(Door: Martien Pennings)
Met één uitzondering weet dus het hele bovengenoemde gezelschap weinig tot helemáál geen ene reet van de geschiedenis van Israël. En die uitzondering is heel verrassend niet Esther Voet (Wassenaar, 1963) de verse directiste van het CIDI. Komt misschien door het curriculum vitae van Voet dat zich vooral in de sfeer van de damesbladen en human interest afspeelt. Misschien is dat toch niet een goeie voorbereiding op die functie. Maar een volvette mening over Israël hebben ze wél allemaal. De SGP politicus en historicus Roelof Bisschop (Staphorst, 1956) lijkt in het bovenstaande rijtje de enige uitzondering: hij weet iets en hij durft het te zeggen.
Ik zal daarom voor de overigen, inclusief Esther Voet, aan het eind van dit betoog een zéér korte geschiedenis van Israël geven. Niet meer dan 350 woorden is het! En het is een samenvatting van een langer verhaal dat toch ook slechts 15 pagina’s en nog geen 8000 woorden telt. Kom, prominente kwaak-konten met jullie domkopperij over Israël! Leer die 350 woorden uit je hoofd en lees die 8000! Word je eens een keer anders gehersenspoeld dan via de mainstream-media!
Esther Voet, directrice van het CIDI: je kan foto´s googelen waarop ze ouder is, maar ik geloof niet dat ze wijzer is geworden dan op deze foto
We gaan het hebben over een radio-uitzending van de EO rond Israëls verjaardag. Maar in datzelfde kader, Israël 65 jaar, zond de EO óók een verschrikkelijke Israël-bashende reportage uit. En dat terwijl de directeur van de EO op 14 mei bij de pro-Israël-demonstratie in Den Haag, georganiseerd door “Christenen voor Israël”, warme woorden sprak tegen de plusminus 600 getrouwen op het Spuiplein. Die domme en leugenachtige tv-reportage is op deze site enige dagen geleden door Roelf-Jan Wentholt geanalyseerd. Trouwens: wij waren er ook, Roelf-Jan en ik, daar op het Spuiplein, bij de toespraak van de EO-directeur. En nog een paar anderen, onder wie een ontroerde Esther Voet: “omdat wij gekómen waren”.
Goed, die radiodiscussie dus. Die nam als uitgangspunt een enquête uitgevoerd door EO-journalist André Diepenbroek (Dordt, 1970).
EO televisiegezicht Tijs van den Brink (Nijkerk, 1970) zat de 16 minuten durende “discussie” voor. Ja, aanhalingstekens, want het niveau was laag.
De uitzending begon met een geluidsfragment, een commentaar bij een Polygoon bioscoop-journaal uit 1967, bij het uitbreken van de Zesdaagse oorlog. Duizenden mensen trokken toen door de straten van Amsterdam om hun sympathie voor Israël te betuigen. Dat is nu wel anders, zei Tijs van den Brink. En hoe kwam dat nou?
André Diepenbroek: de mediaes heeft het níét gedaan
André Diepenbroek heeft de leiding gehad van de enquête onder de Nederlandse bevolking en meldt dat 36%, ruim een derde van de personen, zelf aangeven dat ze kritischer zijn gaan denken over Israël. Hoe komt dat nou, Esther Voet? Nou dat komt door “de gebieden die sinds 1967 onder Israëlisch beheer staan en waar veel Palestijnen wonen”.
Tijs knalt erin: “de bezette gebieden, meestal genoemd”. Esther Voet: “Précies!” En dan leutert Voet verder over het onderscheid tussen het land Israël en het beleid van de Israëlische regering. Zou Esther “links” zijn en “kritisch” op Netanyahu? Het lijkt erop. Want iemand met een minimum aan kennis van zaken en een minimum aan realisme – en dat zouden toch fijne eigenschappen zijn voor een directeuse van het CIDI – zou bovenop die term “bezette gebieden” gesprongen zijn. Dat is namelijk die hele grote roestige leugenspijker waaraan in laatste instantie al die leugenlaster tegen Israël wordt opgehangen.
