Selma Leydesdorff
Die eis van Geert Wilders om excuses voor de passiviteit van de Nederlandse overheid rond de Jodenmoord in 1940-1945 is een goedkoop gebaar naar de Joodse kiezer zegt Selma Leydesdorff in de Volkskrant van vrijdag 6 januari 2012.
Ben ik met haar eens. Het opportunisme druipt ervan af. Getrouwen rond de Grote Blonde Leider reppen wel eens van zijn “ragfijne gevoel voor politiek”. Maar ik vind dat hij voornamelijk blunders maakt. Ongeleide projectielen loslaat waarmee hij zelf zijn eigen doorbraak naar de kleinburgerlijke middenklasse heeft getorpedeerd. En waarmee hij zo’n 10 tot 15 zetels persoonlijk naar de zeebodemkelder heeft gejaagd. Met weigeren de beveiliging voor Ayaan in Amerika te betalen, met “kopvoddentaks”, “knieschoten” en “tuigdorpen” haal je tokkies binnen die te stom zijn om op strategische ogenblikken zelfs maar te gaan stemmen. Afgezien nog van de vraag of je zou moeten willen dat ze ueberhaupt gáán stemmen. En al helemaal of je ze tot je je aanhang moet willen rekenen.
Leydesdorff heeft dus gelijk als ze vindt dat het een politieke zet van Wilders is om die excuses vanwege 1940-1945 nu nog eens te gaan eisen. Maar daarmee houdt haar gelijk wel op. De rest van haar betoog bestaat uit wat “links” tegenwoordig nog uitsluitend bijdraagt aan het maatschappelijk debat: Wilders-demonisering.
Leydesdorff begint met zichzelf te dramatiseren en moreel op een voetstuk te plaatsen. Moeder Auschwitz, Vader Jappenkamp. Zijzelf vertegenwoordiger van “een cultuur en een beschaving die niet meer bestaan”. Selma is, vindt ze zelf, als de Jood Jules Schelvis, Sobibor-overlevende, die zelfs geen wraak eiste op beul Demjanjuk toen Schelvis getuigde in diens proces.
Maar op “Henk en Ingrid” neemt Leydesdorff wél even wraak:
“Van uitzonderlijk belang is dat koningin Beatrix in 1995 in de Knesset haar excuses aanbood, niet voor het gedrag van haar moeder die net zo doof was als Churchill, maar veel belangrijker voor de enorme bijdrage van het Nederlandse volk (vele Henken en veel dames met de naam Ingrid) aan de Jodendeportaties. Zij liep daarbij ver voor de troepen uit, en zij verdient daarvoor blijvend bewondering. Ook premier Balkenende bood een paar jaar later excuses aan. Maar toen waren dergelijke gebaren al meer gewoon. Het moet nog eens worden opgeschreven: in geen westers land is zo’n hoog percentage van de Joden omgekomen als in Nederland. De bijdrage van de niet-Joodse Nederlanders is na jaren van ontkenning op schrift gesteld. Veel urgenter dan het aanbieden van excuses is dat dit – hoe moeilijk dat ook is – tot het collectief bewustzijn doordringt, samen met de onvriendelijke behandeling die de overlevende Joden na de oorlog ten deel viel toen ze hun spullen en huizen terugvroegen.”
Kijk eens! Henk en Ingrid en de PVV en Geert zelf zijn natuurlijk niet pro-Joods! Het zijn eigenlijk stiekeme Joden-deporteerders! En “het gedrag van haar moeder die net zo doof was als Churchill”? De moeder van Beatrix was ene Juliana die in Canada zat. Leydesdorff bedoelt Wilhelmina, de grootmoeder van Beatrix dus. Nou kan iedereen een blundertje maken, maar als je Manfred Gerstenfeld ook nog Manfred Gerstenberger noemt, wordt het toch wat slordig:
“De PVV baseert zich op het werk van Manfred Gerstenberger, een rechtse rauwdouwer, die – ook al heeft hij soms in de feiten gelijk – de geschiedenis vanuit Jeruzalem gebruikt om aan te zetten tot haat tussen Joden en moslims.”
