Thomas von der Dunk is een antisemiet en de Volkskrant een Jodenhaatvod, oftewel de gotspe van de Arondéus-lezing

Thomas von der Dunk: leernicht, profeet, antisemiet

(Door: Martien Pennings)

LEES OOK: De Jodenhater en het Jodenhaatblaadje: Thomas von der Dunk en de Volkskrant (6 april 2011),  Arondéus-lezing door Thomas von der Dunk afgelast (20 april 2011),  Dunks Arondéuslezing geanalyseerd (24 APRIL 2011),  VPRO, Ilan Pappé, Von der Dunk, Ben Goerion, Israël, antisemitisme, bedrog, fraude, leugen, manipulatie (7 november 2011)

Onderstaande tekst heeft een geschiedenis nog voor hij is gepubliceerd. Kijk, Thomas vond der Dunk zou op de 26^ste april in het provinciehuis te Haarlem de Arondéuslezing houden. Die lezing wordt jaarlijks georganiseerd door de Provinciale Staten van Noord-Holland. Wat het verdere karakter van deze lezing is, wordt u duidelijk uit onderstaand essay. De bedoeling was dat, op het moment dat Von der Dunk de katheder zou betreden, ook onderstaand essay op de website van AmsterdamPost zou verschijnen. Maar op woensdag 20 april 2011, dus zes dagen voor de lezing zou plaatsvinden, kregen de toegangskaarthouders een brief in de bus ondertekend door de “Statenwerkgroep“ die deze lezing organiseert. De ondertekenaars waren: M. Schraal (CDA), H. van Straaten (VVD), en de voormalige statenleden K. Breunissen (GL), K. Gunster (SP) en M. Knook (PvdA). De brief meldde dat de lezing was afgelast.

Ik had even de hoop dat de oorzaak van de afgelasting deze tekst op AmsterdamPost was waarin aangekondigd werd dat Dunk en Arondéuslezing op de avond van de 26^ste in het zonnetje gezet zouden worden. Maar inmiddels is duidelijk dat de “Statenwerkgroep” is toegesproken door Hero Brinkman van de PVV.

“Ik heb toen gezegd: als jullie deze antisemiet Von der Dunk een podium geven om zich tegen de PVV af te zetten, zal ik hem niet alleen in het debat bij de enkels afzagen, maar dan is het misschien ook de laatste Willem Arondéus Lezing geweest’, aldus Brinkman.”

Nou zie ik niet zo goed waarom de hele traditie van de lezing dan maar meteen op de helling zou moeten, maar het is wel winst dat een bekende landelijke politicus Dunk ronduit een antisemiet noemt. De Volkskrant meldt verder dat het linkse cohort in de werkgroep (GL, SP en PvdA) de lezing gewoon had willen laten doorgaan.

De oorspronkelijke insteek van het onderstaande essay was niet de afgelasting van de Arondéus-lezing. Ik had gehoopt dat Von der Dunk in de gelegenheid gesteld zou worden ook buiten de eigen “linkse” biotoop (Volkskrant, Universiteit van Amsterdam) zijn Jodenhaat-praatjes te verkopen. Misschien zouden wat meer mensen dan in de gaten hebben gekregen wat voor een gevaarlijk gek deze Dunk is.

Nu is de lezing wel afgelast, maar om de verkeerde officiële reden. De werkgroep schrijft:

“[Wij hebben] de heer Von der Dunk gevraagd, zoals wij dat aan elke beoogde inleider plegen te doen, er geen (partij-)politieke beschouwing van te maken. Maar toen hij ons zijn lezing ter inzage gaf, bleek een groot deel hiervan sterk (partij)-politiek van aard. Wij hebben onze bedenkingen uiteraard met de heer Von der Dunk besproken. Desgevraagd bleek hij niet bereid de gewraakte passages aan te passen. Ons restte toen helaas geen andere conclusie dan dat we de lezing dit jaar af moeten gelasten.”

De reden van de afgelasting had natuurlijk moeten zijn dat een lezing ter ere van een verzetsheld die tegen de nazi’s vocht en de Jodenvervolging probeerde te frustreren, niet gehouden moet worden door een antisemiet die het nieuwe nazisme, de islam en het “Palestinisme” verdedigt en Israël demoniseert.

En nu de laatste ontwikkelingen. Inmiddels heeft Dunk op donderdag 21 april alle ruimte gekregen bij Pauw & Witteman. Allicht! Het is immers voor de goede zaak: het demoniseren van de PVV. En die Arondéus lezing is inmiddels op de website van de Volkskrant verschenen.  Die lezing op zijn beurt . . . . . blijkt een ongehoorde demonisering van de PVV. Zei ik daar: demonisering van de PVV? Ja, dat zei ik. Dunk heeft veel minder dan ik verwacht had ingezet op zijn favoriete verknoopte thema’s islam-is-mooi, Israël-is-slecht en de-moslims-zijn-de-nieuwe-Joden maar is voluit gegaan voor de suggestie dat PVV-ers eigenlijk nazi’s zijn. Nu ik de lezing heb gelezen kan ik beter begrijpen dat Hero Brinkman er alles aan gedaan heeft om die lezing gecanceled te krijgen. Toch blijf ik erbij dat het misschien beter was geweest als de schanddaad van de lezing voltrokken was en het debat na de lezing ter plekke was aangegaan. Alhoewel: Dunks proza is in deze lezing van een nare, suggestieve, slinkse, slangachtige sponzigheid dat zelfs als het in tekst voor je snufferd ligt moeilijk te betrappen is. En daar komt bij dat je voor een debat toch wel een paar raakpunten moet hebben met je tegenstander en er een minimale wil tot waarheid bij die tegenstander moet zijn. Dat ontbreekt bij Dunk volledig.

Ik zal zo snel mogelijk, binnen twee dagen, een analyse publiceren van de Arondéuslezing zoals die op de VK-site staat. Nu volgt mijn opstel zoals het op de 26^ste april on line zou zijn gegaan als de lezing zou zijn doorgegaan. Het is een lang essay, meer dan 50 A-4tjes. Maar wie een snelle indruk wil hebben, ziet hieronder de inhoudsopgave en aan het einde zit een korte, abstracte conclusie. Wie echt de inhoud wil, moet misschien de tekst uitprinten en toch maar in zijn geheel lezen. Er zijn boeken die dikker zijn, moet je maar denken.

__________________________________________________________________

INHOUD

1) De gotspe van de Arondéus-lezing

a) De lasterende, liegende en insinuerende Thomas von der Dunk
b) De collaborerende kleinburger poseert als dappere non-conformist

2) Waarom Dunk en Volkskrant  antisemitisch zijn

a) Volkskrant, Dunk, Collignon, Burghoorn, Bos
b) Convergentie of antisemitisme?

