Ian Buruma: het anti-Joodse gif van een zéér gerespecteerde slang

Door: Martien Pennings

Asher Ben Avraham schreef een kritisch stuk over Ian Buruma, maar maakt van zijn tegenstander een reuzekerel. Hij noemt Buruma wetenschappelijke veelzijdig, met brede maatschappelijke interesse en vol schrijftalent. Daarmee niet genoeg. Avram schrijft:

“Ian Buruma is opgeleid als sinoloog en japanoloog. Hij schrijft over de Oost-West-verhoudingen, is publicist in The New York Review of Books en sinds 2003 Luce Professor of Democracy, Human Rights & Journalism aan het Bard College in New York. Hij is bekend om zijn diepgaande beschouwingen over cultuur, vrijheid en samenleving. Naar aanleiding van de moord op Theo van Gogh schreef hij Dood van een gezonde roker (2006) dat werd genomineerd voor de Samuel Johnson Prize 2006. In 2008 kreeg Buruma de Erasmusprijs. Een erudiete wereldburger dus, met een manier van denken die de erudiete wereldburger eigen is: wars van alledaagse oppervlakkigheid en onderbuikgevoelens. Een man van de grote lijnen, van de redelijkheid en van het overzicht.”

Noem dat maar niks! En nou ga ik dus uitleggen waarom ik die Buruma een doodgewone rat vind, die niks ánders doet dan in onderbuikgevoelens roeren, of ook wel een slang die welbewust zijn gif van de Jodenhaat in het maatschappelijk lichaam brengt. Ik vind het gewoon een enorme klootzak en een intellectuele charlatan met zijn hele internationale reputatie. Tsja, dus ik ga het niet eens zijn met “Welingelichte Kringen” of “De Dagelijkse Standaard” die ook best wel veel respect voor Buruma’s tekst toonden en daarmee bewezen dat de betreffende redacties toch nét het intellect missen dat “kritisch” mag heten.

Laten we nog eens een andere metafoor gebruiken voor de verraderlijke werking van het soort slim vergiftigde teksten zoals Buruma die schreef in de NRC van 8 januari 2010. Buruma’s tekst is een hapklaar brokje geestelijk voedsel. Vooral voor een bewustzijn dat al decennia is bijgewerkt via de “slijpsteen van de geest”. Twee-honderd-duizend keer gaat zo’n anti-Israël lekkerbeetje van bakker Buruma over de toonbank. Dat heeft invloed. Vooral op mensen die toch al geneigd zijn de Jodenhaat van islamitische immigranten in het Westen te verontschuldigen. Waardoor indirect wéér meer tolerantie voor de Jodenhaat onder de Nederlandse moslims ontstaat. En ik vermoed dat zulks ook gewoon de bedoeling is, van zowel de NRC als Buruma.

Als ik een net zo lekkere snack als Buruma zou schrijven, maar dan pro-Israël en pro-Wilders, dan is dat volstrekt kansloos om in de NRC en dús in dat soort oplagen te verschijnen. Om nog maar niet te spreken van de vraag of ik doordring in de koppen van een publiek dat al decennia gehersenspoeld wordt met de domme clichés over Israël waarvan niet alleen de NRC, maar alle kwakkeliteits-media bol staan. Ik kan alleen maar het vergif aantonen in het fast-food dat Buruma aanbiedt en dat moet ik moeizaam analyserend doen voor een zeer klein publiek . . . . . en onbetaald.

Maar we dóén het wel.

De kop van het vergiftigde hap-slik-weg-stukje van Buruma luidt: “Geert Wilders en Filip Dewinter zijn de verkeerde vrienden voor de Joden”. Dat is neerbuigend en paternalistisch naar de Joden. Al is Buruma misschien niet direct verantwoordelijk voor de kop, toch geeft het de insinuerende inhoud van zijn stuk eronder goed weer. Geert Wilders en Filip Dewinter zijn één pot nat, samen met de Oostenrijkse bloed-en-bodemers Haider en Strache.

De illustratie bij het artikel bestaat vooral uit twee nagenoeg levensgrote koppen van Wilders en Dewinter. Boven beide hoofden zweeft een keppeltje, om de schijnheiligheid van het  “aura” van filosemitisme dat ze zich aanmeten te suggereren. Ja, laat het subliminal hersenspoelen maar aan de Stalinisten van de NRC over.

In precies datzelfde katern van de NRC van 8 januari stond een stuk van Evelien Gans met dezelfde stootrichting als dat van Buruma. Ik heb dat stuk Van Gans geanalyseerd en ik kan uit die analyse zinnen die ik heb gebruikt om het stuk van Gans te kwalificeren gewoon overschrijven. Want ze zijn exact ook van toepassing op het artikel van Buruma. Ik schreef over Gans: “Dat stuk in de NRC is één lange demagogische, manipulerende demonisering. ( . . .)  Het stikt van de impliciete aannames, insinuaties en beschuldigende kwalificaties die totaal onbewezen blijven.”

Ik zal het stuk van Buruma in extenso citeren en voortdurend de demagogische manipulatie-woorden vet maken:

“Israël trekt tegenwoordig merkwaardige bezoekers. Geert Wilders, bijvoorbeeld, is een geziene gast bij lieden die graag willen horen dat Israël op de bres staat voor de westerse beschaving in een oorlog met de islam. Enkele weken geleden mocht Israël zich verheugen op de komst van een delegatie van uiterst rechtse politici uit Europa, op reis langs Israëlische nederzettingen op de bezette Westelijke Jordaanoever. ‘Samaria en Judea’ waren volgens hen ‘Joods land’. Dat zou ook voor altijd zo blijven. Dit was hun ultra-orthodoxe gastheren en gastvrouwen natuurlijk uit het hart gegrepen.”