Want het zijn helemaal geen bezette gebieden, al worden ze continu en met grote vanzelfsprekendheid in alle mainstream-media zo genoemd. In het hele vervolg van deze radio-discussie zal Voet die term “bezette gebieden” kritiekloos blijven overnemen. Een hoofdzonde voor al wie Israël wil verdedigen en voor een directeur van het CIDI onvergeeflijk. Ter adstructie mag ik verwijzen naar het stukje geschiedenis onderaan dit artikel. Daar wordt uitgelegd waarom Samaria en Judea niet “bezet” zijn.
Maken ze nog onderscheid, die ge-enquêteerde Nederlanders, tussen de regering van Israël en de samenleving aldaar zelf? Diepenbroek maakt duidelijk dat hij de indruk heeft dat de ondervraagden het begrip “Israël” toch wel als één bord pap zagen:
“Het handelen van de regering, het leger, de journaalbeelden”.
Jaja: dus de gemengde rotzooi en de desinformatie die we dagelijks via alle mainstream-media opgediend krijgen.
Roelof Bisschop weet er iets van en durft het – Boem! – ook nog te zeggen
Roelof Bisschop (SGP)meent dat het de berichtgeving inderdaad nogal eenzijdig Israël-kritisch is en dat zulks misschien iets te maken heeft met die 36% kritischer gewordenen. Maar misschien, zegt Bisschop, moeten we ook eens iets kritischer leren zijn over de omringende landen: “Ontwapen de islamitische landen in het Midden-Oosten en je hebt vrede, ontwapen Israël en die staat wordt vernietigd”, zegt Bisschop. Boem!
Esther Voet voegt een praktische reden toe voor de eenzijdige focus op Israël: een van de kleinste landen ter wereld, iets meer dan de helft van Nederland, heeft zelfs in absolute aantallen – dus niet relatief, d. w. z. gerelateerd aan het inwonertal – de meeste buitenlandse correspondenten ter wereld binnen zijn grenzen. Tsja, en al die mensen moeten met een verhaaltje komen. Dus als er een paperclip scheef ligt op het bureau van Netanyahu, dan komt dat in de krant. Nee, dát voorbeeld gaf mevrouw Voet trouwens niet. Ze gaf een ander, ze had het over die keer dat orthodoxe Joden hadden lopen zeuren over een te lichtzinning gekleed en opgemaakt schoolmeisje in hun buurt. Dat werd toen wereldnieuws. Ik heb daarover indertijd nog geschreven onder de titel:
Gróót nieuws in Vlaanderen: Chassidische Joden in Israël bebarsen een schoolmeisje. Géén nieuws in Vlaanderen: Marokkanen in Wilrijk steken een Joods jongetje neer
We dwalen af. Het zou verhelderend geweest zijn als Esther een slimme vervolgopmerking had gemaakt. Bijvoorbeeld luidende: “En of dat aantal correspondenten nou met een speciale belangstelling voor het Joodse volk te maken heeft, moeten de filosofen maar eens uitzoeken.” Maar dat deed ze niet.
Esther Voet geeft een voorzet: “De bezetting hééft uiteraard zijn negatieve kanten en die worden inderdaad veelvuldig getoond in de media en dan kan ik me heel goed voorstellen dat Nederlanders die constant die stroom zien binnen komen, kritischer beginnen te denken.”
Een zekere Bert Klaver, van wie ik de identiteit niet heb kunnen vaststellen (ook een cabaretier?), kopt Voets voorzet in:
”Die bouw van de múúr tussen de bezette gebieden en Israël – bezet gebied of Palestijns land of hoe je het noemen wilt – daar zijn verschillende mogelijkheden voor. Hoe kijkt u daar tegenaan?”
