Ebru Umar geeft de omvang van haar domme kut aan

Ebru Umar geeft blijk van historische kennis en een rijpe visie op de mens:

“Of Israël dan wel Palestina bestaansrecht heeft: het is geen vraag. Hoe moeilijk het ook mag zijn voor velen in beide kampen, uiteindelijk gaat het om mensen. Mensen van vlees en bloed die ieder allemaal evenveel recht op bewegingsruimte, vrijheid en een leven hebben. Dat ze elkaar het licht in de ogen niet gunnen, dat ze elkaars kinderen uitmoorden, dat de één de uitroeiing van de ander als doelstelling in zijn leven ziet, neemt niet weg dat het om mensen gaat. Mensen die elkaar altijd zullen bevechten, hoeveel resoluties, staakt het vurens, bemiddelingen, vredesonderhandelingen, raketten en weet ik wat meer op de ander losgelaten zullen worden. Om één enkele reden: omdat mensen elkaar nou eenmaal haten. ( . . .) Mensen haten elkaar. Mensen haten vreemdelingen, het zit in ons DNA.”

Ik geloof direct dat Umar genetisch vol haat en domheid zou kunnen zitten omdat ze uit Turkije komt en de kans dan groter is dat 1400 jaar islam, dus 70 generaties, zijn genetische sporen in Umars DNA hebben achtergelaten. Maar in Palestina is er maar één partij die al vanaf 1922 de haat en de terreur gaande houdt en dat is de islamitische dynastie Moefti van Jeruzalem, Arafat, Abbas en Hamas. Er is maar één partij daar die zijn kinderen in haat opvoedt en dat zijn niet de Joden, die willen leven, die willen vrede. Luisteren wij naar Professor Doctor Praeger die een leven van academisch moeilijk doen over Palestina besluit met het inzicht dat er in Palestina maar één probleem is: de Arabieren willen de Joden vermoorden. Umar:

“Het summum van die haat was de deportatie van alle Joden ter wereld naar Israël. Omdat we ze (de buren!) zelf liever kwijt dan rijk waren, werd het gerechtvaardigd dat anderen verdreven werden om hen die wij verdreven een stuk homeland te geven. Hop, over de schutting met ons probleem! Met onze haat! Het gevolg is dat de Palestijnen en de Joden inmiddels meer dan een halve eeuw elkaar bevechten en uitmoorden en wij op veilige afstand ‘foei’ en ‘doe ‘es niet roepen’ ( . . .).”

Het punt is dat nu juist “alle Joden ter wereld” in 40-45 NIET naar Israël konden omdat er zes miljoen uitgemoord werden. De Moefti van Jeruzalem, die nog gezorgd heeft dat de mobiele vergassings-installaties al klaar stonden voor gebruik in Palestina, heeft persoonlijk voorkomen dat duizenden Joodse kinderen op de Balkan uitgeruild werden tegen krijgsgevangen Duitsers. Waardoor . . . . enfin. De Joden in Palestina hebben inderdaad Palestijnse Arabieren verdreven. Maar alleen als de oorlogsomstandigheden daartoe noodzaakten, EEN OORLOG DIE DOOR DE ARABIEREN WAS BEGONNEN EN DOOR DE ARABIEREN WERD VOLGEHOUDEN.

“Hop, over de schutting met ons probleem! Met onze haat!” Nee, stomme kut. De Joden in Palestina waren geen probleem, want ze brachten leven, levensverlenging, welvaart, humaniteit, redelijkheid en een einde aan wrede islamitische feodaliteit. “Onze haat” had de Moefti niet nodig, want er was genoeg Jodenhaat te vinden in de eigen islamitische traditie. Dat “meer dan een halve eeuw elkaar bevechten en uitmoorden” is niet “elkaar” – ik zeg het nóg maar eens – maar ging en gaat alleen van de Arabieren uit. Joden willen leven en laten leven. Islamieten willen dood en moorden.

“Ik vraag me altijd af hoe leuk wij het zouden vinden als we drie miljoen Syriërs (and counting) naar Nederland zouden verhuizen. We ze land zouden geven en zeggen: “Jullie mogen hier wonen. Voor altijd. En al jullie vriendjes mogen erbij komen.” Benieuwd hoe leuk ze dat in de achterhoek zouden vinden. Of Groningen, Maastricht en Leeuwaarden. Hoe de grachtengordel erop zou reageren als die Syriërs zouden bedenken dat ze toch óók het door de Unesco beschermde Amsterdamse stadsgezicht zouden willen annexeren.”

Nederland anno 2014 = Palestina anno 1920. Hoe debiel wil je het hebben? Palestina was rond 1920 nog steeds grotendeels een leeg, dor land dat dorstte naar ontwikkeling en een einde aan het sterven aan de malariamuggen. Althans op de plekken – en dat waren de meeste – waar nog géén Joden waren. Er waren in Palestina 1920 vooral géén vanwege Unesco beschermwaardige stadsgezichten. Jeruzalem – want dat bedoelt Turkje Umar met die Amsterdamse vergelijking – was voornamelijk een door armoelijers bevolkte en verkrotte ruïne, waar de riolering bepaald niet de kwaliteit had van de grachtengordel anno 2014.

“Ja, veel makkelijker dan zo’n gratuite tekst optikken vanuit m’n Turkse buitenhuis wordt het niet. Een ding weet ik wel: het conflict tussen Israëli en Palestijnen interesseert me niet. Het is niet mijn conflict. Maar het is wél een conflict dat nooit maar dan ook nooit zal ophouden. Je kunt voor de bühne en je gutmenschgevoel nog een middagje partij gaan kiezen maar de waarheid is dat er maar één oplossing is: hek eromheen en afzinken. Zowel Israël als Palestina. En neem dan meteen al die andere brandhaarden mee.”

Nee, gratuiter, gemakzuchtiger, dommer en cynischer zal het niet meer kunnen worden. “Boos worden en uitleggen dat die huisturk dit weer te snel heeft opgeschreven . . .” Nee hoor, mevrouw! Bij een bepaalde graad van stupiditeit maakt het niet meer uit of je een uur of een jaar over een stukje tekst doet. Dat “het conflict” mevrouw Umar niet interesseert blijkt inderdaad uit alles. Met die typische genotzucht van de narcistische zelfmanifestant is ze alleen maar geïrriteerd zonder zelfs maar de neiging te hebben zich ergens in te verdiepen. En ik geloof dat die wens vanuit haar Turkse zon-zee-stulpje om al die storende Joden en “Palestijnen” dan maar te verzuipen méér is dan stoute-meisjes-overdrijving. Het zinnetje “En neem dan meteen al die andere brandhaarden mee” is toegevoegd als een afterthought, want ja, je wil niet rasgisties lijken, nietwaar? Het effect is dat haar narcistische genotzucht nog zwaarder aangezet wordt: álle problemen dienen direct uit Umars wereld te verdwijnen!

Het verschil tussen Israël enerzijds en anderzijds de Arabisch-islamitische wereld en vooral de Palmaffia’s, werd weer eens fel belicht door de gemeende spijtbetuiging (op 02:00) door Netanyahu over de moord door Joodse extremisten op een Palestijns-Arabische jongen. Voor dergelijke types is geen plaats in Israël en ze zullen streng vervolgd worden, aldus Netanyahu. Kom daar maar eens om bij Hamas en Abbas. Daar wordt – ik zeg het ten overvloede – elke dode Jood gevierd. Trouwens, ook elke dode “Palestijn”, want dat is weer een middel om de haat gaande te houden.
______________________

Dit stuk is doorgeplaatst op E. J. Bron