Aan het einde van onderhavig stuk staat een opsomming van drie soorten stukken met een Holocaust-tintje die ik in de loop van de jaren heb geschreven: de vele mei-stukken (Dodenherdenking), een paar novemberstukken (Kristalnacht) en een paar oktoberstukken (Collaboratiedag).
Die laatste dag is natuurlijk niet oficieel, maar door mij persoonijk ingesteld om te gedenken dat op 27 oktober 2010 de ultieme collaboratie van de Nederlandse links-regressieve elite met de nazistische islam plaats vond. Op die dag namelijk trad het gedoogkabinet Wilders-Rutte-Buma aan. Femke Halsema nam diezelfde dag het initiatief tot een motie, mede ondertekend door A. Pechtold, E. Roemer en J. Cohen die Kamerbreed werd aangenomen met uitzondering van de stemmen van SGP en PVV.
De motie had tot strekking dat aan de islamisering van Nederland niks in de weg mocht worden gelegd. Echt waar? Echt waar! Kijk maar:
De twee officiële herdenkingen — Dodenherdenking en Kristalnacht — zijn de laatste decennia gekaapt en gepolitiseerd door pervers links bij wie Israël het kwaad is en de moslims de nieuwe Joden zijn. Femke Halsema is altijd een exponent geweest van dit perverse links, zoals ze rond de opening van het Holocaust-museum opnieuw bewees. Ook over deze intellectueel en moreel inferieure vrouw heb ik veel geschreven.
Nadat dus pervers links zowel 4 mei als 9-10 november jarenlang heeft gepolitiseerd, heeft nu dus deze pervers linkse politica haar macht als burgemeester van Amsterdam misbruikt om de belangrijkste lezing op 4 mei op de Dam te kapen teneinde die . . . . . . te depolitiseren! Aldus kondigde zij aan in een uitzending van Nieuwsuur. Mevrouw en haar pervers linkse côterie bespeuren blijkbaar dat ze te ver zijn gegaan.
Daarmee voldoet ze schijnbaar aan een ook door “rechts” breed gedragen sentiment dat we “bij de kern” dienen te blijven. Zo vroeg Uri van As, met wie ik het normaal gesproken altijd eens ben, zich in 2018 af waarom er altijd oeverloos gezeur is over 4 en 5 mei, “terwijl de zaak, mits we bij de kern blijven, toch vrij simpel is: op 4 mei herdenken we alle Nederlandse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en op 5 mei vieren we de bevrijding van ons land door de Geallieerden. Niets meer en niets minder.”
Deze keer moet ik met meneer Van As dissideren. Want op 4 mei herdenken we, wat mij en vele anderen betreft, alle Nederlandse slachtoffers, maar vooral ook de Holocaust, de massamoord op 6 miljoen Joden van allerlei nationaliteiten. We herdenken, kortweg, vooral “Auschwitz” en “nie wieder”. En in die richting zou ook de herdenking op de Dam gepolitiseerd moeten worden. Ik had een burgemeester willen zien die de moslims in Nederland voorhoudt dat Jodenhaat hier niet wordt getolereerd en dat Israël het recht heeft op zelfverdediging na 100 jaar terreur van “de Palestijnen” die in elk opzicht de erfgenamen van Hitler zijn. Daar bestaan goeie boeken over!
In 2011 formuleerde ik het zo: “Auschwitz is niet alleen van de Joden, maar van ons allemaal. Ook van mij. Wat zei ik? Auschwitz? Precies ja, want daar gaat het in laatste instantie om. En dús ook om Israël. En Israël is op zijn beurt de beste herdenking van alle vermoorde Joden en de enige mogelijkheid om een nieuwe Holocaust te voorkomen. Want je moet er toch niet aan denken dat de Joden opnieuw naar Europa zouden moeten vluchten. En daar een coalitie van moslims en onze islamofiele en ‘anti-Zionistische’ nep-elite tegenover zich vinden?”