Deze alinea bevat twee kernboodschapen, die in de daarna volgende alinea’s ondersteund en versterkt wordt. Primo, Wilders voelt zich thuis in het gezelschap van fascistisch Europa en fascistisch Israël. Secundo, Israëlische fascisten (”ultra-orthodoxe gastheren”) bezetten land dat met valse Joden-smoesjes als “Joods” wordt geclaimd. De aanhalingstekens geven het fijntjes aan. De naam die wijst op minstens 3000 jaar Joodse geschiedenis, wordt óók tussen aanhalingstekens gezet. Maar bij “de bezette Westelijke Jordaanoever” ontbreken de kommaatjes. De idiote naam “West bank” die er door de ‘Palestijnse’ propaganda de laatste 40 jaar ingehamerd werd, krijgt respect van Buruma. Idiote naam, zei ik: “West-Bank”. Deze rivieroever is in kilometers net zo breed als de haatpropaganda tegen Israël in jaren oud is: 40. Wel eens een rivieroever van 40.000 meter breed gezien?

Zelf gebruik ik ook wel eens betekenisvolle aanhalingstekens. Ik zet “Palestijns” consequent tussen aanhalingstekens, omdat het een kunstmatig product is, uitsluitend gefabriceerd vanuit haat en met een totale minachting door de “Arabische wereld” voor het lot van deze ‘Palestijnen’. Zie mijn opstel: “Israël is een vergissing”.

Buruma spreekt van “de bezette Westelijke Jordaan oever”. Ach, wat een zorgeloos taalgebruik nou toch van de internationaal gevierde diepdenk-stilist en professor in de menselijkheid!  Want die term “bezette gebieden” is tegelijk de meest vanzelfsprekend gebruikte, maar ook leugenachtigste term uit het arsenaal van de Israëlhaters. Ik herhaal wat ik gisteren in ditzelfde verband al zei, toen de Volkskrant uiteraard ook lichtvoetig repte van “bezette gebieden”.

Een historische mega-leugen, want . . . .

Want. De Joden woonden in Samaria & Judea misschien al 3000 jaar, maar historisch bewijsbaar 2000 jaar, toen in 638 ná Christus de islamitische Arabieren Palestina bloedig onder het kromzwaard brachten. Want. De Joden zijn vervolgens 1300 jaar door de Arabieren in een dhimmistatus structureel geterroriseerd, uitgebuit, vernederd en bij gelegenheid vermoord: als er één partij recht heeft op de titel bloeddorstige kolonialisten dan zijn het de Arabieren in Palestina.  Want. Nadat de Joden vanaf 1880 welvaart en humane vooruitgang in een desolaat en leeg Palestina begonnen te brengen, is de moefti van Jeruzalem Amin-al Hoesseini in 1920 begonnen met behulp van de islamitische Jodenhaat-ideologie de Arabische bevolking tegen de Joden op te zetten, onder het terroriseren en vermoorden van niet alleen Joden maar ook de ‘verraders’ in eigen gelederen die geen zin hadden in Jodenhaat. Want. Vanaf 1940 heeft de moefti met een mengeling van traditioneel islamitische en nazistische Jodenhaat in nauwe samenwerking met de nazi-top zoveel mogelijk Joden in Europa doen vermoorden en heeft een vergassings-programma voor de Joden in Palestina helpen voorbereiden. Want. De Joden in Palestina hebben er tot 1948 alles aan gedaan om met de Palestijnse Arabieren in vrede te leven. Want. De islamitische maffia rond de moefti is honderd procent (100 %) aansprakelijk voor het ontstaan van de vijandschap tussen Joden en “Palestijnen”. Want. Sinds de jaren 1940 druipt het hele islamitische Midden Oosten van een gemengd nazislamitische Jodenhaat. Want. In die Jodenhaat hebben Arafat, Abbas en Hamas de traditie van de moefti voorgezet, zodat die traditie al 90 jaar oud is, vanaf 1920. Want. Israël is drie keer met genocidale bedoelingen aangevallen door een Arabische overmacht: 1948, 1967, 1973. Want. Israël mag volgens oorlogsrecht na een aanvalsoorlog, en zeker na drie (3) genocidale zo’n beetje het hele Midden Oosten bezetten. Want. Israël heeft aanvankelijk echter genoegen genomen met minimale stukjes Samaria & Judea, die militair van levensbelang zijn bij de volgende genocidale aanval van de Arabieren. Want. Israël heeft gedurende decennia van onderhandelingen vele malen in vredesvoorstellen aangeboden die overlevingslapjes grond te compenseren. Want. Arafat en zijn opvolgers hebben alle vredesvoorstellen en vredesoverenkomsten altijd actief gesaboteerd met een opvoering van de terreur. Want. Deze Mohammedaanse maffia’s kunnen en willen geen vrede sluiten, want ze leven van Jodenhaat, geweld, corruptie en het chanteren van het Westen. Want. Daarom zijn er steeds meer Joodse nederzettingen in Samaria & Judea gekomen, omdat er geen vrede mogelijk bleek en de Israëli’s het beter vonden ‘voelhoorns’ op in dat gebied te houden en uit te breiden. Want. In tegenstelling tot de Abbas-en-Hamas-maffia, willen veel gewone Arabische inwoners van Samaria & Judea dat de Israëli’s blijven, want de Joden brengen welvaart en werk, zoals ze al vanaf 1880 in dat gebied doen. Want. Jordanië heeft van 1948 tot 1967 illegaal, want na een aanvalsoorlog, Samaria-Judea (“de Westbank”) bezet en daar terreur uitgeoefend, vooral in Jeruzalem. Want. Toen na 1967 bleek dat de Israëli’s gedwongen waren het bestuur van Samaria-Judea over te nemen, omdat de Arabieren geen vrede wilden (3 x nee van Khartoem), bewerkten de Israëli’s daar een welvaart, humaniteit, relatieve vrijheid die daar van 1948 tot 1967 nooit geweest was en bovendien een gigantische toename van het aantal Arabieren. Want. Toen alle vredesvoorstellen, van Oslo 1993 tot Camp David 2000, door de “Palestijnse” maffia gesaboteerd werden, heeft Israël in het aangezicht van de blijvende oorlogswil van deze maffia, zich met het volste recht dieper ingegraven in Samaria-Judea. Want. Waarom zou Israël Arabieren binnen de eigen landsgrenzen volledig burgerrecht moeten geven (wat ze ook doen) en waarom zou Samaria-Judea Jodenvrij aan de Arabieren opgeleverd moeten worden?

Zou Buruma werkelijk niet van wanten weten? Dat kan toch niet? Is hij nou zo incompetent of zo’n schurk? Ik vermoed: een schurk.