3) Dunks irrationalisme rond Israël, Jodendom, christendom, islam en Wilders

a) De distantie van de historicus
b) Er ging nogal wat aan vooraf in het Midden-Oosten
c) De distantie-historicus en de historische feiten rond Israël
d) De distantie-historicus en zijn historische analogieën
e) De distantie-historicus als marxist
f) De distantie-historicus als ethicus

4) Conclusie

__________________________________________________________________

Over de titel van dit stuk is lang nagedacht. Wel een keer of tien is hij veranderd. Hij heeft bijvoorbeeld ook geluid: “Thomas von der Dunk en de Volkskrant: Jodenhaat of Convergentie?” Klinkt dat niet braaf en tegelijk geleerd, ja, zelfs “problematiserend”, zoals de modieuze academische term luidt? Ik stond echter voor een oud dilemma: wekenlang aan een ingewikkeld stuk schrijven dat weinigen lezen of zodanig provoceren dat het wél gelezen wordt. De discussie gaat dan natúúrlijk vervolgens niet  meer over de inhoud, maar over “de toon” en “het schelden”. Geconfronteerd met deze keus werd het toch maar: trek althans de aandacht van de ezels!  Want als je het multikul-monopolie wilt doorbreken, als je te midden van de politiek-correcte pensée unique althans gehóórd wilt worden, moet je fors uithalen. Ik heb het podium van de Volkskrant niet elke week ter beschikking zoals Von der Dunk.

1) De gotspe van de Arondéus-lezing

a) de lasterende, liegende en insinuerende Thomas von der Dunk

Von der Dunk mag de Arondéuslezing 2011 houden, een lezing ter ere van een anti-nazistische verzetsheld uit de bezettingstijd. En dat is een gotspe. Wat is dat, een gotspe? Dat kan je niet uitleggen, daarvan kan je alleen maar een voorbeeld geven. Een jongetje dat allebei zijn ouders heeft vermoord komt voor de rechter. Zegt dat jongetje tegen die rechter: “Jij gaat toch geen wees veroordelen, hè?”

Het is een gotspe dat hij die lezing mag houden omdat alles wat Von der Dunk schrijft een gotspe is. Het is hetzelfde als wanneer Anne Frank beschermheilige zou worden van de nazi’s. Wat zegt u? Ondenkbaar? Is jarenlang gebeurd! Onder Hans Westra als directeur werd de Anne Frankstichting een instituut dat de islam in bescherming nam. De islam, een zogenaamde “religie”, maar vooral een sinds 1400 jaar antisemitische ideologie die de nazistische variant van de Jodenhaat sinds 1940 moeiteloos in zich heeft opgenomen. (1)

Ongeveer in die lijn van collaborateur Westra gaat Thomas von der Dunk de Arondéuslezing 2011 houden, waarin hij ongetwijfeld zal betogen dat de moslims de nieuwe Joden zijn. Dus dat de daders de slachtoffers zijn, helemaal in de postmoderne stijl van het cultuur-relativisme, met absolute helden als Thomas von der Dunk. Wij zetten dan ook de schijnwerper op Thomas von der Dunk! En een beetje op de Volkskrant die hem groot heeft gemaakt.

Ik zal Thomas von der Dunk in het vervolg van mijn betoog Dunk noemen. Dat “Dunk” drukt ten eerste mijn totale gebrek aan respect voor deze kwaadaardige poseur uit, heeft ten tweede een associatie met “misplaatste eigendunk” en is ten derde ook gewoon gemakkelijker.

De lijn waarlangs Dunks Arondéuslezing zich ongetwijfeld zal bewegen – de moslims zijn de nieuwe Joden – vinden we in een column van 18 februari 2010 getiteld “Nederland is een tikje Schizofreen”. Ik citeer Dunk:

“Het bontst maakt uiteraard de PVV het zelf. Onthullend is de uitspraak van kandidaat-raadslid Machiel de Graaf in de krant gisteren: Knap hoe Aboutaleb zich omhoog heeft gewerkt, maar hij ‘is wel één van de waterdruppels van de tsunami van de islamisering. Eerst zie je de moslims in de onderlaag van de samenleving verschijnen, vervolgens in de bovenlaag’. Kortom: zijn moslims onaangepast, dan zijn ze een bedreiging – zijn ze goed geïntegreerd, dan zijn ze het ook. De laatste keer dat we met zulke paranoïa werden geconfronteerd, was in de jaren dertig: joden heetten altijd herkenbaar te zijn, en ondermijnden zo de nationale zuiverheid. Waren ze toevallig niet herkenbaar, dan heette het juist dát te zijn, wat ze zo doortrapt en gevaarlijk maakte. Net als de notoire antisemiet van toen heeft ook de notoire antisemiet van nu – ook de Arabieren behoren immers tot de semitische volkeren – zo altijd ‘gelijk’. Het maakt opnieuw de wortels van het Wildersdenken helder.”

De Joden in de jaren 1930 in Duitsland en de moslims in het Westen anno nu worden door Dunk dus als gelijksoortige slachtoffers voorgesteld. Dit is een misdadige leugen, starnakelse gekte en misschien wel antisemitisme. Want het zijn tegenwoordig juist moslims die de Joden in Westerse steden terroriseren, zoals de moslims dat al 1400 jaar gedaan hebben in het Midden-Oosten. Daar zijn inmiddels  de Joden nagenoeg verdreven, net als in toenemende mate de christenen. Israël zal in die woestijn van islamitische haat op den duur ook niet overleven. Precies die haat wordt ook door collaborateurs als Dunk verspreid en vloeit prachtig samen met wat  jonge Marokkanen en Turken via de schotelantennes uit het Midden Oosten ingepompt krijgen. Dat zag Collignon goed met zijn “Westbank” = Nederland cartoon, maar hij vergat in zijn prentje uit te drukken dat geweld en haat maar van één kant komen, van de “Palestijnen” en de Marokkanen in Nederland. Ja, Israël slaat terug.  Maar de Joden in Nederland niet. Die zijn aan het vertrekken.

