Ze lacht volgens mij nóóit echt en achter al die opgelegde vriendelijkheid zit een wereld aan frustratie en valsheid. Kijk gadverdamme eens op seconde 10 van dit korte fragmentje uit het debat met Thierry Baudet. Vliegensvlugge en náár getoonzette interruptie. “Ben ik nou zó met je eens!”. En kijk ook op seconde 16 hoe ze reageert op de opmerking van Albrecht: “Wordt een huwelijk dit!” Die vreugdeloze minachting en dat sarcasme in die lach. Ze zit sowieso veel te mimieken, de gelaarsde dame.

Hier bij GeenStijl is het hele debat van maandag 29 januari in de Balie in Amsterdam terug te kijken. DDS heeft een aardige analyse van een stuk ervan. Het gaat om de kwestie of Halsema al dan niet haar kinderen vanwege de islam van een zwarte school heeft gehaald om ze naar een witte school te doen. Als sinds 2014 staat er op GeenStijl een filmpje waarin ze vertelt dat het ging om worst op brood.

Ik citeer DDS:

“Dat mijn zoon op een gegeven moment heel erg van streek thuiskwam. Een vriendje, een islamitisch vriendje, die had gezegd — niet één keer maar vaker — omdat hij worst op brood at, varkensvlees, dat hij zou branden. Dat hij naar de hel zou gaan.”

Halsema heeft toen met de moeder van dat vriendje gesproken en haar verteld dat ze het prima vindt dat mensen geloven, maar niet dat háár kinderen op hun beurt vervolgens geconfronteerd worden “met een straffende God.” Hoe daarop gereageerd werd door die andere moeder? “Onbegrijpend.”

En nu komt het: Halsema vertelde vervolgens dat ze haar zoon van die school heeft gehaald en hem naar een andere school heeft gestuurd:

“Ik heb ze weggehaald. Ik wilde mijn kinderen een vrije, stadse opvoeding geven.”

Einde citaat DDS.

Ik geloof direct dat de islam aanleiding is geweest voor het Femke om ‘r kinderen te verhuizen. Maar ik geloof geen seconde dat het ging om worst op brood en de angst van haar zoontje. Femke lijkt me namelijk het no-nonsense-type dat zo’n incident te baat neemt om haar zoontje weerbaar te maken en uit te leggen hoe het echt zit met Allah en de wereld. Het ging natuurlijk om de algehele achterlijkheid en nare sfeer van zo’n school.

Zelf heb ik rond het jaar 2000 ook eens een langdurig gesprek gehad met een directeur van een zwarte basisschool. Was vlak om de hoek en dat zou wel handig geweest zijn voor mij en mijn dochtertje en d’r moeder. Tenslotte was het de directeur die een einde maakte aan mijn twijfels:

“Luister. Dit wil jij niet voor jouw kind. Jij moet proberen of ze op school XYZ kan komen. Daar is het niveau veel beter. Jij wilt niet dat jouw dochter dadelijk thuis komt en ze spreekt een of ander smurfentaaltje.”

Het is me inderdaad gelukt om haar op school XYZ te krijgen, want in Amsterdam heb je het postcodebeleid en ook Femke heeft ongetwijfeld, net als ik toentertijd, van “connecties” gebruik moeten maken om haar zoontje overgeplaatst te krijgen naar precies diezelfde school XYZ.

Dus ik weet als geen ander dat ze het bij DDS mis hebben als ze zeggen “misschien dat die andere school ook officieel ‘gekleurd’ was”, want dát was school XYZ echt niet. Het was een witte Montessorischool waar alle BN-ers van de Watergraafsmeer — dat is het Amsterdam-Zuid van Amsterdam-Oost — hun kinderen naar school deden.

Dus het Femke loopt te liegen dat ze barst als ze dus wéér beweert in die discussie met Baudet dat haar kinderen altijd naar “gekleurde” scholen zijn gegaan. Want daar manipuleert ze óók nog mee, met dat zinloze onderscheid tussen “zwart” en “gekleurd”.

Maar wat ik nou het allernáárste vind: hoe ze die leugen ook nog in van die náre agressie verpakt als ze zogenaamd haar moederinstincten laat spreken en Baudet op 45:50 echt bedreigend toespreekt:

“Dus als je nog een keer mijn kinderen erbij haalt, doe het zorgvuldig.”

Als Baudet de kwestie te berde brengt, is haar openingszinnetje trouwens óók niet mis van toon. Past helemaal bij de laarzen.

“Mag ik even voor de goeie orde!?”

Brrrrr.

_________________