“Zijn vinger wees naar boven en ik begreep dat daar Allah en een eis tot respect zweefde.”
“De vraag luidt dus: als Marieke géén ‘enge moslim’ heeft gezien, hoe groot is dan de kans dat tijdens de uitzending van Pauw van 28 oktober de kijkers er wél een gezien hebben? Te weten: Hozny El Asadi, rapper van beroep. “
Ik ben gisteren niet naar de herdenking geweest bij het monument in het Oosterpark. Ik kom er dagelijks langs en dan zeg ik “Hoi Theo”. Kan iemand trouwens dat gedenkplaatje op dat betonnen zuiltje een keer opknappen, zodat het weer leesbaar wordt? En ik snap dat het monument zelf direct uit de grond moet oprijzen, maar kan iemand iets plavuizerigs neerleggen op de plek vóór dat betonnen zuiltje, want dat is zo’n moddertroep, vooral als het geregend heeft. Enfin, ik ga nu mijn eigen vorm van gedenken maar eens bedenken.
Ik citeer uit een artikel met de titel “Aan de obscurantisten: Geert Maks domme lasterartikel in de NRC” dat ik schreef ergens in 2005 of 2006:
“De moord op van Gogh vond plaats op honderd pas afstand van mijn huis op exact de plek waar ik hem een paar weken tevoren nog even had gesproken en waar ik, zoals altijd, had gedacht toen ik hem nakeek terwijl hij wegfietste: hoe lang gaat dit nog goed? Want mijn instincten – neen, ook mijn taal laat ik niet meer gijzelen door WO II – staan al decennia op scherp.
Na twintig minuten stond ik dus bij Theo’s lijk. Toen ik me verwijderde – de tent waaronder Van Gogh’s lichaam later lag was nog niet gearriveerd – kwam ik langs een paar jonge Surinamers. Ik raakte toevallig – welnee, niet toevallig, ik klets altijd met iedereen – met ze in gesprek. Theo van Gogh was, poneerde ik, een vlegel met het hart op de goeie plek. Daar waren de twee Surinamers het slechts zeer ten dele mee eens, zag ik. “Maar wat hij heeft gedaan met dat filmpje was heel erg verkeerd”, zei de een, een lange neger, op gedragen toon. Ik keek naar hem op en zag dat hij een moslims mutsje droeg. De verontwaardigde dreiging in zijn ogen was slechts licht, maar ook reëel. Zijn vinger wees naar boven en ik begreep dat daar Allah en een eis tot respect zweefde. Ik zei: “Ik vond ‘Submission’ moreel en esthetisch schitterend en ik vind Ayaan Hirsi Ali een fantastische vrouw.” Ja, ik sla soms echte straattaal uit. Ik wachtte de reactie niet af en liep weg. Achter mij werd geschamperd en ik realiseerde me dat de veelkleurige, swingende stad een groot geheim is voor de multicul-zwets-konten die we meestal voor een camera aantreffen en die de NRC en de Volkskrant volschrijven.”
Inmiddels komt de burgeroorlog die ik al een decennium voorspel steeds dichterbij. Bijvoorbeeld via de slachter uit Almere, die op de foto boven dit artikel prijkt.
“Het is niet duidelijk waar de foto is gemaakt en wie de hoofden heeft afgehakt”, schrijft GeenStijl. Maar het is wél duidelijk wie de Grote Opdrachtgever is: Allah Himself! Dat betekent namelijk die worstvinger die naar boven wijst.
Ook GeenStijl had natuurlijk een aitumpje over Abu Al-Mere aka Khalid K. uit Almere. Tien jaar na de moord has it become all in a day’s work.
De baviaan op de foto hier boven komt uit Almere. In de uitzending bij Pauw van 28 oktober zat iemand die qua uiterlijk zomaar een broertje van die Almerese slachter zou kunnen zijn. De uitgestreken en tegelijk dreigende huichelharses die hoort bij 1400 jaar massamoord, slavenhalerij en verkrachting heeft-ie al. Ik bedoel de “rapper” Hozny el-Asadi , die getooid met Palmaffia-sjaal een vent met een blonde pruik op het eind van zijn clip executeert. Nee, dat zie je niet in de clip. Je hoort alleen het schot. Dat kan van alles betekenen zegt hij herhaaldelijk in de uitzending, terwijl zijn hele houding, toon en “neutrale blik” schouderophalende minachting en brutalisering uitdrukt richting Nederlandse samenleving. “Spotten met het geloof dan vraag je toch om moord.”