Zo zijn er nog wel een paar verschillen tussen de Joden van de jaren 1930 en de moslims nu. Want zaten de Duitse Joden in de jaren 1930 net zo hoog in de misdaadstatistieken als de Nederlandse moslims uit Turkije en Marokko nu? Of waren de Joden toen wellicht gemiddeld misschien zelfs méér law abiding dan de gewone burger? En niet alleen uit pure hang naar acceptatie, want Joden hebben vanuit hun traditie een (individuele) gewetensethiek, moslims niet, zeker niet tegenover “ongelovigen”. Vergelijk de Joodse maatschappelijke attitude door de geschiedenis heen eens met het gedram, gedreig en gemoord dat gepaard gaat met de eis voor ”respect” voor de antihumane en totalitaire “religie” die islam heet. En hoe creatief en cultuurverrijkend zijn eigenlijk de meeste moslims in het Westen bezig als je dat met de Joodse bijdrage vergelijkt?

Machiel De Graaf ziet in Aboutaleb een vertegenwoordiger van een 1400 jaar oude, totalitaire haatideologie, die ál die 1400 jaar maar één doel heeft gehad: wereld-heerschappij middels jihad, de bloeddorstige oorlog tegen de ongelovigen. Je kunt erover twijfelen of Aboutaleb die ideologie nog vertegenwoordigt. In elk geval heeft hij het jarenlang te gevaarlijk gevonden om in een moskee (!!) te komen. Dat was omdat hij zeer milde kritiek had, niet eens op de islam, maar op het gedrag van moslims in Nederland. Wat nog maar eens bevestigt wat het karakter van dit “geloof” is. De “wereld-samenzwering” van de islam is uitbundig gedocumenteerd en behoort al 1400 jaar tot de overvloedig historisch bewezen theorie en praktijk van de islam. Maar het zou mij niet verwonderen wanneer in zijn Arondéuslezing Dunk die bewezen oorlogszucht en wil tot wereldoverheersing van de islam een verzinsel zal noemen en vergelijkbaar met de kwaadaardige mythe van de “Protocollen van de Wijzen van Zion”.

Dunk heeft die vergelijking namelijk eerder gemaakt:

“( . . .) de angst voor een islamitische wereldsamenzwering, door Wilders bewust opgeklopt, vormt de hedendaagse variant van de aloude antisemitische mythe van een joodse Wereldsamenzwering. Het verknipte geschrift Eurabia fungeert daarbij als equivalent van de beruchte Protocollen van Zion.”

“Opgeklopt”. Luchtige slagroom. Ja, dat is de term wel voor die al 1400 jaar durende bloedrode terreurgeschiedenis van de islam. Het boek “Eurabia” van Bat Ye’or wordt hier door Dunk “equivalent” genoemd aan de “Protocollen van Zion”. Dat is een kosmische en kwaadaardige idiotie.

De “Protocollen” zijn een giftige, wanstaltige en clowneske mythe, vervaardigd rond 1900 door de tsaristische geheime politie die een grote factor zijn geweest in de Jodenhaat tot op heden en die aan ongetelde miljoenen het leven hebben gekost. Het boek “Eurabië” van Bat Ye’or is een verzameling controleerbaar bestaande documenten (2) die allemaal wijzen op een min of meer planmatige islamisering via grootschalige immigratie, na het jaar van de “oliecrisis”, 1973, door de Europese elite in ruil voor Arabische welwillendheid. Het grote verschil is verder dat de Protocollen een volk aanwijzen als aspirant-wereldoverheersers dat in talloze diaspora’s verstrooid is geweest, nooit de geringste behoefte aan oorlogszuchtige expansie heeft vertoond en in Israël één duizendste van de landmassa bezit die de islamieten daar hebben, ‘n één duizendste dat de hele wereld de Joden uit alle macht opnieuw tracht te ontnemen, maar dat anderzijds de Arabieren en Turken onder de vlag van de islam van de 7^e tot de 17^e eeuw niets anders hebben gedaan dan massamoordend, slavenhalend en rovend over de wereld trekken van India tot Spanje en met name ook de Italiaanse onderbuik van Europa in, tot ze in 1683 voor Wenen definitief gestopt werden. Het kosmische verschil is verder dat de Protocollen een Jodenhaattekst zijn, maar het boek “Eurabia” juist het omgekeerde doet, namelijk waarschuwt voor een ideologie, de islam, die zelf een traditie van 1400 jaar Jodenhaat en pogroms heeft en die sinds 1940 de nazi-varianten van de Jodenhaat daarin naadloos heeft geïntegreerd.

Theorieën over samenzweringen van het Jodendom zijn inderdaad paranoia, in de jaren dertig zowel als nu, maar die over de islam zijn realistisch. En het is precies in de islam dat die valse paranoia over een wereldsamenzwering van de Joden sinds 1940 overleeft. Want dat is de enige vernieuwing die het nazisme aan de eigen Jodenhaattraditie van de islam heeft toegevoegd: de Jood als almachtige samenzweerder. De Jood als een soort dier, meestal een hond, als de meest verachtelijke dhimmie en “Profetenmoordenaar”, waarmee Mohammed gemakkelijk afrekende, hadden de moslims van zichzelf al.

Ik ben nog steeds bezig die ene troebele alinea helder te krijgen waarin Dunk probeert om in één beweging moslims (daders) en Joden (slachtoffers) van plaats te laten wisselen en Machiel de Graaf  van de PVV te besmeuren. Hij gebruikt in die alinea namelijk nóg twee drogredeneringen.

Dunk doet net of het Mohammedanisme in ethisch opzicht vergelijkbaar is met het Jodendom. Dat is een leugen en weer helemaal in de lijn van de leugencultuur die Dunk, geheel in Midden-Oosten-stijl, aan het omhoog liegen is. Joden hebben altijd en overal een cultuur aangehangen van de waarheid spreken en er actief naar op zoek gaan, tot zelfs in het cynische en zelfdestructieve. De islam daarentegen is inderdáád “doortrapt en gevaarlijk”, want die islam heeft een officiële cultuur van “taqiyya”: de gelovige Mohammedaan is verplicht te liegen als dat de overwinning op de ongelovigen dichterbij brengt. Het wantrouwen van De Graaf jegens de islam heeft niks te maken met Ariërgedoe, bloed-en-bodem en racistische opvattingen over “nationale zuiverheid”, zoals Dunk suggereert. De Graaf wil zich terecht verdedigen tegen een wereldwijde en totalitare wroet-en-ondermijnings-secte, namelijk de islam.