Kijk, ik begrijp dat decennia wegkijken van het ware karakter van de islam en het bevorderen van massa-immigratie van moslims een werkelijkheid hebben opgeleverd die onze burgemeesteresse dwingt te “depolitiseren”: het razende antisemitisme dat na de pogrom van 7 oktober 2023 door de straten van alle westerse steden golfde — óók door die van Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht — en dat nu alle Westerse universiteiten overspoelt.
Oh ja: en links geperverteerde Joden moeten eens ophouden met zeggen dat ze niet verantwoordelijk zijn voor wat er in Israël gebeurt, maar beginnen gewoon de enige fatsoenlijke democratie in het Midden-Oosten en enige echte toevlucht voor alle Joden te verdedigen. Neem een voorbeeld aan een goj als ik!
Nóg maar eens terzake!
En tot zover was ik ongeveer met mijn stuk gekomen op donderdag 2 mei, toen ik vernam dat op de avond van 1 mei in de Balie een bijeenkomst was gehouden, die door het debatcentrum zelf als volgt werd aangekondigd:
“In aanloop naar de Nationale Dodenherdenking op 4 mei gaan we in gesprek met burgemeester Halsema. Hoe moeten we in deze gespannen tijd van polarisatie en oorlog herdenken? Wat is er nodig om waardig stil te staan bij de nagedachtenis van de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust? Of is dit niet meer mogelijk, nu de naoorlogse opdracht ‘Nooit meer Auschwitz’ raakt aan emoties in de stad over het leed van de aanslag op 7 oktober in Israël en het aanhoudend massale en dodelijke geweld in Gaza? Schrijvers Nisrine Mbarki en Bertien Minco dragen allebei een stuk voor over deze vragen. Naar aanleiding van hun verhalen gaan we met de burgemeester in gesprek over de betekenis van ‘Nooit meer…’ in het Amsterdam van vandaag.”
Het bekijkluisten van de een-uur-en-drie-kwartier van die bijeenkomst noopt mij nu tot nog eens grondig uitleggen dat er een wereld van verschil is tussen al die gruwelen en oorlogen waarvan Halsema vindt dat die buiten de 4 mei herdenking moeten blijven en de oorlog in Gaza anno 2024.
Ik sla de bijdrage van Bertien Minco, beheerder van kamp Westerbork over, maar uiteraard was ook zij “verbindend”.
Inleider Jaïr Stranders had het over “het aanhoudend en dodelijk geweld in Gaza”. Dat was natuurlijk een buiging naar de “genocideroepers”, terwijl toch ook voor Stranders duidelijk zou moeten zijn dat, zoals ik in mijn boek aantoon, ook deze oorlog in Gaza het gevolg is van de 100 jaar terreur die de Palmaffia’s — van de Moefti van Jeruzalem via Arafat tot Abbas en Hamas — en speciaal van de gruwelen van 7 oktober 2023. Zo’n genocideroeper kwam inderdaad prominent aan het woord in de persoon van Nisrine Mbarki (1977), die u hieronder aan het woord ziet.
Deze dame ging vol op het orgel der persoonlijke diepe gevoelens. Ze gebruikte haar recente wegvluchten uit het rumoerige Amsterdam naar het plattelandshuisje van een vriendin om de tegenstelling te benadrukken tussen vredige sfeer die daar hing en “de genocide”. Die In Gaza natuurlijk. Dat zei ze wel een keer of vijf. Kijk nou eens! Een roodborstje en konijntjes, terwijl er een genocide plaats vindt!
De waarheid is natuurlijk dat de genocidale bedoelingen geheel aan de andere zijde zijn —zie 7 oktober en de massale raketaanval door de aanstuurder van Hamas: Iran — en de waarheid is voorts dat volgens alle militaire deskundigen de Israëli’s een historische prestatie leveren door ongekend weinig burgerslachtoffers te maken in dit type stadsoorlog. En dat terwijl Hamas nu juist probeert zoveel mogelijk tussen de eigen burgers te schuilen teneinde het aantal burgerslachtoffers zo groot mogelijk te maken om dat dan propagandistisch uit te buiten.
