Boven Philippe Remarque en onder Thomas van der Dunk. Of was het nu andersom? Enfin: wat maakt het uit? Allebei antisemitische Volkskrant!
(Door: Martien Pennings)
Philippe Remarque en zijn hele Volkskrant-redactie: allemaal antisemieten. Dat concludeer ik uit het feit dat ze niet alleen die psychopathische antisemiet Thomas von der Dunk nog steeds niet ontslagen hebben, maar dat hij een, zelfs binnen zijn oeuvre, uitzonderlijk smerige Jodenhaatcolumn zeer recent in de Volkskrant heeft mogen publiceren. Ik kan dat beoordelen, want ik heb in 2011 een essay van 50 pagina’s gewijd aan de algemene Jodenhaat in de Volkskrant en speciaal aan het aandeel van Dunk daarin. Ik schreef onder de titel:“Thomas von der Dunk is een antisemiet en de Volkskrant een Jodenhaatvod”.
Dunks nieuwste uitbarsting van irrationele haat jegens Israël is van 25 november 2012 en gaat onder de titel “Kan Israël vrede wel aan?”
“Zijn er de afgelopen dagen genoeg Palestijnen én Israëli’s omgekomen om Netanyahu binnenkort een daverende verkiezingsoverwinning te bezorgen? Of is die vraag misschien te cynisch?”
Nee, dat lijkt me niet te cynisch maar misdadig om een Joodse leider die de uiterste zelfbeheersing onder extreme provocatie heeft betracht als een kil, berekenend en opportunistisch monster neer te zetten. Dat is vooral misdadig als je meteen daarop de massamoordenaarsbende Hamas roze verft door tegen alle evidentie in te liegen dat de gedode voorman van Hamas “juist nu genegen bleek om serieus over gesprekken met de aartsvijand na te denken”. In dezelfde zin beweert Dunk ook nog eens dat “Israël na een tijd van betrekkelijke rust, tot de moord op een voorman van Hamas is overgegaan”, terwijl de escalatie van de rakettenregen vanuit Gaza op Israël van juist de laatste weken en maanden door niemand wordt betwist. In zijn hang de slachtersbende van Hamas die nog iets veel ergers dan cynisch is, namelijk totaal gewetenloos, onschuldig voor te stellen, noemt Dunk Israël een land dat “al decennia in de greep van paranoïa” is. Ja, die maffe Joden en hun vervolgingswaanzin.
Die berekenend-paranoïde Isaëli’s, zijn ook nog eens democratisch en het “zou niet de eerste keer zijn dat een democratisch politicus naar geweld grijpt om niet als slappeling te boek te staan”. Inderdaad: democratie, en vooral in de vorm van een moderne parlementair-democratisch rechtsstaat zoals Israël, is een bekende oorlogs-aanwakkeraar. En vooral dan weer “in het sterk gemilitariseerde Israël, dat qua martiaal machogedrag niet voor de Arabische buren onderdoet”. Als er nou toch ooit een gotspe is verkondigd! Gedwongen door de al 65 jaar durende dreiging is Israël gedwongen de loden last van een veel te groot militair apparaat te dragen en in constante staat van paraatheid te verkeren, en Dunk komt vertellen dat die Joden net zo erg al die Arabieren zijn. Alsof de kalme vastberadenheid van het Israëlische leger vergelijkbaar is met de schuimbekkende oorlogshysterie die we van Hamas gewend zijn. Vergelijk de toon van de oorlogsspeech van Netanyahu eens met wat er aan Hamas-kant wordt geproduceerd.
Wat drijft de Dunk tot dergelijke groteske perverteringen? Wat kan een rechtgeaarde homoseksuele leerliefhebber voor reden hebben om dermate evident te liegen in een veelgelezen dagblad? En wat kan de redactie van dat dagblad vervolgens bewegen om dat te publiceren? In ieder geval moet het iets zeer irrationeels zijn. Het zal toch niet? Jodenhaat?
Ik citeer Dunk:
“Vredesonderhandelingen vormen namelijk een directe bedreiging voor zijn coalitie, omdat daarbij onvermijdelijk het kernprobleem op tafel komt. Dat is niet een raket of bom meer of minder over en weer, maar de systematische Israëlische landroof op de westelijke Jordaanoever die, ongeacht of er nu vanuit de Gaza geschoten wordt of niet, altijd gewoon wordt voortgezet. Dat is het onwaarachtige van het Israëlische verwijt aan het adres van de Palestijnen: dat zij steeds zélf door foute keuzes hun eigen glazen ingooien. Want waarvoor de Palestijnen ook kiezen, het levert niets op, want Israël gaat hoe dan ook stug door de ethnische schaakstukken te verzetten. Kiezen de Palestijnen voor gewelddadig verzet, dan is dat een excuus om niet te praten en de nederzettingen gewoon verder uit te bouwen. Zien de Palestijnen een tijdje van gewelddadig verzet af, dan ziet Israël geen noodzaak om te praten en bouwt het eveneens voort.”