Voorts staat daar ook nog de kolderbewering dat “antisemitisme” op Arabieren zou kunnen slaan. Maar ten eerste bestaan er geen ethnische “Semieten”, er bestaat alleen een taalgroep die Semitisch genoemd wordt. En voorts is het van een vervloekte rattigheid om te suggereren dat “antisemitisme” iets anders zou zijn dan alleen maar Jodenhaat. Dat past in de nieuw trend van ont-Joodsing van de Holocaust, in feite een vorm van Holocaust-ontkenning. (3)

b) De collaborerende kleinburger poseert als dappere non-conformist

Goed. Nu hebben we minstens 100 regels moeten besteden om 20 regels verknoopte geschiedvervalsing, laster en insinuaties van Dunk te analyseren. Dat karakter zal de Arondéuslezing, die op 26 april in Haarlem door Dunk verzorgd zal worden, zeker ook hebben, want Dunk schrijft niks anders. Maar hoe anders is het bedoelde karakter van die lezing! De Provincie Noord-Holland verwoordt dat op haar website aldus:

“Tegen de mores in: jaarlijks nodigen Provinciale Staten van Noord-Holland iemand uit de wereld van kunst, wetenschap of religie uit de Willem Arondéuslezing te houden. Willem Arondéus (1894-1943) was een eigenzinnig mens die geheel tegen de mores van die dagen in, openlijk voor zijn homoseksuele geaardheid uitkwam. Dat was gedurfd en ongewoon, zelfs in de liberale kunstenaarskringen waarin hij verkeerde. In de bezettingsjaren ‘40-‘45 was hij actief in het kunstenaarsverzet.”

Daaronder, op dezelfde site van de Provincie, volgt een blijkbaar door Dunk zelf geschreven nadere aankondiging van het thema van de lezing:

“Er is een nieuw taboe op ‘De Oorlog’. Al sedert decennia wordt steevast rond 4 en 5 mei in toespraken bezworen dat ‘het nooit meer mag gebeuren’ en we ‘waakzaam moeten blijven’. Lessen trekken uit het verleden! Tegelijk wordt er steeds verkrampter gereageerd als iemand daadwerkelijk lessen uit het verleden probeert te trekken door over een onderwerp een parallel tussen heden en verleden te reconstrueren. Praten over zo’n parallel is het nieuwe taboe op ‘De Oorlog’ en de daaraan voorafgaande jaren dertig. De vraag is waar dat taboe vandaan komt. Daarop zal ik in de Arondéuslezing van 26 april een antwoord pogen te geven.”

Willem Arondéus was dus iemand die met gevaar voor eigen leven zich aansloot bij een verboden geestelijke onderstroom, een echte dissident met een uitstekend moreel kompas en grote persoonlijke moed. Ik citeer Wikipedia:

“Willem Arondeus was een eigenzinnige man die al vroeg openlijk en tegen de mores van die dagen in op jonge leeftijd openlijk voor zijn seksuele geaardheid uitkwam. Dit was gedurfd en ongewoon, zelfs in de liberale kunstenaarskringen waarin hij verkeerde.”

“Bij zijn executie riep Arondeus luid ‘laat het bekend worden dat homoseksuelen geen lafaards zijn!’ “

Dunk wordt door het Provinciaal Bestuur van Noord-Holland blijkbaar gezien als net zo’n sympathieke maverick, die moedig “tegen de mores” in gaat. Maar taboe-doorbreker Dunk is allesbehalve een dwarse idealist. Hij heeft een permanent podium in de Volkskrant voor zijn betaalde columns. Beiden, Dunk en de Volkskrant, maken deel uit van een pensée unique, die de laatste dertig jaar nagenoeg een monopolie op de meningsvorming heeft gehad inzake de vier I’s: Islam, Israël, Immigratie en Integratie. Koketterend met zijn homoseksualiteit presenteert Dunk zich in zijn kleding weliswaar als de ultieme non-conformist, maar deze relnicht is in feite een bovenmodaal gesalarieerde mainstream-ideoloog, met een baan aan de Universiteit van Amsterdam, die hem blijkbaar tijd laat om meerdere columns per week te schrijven.

Ik heb Dunk ter gelegenheid van dit opstel eens gewikigoogeld en vond dat hij is geboren in Soestdijk in 1961 en in 1988 afgestudeerd in de kunstgeschiedenis met specialisatie architectuur. Von der Dunk is in 1994 gepromoveerd op “de politieke en ideologische aspecten van de monumentencultus in het Heilige Roomse Rijk in de veertiende tot achttiende eeuw”. Dat is inderdaad een fantastische voorbereiding op zijn favoriete onderwerpen: Israël, Jodendom, christendom, islam en Wilders. Wikipedia karakteriseert hem als: “een opmerkelijke verschijning door zijn vaak opvallende kledingkeuze en door zijn karakteristieke stemgeluid”. Dat is absoluut waar. Herr Doctor Von der Dunk heeft een stem als nagels over een schoolbord, een hanekam-achtig kapsel en draagt graag leren broeken ook als hij niet op de motor zit. Dit goed gesubsidieerde burgermannetje is natuurlijk ook intellectueel een trendgevoelig aanpassertje, want anders is het namelijk onmogelijk goed gesubsidieerd te zijn in Nederland. Ongetwijfeld mede vanwege zijn half-Joodse afkomst en hang naar acceptatie door de mensen die er toe doen, heeft hij zich altijd op de hard-linkse en dus meest modieuze vleugel van het overheersende multikulse politiek correctisme geposteerd, intussen poserend als de underdog en de gemarginaliseerde:

“Dat zeggen is politiek incorrect, maar zoals ik de vorige keer al nadrukkelijk waarschuwde: ik ben politiek incorrect. Dus als denken u hartkloppingen bezorgt, luidt mijn doktersadvies: nu meteen stoppen met lezen.”

“Ik zeg namelijk dingen die velen vast ook wel eens zullen denken, maar vanwege dreigende vervolging door de gedachtepolitie van de heersende Rechtse Kerk maar liever als politiek incorrect voor zich houden”

Dat zegt-ie dus rustig terwijl Wilders voor de rechter staat vanwege kritiek op een vorm van nazisme, namelijk de islam en na decennia demonisering van al wat het Geloof van de Vrede dorst te genaken. “Dit wordt namelijk een schandelijke column” brult hij dapper en inderdaad, die column getiteld “Tekent Wilders zijn eigen doodvonnis” is schandelijk. Maar niet vanwege Dunks dappere non-conformisme, maar vanwege deze oproep aan een islamitische Volkert van der Graaf:

“( . . .) als ik een beetje fanatiek moslim was, zou ik Wilders vanzelf­sprekend ­als een volstrekt legitieme schietschijf beschouwen”.