Al met al zijn we toch mooi nú al toe aan de tweede alinea van de platte en lege demagogie van Buruma. Men ziet: zó gemakkelijk als het er bij de gedurende decennia voorbewerkte en dus onkritische NRC-geest moet inglijden, zoveel moeite kost het bloot leggen van de demagogie, de manipulatie, de impliciete aannames, de insinuaties en de beschuldigende kwalificaties. Zoals de volksmond wel eens zegt: één gek kan in een uur meer onzin bij elkaar zwatelen dan 80 wijzen in een jaar kunnen ontzenuwen. (Waarbij de hoeveelheid gekken en wijzen alsook beide tijdsvolumes natuurlijk kunnen variëren.) Maar wat ik bedoel te zeggen is: dit stuk van Buruma is héél slecht en héél smerig. Buruma is niet op zoek naar waarheid. Buruma is een rat.

Buruma: “Dit gezelschap vertegenwoordigt veelal partijen die in het verleden niet overliepen van vriendschappelijke gevoelens voor het Joodse volk. Heinz-Christian Strache is leider van de Oostenrijkse Partij voor de Vrijheid (FPÖ), die onder haar voormalige leider, Jörg Haider, zijn uiterste best deed om ex-nazi’s naar de mond te praten. Meer macht voor ons Weense bloed’, ‘Heimat im Herzen’, en zo meer. Zijn Vlaamse collega, Filip Dewinter, leidt een partij met bruine antecedenten die zelfs voor Wilders te gortig is. Weinig Europese politici – ook niet in deze dubieuze kringen – halen het meer in hun hoofd om openlijk antisemitisch te zijn. Wilders is zelfs op een opzichtige manier filosemitisch. De neorechtse lijn is dat wij in het Westen pal moeten staan voor ‘judeo -christelijke’ waarden, tegen het ‘islamofascisme’.”

Wilders wordt hier, zoals in het hele stuk, de nazi-hoek in gesuggereerd. Maar het grote feit is natuurlijk dat Wilders niet eens rechts is. Nog eens: Wilders is niet alleen niet extréém-rechts, hij is helemáál niet rechts. Buruma perverteert. Wilders is voor het homohuwelijk, heeft liberale beginselen op het gebied van abortus en euthanasie, is voor de enige humane en democratische staat in het Midden-Oosten, Israël, en is vóór de culturele verheffing van het meest achterlijk proletariaat dat er bestaat, het islamitische. Wat is daar “rechts” aan?

En nee, aan die indruk van Groot-Nederlands Fascisme die Buruma wil wekken doet dit zinsnedetje van Buruma niets af : “( . . .) Filip Dewinter, leidt een partij met bruine antecedenten die zelfs voor Wilders te gortig is.”

“Bruine antecedenten”: dat is kwaadaardige laster richting “Het Vlaams Belang”, de erfgenaam van een veel complexere Vlaamse emancipatiebeweging dan alleen maar dat oude “nazi”-element. En dat “nazi” zet ik ook nog tussen aanhalingstekens, omdat de “Vlaamse Beweging” in het opkomende nazi-Duitsland een mogelijkheid tot trots zag op hun afstamming en een eind aan de culturele overheersing door de arrogante “Franskiljons”. Het waren emanciperende nationalisten, die zich onder aanvuring van de katholieke kerk roerden. Het waren niet “nazi’s” in de zin van bewuste Auschwitz-na-strevers. En die suggestie wekt Buruma hier. Natuurlijk zijn ze er geweest, compleet met antisemitisme en dat werd inderdaad ook na 1945 nog stiekem beleden door een minderheid. Al is de “repressie” door de na-oorlogse Belgische regering genadeloos geweest en werden degenen die ook nog vaak gruwelijk geleden hadden in de oorlog als Oostfrontstrijders door de katholieke autoriteiten met de nek aangekeken. Dezelfde autoriteiten die hen in de jaren 1930 aangevuurd hadden. Maar al die meestal misleide, doodgewone jongens zijn nu toch wel zo langzamerhand allemaal dood. Niettemin weet ik uit betrouwbare bron dat DeWinter in kleine kring toegeeft last te hebben van het imago. En dat “last hebben” bewijst Buruma hier maar weer eens, door die kwaadaardige laster van die “bruine antecedenten” de huidige leiding van het Vlaams Belang na te dragen.

In dat “op een opzichtige manier filosemitisch” gebruikt Burumahet woord “opzichtige” om Wilders’ beroep op dat “judeo-christelijke” verdacht te maken. Die aanhalingstekens rond “judeo-christelijke” dienen op hun beurt om aan te geven dat Buruma het bestaan van die traditie ontkent. Die bestaat echter wel degelijk, zoals ik aan Buruma’s mede-nitwit Evelien Gans heb uitgelegd: zoek hier even naar de zin: “Deze mevrouw is dus hoogleraar Oorlog & Jodendom en ze weet van toeten noch blazen.” Daar vindt men uitgelegd dat die aanhalingstekens van Buruma dom en pedant zijn, óók als hij alleen maar mocht bedoelen dat “judeo-christelijk” in de mond van Wilders ongeloofwaardig is.

Wat helaas niet valt uit te leggen of te bewijzen: de suggestieve laster van Buruma dat Wilders een opportunistische huichelaar zou zijn en niks zou menen van die verdediging van die Joods-christelijke oorsprong van de Lichte Kant van de Verlichting en dus van Westerse Waarden. En met Westerse Waarden bedoel ik de lijn die je in 1581 kunt beginnen te trekken vanaf de ‘Acte van Verlaetinge’ (oei, nationalisme!) via de Amerikaanse Constitutie (oei, nationalisme!) naar het Atlantic Charter en dus de Mensenrechten. Die Mensenrechten dus waarin de ervaring van Auschwitz is meegenomen en welke ervaring door de internationale megakliek waartoe Buruma behoort geperverteerd en misbruikt wordt, waarin Anne Frank dus als icoon wordt ingezet voor islam-propaganda.

