Voordat we aan Hamed Abdel Samad toekomen een kleine inleiding op het probleempje waarmee Samad zich bezig houdt: de totale krankzinnigheid inzake de islam van de linkse quasi-elite die de laatste 40 jaar de politieke en culturele macht heeft in Europa en in mindere mate de laatste 20 jaar in Amerika, namelijk vanaf januari 1993 met het aantreden van Bill Clinton. In linkse algemene gekte is er met George W. Bush (2001-2009) een onderbreking geweest, maarrrr . . . . . . niet in het islam-knuffelen! Bush verklaarde na de Twin Towers in een krankzinnig-hypokriete toespraak voor het Congres onder goedkeurend knikken van Condoleeza Rice dat de islam een prachtig geloof vol vrede is. Kijk in de docu “Islam – What the West Needs to Know” op 25 seconden naar de huichelkoppen van achtereenvolgens Tony Blair, George Bush en Bill Clinton die vlak na nine-eleven 2001 vertellen dat de islam een “religion of peace” is.
In een artikel getiteld “Waarom politici net doen alsof de islam geen rol speelt bij geweld ” somt Daniel Pipes een serie wereldleiders op die deze leugen verkondigen. Behalve Bush, Blair en Clinton noemt Pipes: Barack Obama, John Kerry, diens woordvoerster Jen Psaki, minister van Homeland Security Jeh Johnson, David Cameron, diens minister van Immigratie James Brokenshire, voormalige minister van Binnenlandse Zaken Jack Straw, François Hollande, diens minister-president Manuel Valls, Mark Rutte, Daniel Cohn-Bendit en minister-president van Japan Shinzo Abe.
Pipes geeft een paar antwoorden op de vraag in de titel van zijn stuk – waarom toch die islammooipraterij? – maar ik denk dat ik dat zelf beter, bondiger en vollediger kan.
1) Politici willen moslims geen aanleiding geven tot agressie, want ze weten heel goed hoe inherent agressief de islam is. En misschien is een deel van hen dermate dom dat ze nog steeds denken dat de islam een geloof van de vrede is.
2) Ze weten zich geen raad met de “Godsdienstvrijheid” die toch ook voor de islam moet gelden. Maar Godsdienstvrijheid en de Vrijheid van Meningsuiting in de Westerse grondwetten gingen uit van een Joods-Christelijk-Verlicht kader. Daar valt de misdadige islam buiten, want de islam is geen religie, maar een onhervormbare, totalitaire roofmoordenaars- en slavenhalers-ideologie. Dát is wat erkend moet worden. En dat heeft hele harde consequenties die de heren en dames niet onder ogen wensen te zien.
3) Olie, olie en olie! En de verdere economische belangen. Het bedrijfsleven profiteert bovendien van een arm gemaakte en rechteloos gemaakte autochtone bevolking via invoer van goedkope immigranten die alleen maar duur zijn voor de samenleving en de belastingbetaler.
4) Voor zover politieke leiders zelf geen linkse lijpenisten zijn, willen ze pseudo-links tevreden houden want ze kunnen mooi gebruik van deze gekken maken: het geloof in het multikulgelul en de ongeremde immigratie en asielzoekerij lopen prachtig parallel aan de economische belangen
5) Voor zover de Leidende Cynici en de Linkse Lijpenisten het gevaar stiekem zijn gaan inzien, kunnen ze niet terugkomen op minstens 40 jaar Levensgevaarlijke Dwaasheid zonder giga gezichtsverlies. En omdat de mens liever schuldig is dan beschaamd, gaan ze gewoon door met hun criminele politiek waarvan ze weten dat die naar de afgrond leidt . . . . .
Wie ontkent dat een probleem bestaat, zegt ook Hamed Abdel Samad, zal het nooit oplossen. Eerst komt de erkenning dat er een probleem is en in stap twee kan de analyse van het precieze karakter van het probleem dan plaats vinden. Waarna hopelijk stap drie volgt: de oplossing. Hamed Abdel Samad is iemand die al aan stap drie toe is.
Ik kende Hamed Abdel Samad niet toen ik op YouTube een toespraak plus beantwoording-van-vragen-uit-het-publiek ontdekte van in totaal 100 minuten. Samad heeft een kleurrijke Wikipedia-biografie: geboren 1972 in Egypte; op 5- en 11-jarige leeftijd verkracht in Egypte; ontvoerd in Egypte; ondergedoken in Egypte; in 1995 op 23-jarige leeftijd uittocht uit Egypte naar het beloofde land Duitsland, alwaar hij een relatie kreeg met een 18 jaar oudere “rebelse linkse lerares met een hang naar mystiek”; heel erg moslim geweest en daarvan heel erg teruggekomen; lid geweest van zo’n overleg-orgaan in Duitsland waarin regerings-ambtenaren zitten en beroepsmoslims en ook daarvan heel erg teruggekomen.
Onderin het Wikipedia-artikel staat een lijst van Samads Duitstalige boeken en artikelen. Deze op korte termijn onbehapbare rijkdom overziende, koos ik ervoor om grondig kennis te nemen van zijn laatste voordracht die over zijn laatste boek ging. Grote kans dat in die voordracht het meeste zit van wat Samad de mensheid op dit moment aan inzichten te bieden heeft.
