“Wie de propaganda-oorlog pro-Israël contra de linkse leugen-industrie niet voert, verliest de strijd tegen het antisemitisme.”
Manfred Gerstenfeld
Ja, het is gewaagd: de woorden Joods en verraad in één titel. En waarom is het gewaagd? De antisemieten kunnen er gebruik van maken! Wees gerust: de “anti-Zionisten” – want zo noemen ze zich vaak tegenwoordig – maken overal gebruik van. Die hebben geen aanleiding nodig. In zijn hier te bespreken artikel merkt Manfred Gerstenfeld op dat antisemitisme zelfs kan voorkomen zonder dat er Joden aanwezig zijn.
Manfred is een hele Piet:
“Dr. Manfred Gerstenfeld is chairman of the Board of Fellows of the Jerusalem Center for Public Affairs. He is an international business strategist who has been a consultant to governments, international agencies, and boards of some of the world’s largest corporations. Among the twenty books he has published are Behind the Humanitarian Mask: The Nordic Countries, Israel and the Jews (JCPA and Friends of Simon Wiesenthal Center for Holocaust Studies, 2008), The Abuse of Holocaust Memory: Distortions and Responses (JCPA and ADL, 2009), and Judging the Netherlands: The Renewed Holocaust Restitution Process, 1997-2000 (JCPA, 2011).”
Deze introductie tot de persoonlijkheid van Manfred Gerstenfeld begeleidt een artikel van Manfred Gerstenfeld zelf getiteld “Anti-semitism and anti-Israelism in Dutch schools”. Het is van oktober 2011, dus zeer recent. Ik ben van dat stuk nog grimmiger geworden inzake Israël dan toch al. En ik ben oprecht geschokt. Ook van het grove antisemitisme van met name Marokkanen dat in kaart wordt gebracht. Maar vooral van een rode draad, een centrale stelling in dit opstel. Gerstenfeld vindt namelijk dat “Israël” moet worden losgekoppeld – zowel in het geschiedenisonderwijs als bij herdenkingen – van alles wat te maken heeft met WOII. Bijgevolg meent hij dat bij een Holocaust -herdenking Israël vooral niet ter sprake moet komen. Gerstenfeld noemt de herdenking van de Kristalnacht niet, maar we mogen dus rustig aannemen dat bij de herdenking van de kristalnacht van Gerstenfeld de naam Israël al helemáál niet mag vallen. Israël moet los van Auschwitz, vindt Gerstenfeld.
Op pagina 1 van zijn genoemde artikel brengt Gerstenfeld een voorlichtings-programma van de Nederlandse overheid ter sprake en zegt dan:
“One important drawback of the main program is that it deals with the Holocaust and the situation in the Middle East together. The Jewish community has protested in vain against this several times.” [mijn schuine vet]
“De” Joodse gemeenschap? Lijkt me sterk. Dit is toch niet de collectieve mening van “de” Joden in Nederland? Op pagina 3 lezen we:
“A government document of 13 September 2010 titled ‘The Propagation of Key Values of the Democratic State of Law’ says that a newly planned project of the government is support of the teaching program ‘The Second World War in Perspective’. In it, Jewish and Muslim youngsters teach together about the Second World War, the Holocaust, and developments in the Middle East. As we have already explained, this is the wrong approach. We object to these associations.” [mijn schuin]
“As we have already explained”, zegt Gerstenfeld, maar tot op die pagina 3 heeft hij nog niks uitgelegd. En in de rest van de in totaal 17 pagina’s van het stuk volgt er ook geen uitleg. Wel nog een paar keer dezelfde stelling. Merkwaardig: het stuk bevat een uitgebreide “conclusion” van driekwart pagina, maar daarin komt die opvallende stelling niet terug.