En als we vragen waarom Wilders in Israël in het gezelschap van Strache en DeWinter verkeerde, dan antwoord ik: vanwege  het aanhoudende verraad van types als Buruma, dus van degenen die ik als BMW-ers heb getypeerd, een incompetente en moreel corrupte klasse, die weigert een 1400 jaar oud totalitair anti-humanisme te zien voor wat het is, namelijk een nazisme avant pendant et après la lettre, kort gezegd de nazislam. Een quasi-linkse nep-elite heeft de islamcritici 40 jaar lang in toenemende mate als ‘racistisch’ weggezet en is er verantwoordelijk voor dat de toon van die islamcritici steeds grover moest worden en de bondgenoten misschien soms dubieus. En dat “dubieus” geldt dan enigszins voor Strache en zijn FPÖ, die overigens alleen maar tegelijk met Wilders in Israël was, meer niet, en in veel mindere mate voor de beweging van Dewinter die ik een stuk minder “bruin” inschat dan Buruma doet.

Buruma: “Het is mos onder linkse critici van de Israëlische regering om ons voor te houden dat antizionisme iets heel anders is dan antisemitisme. Dat is ook vaak zo. Maar het is even goed een feit dat vriendschap voor Israël niet altijd gelijk staat met warme sentimenten voor Joden. President Nixon, om een bekend voorbeeld te noemen, zei over Joden dat je „die schoften niet kunt vertrouwen”, maar hij was tevens een groot bewonderaar van Israël. De laatste tweeduizend jaren hebben ook voldoende aangetoond dat antisemitisme zich heel goed kan vinden in de verering van de bekendste Jood uit de geschiedenis, Jezus van Nazareth. In de Verenigde Staten zijn de meeste verstokte aanhangers van Israël vaak born again christenen, die er heilig van overtuigd zijn dat Joden die zich ten slotte niet bekeren tot het ware geloof, onherroepelijk naar de verdoemenis gaan.”

Dat het linkse ant-Zionisme “vaak” héél iets anders is dan Jodenhaat, dat wéét Buruma gewoon. Hoe? Nou, ja, gewóón. Net zoals hij en professor Evelien Gans gewoon wéten dat Wilders wél huichelt met zijn Jodenliefde. En Buruma wéét . . . . nou ja . . . . heeft sterke vermoedens dat het bij die Wildersachtigen net is als bij Nixon, zelf een schurk die een wantrouwende bewondering voor medeschurken had, de Joden. Dat zich-beroepen door Wilders op die Joods-christelijke traditie, die eigenlijk niet bestaat, is trouwens ook psychologisch dubieus. Want? Want er zijn in Amerika born again christenen en die zijn eigenlijk allemaal  theologisch-antisemitisch. Ja, dat wéét Buruma gewoon. En bij Wilders zal er ook wel zoiets aan de hand zijn. Weet Buruma. Vermoedt Buruma dus heel sterk. Op grond van niks.

Buruma: “Verkeerde vrienden komen wel eens van pas. Toen Theodor Herzl aan het einde van de 19de eeuw door Europa reisde om aanhangers te winnen voor een Joodse staat, stuitte hij vaak op weerstand bij welgestelde Joden, die hem beschouwden als een lastpost. Hij had meer succes bij gelovige protestanten. Daar heerste het idee dat Joden behoorden terug te keren naar het heilige land. Zij hoorden daar thuis, en niet in Europa. Herzl heeft de stichting van het moderne Israël natuurlijk niet meer meegemaakt.”

Zonder een spoor van bewijs te hebben geleverd dat Israël-liefde en beroep op Joods-christelijk-verlichte tradities bij Wilders onoprecht zouden zijn, komt Buruma met de evenzeer loze bewering dat al die vroegere steun voor Herzl uit christelijke hoek zonder mankeren óók altijd al heel dubieus was. Nu heeft Buruma dus twee onbewezen psychologiseringen-van-de-koude-grond, een actuele en een historische. Dus wat moet die parallel tussen die twee verzinsels dan bewijzen? Dat Buruma een lasterende zwetser is?

Dubieuze bondgenoten: dat doet me denken aan Joodse groeperingen in Palestina die zelfs geprobeerd hebben met  de nazi’s samen te werken om Joden te redden, iets wat nu nog smullend en ontdaan van de context door antisemieten opgelepeld wordt. Die context? Doodsbange Joden in een Europa waar in de tweede helft van de jaren 1930 nog maar twee soorten landen voorkwamen, die waarin Joden niet mochten blijven en die waarin ze niet welkom waren. Dat is inclusief Palestina.

Buruma: “Maar toen zijn ideaal eenmaal was bereikt, kwamen de meest fervente Europese bewonderaars van de nieuwe Joodse staat vaak juist uit de linkse hoek. Het gemeenschappelijke leven in de kibboetsim sprak hen aan. Israël, geleid door wijze mannen zoals David Ben-Gurion, gold als een mooi socialistisch experiment. Schuldgevoelens over het recente verleden speelden hierbij natuurlijk ook een rol, met name in Nederland. Deze warme sympathie begon pas te kenteren na de oorlog van 1967, en vooral na de Yom Kippur-oorlog in 1973, toen het duidelijk werd dat Israël niet van plan was de bezette gebieden aan de Palestijnen terug te geven (overigens tegen het advies van Ben-Gurion in, die een permanente bezetting zag als een ramp voor zijn land). Nog later, toen Israël de bezette gebieden in stukjes sneed door een netwerk van Joodse nederzettingen, sloeg de oorspronkelijke bewondering voor Israël zelfs om in een soms fanatieke vijandigheid. Ook dit had te maken met schuld; uiteindelijk was het mogelijk om Joden te zien, niet als slachtoffers, maar als boosdoeners, en dat was voor velen een hele opluchting.”

Een stukje geschiedschrijving waarin een paar minder omstreden cliché’s worden gedebiteerd en voor de rest, door alles wat weggelaten wordt . . . . . . . één massieve leugen. Dit is pure geschiedvervalsing van Buruma. En dat kan verschijnen in een krant die zich voor serieus houdt, maar in feite een sectarisch vod is, de NRC En dat kan omdat het vod, en al die andere kwakkeliteitsvodden, al 30 jaar niks anders meer dan geschieds- en actualiteitsvervalsing hebben gepleegd. Men weet écht niet meer beter. Buruma vermoedelijk wel, die weet dat hij al jaren fout zit, net als inzake de islam, maar hij is waarschijnlijk te ijdel en te doortrapt om het toe te geven. Liever publiceren hij en zijn medestanders steeds absurdere stukken. De kwalliteits-media brengen het toch wel. Iemand die mijn bovenstaande “want”-alinea heeft gelezen en geabsorbeerd, ziet de leugenachtige weglatingen in Buruma’s laatste geciteerde alinea meteen. Ik acht mij ontslagen van de verplichting opnieuw expliciet te worden.