De gebeurtenissen rond die meest recente voordracht van Samad vormden meteen een praktische illustratie van de waanzin van de Duitse nep-elite: in oktober 2014 werden twee voordrachten geannuleerd van Hamed Abdel-Samad over islamitisch fascisme. Eentje in Dortmund en eentje aan de Technische UniversIteit van Hamburg. In Dortmund gebeurde de annulering door de gemeenteraad en in Hamburg bij monde van universiteitsbestuursvoorzitter Prof. Garabed Antranikian. Die annuleringen zijn, aldus Hamed Abdel-Samad, een gevaarlijker verschijnsel dan de radicale islam zelf. Aan de kunstacademie van Hamburg kon onder auspiciën van de Giordano Bruno-stichting diezelfde oktober 2014 Samads voordracht wél plaats vinden.
Een comment onder de YouTube weergave van Samads voordracht vraagt:
“Hoe gênant is dat dan?! Aan de TU, die een aantal van de fascislamistische 9/11 piloten heeft geproduceerd, mag in het jaar 2014 niet langer de Fascislam bediscussieerd worden omdat het anders op de campus onrustig wordt?! Sorry, maar wie gaan daar dan vandaag de dag naar school – gewelddadige salafisten en jihadisten ? Niet te bevatten, wat er zich inmiddels in Duitsland afspeelt!”
Anderzijds signaleert Samad vooruitgang, want 10 jaar geleden, zegt hij, zou het ondenkbaar geweest zijn dat hij op publieks-televisie in Duitsland en in grote landelijke kranten dit thema “islamofascisme” aan de orde had kunnen stellen.
Extra gevaarlijk onder de nep-elite vind ik persoonlijk de wiskunde-knobbeligen en verdere techneuten die zich voor intellectueel houden en zich begeven op het terrein van politiek, religie en moraal. Waarom zijn toch zo veel van die gekken bêta’s? (Accent-circonflexe intended.) Ook onder islam-terroristen! De hier boven genoemde Garabed Antranikian is bijvoorbeeld micro-bioloog van origine. Hij meende dat “de innerlijke vrede van de universiteit” verstoord zou kunnen worden door een optreden van Samad. Een voordracht over het levensgevaar waarin een hele beschaving verkeert waaraan diezelfde universiteit zijn bestaan heeft te danken, geldt aldaar dus als “verstorend”? (Ja, lees die laatste zin gerust drie keer.)
Prof. Garabed Antranikian (micro-bioloog): deze bête bèta is Universitäts-Führer te Hamburg
Hieronder volgt een transscriptie-vertaling-samenvatting van Samads voordracht aan de kunstacademie van Hamburg zoals weergegeven op YouTube.
Na zijn voordracht beantwoordt Samad vragen uit het publiek. De antwoorden van Samad heb ik verwerkt in mijn weergave van de voordracht zelf.
De “ik” in het nu volgende is dus Samad. Onderaan zal ik, Martien Pennings, in een apart kadertje wat kritisch commentaar geven op Samad.
Maar nu: Hamed Abdel Samad over islamitisch fascisme:
Als je een probleem wilt oplossen, moet je het eerst als probleem erkennen. Pas daarna kan je het probleem benoemen en definiëren. Ik benoem het probleem in de titel van mijn boek als: “Het islamitisch fascisme”. Dat irriteert veel moslims, maar ook veel Duitsers, die bij het woord fascisme verkrampen vanwege het nazi-trauma. (En Europese fascisten zelf zeggen misschien: die moslims hebben eerst onze banen gestolen en nu stelen ze ook nog ons fascisme.)
De “klassieke” Midden-Oosten-experts denken dat het islamisme pas 100 jaar oud is en dat het als een reactie kwam op het Westerse kolonialisme en op sociale ellende. Maar er waren fascistisch-islamistische fases in de geschiedenis van de islam lang voordat er Westers kolonialisme was, lang voordat Amerika bestond en lang voor dat Israël bestond. Maar ik begin met het islamitisch fascisme dat in de jaren 1920 ontstond in dezelfde periode als het Europese fascisme en ook uit dezelfde geest, namelijk die van na de Eerste Wereldoorlog. Dat was een geest van wraakzucht en vernedering en tegelijk dromen van een wereldrijk, vooral in Duitsland, maar er waren meer Grote Machten die ten val kwamen. Naast de Duitse monarchie die werd vervangen door het nazisme van het “Derde Rijk” kwam er een einde aan het tsarenrijk dat werd vervangen door het communisme van de Sovjet Unie en ook aan het Ottomaanse Kalifaat dat oploste in verschillende Arabische staten onder Frans en Engels mandaat plus de moderne Turkse staat. Het islamisme was een antwoord op het uiteenvallen van het Ottomaanse Kalifaat en wilde het Kalifaat herstellen. Er zijn dus drie monarchieën die uit elkaar vallen en drie ideologieën die een nieuwe identiteit in die gebieden vormen. Dat bedoel ik met: ze zijn uit dezelfde tijd en uit dezelfde tijdgeest ontstaan.
Die periode van de geschiedenis bestuderend, de jaren 1920, begon ik voor het eerst te zien dat er een islamitisch fascisme bestaat. Pas op: met “islamitisch fascisme” bedoel ik iets anders dan “de fascistische islam”. De term “Duits fascisme” is een algemeen geaccepteerde term, maar dat betekent niet dat alle Duitsers fascisten zijn. Zo bedoel ik met de term “islamitisch fascisme” dus niet dat alle moslims fascisten zijn.
Maududi stichtte in 1924 een fascistisch-islamistische beweging in India. Voor Maududi was Hitler een held. Hassan al-Banna stichtte in 1928 de Moslim-broederschap in Egypte. Voor Al Banna was Mussolini een held.