Ja, hoe je het noemen wílt. Daarin zit inderdaad een definiërings-keuze-moment. Kritiekloos neemt Voet die term “muur” vervolgens over, al noemt ze hem twee keer een “verdedigingsmuur”. Het volstrekt voor de hand liggende vermeldt ze inderdaad: de “muur” is een antwoord op de aanslagen en heeft de aanslagen nagenoeg doen ophouden. Ze wijst er ook op dat als “Palestijnse” gebieden door “de muur” worden doorkruist er beroep mogelijk is op het Israëlische Hooggerechtshof, óók door “Palestijnen” en dat op grond daarvan daadwerkelijk stukken “muur” verlegd zijn. Maar ik zou graag gezien hebben dat ze over die term “muur”, die doet denken aan getto’s en de Berlijnse Muur, had gezegd dat nog geen 10% van die barrière daadwerkelijk uit muur bestaat en alleen op die plaatsen waar Palmaffiaanse scherpschutters anders vanaf daken Israëlisch grondgebied onder vuur zouden kunnen nemen.
En dan neemt cabaretière Mylène d’Anjou (Hoogvliet, 1966), van de VARA humor tv het woord. Ze weet niks van de ins-en-outs rond Israël, zegt ze. Maar een diep doorvoelde mening heeft ze niettemin en die kakelt ze er met hartstocht uit. Een múúr! Net als in Berlijn! En dan denken ze dat het goed komt! Belachelijk! Het kán zo niet verder!
Ik denk dat Mylène d’Anjou maar eens op bijzondere missie naar het Midden-Oosten moet. Als zij zich werpt op een vorm van shuttle-diplomacy gaat zij waarschijnlijk slagen waar Henry Kissinger en vele anderen faalden.
Bert Klaver stemt in en doet dat met een stem die klinkt als die van een boerenlul. Die stem staat bovendien in de verontwaardigd-gelijkhebberig-modus:
“Je moet wel voor een Joodse staat zijn, maar ik hoor niemand van jullie over een Palestijnse staat, Want ik denk dat veel Nederlanders, waartoe ik mezelf ook reken, wel voor een Joods staat zijn, mits er een goede Palestijnse staat zou zijn. En die goed met elkaar overweg kunnen en willen gaan. En ik denk dat iedereen dat graag zou willen en dat hoor ik in deze discussie helemaal niet. Ja, behalve de Palestijnen zelf dan. We kunnen heel lang over geschiedenis praten en als je eerst als Palestijn van je land afgejaagd bent en daarna mag je weer terug komen, dat geeft voor sommige mensen misschien ook een beetje een moeilijk gevoel.”
Ik weet niet wat de mega-boerenlul Klaver bedoelt met “en daarna mag je weer terug komen”, maar in elk geval is hij onbekend met een paar mega-feiten. Namelijk dat door Efraim Karsh in zijn Palestine Betrayed minutieus gedocumenteerd is aangetoond dat Israël-in-wording er álles aan gedaan heeft om de Palestijnse Arabieren te laten blijven. Dat de meeste Palestijnse Arabieren op de vlucht sloegen omdat ten eerste, hun laffe elites het voorbeeld gaven, ongetwijfeld vanuit de overtuiging dat de Joden wel net zo’n moorddadig karakter zouden hebben als zijzelf en, ten tweede, ze bang waren voor hun “eigen” legers uit de buurlanden die faam hadden als rovende verkrachters. Dat, als er sprake is geweest van wegjagen, dat in verreweg de meeste gevallen gebeurde door invallende Arabische legers die een vrij schootsveld wilden hebben om de Joden de zee in te drijven. Dat in de uitzonderlijke gevallen waarin Palestijnse Arabieren door Joden in dat jaar 1948 werden verdreven, dat gebeurde onder de noodzaak van puur militaire overwegingen, niet uit