De frêle dame zat vol vrijblijvend gebral. Ze had een soort van katharsis ondergaan, een moment van Verlichting nu de witte suprematie eindelijk in een flits was blootgelegd en de kolonialistisch-imperialistisch-kapitalistische demon naakt en uitbundig voor onze neus danst. De demonen die de wereld al 500 jaar hebben geregeerd regeren nog steeds volgens hetzelfde morele kompas en voor dat kompas zijn wij geen mensen die van het leven houden. Het fascistische neoliberale gedachtegoed ontvouwt zich helder. Slavernij, geweld, leegroof racisme, populistisch nationalisme. Onderdrukte inheemse volkeren. De mensen die híér kwamen omdat de kolonisten dáár waren. Faillissement van het westelijk moraal [sic]. Collapse van een systeem gebaseerd op morele superioriteit maar dat totaal ethische onverantwoordelijkheid is. Wij steunen Apartheid in uitvoering.
Op 1:12:35 citeer ik haar even letterlijk: “Ik had nooit gedacht dat ik een genocide live zou volgen na de grote gruwelen van de Tweede Wereldorlog. Maar ik zie dagelijks afschuwelijke beelden die vreemder dan vreemd zijn. Van een ouder die het lijkje van zijn kind achterop de fiets gebonden heeft. Van een man die de overblijfselen van zijn broer als een knapzak over zijn schouder draagt. Van een kind dat restjes van zijn familie raapt in een plastic zak. Van een rottend kinderlijk achtergelaten in een ziekenhuisbed. Van een moeder die haar pasgeborene zelf moet begraven met haar blote handen achter een ziekenhuis bij gebrek aan een fatsoenlijk graf. Van geschonden nieuwe graven. Van katten die overblijfselen van een mens midden op straat eten omdat ze honger hebben. Van uithongering als oorlogswapen. Gefilmd met telefoons. [op dit moment wordt de ontroering haar te machtig en moet ze even een slokje water water nemen] De mensen die ik op de video’s zie hadden mijn moeder, mijn vader, mijn broers of mijn kinderen kunnen zijn. Hun gezicht is mijn gezicht.”
Geen idee waar ze die beelden heeft gezien, maar wat ze zegt heeft weer alle absurde kenmerken van de fake-beelden waarom de Pallywood-propaganda berucht is. Dit zegt ze ook letterlijk: “Ik weiger te haten en de hate speech over te nemen.” Er is op 1:21:15 flink applaus, ook van Halsema die het schijnt te menen. En Joeri Albrecht, directeur van de Balie en gespreksleider, wekt de indruk de bijdrage van Mbarki belangwekkend te vinden. Vooral dat imperialisme-verhaal van Mbarki vindt hij wel hout snijden. Dat is dus dezelfde Albrecht die helemaal achter de puur imperialistische roof-oorlog staat die de NATO tegen Rusland in Oekraïne heeft ontketend. Herinneren we ons die kapotte Russische tank op het Leidseplein? Halsema was ook bij de feestelijke onthulling! En ja, even later zegt de directeur ook dat hij heel goed zou kunnen begrijpen — én graag zien dat het mogelijk zou zijn — om via een T-shirt de verbinding te leggen tussen het lijden van mensen in Gaza en de Holocaust. Gaza-supporters, zegt hij, moeten zich toch ook welkom voelen.
