerd op pagina 219 van een boek van Martin Bosma, de tweede man van de PVV en de meester van de Goebbeliaanse retoriek. Links heeft na het morele en materiële failliet van het verderfelijke communisme nu een nog gruwelijker ideologie tot bondgenoot genomen, namelijk de islam, een nazisme avant, pendant et après la lettre .

In dat boek van Bosma draagt hoofdstuk 22 de titel “Adolf Hitler, socialist”. Daarin luidt de stelling dat “links” na WO II erin geslaagd is om nazisme en fascisme te framen als uitsluitend “rechts” en “conservatief”, maar dat er nogal wat aanwijzingen zijn dat 1) zowel fascisme als nazisme veeleer alles met “links” en met “socialisme” te maken hebben, en dat 2) de liefde van “links” voor de nazistische islam al begint bij de linkse Hitler en zijn islamitische bondgenoot, de Moefti van Jeruzalem, Amin al-Husseini.

Bosma’s stelling is extra actueel geworden door opmerkingingen van Thierry Baudet in het programma WNL op zondag, waarop Simone Weimans*** — met haar gezag van zwarte identiteitsvrouw (jammer dat ze niet ook nog transgender is) en icoon van de 4-en-5-mei-campagne van de NPO (speciaal voor iedereen) — metéén als volgt reageerde:

“Rick Nieman had Thierry Baudet “moeten confronteren met de waarheid” toen de politicus beweerde dat fascisme een linkse stroming is, vindt NOS-nieuwslezer Simone Weimans.

De Forum voor Democratie-leider was begin april te gast in Niemans talkshow WNL op Zondag en zei in het programma onder andere dat fascisme is voortgekomen uit het communisme en dat de Italiaanse dictator Benito Mussolini (1883-1945) lid was van de Italiaanse communistische partij.

Voor deze beweringen zijn amper tot geen bewijzen te vinden, maar Nieman corrigeerde de politicus niet. Volgens Weimans had hij dat wel moeten doen.” [mijn vet]

Zelf ben ik historicus van mijn oude ambacht, maar ik ben iets minder zeker van de historische waarheid dan Weimans en dat die bewijzen er wél zijn, weet ik zeker. Martin Bosma verschaft ze ruim.

Er is overigens het een en ander te zeggen voor beide stellingen — zie bijvoorbeeld hier en hier — dus misschien waren nazisme en fascisme wel links en rechts tegelijk. Wie luistert naar hoe de communist Ernst Busch in de Weimar-jaren het fascisme te lijf wilde, hoort het idealisme, maar toch ook soldatenlaarzen. Zomaar een titel van een historische studie naar de Weimartijd: “Linke Leute von rechts”. En hoe heette het socialisme van Stalin dat hij contra Trotzky’s internationalisme in Rusland doorzette? Was dat niet “socialisme in één land”? En hoe verschilt dat dan van “nationaal socialisme”? Nou ja, misschien in het aantal vermoorden dat het gekost heeft, want dat wint Stalin ruim.

Voor mij staat wél vast dat het realisme, conservatisme en patriottisme van Baudet (en Bosma) oneindig veel minder “fascisme” bevatten dan de liefde voor islam, EU en klimaatmaakbaarheid van “links”. Vooral, vooral hebben mensen als Baudet en Bosma (en Wilders) helemaal niks met Jodenhaat te maken, maar wat zich als ”links” afficheert álles.

Mijn opstel zal vermoedelijk opnieuw alleen door mensen gelezen worden die het al weten. Het zal nauwelijks iemand bereiken of aan het twijfelen brengen die hoort bij wat ik graag noem het met de islam collaborerende links-regressieve narcistisch-hedonistische zelfverheffingsneuroten-machtsconglomeraat.

Maar toch zal ik hier maar vermelden dat ik vandaag apart publiceer op mijn website Bosma’s pracht-essay “Adolf Hitler, socialist” . Het staat als hoofstuk 22 in Bosma’s boek “De schijnélite van de valsemunters” (2010).

GA LEZEN, LINKSE LEUTERKONTEN!!!

*** Ik ben ooit kritisch geweest op Weimans en uiteraard heeft ze me vervolgens geblokt  op twitter, want zo rolt feitenresistent en argumentsloos links.

________________

Ter gelegenheid van 4 mei 2019: het opstel van Martin Bosma “Adolf Hitler, socialist”

Dit is ’n tweet van de echtgenote van de antisemitische ex-correspondent in Israël van de NRC Derk Walters. Hier kan je kennis met haar maken.

“Adolf Hitler, socialist” is hoofdstuk 22 uit Bosma’s boek van 2010, “De schijnélite van de valsemunters” , dat hier in zijn geheel in PDF te downloaden is.

Ik heb tegelijkertijd zelf een klein opstel gepubliceerd —  “Op 4 mei verzwijgt onze linkse elite de moslimische Jodenhaat” — waarin naar Bosma’s essay verwezen wordt. (Inmiddels ook te lezen op “Veren of Lood”)

En nu het essay:

 ************************************************************

‘Wij zijn socialisten, we zijn de vijanden van het huidige kapitalistische systeem van uitbuiting van de economisch zwakken. (. . .) wij zijn vastbesloten dit systeem te vernietigen tot elke prijs.’
ADOLF HITLER IN ZIJN 1 MEI SPEECH VAN 1927 (1)

De Tweede Wereldoorlog heeft voor de actievoerders van ’68 niet een historische waarde, maar een politieke: hoe kan deze gebruikt worden voor de eigen agenda? Zijn zij tegenstanders van autoriteit, dan verwijzen ze naar de Duitse bezetter, die ook autoritair was geweest. Zijn zij antikapitalistisch, dan verwijzen zij naar het vermeende kapitalistische karakter van de nazi’s. Hebben ze een afkeer van het christendom, dan gaat de vinger al snel naar de christelijke symbolen die werden gebruikt in Hitler-Duitsland. Hoogleraar James Kennedyschrijft: ‘De jongere actievoerders waren minder geïnteresseerd in de rol van de Duitsers. Zij maakten de oorlog los uit de geschiedenis om zo het “fascistische” en collaboratoire karakter van de burgerlijke autoriteiten in de jaren zestig te benadrukken.’(2)

De manier waarop de oorlog in Nederland is uitgelegd, is tamelijk uniek. In de jaren die ik in Amerika woon, hoor ik nooit iemand zeggen dat pacifisme de conclusie van de oorlog zou moeten zijn. Integendeel, vraag het aan de gemiddelde Amerikaan en hij zegt: de les is een militair sterk Amerika, en het bestrijden van dictators in een zovroeg mogelijk stadium. Niks appeasement. Het is beter te sterven dan slaaf te zijn. Ook in Israël ben ik zulke lessen nooit tegengekomen. De mensen met een nummer op hun arm in de kibboets waarin ik werkte, waren nooit van mening dat ‘tolerantie’ nou net datgenewas waaraan het ze ontbroken had in de jaren dertig en veertig. De afkeer van de natiestaat is daar evenmin een les uit de oorlog – eerder dewens dat die joodse natie tien jaar eerder was gevormd, en zo misschien velen had kunnen redden uit de ovens.

Ik kan me ook niet voorstellen dat mensen in Nederland anno 1960 een andere les hadden geleerd van de oorlog dan de wens vanuit kracht een herhaling proberen te voorkomen. Maar ergens verandertde betekenis van WO II. Dat gebeurt nadat de actievoerders van mei 1968 hun overname voltooien. De lessen worden nu ineens: tolerantie tot elke prijs, geen nationalisme, geen racisme, geen autoriteit, geen vijanddenken, pacifisme, wantrouwen tegen rechts. Echter, dit is een selectie uit wat er gebeurde tussen 1940 en 1945. Het zijn niet de echte lessen uit de oorlog; het waren de meningen van de culturele marxisten. Uit de gebeurtenissen tussen ’40 en ’45 shopten zij eenvoudigweg wat in hun ideologie paste.

Het beeld dat ons wordt voorgehouden, ziet er zo uit: Hitler was een rechtse gek, gefinancierd door de grote bedrijven. Door een keiharde onderdrukking van de arbeiders bleef hij aan de macht. Dankzij gezagsgetrouwheid van de Duitse bevolking heeft het zover kunnen komen. De oorlog met de Sovjet-Unie was het logisch gevolg van twee uitersten van het politieke spectrum die elkaar bestreden. Dat Hitler rechts was, blijkt ook uit het feit dat hij nationalist was en antisemiet. Dat is het beeld. Maar klopt het ook?

Voor het toetsen ervan beginnen we bij Jacques de Kadt. In zijn klassieker Het fascisme en de nieuwe vrijheid (1939) analyseert hij het Nationaal Socialisme. Ideologisch ziet De Kadt helemaal geen tegenstelling tussen socialisme en nationaal socialisme. Hij ziet de strijd tus-sen communisme en fascisme als het ‘duel der twee socialismen’.(3) DeKadt stelt dat het niet zo kan zijn dat Duitsland in de jaren dertig ineens gek is geworden onder invloed van Hitlers demagogie en datde massa’s in het land er met geweld onder gehouden moesten worden. Nee, blijkbaar was er een wenkend perspectief. Dat wenkend ideaal was er, en heette socialisme – een alternatief voor het kapitalisme.‘Het plaatste tegenover de bandeloosheid van het kapitalisme de ordening, de tot in alle onderdelen doorgevoerde organisatie van het gehele volk,van de gehele maatschappij’ (de cursivering is van De Kadt). (4)

Het economische beleid van het Nationaal Socialisme staat haaks op het beeld van Hitler als zaakwaarnemer van het grootkapitaal, een visie die zou rechtvaardigen Hitler rechts te noemen. De waarheid is: Hitler maakte juist een eind aan de vrije markteconomie. De Kadt: ‘De daden van de fascisten bewijzen hoe ver zij bereid zijn het kapitalisme aan te tasten. (…) Wat is dan overgebleven van het oude kapitalisme met zijn zelfstandige ondernemingen, die de staat hun wil oplegden? Het tegendeel is thans het geval: de staat dicteert vanuit zijn eigen politieke en ideologische belangen; en het zakenleven heeft zich hiernaar te regelen. De kapitalisten zijn in de fascistische staat hooguitnog goed betaalde filiaalhouders ( . . .). Zelf het recht zich uit zaken terug te trekken hebben ze niet langer. Als de Staat dat wil, moeten ze op hun post blijven en hun handtekening plaatsen onder besluiten die ze verafschuwen.(5)

Kortom, Hitler heeft de directeuren uit hun macht ontheven en ze onder curatele geplaatst. Ze hebben niets meer te vertellen. Daarmee voerde Hitler een succesvolle aanval uit op het kapitalisme en de belangen van het bedrijfsleven.

En dan de claim dat de kapitalisten de NSDAP financieel steunden. De Kadt ziet het niet. ‘In de eerste periode van haar bestaan zijn er na-tuurlijk wel eens vermogende lieden geweest, die de Nazi’s steunden,maar dit was niet anders dan de steun die iedere beweging van geestverwanten placht te ontvangen.’(6)

Jacques van Doorn, de godfather van de Nederlandse sociologie,schrijft vlak voor zijn dood in 2008, terwijl hij al ernstig ziek is, zijn meesterwerk Duits socialisme. De titel geeft al meteen aan waar het boek heen gaat. Het Nationaal Socialisme is een Duits socialisme. Van Doorn ziet de wortels van het Nationaal Socialisme in het socialisme van Ferdinand Lassalle (1825-1864), de aartsvader van het Duitse socialisme.Dit socialisme was nationaal en geestdriftig. Over de NSDAP schrijft hij: ‘Het basisprogramma uit 1920, dat later als definitief en onveranderbaar werd aangemerkt, ademde in onderdelen een socialistische en in zijn geheel een antikapitalistische geest (…). De hoogste leiders noemden zich nadrukkelijk socialist.’

Het socialistische karakter behelst alle leiders. ‘Goebbels verkondigde dat het Nationaal Socialisme revolutionair moest zijn om “deslavernij van het internationale kapitaal” te verslaan. Hitler stelde zelfs dat Duitsland de Eerste Wereldoorlog niet om territoriale belan-gen had gevoerd maar om het wereldkapitaal te vernietigen.’(7)

Van Doorn ziet de strijd ten tijde van de Weimar-republiek tussen SPD, NSDAP en KPD als de strijd tussen drie varianten van het socialisme. Georg Strasser was lange tijd de nummer twee van de nazi’s. In 1926 (zeven jaar voor de machtsovername) verklaart hij: ‘Wij zijn socialisten, en zijn de vijanden, dodelijke vijanden, van het bestaande kapitalistische systeem.’(8) In 1931 en 1932 trekt hij in de Rijksdag de aandacht met een ‘Keynesiaans’ gekleurd program ter bestrijding van de massawerkloosheid. (9)

De Duitse sociaaldemocraten, de SPD, hangen daarentegen een marxistisch internationalisme aan dat de aansluiting miste bij de wensen van het Duitse volk. Daarom verliezen zij de strijd om het hart van het Duitse volk. De sociaaldemocraten zitten opgesloten in een marxistische ideologie die hun leerde dat het kapitalisme op instorten stond. Ze hebben het historische gelijk aan hun zijde en hoeven alleenmaar te wachten op de onvermijdelijke revolutie. Het Nationaal Socialisme kan daarom eenvoudigweg geen gevaar vormen, vond men.

In de dagen van Weimar zien de Duitsers de NationaalSocialisten veelal als links. De SA, de nazi-knokploeg, wordt aangeduid als ‘bief-stuk’: bruin vanbuiten, rood vanbinnen. (10) Overtuigd dat Hitler een echt socialistisch regime zou vestigen, trokken deze jonge mensen door de straten van de grote steden onder de leuzen die ze deelden met hun communistische tegenstanders. De communisten en de nazi’s voelen ‘een unieke kameraadschap’, ook al bestreden ze elkaar soms fel. Het was geen zeldzaamheid dat ze één lijn trokken wanneer de politie een inval deed bij een van hun conflicten in een bar of bierhal. Beide groepen waren vurig bezield door hun zaak en meenden dat het doel de middelen heiligde. Ze deelden een soortgelijk socialistisch doel en minachtten allebei de parlementaire procedures. De laatste 1 mei hadden ze arm in arm geparadeerd door de straten van Berlijn,protesterend tegen het demonstratieverbod en hun leuze uitschreeu-wend: vrijheid, arbeid, brood. (11)

Er zijn weinig verschillen in stemgedrag tussen nationaal socialisten en communisten. In 1929 en 1930 moet er in de Pruisische Landdag (Pruisen was de belangrijkste deelstaat) en in de Duitse Rijksdag gestemd worden over 241 kwesties. In 70 procent van de gevallenstemmen beide partijen identiek.(12) De voorzitter van de SPD-fractie in de Pruisische Landdag, Ernst Heilman, zegt op een verkiezings-bijeenkomst in 1932: ‘Communisten en nationaal socialisten zijn zo nauw met elkaar verbonden als twee copulerende gifslangen.’(13) De overstap is in 1933 voor velen daarom ook snel gemaakt. Dagblad Muenchner Post schrijft: ‘Veel communisten die op zaterdag nog tijdensde wandeling de Sovjetster droegen, presenteerden zich op verkiezingsdag (5 maart 1933) als kersverse nazi’s.’ (14) Na 1945 zouden velende andere kant weer op gaan en binnen de DDR worden vele oud-nationaal socialisten actief in de SED, de communistische eenheidspartij. Zo blijft men actief bínnen het socialisme.