motieven van “ethnic cleansing”. Dat in de jaren daarna, als wraak voor de verloren oorlog, méér Joden uit de omringende Arabische landen zijn verdreven dan er Arabieren uit Palestina zijn verdreven. Dus dat er sprake is geweest van twee keer massale verdrijving en dat zulks twee keer gebeurde . . . . . . door Arabieren! Dat de 800.000 (!) Joden die na 1948 uit de Arabische landen rond Israël zijn verjaagd naadloos en geluidloos zijn opgenomen in Israël. Dat de rond 700.00 “Palestijnen” in Gaza en in Samaria-Judea (“de Westbank”) wreed en onderdrukkend zijn behandeld door respectievelijk Egypte en Jordanië. Dat de behandeling die deze “Palestijnen” naderhand van Israël kregen onvergelijkbaar veel humaner was. Dat het “Palestijnse probleem” met behulp van een daartoe speciaal in het leven geroepen instelling van de Verenigde Nazi’s, de UNRWA, kunstmatig in stand is gehouden door de vluchtelingen rechteloos te houden, in Libanon, in Egypte en in Jordanië. Dat vervolgens het probleem kunstmatig exponentieel vergroot is door als enige ter wereld en ooit in de geschiedenis ook aan de kinderen en kindskinderen van de “Palestijnse” vluchtelingen tot aan het einde der tijden vluchtelingenstatus te verlenen.
Nee, ik denk niet dat Bert Klaver of Mylène d’Anjou “heel lang over geschiedenis” inzake Israël kunnen praten, want net als 98% van de Nederlandse bevolking weten zij beiden daar geen bipsje vanaf. Wat ze “weten” is het resultaat van expliciete en subliminale hersenspoeling door de media sinds midden jaren 1970. Ze lullen gewoon de “algemene mening” na. Op welke grond zitten dergelijke nitwits met een volvet ego eigenlijk bij zo’n “discussie”? Als Voet op een gegeven moment nóg eens zegt dat die muur een verdedigingsmuur is waardoor aanslagen worden voorkomen, kwaakt die Anjou: “Ja, en die mensen doen dat omdat ze niks beters te doen hebben.”
Mylène d´Anjou: geëmancipeerd en toch kakelen als een kip-zonder-kop. Ja, dat kan wél!
Domme gans Anjou zou nog versteld staan van hoe dicht ze bij de waarheid is: de Palmaffia’s worden namelijk dermate vol geld gestopt door de Verenigde Nazi’s en de EUSSR dat ze een enorm tot de tanden gewapend terreurleger op de been kunnen houden en, zoals het een maffia betaamt, niks hoeven doen aan de opbouw van een normale economie en zich alleen toeleggen op het uitzuigen en intimideren van de eigen bevolking. Wat die stomme koe Anjou met haar opmerking – “Ja, en die mensen doen dat omdat ze niks beters te doen hebben” – bedoelt is dat de Israëli’s dan wel héél erg te keer moeten gaan als die arme Palestijnen zó boos worden dat ze aanslagen gaan plegen. Hoe erger de Palestijnse terreur, hoe groter de schuld . . . . . van Israël.
Enquêtist André Diepenbroek wil iets naar voren brengen. Hij is een beetje verontwaardigd. De mediaas krijgt onterecht de schuld. Van de ondervraagden heeft 96% het nooit over Israël, zegt hij, niet aan de keukentafel en niet op het werk. Dus hoezo zwartmakende invloed van de media op het Israëlbeeld? Maar ik zou dat graag omdraaien: het negatieve oordeel over Israël is dermate vanzelfsprekend geworden dat “de mensen” geen discussie meer nodig hebben. Men drijft mee op de Jodenhatende vooroordelen die door de mainstream-media en vooral het NON-journaal gemeengoed zijn geworden.