Er zijn een heleboel parallellen tussen het Europese en islamitische fascisme:
– Het verdelen van de wereld in Goed en Kwaad, de moreel Goeden en de moreel Slechten, in Uebermenschen en Untermenschen. Het streven naar wereldheerschappij door deze Uebermenschen die het Goede vertegenwoordigen en op een missie zijn, die een heilige opdracht hebben de wereld aan het Goede te onderwerpen. De samenleving moet een blok zijn, zonder diversiteit, zonder de mogelijkheid persoonlijke beslissingen te nemen: iedereen moet hetzelfde willen, Het staat in de Koran: de islamitische gemeenschap is de beste in de mensengeschiedenis en heeft de laatste en definitieve boodschap van God ontvangen. Wat het islamitische volk wil, is wat God wil.
– Het Führerprinzip, het principe dus van de onvoorwaardelijke gehoorzaamheid. Het Führerprinzip in de islamistische ideologie is bijvoorbeeld belichaamd in de sjiïet Khomeiny en ueberhaupt in het idee van de Kalief die onfeilbaar is en aan wie men volgens de Soennieten blind moet gehoorzamen, zelf wanneer hij immorele zaken voorschrijft. Hassan al-Banna heeft het ritueel geïntroduceerd en het wordt tot op heden gepraktiseerd: een nieuw lid van de moslimbroederschap wordt ingezworen doordat hij een op een koran waarop een pistool zijn hand legt en blinde gehoorzaamheid aan de Leider van de broederschap zweert. Dat is de eeuwige droom: er is altijd een Saladin nodig die alle moslims verenigt tegen de kruisridders.
– Het idee van strijd als fundamenteel levensprincipe, dus niet als middel maar als doel op zich: men strijdt niet om te leven, maar leeft om te strijden: dat is het jihad-principe. Al in de jaren 1930 hadden de Moslimbroeders soortgelijke straat-milities als de nazi’s en fascisten en een jeugdbeweging zoals de Hitlerjugend waarin de jeugd geïndoctrineerd werd.
– Overal vijanden zien die stiekem samenzweren tegen het Goede en de Uebermenschen: verslaving aan samenzwerings-theorieën. Het koesteren van haat en rancune vanuit een idee vernederd te zijn.
– Het verheerlijken van dood en martelaarschap.
– Islamisme en fascisme zijn beide antimodern, anti-Verlichting, anti-individualistisch, tegen persoonlijke vrijheid en vrijheid van meningsuiting en in dat kader wordt ook moderne kunst gezien als “ontaard” want uitdrukking van individualiteit: kunst moet in dienst staan van de verheerlijking van het ideologische systeem. Vijandigheid tegenover de stad en de stedelijke samenleving.
De verbinding tussen het islamisme en het fascisme bleef niet alleen theoretisch, maar werd ook praktisch. De Moslimbroederschap maakte tijdens WO II in Egypte propaganda voor de nazi’s. Daarin werd beweerd dat Hitler moslim geworden zou zijn, in het geheim de pelgrimstocht (hadj) naar Mekka gedaan zou hebben, zich nu voortaan “Hadj Mohammed Hitler” noemde en dat hij Egypte spoedig zou bevrijden van de Engelsen.
Aan het hoofd van de Moslimbroederschap in Palestina stond de Moefti van Jeruzalem Amin al-Hoesseini. De Moefti ontsnapte aan Engelse arrestatie en vluchtte via Bagdad in 1942 naar Berlijn waar hij Hitler ontmoette, die aan de Moefti een villa schonk in de buurt van Berlijn en . . . . . een radiostation (radio Zeesen) van waaruit de Moefti nazi-propaganda de islamitische wereld in stuurde in alle mogelijke talen van het Midden Oosten: Arabisch, Perzisch, Turks, Urdu etcetera. Die propaganda bevatte vooral Jodenhaat en de oproep de Jihad in dienst van Hitler te voeren. Op de Balkan heeft de Moefti duizenden moslims gerecruteerd en twee SS-divisies gevormd die samen met de Duitse Wehrmacht vochten.
Hitler schonk de Moefti, behalve die villa bij Berlijn en die radiozender, een stuk grond in de buurt van München. Daarop werd de eerste moskee op Duitse bodem gebouwd die tot op de dag van vandaag dient als hoofdkwartier van de Moslimbroederschap in Duitsland, die via een slim financierings-systeem andere moskeeën in Duitsland infiltreert.
Tot op heden hebben de islamitische fascisten niet het technisch vermogen gehad om zoveel mensen te doden als de nazi’s, maar de intentie is er en ze zijn daarom net zo gevaarlijk.
Uit de eerste islamofascistische bewegingen zijn vele verwante bewegingen ontstaan. Uit de Maududi-beweging en de Moslimbroederschap ontstonden de Taliban in Afghanistan en Pakistan, Jemaah Islamiyah in Zuid-Oost-Azië, de Takfir-al-Hijra in Europa en het Midden-Oosten en de globale Jihad-beweging. Al die bewegingen hebben elkaar ontmoet in de strijd tegen de Sovjet Unie in Afghanistan. En daaruit stond de overkoepeling “Al-Qaeda”. Dat is in een notendop de organisatorische geschiedenis van de moderne islamitische terreur.
De Moslimbroederschap heeft sinds decennia Kalifaat & Jihad gepredikt in scholen en moskeeën. En wat we nu beleven met “Islamitisch Kalifaat” (IS) in Syrië komt dus niet uit de lucht vallen en heeft niet als oorzaak dat de Amerikanen te vroeg uit Irak zijn weggegaan. Er zijn misschien nu politieke en socio-economische redenen dat zo’n groep op dit moment sterker wordt, maar de diepste reden van het ontstaan van deze groep ueberhaupt is de ideologie zelf en die is 1400 jaar oud.