In de afsluitende discussie gaat Halsema flink “filosofisch” los. En legt ze uit hoe ze de herdenking zodadelijk op de Dam gaat benaderen. Verbindend! Geen vergelijkingen maken tussen de Holocaust en actuele oorlogen! Het leed in Gaza moet wel erkend worden, net als de angst bij de Joden in Nederland, maar ook die bij de moslims. Maar ze wil niet het nauwe pad op van conflictbenoeming. De universaliteit van pijn en mededogen moet benoemd worden. Ze wil uitstijgen boven de specifieke situatie op dit moment in het Midden-Oosten en recht doen aan de nationale herdenking die 4 mei is. Het is niet de herdenking van wat er nu gebeurt in het Midden-Oosten of Soedan of van de massale vrouwenmoord in Afghanistan op dit moment. Ze is bang dat 4 mei gekaapt gaat worden door alle emoties en sentimenten die om die oorlog in Gaza heersen, want het Midden-Oosten-conlict is verplaatst naar Amsterdam [Gossie: wie zou dát nou gedaan hebben?] terwijl de nationale herdenking heel verbindend zou moeten zijn. Angst is enorm in de Joodse gemeenschap en dat is schokkend! En Nederlandse Joden mogen niet verantwoordelijk worden gehouden voor de beslissingen die Netanyahu in Israël neemt. Maar er is ook veel pijn in de Palestijnse en islamitische gemeenschap die solidair is met de mensen in Gaza. Zij, Halsema, staat voor de rechtsstaat en mensenrechten, maar een standpunt over een oorlog moeten de regering en de internationale gremia maar formuleren.
Enzovoort en zo verder. Het is een enorme woordenbrij, zoals we van Halsema gewend zijn. Waar las ik ooit die mooie Duitse zin ook alweer? “Mitten durch den heißen Brei geredet!” Dat gaan we nu proberen.
Halsema wil “Gaza” niet benoemen, maar ik zeg: “Gaza” en het nu 100-jarige “conflict” in Palestina is wat betreft 4 mei onvergelijkbaar met alle andere conflicten op deze wereld. “Gaza” is direct verbonden met deze herdenking van 4 mei en een burgemeester in oorlogstijd hoort dat te benoemen. Vooral een burgemeester die er alles aan gedaan heeft om zoveel mogelijk islam Nederland in te loodsen en aldus de burgeroorlog te bevorderen. Wij herdenken op 4 mei wat Hitler cum suis hebben gedaan met de Joden. En onder die “cum suis” was de Moefti van Jeruzalem, Amin al-Husseini zeer prominent. Halsema zegt ergens in haar woordenbrij dat WOII voor haar iconisch was vanwege de industriële vernietiging van de Joden. Welnu, deze Moefti, de oervader van de “Palestijnse” terreur heeft waarschijnlijk de stoot gegeven tot de beslissing van Hitler om de genocide op de Joden industrieel aan te pakken. Het niet benoemen van deze werkelijkheid staat voor mij gelijk aan collaboratie met het nazisme avant, pendant et après la lettre dat de islam is.
Halsema zegt dat er aan beide kanten veel leed en angst is, onder zowel Joden als moslims. Dat is een leugen. Er is geen lijden of angst onder moslims. Er is alleen die walgelijke aanstellerij van bijvoorbeeld die juffrouw Mbarki. De moslims manifesteren zich uitsluitend agressief en antisemitisch, niet alleen in Nederland, maar over de hele wereld. En moslims hebben alleen zogenaamd leed als de Joden de schuld kunnen krijgen, want hoeveel er ook gemoord wordt door moslims op moslims, nooit wordt er dan ook maar een kikje uit de moslimgemeenschap vernomen.
Het is een oudje, maar illustratief voor een fors deel (80%) van de moslimische Palestina-beleving. Trek gerust een directe lijn tussen de foto bovenaan dit artikel en deze video. Als ze de kans krijgen vermoorden ze alle Joden, maar niet industrieel, maar meer in oktober 7-stijl.
En dan was er nog dit geluid: Meer dan 200 moskeeën: ‘Halsema moet Gaza noemen in toespraak op 4 mei’
UPDATE 5 MEI 2024:
De insteek van Femke Halsema bij de Dodenherdenking van 2014 heb ik hierboven op waarde geschat. En nu heb ik haar speech vanaf 28:45 tot 32:23, dus drie-en-een-halve minuut, kunnen beluisteren. Ze bleef trouw aan de mentaliteit van het met de islam collaborerende links-regressieve narcistisch-hedonistische zelfverheffingsneuroten-machtsconglomeraat. En dus verloor ze zich in diepgevoelde medemenselijkheids-pathetiek. Het gaat bij deze types toch altijd weer om de mooie en fijne gevoelens in het eigen hoofd en het eigen organisme. “Laten wij elkaar tot troost zijn”, zei ze. Mij is ze al vele jaren tot een diepe ergernis.