Van Doorn noemt ook anderen die het socialistische karakter van het Nationaal Socialisme zien, zoals Friedrich von Hayek (in zijn standaardwerk The Road to Serfdom) en Von Mises. (15) In wezen borduurt VanDoorn voort op het boek Hitler’s Social Revolution van David Schoenbaum uit de jaren zestig. Ook daarin wordt betoogd  hoe Hitler de Duitse standenmaatschappij omvormde tot een samenleving waarveel opwaartse mobiliteit mogelijk was. Niet alleen de adel kon officier worden, maar ook de arbeider. Hetzelfde gold in de burgermaatschappij.

De progressieve econoom Keynes, na de oorlog held van alle linkse economen, onder wie Joop den Uyl, roemt de economische politiek van Hitler-Duitsland. Hij vindt dit beleid voor driekwart uitstekend en zonder meer aan te bevelen voor Engeland. Hij verklaart zelfs dat zijn theorie in landen met een autoritair of totalitair regime beter valt toe te passen dan in landen waar de laissez-faire-economie overheerst. Hij maakt deze opmerking in het voorwoord bij de Duitse editie van General Theoryin 1936. (16) PvdA-icoon en econoom Jan Tinbergen is na de oorlog van mening dat nazi-Duitsland het juiste antwoord op het werkloosheids-vraagstuk heeft gegeven. (17)  Niet zo gek, omdat het Plan van de Arbeid waarmee de SDAP (de voorloper van de PvdA) de crisis wil aanpakken, niet echt verschilt van Hitlers ideeën. Het plan pleit er-voor door overheidsinvesteringen de economie weer op gang te krijgen en de economie nauw te reguleren. Het Plan van de Arbeid is geïnspireerd door Hendrik de Man, een Belgische socialist die zich later aansluit bij de Nationaal Socialisten. Arie van der Zwan, PvdA-econoom en Nieuw Linkser, is om die reden positief over het economisch beleid van Hitler. ‘Het recept van nazi-Duitsland voor het economischherstel was zó goed, dat de wereld een tamelijk welwillende indruk kreeg. Je kunt vragen stellen over de legitimiteit ervan, maar het recept is bruikbaar.’ (18)

Een derde cruciaal boek is Liberal Fascism van Jonah Goldberg, eenAmerikaanse journalist. Het boek verkoopt in de Verenigde Staten enorm goed, maar is in Nederland nagenoeg onbekend. Goldberg stelt dat Nationaal Socialisme eenzelfde oorspong heeft als de NewDeal van Roosevelt en het Italiaanse fascisme: de wil om de economie centraal te organiseren en planmatig te beheren. (19) De gedachte datMussolini en Hitler het bij het rechte eind hebben, is lange tijd bon ton in de Verenigde Staten. The New York Times, bastion van de links-liberale elite, schrijft in juli 1933: ‘Er is in ieder geval één officiële stem in Europa die de methoden en motieven begrijpt van President Roosevelt. (. . .) Die stem is die van Duitsland, zoals vertegenwoordigd door kanselier Adolf Hitler.’ (20) Het fascisme moet volgens Goldberg beschouwd worden als een links fenomeen. Fascisme en communisme waren bei-de utopische visies. Het Nationaal Socialisme en het fascisme werden algemeen beschouwd als een progressieve beweging. (21)

Benito Mussolini, vernoemd naar drie links-revolutionaire helden, groeit op in de socialistische beweging. Hij wordt vooraanstaand partijlid en brengt het tot hoofdredacteur van La Lotta di Classe (‘Klassen-strijd’), het orgaan van de linkervleugel van de socialistische partij. Als hoofdredacteur van Avanti!, het dagblad van de partij, wordt hijook lid van het bestuur van de socialistische partij.

Na een breuk over de Italiaanse deelname aan de Eerste Wereldoorlog verlaat hij de Socialistische Partij, zonder ooit het  socialisme vaarwel te zeggen. Mussolini zegt: ‘Het socialisme zit in mijn bloed.’ Als hij afscheid neemt van Avanti! spreekt hij: ‘Ik ben en ik blijf een socialist. Mijn overtuigingen zullen nooit veranderen. Ze zitten mij in de botten.’ (22) De argumenten voor deelname aan de Eerste Wereldoorlog zijn niet in strijd met zijn socialisme, maar het logische gevolg ervan.Hij ziet de strijd tegen het Duitse Keizerrijk als een strijd tegen het imperialisme, en voor de socialistische revolutie. Mussolini richt zijn eigen krant op, Il Popolo d’Italia. Daarin schrijft hij dat het nodig was de socialistische partij te vernietigen teneinde het socialisme te redden. (23) In 1919 sticht hij een nieuwe organisatie, de Fasci di Combattimento. De naam komt van Fascio, dat refereert aan een oud-Romeins symbool, maar is in die dagen synoniem met het woord vakbonden. (24) Kernpunten in het eerste programma zijn puur socialistisch: landonteigening, superbelasting voor de rijken en het afpakken van bezittingen van de kerk.

Mussolini regeert en sterft als socialist. Bij zijn executie in april 1945 roept zijn persoonlijke hulp: ‘Lang leve Mussolini! Lang leve het socialisme!’ (25)

Mussolini wordt in de jaren twintig en dertig in de hele wereld gezien als een progressieve, dynamische leider, die van staatswege de economie beheert en gebruikmaakt van moderne zaken als het vliegtuig en de radio. De lezers van het Algemeen Handelsblad (nu heet dat NRC Handelsblad) vinden in 1928 Mussolini de op één na grootste figuur van die tijd,net na Thomas Edison. (26) De hoofdredacteur van de Haagse Post(nu HP/De Tijd), S.F. van Oss, prijst Mussolini in 1934 als ‘een van de meestbelangwekkende staatkundige figuren van onzen tijd’. (27)

Hitler komt aan de macht door consequent gebruik te maken van anti-kapitalistische retoriek. Hij is een revolutionair. Wat Hitler nastreeft, is een antikapitalistische, antiliberale en anticonservatieve Volksgemeinschaft, die klassenverschillen moet vernietigen.(28) De oorlog die de nazi’s in de Weimar-republiek uitvechten met de communisten, is een strijd tussen twee honden die vechten om één been. (29) De oorlog is een oorlog over wie de baas is op links. Het is geen strijd om economische idealen, want die zijn hetzelfde.(30) Het uitgebreide onderzoek van Henry Ashby Turner toont ook aan dat Hitler geen noemenswaardige financiële steun heeft gekregen van industriëlen. (31)

Hitler ziet de overeenkomsten met het communisme. In 1934opent hij de deuren. ‘De verschillen tussen ons en de bolsjewisten zijnkleiner dan de overeenkomsten. Bovenal hebben wij een waarlijk re-volutionair gevoel gemeen. Hiermee rekening houdend, heb ik veror-donneerd dat voormalige communisten ogenblikkelijk als lid van denationaal socialistische partij geaccepteerd dienen te worden. De kleinburgerlijke sociaaldemocraat en de vakbondsbaas zullen nooiteen echte nazi worden, maar een communist altijd.’(32)

De enige oppositie die Hitler vreest, is de conservatieve. Deze houdt hem tot het eind toe bezig, schrijft Sebastian Haffner in zijn Anmerkungen zu Hitler. (33)

Hitlers socialisten zijn niet alleen links, maar ook groen. De nationaalsocialisten legden grote sympathie aan de dag voor de islam. MinisterAlbert Speer, de ‘architect van het Derde Rijk’ en nauw bevriend met Adolf Hitler, beschrijft dat de Führer warme gevoelens voor de islam heeft. ‘Want hun godsdienst is er een die gelooft in de verbreiding van het geloof door het zwaard en het onderwerpen van alle naties. (…) Dat was perfect geweest voor het Duitse temperament. (…) Hitler sloot dan meestal af of door te zeggen: “Het is ons ongeluk dat we het verkeerde geloof hebben. (…) De mohammedaanse godsdienst zou ons veel beter passen dan het christendom. Waarom moest het zo nodig het christendom zijn met zijn zachtmoedigheid en meegaandheid?”’(34)

Er zijn vele warme contacten tussen vooraanstaande mohammedanen en nationaal socialisten. De Moefti van Jeruzalem woont het grootste gedeelte van de oorlog in Berlijn als speciale gast van Hitler. Haj Amin al-Husseini is de politieke en islamitische leider van wat nu genoemd wordt de ‘Palestijnen’. Hij leidt alle intifada’s tegen de joden; die van 1920, 1929 en 1936. Het judenrein maken van Hebron in 1929, waarbij de eeuwenoude joodse gemeenschap wordt uitgemoord, is in belangrijke mate zijn werk. Hij haat de joden omdat hij van mening is dat zij de islam willen vernietigen. (35) Ook ziet de Moefti veel overeenkomsten tussen de islam en het nationaal socialisme, zoals monotheïsme, eenheid van leiderschap, de ordenende macht, de strijd (‘een van de belangrijkste geboden uit de Koran’), de gemeen-schap, het gezin, de verhouding tot de joden en de verheerlijking van de arbeid. (36)

Als speciale gast van Hitler ontvangt hij in Berlijn jarenlang een enorme som geld en heeft hij de beschikking over zes appartementen. De Moefti bespreekt met de Führer zijn wens elke jood in Palestina tevernietigen op basis van de ‘Duitse wetenschappelijke innovaties’.Hitler zegt: ‘De joden zijn voor jou.’ (37) De nationaal socialisten houden in Griekenland een Einsatzgruppe gereed die in het Land van Israël de joden moet gaan uitmoorden als het veroverd wordt door de nationaalsocialistische legers. Hitler ziet Arabieren als ‘ere-Ariërs’. (38)

De Moefti is bevriend met Adolf Eichmann, de organisator van de Holocaust, en heeft volop contacten met het gehele nationaal socialistische leiderschap. Hij noemt Eichmann ‘de beste vriend van deArabieren’ en ‘een zeer zeldzame diamant’. (39) In een telegram van Heinrich Himmler aan de Moefti schrijft de SS-leider: ‘De nationaalsocialistische beweging in Groot-Duitsland heeft altijd de strijd tegen het wereldjodendom hoog in haar vaandel staan. Ze volgt daar met bijzonder veel sympathie de strijd van vrijheidslievende Arabieren, in het bijzonder die in Palestina, tegen de joodse indringer.’

Himmler spreekt over de ‘natuurlijke alliantie tussen het Nationaal Socialistische Groot Duitsland en de vrijheidslievende moslims over de hele wereld’. (40) De SS-leider schrijft dit in een telegram ter gelegenheid van de verjaardag van de Balfour-declaratie, de verklaring van de Britseregering waarin zij Palestina (dus Jordanië en Israël) toezegt als ‘nationaal tehuis’ voor de joden. Himmler is zo enthousiast over de islam dat een vertrouweling dit beschrijft als Begeisterung für den Islam. (41) De massa-moordenaar noemt de islam een ‘praktische en sympathieke godsdienst’. (42) Ook Himmler betreurt het dat Europa niet veroverd is door de moslims, bijvoorbeeld in 1683 toen de Turken voor de poorten van We-nen stonden. ‘Zouden de mohammedanen destijds de overwinning hebben behaald en de islam zijn zegetocht door Europa hebben ge-maakt, dan zouden de christelijke kerken volledig van hun politiekemacht zijn beroofd.’ (43)  Al-Husseini dringt er in 1943 bij de nationaal socialistische machthebbers op aan dat de Duitse pers de term ‘antisemitisme’ niet meer gebruikt. Arabieren zijn ook semieten, en daarom is de term kwetsend voor moslims. (44)

De Moefti moedigt de nazi’s aan het tempo van de Shoah op te voeren.Hij verzet zich tegen elke poging bijvoorbeeld joodse kinderen te redden en hen te laten ontsnappen naar het Land van Israël. Hij bezoekt Auschwitz, waar hij de bewakers oproept nog efficiënter te werk te gaan. De Palestijnse leider wordt daar gesignaleerd door de Nederlandse gevangene Ernst Verduin, die op een dag een bonte optocht onder SS-begeleiding voorbij ziet trekken van mannen in hagelwitte boernoesen, met gouden ceintuurs en witte hoofddoeken met daar-omheen dikke gouden banden en veel goud aan hun handen. Een bewaker vertelt hem dat het gaat om de Moefti van Jeruzalem ‘die komtkijken hoe de joden zich lieten doodwerken, zodat hij dat ook in Palestina kan doen met al de joden die daar wonen’. (45)

De Moefti pleit voor het bombarderen van Tel Aviv en Jeruzalem. (46) Vanuit Berlijn verzorgt de islamitische leider radio-uitzendingen gericht op het Midden-Oosten. De meest Arabische landen hebben dan nog omvangrijke joodse minderheden. De Moefti roept de mohammedanen via de nazi-radio op: ‘Dood de joden waar ge hen maar aantreft. Zulks behaagt God, de geschiedenis en de godsdienst.’ (47) In Duitse propaganda gericht op de Arabische landen wordt Hitler steeds voorgesteld als een man die geheel handelt in het verlengde van de profeet Mohammed. (48)Het blijft niet bij woorden. De Moefti werft tienduizenden soldaten voor de islamitische SS-divisies zoals Handschar (‘kromzwaard’). Daarin vechten halal etende moslims in spe ciale islamitische SS-uniformen, met als hoofdbedekking een fez metde nationaal socialistische adelaar. De mohammedanen vechten daadwerkelijk mee aan de zijde van de nazi’s en zetten zich bijvoorbeeld in voor het uitmoorden van de Hongaarse en Bosnische joden. (49) Adolf Hitler is blij met zijn islamitische strijders: ‘Ik acht alleen demoslims betrouwbaar.’ ((50)
(Het werk van de Moefti wordt later voortgezet door zijn achter-neef, de Egyptenaar Yasser Arafat.)