Kijk vanaf 42:30. En zie hoe Jeroen Pauw héél rustig blijft in de nabijheid van deze angstaanjagende figuur. Wat is het toch een klasbak, die Pauw! Hij durft zelfs te spotten met het geloof van de vrede! “Je begrijpt”, zegt Pauw, “dat ik dat toch heel merkwaardig vindt dat je praat over een geloof, een God, allemaal verzonnen . . . . mág! . . . . je mag best een God verzinnen . . . . dat heb je gedaan . . . . en als je daar dan iets over zegt dat het dan logisch is dat je doodgeschoten wordt.” Pauw moet zich afvragen of hij zonder de beschermende omgeving van de studio dezelfde zelfverzekerde kalmte in de buurt van deze moslimse heer zou hebben.
Let op het antwoord van El Asadi! Er lopen nu eenmaal een heleboel gestoorden rond die zoiets zouden kunnen doen, meent hij. Dat is natuurlijk een nauwelijks verkapte bedreiging, zoals zijn hele clip en zijn hele optreden bij Pauw. Maar . . . . . . het is vooral een schoolvoorbeeld van taqíyya! (“Tákkieja”, zegt Halsema.) Dat is het verplichte liegen in de islam als de ongelovigen misleid moeten worden. Kijk goed naar de kop die El Asadi erbij trekt. Vooral als-ie aan het zeggen is dat Wilders beter uit de politiek kan gaan en kan gaan knikkeren. Stel uzelve deze vraag, lezer: zou dit type, de heer Hozny el-Asadi, als de tijden rijp zijn veel verschillen van de heer Abu Al-Mere alias Khalid K. uit Almere?
En nu het springende punt! Jeroen Pauw durft braaf atheïstisch te reppen van een “verzonnen God”. Dat is niet eens kritiek op de islam alleen, dat is algemene kritiek op alle godsdiensten. En zo hoort het ook in de multikulsufgelulde samenleving. Alles hetzelfde, alles relatief. Ik verwacht niet van Jeroen Pauw dat hij voor een half miljoen kijkers gaat zitten zeggen, wat ik al tien jaar zo’n beetje dagelijks opschrijf: dat de islam een nazisme avant, pendant et après la lettre is, dat de islam de oudste manifestatie is van een mentaliteit die wij nazistisch noemen, dat de onhervormbare islam álle wezenkenmerken van het nazisme al 1400 jaar in zich draagt.
Maar wat ik wel van Pauw en de rest van de nep-linkse zelfmanifestanten uit de VARA-sfeer vraag is dit: is het inmiddels duidelijk dat het niet voldoende is om zo’n figuur zichzelf te laten ontmaskeren, zoals bij Pauw? Want ik vraag me af hoeveel Nederlanders voldoende gezond instinct over hebben om te beseffen dat dát inderdaad gebeurde.
Want de behoefte aan zelfbedrog en wat-is-is-het-toch-fijn-in-mijn-eigen-hoofd der linkse zelfmanifestanten is eindeloos. Ik schreef op de website “In Flanders Fields” in 2009 het volgende commentaar:
“Ik ken een vrouw die erbij was toen Theo van Gogh vermoord werd. Laten we haar Marieke noemen, dat klinkt lekker Vlaams en toch lekker Hollands. Marieke vertelde me haar verhaal een paar weken na de moord. Ze fietste, vertelde ze, achter Theo toen hij van zijn fiets geschoten werd. Theo vluchtte gewond, aangeschoten, naar de overkant van de Linnaeusstraat in Amsterdam. Daar viel hij op het fietspad neer. Zijn moordenaar, Mohammed Bouyeri, was hem gevolgd en stond klaar om Theo af te maken. “Genade”zei de liggende Theo tegen Bouyeri “we kunnen er toch over praten?” Op dat moment had Marieke, die nog aan de andere kant van de straat was, haar fiets tegen het hek gezet. Van over het dak van een auto riep ze Bouyeri aan, die met gericht pistool klaar stond: “Doe het niet! Doe het niet!” riep ze. “Hij maakte oogcontact met me” , zei Marieke, “maar ik zag aan zijn ogen dat hij in een andere wereld verkeerde en het ging doen.” En inderdaad loste Bouyeri een aantal schoten op de liggende Theo, zaagde zijn keel half door met een slagersmes en stak met datzelfde mes een dreigbrief aan Ayaan Hirsi Ali in de borst van Theo vast.
