Hij heeft nooit bestaan, Mohammed, maar dat maakt de mythe rond Mohammed waarin de moslims geloven niet minder hart-en-ziel-verheffend
Opgedragen aan Marcouch, Aboutaleb, Elatik en alle andere trotse dragers van de “gematigde islam” in Nederland.
(Door: Roelf-Jan Wentholt & Martien Pennings)
________________________________________________________________
1. Mohammed heeft nooit bestaan. De islam is bedacht als politiek instrument
Het hele verhaal van islam, Koran, Soenna, Sira en Mohammed is een verzinsel, samengesteld door Arabische machthebbers uit de 8e eeuw. De bewijzen:
a) Mohammed stierf zogenaamd in 632 maar in de honderd jaar daarna heeft niemand het over het sterven van deze centrale figuur van de islam. Niemand!
b) De historische verslagen die geschreven werden door de volken die door de Arabieren werden veroverd in de zevende eeuw, vermelden nergens de islam Mohammed of de Koran. Zij noemen de veroveraars Ismaëlieten, Saracenen, Muhajirun en Hagarianen maar nooit ‘Moslims’.
c) De Arabische veroveraars zelf tonen op hun munten of inscripties gedurende de eerste zestig jaar van de veroveringen (die begin zevende eeuw begonnen) niets dat naar de islam of de Koran verwijst. Het woord ‘Mohammed’ is wel te vinden maar is dan geen naam maar een woord met de betekenis ‘de prijzenswaardige’ en verwijst hoogstwaarschijnlijk naar Jezus, gezien de combinatie die voorkomt met de afbeelding van een kruis. Een kruis is toch wel het meest onislamitisch denkbare beeld.
d) De islam stelt dat de Koran in zijn huidige vorm tot stand kwam in de vijftiger jaren van de zevende eeuw. Maar noch de Arabieren, noch de christenen, noch de Joden in de regio vermelden de Koran tot begin achtste eeuw.
e) Pas na 690 verschijnen de eerste verhalen over de profeet van de islam en de islam zelf, gedurende de periode van Abd al-Malik van de Ummayyad dynastie. Pas nu beginnen er munten en inscripties te verschijnen voorzien van islamitische symbolen.
f) Midden achtste eeuw namen de Abbasieden de macht van Umayyaden over. Nu verschijnt er opeens biografisch materiaal over Mohammed. De eerste complete biografie over Mohammed verschijnt pas tenminste 125 jaar na 638, het jaar waarin de verzonnen Mohammed zou zijn gestorven.
De islam is het politieke verzinsel om de macht in de veroverde gebieden te consolideren. Het veroverde land moet tot een eenheid gesmeed worden en de veroveringen zelf moeten verklaard worden. De oorlogsreligie van Mohammed dwingt de eenheid af, verklaart de veroveringslust en biedt perspectief op verdere veroveringen.
Daarom is de islam ten diepste politiek. Allah’s oordeel beperkt zich niet tot na de dood maar grijpt in, in het leven van de mensen die nu op aarde zijn. In de Koran zegt Allah: “De ongelovigen zal ik straffen met een vreselijke pijn in deze wereld en in de andere wereld (na hun dood dus)”, [Koran 3:56]. In deze wereld moeten de moslims deze vreselijke pijn aan de ongelovigen toebrengen. Fijne religie!
Allah roept in de Koran op oorlog te voeren tegen de ongelovigen in 2:191, 4:89, 9:5 en 9:29.
Conclusie: De islam kwam tot stand ná de grote Arabische veroveringen. De islam is een ideologie, verzonnen door de toenmalige heersers om de oorlogszuchtige expansie en de onderdrukking van de veroverde volken te legitimeren. De islam is geen religie, maar een politiek instrument.
Hoe lang verdragen wij nog politici die openlijk zeggen islamitisch te zijn? Er is geen ruimte in de democratie voor mensen die roof en moord en bedrog niet afwijzen maar zelfs accepteren als politieke instrumenten.
Nederlandse islamitische politici zouden daarom moeten staan te popelen om te verklaren dat zij het voorbeeld van Mohammed afwijzen waar het moord, roof, bedrog, verkrachting, slavenhandel en -bezit en marteling betreft.