De NSDAP is ook op een andere manier groen. Het is een echte ecologische partij. De nazi’s zijn milieufreaks. Het idee van beschermde natuurgebieden komt van hen. Hitler is vegetariër, niet-roker, geheelonthouder en een aanhanger van homeopathie. De nationaal socialistische regering voert campagnes voor het eten van volkorenbrood, streekproducten en groente en fruit. De nazi’s hebben een antirookbeleid. Er is volop steun voor de biologisch-dynamische landbouw. SS-leider Himmler bezit een ecoboerderij. (51) Himmler wil de hele SS laten overschakelen op biologisch voedsel, zoals hij hoopt dat heel Duitsland dit zal doen na de oorlog. (52) Heinrich Himmler is een dierenrechtenactivist. Hitler be-steedt vele uren aan het vraagstuk of het land moet overgaan op vleesloze voeding. Dachau is ook de vestigingsplaats van ’s werelds grootste alternatieve en organische medicijnen-research-laboratorium. (53) Himmler,Rudolf Hess, Martin Bormann en wellicht Goebbels zijn vegetariërs of health food-aanbidders. (54) Topprioriteit van de nazi’s bij de machtsover-name in 1933 is een dierenrechtenwet. In augustus 1933 verbiedt Hermann Göring de ‘onderdragelijke marteling en lijden bij experimenten op dieren’. (55)

In “How Green Were the Nazis?” lezen we over het milieubeleid van de nazi’s. In 1935 decreteren de Nationaal Socialisten bijvoorbeeld het meest vergaande bosbeschermingsprogramma ter wereld (‘Reichs-naturschutzgesetz’), gebaseerd op de wens het landschap te beschermen tegen joods-kapitalistische vervuiling. Uitgangspunt zijn striktere eisen ‘op het gebied van ecologische diversiteit en duurzaamheid’. Het is de weerslag van het nazistreven naar een ‘klassenloze, raciaal-pure en eeuwige Volksgemeinschaft’. (56)

Klassenloze maatschappij? Duurzaamheid? Ecologische diversiteit? Niet echt begrippen uit het rechtse lexicon. Wat maakte Hitler dan toch rechts? Kwam dat door het Deutschland über alles-idee? Ook niet. Het nationalisme van de nazi-socialisten was voor hen een logisch vervolg op hun socialisme. Goebbels zegt: ‘Zuerst die sozialistische Erlösung, dan kommt die nationale Befreiung wie ein Sturm.’ (57)

Nationalisme is niet per definitie links of rechts. Het enige substantiële nationalisme dat we in de Nederland kennen is vooral links: de liefde voor de EU-superstaat. Stalin, Castro en Chávez bewijzen dat links zich uitstekend thuis voelt bij  nationalisme. (58) Defensieminister Henk Vredeling noemde zijn partijgenoot Joop den Uyl ‘de grootste nationalist die er bestaat’. (59) Dus ook dat kan geen reden zijn Hitler in te delen bij het rechtse kamp. Dat we het Nationaal Socialisme zien als rechts valt terug te voeren op Stalin, die een persoonlijke order uitvaardigde dat het woord ‘socialisme’ nooit meer gebruikt mocht wordenals er gerefereerd zou worden aan fascisten. (60) Later waren het de mensen van de Frankfurter Schule, zoals Theodor Adorno en Max Horkheimer, die Hitler en het nazisme hebben gepresenteerd als rechts, omdat hij een beschermer zou zijn geweest van het kapitalisme. Horkheimer deed dat bijvoorbeeld in zijn boek Die Juden und Europa uit 1933. (61) Hij deed dit vanuit het marxistisch-leninistische axioma dat alles wat niet dienstig was aan het communisme, automatisch rechts is.

Een vierde boek dat cruciaal is om het socialistische karakter van Hitler te begrijpen, is The Dictatorsvan Richard Overy, een vergelijking van Hitler en Stalin. Volgens de dominante visie zou die vergelijking aan het licht moeten brengen dat beiden zeer tegengesteld waren – twee uiteinden van een continuüm. Maar niets is minder waar. Hitler en Stalin voerden bijvoorbeeld eenzelfde economisch beleid. Net als Jacques de Kadt dat zestig jaar eerder al deed, stelt Overy vast dat Hitler een succesvolle strijd tegen de grootindustriëlen voerde. Daardoor waren ondernemers net zo afhankelijk van de overheid als de leiders van de staatsbedrijven van de Sovjet-Unie waren van Stalin.

De staat beveelt, de economie gehoorzaamt. (62) Bedrijven waren bij-voorbeeld voor het voortbestaan aangewezen op staatskredieten. Het stelsel van gerichte toewijzing van kredieten en andere middelen had dezelfde gevolgen als de planning door middel van streefcijfers in de Sovjet-economie. Zowel onder Hitler als onder Stalin domineerde de staat het bedrijfsleven volledig. (63) Nationalisaties waren daarom in Duitsland niet nodig. Het bedrijfsleven deed toch wel wat de staat wilde. In het partijprogramma van 1931 staat dat de economie ‘eigendom is van het volk’en dat ze zou worden beheerd door de staat ‘als het hoogste gezag’. (64) Hitler zegt dat ‘wat eens toeval was, nu gepland moet worden’. (65)

In 1937 houdt Hitler in Neurenberg een toespraak waarin hij zegt dat het particuliere bedrijfsleven alleen wordt getolereerd zolang het zich aan de doelstellingen van de regering houdt. Anders zou de staat het overnemen. De nazi’s voelen zich net zomin geroepen om de belangen van de kapitalisten te dienen als de communisten in de Sovjet-Unie. (66) Eigendom is niet langer een onvervreemdbaar recht. Ook dit sneuvelt, net als in communistisch Rusland. Alles behoort aan de gemeenschap. (67) Veel mensen uit het bedrijfsleven verlaten daarom het (nationaal) socialistische Duitsland.

Hitler zet zich af tegen ‘het egoïsme van de zakenman’. Als de nazi’s ergens consequent en fanatiek in zijn, dan is het wel in hun haat tegen het kapitalisme. Het zijn vooral economisch-populisten. De nazi’s eisen een verbod op renteheffing en speculatie in land, de afschaffing van de aandelenhandel, een inkomensplafond, de nationalisatie van alle landelijke vennootschappen, inclusief de banken en warenhuizen, en de doodstraf voor speculanten. Ze benadrukken steeds weer dat particulier bezit niet hoeft te worden afgeschaft, zolang het maar wordt aangewend ‘ten gunste van de gemeenschap’. (68) In de Rijksdag komt de NSDAP-fractie met tal van antikapitalistische voorstellen, zoals de nationalisatie van banken, een verbod op handel in aandelen en obligaties, en een maximumrente van 5 procent. (69)

Het (nationaal) socialistische Duitsland is een plan-economiewaarin de staat de lonen en prijzen bepaalt. Ondernemers hebben letterlijk de minister van Economische Zaken als hoogste baas. De staat dwingt bedrijven samen te werken in kartels in plaats van te concurreren. Het kartel bepaalt de hoogte van de prijzen, investeringen enzovoort, in overeenstemming met  instructies van bovenaf. De Ministervan Landbouw is de baas van de boerenorganisatie en bepaalt wat boeren verbouwden; zo moet bijvoorbeeld de productie van suikerbieten omhoog. (70)

Hitler is een socialist, met economische ideeën die niet afwijken van Stalin of andere linkse denkers. Wat maakt hem dan wel rechts? Hoe past dan de moord op de joden in het Nationaal Socialisme? Voor de Nationaal Socialisten ligt de schuld van de economische crisis bij het internationalen Finanzjudentum. Die (antikapitalistische) woorden gebruikt Hitler bijvoorbeeld in zijn cruciale rede van 30 januari 1939, waarin hij voor het eerst openlijk zinspeelt op de komende massavernietiging. (71) Richard Overy schetst dat Hitler de kapitalistische economie ziet ‘als de schepping van de joden’. (72) We herinneren ons de antisemitische spotprenten waarin de jood wordt afgebeeld als kapitalist, met driedelig kostuum en horlogeketting. Kapitalisme en jodendom worden door de Nationaal Socialisten gezien als twee handen op een buik. Sommige communisten vinden dat ook. Ruth Fisher, die behoort tot de linker-vleugel van de communistische KPD, zegt: ‘Wie tegen het joodse kapitaal verzet aantekent is reeds klassenstrijder (. . .) Vertrap de joodse kapitalisten, hang ze op aan lantaarnpalen, stamp ze kapot.’ (73) Hitler zegt: ‘Hoe kun je socialist zijn, zonder antisemiet te wezen?’ (74)

Het ontbrekende puzzelstukje wordt geleverd door de Duitse historicus Götz Aly met zijn boek Hitler’s Benificiaries (in het Duits: Hitlers Volksstaat), een cruciaal geschrift voor wie de Shoah wil begrijpen. Het boek was in Duitsland binnen een week uitverkocht, maar kent geen Nederlandse vertaling. Aly noemt Hitler een feelgood dictator, iemand die zich met cadeautjes populair weet te maken bij het volk. Iemand die zijn populariteit koopt.

Duitsers ontvangen veel van de Führer: belastingverlaging, royale soldij, vakantiegeld, gratis hoger onderwijs, de auto (Volkswagen), landbouwsubsidies, stabiele prijzen, kinderbijslag, gratis gezondheidszorg, hogere pensioenen. In de oorlogsjaren wordt nog een ‘bijzondere bijstand’ geïntroduceerd: er komen uitkeringen voor de kosten van huur, verzekering, kolen, aardappels en andere eerste levensbehoeften. (De enige belastingverhoging die ‘de gewone man’ raakt, is een accijns van 50 procent op tabak en alcohol – een gezond-heidsbelasting.)

Dat zijn allemaal zaken die veel geld kosten. Hitler is vastbesloten niet de fout van de Eerste Wereldoorlog te herhalen, toen de Duitsers met enorme belastingverhogingen moesten kromliggen voor de oorlogslasten. Dat leidde tot hyperinflatie en het uithollen van de steun aan de oorlogsinspanning. Onrust aan het thuisfront, dat kunnen de socialisten van Hitler niet (weer) gebruiken. Dus hoe moet, economisch gezien, het onmogelijke worden gepresteerd – een dure oorlogzonder belastingverhogingen en toch geen achteruitgang van de koopkracht? Dat kan door één bevolkingsgroep volledig te onteigen en en vervolgens te vermoorden. De joden zijn gemiddeld gezien niet rijker dan de andere Duitsers. Maar ze hebben wel gewoon geld en bezittingen, zoals iedereen.

Dat maakt het zeer aantrekkelijk om bij hen de rekening neer te leggen. Daar komen de Nationaal Socialisten al achter als het land in 1938 afkoerst op een faillissement ten gevolge van een economisch beleid dat veel weg had van een piramidespel. De joden in het zojuist veroverde Oostenrijk brengen uitkomst. Het Weense bedrijfsleven wordt ‘geariseerd’, oftewel joodse bedrijven en bezittingen worden geconfisqueerd en de voormalige eigenaren veroordeeld tot een leven in armoede, na financieel volledig te zijn kaalgeplukt. Dat model wordt later toegepast op heel Europa. (75) Hermann Göring, de economische superminister die verantwoordelijk was voor de economische planning, geeft als reden waarom hij zo actief was op het gebied van het ‘Joodsche vraagstuk’: ‘Ik weet geen andere manier waarop we  hetvierjarenplan en de Duitse economie aan de gang kunnen houden.’ (76)

Sowieso worden de oorlogskosten verhaald op bezet West-Europa via een uitgebreid schema van roof. Hitler zag zijn socialisme als oorlogssocialisme. De urgentie en de saamhorigheid van de Eerste We-reldoorlog zijn het voorbeeld voor zijn vorm van socialisme. Dat oorlogssocialisme wordt onder andere gefinancierd door de Shoah en het economisch plunderen van de bezette landen.

Hitlers Shoah is volgens Aly dus niet in strijd met zijn socialisme, het is er een uitvloeisel van. De basis van zijn antisemitisme is irrationeel (zo van: ‘De joden willen Duitsland vernietigen’), maar bij de beslissing tot uitvoering spelen financiële voordelen een belangrijke rol. Zoals Aly het schrijft: economische logica was een motor die deHolocaust voortbracht. (77) Dit systeem wordt later toegepast bij de bezetting van Nederland. Ook omgerekend naar hedendaagse waarde is de Nederlandse joden meer dan een miljard toenmalige guldens afgenomen, berekent Gerard Aalders in zijn boek Roof. (78) Binnen de NSDAP zijn de fanatiekste socialisten ook de fanatiekste jodenhaters.Götz Aly: ‘Het streven naar sociale hervorming was het sterkst onder die nazileiders die ook de agenda van etnische schoonmaak bevorderden.’ Een paar dagen voor de inval in de Sovjet-Unie in 1941 schrijftGoebbels in zijn dagboek dat de militaire actie zou moeten resulteren in de vestiging in Rusland van ‘der echte Sozialismus’. Hij is ervanovertuigd bij te dragen aan de zege van het socialisme. (79) Adolf Eichmann, de architect van de jodenvervolging, verklaart meerdere malen: ‘Mijn politieke gevoelens zijn links. Ze zijn sociaal en nationalistisch.’ Hij typeert de strijd tussen communisten en nationaal socialisten als de strijd tussen broeders. (80)

Dat is geen breuk met de geschiedenis. Genocide als beleidsinstrument duikt al op bij de oorsprong van het socialisme. Friedrich Engels bestempelt Schotten, Bretons en Basken als ‘Völkerabfall’, als hinderlijke stammen die de gang van de geschiedenis verstoren. ‘De vol-gende grote oorlog,’ schrijft Engels in 1849, ‘zal niet alleen reactionaire klassen en koningshuizen van de aardbodem wegvagen, maarook gehele, reactionaire volken. En ook dat is vooruitgang.’ (81) Karl Marx mag zich graag antisemitisch uitlaten. Marx’ joodse familie bekeert zich tot het protestantisme. De grondlegger van de progressieve beweging geeft zich echter veelvuldig over aan antisemitisme. In zijn Zur Judenfrage (1844) schrijft hij: ‘Wat is de wereldlijke grond van het jodendom? Dat is eigenbelang (…) Wat is de wereldlijke godsdienst van de joden? Het is het afpingelen bij de straatventer. (…) Wie is zijn werellijke God? Het is geld. De bevrijding van den sjacheraar en van hetgeld, dus van het praktische, werkelijke jodendom zou de zelfbevrijding van onze tijd zijn.’ (82) Marx stelt hiermee dat het jodendom samen-valt met het kapitalisme, en dat is voor hem de bron van alle kwaad.

De NSB heeft maar een bescheiden ideologische worteling. Haar leider, ir. A. Mussert, had Mein Kampf nooit gelezen. (83) Maar de linkse idealen komen desondanks flink aan de oppervlakte. In het verkiezingsprogramma van de NSB uit 1935 lezen we dit stukje antiglobalisme: ‘Eerst door toepassing van het socialistische beginsel één voor allen en allen voor één kan een natie een ware eenheid zijn. (…) Het kapitaal kent wel een geboorteplaats, maar is er volstrekt niet aan gehecht. (…) Het vloeit af naar de plaatsen, waar het grootste rendement te verkrijgen is. (…) Een arbeider buiten zijn land is een verschoppeling, een paria. Een kapitalist buiten zijn land is een welkome, metveel zorgen omringde gast.’ Te Slaa en Klijn schrijven in De NSB: ‘(…) nationaalsocialisten waren vroege voorvechters van wat later de “maakbare” samenleving zou worden.’ (84) ‘Werk en brood in plaats van winst en geld,’ luidde kort en bondig het motto van de NSB. De partijpresenteert zichzelf voortdurend als antikapitalistisch. (85)

Meinoud Rost van Tonningen, onder andere directeur van De Nederlandsche Bank, is overtuigd socialist: ‘Alleen karakterloozen kunnen verwachten, dat een Socialist zijn Socialistisch ideaal zou kunnen prijsgeven.’ (86) Volk en Vaderland schrijft in 1934: ‘Alles wat produceert,de productie steunt of bevordert in den ruimsten zin van het woord, georganiseerd in corporaties, waar heerscht economische, sociale enpolitieke gelijkheid van werkgever en arbeider, tezamen arbeidend tot verbetering van de productiviteit en verhooging der economischekracht van de Natie.’ (87)

Gelijkheid tussen werkgever en arbeider? Hoe noemen wij dat ideaal? Dat noemen wij socialisme.