Gerstenfeld blijft steken in mening en loze bewering. In één passage heet het:
“During a New Year’s reception at a forum of non-Western immigrants and their descendants in 2009, the then Dutch integration minister Eberhard van der Laan said that, while one should not equate the Holocaust and the Nakba, both sides should study the problems of the other side. The minister thus manipulated history. The Holocaust occurred partly in the Netherlands and concerned its Jewish community directly, whose members were largely wiped out. The Nakba had nothing to do with the Netherlands.” [mijn schuin]
Ik heb zelden zo’n fantastische onzin gelezen. Alsof deze gebeurtenissen niet objectief historisch verbonden zijn! Alsof groeiend antisemitisme en pogroms in Europa sinds 1880 en WO I en Palestina en WO II en nazisme en Israël niks met elkaar te maken hebben. Alsof de wereldwijde geschiedenis en actualiteit bij Wuustwezel naar de inzichten van Gerstenfeld gefilterd kunnen worden. En als specifiek die “nakba” (“ramp”) ooit voor Nederlanders een onsje minder relevant is geweest dan voor Israëli’s en “Palestijnen”, dan is dat grondig veranderd door de massale immigratie van moslims naar Nederland. Die zijn óók al niet tegengehouden bij Wuustwezel en ook niet bij Schengen. En juist Gerstenfeld draagt in zijn stuk bakken bewijzen aan dat moslim-migranten in Nederland massaal Israël en de Holocaust koppelen. En terecht. Niet in de zin dat Israël een Europees “goedmakertje” voor de Holocaust was, zoals men antisemieten wel hoort beweren, maar het huidige Israël is wel degelijk het product van het onchristelijke antisemitisme, van WO II en van het islamitische antisemitisme. Ik zeg niet dat “een” Israël zonder antisemitisme en oorlog niet zou zijn ontstaan, maar in de huidige vorm is Israël het product van de geschiedenis zoals die nu eenmaal is geweest. En zonder antisemitisme zou er zelfs geen diaspora zijn geweest, maar dan had er ook een ander “Israël” altijd al bestaan en was er een andere christendom geweest en een andere islam en een ander Europa en een andere wereld . . . . . . .
Gerstenfeld over studenten van voornamelijk Marokkaanse afkomst: “These students strongly identified with the issues in the Middle East and were incapable of separating the problems of the Palestinian-Israeli conflict from what happened during the Second World War. ( . . ) The aim was to enable these youngsters to understand the consequences of discrimination and anti-Semitism in the Netherlands today. As noted previously, however, linking these two unrelated issues is highly problematic and the Jewish community has expressed its disapproval to the parliament.” [mijn schuin]
Wat moet je hier nou van zeggen? Dat het een verbluffende stellingname is? Vooral dat “were uncapable of separating” is lichtelijk humoristisch. Goeie studenten, met dat soort handicap.
Toen ik in 2007 voor het eerst kennis nam van een stuk van Efraim Karsh in Commentary onder de titel “1948, Israel, and the Palestinians: Annotated Text” besefte ik meteen dat het een mijlpaal was en paradigma-wisselend. Het was van het allergrootste belang dat de waterballon van linkse gruwelpropaganda rond de vrijheidsoorlog van Israël in 1948 werd doorgeprikt en leegliep. Nog belangrijker was dat duidelijk werd dat a) de “nakba” een veel minder grote ramp was dan de linkse propaganda had voorgesteld, b) de ramp van geheel eigen Arabisch-islamitische makelij was, c) de Arabisch-islamitische maffia’s onder de leiding van de Moefti van Jeruzalem die “nakba” zelf over hun eigen bevolking hadden gebracht en d) de Israëli’s degenen waren die er alles aan hadden gedaan die “nakba” te voorkomen.