Maar, hoe zit het dan precies met de “gematigde moslims”?
2. Gematigde moslims bestaan niet
Bernard Lewis zei: “Er bestaan gematigde moslims, maar de islam is niet gematigd.” Bernard Lewis heeft half gelijk. Er béstaat geen gematigde islam en die kan ook niet óntstaan, omdat, ten eerste, de Koran niet gematigd is en, ten tweede, de Koran geldt als het “eeuwige en ongeschapen” woord van Allah dat al bestond vóór de oerknal. Aan de Koran mag niets gewijzigd worden. De islam is daardoor inherent onhervormbaar. Ook het voorbeeld van de Profeet, de Soenna, is een lange oproep tot geweld, verovering, moord en onderdrukking. De navolging van de Profeet is de opdracht van iedere moslim. Wie Mohammed bekritiseert riskeert zijn leven.
Koran en Soenna zeggen: De moslim is een Übermensch superieur aan ieder ander. Koran en Soenna gebieden: haat de Joden, voer oorlog tegen de ongelovigen, onderdruk ze, zuig ze uit, geef nooit land op dat ooit islamitisch is geweest, geef vrouwen de rechten van een geit, je mag vele vrouwen hebben, je mag slaven en slavinnen hebben, je mag roven en moorden als het maar ongelovigen betreft, vermoord de afvalligen, misleid de ongelovigen.
Als er voorbeelden uit de Koran worden gegeven van vredelievende uitspraken van Allah, dan zijn ze óf uit de directe context gerukt en volstaat het om te kijken direct rondom het vers om de leugen te ontmaskeren óf gaat het om zogenaamde “Mekkaanse verzen” uit de vroegste islam toen de mythische Mohammed nog geen macht had. Deze verzen worden ongeldig gemaakt (ge-abrogeerd) door de agressieve latere zogenaamde “Medinese verzen”. Hetzelfde geldt voor de Soenna: een enkel lief uitspraakje van Mohammed wordt door honderden agressieve en wrede voorbeelden gelogenstraft.
Het is vanaf de oudste tijden van de islam een bewuste strategie geweest om zo lang de moslims een kleine minderheid zijn, geen aanstoot te geven, vriendelijk te zijn, je als tolerant voor te doen. Maar naarmate de moslim-gemeenschap groeit, luidt het voorschrift steeds meer eisen te gaan stellen, waarna automatisch de fase van geweld volgt. De zogenaamde “gematigde moslims” zijn het instrument van de bewust misleidende moslims.
Iemand die zich gedraagt als “gematigde moslim” is of onvoorstelbaar naïef óf een bedrieger. Maar zonder enige twijfel is de gematigde moslim het instrument van de oorlogszuchtige islam.
De niet-onnozele “gematigde moslims” liegen. Zij doen net of ze niet weten dat de islam een wreed, racistisch, supremacistisch, oorlogszuchtig en totalitair systeem is. Dat kán niet als je ook maar iets weet van de geschiedenis van de islam en wel eens een krant leest of een tv aanzet. Waarachtig “gematigde moslims” bestaan niet. Als zij zouden bestaan zouden zij voortdurend felle kritiek leveren op de “radicalen”. Maar zij doen het omgekeerde: Zij bekritiseren de critici van de islam Zij beweren zelfs dat “gematigde moslims” door kritiek radicaliseren. Zij nemen zo de radicalen in bescherming.
En wat betekent het als “gematigde moslims” door kritiek op de islam radicaal en gevaarlijk zouden worden? Dat betekent dat deze gematigden al gevaarlijk zijn. Want wie zo overgevoelig voor kritiek is dat hij op kritiek reageert met dreiging met geweld is een gevaarlijk mens.
De “gematigde moslims” noemen de critici van de islam haatzaaiers, maar ze zouden de radicale moslims zo moeten noemen.