Mij wordt vaak gevraagd tussen islam en islamisme (islamitisch fascisme) onderscheid te maken. Dat heb ik lang gedaan totdat . . . . . . ik ontdekte dat dit onderscheid alleen maar voordelig was voor de islamitische fascisten en de islam-apologeten. De islam-verdedigers die zeggen dat de islamofascisten van IS de islam misbruiken zijn dezelfden die zeggen dat “rechts” de islamkritiek misbruikt. (!!!)
Wat is eigenlijk “misbruik”? Kritiek op alle religies, niet alleen op de islam, is wezenlijk onderdeel van het humanisme. Zo kunnen we zeggen dat de Kruisvaarders de leer van Jezus hebben misbruikt. Want Jezus heeft nergens aanbevolen landen te veroveren of zondaars op de brandstapel te brengen. Over “zondaars” zei Jezus: “Wie van u zonder zonden is, werpe de eerste steen.” Voor dit misbruik van het geloof van Jezus kan men de christelijke kerk terecht kritiseren. Een terugkeer naar wat Jezus heeft gezegd of gedaan, zou er namelijk heel anders uitzien dan een terugkeer naar wat Mohammed gezegd en gedaan heeft. Want in de Koran staan 206 (twee-honderd-en-zes) passages die oorlog en geweld verheerlijken en 25 (vijf-en-twintig) vermoordingsopdrachten tegen de “ongelovigen”, waarvan er 2 (twee) onthoofding als techniek aanbevelen. Dan kan men niet meer van “misbruik van de Koran” spreken. Er zijn misschien verschillende interpretaties mogelijk van de Koran, maar in elk geval is op de moment de gewelddadige interpretatie toonaangevend.
De hierboven opgesomde kenmerken – (behalve die paar die gebonden zijn aan de moderne tijd : tegen stedelijke samenleving, moderne kunst, Verlichting) – opdeling van de wereld in Goed en Kwaad, gelovigen en ongelovigen, jihad, verovering van de wereld, die zijn niet pas in de jaren 1920 met Maududi ontstaan. Dat is allemaal veel ouder en ligt in de aard van de islam. Natuurlijk heeft de islam een aangename, spirituele kant, zoals bij de Soefi’s. En de islam heeft ook te gek leuke (“tolle”) sociale opvattingen die voor samenhang binnen de islamitische maatschappij zorgen.
De islam heeft één groot aangeboren gebrek: namelijk dat het geloof en de politiek vermengd zijn. Jezus was misschien een maand of 30 op het wereldtoneel als prediker, heeft nooit een politieke functie of ambt gehad, heeft nooit een staat gesticht die hij financieel runde. Maar Mohammed was 23 jaar lang niet alleen profeet, maar ook veldheer, een soort minister van financiën, wetgever, rechter, politieman. Al die taken hebben zich vermengd met de leer. In de geschiedenis van de islam is nog geen poging ondernomen om het religieuze van het politieke te scheiden. Dat is wat ik noem de geboorte-afwijking van de islam.
Het Christendom begon met 300 jaar te overleven als een vervolgde minderheidsreligie in de marge van het Romeinse Rijk. En dan is het voor de hand liggend dat je een positieve houding ontwikkelt tegenover de seculariteit, de religieuze neutraliteit van de staat. Toen het Christendom staatsgodsdienst werd van het Romeinse Rijk onder Constantijn werd het Christendom pas gewelddadig, begon het monopolie op de waarheid te claimen en begon aan de “barbaren” het Christendom op te dringen. Zoals tijdens de Kruistochten en later in Zuid-Amerika. Zo gauw als religie zich met politiek en macht vermengt gaat het mis.
Islam-apologeten beweren dat de islam vanaf de 8e eeuw uit losse stammen een tolerante cultuur heeft gemaakt die tot in de 11e eeuw leidend was in wetenschap en filosofie. Baghdad, Damascus, Caïro en Cordoba (Andalusië) worden steeds genoemd. Maar waarom niet Mekka en Medina, de geboorteplaatsen van de islam? Wanneer zijn Mekka en Medina ooit brandpunten van wetenschap en tolerantie geweest? Nooit. Vanaf de dood van Mohammed tot op heden mag een niet-moslim Mekka en Medina niet betreden. Baghdad behoorde tot het Perzische Rijk en de eerste geleerden daar waren allemaal Perzen. Sommigen waren atheïsten. Avicenna was een Pers en geloofde niet in de islam. De bloei van de cultuur in die steden was niet te danken aan de islam, maar aan het mengen en botsen van culturen. Op die plekken in perioden van relatieve bloei tussen de 8ste en 11e eeuw speelde de sharia geen rol. In Baghdad, Andalusië en Cairo waren er in sommige van die periodes kroegen en bars en werd er alcohol geschonken, iets dat normaal gesproken volgens de sharia met zweepslagen bestraft moet worden. Er bestond ketterse poëzie. In de 9e eeuw was het mogelijk dat in Baghdad aan het hof van de Kalief een wedstrijd in het elkaars-godsdienst-belachelijk-maken werd gehouden tussen een Jood, een Christen en een moslim. Dan werd Mohammed dus aan het hof van de kalief bekritiseerd en niemand werd daarvoor onthoofd. Maar de islam was toen korte tijd vol zelfvertrouwen, maar in de 20e eeuw werd de islam er zich van bewust dat de islam in geen 1000 jaar iets positiefs had bijgedragen ten nutte van de mensheid en begon de islam vanuit dat minderwaardigheids-complex agressief te worden en daarom gaan de ambassades tegenwoordig in brand als de islam wordt bekritiseerd. Altijd en overal als de sharia werd toegepast in de islam was er stagnatie. Als het pad van de 8ste tot de 11e eeuw voortgezet had kunnen worden, had de islam zich heel anders ontwikkeld. Maar de conservatieven hebben tenslotte overal steeds de macht gegrepen.
