Op dinsdagmorgen 24 juli 2012 rukte ik uit de monding van de vuilcontainer die voor mijn voordeur in de Grote Stad staat een fors pak verstoppend papier. Ik mopperde luidop in mezelf. Aan de overzijde van de straat liep een jonge Marokkaan met de betreffende motoriek. U kent de betreffende motoriek? Niet? Dan ga ik het ook niet uitleggen. Hoe dan ook, die Marokkaan schreeuwde tegen me iets van “mongool”. Vervolgens kwamen snel achter elkaar drie gedachten in mij op: “de ramadan is begonnen” en “die types hebben geen ramadan nodig om agressief te zijn” en “hij dacht natuurlijk dat ik dat pak papier zelf had geprobeerd in die container te proppen”.
Ik liep mijn straat uit en kwam op die hoogzomerse morgen achter elkaar drie moslima’s tegen die zich hadden ingepakt alsof het hartje winter was en alsof ze het hadden afgesproken: dubbeldekshoofddoek, vormeloze jurk tot op de grond plus lange overjas.
Tussen de middag kwam ik een jonge Marokkaanse vader tegen met drie kinderen om zich heen. Twee jongetjes met ontbloot bovenlijf die op het trottoir liepen te voetballen en een klein ingetogen meisje van misschien acht of negen dat ingepakt was als de moslima’s van die morgen, maar toegegeven: zonder overjas. Ja, ik ben er wel aan gewend dat in mijn wijk 500 keer per dag naar mij geschreeuwd wordt “Islam is hier! Islam is hier! Islam is hier!”, maar het is net of het de laatste tijd nog vaker en met nog meer nadruk wordt geblèrd. Blijkbaar had de vader mijn blik, die van het meisje naar de jongens en weer terug was gegaan, juist geïnterpreteerd: “smerige leip!” klonk het achter mijn rug.
Ik was op weg naar de supermarkt en daar aangekomen vond ik een stelletje puberende VMBO-meisjes van Surinaamse afkomst voor de deur. Een vette creoolse stak een stuk koek in haar brutale bek en smeet met totale onverschilligheid de zak waaruit ze het gehaald had op straat. Een meter achter haar stond een lichtgetinte veegmijnheer in een oranje hes naast een gemeentewagentje de troep van de stoep te vegen. Nee, ik verzin echt niks. Veegmijnheer en ik barstten bijna tegelijk in protest uit. Ik weet niet meer wat ik zei. Ik herinner me alleen het extreme geschreeuw van de vijf lichtgetinte tot zwarte pubers recht in mijn gezicht. Ja, op zo’n moment worden ze toch erg rasbewust tegenover een ouwe bleekscheet.
Die supermarkt is trouwens op nog geen honderd meter van de plek waar Theo van Gogh is afgeslacht. Vlakbij op de hoek is een zeer luxe Turkse kapperszaak, die duidelijk is ingericht door mensen die echt wat geld kwijt moesten. Als ik trouwens af en toe zakenrelaties informeel zou willen ontmoeten, zou ik die kapperszaak gebruiken als trefpunt. Er worden aan de lopende band die typische opgeschoren Turkse en Marokkaanse achterhoofden á la Himmler geproduceerd.
Wat zegt U? Inderdaad, dat is precies die hoek waar die Marokkaan door die achteruit rijdende Surinaamse dood gereden werd, nadat ze beroofd was door die betreffende Marokkaan. Dat is inderdaad óók die Surinaamse die nu nog ondergedoken zit vanwege angst voor represailles uit de hoek van het geloof van de vrede. En dat is inderdaad voorts die doodgereden Marokkaan die dezelfde morgen van de overval nog voor de rechters had gestaan vanwege een overval op een Xenos-winkel waarbij hij een pistool tegen het hoofd van de bedrijfsleider had gezet. Die Marokkaan dus van wie de familie bleef beweren dat het zo’n fijne jongen was en voor wie later nog een protestoptocht door de buurt werd gehouden: voorop baardmannen, daarachter hoofddoeken en daarachter de rest. Onder wie de goede, nette, en positieve autochtone buurtbewoners.
Enfin, ik de supermarkt in. Het was blijkbaar een van die dagen. Twee zwarte vleermuizen, waarvan één met niqaab, stonden af te rekenen bij de kassa. Ik werd verdrietig, wanhopig en woest. Ik zei tot driemaal toe terwijl ik bleef stilstaan: “En dat moet ik tolereren in mijn land.” De vleermuizen zwegen.
Al winkelend dacht ik aan de Vlaamse vriendin die mij de vorige avond had gebeld en die in de grote Vlaamse stad door omstandigheden bij de nachtapotheek een recept had moeten ophalen in een Marokkaanse wijk. Het stortregende en de apotheek bleek een ijzeren rolluik in de muur te zijn, zonder verlichting of beschutting plus een stem uit een luidspreker die vertelde dat er alleen gepast contant geld werd aanvaard. Dus ingeval van nood – en bij een nachtapotheek is dat nu eenmaal altijd het geval – moet je dat gewoon maar even van tevoren weten. Mijn vriendin reclameerde. De luidsprekerstem legde uit dat hij meerdere keren was overvallen en de laatste keer met een pistool tegen de kop. Cultuurverrijking.