Elke bewering in deze alinea is een leugen en een pervertering.
Vredesonderhandelingen zijn voor geen enkele regeringscoalitie in Israël “een directe bedreiging”. Wel voorde gewelddadige Palmaffia’s die vanaf 1920 – vanaf de Moefti en daarna onder Arafat, Hamas of Abbas – hun eigen bevolkingen gegijzeld houden, omdat ze leven bij de miljarden subsidie van de EU en de VN, bij corruptie en geweld. Israël leeft daarentegen bij productiviteit, creativiteit en innovatie en kan een escalatie missen als hele erge kiespijn. Vooral een escalatie waarbij de reservisten opgeroepen worden voor een eventueel grondoffensief, zoals nu het geval was, is een economische ramp in een toch al militair veel te zwaar belast landje.
“Het kernprobleem” is de consequente weigering van de Palmaffia’s, vanaf Oslo 1993, in te gaan op de meest genereuze vredesvoorstellen van Israël, waarbij tenslotte in 2008 de Palmaffia’s voor 97% hun zin kregen. Inderdaad, “dat zij steeds zélf door foute keuzes hun eigen glazen ingooien” gebeurt eigenlijk al vanaf 1967, toen Israël na zijn overwinning ruimhartig vrede aanbood en de Arabische landen via het drie keer nee van Khartoem weigerden te onderhandelen en Israël dus noodgedwongen (!) het bestuur over Samaria-Judea op zich moest nemen. Er is geen “systematische Israëlische landroof op de westelijke Jordaanoever”, het werkelijk door Israël bebouwde land bedraagt daar nog geen 3%. Hoezo “Israël gaat hoe dan ook stug door de ethnische schaakstukken te verzetten”? Het zijn juist de “Palestijnen” die daar al sinds 1967 bouwen als gekken en vooral in Jeruzalem. De bevolkingsaanwas van Arabieren is in Samaria-Judea (“de Westbank”) vele malen groter dan die van Joden. Samaria-Judea is bovendien volgens San Remo 1920-22, een verdrag dat nog steeds van kracht is, vestigingsgebied voor de Joden. Het oorlogsrecht heeft daar nog eens een schep bovenop gedaan: via Samaria-Judea is Israël tweemaal, in 1947 en 1967 met genocidale bedoelingen aangevallen. In 1973, bij de Yom Kippoer-oorlog kwam de Jordaanse koning Hoessein alleen daarom niet via Samaria-Judea omdat hij te bang was van zijn eigen “Palestijnen”.
Ik citeer Dunk:
“In dat opzicht was de schok in Tel Aviv, nu die stad voor het eerst onder Palestijns raketvuur lag, veelzeggend: men kon voor het eerst niet meer veilig naar het strand! In deze luchtbel heeft men lang in de merkwaardige veronder-stelling verkeerd dat jouw land straffeloos het land van anderen kan roven zonder dat je daarvan iets in je eigen luilekkerleventje merkt.”
Luilekkerleventje in Israël van bloedzuigende Joden. Ik geloof dat dit de meest walgelijke alinea is die leerbroek ooit geschreven heeft. De pervertering is hier 100%. De Israëli’s worden hier voorgesteld als de roofzuchtige en parasitaire schurken die in werkelijkheid de Palmaffia’s zijn, die zoals ik boven al zei, leven bij de miljarden subsidie van de EU en de VN, bij corruptie en bij geweld, terwijl Israël leeft van productiviteit, van creativiteit en van innovatie.
De tomeloze schofterigheid en irrationele wil tot haat van de antisemitische ploert Thomas von der Dunk blijkt vooral opnieuw uit de zinsnede: “dat jouw land straffeloos het land van anderen kan roven zonder dat je daarvan iets in je eigen luilekkerleventje merkt”. Het kán namelijk niet anders of de waarheid móét bij deze psychopaath doorgedrongen zijn. De waarheid namelijk dat er nooit sprake is geweest van enige vorm van landroof, wel van kopen, ontginnen, zodanige welvaart en humaniteit brengen dat de Arabieren naar Palestina begonnen te trekken en vooral van een groter moreel recht bij de toedeling volgens San Remo 1922 dan de Arabische roverhoofdmannen die véél meer kregen. Een groter moreel recht niet alleen omdat de Joden er al duizend jaar woonden toen de Arabieren het in 638 bloedig onder het kromzwaard brachten en vervolgens 1300 jaar zowel Joden als Christenen onderdrukten en de Joden dus vanaf 1880 een daad van dékolonisatie pleegden. Maar een groter moreel recht vooral omdat zij een morele orde brachten – democratisch, humaan, rationeel – die ver uitsteeg boven het feodale en islamitische primitivisme dat er heerste.