We zagen eerder hoe in het nationaal socialistische Duitsland het bedrijfsleven was verworden tot een onderafdeling van de staat. Bedrijven moesten doen wat de overheid voorschreef. Als nazi-Duits-land extreem rechts was, hoe komt het dan dit exact de situatie is waarnaar velen binnen links verlangen? Een voorbeeld. In het NieuwLinks-manifest Tien over Rood (1966) lezen we dat bedrijven die geen rekening houden met hun omgeving, moeten worden genationaliseerd: ‘Produktie in particulier eigendom van deze bedrijven leidt tot willekeurige en irrationele beslissingen.’ De hele economie moet volledig onder staatscontrole worden gebracht, onder andere door:

1. a) nationalisatie van de grote banken en levensverzekerings-maatschappijen teneinde de geldstroom te kunnen beïnvloeden,
2. b) bedrijfstaksgewijze planning; de overheid dient, in nauwe samen-werking met het bedrijfsleven, streefcijfers op te stellen in welke mate bedrijfstakken zich moeten ontwikkelen; door middel van economische technieken kunnen dan de fricties die in een vrije markt-economie noodzakelijkerwijze optreden, worden vermeden. (88)

Er leven bij de Nationaal Socialistische Beweging wel meer ideeën die heden ten dage nog steeds op warme gevoelens bij links kunnen rekenen. Volgens de NSB hebben intellectuelen en kunstenaars tot taak hun uitzonderlijke talenten ten goede te laten komen aan de gemeenschap door het volk te bezielen met de ware, nationaal socialistische geest. (89) Kunst was dan ook belangrijk voor de Nationaal Socialisten.Het verkiezingsprogramma van 1935 spreekt zich uit voor financiëlesteun aan kunstenaars: ‘In schril contrast met de zeer groote financieele offers, welke de natie zich getroost voor de intellectueele ontwikkeling, staat het geringe bedrag – men zou bijna kunnen sprekenvan de aalmoes – welke de overheid beschikbaar stelt voor de bevordering van de schoone kunsten, welke voor de volksopvoeding voor de verheffing van de geest, van zoo onschatbare waarde zijn.’ Vooraf-gaande aan de Provinciale Statenverkiezingen van 1935 kondigt Mussert zelfs aan dat de helft van het salaris van alle toekomstige NSB-statenleden afgedragen zal worden aan jonge kunstenaars. (90)

De belofte tot steun aan kunstenaars wordt ingelost. Paul Schnabel, directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau, stelt in 2006 dat tijdens de Duitse bezetting de overheid de verantwoordelijkheid voor de financiering van kunst en kunstenaars op zich heeft genomen. (91) Hans Mulder komt in 1978 met Kunst in crisis en bezetting. Daarin publiceert hij een lijst van tijdens de bezetting door het Departement van Volksvoorlichting en Kunsten verleende subsidies aan kunstenaars en instellingen. Het ministerie beschikt over een miljoenen-budget dat tijdens de bezetting verviervoudigt, ondanks de oorlogsinspanning. Veel kunstenaars profiteren ervan. Eerst moeten ze lid wo-den van de Kultuurkamer. (92)

Ook deze partij is groen en links. De NSB is een echte milieupartij. Ze pleit voor: ‘krachtige bescherming van het landschap- en stedenschoon. (. . .) Zonder dat de Regeering een hand tot redding uitsteekt,wordt de natuur noodeloos verwoest. De eenige richtlijn is het spek-ken van de beurzen van de grondspeculanten op kosten van de gemeenschap. Als het zo doorgaat, is de natuur straks alleen nog maarin een museum te bezichtigen.’ Ook dierenrechten zijn belangrijk. De top twee van de NSB, Rost van Tonningen en Anton Mussert, zijn beiden lid van antivivisectieclubs. (93)

Wie is de partij die in Nederland pioniert met de Europese gedachte? Opnieuw de NSB. In zijn cruciale rede van 1 februari 1934 spreekt Mussert: ‘Staande op de basis van dezelfde wereldbeschouwing zullen de Europeesche natiën elkander leeren begrijpen en verstaan en zullen zij leeren inzien hoezeer zij Europeesche natiën elkander noodig hebben om met vereende kracht de Europeesche cultuur tot nieuwen bloei te brengen en daardoor volkomen af te rekenen met de defaitistische leuze van de ondergang van dit Avondland, dat aanstaande zou zijn.’

Mussert zou zijn ideaal altijd trouw blijven. Zelfs in de oorlog nog pleitte hij tegenover Hitler voor een Germaanse statenbond, waarin Nederland een min of meer zelfstandige rol zou moeten vervullen. (94)

Maakbaarheid van de samenleving, antikapitalisme, milieu, kunst-subsidies, de Europese gedachte, steun aan de buitenlandse ideologie. Het roept andermaal een onhistorische fantasie op: waar zou Mussert op uitkomen als hij vandaag de Stemwijzer zou invullen?

Veel iconen uit het linkse pantheon staan in hun jonge jaren dan ook positief tegenover het Nationaal Socialisme. Joop den Uyl schrijftvoor de oorlog over Duitsland als ‘een herboren zelfbewust volk, dat in eensgezindheid om den Führer was geschaard’. Den Uyl studeert in nazi-Duitsland, in Kiel. Onder de Duitse jeugd bespeurt hij een ‘ver-langen naar pure humaniteit’. Hij wil het ‘nieuwe Duitsland’ positief en ‘genuanceerd’ beoordelen. (95)

Er zijn er meer uit de socialistische beweging die partij kiezen voor de nationale versie. Bijvoorbeeld twee mensen uit de rode Zaanstreek die we eerder in dit boek tegenkwamen. Jan Duys, in Zaandam de eerste SDAP-wethouder, sluit zich aan bij de NSB. VARA-oprichter GerritJan Zwertbroek bekeert zich eveneens tot het Nationaal Socialisme en wordt antisemitisch radiopropagandist.96Ook de socialistische om-roep staat aanvankelijk niet onwelwillend tegenover de Nieuwe Tijd. Voorzitter Arend de Vries houdt op 24 juli 1940 een rede via de VARA-microfoon waarin hij enthousiast de nieuwe verhoudingen verwelkomt. (97)

Werden zij van rechts links? Nee, zij bewogen zich bínnen het socialisme. Van de ene vleugel naar de andere. Sommigen ter linkerzijde hebben oog voor het socialistische karaktervan de Nationaal Socialisten. Dick Pels, tegenwoordig van het wetenschappelijk bureau van GroenLinks, schrijft in 1982 een artikel onderde titel ‘De redelijkheid van het fascisme’. In 2002 geeft hij in een blad van de PvdA toe: ‘Het Derde Rijk was door deze nivellerende tendenties inderdaad “op weg naar het socialisme”.’ (98)

Buitenlandse edities van het Nationaal Socialisme neigen eveneens naar links. De leider van de Engelse nationaal socialisten Sir OswaldMosley, oprichter en leider van de British Union of Fascists, zegt: ‘Ik ben nooit iemand geweest van de rechterkant van het politieke spec-trum. Mijn positie was links en is nu in het centrum van de politiek.’ (99) Zijn partij wordt nergens zo openlijk gesteund als door de linkse krant Daily Mirror, meestal een bastion van Labour. Op 22 januari 1934 luidt een kop in die krant: ‘Give the blackshirts the helping hand’. Het bevat een oproep de fascistische partij te steunen, inclusief adressen van partijkantoren.

De Franse socialistische president Mitterrand werkt voor het collaboratiebewind van Vichy en is bevriend met René Bousquet, die dertienduizend joden deporteerde. Als de schrijver Jean d’Ormesson zich hierover beklaagt bij Mitterrand, spreekt hij de woorden: ‘U bent ge-voelig voor de schadelijke invloed van de joodse lobby in Frankrijk.’ (100) De socialistische Chileense president Salvador Allende (gefinancierd door de KGB en in 1973 afgezet door Pinochet) schrijft in 1933 een wetenschappelijk werk, waarin hij pleit voor eugenetica, vooral voor joden en zigeuners, omdat die ‘mentale hygiëne’ bedreigen. Joden zijn voorbestemd voor misdaden als fraude en oplichting. Als minister van Volksgezondheid van Chili (1937-1941) zet hij zich in voor gedwongen sterilisatie. (101) Gas als middel om tegenstanders te vermoorden is een uitvinding van de Russische communisten.(102)

Dat het Nationaal Socialisme een vorm is van socialisme, klinkt ons misschien vreemd in de oren, maar niet in het land waar het is uitgevonden. Udo Voigt, voorzitter van de nationaal socialistische NPD,verklaart dat zijn partij strijdt tegen ‘de asociale, globalistische econo-mische politiek van Duitsland’. De NPD gaat prat op haar goede contacten met de enig overgebleven stalinistische staat, Noord-Korea, en heeft haar aanhang vooral in de voormalige DDR, waar velen terugverlangen naar het socialisme. In 2000 sluit Horst Mahler, mede oprichter van de terreurorganisatie RAF, zich aan bij de NPD. Is hij van links rechts geworden? Nee, hij is altijd bereid uit te leggen dat het Nationaal Socialisme links is, en altijd geweest is. (103)

Linkse terroristen uit zijn generatie waren niet vies van antisemitis-me. In juni 1976 kapen Duitse links-extremisten een vliegtuig van AirFrance. Zij eisen vrijlating van gevangen raf-terroristen en PFLP- jihadisten. Het vliegtuig, afkomstig uit Tel Aviv, wordt gedwongen te landen op het vliegveld van Entebbe in Oeganda. De leden van de Revolutionäre Zellen gaan vervolgens over tot ‘selektia’, het scheiden van joodse en niet-joodse passagiers. Een van de joodse gijzelaars toont zijn tatoeages uit de kampen. Voor 49 niet-joden is de kaping voorbij, zij worden vrijgelaten.

Als in oktober 2009 in Hamburg de film van Claude Lanzman Pour-quoi Israël? wordt getoond, schreeuwen de linkse anti-Israël-demonstranten ‘Judenschwein’ naar de mensen die de film komen bekij-ken.(104) In een artikel in Trouw over de opkomst van neonazi’s in Duitsland staat te lezen: ‘Ze zijn vaak niet te meer te onderscheiden van links-radicale jongeren.’ Beiden dragen Palestina-sjaals. Ook is ‘het rechtsextremisme heel divers aan het worden met sociale en eco-logische thema’s’. (105) Jammer dat de correspondent de geschiedenisvan het Nationaal Socialisme niet kent.

Er is heden ten dage volop antisemitisme in Nederlands extreem-links. De Internationale Socialisten worden in het rapport Polarisatie en radicalisering in Nederland beschreven als anti-joods. ‘Tijdens en na de oorlog in Gaza heeft de Internationale Socialisten haar pro-Palestijnse standpunt in behoorlijk antisemitische termen verwoord.’(106) De organisatie houdt een demonstratie gericht tegen Israël die wordt opgesierd door 75 hakenkruisvlaggen. (107)

Het links-christelijke ICCO (een ontwikkelingshulpclub gefinancierd door de belastingbetaler, voorzitter is Doekle Terpstra) betaalt mee aan een demonstratie in Amsterdam, 3 januari 2008. Betogers tonen Hamas- en Hezbollah-vlaggen, plus portretten van Khomeiny enHamas-leider sjeik Yassin. Ook worden de teksten Israël herhaalt de Holocaust en Israel burn in hell getoond, en wordt de Israëlische vlag vertrapt. Er zijn spreekkoren ‘Hamas, jihad,hezbollah’ en ‘Hamas, Hamas, joden aan het gas’. (108)

SP-sympathisant Gretta Duisenberg weet wie er de baas zijn in Nederland. Het zijn de joden. In een interview met Islamonline.net zegt ze: ‘The radical people within the Jewish people have very strong feelings toward Israël, and they dominate our government.’(109) In Veenendaal zou in 2009 een bijeenkomst plaatsvinden van het Nieuw Solidaristisch Alternatief. Volgens RTV-Utrecht is dit een ‘extreem rechtse organisatie’. Maar, vreemd genoeg: dit N-SA is een beweging die opkomt voor eigen volk en zich keert tegen het kapitalisme. (110)

Constant Kusters, de leider van de oudste Nationaal Socialistische partij  van Nederland, de NVU, stemt SP. Kusters zegt in een tv-interview met Theodor Holman zaken als: ‘Wij zijn de echte socialisten vanNederland, de SP volg ik op socialistisch vlak zeer sterk, Wilders is een Zionist, Israël is een piratenstaat, NVU staat honderd procent achterde Palestijnen, Marijnissen is een verrader, wij van de NVU zijn echte socialisten, Bin Laden is een vrijheidsstrijder. De bijstandsuitkeringen moeten 15 procent omhoog. Wij zijn net als de SP destijds in Oss.’ De ‘extreem rechtse’ NVU heeft ook kritiek op de SP. De partij is niet socialistisch genoeg. ‘De staat moet de burger verzorgen van de wieg tot het graf,’ zegt Kusters. (111)

Dat het geen bevlieging betreft, blijkt uit een bericht van een jaar eerder. Onder de kop ‘NVU: Geert Wilders toetert alles weg’ lezen we in dagblad Sp!ts: ‘Constant Kusters, al jaren voorman van de extreemrechtse Nederlandse Volks Unie (NVU), heeft naar eigen zeggen niets met Geert Wilders. “Als ik nu zou moeten stemmen, zou ik op de SP stemmen,” zegt de Arnhemmer zonder een spoortje ironie.’ (112)

De NVU demonstreert graag met Hezbollah-vlaggen. Kusters verwijt Geert Wilders dat hij ‘schopt’ tegen de islam en dat hij uit zou zijn op ‘een bloedige burgeroorlog’ tussen moslims en christenen. Terwijl die groepen volgens de NVU juist één front zou moeten vormen tegenhet Zionisme, het kapitalisme en het Amerikaanse imperialisme. (113)

In nationaal socialistische kring wordt altijd met dankbaarheid gerefereerd aan de prettige samenwerking tussen Hitler en de Moefti van Jeruzalem. Op een NVU-demonstratie in 2006 herinnert Kusters aan de strijd van mohammedaanse soldaten aan de zijde van de nazi’s. Dat sommigen van hen zich later aansloten bij de PLO, maakt de NVU’ers helemaal enthousiast. (114)

Wat extreem rechts wordt genoemd, wil nog wel eens wortels hebben in een grote linkse partij. Wat hebben Joop Glimmerveen en Joop Hagenbeek (de top twee van de Nationaal Socialistische NVU), Hans Janmaat en dr. W.J. de Bruyn (de top twee van de Centrumpartij) met elkaar gemeen? Het zijn allemaal oud-leden van de PvdA. (115)

Waarom hebben de babyboom-actievoerders dan toch het Nationaal Socialisme als rechts weten te bestempelen? Het antwoord is: omdat zij daar alle belang bij hebben. Door tegenstanders van dat label te voorzien, hangen zij een molensteen om de nek van rechts en zelf zijn ze in één klap strijders voor het goede. Door Hitler af te schilderen als ‘rechts’, verwerft hun strijd voor wat in wezen het culturele marxisme is, meteen een morele superioriteit. Daarmee zijn hun tegenstanders gereduceerd tot nazi’s en is de aartsvijand, het democratisch kapitalisme, meteen op één lijn gebracht met Hitler. Ook de demonstranten tegen de Partij voor de Vrijheid worden in de pers vaak aangeduid als ‘antifascisten’. Dat is handig. Daarmee is de andere kant meteen weggezet als nazistisch en kunnen de linkse demonstranten poseren als naoorlogse verzetsstrijders.