Een moment van Groot Inzicht kreeg ik, toen Marieke, een Positieve Linkse Vrouw Met Een Gouden Hart, haar verhaal aan mij besloot met: “Maar als je me zegt, nou heb ik een enge moslim gezien, neen, ik heb géén enge moslim gezien.” Dat was kras, want ik herinner er even aan dat Bouyeri op het moment van de moord in een lange lichtgekleurde reldeldellah was gekleed, een moslims mutsje droeg en een salafistenbaardje had.
Wat ik echt had willen zeggen tegen Marieke, hield ik op dat moment achter de kiezen, want getuige zijn van zo’n brute moord maakt psychisch kwetsbaar. Ik zei dus NIET: “Jij, Marieke, had waarschijnlijk dagen lang in Auschwitz kunnen rondlopen zonder een enge SS-er te zien.”
Nu, jaren later, hebben mijn politieke vrienden en ik een gewoonte ontwikkeld. Als een van ons, naar aanleiding van een evident signaal dat er iets héél erg mis is met de 1400 jaar oude islam en de moslimse immigrantengemeenschappen in Europa, weer eens verzucht “Hoe is ‘t mógelijk? Nu zullen er toch wel een aantal ogen opengaan?” dan roepen wij in koor “Marieke!”
Er bestaat namelijk een kategorie Gutmenschen die dermate lijden aan zelfverheffingsneurose dat ze nóóit kwaad zien. Die zullen misschien, maar dat is niet zeker, wakker worden als hun eigen kinderen voor hun ogen afgeslacht worden. Vergeet niet het soort Stalin-adepten dat zelfs in de Goelag nog zichzelf voorhield dat vadertje Stalin het niet verkeerd kón hebben, dass die Partei immer Recht hat en dat er met hen zélf blijkbaar toch echt wel wat verkeerd was.
Weet je wat deze kategorie gaat zeggen als de steden in West-Europa echt branden en de burgeroorlog een feit is? Dan zeggen ze: “Dat krijg je van dat moslim-bashen!”
Wij zijn een christelijk cultuur, dat heeft ons Redelijk en Zelfkritisch en dus ook Dynamisch gemaakt. Maar we laten ons ook kruisigen.”
De vraag luidt dus: als Marieke géén “enge moslim” heeft gezien, hoe groot is dan de kans dat tijdens de uitzending van Pauw van 28 oktober de kijkers er wél een gezien hebben? Te weten: Hozny El Asadi, rapper van beroep. Ik weet teveel van de sfeer tijdens de Weimar-republiek, anders zou ik oproepen tot een Instinkt-Revolution.
“Na de moord op Theo van Gogh op 2 november 2004, schilderde kunstenaar Chris Ripken aan de buitenkant van zijn atelier de tekst ‘Gij zult niet doden’. Zijn atelier zat en zit nog steeds naast een moskee die aanstoot aan de tekst nam. De politie vond dat het verwijderd moest worden en Cineac Noord werd gebeld om dit vast te leggen. Toenmalige eindredacteur Wim Nottroth was het hier niet mee eens en ging voor het paneel met de tekst staan waarna hij na diverse vermaningen werd gearresteerd. Later werd medewerkster Mireille Jacques door een agent gedwongen een deel van de opnames te wissen. Ex-burgemeester Opstelten heeft hierover nog persoonlijk zijn excuses aangeboden. Over de gebeurtenis is destijds nog een artikel in de New York Times verschenen over de vreemde manier van omgaan met vrijheid van meningsuiting in Nederland.”
_________________
Martien Pennings 