Gevaarloze hetzerij, deze oproep tot liquidatie van Wilders, want die SA-afdelingen van de PVV hebben het naar bekend veel te druk met overal in de Nederlandse straten moslims lastig vallen. Maar als Wilders zegt “geschokt” te zijn door de oproep van een Australische islamist Wilders te vermoorden, dan wekt dat de minachting van dappere avant-gardist Dunk. Na eerst die Australiër een “collega-haat-imam” van Wilders genoemd te hebben, vervolgt hij:

“Dus wat: ‘zeer geschokt’? Op wat voor planeet denkt Wilders eigenlijk te leven? Leest hij wel eens een krant? Herleest hij wel eens een eigen speech?”

Als volgens “zijn eigen praatjes”, zegt Dunk, de islam barbaars is, dan moet je niet gek staan te kijken als een moslim zich zo gedraagt, wanneer dus “de eigen haatdragende handelingen per­soonlijke repercus­sies hebben”. Of nog anders: “Op grond van zijn eigen oorlogs­logica is hij een volstrekt logisch doelwit in de mondiale strijd.” Wilders roept de agressie van de islam dus op. Wilders provoceert. De islam is uit zichzelf een geloof van de vrede. Nou, nee dus. Zoals elke idioot kan weten – en daarom is die hele islamofiele pc-kliek, en vooral historicus Dunk, veel erger dan idioot, namelijk bewust collaborerend – is de geschiedenis van de islam in twee woorden te definiëren: jihad en Jodenhaat.

In de logica van Dunk heeft een rechter die de maffia de oorlog verklaart – en de islam is niks anders dan georganiseerde maffia – het aan zichzelf te wijten als hij kapot geschoten wordt. Waarbij aangetekend dient te worden dat Wilders niemand wil liquideren en alleen diegenen die de maffia-ideologie bewust willen blijven aanhangen, wil terugsturen naar landen waar dat soort maffiosi staat en maatschappij beheersen. Kortom: dit is de totale pervertering, want de islam is natuurlijk barbaars vanuit zichzelf en niet omdat Wilders dat zegt. Op het moment dat die dominee in Amerika die Koran verbrandde heb ik het voorspeld:

“Dort wo man Koranen verbrennt, verbrennen die Koranverehrer auch am Ende Menschen.”

Twee weken later werden er in Afghanistan VN-medewerkers de strot afgesneden vanwege de verbranding van dat diep-primitieve haatboek. (4)

Dunks moraal-acrobatiek doet denken aan die van een collega-kunstkwast, Alexander Pechtold (ze hebben beiden specialisatie kunstgeschiedenis). “U bent een bange man!”, riep Pechtold tegen Wilders in een debat in de Tweede Kamer. Dat kan je van Pechtold inderdaad niet zeggen, een dapperder Wilders-bevechter is nog niet gevonden of het zou Dunk zelf moeten zijn.

Over angst gesproken: ik heb uit Israël een kleine maat T-shirt toegestuurd gekregen waarop de Israëlische vlag. En ik stelde vast dat ik een split-second overwoog het mijn nichtje cadeau te doen, maar in diezelfde seconde nog bedacht dat ik haar sterk zou afraden, nee, zou verbieden het in Nederland te dragen. In heel West-Europa eigenlijk. Als je Marokkanen tegenkomt, heb je een probleem. En die kom je tegen. Overal in Nederland. En op veel plaatsen in West-Europa. Trouwens: soms zijn de Marokkanen Turken. Dat kan ook. Hoe dan ook: een Israël-T-shirt is niet veilig.

Kortom: Geert Wilders – door het met de nazislam collaborerende establishment in een officieel proces aangeklaagd en vanwege diezelfde nazislam zwaar bewaakt – dát is de echte machtsgeilaard in wiens moordenaars Dunk zich heel goed kan inleven. De conformistische multikul-ideoloog Dunk, die de nazislam best mooi vindt en zich comfortabel in de collaborerende mainstream heeft genesteld samen met bohèmiens en dissidenten als, ja, Pechtold zelf natuurlijk, Geert Mak, Job Cohen en . . . . . enfin, boeken kan je vullen met de hele nomenklatoera van collaborerende volidioten. Dunk de dappere dissident! Gegen den Strom! Wát een Nietzscheaan! Wát een Arondéus! Wát een foute, pathetisch kleinburger.

Er valt een treffende parallel te trekken tussen historicus Dunk en de historici Benny Morris en Ilan Pappé, die in Israël de laatste dertig jaar het debat hebben bepaald en structureel  en bewust de historische bronnen hebben vervalst (Ja!!!) om Israël te demoniseren. Ook zij hebben de afgelopen dertig jaar geposeerd als de marginalen en verdrukten die tegen de tijdgeest in hun moedige oppositie voerden. Die pose van gemarginaliseerdheid is trouwens niet het enige wat Dunk bij deze wetenschaps-fraudeurs imiteert: inhoudelijk loopt Dunk met bedrieger Pappé één op één.

Van de lijfelijke en verbale straat-terreur van Marokkanen tegen Joden in Nederland zal Dunk in zijn Arondéus-lezing zeker ook de schuld gaan leggen bij Israël, de “Apartheidsstaat” die de “Palestijnen” onderdrukt. En het heeft effect. U zou de moeite moeten nemen om deze Marokkaan, de opgeschoren kop in de bontkraag, even te gaan horen en zien (vanaf 1:45) over hun “Palestijnse broeders”:

“Wij zijn tegen Israël. Omdat gewoon die Joden moeten uitgeroeid worden. Omdat ze onze moslimbroeders gewoon ruïneren. Ons land kapot. Moslims, dat vinden wij ook ons land. ( . . .) dat ze die stempels op hun hoofd hebben. Ik hou daar niet van. Die stempels, je weet wel die hoed. Dan wil ik gelijk djoeken, gelijk prikken weet je. Ik heb graspin hier. Het gaat niet alleen om Israëli’s maar gewoon om Joden, Joden, Joden. Joden en israëliërs zijn voor mij hetzelfde. Ik haat die Israëli’s dus ik haat de Joden ook.”

Werkelijk: ga even kijken om de uitstraling van de spreker te ondergaan. Het is een onmisbaar ingrediënt om ten volle te beseffen wat hier dreigt. En ook om ten volle te beseffen wat voor een zwakzinnige die Jeroen Pauw is, die in een uitzending van P&W na een vertoning van dat fragment waarin dit Marokkaanse bontkraagje optrad sprak van “die kinderen” en net deed of het allemaal vrij onschuldig was.

Dunk:

“Dat is uiteraard geen legitimatie voor het lastigvallen (of erger) van joden met keppeltjes op straat door Marokkaanse straatjongens, maar dat geldt even­zeer voor het uitschelden van gehoofddoekte moslima’s door de, in het voetspoor van pro-Israëlprofeet Wilders, even haatdragende PVV-aan­hang.”