In 2005 heeft Israël Gaza ontruimd ten koste van zeer groot leed bij duizenden Joods inwoners van Gaza. Binnen de kortste keren hadden de Palmaffia’s de productieve infrastructuur die de Israëli’s hadden achtergelaten vernield. Aaron Klein (“The Late Great State of Israel”) beschrijft hoe schrijnend dat opbreken van hele levens is geweest voor bijvoorbeeld de Joden van Gush Katif in Gaza. Aaron Klein zag Gush Katif vóór de ontruiming van Gaza in 2005:
“I was struck by the natural beauty of the place. It looked like Orange County, California, transplanted to the Gaza desert.”
De Joodse kolonisten hadden nog eigenhandig hun huizen gebouwd. Ik denk niet dat Palmaffiabazen daartoe bereid of in staat zijn. Klein beschrijft hoe nog vóór de Israeli’s waren vertrokken, Hamas al een begin had gemaakt met het ombouwen van Gaza tot een raketbasis en bezig was met het afschieten van raketten op Israël.
Ik breng die ontruiming ter sprake omdat een normaal mens daarin het zoveelste bewijs ziet dat met de Palmaffia’s geen vrede valt te sluiten. Ga anders eens hier kijken en hier en hier en hier en hier en hier en hier en hier en hier en hier en hier en hier. Of anders zie The Rocket men of Gaza.
Maar Dunk ontwaart ook hier sluw dubbelhartige Jodenstreken:
“Israël hanteert hier heel behendig een dubbele standaard, en het Westen tippelt daar in. Het is in dat opzicht namelijk van tweeën één. Ofwel we beschouwen Gaza en de Jordaanoever als één geheel ( . . .). Maar dan bestaat er ook een legitiem verband tussen het gedrag van de Palestijnen in Gaza en dat van Israël op de Jordaanoever. Dan is nog steeds een deel van hun land bezet, en voortgezet verzet dus logisch ( . . .) Ofwel West- en Oost-Palestina zijn twee aparte staatkundige entiteiten. Maar dan is voor Gaza ook Abbas niet meer de aangewezen politieke gesprekspartner ( . . .) maar gewoon Hamas.”
Maar ik zou er nog anders tegenaan willen kijken. Hamas is aan de macht gekomen zoals de nazi’s: via verkiezingen met onderliggende straatterreur en intimidatie. Dat is één reden waarom deze moordenaarsbende niet legitiem is. De andere reden is dat het een moordenaarsbende is. De reden dat Hamas terreur pleegt is niet omdat er in Samaria-Judea iets bezet zou zijn, want er is helemaal niks bezet, maar omdat Hamas een islamitische moordenaars en terreur-organisatie is. En Abbas is inderdaad voor Gaza niet de aangewezen gesprekspartner, maar ook niet voor Samaria-Judea, want Abbas is net zo erg als Hamas, want geef hem een eigen staat “op de Westbank” en in no time komen de raketten ook daarvandaan Israël binnen vliegen.
Aan de redacteuren van de Volkskrant zou ik willen zeggen: zolang jullie deze antisemitische hork Von der Dunk in jullie krant tolereren, ben ik zo vrij jullie allemaal als antisemieten te beschouwen. Of anders moet de beschuldiging luiden: lafheid in het aangezicht van Jodenhaat. Net zo erg, eigenlijk.
_______________________________
Ik heb nog wel eens wat meer over het antisemitisme in de Volkskrantkolommen geschreven:
In februari 2009 onder de titel “Vaste Volkskrant-psychopaath:Thomas von der Dunk”. Nog meer islamofiele Jodenhaat uit 2009: “Mohamed Rabbae: mooipraat van een psychopaath en de volkskrant lust er wel dikke pap met klonten van”. In 2011: “De Volkskrant: antisemitisme, nazislamofilie en censuur”, “De Volkskrant collaboreert en censureert nog steeds” en “Bij de Volkskrant genieten de antisemieten weer! Geniet adjunct Arie Elshout met ze mee?”. Eveneens in 2011 voelde ik mij gedrongen te schrijven over Volkskrantmedewerker “Rat Rolf Bos, correspondent ‘in de Palestijnse gebieden’ voor het Jodenhaatvod”. In 2012 nogmaals die “correspondent”: “Nee, Rolf Bos, het is niet verwarrend, want jij weet precies waarmee je bezig bent”. Óók in 2012: “Jan Mulder is een anti-racist die best kan leven met de Jodenhaat van de Volkskrant”. De Volkskrant had ook in ander verband van de Jodenhaat van Dunk kunnen kennis nemen, al was het maar, opnieuw, via mijn opstelletjes. Er is namelijk nog een Jodenhaatclub in Nederland, de sinds ongeveer een decennium geheel gederailleerde VPRO: “VPRO, Ilan Pappé, Von der Dunk, Ben Goerion, Israël, antisemitisme, bedrog, fraude, leugen, manipulatie”.