Let maar eens op als op 4 mei de ongekozen burgemeesters hun rede houden, of als de geschiedenisprogramma’s van de staatsomroep losbarsten. Het woord ‘Nationaal Socialisme’ zal niet vallen. Als dat wel zou gebeuren, kon iemand wel eens op het idee komen dat Nationaal Socialisme iets te maken heeft met socialisme, en dat is nou ook weer niet de bedoeling. Daarmee zouden de linksen zich beroven van een belangrijk wapen voor het beheersen van de discussie.

Dat geldt ook voor de linkse pers. Als NRC Handelsblad een artikel plaatst van de hand van Geert Wilders en mijzelf waarin gepleit wordt voor de Hereniging van Vlaanderen en Nederland, voegt NRC-redacteur Hubert Smeets (ex-PSP) daar aan toe dat ‘extreem rechtse groeperingen’ hier in het verleden voorstander van waren. (116)

Als dezelfde krant een artikel plaatst pro kunstsubsidies, pro milieubeleid of pro Europese een wording, zal hij dat niet doen. Waarom niet? Dat is omdat links selectief shopt in het gedachtegoed van de Nationaal Socialisten. Komt het in de eigen kraam te pas, dan worden de nazi’s van stal gehaald. Standpunten die niet passen in de linkse kerk, worden gekoppeld aan het Nationaal Socialisme. Bij linkse stokpaardjes wordt dit achterwege gelaten.

Moraal van dit verhaal: er bestaat helemaal geen rechts extremisme in Nederland. ‘Extreem rechts’ is een bedenksel, een links bedenksel, bedoeld om links bij voorbaat aan een morele superioriteit te helpen. Wie teruggaat naar de bronnen, ziet iets anders. ‘Extreem rechts’ blijkt in de praktijk puur socialisme. Nationaal Socialisme als rechts is een verzinsel van Stalin en de mensen van de Frankfurter Schule. Via de universiteiten is het in de bloedbaan van de samenleving terecht gekomen. Linkse journalisten beschermen die mythe. Organisaties uithet Subsidie-Netwerk van Links, zoals de Anne Frank Stichting, bewa-ken het verhaal. Door steeds voorbeelden te vinden van ‘opkomend rechtsextremisme’ verzekeren ze zich van het in stand houden vanhun werkgelegenheid. Het versterkt de linkse dominantie, en hun hypotheek drijft erop.

Zie: “Für Prophet und Führer: Wie der Islam durch das NS-Regime instrumentalisiert wurde”

______________

1)  J. Toland, Adolf Hitler. Het einde van een mythe, 1976 p. 30600
2 J.C. Kennedy, p. 68
3)  J. de Kadt, 1939, p. 30
4) Ibid., p. 124
5) Ibid., p. 135
6) J. de Kadt, 1939, p. 162
7)  J.A.A. van Doorn, Duits socialisme. Het falen van de sociaal-democratie en de triomfvan het nationaalsocialisme, Amsterdam, 2007, p. 170
8) R. Overy, Dictators. Hitlers Duitsland, Stalins Rusland, Amsterdam, 2005, p. 69
9) J.A.A. van Doorn, p. 180
10) Jeffrey Herf, Reactionary Modernism, zoals geciteerd in Trouw, 28 juli 2007: ‘Denazi’s waren ook socialisten.’
11) J. Toland, p. 258-261, zoals geciteerd in Karel Beckman, Vrijheid en vrede, ongepubliceerd
12)  E. Vermaat, Nazi’s, communisten en islamisten, Soesterberg, 2008, p. 95
13) M. van den Heuvel en D. Verkijk, Schuld en boete, Soesterberg, 1998, p. 76
14) Vermaat, 2008
15) J.A.A. van Doorn, p. 38
16) Ibid., p. 257
17) Ibid., p. 257
18) ‘Dubieuze financiële steun aan Universiteit van Utrecht’, Kleintje Muurkrant, zonder datum, www.stelling.nl/kleintje/283/SASAKAWA.htm
19) J. Goldberg, Liberal Fascism: The Secret History of the American Left, New York,2007, p. 130
20)  Ibid., p. 295
21) Ibid., p. 9
22) Ibid., p. 44
23) Ibid., p. 45
24) Ibid., p. 36
25) Ibid., p. 5
26) ‘De zomer van 1928’, Elsevier, 2 augustus 2008
27) R. te Slaa en E. Klijn, Densb. Ontstaan en opkomst van de Nationaal Socialistische Be-weging, 1931-1935, Amsterdam, 2009, p. 487
28)  J. Goldberg, p. 69
29) Ibid., p. 72
30) Ibid., p. 70
31)H.A. Turner jr., German Big Business and the Rise of Hitler, New York, 1985
32) M. Roele, ‘Was Hitler links?’, hp/De Tijd, 5 mei 2002
33) J.A.A. van Doorn, De draagbare Van Doorn, Amsterdam, 1996, p. 53
34) A. Speer, Inside the Third Reich, New York, 1970, p. 142-143
35) D. Dalin en J. Rothmann, Icon of Evil. Hitler’s Mufti and the Rise of Radical Islam,New York, 2008 p. 38
36) E. Vermaat, Heinrich Himmler en de cultus van dood, Soesterberg, 2010, p. 161
37) D. Dalin, p. 6
38)  Ibid., p. 47
39) Vermaat, 2010
40) D. Dalin, p. 49
41) Vermaat, 2010, p. 152
42) Ibid., p. 154
43) Ibid., p. 156
44) Ibid., p. 137
45) Ibid., p. 168
46) D. Dalin, p. 60
47) Ibid., p. 54
48) Vermaat, 2010, p. 151
49) D. Dalin, p. 57
50) Vermaat, 2010, p. 176
51) M. Roele, ‘Was Hitler links?’, hp/De Tijd, 5 mei 2002
52)  J. Goldberg, p. 70
53)  Ibid., p. 19
54)  Ibid., p. 385
55) Ibid., p. 386
56) F. Bruggemeier, M. Cioc en Th. Zeller, How Green Were the Nazi’s?, Athens, 2005, p. 52, 60
57) J. Schüßlburner, Roter, brauner und grüner Sozialismus: Bewältigung ideologischer Übergänge von SPD bis NSDAP und darüber hinaus, Grevenbroich, 2008, p. 60
58) J. Goldberg, p. 71059 ‘Een nonnetje maar ook iets van een duivelin’, Vrij Nederland, 23 januari 2010
60) J. Goldberg, p. 287
61) J. de Kadt, 1939, p. 133
62) R. Overy, p. 437
63) Ibid., p. 442
64) Ibid., p. 433
65) Ibid., p. 431
66)  Ibid., p. 463
67) Ibid., p. 461
68) H.A. Turner jr., p. 65
69) Ibid., p. 127
70)  M. Roele, ‘Was Hitler links?’, hp/De Tijd, 5 mei 2002
71) ‘Wenn es dem internationalen Finanzjudentum in und außerhalb Europas gelingen sollte, die Völker noch einmal in einen Weltkrieg zu stürzen, dann wird das Ergebnis nicht der Sieg des Judentums sein, sondern die Vernichtung der jüdischen Rasse in Europa!’ ‘Voorspelling die Hitler deed’, www.ver-zet.org
72) R. Overy, p. 431
73) Vermaat, 2008, p. 96
74) G. Watson, The Lost Literature of Socialism, Londen, 2009, p. 82
75) G. Aly, Hitler’s Beneficiaries: Plunder, Racial War, and the Nazi Welfare State, NewYork, 2005, p. 49
76) Ibid., p. 48
77) Ibid., p. 19
78) G. Aalders, Roof, Den Haag, 1999, p. 252
79) G. Watson, The Lost Literature of Socialism, Cambridge, 2010, p. 85
80) J. Schüßlburner, p. 22
81) NRC Handelsblad, 7 januari 1985, zoals geciteerd in C. van Nispen tot Sevenaer,p. 142
82) Karl Marx, ‘Zur Judenfrage’, Deutsch-Franzoesische Jahrbuecher(Paris, 1844), re-printed in Karl Marx/Friedrich Engels, Werke, Vol. 1(1964), p. 347-377, in hetNederlands vertaald als K. Marx, De Joden-questie. Kritiek op het jodendom, hetchristendom en de staat, Amsterdam, 1908, p. 37
83) R. Havenaar, Anton Adriaan Mussert, verrader voor het vaderland, Den Haag, 1984,p. 54
84) R. te Slaa en E. Klijn, p. 792
85) Ibid., p. 725
86) Voorplaat van de brochure: J.H. Scheps, Het misverstand der Ned.-Soc.-Werkge-meenschap, Op Korte Golf, Den Dolder 1940
87) R. te Slaa en E. Klijn, p. 498
88) H. van den Doel en H. Lammers (red.), Tien over rood. Uitdaging van Nieuw Links aan de PvdA. Polak & Van Gennep, Amsterdam 1966, p. 51
89) R. te Slaa en E. Klijn, p. 522
90) Ibid., p. 519
91)‘In de kunst is het aanbod de vraag’, Paul Schnabel, NRCHandelsblad, 28 januari 2006
92) H. Mulder, Kunst in crisis en bezetting. Een onderzoek naar de houding van Nederlandse kunstenaars in de periode 1930-1945, Utrecht, 1978
93) ‘Mensen kunnen niet zonder dieren’, interview met Amanda Kluveld, hp/DeTijd, 6 maart 2009
94) R. te Slaa en E. Klijn, p. 785
95) ‘Joop den Uyl sympathiseerde met de nazi’s’, Elsevier.nl, 20 februari 2008;‘Ome Joop’, door Bart Jan Spruyt, hp/De Tijd, 22 februari 2008
96) ‘Biografisch woordenboek van het socialisme en de arbeidersbeweging inNederland’, IISG.nl, 23 mei 2002
97) ‘De vara was altijd een beetje fout, door Filantroop’, Het Nieuwe Journaal, 6 mei 2010
98) D. Pels, ‘Meritocratie en nivellering in nazi-Duitsland’, Socialisme en Democratie 4, 2008
99) Ingezonden brief in The Times, 26 april 1968
100) Column Derk Jan Eppink, Elsevier, 15 maart 2008
101‘Chilean martyr advocated surgical “cure” for homosexuality’, Sydney MorningHerald, 14 mei 2005
102) G. Watson, The Lost Literature of Socialism, Londen, 2009, p. 102
103) M. Roele, ‘Was Hitler links?’, hp/De Tijd, 5 mei 2002
104) ‘Links antisemitisme’, Trouw, 12 december 2009
105) ‘Ouders radeloos over neonazi’s’, Trouw, 26 januari 2010
106) ‘Andersglobalisten moeten schoon schip maken’, de Volkskrant, 16 juni 2007
107) ‘Grootste manifestatie van antisemitisme sinds 1945’, De fabel van de illegaal,zomer 2002
108) ‘Moszkowicz doet aangifte tegen SP-Kamerleden’, De Pers, 14 januari 2009
109) ‘Gretta Duisenberg: Joden domineren de Nederlandse overheid’, HP/De-Tijd.nl, 26 januari 2010
110) ‘Bijeenkomst extreem rechts afgelast’, RTV-Utrecht.nl, 12 december 2009
111) Theodor Holman in gesprek met Constant Kusters, 15 september 2008
112) ‘NVU: Geert Wilders toetert alles weg’, Sp!ts, 28 augustus 2007
113) ‘Nationaal socialisten: “Wilders is uit op bloedige burgeroorlog”’,HP/De Tijd, 22 juni 2009
114) Toespraak Constant Kusters, 1 juli 2006, Den Haag
115) ‘De pseudo-wetenschap van Jaap van Donselaar’, Carel Brendel, website Het verraad van links, 7 november 2009
116) ‘Nederland en Vlaanderen horen bij elkaar’, Geert Wilders en Martin Bosma,NRC Handelsblad, 7 juli 2008

Ian Buruma speelde bij Diana Matroos (Buitenhof) het kostschooljongetje, maar het ís een foute creep

Dit stukkie gaat over de schijnheilige smoelwerken van de domkoppen. Excusez les mots! Wie zijn dat? Ik heb ze al vele malen benoemd als: het met de islam collaborerende links-regressieve narcistisch-hedonistische zelfverheffingsneuroten-machtsconglomeraat. Herhaal ik mezelf te veel? Moet ik eens een andere aanduiding gebruiken? Hebt u dan een betere? Eentje die meer aspecten van het gajes dekt? Nee? Okay dan. Ik heb de vertegenwoordigers van dat machtsconglomeraat vele honderden malen in even zovele stukken al argumenterend de tyfus gescholden. Hun kenmerk is dat ze als zindelijke burgerheren en burgerdames op een bezadigde wijze via hun monopolie-media de meest walgelijke obsceniteiten debiteren. Al 20 jaar ben ik bezig om via grofheden hun aandacht te trekken in de hoop dat ze me althans hóren. Luisteren doen ze sowieso niet, dat weet ik.

Buitenhof! Grote klasse kwaliteitsjournalistiek! Welnee. Hoe vaak heb alleen ík al aangetoond dat ze daar regelmatig uit hun links-regressieve nekken zitten te zwetsen. Intellectualiste Diana Matroos mocht braaf patertje Buruma interviewen — kijk vanaf 38:20 — en had het op 45:40 over “Wat de sociale media doet”. Terwijl iedereen met een béétje opleiding weet dat dit moet zijn: “Wat de sociale mediaes doet.”

Het was weer zwaar kut bij Buitenhof, want ook voor de rest was het een en al bewonderende vrouwtjes-katzwijm wat Matroos aan de voeten van Buruma legde. Terwijl Matroos heel kritisch hád kunnen zijn over Buruma. Bruce Bawer bijvoorbeeld schreef over “Jihad Apologist” Buruma:

 “This, then, is the new editor of the New York Review of Books. Not to put too fine a point on it, I consider him a world-class creep. Buruma’s smearing of Pim Fortuyn, Theo van Gogh, Ayaan Hirsi Ali, and Geert Wilders, and his water-carrying for Tariq Ramadan, mark him as a coward and careerist of the first water.” [mijn vet]

Zó. Dat mag er wezen als korte grafrede! Het enige wat ik nog vond ontbreken was het benoemen van Buruma’s “anti-Zionisme”, wat gecombineerd met Buruma’s islamofilie, gerust als antisemitisme geduid mag worden. Zelf heb ik in een wat verder verleden namelijk ook al zo grof mogelijk uitgehaald naar Buruma onder titels als: “Ian Buruma: het anti-Joodse gif van een zéér gerespecteerde slang” en “Ian Buruma is inderdaad een enorme klootzak”. Van dat gore populisme van mij had Matroos, als kwaliteits-journaliste, natuurlijk geen kennis genomen. Waarom zou ze ook? In de loop van het interview werd duidelijk hoe vanzelfsprekend hun minachting — die van haar en van Buruma — voor de social media is.