Eigenlijk zijn dat opnieuw meerdere leugens in één zin: moslima’s worden niet op straat uitgescholden in Nederland en in die drie gevallen waarin dat in dertig jaar gebeurd zou kunnen zijn, is het vermoedelijk niet door bewuste “PVV-aanhang” en “in het voetspoor van pro-Israëlprofeet Wilders”. Want ik zoek vergeefs in mijn herinnering naar het soort gezichten van PVV-ers, kamerfractie of aanhangers, waarvan het internet stijf staat, namelijk van hysterische moslims, hoofddoeken zowel als haatbaarden, die – hoe zegt Hafid Bouazza het ook alweer? – in de archetypische moslimhouding staan te schreeuwen, waarbij liefst de huig geheel zichtbaar wordt en de handen langs de oren worden gehouden. Of met één arm in Hitlergroet, natuurlijk. Of met een bord waarop Hitler geprezen wordt en een nieuw Holocaust voor de Joden wordt aangekondigd. Ik denk niet dat zich ooit één moslima in Nederland door een straatincident dat puur vanwege die hoofddoek was werkelijk bedreigd heeft gevoeld. Maar Joden puur vanwege hun keppeltje wel. En de “incidenten” stapelen zich op, zijn geen incidenten meer en vormen zich tot een onmiskenbaar patroon, dat we vanaf oeroude tijden kennen: de sfeer wordt klaargemaakt voor de echte pogrom. (5)

En over hoofddoeken gesproken, die in de Westerse straten volgens Dunk zo respectloos bejegend worden: ga eens lezen hoe de hoofddoeken massaal de oproepen van een Hamas-extremist toejuichten om in Israël genocide te plegen. Het was een beetje verdekt, want niet in het Midden-Oosten, maar aan de universiteit van Brussel. Of ga eens kijken op een Amerikaanse universiteit, naar een filmpje getiteld “The Palestinian Wall of Lies” en hoor de dialoog tussen een Vette Hoofddoek, die aan zo’n Amerikaanse universiteit studeert, en David Horowitz:

DH: “Veroordeel je Hamas?”
VH: “Zou ik Hamas veroordelen . . . .?”
DH: “Als een terroristische en genocidale organisatie . . . . .”
VH: “Vraag je mij mezelf te kruisigen? Als ik iets zeg, ben ik er zeker van dat ik gearresteerd zal worden. Om redenen van binnenlandse veiligheid.”
DH: “Ik zal het je anders vragen. Ik ben een Jood. Het hoofd van Hezbollah heeft gezegd dat hij hoopt dat wij ons verzamelen in Israël, zodat hij ons niet over de hele wereld hoeft na te jagen. Vóór of tégen!!”
VH: “Vóór.”

Let niet alleen op de bevestiging dat Vette Hoofddoek vóór de genocide op Joden in Israël is, maar ook op de slachtofferigheid: kruisigen, gearresteerd worden.

Dat filmpje met die opgeschoren Marokkaanse koppen, zei ik, kan mensen de ogen openen voor wat hier dreigt. En om die Marokkaanse dreiging in context te zetten, zal ik nóg maar eens Kees Beekmans aanhalen. Lees “de Groene” van 13 oktober 2006 waarin hij een van zijn columns schreef. Beekmans was vroeger Volkskrant-journalist, maar raakte dermate bewogen door het gruwelijke lot van de allochtone jeugd in Nederland dat hij leraar werd op een VMBO. Vervolgens ging hij in Marokko wonen en trouwde een Marokkaanse vrouw. Bepaald geen bevooroordeelde “racist”, deze Beekmans. Hij schreef:

“Het is beter met Marokkanen geen gesprek over joden te beginnen, want de doorsnee Marokkaan moet niets van joden hebben. Ik ben een paar keer tegen wil en dank in zo’n gesprek verzeild geraakt en dan zie je iemand van wie je dacht dat-ie een redelijk man was veranderen in een paranoïde krankzinnige. In Israël eten de joden Palestijnse baby’s! Ze hebben Jezus (Issa) verraden want ze hebben gekozen voor de weg van de sjeitan, de duivel. Bush doet alles wat de joden zeggen. Et cetera.”

In het NRC-Handelsblad van 12 juni 2010 stond een artikel waarin gesteld werd dat het antisemitisme van Marokkanen in Amsterdam steeds openlijker en agressiever wordt. Aangaande de islamitische ziekte van het conspirisme werd het volgende opgemerkt door de auteur, Paul AnderssonToussaint:

“De meerderheid van de tweede en derde generatie Marokkaanse Nederlanders koestert over joden racistische standpunten die een stuk extremer zijn dan die van het voormalige Vlaams Blok over Noord-Afrikanen. Zelfs met een deel van mijn Marokkaanse vrienden is het onmogelijk om het over Israël en ‘de joden’ te hebben, dan komt er echt geen zinnig woord meer uit. De joden zijn allemaal kindermoordenaars. De joden en Amerikanen zitten overal achter. Osama Bin Laden bestaat helemaal niet. Dat is een verzinsel van Bush en de CIA. De aanval op het WTC op 11 september 2001 werd georganiseerd en uitgevoerd door de CIA en de Mossad (het joodse wereldcomplot). Waren niet toevallig alle joden die in het WTC werkten op 11 september vrij? Nou dan.”

Voor wie dus mocht denken dat die knaap in dat filmpje een uitzondering was: dat is niet zo.

Samenvattend. Waarin bestaat de gotspe van de Arondéuslezing 2011?

Dunk,  een kleinburgerlijke antisemiet die als moedige non-conformist poseert, die echte dapperen als Wilders plus de enige humane staat in het Midden-Oosten belastert en die, al collaborerend met de al 1400 jaar Jodenhatende nazislam, de nooit-meer-Auschwitz-vlag omhoog steekt. Ik hoop dat Anne Frank hem in zijn dromen zal bezoeken.

Dus: proficiat herdenkingscommissie van de Provincie Noord-Holland!
Dus: proficiat redactie van de Volkskrant!

En er moet ook een felicitatie uitgaan naar hoofdredacteur Frank Poorthuis van HP/De Tijd, omdat hij Dunk als columnist ontslagen heeft om de verkeerde redenen, en dat ontslag betreurde, zeggende dat Dunks “linkse signatuur” en “dat dwarse” hem wel aanstond.

Wat zei mijn grootmoeder ook alweer? “Je wordt door bavianen geregeerd.” Waarom geloofde ik haar toen niet?