Behalve inzake Ben Gurion. Toen Ben Gurion dood ging, was het 1973 en was Samaria-Judea pas zeven jaar onder Israëlisch bestuur. Hoe kan je nou in godsvredesnaam iemand aanroepen als wijze getuige in een proces waarvan de goede man bijna veertig jaar niet heeft waargenomen? Met name de voortdurende sabotage van elke vrede en de voortdurende oorlogs- en terreurwil van de “Palestijnse” maffia’s heeft Ben Gurion nooit meegekregen. Dus wat is dit voor kolder van Buruma?

“Aan de rechtervleugel van de Europese politiek is de tendens precies andersom. Wat Gretta Duisenberg, Dries van Agt, en het Palestina Komitee het meest tegen Israël inneemt, vinden de nieuwrechtse vrienden van Israël nu juist prachtig: militaire krachtpatserij, etnisch chauvinisme, en de dagelijkse vernedering van Arabieren, dat zijn precies dingen die Heinz-Christian Strache en zijn gelijkgestemde vrienden aanspreken. Voor politici, die zich voor hun eigen land een meer militante vorm van nationalisme wensen, en die bovendien islam zien als de grootste bedreiging voor het Westen, is Israël een soort modelnatie geworden – een Blut und Boden-model dat in Europa zelf, door echo’s uit het fascistische verleden, in diskrediet is geraakt. Voor sommige tegenstanders van het zionisme is dit een bevestiging van wat zij toch al dachten: door hun wandaden in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever zijn de Israëliërs eigenlijk net nazi’s. Dit is even beledigend als onjuist. In tegenstelling tot wat de Portugese romancier, José Saramago, beweerde, is Jenin op geen enkele manier te vergelijken met Auschwitz. Maar de visie van Israëls nieuwrechtse vrienden dat het ‘Joodse land’ de islam bestrijdt op alle fronten om de westerse beschaving te redden, is daarom niet minder misplaatst.”

Hij is écht goed in het Stalinistische subliminal werk, Buruma. Hier wordt in één korte passage expliciet ontkend, wat in de rest van het stuk en ook in deze alinea zelf voortdurend gesuggereerd wordt. Namelijk dat minstens de “ultra-orthodoxe gastheren” het eens zijn met de fascisten uit Europa. Dat wordt nog eens versterkt door na dat “Blut und Boden” direct dat “wandaden” te laten volgen.

Subliminal work: want Wilders wordt hier niet direct genoemd, maar hij heeft het over “Heinz-Christian Strache en zijn gelijkgestemde vrienden”. Maar we pakken de onderhuidse “guilt-by-association”-suggestie op: al wat Wildersachtig is, wordt hier door Buruma stiekem bedoeld.

En “militaire krachtpatserij”? Wilders heeft er inderdaad voor gepleit dat Israël ophoudt te vechten met twee handen op de rug gebonden. En Wilders heeft daarbij soms de foute taal gebruikt. Je kan aan de borreltafel tegenover mensen die jou beter kennen wel eens iets krachtdadigs zeggen, maar een volksvertegenwoordiger moet over de “Palestijnen” in Gaza niet publiekelijk zeggen“Jaag ze maar de Sinaï in!”. En ook niet praten over “knieschoten” voor Marokkaanse “jongens”, zelfs niet als die aan het begrip voetbalhooligan een geheel nieuwe dimensie van totaalhaat geven tijdens een wedstrijd jong-Oranje tegen jong-Marokko in 2007.

Als bij Israël de handen een keer van de rug gaan en ook de handschoenen misschien uit, dan heet dat bij Buruma dus “militaire krachtpatserij”. Maar als Israël  werkelijk eens militair zou uitpakken, dan zou Gaza op Dresden vlak na WO II moeten lijken. Neen, de Israëli’s zijn uiterst zorgvuldig en het zijn de “Palestijnse” maffia’s, die hun eigen burgerbevolking als schild gebruiken, die expres hun terreur vanuit dichtbewoonde complexen plegen en zich als burgers kleden. Ook in 2009 weer hebben de Israëli’s rond het laatste Gaza-offensief (“Cast Lead”, jaarwisseling 2008-9) beschuldigingen van “oorlogsmisdaden” over zich heen gekregen. Vooral via dat geschifte Goldstone Report, waarover – onder zeer velen – Col. Richard Kemp een vernietigend oordeel velden.

Zou Buruma misschien liever zien dat Israël ophield met de “asymmetrische” oorlogvoering en af en toe gewoon óók wat zelfmoordaanslagen zou plegen en wat primitieve raketten lukraak Gaza en de PLO-nesten op “de Westbank” zou injagen? En dan een beetje “body-count” houden aan beide kanten? Tot wanneer? Tot de “Palestijnen” een keer ophouden met hun terreur? Tot de Israëli’s op zijn? Want die zijn véél eerder op dan de “Palestijnen”.

En dan dat “etnisch chauvinisme en de dagelijkse vernedering van Arabieren” van Buruma. Neen, er stáát niet dat Israëli’s racisten zijn en de Arabieren zonder reden door de Israëli’s sadistisch worden gekweld en dat Israëli’s dus eigenlijk nazi’s zijn. Maar het is wel de bedoeling dat de lezer precies dát eruit op pikt. Je bent een schoft, Buruma.

“Wandaden in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever”? De leugenpropaganda maakte tot nu toe gebruik van collaborerende Westerse journalisten (veruit de meesten), die al wat uit “Palestijnse” bron kwam en komt, voetstoots voor waar aannamen en als “nieuws” in de Westerse media brachten. Bij Honest Reporting hebben ze dagwerk aan het aantonen van de leugens. Dat lukt ze meestal, maar voor de ontmaskering is dan in het Westen géén belangstelling en de laster bovenop de laster van de decennia heeft dan zijn werk al weer gedaan.