Hebt u trouwens die nieuwe serie van de VARA gezien met de titel Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap waarin goede, geleerde en positieve mensen uitleggen dat de multiculturele maatschappij fantastisch is, dat onze steden helemaal niet onveiliger zijn geworden en dat het allemaal in de dirty mind van de Beobachter zit? Ik zag eergisteravond de serie een paar minuten lang voorbijkomen: presentator Pieter Hilhorst keek als een verschrikt konijn in de camera terwijl hij uitlegde hoe mooi de werkelijkheid in elkaar stak.
Toch valt er nog wel wat te verbeteren aan die werkelijkheid. Peter Sutherland, voorzitter van de commissarissen van Goldman Sachs International, voormalig voorzitter van oliegigant British Petroleum, tegenwoordig voorzitter van het “Wereldwijde Forum voor Migratie en Ontwikkeling” en ook nog “speciale VN-vertegenwoordiger voor migratie” geeft aan hoe de realiteit in West-Europa nóg rooskleuriger kan worden. Wat zegt u? Een loopjongen van de multinationals? Hij meent in elk geval dat migratie in sommige EU-landen een “zeer belangrijke stuwkracht [is] voor de economische groei, hoe moeilijk het ook mag zijn om dit uit te leggen aan de bewoners van deze staten”. Cultureel homogene landen zijn sowieso helemaal niet zo’n goed idee, vindt Sutherland: “[Culturele homogeniteit] is, naar mijn mening, precies datgene waarvoor de Europese Unie haar best zou moeten doen om dat te ondermijnen”.
Wat zegt u? Zo expliciet heb ik het nog maar één keer gehoord? Ja, precies: die ene andere keer was toen de spindoctors van New-Labour toegaven dat de “Blairites” er vanaf het begin op uit waren geweest de neuzen van cultureel conservatieven in een diversiteits-brij te duwen: “To rub their noses in diversity.”
Peter Sutherland: hebben ál die eurofielen nou van die rotkoppen? Malmström, Ashton, Barosso, Van Rompuy . . . . . .
Wat zegt u? Moet ik nu eindelijk eens naar Gerdi Verbeet en twee minuten stilte? Ach ja, natuurlijk! Ik wilde alleen even summier de directe context aangeven van waaruit ik spreek. Summier: want rond de multikul kan ik gemakkelijk een encyclopedie aan elkaar associëren.
Ik heb Gerdi Verbeet ooit de tweede terroristenhoer genoemd na Hare Majesteit koningin Beatrix. Dat komt: beiden hebben de terrorist Mahmoud Abbas ontvangen, de Majesteit in privé-audiëntie, dat wil zeggen dat ze deze moordenaar, fanaticus en Holocaust-planner echt graag wilde ontmoeten en Gerdi Verbeet was zo enthousiast dat ze hem spontaan op het Binnenhof omarmde en kuste.
Misschien moeten we op deze dag van géén twee minuten stilte er nog maar eens aan herinneren dat Mahmoud Abbas een aandeel had in de voorbereidingen op de moord op de Israëlische atleten tijdens de Olympische Spelen van München van 1972.
Palwatch, de Israëlische organisatie die dagelijks de stroom gif in kaart brengt die de “Palestijnse” officiële media produceren, heeft uit een brief geciteerd van de “Palestijnse autoriteit” aan de huichelaar Jacques Rogge, de voorzitter van het Internationale Olympische Comité. De brief betuigt instemming met het besluit van het comité om géén twee minuten stilte in acht te nemen tijdens de opening van de spelen in Londen om te herinneren aan de moord op elf Israëli’s in 1972.
Merkwaardig, want Londen is veranderd in een oorlogszone met een Aufwand aan militairen, bewakingspersoneel en politie die in “vredestijd” nog nooit vertoond is. Moeten we nog meer bewijs hebben dat de Vierde Wereldoorlog (de Derde was de Koude) allang begonnen is? En wie is eigenlijk de vijand? Dezelfde toch die in München toesloeg?
Palwatch legt ook de stuitende huichelachtigheid bloot van deze brief, die model kan staan voor de walgelijke hypokrisie die de hele Arabische wereld kenmerkt en de hele “cultuur” van de islam. De brief zegt:
“Sports are meant for peace, not for racism ( . . .) Sports are a bridge to love, interconnection, and spreading of peace among nations; it must not be a cause of division and spreading of racism between them [nations].”
Intussen is die hele Arabische wereld, is die hele islam al 1400 jaar geheel opgetrokken uit oorlog, racisme en liegen, liegen, liegen. Palwatch geeft de voorbeelden van de heldenverering die door de “Palestijnse Autoriteit” tot op de dag van vandaag wordt betoond aan de moordenaars van München.