Die enquête vertrouw ik sowieso niet: als ik de laatste jaren Israël ter sprake breng tegenover mensen die ik oppervlakkig ken, krijg ik zonder uitzondering negatieve reacties op het woord “Israël”. Het percentage mensen met een negatief oordeel over Israël is volgens mij veel groter dan 39%. En voor het “non-onderwerp-zijn” van Israël is ook nog een mogelijke andere oorzaak: zou het niet zo kunnen zijn dat 96% van de bevolking ueberhaupt nooit een ernstig probleem aansnijdt dat ze niet direct raakt? De genotzucht is enorm en men wil vooral geen “moeilijke discussies”.
Tijs van den Brink houdt, ondanks de Bijbel, niet van Netanyahu, dus van verdedigers van Israël, van “hij die vocht met de engel“
Tijs van den Brink stelt puntje onderscheid in Israël-haat tussen christenen onderling aan de orde. Volgens de enquête blijken de katholieken inderdaad hun historische last nog lang niet kwijt te zijn: procentueel staan de protestanten veel positiever tegenover Israël dan de katholieken. Al kent Esther Voet best veel katholieken die Israël steunen en meent zij vaag te weten dat er een “Katholieken voor Israël” in oprichting is.
Tijs van den Brink lijkt niet helemaal neutraal in de discussie te staan. Als Roelof Bisschop (SGP) zegt dat Israël een bijzondere plaats in de heilsgeschiedenis inneemt, dan zegt Van den Brink: “Maar dan kan je toch nog wel kritisch op de overheid daar zijn.” Tijs is waarschijnlijk ook al geen fan van Netanyahu. Ik wel.
En dan was er nog een hamvraag in de enquête die zorgvuldig “politiek correct” onschadelijk was gemaakt, dus omgebogen in de links-islamofiele richting. Hoe kijken Nederlanders naar Joden, Hindoes, moslims, Boeddhisten? Nee, Diepenbroek had die vraag niet uitgesplitst naar de soorten antwoord-gevers, zoals hij wél had gedaan bij katholieken en protestanten. Maar ik had wel eens willen weten hoe in het sample van Diepenbroek de verhouding ligt tussen seculieren en moslims aangaande . . . . eh . . . . het Israël-vraagstuk. Voor die uitsplitsing was ook zeer, zéér, ZÉÉR ruime reden, journalistiek gezien. Als je die niet vond in 1400 jaar Jodenhaat in de islam dan toch wel in de meer recente openlijke Jodenhaat van, nee niet van jongensachtige Marokkanen deze keer, maar van jongensachtige Turken.
Enfin, “Nederlanders” dus waren in grote meerderheid volgens de enquête kritisch over Israël, maar positief over “Joden”. Slechts 12% zou echt tegen het bestaan ueberhaupt van een Jodenstaat zijn en 38% was “neutraal”. Niemand die opmerkt dat het sociaal wenselijke antwoord hier wel een héél grote rol speelt en dat bovendien de Jodenhaat voor een flink deel schuil gaat achter de Israël-haat.
Maar er was toch nog een uitkomst van de enquête die zich niet politiek correct onschadelijk had laten maken: 41% denkt in Nederland zeer negatief over moslims. Dat zou ik een verheugend cijfer noemen, want als aanhangers van een “geloof” dat zich het beste laat omschrijven als een manifestatie van het oernazisme** populair zouden zijn, dan zou ik dat schokkend vinden. Maar Esther Voet vond het omgekeerde: ze vond juist de hoogte van het percentage islam-hekelaars “schokkend”! Nu begrijp ik wel dat zij in haar functie de waarheid niet kan zeggen aangaande de islam, maar dit is het andere uiterste.