Ook nu weer: kern van haar pathetiek, sentimentalisme en deugneuzerij is het zich toeëigenen van het inderdaad keelsnoerend verhaal van verzetsheldin Virrie Cohen. Dat doet ze met deze woorden:
“Virrie Cohen was een verpleegster in de crèche tegenover de Hollandse Schouwburg, naast waar nu het Nationaal Holocaustmuseum is gevestigd. Samen met anderen redde zij vele honderden Joodse kinderen. Op de muur van de binnenplaats van het museum is Een uitspraak van haar te lezen. Er staat: ‘Ik droom niet van de kinderen die eruit gekomen zijn. In de spiegel van mijn herinnering zie ik de kinderen in een rij naar de overkant lopen, de voordeur van de crèche uit.’ Dat waren de kinderen die ze niet kon redden. Die op transport werden gezet en in de vernietigingskampen werden vermoord. De herinnering aan hen kwelde Virrie Cohen tot aan haar dood. Oorlog maakt wonden die nooit helen.”
Ik heb hierboven gezegd dat Halsema, door te weigeren de ontketening door Hamas van de oorlog in Gaza te veroordelen, opnieuw met de Hitleristische islam collaboreert. Maar nu ze over kinderen begint . . . . . . Kijk: hét kenmerk van Hamas is dat ze kinderen onbekommerd opofferen aan hun Jodenhaat. Luister maar naar Mosab Hassan Yousef:
_______________
4 EN 5 MEI
“TER GELEGENHEID VAN DE MEI-VIERINGEN 2014: door links en islam is Jodenhaat weer dagelijks verschijnsel” (30-4-2014)
“Zou Shavit op de “Nakba”-herdenking van 4 mei in Hilversum al genoemd gaan worden?” (2-5-2014)
“Bij Pauw: Nasrdin Dchar stelt Nederland gerust aangaande het oudste nazisme ter wereld” (4-5-2016)
“Meegaande Joden bij Pauw aan tafel op 4 mei 2016” (5-5-2016)
“Ter geestelijke voorbereiding op 4 en 5 mei: 30 april de dood van Hitler” (30-4-2017)
“4 en 5 mei 2017: de islam, de Jodenhaat en mijn moordneigingen” (3-5-2017)
De diepfoute vergelijking van emo-kitscher Nasrdin Dchar: Jood = moslim (9 -5-2017)
“Ter gelegenheid van 4 mei 2019: het opstel van Martin Bosma ‘Adolf Hitler, socialist’ “ (3-5-2019)
“Op 4 mei verzwijgt onze linkse elite de moslimische Jodenhaat” (3-5-2019)
“Arnon Grunberg: Wilders en Baudet werken aan ’n moslim-Auschwitz!” (10-5-2020)
“Ter gelegenheid van 4 mei 2022. Joden zijn net mensen. Óók Arnon Grunberg, Raoul Heertje en Natascha van Weezel.” (5-5-2022)
“Rond Palestinisme, masker van Jodenhaat, clustert de woke-beweging — Mijn bijdrage aan de 4 mei herdenking 2023” (3-5-2023)
“Marcel Möring vergat op 4 mei de islam te noemen”(6-5-2023)
“Brief aan de onderafdeling Oosterparkbuurt-Amsterdam van het comité 4 en 5 mei” (9-4-2024)
KRISTALNACHT
2011: De beste herdenking van alle vermoorde Joden is het bestaan van Israël
2011: De beste herdenking van alle vermoorde Joden is het bestaan van Israël (II)
2016: De pro-islam-anti-racisten gaan de Kristallnacht in een synagoge in de Amsterdamse Jodenbuurt “herdenken”
2016: Kristallnachtherdenking 2016
2017: Nazi-collaborateurs en domme meelopers vieren de Kristallnacht in Amsterdam
_________________________