Nou is één groot kenmerk van Gerstenfeld, dat hij er alles aan wil doen om de haat tussen Joden en moslims te verminderen. Hij gaat daarin zover dat hij de Holocaust wil loskoppelen van de legitimering van Israël en ik heb hem daarom gekritiseerd. Gerstenfeld wil dat trouwens alleen omdat moslims in samenwerking met linkse collaborateurs als Leydesdorff voortdurend de Shoa misbruiken om Israël te demoniseren: die Joden hangen het slachtoffer uit met die Holocaust, maar kijk eens wat ze in Gaza en op de Westbank doen: net nazi’s!
Ik ken Leydesdorff verder niet. Ik weet vaag dat ik haar moet indelen bij de multikul-klutsende Gutmenschen, die bereid zijn tot elke vorm van werkelijkheids-ontkenning rond islam en multikul teneinde dat fijne humane gevoel in het eigen hoofd te behouden: Demjanjuk vergeven en de islam roze verven. De islam die diepzwart van zichzelf is en op hoofdkenmerken precies op het nazisme lijkt: Jodenhaat, expansieve oorlogszucht inclusief Blut-und-Boden, Führerprinzip, Uebermenschen-ideologie en nog zo wat.
Ik ken Leydesdorff niet, zei ik, en ik wil haar verder ook niet kennen. Haar bijdrage in de Volkskrant beschouw ik voor het gemak maar zoals sommige critici van poëzie gedichten zien: “het stuk proza is autonoom”. Dus als ik lees – “Veel Joden (en ook anderen) vroegen zich allang af wat ze aan moesten met Wilders’ voorliefde voor ongure types op de Westoever die er trots op zijn dat de duif Rabin is neergeschoten” – analyseer ik die twee zinnen op hun eigen merites.
Welnu: het feit alleen al dat Leydesdorff het over “Westoever” heeft en niet over Samaria-Judea, spreekt boekdelen. Daaruit alleen al blijkt dat ze niks wezenlijks weet van de geschiedenis van Israël of hoe dat nou echt zit met die “Westoever”. En dan het smeerlapperijtje dat via de moord op Rabin de indruk wekt dat Wilders van moordenaars houdt en dat die onder de Israëlische “kolonisten” gezocht moeten worden.
In haar korte en desondanks slecht gecomponeerde stuk staaft Leydesdorff haar Demjanjuk-humanisme ook nog eens via een verdediging van de koosjere slacht, die dan weer in dienst staat van de Wilders-demonisering:
“Mij schokte het wetsvoorstel om het slachten van koosjer vlees af te schaffen. Ik weet hoe belangrijk dat voor sommigen is; ik ben het als historica met diegenen eens die stellen dat een dergelijk verbod in het verleden de voorbode is geweest van verdergaande zaken. In het debat rond koosjer slachten zijn Joden zwart gemaakt als dierenbeulen. Ze zijn verklaard te behoren tot wat ‘anders’ is.”
Als Leydesdorff zich werkelijk zo’n vertegenwoordiger voelt van “een cultuur en een beschaving die niet meer bestaan”, dan zou ik haar aanraden die cultuur en beschaving te zoeken in sensibilisering rond de gruwelen van het slachthuis ueberhaupt, koosjer én niet-koosjer. Maar in plaats van het onbeschrijflijke lijden der dieren tot haar botte Demjanjuk-vergevings-mentaliteit te laten doordringen, zwetst ze over “anders”. Jaja, Leydesdorff! Wilders en de PVV zijn enge chauvinistische racisten, die gewoon een hekel hebben aan “de ander”, die niet echt van Joden houden, die misschien, als ze met de moslims klaar zijn nog wel eens “verdergaande zaken” óók met de Joden gaan flikken. Ach ja, de linkse Gutmensch en het Aangelaat van de Ander: dat van Demjanjuk, ongetwijfeld. Geert Wilders en Henk Wilders en Ingrid Wilders: die zijn pas slecht!
Een vriendin schrijft mij over Joodse slagers die voor de oorlog in Friesland opereerden, de zogenaamde shochets, die zóveel sjoege hadden van dieren slachten “dat Friese boeren hun koeien voor eigen vleesverbruik liever lieten slachten door Joden dan dat ze het zelf deden, omdat die dat zo goed konden. Je bracht je koe naar de Jood omdat je wist dat ‘t beest dan niet onnodig hoefde te lijden. Shochet worden betekende een opleiding van een aantal jaren, je was dat niet zomaar. Boeren zelf hadden niet die handigheid.”