Literatuurtipje:
We kunnen hier tien boeken noemen. Of honderd. Of duizend. Of tienduizend essays. Maar om de totale hel die de islam is te leren kennen, hoef je maar één boek te lezen over het moderne Pakistan. Die naam “Pakistan” betekent “het land van de puren”. Welke “puren”? De pure moslims natuurlijk. De moslims die in het wit gekleed gaan. Via een beschrijving van het onbeschrijflijke lijden van de vrouwen in dat onbeschrijflijk smerige land – geestelijk en materieel – laat Betsy Udink zien wat islam is in zijn pure vorm. Udink slaagt er inderdaad in het onbeschrijflijke te beschrijven. Wat was de leeservaring van ondergetekenden van dat boek? Je krijgt je geest er niet omheen. Je geest wil er niet aan. Je kan het alleen bij stukjes en beetjes lezen, tot je door laten dringen. Zó pervers, zó smerig, zó onrechtvaardig, zó wreed, zó buiten alle proporties stompzinnig, zó lelijk kan geen menselijk wezen worden als de moslim-mannen die Udink in dat boek beschrijft. Maar ze bestaan wel degelijk. En bij miljoenen. Misschien zou op middelbare scholen opnieuw een deel van de literatuurlijst verplicht moeten worden. Wij zouden er dan één boek op zetten:
Betsy Udink, “Allah en Eva”, Uitgeverij Augustus (Amsterdam-Antwerpen), 2006 (vierde druk) ISBN 90 457 0007 7
We gaan hier niet in op de enorme krachten die er achter het smerige liegen zitten: de oliedollars en de hedonistisch-narcistische weigering van een heel Westers collaboratiesysteem dat consequent weigert de waarheid onder ogen te zien en alles doet om de islam mooi te praten. Maar hier is een manifestatie van die zieke collaboratie in verband met het boek van Udink. Want wie naar een recensie zoekt van de Engelse uitgave van het boek van Udink kan zomaar stuiten op de website van Qantara. Het is een site die in het Engels en het Duits gelezen kan worden. Ze presenteren zichzelf aldus:
“The Arabic word ‘qantara’ means ‘bridge’. The Internet portal Qantara.de represents the concerted effort of the Bundeszentrale für politische Bildung (Federal Center for Political Education), Deutsche Welle, the Goethe Institut and the Institut für Auslandsbeziehungen (Institute for Foreign Cultural Relations) to promote dialogue with the Islamic world. The project is funded by the German Foreign Office.”
Dit is de sleutelzin uit de recensie op deze bruggenbouwers-site van Udinks boek:
“But what have these dreadful stories got to do with islam? Udink attempts to answer this question in a roundabout way and fails.”
De zwaar gesubsidieerde bruggenbouwers van Qantara.de: “Het ligt niet aan de islam.” Misschien moeten we hier herinneren aan woorden van Marcel Kurpershoek, echtgenoot van Betsy Udink, ex-ambassadeur in Saoedi-Arabië, Pakistan en Turkije en tegenwoordig in Polen, die in zijn boekje “De Tragopan van Kohistan” repte van de ‘arrogant bescheiden, hooggestemde bruggenbouwers’ in het Westen die eigenlijk niks anders doen dan de problemen in de wereld van de islam ontkennen. Wat Kurpershoek, met zijn inzicht in de islam, ertoe gedreven heeft voorstander te zijn van toetreding van Turkije tot de EU moeten we nog maar eens aan hem vragen. Toch ook nog illusies? Zo diep zit het dus. De wil tot ontkenning van het ultieme kwaad van deze tijd: de islam.
________________________________________________________________
Acknowledgement:
een nieuw boek van Robert Spencer “The Worldwide Jihad, the Truth about Islamic Terrorism” heeft ons tot bovenstaande gedachten geïnspireerd. Maar voor die inspiratie moest je misschien al een eerder boek van Spencer kennen, “Did Muhammad Exist? An Inquiry into Islam’s Obscure Origins”. Hier trouwens een mooie recensie van dat laatste boek door Mervyn F. Bendle: “Did Muhammad exist? No. And neither did the Koran for that matter, at least not in the form or with the status ascribed to it by Muslims.”
Door:
Roelf-Jan Wentholt & Martien Pennings
______________________
Martien Pennings 