En dan nu ter afsluiting de ultra-korte geschiedenis van Israël, de samenvatting van het toch al korte essay dat ik samen met Roelf-Jan Wentholt schreef:
“De Joden hadden en hebben een moreel recht zich in Samaria-Judea te vestigen omdat ze er al duizenden jaren woonden en het land Palestina in de diaspora vele eeuwen lang een centrale mythe voor de Joden bleef. Omdat de Joodse immigratie vanaf 1890 een eind maakte aan een wrede koloniale bezetting door Arabieren die in 638 na Christus begon en 1300 jaar lang duurde. Omdat ze vanaf 1890 in een leeg en desolaat land vol woeste gronden een maatschappij-orde brachten die in alle opzichten volstrekt superieur was aan het wrede en irrationalistische islamitische feodalisme dat er heerste. Omdat dit morele recht geformaliseerd is in het Verdrag van San Remo van 1922 tot een volkenrechtelijk recht. Omdat het oorlogsrecht gedurende de hele periode van 1890 tot op heden dat morele en volkenrechtelijke recht versterkt heeft.
Dat versterken door het oorlogsrecht gebeurde Omdat er vanaf 1921 terreur op islamitische grondslag door de Arabieren werd uitgeoefend onder leiding van de Moefti van Jeruzalem, Amin al-Hoesseini. Omdat de Moefti vanaf 1936 die terreur uitvoerde met behulp van Hitler en de verdere nazi-top. Omdat die terreur genocide op de Joden tot bedoeling had. Omdat Samaria-Judea twee maal, in 1948 en in 1967 als springplank is gebruikt in een aanvalsoorlog die beide malen de bedoeling had om genocide op de Joden te plegen. Omdat Jordanië van 1948 tot 1967 illegaal, want na een aanvalsoorlog, Samaria-Judea bezet hield en Judenrein had gemaakt. Omdat het toeval was dat in de derde aanvalsoorlog door de Arabieren van 1973 Samaria-Judea niet als springplank werd gebruikt. Omdat vanaf Khartoem 1967 de Arabieren weigeren serieus te onderhandelen over vrede en daardoor Israël in 1967 DWONGEN (!) het bestuur over Samaria-Judea op zich te nemen. Omdat de Arabieren en “Palestijnen” onderhandelingen, vrede en erkenning weigeren hetgeen ook blijkt uit het feit dat ze het Vredesverdrag van Oslo 1993 vanaf het begin gesaboteerd hebben en dat ze steeds genereuzer wordende nieuwe vredesaanbiedingen tot op heden consequent afgewezen hebben. Omdat zowel Arafat als Abbas en Hamas openlijk in de traditie van de Moefti van Jeruzalem, Amin al-Hoesseini, zijn blijven staan en dus in de nazi-traditie.”
Op de Radio-Een-pagina waarop deze uitzending zowel te beluisteren als te bekijken valt, staat tot nu toe één reactie, van ene Corrie van der Hart:
“Tsja wat wil je met zulke beelden. Die gaan tegenwoordig heel de wereld rond dank zij de nieuwe media http://www.youtube.com/watch?v=fUnh5FJcNwY. De enige democratie in het M.O. in actie ( Tevens het enige land zonder grondwet).”
Met die opmerking over die grondwet wil mevrouw Van der Hart natuurlijk de misdadige illegitimiteit van Israël suggereren. Maar Israël heeft op dezelfde manier geen grondwet als Groot-Brittannië: de grondwet ligt vast in meerdere documenten en in procedures: Israel is wel degelijk een democratische rechtsstaat en daarmee de enige positieve uitzondering in het Midden-Oosten. Wat zegt u? Ja, inderdaad, geen enkele perversie is de ware antisemiet te gortig.
Nakba??? Israël zal jullie falen om ons af te slachten in 1948 niet betreuren
Interessant is de link naar de YouTube-film die Van der Hart geeft. De dag na 14 mei, de dag dus van de onafhankelijkheidsverklaring van Israël in 1948, rouwen de “Palestijnen” om het mislukken van hun poging tot genocide op de Joden in dat jaar. Dat heet Nakba-dag, “de dag van de ramp”. Die film geeft een beeld van de rellen ter gelegenheid van “Nakba-dag” door “Palestijnse jongens” in Jeruzalem. Het is niet zo wonderlijk dat Marokkanen in West-Europa massaal deze “jongens” als broeders beschouwen. Niet alleen de islam verbindt ze, maar het lijken inderdaad wel kloons van ze. Hetzelfde uiterlijk, dezelfde motoriek, dezelfde Heinrich Himmler-kapsels. Ja, ik bedoel die opgeschoren koppen.
