Van juni tot oktober 2012 voerde ik een polemiek met Etienne Vermeersch over Israël en in mijn laatste bijdrage was ik zo woedend geworden dat ik onder de titel “Etienne Vermeersch: een jezuïtische rat knaagt aan Israël” de volgende razende regels neerschreef:
Etienne Vermeersch is op 18 januari 2019 overleden. Ik had bij zijn dood mijn kop willen houden, want “de mortuis nil nisi bene”: over de doden spreek je op ’n zo goed mogelijke manier. Dat zal bij nationale Vlaamse knuffelbeer Etienne Vermeersch niet moeilijk zijn geweest voor de commentatoren. Dus ongetwijfeld zijn er dezer dagen, vooral in Vlaanderen, een heleboel juichende lijkredes gehouden. Maar Holland spreekt ook een woordje mee: in de HP heeft ook Max Pam een eulogische necrologie van Vermeersch ten beste gegeven.
Misschien moet ik daarom toch maar eens een kritisch nootje kraken over Vermeersch, met het risico dat me verweten zal worden dat ik hem op de rand van zijn graf nog even een trap na geef.
Pam zegt onmetelijk veel van Vermeersch te hebben geleerd zonder dat hij in zijn forse column ook maar één inzicht met ons deelt dat hij door Vermeersch heeft gekregen. En dat komt vermoedelijk niet alleen omdat Pam een domme lul is. Het ligt tevens aan Vermeersch. Want mijn persoonlijke ervaring met Vermeersch deed me inderdaad concluderen dat Vermeersch niet kon denken en een huichelaar was.
En die persoonlijke ervaring bestond uit de al genoemde polemiek die ik met Vermeersch voerde over “Israël & de Palestijnen” in de tweede helft van 2012.
Ik ga er niet heel veel woorden meer aan vuil maken, want alles bij elkaar vormt die hele ruzie toch wel een boekwerk van, pakweg, 100 tot 150 pagina’s. Vermeersch schreef drie stukken, ik vijf. Ik gaf u hierboven al een screenshot van de kop van mijn laatste repliek, toen ik zo strontziek was geworden van zijn Jezuïtische geglibber, dat ik ‘m voor rat uitmaakte. Daarna volgen alle links van de héle uitwisseling. Ik denk niet dat iemand nog gaat controleren of mijn bewering klopt dat ik die strijd glansrijk heb gewonnen. Is een beetje veel intensief leeswerk. Maar met name Max Pam is uitgenodigd het te checken.
(Pennings) Het tomeloze liegen van Etienne Vermeersch inzake Israël (1) (29 juni 2012) (Bij E. J. Bron)
(Pennings) Het tomeloze liegen van Etienne Vermeersch inzake Israël (2)
(7 juli 2012) (Bij E. J. Bron)
(Vermeersch) Antwoord op Martien Pennings (1) door Etienne Vermeersch (7 augustus 2012) (Bij E. J. Bron)
(Vermeersch) Antwoord op Martien Pennings door Etienne Vermeersch (2) (10 augustus 2012) (Bij E. J. Bron)
(Pennings) Etienne Vermeersch en mijn kosmische vermoeidheid (13 augustus 2012) (Bij E. J. Bron)
(Pennings) Etienne Vermeersch: het Palestinisme van een sluwe Simpelmans (1 september 2012) (Bij E. J. Bron)
(Vermeersch) Antwoord op Martien Pennings (3) door Etienne Vermeersch (30 september 2012) (Bij E. J. Bron)
(Pennings) Etienne Vermeersch: een jezuïtische rat knaagt aan Israël (23 oktober 2012) (Bij E. J. Bron)
De hele polemiek verscheen oorspronkelijk op de site van E. J. Bron en daar zijn ook de vele commentaren/reacties te lezen. Onder mijn eerste stuk bij Bron, dat niet meer was dan ’n aankondiging dat ik van plan was Vermeersch niet zuinig te gaan aanpakken, stonden al 106, soms zeer uitgebreide reacties. Bij de volgende stukken waren dat er achtereenvolgens 102, 53, 129, 303 (!), 62, 64 en 141. In totaal 860. ________________
Martien Pennings 