Ik heb het al vele malen herhaald en ik doe het weer:
32 417 Kabinetsformatie 2010
Nr. 36 MOTIE VAN HET LID HALSEMA C.S.
Voorgesteld 27 oktober 2010
De Kamer,
gehoord de beraadslaging,
overwegende, dat iedereen in ons land gelijkwaardig wordt behandeld . . . . . . [blah-blah-blah] . . . . . VERZOEKT DE REGERING IN WOORD EN DAAD UIT TE DRAGEN DAT HET TEGENGAAN VAN ISLAMISERING GEEN DOELSTELLING VAN BELEID IS, en gaat over tot de orde van de dag.
Halsema, Cohen, Pechtold, Roemer
Dit gaat natuurlijk niet over Gerdi Verbeet alleen, dit gaat over een hele Westerse cultuur die steeds meer het morele spoor bijster raakt, over een linkse mega-kliek die zich zodanig heeft ingevreten in alle subsidie-niches van West-Europa en vooral van Nederland, dat ik mijn cultuur in totaliteit als mij geestelijk vijandig ben gaan ervaren.
Een voorbeeld? De zomercolumn van het NOS-journaal kwam deze zelfde vrijdagmorgen 27 juli 2012 uit Gaza en was van correspondente Monique van Hoogstraten. Het was inderdaad weer de gewone tendentieuze smeerlapperij, waarin de Gazanen als arme en in dat kleine landje door Israël opgesloten gevangenen werden voorgesteld. Dat de Gazanen hun relatieve onvrijheid vooral aan hun eigen maffia’s te danken hebben, werd niet vermeld. Van Hoogstraten had laten filmen op het strand van Gaza. Het was er erg druk en de indruk van benauwdheid die daardoor werd opgeroepen was ongetwijfeld door mevrouw Van Hoogstraten zo bedoeld. Een indruk van benauwdheid die nog versterkt werd door de warme kleding die vooral de vrouwen op het strand droegen. Dat herinnerde mij weer aan het feit dat de islam óók gedefinieerd kan worden als een gesystematiseerde obsessie met wat mensen tussen hun benen hebben en daardoor realiseerde ik me weer dat de drukte in Gaza in het algemeen vooral te maken heeft met het tomeloze aanfokken dat de islamitische “cultuur” kenmerkt. Mevrouw Hoogstraten had buiten het strand een paar heel vieze en armoedige plekjes gevonden in Gaza en ze in close-up gefilmd. De uitzinnige luxe en overdaad die Gaza ook kenmerkt en waarvan vooral de Hamas-maffia geniet, had ze zorgvuldig buiten beeld gehouden. Ja, mevrouw Hoogstraten leverde weer een fijne en subtiele bijdrage aan de Israël-haat en zo indirect aan de Jodenhaat in Nederland.
Hoe vat ik het samen? Als het in één beeld moet dan is het dat T-shirtje dat al een jaar of zeven aan een ongebruikt lampehaakje aan mijn plafond hangt. Het is een kleine maat en het is een pro-Israëlisch T-shirt: blauw-wit, ster van David, Hebreeuwse tekst. Ik wilde het cadeau doen aan een nichtje, dat op dat moment een jaar of veertien was. Maar ik bedacht dat ze er in Nederland en zeker in mijn stad niet veilig mee over straat kan. Punt. Ja, wat valt er meer te zeggen? Dat we er met zijn allen nog maar eens diep over moeten nadenken?
Ik schreef het nog niet zo lang geleden en ik herhaal het hier nog maar eens:
Kijk naar dit smoel op 1:53 van dit filmpje. Kunnen we dat voor eeuwig het icoon maken van de liefde voor al wat linkse terreur en “anti-Zionisme” heet? Dit is PvdA, Groen-Links en SP in één Aangelaat van de Ander gevangen. Zie hoezeer Liefde vol Dierlijke Overgave aan het Absolute Kwaad kan zijn. Dit is het gezicht van de Morele Verrotting van het Westen. Aanschouw deze gloriërende zelfmanifestant in haar Totale Domheid. Ga kijken hoe vaak ze koket heur haar opzij doet terwijl ze kamerbreed haar narcisme etaleert. Wat is zij toch een diepvoelend prachtmens! Natuurlijk blijft Beatrix de Eerste Terroristen-Hoer van Nederland. Daarvoor is zij de Majesteit en bevriend met de hoogste kringen in het prachtland Jordanië. Zou ook Zij in Haar privé-audiëntie antisemiet, negationist en moordenaar Abbas een knuffel hebben gegeven?
Gaan we het nog uitleggen? Van Israël en Abbas die in de traditie van leiderschap staat van de Moefti van Jeruzalem en Arafat? In de traditie dus van Hitler, Goebbels en Himmler? Nee, dat gaan we niet meer doen. Wij zingen, op de wijze van It’s a Long Way to Tipperary:
Wij zijn klaar met redeneren
Met redeneren zijn we klaar
Wij zijn klaar, klaar, klaar met redeneren
Met redeneren zijn we klaar.
_________________
Martien Pennings 