Dat is dan inderdaad een stukje van “een cultuur en een beschaving die niet meer bestaan”, maar die “kleinschaligheid” – (is een strot doorsnijden ooit kleinschalig?) – bestaat niet meer. Zie de horror-film, getiteld “This is Kosher”, die Jonathan Safran Foer in een Joods slachthuis wist te maken.
Diezelfde vriendin die ik boven aanhaalde, schreef me:
“Bedenk dat de verdoving van nog maar heel recente datum is. Natuurlijk is het verkeerd om de gewoonte van het onverdoofd slachten te ‘bevriezen’ als dogma zonder de ratio ervan (zo min mogelijk dierenleed) ‘mee te nemen’, maar godverdorie, doe effe rustig, dat Joodse slachten is niet barbaars, integendeel.”
Dat mag dan gelden voor de shochets op het Friese platteland van de jaren 1930. Maar niet voor de massale slachtingen in de moderne gehaktpaleizen, die zijn níét koosjer.
Werkelijk elk zinnetje, elke zinsnede in het korte stuk van Leydesdorff in de Volkskrant is fout:
“Natuurlijk had de PVV de islamitische halal in het vizier, koosjer slachten was voor hen helaas collateral damage.”
Natúúrlijk , bedoelt Leydsdorff, was die PVV weer bezig met islam-bashen. Maar ook daar had mijn “Friese” vriendin iets over te zeggen:
“Over het islamitische slachten heb ik zo mijn bedenkingen. Iederéén mag slachten, daar hoef je geen opleiding voor te hebben, zoals bij de Joden. Ik heb met eigen ogen gezien in islamitische contreien gezien wat dat teweeg kan brengen aan dierenleed. In Arabische landen was ik meestal vegetariër, om die reden.”
Tenslotte, als een bijgedachte bij de Wilders-demonisering, komt Leydesdorff als uitsmijter met een losse flodder:
“De internationale gemeenschap is niet bij machte met massamoord om te gaan en weet niet hoe ze ertegen moet optreden. Dat maakt dat mensen hun ogen ervoor sluiten, zoals ze dat ook deden tijdens de massamoorden in Rwanda en later tijdens de slachtingen in Darfur. Het niet willen luisteren naar de eerste geruchten over massamoord is een veel verstrekkender probleem dan het uitblijven van excuses.”
Ja, dat niet willen luisteren is ernstig. Die “wereldgemeenschap” toch! Wie zijn dat eigenlijk? Dat zijn toch vooral de Verenigde Nazi’s? (Nee, géén schrijffout!) Totaal beheerst en gesaboteerd door de OIC, de 57 landen van de Organisation of the Islamic Cooperation/Conference, die in de Algemene Vergadering eendrachtig alle aandacht afleiden van de totalitaire terreur-werkelijkheid van de islam en richten op de demonisering van het mini-landje Israël.
Leydesdorff is handig: ze koppelt snel achter elkaar “de massamoorden in Rwanda en later ( . . .) de slachtingen in Darfur”. Dat doet ze om de islam te ontzien, want de genocide in Rwanda was niet islamitisch geïnspireerd, die in Darfur wel. Maar wie werkelijk “de eerste geruchten over massamoord” wil horen, legt het oor te luisteren in de islamitische wereld. En houdt de teller van islamitische aanslagen bij. Al zijn er natuurlijk weinig christenen overgebleven in die contreien om te massamoorden. Geen nood overigens: in de islam zijn altijd zondebokken in de eigen rijen te vinden die niet helemaal streng genoeg zijn in de leer. Voorlopig echter lukt het ze nog om verreweg de meeste haat richting Israël te kanaliseren en sinds de “Arabische Lente”, die in feite de fundamentalistische winter aan het inluiden is, gaat dat steeds beter.
Selma Leydesdorff is een beter mens dan de meesten van ons. Zij weet waar Abraham de mosterd haalt en wat echt koosjer is: Demjanjuk vergeven, “koosjere” en halal slachthuizen prima vinden, de islam ueberhaupt ontzien, maar Henk en Ingrid, Geert en Israël benevens rauwdouwer “Gerstenberger” (Manfred Gerstenfeld) héél erg wantrouwen.
Martin Bosma (PVV) is trouwens óók vegetariër. Wist u dat?
_________________________
Martien Pennings 