Hetzelfde in deze tijd. Kijk naar Indonesië in de jaren 1980 en anno nu: Indonesië was en is in naam nog steeds een seculiere staat, waar zelfs de hoop bestond op een progressieve hervorming van de islam, maar het extremisme uit Pakistan en Saoedie-Arabië hebben het in Indonesië gewonnen en sinds een van de provincies (Banda Ace op Atjeh) de sharia invoerde, worden homoseksuelen en hand-in-hand-lopenden met zweepslagen bestraft en zijn er meer hoofddoeken, meer terreur (Jemaah Islamiyah), meer streven naar jihad en kalifaat. Wanneer eenmaal de sharia ingang vindt is er geen weg terug en wordt het leven totaal beheerst en komt er een einde aan de diversiteit. Op Bali werden 200 mensen gedood bij de islamitische aanslag in oktober 2002. In Maleisië en Turkije is een soortgelijke regressie naar de sharia aan de gang. Erdogan is bezig zijn persoonlijke religieuze overtuigingen via de politiek aan het land op te dringen. Zonder de steun van Turkije zou Islamitische Staat (IS) lang niet zo machtig hebben kunnen worden.
Er is één enkele factor die in het achterblijven van de islam een beslissende rol heeft gespeeld: de boekdrukkunst, die rond 1500 opkwam en de hele cultuur van “het weten” veranderde. De boekdrukkunst stuitte op verzet van de conservatieven in de islamitische wereld en ging aan de islam voorbij. De islam-“geleerden” van het Ottomaanse Rijk, dat over grote delen van de Arabische wereld heerste, wisten de boekdrukkunst verboden te krijgen. De machine van Gutenberg maakte in Europa een einde aan het monopolie op “het weten” van de adel en de geestelijkheid die als enigen zich de handgeschreven of handgekopieerde boeken konden veroorloven. Met de massaficatie van het boekbezit kwam ook de kritische geest. Zonder boekdrukkunst geen Luther en geen Reformatie, want dan was er geen kritische mensenmassa geweest die Luther en al die andere hervormers had kunnen lezen en aan de tekst van de bijbel zelf had kunnen toetsen wat die hervormers allemaal opschreven. Ook aan het “geleerde-taal-monopolie” van adel en geestelijkheid kwam ook een einde: kennis van het Latijn was niet meer nodig, want nu werd het mogelijk en lonend om een bijbel in bijvoorbeeld het Duits te laten drukken. De religie hield op met voor het gewone volk een mysterie te zijn, dat alleen ontsloten kon worden door een kaste van edelen en geestelijken. Dat was ook precies wat de Ottomaanse “Oelema” (“de Wetenden”) vreesden, namelijk een einde aan hun interpretatie-monopolie van Koran en Soenna (het leven van de Profeet). (In China werd de boekdrukkunst ook uitgevonden, maar daar werd het niet zodanig in de praktijk gebracht dat ook de grote massa erdoor beïnvloed werd.)
Pas in 1729, dus 300 jaar na Gutenberg, kwam de eerste drukmachine naar Istanbul en pas in 1798 met Napoleon naar Cairo. De “Oelema” van de Al-Azhar-universiteit van Cairo hebben de drukplaten van de machine in de haven van Alexandrië, waar ze ontscheept werden, kapot geslagen. Je ziet deze angst en dat minderwaardigheids-complex in deze tijd opnieuw bij IS in Syrië en Irak: alles wat uit het superieure Westen komt en wat herinnert aan culturen die aan de islam vooraf gingen, moet kapot. Als in de 18e eeuw de Franse Revolutie plaats vindt, als Rousseau en Kant optreden, als er nieuwe ideeën ontstaan over religie, staatsvorm en maatschappij . . . . . . wordt in Saoedie-Arabië het oerconservatieve Wahabisme ingevoerd. En die asymmetrie, die kloof tussen het Westen en de wereld van de islam bestaat vandaag de dag nog. De grote opvolger van de boekdrukkunst, het internet, hebben de “Oelema” ook proberen te stoppen, maar dat is ze niet gelukt. Het internet probeert nu die 500 jaar achterstand van de islam goed te maken.
Dertig jaar geleden was in de islamitische wereld hetgeen de leraar zei onaantastbaar en heilig. Tegenwoordig kan een scholier in een klas met zijn smart-phone een stelling van een leraar googelen en hem ter plekke met een andere opvatting confronteren. Nu bediscussiëren overal in de Arabische wereld jongeren wat ze op het internet oppikken: individualisme, persoonlijke vrijheid. Ze stuiten op een generatie die de patriarchale structuren willen behouden. Op Facebook vinden enorme ideologische en snelle bewegingen plaats, maar er is dan ook een enorme kloof en tijdsspanne te overbruggen tussen de islam en het Westen, tussen Gutenberg en Zuckerberg.
We moeten geen onderscheid maken tussen islam en islamisme, want dan kan steeds beweerd worden dat bepaalde “islamistische” wandaden en wantoestanden niks met de “echte” islam te maken hebben. We moeten onderscheiden tussen islam en individuele moslims en tussen individuele moslims onderling. We moeten moslims als individuen gaan zien. Er zijn genoeg moslims die de politieke eisen van de islam allang hebben laten vallen en de islam alleen beleven als een bepaalde spiritualiteit en als bepaalde gewoontes. Ik ben tegen het gebruik van de term “islamofobie”, de bewering dus “al die slechte dingen hebben niks met de islam te maken”. Al die slechte dingen hebben namelijk wél met de islam te maken. Dat zijn feiten. Punt. En de staat is er niet om de islam of welke ideologie dan ook te beschermen.