Ongetwijfeld is het de bedoeling van Corie van der Hart dat wij ons de gruwelen aantrekken die de Israëlische politie aanricht bij het bestrijden van die rellen. Het zijn ongeveer dezelfde gruweldaden die de Nederlandse politie pleegt bij het bestrijden van voetbal-hooligans. Interessanter vond ik persoonlijk de slogans die weerklonken uit de monden van de “jongens”. “Jongens waren we, maar áárdige jongens.*** Op 1:14 horen we “Palestina is een Arabische staat van de rivier tot aan de zee”. Dat betekent dat ze nog steeds van plan zijn de nog onvermoorde Joden de zee in te drijven. Het “Allah-hu-Akbar” (Allah is groter) weerklinkt ook hier voortdurend, net als bij dat eindeloze moorden op andere YouTube-filmpjes, die tegenwoordig vooral uit Syrië komen. Een paar keer zien we de bekende houten sleutels, die elk jaar groter worden, en de toegang moeten verbeelden tot “ons huis in Israël”. Op 2:50 heet het: “Terugkeer,vrijheid, nationale waardigheid.” Daarmee bedoelen ze dat de Palmaffia’s na 65 jaar nog steeds geen normale economie hebben opgebouwd en dat ze daarom graag het hele bezit van de hele Israëlische maatschappij willen “overnemen”, iets wat ze al 1400 jaar met allerlei beschavingen hebben gedaan. Want zelf iets produceren lukt ook al 1400 jaar niet, zelfs niet met olie-miljarden. Als ze een papieren vliegtuigje moeten vouwen, bestellen ze een Westerse ingenieur. Tenslotte vraag ik uw aandacht voor de oorlogstrompetten die vanaf 5:06 worden doorsneden met “stills” van de fascistische Israëlische politie. Beluister ik hier een poging tot integratie van die agressief Arabische kattenjankerige oorlogsmuziek met het marsritme van meer Westerse martiale klanken? In elk geval wordt de muziek gelardeerd met een zingende vrouwenstem, die waarschijnlijk zo smartelijk klinkt omdat de zangeres door de Joden is mishandeld.
_________________________________
*Hier is de hele link voor wie de cookies-terreur van de Publieke Omroep moet omzeilen: http://www.radio1.nl/items/78357-sympathie-voor-israel-neemt-af
** De islam is een oervorm van wat wij “Nazisme” noemen: hier de meest uitgebreide uitleg en hier een kortere en hier de nog kortere en dan ook nog ten enenmale en ten anderenmale de uitleg van Emmet Scott.
*** Het Historisch Nieuwsblad meldt: Nescio (pseudoniem van J.H.F. Grönloh, 1882-1961) stierf nadat hij een oeuvre van slechts drie verhalen en twee prozabundels had gepubliceerd. Met Multatuli was hij waarschijnlijk de invloedrijkste stilist van de moderne Nederlandse letteren, met een groot gevoel voor sfeer en melancholie. De beginzinnen van zijn verhalen zijn tot het collectieve geheugen gaan behoren, van ‘Jongens waren we – maar áárdige jongens’ (Titaantjes) tot het aan collega-schrijver Frederik van Eeden refererende begin van De uitvreter: ‘Behalve de man die de Sarphatistraat de mooiste plek van Europa vond, heb ik nooit een wonderlijker kerel gekend dan de uitvreter.’
_________________________
Link naar dit stuk bij E. J. Bron
Martien Pennings 