In het nieuwste leugenoffensief wordt nu gewerkt met het Stockholmsyndroom van vele Israëli’s. De quasi-linkse Gutmensch is ook in Israël druk bezig al wat waardevol is aan de Joods-christelijk-verlichte traditie uit te leveren aan het Kwaad van de Arabische islam. Deze Israëlische “schuldbewusten” zitten in organisaties als “Breaking the Silence”, maar er is deze maand (januari 2010) door de Israëlische regering besloten eens te gaan onderzoeken waar de geldstromen voor deze zogenaamd “Israëlische” NGO’s vandaan komen. Het vermoeden is dat er Arabisch geld achter zit, maar ook vooral ook geld vanuit de Europese Unie, die entiteit in Brussel die erg goed luistert naar de OIC. En dat zijn dan weer die 57 min of meer islamitische landen, die de Verenigde Naties zo’n beetje hebben gekaapt en veranderd in een Verenigde Nazi’s waar de hoofdtaak steeds meer wordt: Israël en Joden demoniseren en het grote kwaad van de “islamofobie” bestrijden.

En als er nou eens een klein gedeelte wáár zou zijn van die “wandaden in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever”? Dan zou ik een paar dingen in overweging willen geven.

Staatje Israël, op één duizendste van de totale Arabische landmassa, wordt al ruim 60 jaar door een giga-woestijn van haat en terreur omgeven. Dan ontwikkel je misschien een Stockholmsyndroom en ontstaan er verschijnselen als “Breaking the Silence”, maar . . . . . misschien ook soms het omgekeerde: namelijk een realistische genadeloosheid voor een tegenstander die nog veel genadelozer is. Maar daarvoor heeft Buruma geen enkel begrip, dat bewaart hij voor de “Palestijnen”. En daarmee niet genoeg, Buruma gaat nóg veel verder en pleegt de ultieme perversie, namelijk  door Israël tegelijk “nazisme” aan te smeren . . . . . . én te ontkennen dat hij dat doet. Ik heb veel manipulatiefs gelezen in mijn leven, maar dit spant de kroon.

Israël is natuurlijk het absolute tegendeel van “een Blut und Boden-model”. De Joodse cultuur is er een bij uitstek van het individuele geweten en dus zal in die cultuur weinig van dit soort “wandaden” verborgen blijven. Integendeel, net zoals de Europese, de Westerse cultuur, is men overdreven bezig met schuld en boete. Terwijl juist de vijand, de Arabische wereld, is doortrokken van totalitaire gewetensloosheid, van een cultuur waarin liegen en bedriegen zo ongeveer als ademen is. Deze tegenstander verspreidt uit alle macht leugens over Israël en dekt alle eigen misdaden met succes toe, geholpen door de Westerse mainstream-media.

Dit NRC-artikel van Buruma is een voorbeeld, zij het een bijzonder giftig, uit duizenden. Het is een gifstroom waarin het gewone publiek constant wordt ondergedompeld. Een voorbeeld was het NOS-journaal van 6 uur van 24 januari 2010, waarin Astrid Kersseboom en “correspondent” Sander van Hoorn hun bijdragen aan de Israël-bashing en dus aan de Jodenhaat leverden. Valse nicht Sander van Hoorn stond te gloriëren in zijn onderhuidse Israël-demonisering. In zijn ogen stond het genot van de wetenschap dat hij elk fatsoenlijk en werkelijk geïnformeerd mens in Nederland stond te treiteren. En die domme doos Kersseboom verzorgde de rest van de foute teksten.

Zal ik óók eens persoonlijk worden via Wilders, net als Buruma, maar dan anders? Wilders is een conservatief-liberaal, die niet “rechts” is, maar eerder “links”. En wel op de ouderwetse Willem-Drees-Jacques-de-Kadt-manier. Dus vóórdat “links” ging betekenen: totaal de weg kwijt. Of: verliefd op de totalitaire islam als vervanging van het totalitaire communisme.

Niettemin kan ook bij een fatsoenlijke conservatief-liberaal als Wilders – of bij mij –  de fascist in de onderbuik gewekt worden. Bijvoorbeeld als je eigen land en heel Europa al decennia steeds meer beginnen te lijken op een gekkenhuis waar kwaadaardige patiënten als Ian Buruma de zaak hebben overgenomen. Gekken die standaard al jaren de gehele cultuur vervullen van de ultieme perversie in de zin van Jesaja 5:20:

‘Wee hen die het kwade goed noemen en het goede kwaad, die van het duister licht maken en van licht duisternis, van bitter zoet en van zoet bitter’.

Ja, dan kan je best wel eens kwaad worden, extreme dingen zeggen, of gaan verlangen naar je Kalazjnikov .

Ik heb dat wel tenminste, van die schuimbekkende aanvallen van totale razernij, soms overgaande in stil schreiende wanhoop. En als je dan door de gekken die je cultuur schijnen te beheersen ook nog eens gemaand wordt kalm te blijven en Openbaring 3 : 14-19 schiet in je gedachten . . . .

“Ik [Jezus] weet uw werken, dat gij noch koud zijt, noch heet. Waart gij maar koud of heet! Zo dan, omdat gij lauw zijt en noch heet, noch koud, zal Ik u uit Mijn mond spuwen.”

. . . . dan kan je wel eens een verschrikkelijk verlangen naar moord gaan krijgen. Ja, ik dan, hè? Dat is heel persoonlijk. Maar misschien Wilders ook wel. De politiek-hedonisten en narcistische zelfmanifestanten van de gemakzuchtige menslievendheden hebben daar geen last van. Die vinden het communisme mooi en de islam óók. Totdat ze in een Goelag zitten of hun strot overdwars overgesneden krijgen.

Dus mensen in Israël die hun verstand nog bij elkaar hebben – Israël waar de terreur van de “Palestijnen” al 90 jaar duurt en kan voortbouwen op 1400 jaar traditie van jihad en Jodenhaat, van Jodenhaat en jihad – die mensen in Israël dus die ondanks 90 jaar gijzeling nog géén last hebben van het Stockholmsyndroom, die hebben natuurlijk a fortiori last van de Israëlische zwetsers die wel aan dat syndroom lijden, die het goede kwaad noemen en omgekeerd, die van slachtoffers daders maken en omgekeerd, die álles perverteren en in hun dolgedraaide Gutmenschlichkeit bezig zijn de enige fatsoenlijk staat in het Midden Oosten aan de bloeddorstige achterlijkheid uit te leveren.