Wel moet de staat de rechten van individuele moslims beschermen. Het onderscheid moet zijn tussen individuele moslims, of ze radicaal zijn of gematigd. Anderzijds is islamkritiek een dienst die islamcritici aan de moslims bewijzen. En het wordt hoog tijd dat moslims zelf ook die kritiek gaan beoefenen. En als moslims bang zijn dat “extreem rechts” met die kritiek “aan de haal gaat” dan luidt mijn advies: neem dan als moslims zelf de leiding in die kritiek. Dat mantra “die gruwelen en misstanden hebben niks met de islam te maken” moet ophouden. Politici moeten aan moslims duidelijk maken dat alles wat verstoot tegen de vrijheid en de mensenrechten niet getolereerd zal worden. Politici moeten niet moslims uitleveren aan hun eigen islamitische organisaties en dat dan in naam van de integratie. Op die manieren worden die islamitische organisaties alleen maar sterker, via een greep op charitatieve instellingen, “pastorale begeleiding”, islamitisch bankieren, scholen, halal voedingsvoorschriften, speciale privileges op het werk om 5 keer daags te bidden, gescheiden zwemmen, hoofddoeken in ambtelijke functies enzovoort. Die organisaties prediken de jihad in moskeeën en beweren intussen dat ze het extremisme aan het bevechten zijn. Zo handelt het Westen in de buitenlandse politiek ook: tegen IS vechten met als bondgenoten Qatar, Saoedie-Arabië en Turkije. Met zulke bondgenoten heb je geen vijanden meer nodig.
In Finland weigeren moslim-ouders voor hun kinderen muziekles op school en in plaats daarvan krijgen die kinderen in de klas een koptelefoon op met koran-teksten. Dat is al invoering van de sharia en de sharia is een totaal-concept: dat houdt nergens op. Veel islamitische organisaties zijn geïnfiltreerd door extremisten en worden vanuit het buitenland betaald. Een demokratische Westerse staat kan die organisaties niet als partner hebben.
Wie is een islamist? Iedereen die de wereld opdeelt in gelovigen en ongelovigen. Je hoeft niet per se met een zwarte IS-vlag te lopen en mensen te onthoofden om een islamist te zijn. Ouders die hun dochters dwingen de hoofddoek te dragen en hun kinderen verbieden gemengd te zwemmen en hun de omgang met Duitsers ontraden omdat ze varkensvlees eten, alcohol drinken en “ontucht plegen”, is een islamist, omdat hij een muur opwerpt tussen zichzelf en de Ander. Zo een moslim zal nooit enige normale sociale interactie met autochtonen hebben. De onthoofder en de verbiedende ouder laven zich aan dezelfde bron, namelijk de wil van Allah die boven alle menselijke regels staat. Beiden moeten zich voegen naar de wil van Allah en daar begint het gevaar.
Een belangrijke rol wordt hier gespeeld door de gevestigde christelijke kerken: die zien dat hun privileges, hun belastingvoordelen, hun subsidies voor maatschappelijke organisaties in gevaar komen. Want waarom zou de staat ophouden islamitische organisaties te steunen en doorgaan met het subsidiëren van christelijke? Daarom zijn veel christelijke organisaties zo sterk pro-islam en roepen ze de moslims op dezelfde privileges te verwerven. Het is begonnen in Engeland met de bisschop van Canterburry en verspreidt zich nu over heel Europa. De rol van de religie in de maatschappij, niet alleen van de islam, zal aan de orde gesteld moeten worden. Het doel moet zijn: meer secularisme in Duitsland, in Europain het algemeen.
Is het mogelijk dat er een bloedig burgeroorlog uitbreekt in Duitsland en de islamfascisten de macht grijpen, de sharia invoeren en een theokratie stichten? Thilo Sarazzin heeft in zijn boek dergelijke scenario’s geschetst. Maar in Duitsland leven nog geen 5 miljoen moslims en 75 miljoen niet-moslims. Dan zouden de volgende 100 jaar moslims 4 kinderen en niet-moslims slechts 1 kind moeten krijgen om de moslims de demografische overhand te laten krijgen. Bovendien zullen veel van die mensen die een moslim-naam hebben geen moslim meer zijn, zoals nu op dit moment al. Die ex-moslims zijn bondgenoten in de strijd tegen de theocratische overheersing door de islam en tegen de sharia en vóór de seculiere rechtsstaat. In 100 jaar kan er bovendien zoveel gebeuren op economisch en demografisch gebied dat een verstandige prognose over zo’n lange termijn ueberhaupt niet te maken valt.
Ook op wereldschaal is het voor Duitsland en Europa aan te raden bondgenoten te zoeken bij progressieve moslims. Rond 1900 maakte de Europese bevolking nog een kwart van de wereldbevolking uit. Nu is dat 12 procent. [Een man in het publiek beweert dat het nog maar 8 procent is. Die man geeft ook getallen: de wereldbevolking van 7 miljard gedeeld door een half miljard Europeanen. Dat is inderdaad één veertiende en dat is dus ongeveer 8 procent.] Men verwacht dat rond het jaar 2100 de Europeanen nog 4% van de wereldbevolking zullen uitmaken en dat dan de moslims van anderhalf miljard naar twee-en-een-half miljard zullen zijn gegaan.