UPDATE 10 augustus 2014:
Onder de titel “Jodenhaat inherent aan de islam” heeft Leon de Winter in de Telegraaf van 10 augustus 2014 een analyse gegeven van de Hamas-mentaliteit. Ik haal er hier het stuk uit dat over het blijkbaar voortgaande antisemitisme bij de Volkskrant gaat. Zelf kijk ik die krant al een paar jaar niet meer in. Het stuk zit bij de Telegraaf achter een betaalmuur maar E. J. Bron heeft het lekker toch in zijn geheel afgedrukt, want het verdient een zo breed mogelijke lezerskring. Nogmaals, ik citeer nu alleen het stuk dat over het voortgaande antisemitisme bij de Volkskrant gaat.
“Sinds 2007 heeft Hamas drie keer oorlog gevoerd met Israël. Duizenden doden zijn daarvan het resultaat. In de laatste geweldsronde zijn duizend woningen verwoest. Maar die doden en ruïnes doen er in de Arabische perceptie niet toe. Hamas heeft namelijk weten te overleven en dat geldt in de Arabische wereld als een overwinning.
Op Arabische tv-zenders werd de ’overwinning’ van Hamas uitvoerig belicht. Wie niet vermorzeld is, heeft zijn eer behouden en kan zich opmaken voor een nieuwe slag, zo geldt in het schema van de tribale eer-schaamte cultuur van het Midden-Oosten. De ruïnes en de doden vormen objecten van trots. Hamas heeft geofferd en de eer van de Arabische natie overeind gehouden.
De progressieve media in het westen gaan anders om met die ruïnes en doden. De Volkskrant bracht vele pagina’s met de meest afgrijselijke foto’s van slachtoffers in Gaza. Meestal hield de krant de belangrijkste informatie weg (of bracht die tot een bijzin terug): 3300 raketten op Israël in één maand, de ontdekking van tientallen terreurtunnels. De Volkskrant liet de foto’s hun ophitsende werk doen.
De Arabische fans van Hamas zien in die foto’s vol ellende symbolen van trotse weerstand, de Volkskrant daarentegen deelt de lezer mee dat Israël een land is van kinderdodende Joden.
De puinhopen die de Volkskrant toont, vormen een klein deel van de werkelijkheid. Iets verder staan de hotels waarin de correspondenten hebben gelogeerd met alle luxe en maaltijden die de correspondent wenst. De oorlog woedde in precies gedefinieerde wijken. Daar zijn die foto’s gemaakt. In veruit het grootste deel van Gaza staan de huizen en gebouwen ongeschonden overeind. Foto’s daarvan, en van de hotels en de maaltijden van de correspondenten, zien de lezers van de Volkskrant niet.
Gaza is een totalitair stadstaatje. Er is geen vrije pers en er bestaat ook geen vrijheid voor buitenlandse correspondenten. Dus heeft de westerse nieuwsconsument geen enkel beeld van een Hamasstrijder gezien. Ze waren er gewoonweg niet. Ontelbare beelden van ellende, maar in de verste verte geen Hamasstrijder te bekennen. Terwijl de raketten op Israël bleven regenen in een frequentie van meer dan honderd per dag (ik heb het twee weken lang meegemaakt), bleven de mannen die deze raketten afvuurden in de kranten en in het nieuws op TV onzichtbaar. Wel circuleerden continu beelden van Israëlische soldaten in agressief bewegende tanks of met zware bepakking. Die beelden – montages van bebloede kinderlijkjes met huilende ouders afgewisseld met emotieloze Joodse soldaten – vertelden het verhaal, dat de Joden doelgericht Gazaanse burgers doodden.
Mede door die media is het spook van het antisemitisme weer in Europa opgedoken. Joden zijn kinderdodende, genocidale monsters. Hoeveel doden er in Gaza precies zijn gevallen, weet niemand. In Gaza bestaan geen onafhankelijke ‘Palestijnse gezondheidsautoriteiten’ (zo werden de Hamascijfers van de doden dagelijks gepresenteerd in onze media). Alles is Hamas.”
________________________
Martien Pennings 