Ik citeer uit een opstel van mezelf van oktober 2010 en baseer me op Karsh, “Palestine Betrayed”, p. 236:
“Op 16 mei 1948, dus twee dagen ná de onafhankelijkheidsverklaring, zond de officiële Israëlische radio de volgende verklaring uit in het Hebreeuws en Arabisch, terwijl de “elites” van vijf Arabische naties een genocidaal bedoelde aanval hadden losgelaten op de twee dagen oude staat:
‘Hoewel wij tot een woeste oorlog zijn gedwongen, behoren wij niet te vergeten, dat binnen onze grenzen leden van het Arabische volk de rechten behoren te genieten van burgers en dat de meesten deze oorlog haten. Wij moeten hun rechten op een gelijk niveau handhaven met die van alle burgers. Wij zien uit naar vrede en strekken onze hand uit om hun medewerking te verkrijgen bij het opbouwen van ons vaderland. Burgers, laat ons de integriteit van ons jonge vaderland handhaven.’ ”
Tot zover ikke mezelf citerend. Dat vaderland was Israël. En Gerstenfeld moet Van der Laan niet kapittelen omdát hij de “nakba” ter sprake brengt, maar voor de wijze waaróp. Hoe zo’n reprimande uit zou moeten zien, heb ik hierboven al puntsgewijs en onlangs nog ietsje uitgebreider uitgelegd:
“Op zich is het gelijkstellen van de Holocaust en het lot van de Palestijnse Arabieren al walgelijk. Aan de ene kant de industriële Jodenmoord en aan de andere kant één van de vele grotere en kleinere volksverhuizingen – hoe dramatisch ook! – die in het kader van WO II en de dekolonisatie overal ter wereld plaats vonden. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat Van der Laan simpelweg niet weet dat die “nakba” aan de Palestijnse Arabieren is aangedaan door hun eigen maffiose “elites”, die het “vluchtelingenprobeem” gecreëerd hebben en vervolgens dik 60 jaar in stand hebben gehouden alleen om de haat tegen Israël gaande te houden en het wereldwijde antisemitisme te bevorderen. En dat is, met behulp van de linkse quasi-elites in het Westen, uitstekend gelukt.”
Die verdediging van Israël – die staat die wonderlijk veel humaniteit heeft weten te bewaren te midden van barbaren die de bewoners van die staat constant naar het leven staan – is niet alleen morele plicht, niet alleen politiek-strategisch de enige mogelijke manier ter bestrijding van het “nieuwe” antisemitisme, namelijk het “anti-Zionisme”, maar ook historische en actuele onontkoombaarheid.
Zoals gezegd levert Gerstenfeld voor zijn dwaze Israël-staat-los-van Auschwitz-stelling géén argumenten. Deze prominente Jood en intellectueel, die er blijk van geeft een redelijk denkraam te bezitten, vervalt dus op hét essentiële punt rond de Jodenvervolging in een irrationalisme waarvan ik vermoed dat het ingegeven is door angst. Want hoe dit anders te verklaren? Ik zou wel anders willen, maar ik kan alleen maar komen op weer dat verrekte “Stockholmsyndroom” dat optreedt bij de in doodsangst gegijzelde. Hij gaat de gijzelnemer “begrijpen” en tenslotte vinden dat zo’n moorddadige gek best een punt heeft. En als je als volk al een paar duizend jaar gegijzeld wordt door de halve domme en misdadige wereld, dan raakt dat syndroom misschien wel genetisch verankerd bij sommige leden van dat volk. Ik wil niet nodeloos dis-respectvol zijn, niet gratuite kwetsen, maar ik vind deze stelling van Gerstenfeld dermate buitensporig dat ik niet anders kan dan over de psychologie hierachter speculeren.
Bij Gerstenfeld neemt het Stockholmsyndroom een ingewikkelde vorm aan. Hij ontkent de gijzeling niet, benoemt de huidige gijzelnemer, namelijk de islam, en ziet ook in dat de bedoelingen van de gijzelnemer kwaadaardig zijn. Maar hij probeert het objectief-evidente te ontkennen . . . . . .
a) dat de geschiedenis een continuüm heeft gezien van parallel antisemitisme in zowel de islamitische alsook de christelijke wereld en dat die twee parallelle Jodenhaat-stromen vanaf 1942, vanaf het bondgenootschap van de Moefti van Jeruzalem, Amin al-Husseini en Adolf Hitler samengevloeid zijn. (Ik zie het antisemitisme overigens als een ontsporing in het christendom en het nazisme als het kwadraat van die ontsporing. In de islam is echter Jodenhaat het juiste en officieel voorgeschreven spoor.)
b) dat de bedreiging, het antisemitisme, inmiddels universeel is geworden, want in het Westen gedragen door een coalitie tussen quasi-linkse “politiek correcten” (oh chotspe!) en de inmiddels massaal in het Westen aanwezige moslims.