Maar . . . . . we moeten rekening houden met de onberekenbare dynamiek binnen maatschappijen. Wat we in elk geval niet moeten hebben is dat de moslims als een blok tegenover de rest van de wereld staan. Want dan is het gevaar dat binnen dat blok de radicalen de dienst gaan uitmaken. En dat gevaar is nu al groeiende, want er reizen Duitse islamitische jongeren af naar IS in Syrië. Het gevaar begint niet pas als er islamitische hordes voor Berlijn staan, maar daar waar het bouwen van radicale cellen in Duitsland en de Europese landen begint. Ze krijgen daar invloed in moskeeën en intussen staan de Europese politici erbij en kijken ernaar. Mij verontrust niet het aantal radicale moslims, maar de onverschilligheid van de officiële politiek.
Ik ben drie jaar lid geweest van de “Deutse IslamKonferenz”, een instelling die voor de integratie van de moslims in het leven werd geroepen en een gesprekspartner was en is voor de Duitse regering. Mijn inzet was om zoveel mogelijk de invloed van de islamitische organisaties terug te dringen, maar sinds ik eruit gewerkt ben zitten er geen leden meer op persoonlijke titel in dat orgaan, maar alleen nog vertegenwoordigers van islamitische organisaties. Het zijn meestal mannen met baarden die heel veel eisen hebben. De onderwerpen die besproken worden zijn ook veranderd. Vroeger ging het bijvoorbeeld over de gelijkheid van man en vrouw en over de radicalisering van jongeren. Maar die thema’s zijn verdwenen. Het gaat nu vooral over het probleem van de “islamofobie”, over een op te bouwen moskeeën-verband gelijkend op die van de christelijke kerken, over universitaire imam-opleidingen, over de uitbouw van islamitische charitatieve instellingen. [Ze zijn dus alleen nog bezig aan de uitbouw van de islamitische parallelmaatschappij. MP]
Nu de radicalisering van de jongeren echt een zichtbaar probleem aan het worden is, willen ze ineens ingeschakeld worden bij de dé-radicalisering, maar ze hebben vanaf 2009 geweigerd daar iets tegen te doen. Die organisaties bedrijven eigenlijk propaganda voor het islamisme. Ze worden door de Duitse staat van een hogere status voorzien omdat ze als gespreks-partner geaccepteerd worden. Zo worden ze deel van de staats-structuur.
De oorzaken van dat verheffen van die organisaties tot officiële gesprekspartners zijn de angst, vooral in Duitsland, om voor racist uitgemaakt als men islam-kritisch is. Dan is er het economische opportunisme: Duitsland heeft goede betrekkingen met Qatar, Saoedie-Arabië, de Golfstaten, Turkije en Iran. Al die landen hebben vertegenwoordigers in de Duitse islamitische organisaties en proberen het islamisme als ongevaarlijk en islamofobie als een reëel en groot kwaad voor te stellen. En die islamitische vertegenwoordigers en organisaties worden weer ondersteund door journalisten die zich weer baseren op academici wier leerstoelen betaald worden vanuit bijvoorbeeld de Golfstaten. Zo’n gekochte academicus zal zeker geen boek schrijven met de titel “Islamitisch Fascisme”.
Het belangrijkste is niet de emancipatie van de islam als religie, maar de emancipatie van de moslim binnen de islam zelf. Ik wil niemand zijn geloof afnemen, maar er zijn heel veel jonge mensen die op een ellendige manier in de islam verstrikt zitten. Het helpt niet als de staat islamitische organisaties ondersteunt en op die manier de structuren waarin moslims gevangen zitten sterker maakt. Het is niet de taak van de staat religieus onderricht te versterken, maar om individuen te leren kritisch te denken door verschillende gezichtspunten aan te bieden en kinderen te leren die tegen elkaar af te wegen. De staat moet moslims en vooral kinderen niet uitleveren aan islamitische organisaties. Integratie en vrijheid is alleen mogelijk via emancipatie van de individuele moslims. Vrijheid van godsdienst betekent niet alleen vrijheid van uitoefening, maar ook de vrijheid van verlaten. Artikel 4 van de Duitse Grondwet garandeert godsdienstvrijheid en artikel 2 persoonlijke vrijheid. Voor mij is artikel 2 belangrijker. Artikel 4 zit vaak artikel 2 in de weg. De Duitse staat moet moslims niet als andere wezens behandelen, maar als gewone individuen, die niet op grond van het etiket “moslim” een speciale groepsbehandeling krijgen. Dus 1) ophouden met zaken als de “Deutse IslamKonferenz” en 2) moslims als individuen gaan bezien.
UPDATE 27 SEPTEMBER 2015:
Hamed Abdel-Samad heeft een nieuw boek uit: “Der Prophet Mohamed – eine Abrechnung. Hier een introductie-video en hier de uitgeschreven vertaling van de gesproken tekst in die video.
______________
MIJN COMMENTAAR:
Samad zegt dat alleen in de uitzonderlijke periode van de 8e tot de 11e eeuw er ruimte was voor tolerantie, diversiteit en “wederzijdse” bevruchting. Ik zou zeggen: laat dat “wederzijds” er maar af. De islam op zich heeft voor zover ik weet nooit iets positiefs geproduceerd, materieel of geestelijk. Nou ja: veel kaligrafie en ingewikkelde mozaïeken. Het “Gouden Tijdperk van de islam” was er dankzij de onderlaag van de beschavingen die veroverd werden, en ondanks de islam.