Er was, vond Buruma, een groot onderscheid tussen die nare social media en de echte grote mensen-journalistiek, uiteraard vertegenwoordigd door hemzelf en programma’s als Buitenhof. Voeger was alles beter, vond hij. Nu hadden de “kwaadaardige cranks” het voor het zegen op sociale media, terwijl vroeger die cranks alleen maar via ingezonden brieven hun viezigheid konden spuien. Ja, vroeger, toen wisten nette redacteuren daar wel raad mee! Alléén op social media, zei Buruma, is de onzin niet van de zinnigheid te scheiden. Dat is bij de reguliere media véél beter! Daarom moeten ook op internet en bij social media nette redacteuren komen die het kaf van het koren gaan scheiden, zoals vroeger, toen de journalistieke kwaliteits-elite het nog voor het zeggen had.

Weet u wat die lul op een gegeven moment over een hartstikke redelijke rechtsgeleerde filosoof zei? Hij zei: Paul Cliteur is “een humorloos warhoofd”. Paul Cliteur, zo weet men, is de Führer van de denktank van Forum voor Democratie. En daar zitten voor Buruma nog steeds de vijanden, want Buruma is van het bondgenootschap tussen fout-links en de nazistische islam. Het is — godverdomme — werkelijk waanzinnig dat zo’n totale foute klootzak, onweersproken en via de belastingbetaler gesubsidieerd, zijn gore troep aan de man mag brengen.

Alhoewel!

Alhoewel vanaf 48:40 Buruma warempel heel eventjes zinnig wordt. Hij legt uit dat met name in Amerika iedereen veel te voorzichtig is geworden. Er zijn uitgevers die een zogenaamde sensitivity editor in dienst hebben die teksten zuivert van mogelijke passages waar een individu of groep aanstoot aan kan nemen.

Matroosje vraagt met een serieus gezichtje: “Is de gekwetstheid doorgeschoten?”

Waarna Buruma vertelt van een zwarte homoseksuele sensitivity editor die zelf een boekje schreef over Bosnië waarin een moslim voorkwam die ook zwarte kantjes aan zijn karakter had. Oplage van het boek werd onmiddelijk vernietigd en hij werd ontslagen vanwege islamofobie. (Dringt dat tot u door, lezer?)

Matroosje was als best wel een beetje bruin minderheidsvrouwtje ook best wel een beetje gekwetst

Ik denk dat Matroosje, die best wel een beetje bruin is, ook voor zichzelf sprak toen ze zei:

“Ja, maar zegt u daarmee dan dat we met die gevoelens van gekwetstheid geen rekening meer moeten houden? Want er zijn natuurlijk steeds meer groepen opgestaan, die zeggen: de afgelopen jaren zijn er heel veel dingen over ons gezegd en we ervaren dat als kwetsend.”

Als een persoon of groep zich gekwetst voelt, antwoordt Buruma terecht, dan wil dat nog niet zeggen dat het zo bedoeld was, of dat die gevoelens terecht zijn. Maar beledigen is iets anders: dat is iemand opzettelijk kwetsen. En toch, zo besluit hij, moeten schrijvers meer ballen tonen en moet er meer gedurfd worden! [Ik geef zijn antwoord helderder weer dan het eigenlijk was]

Enfin. Nou. Dan hoop ik maar dat Buruma het kan waarderen dat Bawer en ik ‘m zo vol in zijn hypokriete kloten hebben getrapt.

___________________

Pieter Hilhorst en de onmogelijke dialoog met links

Onze opmaak-redacteur laat weten dat hij het twitterprofiel van Hilhorst in een rood-wit-blauwe, dus nationalistische ‘H’ heeft gezet, maar men mag er ook het 2016 campagne-logo van Hillary Clinton in zien.

“Het met de islam collaborerende links-regressieve narcistisch-hedonistische zelfverheffingsneuroten-machtsconglomeraat”. Ként u die uitdrukking? Ik moest daaraan denken toen ik weer ’s zo’n deugneus tegen het lijf liep. Ach, u kent ze wel: van die nep-linksers die verschanst zitten in een van hun talloze subsidieholen die ze in politiek, onderwijs en media bezetten. Ze komen alleen naar buiten om op het morele krukje te gaan staan, weigeren consequent het echte Kwaad onder ogen te zien en zoeken het overal waar het zich niet bevindt. Intussen laten ze zich goed betalen. In tomeloze zelfvoldane arrogantie hebben ze de afgelopen 40 jaar het culturele landschap gemonopoliseerd.

Op de zaterdagmorgen van de 13^e april 2019 dat ik aan dit stuk begin te schrijven, kwam ik bij de Albert Heijn ouwe bekende Wiezeke tegen. Ze is een vrouw-van-kleur, van zekere leeftijd, woont in een van de betere huizen van onze wijk in Amsterdam-Oost, was vroeger maatschappelijk werkster en getrouwd met een PvdA-ambtenaar in de hogere salarisschalen. We maakten een praatje. Ik liet de naam Baudet vallen en binnen de kortste keren ging het over het woord “boreaal”. Waarop ik vroeg of ze nou echt denkt dat Baudet een racist is die nieuwe Auschwitzen aan het voorbereiden is. Dat vond ze serieus een plausibele gedachte. Ik zei haar dat ze het Kwaad in de verkeerde hoek zoekt en misschien meer richting de nazislam zou moeten kijken. Ha! Nee! Die christenen zijn lekker volk! Vooral die SGP! Al die religies deugen niet!

Ik vertelde haar dat ik een informatief essay op mijn website heb staan waarin ik het verschil tussen islam en Christendom uitleg. Hoefde ze niet te weten, antwoordde ze. En dan nog ’s wat: die Joden daar in Israël deugen ook niet. Ook over Israël, antwoordde ik, heb ik prachtige voorlichting op mijn website staan. Had ze helemaal geen behoefte aan, zei ze. Het gesprek kenmerkte zich door een fenomeen dat je ook bij praatprogramma’s op tv ziet: als Baudet aan het woord is, wordt hij voortdurend onderbroken en afgekapt. Dat deed Wiezeke bij mij ook. Ik kwam met mijn zinnen nauwelijks tot de eerste komma. Haar verzet tegen het aanhoren van argumenten, haar niet-willen-weten was ronduit hysterisch. Dus ik werd kwaad. Julie nep-linksen, zei ik, jullie weten niks en jullie wíllen ook niks weten. En jij, zo voegde ik haar toe, zit al helemaal potdicht.

Gelukkig wel, antwoordde ze.

Nou zou ik (FvD, PVV) Pieter Hilhorst (PvdA) tekort doen als ik hem in de dezelfde kwaliteits-categorie als Wiezeke zou scharen. Maar in dezelfde denk-hoek zit-ie wel degelijk, zij het ietsje meer sophisticated.

Ik schrijf dit stuk omdat ik me schuldig voel tegenover Pieter Hilhorst. Hij doet goede dingen voor minderbedeelden, net als Wiezeke vroeger. Als buurtgenoten komen Pieter en ik mekaar wel ’s tegen in de publieke ruimte en dan hebben we soms een ongemakkelijke korte conversatie. Een paar dagen voordat ik Wiezeke trof, zagen Pieter en ik elkaar in diezelfde Albert Heijn. Of ik op Baudet gestemd had, vroeg Pieter. Jazeker, zei ik, en voor de landelijke parlementsverkiezingen krijgt dadelijk Martin Bosma mijn stem. We raakten in gesprekje en ik hield Pieter voor dat regresssief-links nog steeds de media, het onderwijs en de politiek beheerst. Dat ervoer hij helemáál niet zo. Hoe kwam ik dáár nou bij? Hij had bijvoorbeeld laatst Baudet nog geïnterviewd voor radio 5. Ja, inderdaad: dat was mij dan weer ontgaan. Ik zeg dat een kenmerk van links is dat ze niet argumenteren en alleen maar uitsluiten en demoniseren. Zag hij héél anders! Hij is namelijk iemand die wel degelijk argumenteert. Zo heeft hij Baudet inzake diens oikofobie-stelling toegevoegd dat Baudet verraad pleegt aan het Westen en dat de grootheid van het Westen nu juist bestaat uit . . . . Pieter zoekt naar een woord. Open-mindedness, suggereer ik. Ja, precies!

Ik weet op quasi-linkse praat bijna nooit meteen een goed antwoord. Dat komt, zeg ik eerlijk tegen Pieter — terwijl ik een pakje soepgroenten in mijn bewielde sleepmandje gooi — omdat nep-links altijd dingen zegt die dermate pervers zijn dat een doorsnee-realist zoals ik een uurtje nodig heeft om over mijn verbluffing heen te komen. Nou, antwoordt hij, dan hoor ik het wel als we elkaar weer ’s bij de Albert Heijn treffen. En we kozen ieder een ander gangpad.

Maar ik ga deze keer niet wachten tot ik Pieter weer tegen kom in de publieke ruimte. Deze keer ga ik ‘m bevrijden van onze “dialoog” die hij nooit echt heeft willen aangaan. Hij heeft, zo zal hieronder blijken, al heel lang geleden, in 2005, ruimschoots de gelegenheid gehad om het met mij uit te vechten. Al argumenterend én tot het gaatje. Maar dat deed-ie niet. Doet-ie niet. Durft-ie niet. Toen niet. Nu niet. Nooit niet.

Ik stond in die Albert Heijn met mijn mond vol tanden en vergat dús te zeggen dat ook ik die open geesteshouding van het Westen uiteráárd heel goed zie. Daarvoor heb ik zelfs regelmatig — in geschrifte! — een speciale term gebruikt die eigenlijk een subtitel is van een handboek geschiedenis.. Zo schreef ik bijvoorbeeld in 2016 onder de titel “Nationale Collaboratiedag (27 oktober) als Internationale Perverteringsdag” het volgende:

“Let u vooral op dat woord “kolonialistisch”, want dat is echt key. Dat betekent dat de Joods-Christelijk-Verlichte traditie, het hele huidige Westen en vooral Israël kapot moeten. Daartoe worden alle negatieve zaken uit de geschiedenis van “Western Civilization: the Continuing Experiment” naar voren gehaald en wordt vergeten dat die Joods-Christelijk-Verlichte traditie aan de wereld technologie, welvaart, welzijn, vrijheid, redelijkheid, wetenschap en een geweten heeft gegeven.”

Voorts komt het, daar in die Albert Heijn, niet in me op om tegen Pieter te zeggen dat in het door hem gebruikte woord “verraad” al weer die typisch linkse demonisering en uitsluiting zit. En dat we in het Westen in koloniale tijden wel heel leergierig waren, maar ook — en terecht! — heel erg overtuigd van de superioriteit van de Westerse Beschaving. En dat we juist door het het schuldcomplex over Kolonialisme & Wereldoorlogen de Westerse Waarden niet meer durven te verdedigen en geen verweer meer hebben tegen een puur nazistische ideologie als de islam.

Ik had tegen Pieter moeten zeggen: waar is het foute kolonialistische Westen ineens gebleven, waar nep-links altijd de mond vol van heeft? Ben je niet bang, had ik moeten vragen, dat als jij het Westen te positief voorstelt, de eeuwige schuld verdwijnt die het Westen voorgoed ongeschikt maakt tot het critiseren van de islam? Zie je niet, had ik moeten vragen, hoe pervers je bezig bent? Je brengt geheel in strijd met je eigen natuur het positieve van het Westen in stelling alleen om Baudet aan te kunnen vallen. Baudet die juist het positieve van het Westen wil behouden door de islamitische vijand — die dat positieve wil vernietigen! — aan te klagen! Wel eens van Karl Popper en John Rawls gehoord? Zou wel moeten Pieter, had ik moeten zeggen, want John Rawls is dé ethische moralicus van de sociaal-democratie! Nou, in elk geval zeggen die twee dat als de intoleranten de macht dreigen te grijpen om de tolerantie voorgoed af te schaffen, er verbodsbepalingen aan de orde kunnen komen. Ikzelf bijvoorbeeld zou de islam willen verbieden! Thomas Man zegt het mooi: “Toleranz wird zum Verbrechen, wenn sie dem Bösen gilt.”

Ik bedenk voorts achteraf dat ik Pieter had moeten wijzen op de echtgenoot van Ayaan Hirsi Ali, Niall Ferguson, want die “heeft veel mooie boeken geschreven over de beschaving van het Westen – “The West and the Rest”- maar bij Bol.com kan je ook voor 20 euro een reis-documentaire van hem bestellen, waarin hij in 6 x 48 minuten uitlegt waaruit de Continue Grootheid en het Somtijds Humanitaire Falen van het Westen bestond en bestaat.”

U ziet, lezer, mijn zeer sporadisch “omgang” met Pieter is ongemakkelijk maar . . . . . wel vriendelijk! En dat is nu juist het punt! Ik ben bang dat Pieter niet weet wat voor een extreem-rechtse onmens ik eigenlijk ben. En toch heb ik hem, al in 2005 (!), onder de titel “Pieter Hilhorst: de kortgebroekte denker en de rivieren van bloed” wel eens uitgebreid bepolemiseerd. Zou-ie dat vergeten zijn? Of heeft-ie het indertijd niet zo goed gelezen? Dat is dan jammer, want dat stuk is een geweldige long-read en misschien wel het beste en meest fundamentele dat ik ooit geschreven heb: glashelder en toch zeergeleerd, fel-realistisch en toch diep filosofisch. Het was bedoeld voor de Volkskrant, die het, ongetwijfeld in overleg met Pieter, weigerde. Maar de Völkische had het natuurlijk over twee volle binnen-pagina’s moeten afdrukken, want het is een stuk waarvan historici over 100 jaar zullen zeggen dat het de linkse krankzinnigheid in het Nederland van rond de millennium-wisseling treffend fileert.

In 2014 — ter gelegenheid van Pieters deelname aan een diepfoute demonstratie — zette ik dat weergaloze geweigerde stuk uit 2005 alsnog op mijn website. En schreef er een inleiding bij:

“Hilhorst ging dus naar die demonstratie waar even later de islamitische oorlogs-racisme-terreur-Jodenhaat-jihad-vlag zou wapperen tussen de Dokwerker en de oudste synagoge in Mokum en waar een spandoek zou worden meegevoerd waarop stond “Wilders hond van Israël” met smaakvolle bloedspetters rond het woord “Israël”. Hilhorst is een typische vertegenwoordiger van het goedmenschendom waarvan je eindeloze psychologische analyses kunt maken, maar van wie je vooral moet beseffen dat ze levensgevaarlijk zijn. Hij behoort tot de ronduit krankzinnigen van wie Paul Weston spreekt in deze formidabele speech aan de Engelse kiezers en waarin Weston kalm aankondigt dat Enoch Powells ‘rivieren van bloed’ alsnog zullen gaan vloeien.” [mijn voor deze gelegenheid toegevoegde vet]

KIjk, in deze demonstratie liep Pieter dus ook mee.