2) Waarom Dunk en Volkskrant  antisemitisch zijn

a) Volkskrant, Dunk, Collignon, Burghoorn, Bos

De Volkskrant zelf antisemitisch noemen is natuurlijk heikel, omdat er ongetwijfeld redacteuren zijn die niet aan die geestesziekte lijden. Maar dan zou ik graag eens een protest zien van die redacteuren tegen de Jodenhaat van Dunk en bijvoorbeeld Jos Collignon. Of een protest tegen een column van “correspondent in Israël” Rolf Bos, die als een Joods gezin (man en vrouw, drie kinderen) in Samaria-Judea met messen afgeslacht zijn, kans ziet om Netanyahu te belasteren die dit “incident” propagandistisch zou uitbuiten. Geen wonder dat een puur antisemitisch weblog als “Stop de Bezetting” artikelen van Rolf Bos in extenso citeert.

Blog of Reason schreef ooit een parodie op een persbericht naar aanleiding van het zoveelste vieze plaatje van Collignon over Israël:

“Amsterdam, 7 juni 2010. Jos Collignon wint stripprijs ‘De eeuwige Jood en zijn manieren’ met bovenstaande inzending. ‘Collignon slaagt erin op subtiele wijze de inherente agressie en arrogantie van de zionistische entiteit in een paar pennenstreken te vatten’, aldus het juryrapport. Voorts roemt het rapport de gelaagdheid in Collignons werk ‘waardoor steeds nieuwe perversiteiten op de voorgrond treden die de toeschouwer als het ware dwingen te blijven kijken en ontdekken’. Voor zijn collega’s maar ook voor de grote schare fans die de kunstenaar inmiddels om zich heen verzameld heeft kwam de uitverkiezing niet als een verrassing, ‘de consistente lijn en zijn creatiefhoogstaandwerk maken hem tot de terechte winnaar’ laat de redactie van de Volkskrant telefonisch weten.”

Het vervelende is, dat alléén het linkje van het trefwoord “consistente” nog werkt. De rest van de foute plaatjes van Collignon is blijkbaar verdonkeremaand door de internet-redactie van de VK. Want bij “creatief”, “hoogstaand” en “werk”, de andere trefwoorden, krijg je wel een pagina van de “Volkskrant Opinie” maar met de mededeling “an error occurred”. Als je gaat zoeken in het verzameld werk van Collignon op de site van de VK ontdek je dat er wel meer tekeningen ontbreken. Ik neem dus aan dat de VK achteraf een toedek-operatie van de antisemitische vuiligheid van Collignon is gestart. Ook de meest recente Jodenhaatprent van Collignon  (9 april 2011) is op wonderbaarlijke wijze onvindbaar geworden op de site van de Volkskrant.*

Het is de prent waarop we een rank en best wel grappig Hamasduiveltje zien met horentjes, zwevend boven een bloeiend Israëlisch dorp, waarop zojuist een soort nieuwjaars-voetzoekertje is neergekomen. Net over de grens, in Gaza, zien we een zwaarlijvige Netanyahu-heilige met aureool en een intens hypokriete uitdrukking op het diklippige gelaat boven een Gaza zweven dat veranderd is in een Dresden-1945. De heilige vetzak Netanyahu heeft een krant onder de arm met de tekst: “Washington Post. Goldstone: ik heb het niet geweten.”

Collignons bedoeling is duidelijk: de huichelachtige Zionisten zijn vette nazi’s en het lichtvoetige Hamas wordt onterecht gedemoniseerd. Natuurlijk is het omgekeerde waar: Hamas staat bewijsbaar en overduidelijk in de nazi-traditie en Israël wordt onterecht belasterd.

Voordat Rolf Bos zijn opvolger werd, heeft correspondent Alex Burghoorn jarenlang tendentieuze anti-Israël verslaggeving verzorgd. Ik heb er twee keer een kleine analyse aan gewijd. Een keer onder de titel “Alex Burghoorn is een Jodenhater en de Volkskrant een antisemitisch blaadje” en een keer onder de kop “Alex Burghoorn verkracht in twee zinnen alle waarheid en fatsoen”.

De nieuwe correspondent Rolf Bos die ergens in 2010 aantrad, merkte ik voor het eerst op toen hij zijn visitekaartje afgaf met een groot stuk dat ik nergens on-line kan terugvinden, maar waarover ik hier iets heb gezegd onder de kop “Bij de Volkskrant genieten de antisemieten weer! Geniet adjunct Arie Elshout met ze mee?” Ik zei in dat stuk onder andere:

“Nou, Arie: ga vooral op de ingeslagen weg voort. Nu heb je eindelijk die foute correspondent in Israël niet meer, die Alexander Burghoorn, maar je hebt waardige opvolgers gevonden. Dat heb ik gemerkt aan de twee grote demoniserings-stukken van Israël die sinds die tijd alweer in de Volkskrant verschenen zijn. Die over twee pagina’s uitgesmeerde anonieme “getuigenissen” van “Breaking the Silence” waardoor we moesten gaan geloven dat in Samaria-Judea (“Westbank”) de Israëlische soldaten als nazi’s te keer gaan. En vervolgens die fotoreportage met al die foto’s van verminkte “Palestijnen”, die niet verminkt hadden hoeven zijn als ze niet al sinds 1920 door hun eigen maffia en de Arabische dictaturen misbruikt zouden worden.”

Ach ja, die “Palestijnen” die  soms al twee jaar in Palestina woonden, aangetrokken door de welvaart die de Joden genereerden, in 1948 op de vlucht gedreven door hun eigen maffia’s om ruim baan voor de genocide op de Joden te hebben. “Palestijnen” voor wie als enigen ter wereld de uitzonderlijke regel werd bedacht dat ook hun kinderen en kindskinderen als “vluchteling” zouden gelden, zodat het probleem niet kleiner maar veel groter werd. De “Palestijnen” die door Egypte en Jordanië van 1948 tot 1967 veel slechter werden behandeld dan door de Israëli’s na 1967. De “Palestijnen” voor wie als enigen een speciale Verenigde Nazi’s organisatie werd opgezet, de UNRWA, die zorgde dat het de leidende “Palestijnse” maffia’s aan niets ontbrak. De VN Mensenrechten-commissie waarop als vast item Israël geagendeerd stond om elk klein foutje van Israël onder het vergrootglas te leggen en vooral ook de in de Pallywood-studio’s gefabriceerde en door de Westerse media verder gehypete nep-“wreedheden” te veroordelen. De VN Mensenrechten-commissie waarvan vooral vertegenwoordigers van wrede moslim-dictaturen graag lid waren, of zelfs voorzitter, zoals het Libië van Khadaffi een jaar lang was. De “Palestijnen” die vooral dienden om de volkshaat die in de incompetente, achterlijke moslimdictaturen vanzelf ontstond nog eens met de Koran en hadith in de hand via alle media aan te wakkeren en af te leiden op de Joden en Israël. En de zogenaamde “deskundigen”, die in elk Westers kwaakprograma met hun snufferd vooraan zaten om Israël als het grote probleem in het Midden-Oosten aan te wijzen en die geen benul hadden van wat zich aldaar aan het opbouwen was. Types als Bertus Hendriks die toen het eenmaal losgebarsten was, wéér met diezelfde kwaaksnufferd vooraan op alle tv-zenders idioot rooskleurige opvattingen begonnen te ventileren over de mentaliteit van de opstandelingen en het karakter van de opstand van Tunesië tot Libië, alsof ze nog nooit van de Moslimbroederschap hadden gehoord. En de dwazen hadden niet alleen het mediamonopolie in Nederland, niet alleen in West-Europa, maar ook in Amerika.