De in België als linkse Gutmensch bekend staande Rudi Rotthier zei In 2004 na een tocht door de Arabische wereld:

“Het gigantische vermogen om de schuld niet bij zichzelf te zoeken, het gebrek aan zelfkritiek. ( . . .) Ik heb er zeker geen dag rondgelopen zonder te horen dat Hitler gelijk had, dat Israël moet verdwijnen, dat Joden verantwoordelijk waren voor 11 september. Ik begrijp nu beter hoe de Israëliërs zich bedreigd voelen in die haatdragende mensenzee. ( . . .) Wat ik niet voor mogelijk hield is gebeurd: zeven maanden in moslimgebied hebben mijn sympathie voor Israël hersteld.”

Buruma: “Het idee dat de islam als zodanig een vorm van fascisme zou zijn, en een even grote bedreiging voor het Westen als nazi-Duitsland in 1938, is niet alleen onzinnig, maar gevaarlijke onzin. Als we dit namelijk aannemen, dan zijn welhaast alle middelen om de islam te bestrijden gerechtvaardigd. Dan zou je inderdaad Israël kunnen zien als een frontlinie tegen het absolute kwaad. Auschwitz is dan niet het Israëlische leger in Jenin; Auschwitz is het eindstation van de islam.”

Een kenmerk van lamzakkig multikul-links is die houding waarin achterover geleund wordt en van de islamcriticus wordt geëist dat hij voortdurend alles tegelijk bewijst. Veertienhonderd jaar geschiedenis en wereldwijde actualiteit van terreur dient stante pede door de islamcriticus in grootbeeld voor de ogen van lui-links te worden getoverd. Dat is gebeurd, zij het niet stante pede en moeiteloos in grootbeeld. Maar er bestaat een zee aan literatuur die onomstotelijk bewijst dat de geschiedenis van de islam er een is van ”bloedige grenzen” (Huntington), Jodenhaat en oorlogszucht. Ibn Warraq heeft aangetoond dat de islam alle kenmerken heeft van een fascistische ideologie. Zelf heb ik aangetoond, mede met behulp van Warraq, dat het zelfs nog preciezer kan: de islam is een anti-humaan totalitarisme en van de totalitarismen het meest verwant aan het nazisme. Maar men ziet dat Buruma volhardt: “gevaarlijke onzin”. En dan volgt de zin die misschien wel het meest onthullend is:

“Als we dit namelijk aannemen, dan zijn welhaast alle middelen om de islam te bestrijden gerechtvaardigd.”

Tsja, als we onze lodderoogjes gaan opendoen, echt gaan kijken en verpletterende evidenties gaan waarnemen, dan zijn niet alleen welhaast alle middelen geoorloofd, maar stort het wereldbeeld der Buruma’s definitief in. Dan moeten ze zelfs stoppen met  het Wilders- en Israël-demoniseren. Maar echt gaan kijken? Buruma kijkt  wel uit!  Die blijft elk detail betwisten: is de islam “als zodánig” wel een vorm van fascisme? Waarna opnieuw de hele bewijsvoering gedaan zou moeten worden dat er maar één islam bestaat, waarin de “fundamentalisten” niet alleen de beste, maar de enige papieren hebben. Over “gevaarlijke onzin” gesproken . . . . .

Buruma:“Ultranationalisten in de Israëlische regering zien de wereld inderdaad min of meer zo, en dit beeld wordt gretig overgenomen door hun foute vrienden in Europa. Dit is gevaarlijk, in de eerste plaats omdat het een vreedzame oplossing van het conflict met de Palestijnen onmogelijk maakt. Hoe langer Israël doorgaat de Palestijnen te vernederen, en van hun eigen land te jagen, hoe dieper de haat, en hoe moeilijker het wordt een compromis te sluiten. En zonder compromis is een duurzame vrede niet denkbaar.”

Je zou Buruma willen toeroepen: “Ja ja, gretige nazi’s uit Israël en Europa! We hebben de boodschap! Stopt u maar! Het is duidelijk!”

De walging die het stuk van Buruma bij mij wekt, wordt vooral versterkt door die twee kleine, expliciete ontkenningen van wat hij in de rest van zijn stuk uit alle macht voortdurend suggereert: Israël = nazi’s = Wilders.

Met die twee ontkenningen, zo tussen neus en lippen –  (“de Israëliërs eigenlijk net nazi’s. Dit is even beledigend als onjuist” en “partij met bruine antecedenten die zelfs voor Wilders te gortig is”) –  heeft rat Buruma zich dus forméél veilig gesteld. Maar de ontvankelijke lezer zal zeker na vluchtige en zélfs na grondige lezing van het gladde betoog van Buruma met één indruk blijven zitten: Wilders en die Israëli’s zijn nazistisch angehaucht. En ik denk dat zulks precies de bedoeling is van Buruma. Want wat doe je nou anders dan nazificeren van de Israëli’s, als je de smerige suggestie doet dat Israël “Palestijnen” zómaar vernedert, omdat die Israëli’s nou eenmaal niet deugen en nóg eens de gore leugen debiteert dat Israëli’s “Palestijnen” “van hun eigen land jagen”.

Want in 1948 zijn de “Palestijnen” door hun eigen maffia en de Arabische dictaturen van hun land gejaagd om vrij baan te hebben voor de genocide die de binnenvallende Arabische legers van plan waren op de Joden te plegen. Ook in al die jaren daarna is Israël zorgvuldig geweest om bij onteigeningen in de gebieden die van strategisch belang waren ruime schadevergoedingen en compensatie te bieden. De verdieping van de haat van de “Palestijnen” komt door hun eigen maffia’s die de hele cultuur en het schoolsysteem hebben verzadigd met Jodenhaat en haat tegen Israël.

“Maar er zijn nog meer consequenties aan de nieuwrechtse fantasie verbonden. Valse vergelijkingen trivialiseren de geschiedenis. Als de Palestijnen – of ‘de moslims’, of de Israëliërs – even erg zijn als de nazi’s, dan valt de gruwelijkheid van wat de nazi’s werkelijk hebben aangericht eigenlijk nog wel mee. Het misbruik van de historie om de misdaden van nu te rechtvaardigen verliest ook vaak aan overtuigingskracht.”