Ik heb Hilhorst dus voor gek uitgemaakt. Meen ik dat? Ja, honderd procent. Ga die hierboven aanbevolen diepgravende longread maar ’s lezen. U kunt daaruit opmaken dat ik beweer dat Hilhorst, en zijn geestverwanten, geen benul hebben van (Thomas Mann) “wat men van de aard van de mensen weet”, geen rekening wensen te houden met Wat De Geschiedenis Leert en hun ogen sluiten voor het Kwaad dat zich overal ter wereld manifesteert. En ze plegen de Perversie der Perversies door oeroude Jodenháters voor te stellen als “de nieuwe Joden”. Intussen zoeken ze het Kwaad onder de geestelijk volwassenen die het wél zien en die de oudste, gevaarlijkste en meest actuele incarnatie van een nazistische mentaliteit willen bestrijden, namelijk de islam.

Deze zondag 14 april stuitte ik op een stuk op TPO met de sprekende ondertitel: “Goede bedoelingen van links leiden tot polarisatie en in sommige gevallen tot massamoord”. Het is van Juliaan van den Acker die uitlegt hoe de protestants-christelijke visie op de menselijke natuur als geneigd-tot-alle-kwaad oneindig superieurs is aan het linkse maakbaarheids-idealisme dat denkt dat de mens alleen maar slecht wordt als hem in zijn jeugd stage-plaatsen geweigerd worden. Van den Acker:

“Links ziet de mens als van nature goed en het is de samenleving die hem corrumpeert. Dit is een herhaling van een ketterij uit de vijfde eeuw. Pelagius beweerde, in tegenstelling tot Augustinus, dat de mensen als goede mensen zijn geboren en de maatschappij maakt hen slecht. De mensen kunnen de hemel op aarde creëren, zonder de genade van God en zonder goddelijke interventie. Het linkse Utopia of het arbeidersparadijs is daar een kopie van.

Links is zo vreselijk anti-christelijk omdat christenen de mensen niet zien als zielige slachtoffers van maatschappelijk onrecht, maar als daders van dat onrecht. Voor de goede orde: dat geldt ook voor arbeiders en voor asielzoekers. Volgens het christendom is een communistische heilstaat van sociale rechtvaardigheid onmogelijk te realiseren en het is monsterlijk om ernaar te streven. Gelijk hebben ze: zie wat er onder het stalinisme heeft plaats gevonden en zie hoe China verworden is tot een orwelliaanse politiestaat. Op kleinere schaal kunnen we in eigen land zien hoe zelfs op de universiteiten andersdenkenden de mond wordt gesnoerd. In Havanna aan de Waal stond ooit een katholieke universiteit.”

Ja, de mens is tot alle Kwaad geneigd en vooral de islamitische mens, want de islam is een ideologie ván en vóór psychopaten, die het allerslechtste in diezelfde mens naar boven haalt.

Wat mij hindert is de gemakzucht, de zelfvoldaanheid, waarmee regressief linksen als Hilhorst genietend achterover leunen in hun stompzinnge ontkenning en in hun eis dat islamcritici elke keer opnieuw in drie zinnen aan hen “bewijzen” dat de geschiedenis en actualiteit van de islam een ramp voor de mensheid is geweest en nóg is. Wat mij hindert is dat existentieel-risicoloze alsook maatschappelijk-voordelige wegzetten van islamcritici als extreem-rechts of zelfs als fascistisch.

Dat vervloekte Jinek-wijf gaf er in een van haar laatste uitzendingen van dit seizoen (hier door mij besproken) weer een sterk voorbeeld van.

Baudet: “Je herkent in heel veel gevallen gewoon je eigen land niet meer.”

Jinek: “Wat bedoel je precies met je herkent je eigen land niet meer? Ik snap het niet zo goed.”

Baudet: “Dat is dan heel merkwaardig. Ik denk dat ontzettende veel mensen in Nederland dat wél begrijpen.”

Jinek: “Bedoel je dan dat mensen er anders uit zien, of dat er andere dingen verkocht worden. . . . .”

Gadver-de-gad-gad-gadverdamme!!! Links-rechts tering-klappen met de vlakke hand in d’r smugge smoel graag!

Ik zou elke islam-criticus die (net zoals ooit Hans Jansen) het gevaar loopt bij een publiek optreden door een Jinek-achtige in zo’n positie gebracht te worden, aanraden het boek van Sam van Rooy mee te nemen en te dreigen eruit te gaan voorlezen onder het motto: “Ik kan 10 uur vullen met het voorlezen van bewijzen dat de islam een moorddadig en anti-humaan totalitarisme is dat zich steeds verder verspeidt in het Westen”. Dat boek van Sam heet: “Voor Vrijheid DUS tegen islamisering” en ik heb het besproken onder de titel “Tsunami’s van wurgende werkelijkheid”.

Dezelfde dag dat ik Hilhorst ontmoette in de Albert Heijn, ging ik naar zijn twitter-account en zag ik dat hij Anil Ramdas idoliseert.

Ik denk niet dat ik voor mijn hier boven aanbevolen essay die prijs ga winnen. Dat is ook goed want ik vond Ramdas . . . . . . nou ja, wat ik hierboven al zei:

“Ach u kent ze wel: van die nep-linkers die verschanst zitten in een van hun talloze subsidieholen die ze in politiek, onderwijs en media bezetten. Ze komen alleen naar buiten om op het morele krukje te gaan staan, weigeren consequent het echte Kwaad onder ogen te zien en zoeken het overal waar het zich niet bevindt. Intussen laten ze zich goed betalen. In tomeloze zelfvoldane arrogantie hebben ze de afgelopen 40 jaar het culturele landschap gemonopoliseerd.”

Ook voor Ramdas was kenmerkend de gemakzucht, de gevaarloosheid, de zelfvoldaanheid, waarmee hij genietend achterover leunde in stompzinnge ontkenning. Ramdas presenteerde die houding ook nog ’s met een aanstellerig soort van nuffige nichterigheid, waaraan ik persoonlijk een bloedhekel heb. Wat zeg ik nou? Nee, dat is niet waar. Verwijfde homo’s zijn niet mijn favoriete homo’s, maar toch kan ik dat soort mietjes best hebben, ze moeten het alleen niet combineren met die typische nep-linkse arrogantie. Zodoende heb ik nog steeds geen spijt van mijn woorden bij de zelfmoord van Ramdas in februari 2012 en dat is des te opmerkelijker omdat ik de suicidale depressie zelf aan den geeste heb ondervonden. Ik liet ooit optekenen:

Ik heb dus de zelfmoord van Pieters grote idool Anil Ramdas met grimmig genoegen begroet. En ik ga het Pieter nóg gemakkelijker maken om mij opnieuw géén antwoord te geven. Mij zelfs helemaal niet meer te groeten als hij me tegenkomt bij de Albert Heijn. Ik heb bijvoorbeeld zijn vriend Lodewijk Asscher — die Pieter ooit wethouder in Amsterdam maakte — vele malen de tering gescholden. Neem nu dit stuk van mij uit 2013 — Nazisme-en-Jodenhaat-bevorderaar Lodewijk Asscher wil respect — dat aldus begint:

“U moet mij maar op mijn woord geloven als ik zeg dat ik zeer van hoffelijkheid en vriendelijkheid houd. Maar hoe komt het dan dat ik Lodewijk Asscher heb uitgemaakt voor erfelijk belaste en gedegenereerde Stockholmsyndroomjood? Dat ga ik uitleggen in het hiernavolgende.”

Onder dat stuk staat een selectie uit mijn odes aan niet alléén Asscher, maar aan verschillende PvdA-iconen. Lees bijvoorbeeld eens mijn lofzang op Michiel Servaes (PvdA) en Kati Piri (PvdA). In die tekst komen zowel mijn schuimbekkend-scheldende kant alsook mijn Breivik-neigingen(!) naar voren.

Soms ben ik wel eens bang dat ik met mijn heftige scheldkritieken mensen als Nihil Rampdaas over de rand heb geduwd. En zou ik hebben bijgedragen aan de zelfmoord van de linkse carrière-Jodin Evelien Gans? Maar dan stel ik mezelf gerust: een kans op zelfmoord-vanwege-kritiek is bij linkse types gering, want ze zijn over het algemeen geheel feiten-resistent.

Overigens & Anderzijds: als ik zelf vind dat ik over de schreef ben gegaan, ben ik niet te beroerd om mijn excuses aan te bieden. En zal ik nu nog ’s lekker grof over de schreef gaan? En nu al tevoren vaststellen dat ik daar géén spijt van zal krijgen? Daar gaan we. Die Nihil Rampdaas had een vriendje, de vroegere huisneger van de Volkskrant, namelijk zijn collega-blauwe-rukker Stephan Sanders met wie Ramdas ooit het programma “Het Blauwe Licht” presenteerde. Over exotische adopteling Sanders heb ik onder de titel “Stephan Sanders leert foute Joden een lesje” ook ’s wat geschreven. In dat stuk kan de lezer nog ’s scherp proeven waarom ik zo’n godvergeten gloeiende pesthekel heb aan die links regressieve types waarbij Pieter Hilhorst wenst te horen: met hun “Israël-kritiek”, hun islamofilie, hun perverteringen, hun zelfgenoegzaamheid om hun . . . . . . oh-wat-zijn-wij-bijzonder-met-onze-tegendraadse–meningen. Terwijl ze dus geestelijk helemaal nep-linkse monopolie-mainstream zijn. En al hun hele leven op haarscherpe carrière-koers liggen.

Kijk, Pieter. Ik citeer tot slot een brokkie uit een van de honderden stukkies die ik sinds 2006 heb geschreven op mij marginale weblogje. Het stukkie heet “Satanskindjes Janneke Stegeman en Alain Verheij verklaren hun liefde aan het Grootste Kwaad uit de wereldgeschiedenis: de islam”. Zo’n titel boeit jou natuurlijk niet. Wéér zo’n rechtse extremist! Maar ik analyséér, beste jongen, en jij hebt géén weerwoord. En dat ga jij je pas realiseren als je zo’n weerwoord gaat proberen. Geloof me. Ik heb ervaring. Ik doe al 30 jaar niks anders dan weerwoorden formuleren op linkse gekte. Onderstaand stukje linkse gekte uit jouw mond, opgedragen  aan Ramdas, is illustratief. Wat moet je antwoorden op een gek, jij dus, die meent dat . . . . . . nou, ja: ga maar ’s lezen wat jij meende. En wat kan een normaal mens daar nou ánders op antwoorden dan: je bent gestoord, Pieter.

Dit stuk is op zaterdag 20 april ook geplaatst op Veren of Lood.

________________

Jinek, Eppink, Baudet en ook nog Annejet van der Zijl

Annejet van der Zijl vertrouwt Thierry Baudet niet helemaal. Of zelfs helemaal niet.

Eerst even een terzijde. Ik heb vele kritiekjes geschreven over NPO-programma’s. En als je dat doet via de computer-terugkijk op NPO-start dan moet je, al analyserende, nog wel ’s “terugspoelen”. Bij de NPO hebben ze gezorgd dat “de band” dan meestal vastloopt, zodat je moet F-5-en en weer helemaal opnieuw moet beginnen inclusief de reclame. Slimme zet, die voortdurende “vastlopers”: verhoging van de kijkcijfers én van de reclame-inkomsten.

Enfin, Jinek had Baudet en Eppink aan tafel, want ter Jinek-redactie hebben ze ook gemerkt dat Baudet de kijkcijfers omhoog jaagt en bovendien: als je dermate grote winnaars niet aan tafel uitnodigt, ga je wel érg in de gaten lopen. Spartacus van GeenStijl heeft ook gekeken en hij meent: “Was een vreemde uitzending, want ze liet iedereen uitpraten.” Nou daarop valt af te dingen. Als Baudet na een betoogje aan een apotheotische uitsmijter begon, snepte ze er wel degelijk tussen.

Onder Jineks quasi-neutrale houding loerde de vijandigheid. Je merkte dat bijvoorbeeld toen Eppink zei dat het EU-parlement heel nodig oppositionele leden moet krijgen omdat wat er nu zit vooral aan zelf-felicitatie doet. “Dat hebt u zelf jarenlang ook gedaan.” (Op 10:30) Terwijl toen aan tafel toch al gemeld was dat ex-VVD-er Eppink zijn Saulus-Paulus-moment inzake de EU  reeds in 2016 had gehad toen hij merkte hoe de redelijke verzoeken van David Cameron door de EU geweigerd werden.

Maar het belangrijkste (minuut 19 en verder) was Jineks van leugenachtigheid druipende huichelarij toen ze net deed of geen idee had van de gevolgen van de moslim-immigratie voor West-Europa.

Baudet: “Je herkent in heel veel gevallen gewoon je eigen land niet meer.”

Jinek: “Wat bedoel je precies met je herkent je eigen land niet meer? Ik snap het niet zo goed.”

Baudet: “Dat is dan heel merkwaardig. Ik denk dat ontzettende veel mensen in Nederland dat wél begrijpen.”

Jinek: “Bedoel je dan dat mensen er anders uit zien, of dat er andere dingen verkocht worden. . . . .”

Baudet: “Wat denk je van al die enorme flatgebouwen met al die schotelantennes, die allemaal op Al-Jazeera gericht zijn. Kijk, we kunnen nu een soort van verstoppertje gaan zitten spelen hier op televisie en net doen op je nergens last van hebt. Iedereen in Nederland ziet dat er in de afgelopen decennia veel te veel immigratie is geweest. Ongecontroleerde immigratie waarbij we totaal niet heben gekeken naar cultuurverschillen, waarbij in moskeeën haatpredikers . . . . .”

En dan snept Jinek ertussen, want islam-kritiek dat kan natuurlijk niet. Je zou willen dat zo’n blondje dat uitsluitend omhooggevallen is omdat ze mooi is en precies binnen de pc-lijntjes kleurt eens een keer een boek onder haar neus gelegd zou krijgen dat buiten haar oogkleppen-zicht valt. Bijvoorbeeld: het boek van Sam van Rooy dat ik besproken heb onder de titel Tsunami’s van wurgende werkelijkheid! Sam van Rooy’s “Voor vrijheid DUS tegen islamisering”. Daarin staan honderden voorbeelden van wat Jinek voorgeeft niet te zien.

Zeer bijzonder vond ik de sceptische kop van Annejet van der Zijl, die door Jineks regisseur enige malen goed in beeld werd gebracht. De argwaan dróóp van d’r smoel. Gegarandeerd dat ze niet zo had gekeken als in plaats van Baudet er een salafist in vol ornaat had gezeten met de bijbehorende ideeën.

Van der Zijl, die aan tafel zat omdat ze het pc-verhaal mag schrijven voor het boekenweekgeschenk van volgend jaar, vertelde dat ze dol is op lezen en op vacantie altijd een stapel boeken meeneemt. Waarna (op 32:14) Baudet haar vanaf de overkant van de tafel liefdevol een exemplaar van zijn “Natiestaat” aanreikte. Waarop Van der Zijl: “Ik weet niet of dat nu een boek is waarin ik me kan verliezen.”

