Maandagmorgen 12 juni zat ik op het Waddeneiland voor de deur van een supermarktje te wachten op de Texel-hopper, want ons weekje zat erop en we moesten dus naar de boot richting Den Helder. Om het wachten te bekorten een Telegraaf gekocht. Column van Annemarie van Gaal met als kop:

“Ook Telegraafcolumniste aangereden door onwel geworden diabeet. Onderzoek effecten ramadan op gedrag.”

Óók? Hoezo óók? Van die moslim die bij het Centraal Station van Amsterdam een aantal mensen overhoop reed, staat helemaal niet vast dat de lage bloedsuikerspiegel de oorzaak was van zijn moorddadige rit. Hoe ik weet dat het een moslim was? Anders zou allang door onze wegkijk-en-toedek-elite gemeld zijn dat het géén moslim was. Mensen die het hebben zien gebeuren, verklaren dat dit géén per ongelukje was, maar duidelijke opzet. Is ook heel plausibel. Je kan namelijk tegelijk last hebben van én lage bloedsuiker én van jihad-neigingen. Sluit elkaar niet uit. Zou elkaar zelfs kunnen versterken lijkt mij. Die moslimwijven die Annemarie en haar partner overhoop reden, hadden ook heel duidelijk last van ramadan-versterkte moslim-identiteit. En die is van zichzelf al zo stevig, zoals we weten.

En daarmee zijn we bij de vaststelling dat niet, zoals Annemarie van Gaal vraagt, onderzoek gedaan moet worden naar de effecten van ramadan op het gedrag, maar naar de effecten van de islam op het gedrag, met of zonder ramadan. Dat onderzoek is trouwens al lang en breed gedaan en de conclusie heb ik al een weekje geleden opgeschreven: de ramadan is “een wreed en primitief ritueel dat het stambesef rond een onhervormbare en totalitaire massamoordenaars-ideologie moet versterken”.

Dat stukkie van Annemarie moet u beslist gelezen hebben: het staat voluit op GeenStijl. De dierlijke redeloosheid van deze moslimwijven wordt werkelijk uitstekend geschetst. En dan is er nog die moslim-mijnheer die extra verhaal komt halen, want niet genoeg respect:

“Er is nooit een woord van ’sorry’ over hun lippen gekomen. Sterker nog, toen wij later aan het wachten waren om naar de eerste hulp gebracht te worden, kwam de man van een van deze vrouwen nog even bij mij verhaal halen, want ik had zijn vrouwen niet met voldoende respect behandeld. Je gelooft het niet, maar het is echt gebeurd. Wij hadden op dat moment te veel pijn en waren te overdonderd om überhaupt te reageren.”

Tien jaar geleden heb ik al eens een aantal Marokkanen-anecdotes bij elkaar gezet. Ik citeer er één:

“Renate  moest in haar oeroude Fiatje Panda de drukke zaterdagse markt kruisen. Vanaf de andere kant probeerde een andere auto hetzelfde. Het Pandaatje was op een gegeven moment verreweg het verst gevorderd en kon met geen mogelijkheid meer terug. De tegenstrevende auto was nog niet eens op het kruispunt en kon gemakkelijk terug. Maar de inzittende jonge man, die een Arabisch type leek en dat misschien ook wel was omdat er een zwaar behoofddoekte oudere vrouw naast hem zat, wellicht zijn moeder, bleek niet van plan ook maar een duimbreed toe te geven. Zodat Renate woedend haar Pandaatje uitkwam en het Arabische type een grote bek gaf. Dat had ze niet moeten doen. Hij kwam eruit en sloeg haar een paar maal met de vuist in het gezicht onder het roepen van ‘hoer!­’. Ook de behoofddoekte oudere dame naast hem was krachtig met het woord ‘hoer’ in de weer. De omgeving deed niks en ik kan dat wel begrijpen, want iedereen weet dat wanneer je een Marokkaan aanpakt, je standaard een mes voor je neus krijgt en waarschijnlijk nog een paar messen van degenen die zich zijn bloedbroeders voelen. Op een plek als die betreffende markt zijn Marokkaanse stamverwanten nooit ver uit de buurt  En anders zijn de mobieltjes snel getrokken en stamleden meteen ter plaatse.”