Neen, redenerende rat Buruma, niemand zegt dat “de Palestijnen” of “de moslims” een Holocaust hebben aangericht, in die zin dat het ze recentelijk in vergelijkbaar korte tijd gelukt is evenveel Joden industrieel te vermoorden.

Maar . . . . . de moefti van Jeruzalem stond in 1942 wél klaar om zich te bedienen van de rijdende vergassingsinstallaties die de nazi’s zouden leveren als het Rommel in de zomer van 1942 gelukt zou zijn om door te stoten naar Palestina. De grootscheepse bedoelingen waren er!  Net zoals de oorlog van 1948 en van 1967 door Arabische dictators aangekondigd werden als uitroeiingsoorlogen. En net zoals de oorlog van 1973 ook ontaard zou zijn in uitroeiing als de Syriërs op de Golan zouden zijn doorgebroken. Net zoals alle PLO- Fatah- en Hamas-handvesten de bedoeling van de uitroeiing van de Joden openlijk aankondigen. Net zoals Ahmedien Jihad het nog steeds van alle podia schreeuwt. Het was geen kwestie van niet-willen, maar van niet-kunnen.

Wie misbruikt en trivialiseert hier de geschiedenis?

En geholocaust  – zo in het algemeen – hebben de moslims altijd (ja, soms ontkom je niet aan een generaliserinkje): de geschiedenis van de Jihad is vanaf Mohammed tot 1683 één lang verhaal van massamoord, massamoord en massamoord over drie continenten. Op Joden en verder alle soorten ongelovigen die je maar wilt. En daarna ging het op een lager pitje intern verder. We stippen uit de periode ná 1683 even de Armeniërs aan, maar noemen ook graag het racisme tegen de vrouw in de islamitische wereld. In een artikel getiteld “De islamitische massamoord op vrouwen” concludeerde ik vorig jaar het volgende:

“Dat zijn er in het glorieuze bestaan van de islam gedurende 1400 jaar dik 50 miljoen. Dat is een moleculaire Holocaust. Een dun uitgesmeerde Holocaust, maar wel een Holocaust en in volume nog veel gigantischer dan die andere van 1939-1945. Ik bedoel: als je dit racistische geweldtegen vrouweneen beetje spreidt over een langere tijd, dan hoef je het niet industrieel aan te pakken en in een paar jaar te proppen, zoals de nazi’s deden.”

Wie misbruikt en trivialiseert hier de geschiedenis?

Buruma: “Zodra mensen niet meer geloven dat Israël op de bres staat voor de westerse beschaving, dan zullen we zien hoe snel de Israëliërs, en met hen alle Joden, de schuld krijgen voor alle ellende in het Midden-Oosten. Met vrienden als Strache, Wilders, en Dewinter hebben de Joden geen vijanden meer nodig.”

Over trivialisering en misbruik gesproken.Hoe huichelachtig kan je zijn? Want aan de ondermijning van dat geloof in Israëls integriteit heeft Buruma zijn steen met dit stuk weer bijgedragen. Wat zijn motieven zijn, kan ik niet gissen. Ik weet alleen dat hij deel is van een perverteringsgolf die al decennia in het Westen aanhoudt en in kracht toeneemt.

Het is ook mogelijk dat het tenslotte toch dééls gewone domheid is, gewone incompetentie. Een jaar geleden kreeg ik een mailtje van Pieter Hilhorst waarin Pieter uitlegde dat hij het allemaal niet zo zwart zag met de islam. Ik moest maar eens een boek van Ian Buruma lezen, zei Pieter en dan zou ik er ook achter komen dat de islam een plattelandsgeloof is en dat de problemen met moslims allemaal te maken hadden met de oude problematiek stad-platteland. Zo werkt Buruma’s trivialisering van de geschiedenis dus door bij zijn adepten. Nu begrijp ik ook waarom Geert Mak zo vaak over dat platteland-stad-gedoe begon te zeuren. Buruma docet! Het probleem is dan “Marxistisch” sociaal-economisch verklaard en dan hoeven we over “cultuur”, mentaliteit  en islam niet verder na te denken. Wat een opluchting. Het Kwaad zit niet in mensen, niet in ideologieën, maar in “ontworteling van mensen” en “onrechtvaardige structuren.”

Zullen we ook eens marxistisch doen? Buruma is objectief anti-Joods, maar subjectief ook, al wil hij met een paar obligate zinnen doen geloven dat hij zich bezorgd maakt om de Joden. Hij liegt. Want dan schrijft iemand niet zo’n stuk tegen Israël, waarin de vele waarheden die voor Israël pleiten worden weggelaten en alle leugens opnieuw worden herhaald. Ik kan het in fine niet op pure domheid en ongeïnformeerdheid schuiven, daarvoor is Buruma’s stuk te slim demagogisch, te Stalinistisch subliminal en te smerig manipulerend. Hier zit opzet achter.

Ik heb verder nooit iets van Buruma gelezen en dat ga ik nu verder ook zeker niet doen. Ik heb wel eens eerder wat óver Buruma gelezen en wel bij Paul Berman, aan wie zelf ook een stevige steek los is. Ik schreef toen, eind 2009:

“( . . .) de perverse wijze waarop Ayaan Hirsi Ali steeds is vergeleken met Tariq Ramadan, vooral door Ian Buruma en Timothy Garton Ash. In die vergelijking kwam de bedrieger en krypto-fundamentalist Ramadan steeds als de intellectueel-moreel betere uit de bus tegenover de integere en verlichte liberaal Hirsi Ali. Het intellectueel-morele falen van Ash en Buruma wordt door Berman dermate subtiel-vernietigend beschreven dat ik niet zo goed begrijp waarom die twee nog geen zelfmoord hebben gepleegd of in een klooster zijn gegaan. Te weinig intellect en moraal misschien om ten volle te begrijpen hoezeer ze bij de enkels zijn afgekapt en hun kleinzieligheid is aangetoond?”

Nou, en toen had ik het immorele stuk van Buruma in de NRC nog niet gelezen. Ik heb mijn oordeel niet hoeven bijstellen. Ian Buruma deugt niet.
______________________

Oorspronkelijk gepubliceerd op 25 januari 2011 op het toenmalige AmsterdamPost