Nou, dat hadden we al van haar gezicht af kunnen lezen.

OVER JINEK HEB IK WEL ‘S MEER WAT GEZEGD

Eva Jinek is géén nazi, alleen maar ’n regressief-linkse trut

Het zijn echt onzettende viezeriken, Jinek en Jesse, met hun kindermisbruik om Trump te besmeuren

Wat is het toch een smerig wijf, die Jinek: eerst 5 minuten over MeToo en kite-surfen en dan pas die foute Jood Lodewijk Asscher over Trump-ambassade-naar-Jeruzalem

Eva Jinek, Duitse Herder, Vlad Tepes, Goede John

Eva Jinek: “Donald Trump schokte de wereld met zijn verkiezing tot Amerikaans president”

Bij Jinek: Barbara Barend misbruikt Abdelhak Nouri om islam te promoten

Eva Jinek nam persoonlijk besluit: géén Trump-afzeik-gezeik in uitzending!

Moslimbelgenmoppen bij Jinek: Nico Meijering en Beatrice de Graaf

Fout wijfje Jinek helemaal blij met CNN-Maffia

Extreem gesubsidieerde Jinek doet een Jan Muldertje en wil steun voor bijstands-meisje afpakken

Eva Jinek en Peter R. de Vries proberen de fatsoenlijke burgemeester van Weert als krypto-racist te framen

Baudet bij Pauw & Jinek gelyncht en Wester helpt flink mee

Jinek en Pechtold tonen hun nare karakter bij het naaien van Roos en Pauw laat het gebeuren

Ayaan Hirsi Ali, Linda Sarsour, Nawal Mustafa, Eva Jinek

Eva Jinek weet zeker dat Nazisme helemaal niet zo’n slechte ideologie is

DWDD, Nieuwsuur, Jinek: één hysterische anti-Trump-hersenspoeling

Bij Jinek etaleert Charles Groenhuijsen zijn geweldige oordeelskracht over Obama en Trump

Eva Jinek onterecht besmeurd door mede-collaborateur Malou van Hintum

Graag 10 jaar dwangarbeid voor Jinek

Misdadig naïeve Jinek produceert dom, zelfvoldaan en comfortabel links gelul over Amerika

Een krankzinnige Jood bij Jinek! Ruben Oppenheimer over “de Profeet”!

Eva Jinek pakt de huicheldraad weer op

Eva Jinek & asielzoekers: smugness to the max!

Bij Jinek: het foute advocatengelul van Bénédicte Ficq en we hebben het ook over negers

Eva Jinek wil niet richting Auschwitz en blijft haar islam-intuïtie onderdrukken

Art Rooijakkers en Eva Jinek zwijgen 2 uur lang over de Allahfant in de kamer, maar “Appa” mag zijn vuiligheid vrijelijk spuien

Suad Mokhtari, Abdul Mohaimen-Amer en Malika Ouacha vertellen bij domme doos Eva Jinek dat juist moslims het slachtoffer zijn van de Parijse aanslagen en mega-domkop Huub Stapel zwatelt ook mee

_______________

Zwarte homo-conservatief Rob Smith geïnterviewd door Candace Owens

Interessant interview. Wat notities gemaakt die ik hieronder uitwerk. Candace Owens en Rob Smith zijn vertegenwoordigers van de zwarte beweging die gaat onder vlaggen als #Blexit en #walk away from the plantation. Het is een beweging die genoeg heeft van het betuttel-racisme van de Democrats. Terzijde: dat ik dát nog mag meemaken! Nadat in 1998 mijn stuk “De neger als mens” door de reactie van Letter & Geest (Trouw) werd geweigerd.

De homo-emancipatie-beweging, zegt Smith, wordt overheerst door het transgendergedoe, dat niks meer te maken heeft met emancipatie en het recht van bestaan, maar gaat over een bordje op een wc. Het gaat niet meer om iets reëels, maar om extreem deug-signaleren. En er zitten nare kanten aan, zoals tot vrouwen omgebouwde mannen die bij sport in vrouwen-competities meedoen. Kleuters die zeggen dat ze voelen eigenlijk tot het andere geslacht te behoren, worden al hormonen toegediend waarmee onomkeerbare processen in gang worden gezet. Zó open-minded en tolerant zijn die ouders! Als je rustig wacht tot die kleuters mentaal volwassen worden, zijn het in bijna alle gevallen gewone homo’s of lesbo’s. Maar als je dat zegt, krijg je het etiket ”transfoob”. Links is niet meer in staat tot een dialoog en doet niks ander meer dan framen en uitsluiten. Deze narcisten zijn niet meer bezig met iets bouwen, maar met alles kapot maken wat ze niet zint. Ze zijn diep narcistisch en spelen  voortdurend het slachtoffer.

Rob Smith overtuigt Candace Owens dat de Gay Pride moet blijven bestaan voor de jongeren, want dat soort gedoe is een fase waar je als lesbische homo doorheen gaat, een fase waarin je de bevestiging zoekt dat je er publiekelijk mag zijn. En misschien is het zelfs slechts een fase in de evolutie van de homo-emancipatie-beweging.

Smith zegt dat het uit de kast komen als een zwarte conservatief veel zwaarder was dan het uit de kast komen als homo. Je wordt uitgseloten, gedemoniseerd, voor gek verklaard en je verliest vrienden, die dus geen vrienden blijken te zijn. Je wordt ook verweten in de kaart van de “witte supremacisten” te spelen. Linksen zeggen ook dat Owen en Smith het doen voor het geld en de glorie, terwijl de waarheid is dat banen voor hen gesloten werden, ze minder verdienden en allerlei haat over zich heen kregen. Links zijn, Trump haten en het slachtoffer spelen, is echt een stuk makkelijker en lucratiever.  Smith houdt jonge zwarten voor dat de Democrats willen dat ze zich slachtofer blijven voelen, zodat ze hen betuttel-racistisch kunnen blijven controleren. Veel zogenaamd “progressieve” bladen en tv-programma’s spreken niet voor zwarten of de LGTB-gemeenschap, maar zijn propaganda-platforms voor de Democrats. De linkse media maakten meteen het slachtofferschap van Jussie Smolett zo groot mogelijk, totdat bleek dat het een hoax was.  Het is een tegenstelling: linksen zijn constant aan het deug-signaleren dat ze zo dol zijn op LGBT-ers, en tegelijk hebben ze het nodig dat ze als “onderdrukt” gezien blijven worden. Dan is het natuurlijk lekker om de Trumpianen van die onderdrukking de schuld te geven.

Maar Amerika is misschien wel het beste land ter wereld voor homo’s en lesbo’s. In Amerika worden geen homo’s van flatgebouwen gegooid, zoals in een bepaalde andere cultuur die door de linksen wordt gepropageerd en omarmd. (Typisch toch dat beiden in deze conversatie de woorden islam en moslim niet bezigen.) Voor Smith was het keerpunt de Orlando terreur-aanslag van 2016 toen 49 homo’s en lesbo’s in een nachtclub werden doodgeschoten door een ISIS-aanhanger. Tot op dat moment was Smith een gewoon homo-linkserdje. Na de aanslag begonnen linksen de islam schoon te praten nog vóór ze de doden betreurden. Je mag er in links Amerika gewoon niet over praten, maar je kunt, vindt Smith,  best de radicale islam critiseren zonder islamofoob te zijn. (Op 33:20. Zó geïndoctrineerd en bang zijn ook deze twee dus ook: dat ze het woord “islamofoob” serieus gebruiken en denken dat er best een goede islam kan zijn. Ja, stel je voor zeg, dat een goede islam niet mogelijk is! Wat moeten we dan?) Homo’s zegen tegen Smith dat ze blij zijn dat hij de connectie islam en homohaat legt, omdat zij zelf het niet durven, want daar staat uitsluiting en misschien baanverlies op. Owens zegt dat ze het niet kan bevatten dat radicale moslima’s als Linda Sarsour op het schild der Democraten wordt geheven.

Smith denkt dat de Democrats en met name de types die zich verenigd hebben in uitsluiting van alle blanke hetero-mannen en in haat voor Amerika bij de verkiezingen van 2020 een nog grotere schok gaan krijgen dan bij de presidents-verkiezingen van 2016. De Democrats zullen uit hun Trump-haat-modus moeten komen en weer een normale dialoog met anders-denkenden moeten aangaan.

______________________

Het geloof der kameraden in de hervormbaarheid van de islam: Bassam Tibi en Ruud Koopmans en Ayaan Hirsi Ali en Vrij Links en . . . . .

Zie “ApostateProphet”: “Can Islam Be Reformed?”

Eerst was er deze week Jan Bockma, hoofdredacteur van Vrij Links,  die met behulp van een weledelzeergeleerde nog maar eens het sprookje de wereld inhielp dat “de islam” áls islam en “islamitische geleerden” vanuit islamítische inspiratie in Oude Tijden helemaal dol waren op de Socratische principes. Kolder natuurlijk, maar bij Vrij Links hebben ze helemaal ingezet op de Goede Moslim die nog eens een Goede Hervormde Islam gaat produceren. Opvallend was Bockma’s afkeer van Forum voor Democratie die sprak uit zijn formuleringen. De titel van zijn stuk was “Hoe Forum voor Democratie vrijdenkers verraadt” en een alineaatje luidde:

“Verraad aan de vrijdenkers in andere culturen – waaronder moslims! – die ook nu nog een dure prijs betalen voor het bevechten van die vrijheid. En dat is niet alleen verraad van Thierry, maar ook van zijn partijgenoot Paul Cliteur, die zich als voormalig voorzitter van het Humanistisch Verbond altijd hard heeft gemaakt voor die vrijdenkers, maar ze nu keihard in het gezicht spuugt door achter deze sprookjes aan te lopen. Het is een judasstreek, om maar eens een christelijke metafoor te gebruiken ( . . .).”

En toen was er een interview in de Volkskrant met Kardinaal Bassam Tibi, de Paus van de hervormbaarheidsgelovigen. Maar ook Janny Groen kreeg niet meer uit de oude baas dan de blote ponering-bewering dat er heus een onderscheid gemaakt móét worden tussen islam en islamisme en dat er een Goede & Verlichte & Europese islam mogelijk is. Want als zwarte medehumanisten in Senegal Tibi ooit verzekerden dat er zoiets als een Afrikaanse islam bestaat, dan moet er toch ook een Europese islam mogelijk zijn. Ja toch? Nee dan?

Nee dus. Tibi wordt in de kop van het Volkskrant-artikel weliswaar als “politicoloog” aangekondigd, maar hij is toch vooral een gelovige. Hij was In 2012 ” ingestort na een hausse van smerige aanvallen uit linkse hoek” en het kostte hem drie jaar om er “met hulp van psychotherapie en ­Allah, weer bovenop te komen. Allah was belangrijk voor me in die ­periode.” Ja, dat is een bekend verschijnsel: verwardheidsproblemen bij moslims. En als er ook nog een “linkse”  component bij zit, dan is psychose wel helemáál verzekerd. De islam: een religie dóór en vóór psychopaten. Deze gelovige “politicoloog”, die bij zijn arbeid door Allah wordt geholpen, ga ik niet serieus nemen.

Althans. Zijn geloof in de hervormbaarheid van de islam neem ik niet serieus. Zijn waarschuwingen voor wat hij “islamisme” noemt zijn uiteraard tekenen aan de wand van het Huis van het Westen. Tibi is niet voor niks zo schizofreen geworden. Hij waarschuwt, ook in dit interview, dat het Westen moet ophouden de leugens van de gesubsidieerde moslim-organisaties te geloven, want het zijn wolven in schaapskleren, vooral als ze óók nog vanuit Saoedi-Arabië, de Golfstaten of Iran worden gesteund. Hij is echt wanhopig en dat geldt eigenlijk voor de meeste islam-critici wereldwijd.

Maar nee dus. De islam is niet hervormbaar. Want de Koran geldt als het letterlijke en “ongeschapen” woord van Allah dat al voor de oerknal door het nog niet bestaande universum zweefde. En ik wens elke hervormer geluk die deze oerkern van de islam — dus niet de kern van zoiets als “het islamisme” — wil hervormen. De Hadiths van de mythische Mohammed zijn nog een graadje agressiever en wreder dan het woord van Allah Himself en op “belediging” van deze moordenaar en slavenhaler reageren moslims nóg hysterischer dan op “bezoedeling” van de Koran.

Ayaan Hirsi Ali heeft eens uitgezocht wat je allemaal zou moeten “hervormen” in de islam om de leer een beetje humaan te maken. Nou, dat komt neer op het afschaffen van de islam.

Ruud Koopmans heeft in zijn boek met dodelijke precisie aangetoond hoezeer en met hoevelen de moslimische gelovigen er wereldwijd van overtuigd zijn dat het vergif van de islam helende godendrank is en dat het precies de islam zelf is, en niks anders, die voor zoveel ellende zorgt. Maar ook Koopmans heeft voor zichzelf een sprookje geschapen — uit sociale angst of om Fidan Ekiz te helpen — namelijk dat er een Gouden Tijd van de islam zou zijn geweest waarop hervormers terug zouden kunnen grijpen. Maar dat is een leugen, zoals ik uitgebreid heb aangetoond. De islam heeft niks anders “geproduceerd” dan bloedbaden en alleen nog een paar eeuwen kunnen parasiteren op pre-islamitische Oriëntaalse beschavingen voordat Al-Ghazali definitief het licht uitdeed.

Sprekend over zijn geestelijk instorting zegt Tibi nog dat de “smerige aanvallen uit linkse hoek”  op zijn persoon tot reden hadden “omdat ik het islamisme in een adem noemde met andere totalitaire bewegingen als het nazisme en communisme”. Bijna goed! Niet “islamisme”, maar de islam als geheel is een nazisme avant, pendant et après la lettre.  Er zijn gematigde moslims, maar dat zijn ze ondanks en in weerwil van de onhervormbare islam.

Een vraag waarop ik nog nooit antwoord heb gekregen, is de vraag die Hans Teeuwen 150 jaar geleden tijdens een etentje al eens stelde aan de toen aantredende leider van de PvdA, Wouter Bos: “Noem mij eens iets goeds wat de islam ons heeft gebracht wat we hier nog niet hadden?” Ik formuleer dat anders: noem mij eens één goed principe in de islam waaromheen een sucesvolle hervorming van de islam zou kunnen clusteren?

Iemand?

UPDATE 15 MEI 2019: Katiana Kayvantash, “De verlichte, milde versie van de islam is onvindbaar: politici en media vertonen struisvogelgedrag” https://opiniez.com/2019/05/12/de-verlichte-milde-versie-van-de-islam-is-onvindbaar/kayvankat/ Zie in dit verband ook mijn stuk “Het misdadige onbenul inzake de islam van Asscher, Segers en Buma” https://martienpennings.wordpress.com/2018/09/20/het-misdadige-onbenul-inzake-de-islam-van-asscher-segers-en-buma/
________________

Dit artikel is ook verschenen op “Veren of Lood”. Daar staan ook reacties onder.