Dus dat brave gelul van Annemarie over ramadan als oorzaak kan me gestolen worden. Het gaat om een afschuwelijke mentaliteit die bij de islam hoort en die na  1400 jaar islam, dat is 70 generaties, best wel eens genetisch verankerd kan zijn geraakt.

GeenStijls hoofdredacteur Pritt Stift komt ook al niet verder dan die bloedsuikerspiegel:

“Hartverscheurend opinierelaas van powervrouw Annemarie van Gaal, die ook al mocht kennismaken met de geneugten van de diverse samenleving. Annemarie maakte een onwelwording van dichtbij mee. En nu wil ze noooooit meer geopereerd worden door een vastende moslim-chirurg met bloedspiegel issues. Gaat lekker zo, met die inclusiviteitsdinges.”

Pritt én Annemarie missen beiden hier iets existentieel-fundamenteels. Het zijn geen “bloedspiegel issues”. Het zijn islam-issues. Deze islam-wijven hebben namelijk geleerd dat westerse kruisvaarders eigenlijk geen mensen zijn. Die op de grond liggende Untermenschen — misschien wel Joden —  kunnen alléén maar schuldig zijn.

Lees ook Victor Onrust op “Harde Woorden”:  “Suiker” dreigt de nieuwe aanduiding te worden voor Islamterreur

UPDATE 21 JUNI:

Leon de Winter is achter de identiteit kunnen komen van een paar van de slachtoffers van de aanslag op het plein voor het Centraal Station. En hé, wat toevallig nou! Die slachtoffers zijn drie Israëlische jongens! En de dader was een moslim. Nou ja, dader, dader, dader: dat valt niet te bewijzen natuurlijk, alleen sterk te vermoeden. Misschien was het geen geplande aanslag, maar meer een geval van sudden jihad syndrom, het plotselingen toeslaan van het verlangen bij een moslim om via moord op ongelovigen Allah te dienen. De lage suikerspiegel kan daarbij een extra hallucinerende stimulans hebben gegeven. Leon de Winter in de Telegraaf onder de kop ’De bestuurder gaf echt gas, veel gas…’ citeert een van de Israëlische jongens:

“Ik werd naar het ziekenhuis van de Vrije Universiteit gebracht, en daar werd ik perfect behandeld. De verpleging en de dokters waren uitstekend. Ik belde met mijn vader om te vertellen dat het meeviel. Ik ben daar een nacht gebleven en de volgende dag kwam er een vrouw van de politie. Zij vertelde dat de bestuurder suikerpatiënt was en dat hij daardoor onwel was geworden. Dat vond ik een vreemd verhaal. De man gaf gas.

Mijn vrienden vertelden me dat de bestuurder heel agressief deed vlak na het ongeluk. Ik was toen bewusteloos, dus ik heb het niet meegemaakt. De man was boos, ook al hadden wij boos moeten zijn, want de man had een flink aantal mensen aangereden, twee mensen met zware verwondingen. Hij zag er volgens mijn vrienden uit als een moslim, beetje Arabisch.

De politievrouw vertelde dat ze rapporten naar me zou mailen en details over wie die man is, maar ik heb nog niets ontvangen.

Ik ben nu thuis in Israël, ik ben aan het herstellen en ben moe, maar het gaat.

Ik denk niet dat het een terroristische aanval was, maar voor een ongeluk is het ook gek, omdat de man zo hard over dat plein reed. En zijn agressie is ook vreemd. Als er beelden zijn, dan wil ik ze graag zien.”

Hieronder nóg een islam-issue. Dochter wordt door vader misbruikt en vraagt de tv-imam om raad.

________________