Mijn vriend Roelf-Jan Wentholt denkt dat er misschien een koele, strategisch-politieke overweging ten grondslag ligt aan Gerstenfelds poging tot loskoppeling van Holocaust en Israël: er zijn in het Westen heel veel mensen die weliswaar sympathie hebben voor de Joden op grond van het Joodse lijden in WO II, maar aan de ziekte van het “Palestinisme” lijden en dus een hekel hebben aan Israël. En inderdaad: toen wij, een groep Israël-sympathisanten, vorig jaar (2010) tijdens de misbruik-herdenking van de Kristalnacht – (die in feite een tot een anti-Israël-manifestatie was omgebouwd: oh, dieptepervertering!) – zwijgend aanwezig waren met Israëlische vlaggen rond onze schouders, waren er mensen die zeiden:
“Dat je de Kristalnacht herdenkt, begrijp ik wel. Maar die Israëlische vlaggen! Moest dat nou?”
Ja, dat moest. En dat moest precies vanwege het feit dat het tegenwoordige antisemitisme zich vermomt als anti-Israëlisme en omdat Israël de beste herdenking van alle vermoorde Joden is en al meer dan zestig jaar een voorbeeld hoe relatieve humaniteit zich staande houdt te midden van absolute barbarij.
Dus als deze politiek-strategische overweging speelt bij Gerstenfeld – (als je Israël er buiten houdt, behoud je althans het Auschwitz-medelijden) – dan ontken je dat het voornaamste voertuig van het antisemitisme in het Westen tegenwoordig de Israëlhaat is en dan ga je niet het meest essentiële gevecht aan dat nu gevoerd moet worden, namelijk dat tegen de leugen-en-propaganda-coalitie van quasi-linkse “politiek correcten” en de in het Westen aanwezige moslims.
Wie de propaganda-oorlog pro-Israël en contra de linkse leugen-industrie niet voert, verliest de strijd tegen het antisemitisme.
En verliest de strijd om het overleven van Israël zelf. De islam is een inherent onhervormbare “godsdienst”, een totalitaire ideologie waarvan de ware aard altijd weer tevoorschijn geroepen kan worden door de “ulema”, de priesterkaste van de islam. Dat is ook precies wat in Palestina de Moefti van Jeruzalem, Amin al-Husseini, vanaf 1922 gedaan heeft. Een volgende grote oorlog in het Midden Oosten is daarom hoogstwaarschijnlijk onvermijdelijk. De door onze “deskundigen” – ben je daar, Bertus Hendriks? – als “Arabische Lente” betitelde ontwikkeling in het Midden Oosten is een onheilspellend teken. De ideologische strijd vóór Israël en contra de linkse leugens en desinformatie valt daarom samen en móét daarom als zodanig gevoerd worden. Niet alleen trouwens omdat het anti-semitisme en het anti-Israëlisme steeds meer samenvallen, maar vooral ook omdat de Westerse steun voor Israël niet mag verslappen of verdwijnen. Dat geldt in geval van oorlog, om hem te winnen, maar ook als die oorlog op den duur door Israël verloren wordt. Want dan gaan vele Israëlische Joden misschien terug naar Amerika en West-Europa en ook naar Nederland. Ook voor dat laatste geval mogen we het veld niet aan de Israëlhaters laten.
*** Het artikel is op 21 maart 2021 niet meer te vinden op de site van het “Jerusalem Center for Public Affairs”. Er is wel een stuk van Gerstenfeld van november 2011 getiteld “Anti-Semitism and Anti-Israelism in Western Schools”
____________________________
Martien Pennings 