Er waren, zegt Samad, fascistisch-islamistische “fases” in de geschiedenis van de islam lang voordat er Westers kolonialisme was, lang voordat Amerika bestond en lang voordat Israël bestond. Maar hoezo “fases”? Ik denk dat de islam altijd en overal een fascistisch-nazistisch karakter heeft gehad, vanaf het begin, dat die periode van de 8e tot de 11e eeuw uitzonderlijk was, dat die uitzonderlijkheid waarschijnlijk locaal is geweest, vermoedelijk bij nader toezien beperkt tot de “hofculturen” in Baghdad, Damascus, Cairo en Cordoba met weinig uitstraling naar “de massa”.
Samad kent grote islam-hervormende kracht toe aan het internet. Maar . . . . . . afgezien van het feit dat de islam een onhervormbare moordenaarsideologie is, kent het internet natuurlijk ook een enorme radicaliserings-potentie, Daarvan hoef ik, geloof ik, hoop ik, geen voorbeelden te geven. Er zijn ruim genoeg IS-angehauchten die hard proberen om via internet van die kloof van 500 jaar waarvan Samad rept, weer een kloof van duizend jaar te maken.
De statistieken die Samad geeft, geloof ik niet. Dus dat de volgende 100 jaar moslims 4 kinderen en niet-moslims slechts 1 kind zouden moeten krijgen om de moslims de demografische overhand te laten krijgen. Er zijn statistieken die andere cijfers en anders extrapolaties hanteren. Niet dat ik ze nu kan vinden of geneigd ben ze op te gaan zoeken. Ik ben het gesteggel over cijfers zat. Maar het voornaamste is: of er nou meerderheid van moslims over 50 jaar of over 100 jaar zal zijn, wat mij betreft zijn er al ruim teveel in Europa. Genoeg is niet genoeg maar al veuls te veul. En ik vind die groeiende hoeveelheid “progressieve” moslims waarop Samad wijst, niet geruststellend, want een progressieve moslim is een contradictio in terminis: kán niet bestaan. Wie ”progressief” is en kennis heeft genomen van de werkelijke inhoud van dit geloof, zet het bij grofvuil en kijkt niet meer om. Voorts is het zo dat de “extremisten” het altijd winnen van de “gematigden” en de agenda bepalen: zie het nazisme en het communisme. De vredelievende en gematigde meerderheid is irrelevant. En dat is zeker bij de islam zo, want de extremisten hebben in de islam niet de beste papieren, maar de énige. De islam is in de kern en al zijn uitzaaiingen extreem. Ik vind daarom de opmerking van Samad merkwaardig dat er misschien een vreedzame interpretatie mogelijk zou zijn van de Koran, vooral als je zelf aangeeft hoe gewelddadig de tekst op honderden plaatsen is. Merkwaardig is ook Samads uitspraak dat de islam een aangename, spirituele kant heeft, zoals bij de Soefi’s. Hoezo kan een ideologie die alles gemeen heeft met het nazisme een verfijnd stukje vergeestelijktheid bezitten? En hoezo kan je zeggen dat de islam ook goeie sociale opvattingen heeft, die voor samenhang binnen de islamitische maatschappij zorgen, als je weet dat die sociale opvattingen alleen gelden voor de Uebermenschen onderling? Maar ik denk dat Samad in zijn hart wel weet dat wie de islam echt kent en een humane levenswijze voorstaat maar één keus heeft: die hele islam bij het grofvuil zetten en niet meer omkijken.
In zijn opsomming van fascistische kenmerken vult Samad bij het “Führerprinzip” Khomeiny in en het idee van de Onfeilbare Kalief en van Saladin en van de Eed van Trouw aan de Leider in de Moslimbroederschap, maar . . . . . . hij spreekt niet over het meest en zeer uiterst eminent voor de hand liggende voorbeeld: Mohammed de Profeet is in de islam bij uitstek de mens die nagevolgd moet worden. Ik vermoed dat Samad, als kenner van de gevoeligheden van de moslimse mens, wéét welke moordddadige hysterie de walgelijk-sentimentele verering van de mythische massamoordenaar, sluipmoordenaar, kleuterneuker, bedrieger en slavenhaler Mohammed kan oproepen. Samad is als moslim geboren en treedt in de openbaarheid, zodat hij verzekerd kan zijn van een moordaanslag als hij zegt wat hij echt van de Profeet denkt.
Samad maakt geen onderscheid tussen de tijdloze kenmerken van het islamitische fascisme en de meer moderne. Ik zelf heb in mijn opstellen terzake onderscheid gemaakt tussen a) algemeen totalitaire, b) algemeen fascistische en c) specifiek nazistische karakteristieken.
Totalitair:
1) Leefregels voor het totale leven tot in de absurde details (sharia, fatwa’s)
2) Geen gewetensvrijheid.
3) Verbod op het gebruik van de Rede.
4) Waarover bij beroepsmoslims (“oelema”) consensus is, kan niet meer veranderd worden: er is dan ook sinds ongeveer het jaar 900 niks wezenlijks veranderd in de leer.
Fascistisch:
1) superioriteits-waan (Uebermenschen-waan).
2) Xenofobieconspirisme (verslaving aan complotdenken).
3) Slachtoffergedrag/rancunisme (het voortdurend wijzen naar de “vijand” als oorzaak van de eigen ellende).
Nazistisch:
1) Jodenhaat.
2) expansieve oorlogszucht inclusief Blut-und-Boden.
3) Führer-principe.
4) racisme tegen vrouwen, in de islam echter fundamenteler.
UPDATE 18 OKTOBER 2016:
_____________
Martien Pennings 