We hadden het over de Volkskrant. Er zijn ook positievere tekenen. Namelijk dat onder de relatief (sinds september 2007) nieuwe hoofdredacteur Philippe Remarque de wind langzaam aan het draaien is in vergelijking met cynicus Broertjes. Misschien voelt Remarque – en voelen ze bij de Volkskrant in het algemeen – dat té veel mensen in de gaten beginnen te krijgen dat de islam een vorm van nazisme is, de massa-immigratie uit islamitische landen een ramp en de berichtgeving over Israël lasterlijk. Want tot nader bewijs zou ik het niet danken aan een eigen Volkskrant-geweten en een werkend moreel kompas daar ter hoofdredactie. Hoe dan ook: er verschijnen vooral de allerlaatste tijd ongewone stukken in de VK. Bijvoorbeeld David Pinto mag bepleiten dat Wilders een standbeeld moet krijgen vanwege zijn waarschuwingen tegen de islam. In de week waarin het lasterlijke Goldstone rapport over Israëls “oorlogsmisdaden” in Gaza ontmaskerd werd, kreeg dat feit warempel ruime aandacht in de Azijnbode. Dus we blijven hopen dat de Volkskrant terugkeert naar de Joods-Christelijke traditie en deszelfs gewetensvorming.

b) convergentie of antisemitisme?

Ik had beloofd de vraag te beantwoorden wat mijn definitie van een antisemiet is. Daartoe moeten we eerst weten wat een convergent is.

De “echte” antisemiet is tegenwoordig moeilijk te betrappen, omdat Jodenhaat vaak half schuil gaat in andere vormen van haat, of zelfs in liefde, namelijk in “liefde voor de armen en verdrukten” en dat zijn natuurlijk bij uitstek “de Palestijnen”. Die andere vormen van haat? Jegens “Amerika”, “Zionisme”, “kapitalisme”, “kolonialisme”, “Imperialisme”, “globalisering” en jegens “het Westen” tout court. Alexandre del Valle heeft erop gewezen dat dit allemaal prominente punten in de islam zijn, maar dat tegelijk zowel extreem links als extreem rechts hierin veel van hun gading vinden. Extremisten van links en rechts convergeren dus in hun islamofilie. Zodoende kan het zeer moeilijk zijn te bepalen of iemand alleen maar een “convergent” van links of rechts is dan wel een “echte” antisemiet, bij wie de primaire drijfveer de Jodenhaat is en de rest “bijvangst”. Het valt ook nauwelijks meer uit te maken waar precies op de links-rechts-schaal (voorzover ueberhaupt nog bruikbaar) de alliantie zich bevindt. Maar in elk geval is de “convergent” totalitarisme-verliefd. ‘Groen’ (islam, een totalitaire leer) is het punt van convergentie voor Rood (extreem links) en Bruin (extreem rechts). Een convergent is dus een rood-bruine liefhebber van de (groene) islam.

Maar wat is dan een “echte” Jodenhater, een “echte” antisemiet? Hoe herken je hem? Hoe onderscheid je hem van de convergent?

Het problematische begint ermee dat iedereen een portie haat te vergeven heeft. En als de Jodenhaat in de loop der eeuwen niet “toevallig” een cultureel bepaald “gegeven” zou zijn geworden, zouden Jodenhaters misschien een andere zondebok hebben gevonden. Dus ook bij “echte” antisemieten blijft de vraag, hoe echt is echt? Als de zwarten niet bestonden, moesten ze worden uitgevonden, nietwaar? De Joden, een Freudiaans volk avant la lettre, vonden in plaats van de neger daarom de zondebok uit. Hoe ging dat cabaret-liedje uit de jaren zeventig ook alweer? “Ontevreden, ontevreden! En wie krijgt er dan de schuld? Die imbeciele homofiele Joodse neger met een bult!”

Maar die zondebok dus. Die werd door de Joden, symbolisch beladen met de zonden van de hele stad, de woestijn in gestuurd om waarschijnlijk van dorst om te komen. Een wrede dood. Dus de wijze mannen die dit principe van de zondebok uitvonden, die het wrede ritueel voorschreven, waren zelf ook zondaars en in  het voorschrijven van het ritueel gaven ze het toe. Zelf hadden ze misschien helemaal geen behoefte aan zo’n wreed ritueel. Maar ze waren bereid schuldig te worden aan een geringer kwaad om erger geweld, om wraakneming tussen de mensen te voorkomen. Het dier werd geofferd in plaats van de mens, net als Abraham niet zijn zoon Izaak offert, maar een ram. Wist u trouwens dat de Joden ook de uitvinders zijn van “oog om oog, tand om tand”? Dat was een nieuwerwetse en tijdelijke  regel om de alsmaar escalerende wraaknemingen te stoppen. Dus niet: twéé tanden voor één tand, of zelfs, zoals in de islam, zelfs een leven om een “geschonden eer”  te wreken. (Die “eer”, dat is trouwens nagenoeg altijd iets met seks.)

Nog een reden voor de moeilijke traceerbaarheid van de “echte” antisemiet: de islam heeft de Jodenhaat en Israël-haat tot een werkelijk groot probleem gemaakt. Een Westerse antisemiet wordt dus niet snel verdacht, want zijn bijzondere aandacht voor de Joden en Israël is zeer wel te verklaren! De problemen in het Midden Oosten zijn immers reëel. Vergeten wordt dat die “problemen” veroorzaakt worden door het antisemitisme van de islam en de westerse collaborateurs met de islam. Maar niet door Israël en de Joden. Met andere woorden: types als Dunk wijzen op de omvang van “het Israëlisch-Palestijns probleem”, maar als zij niet zelf al 30 jaar leugens over dat “probleem”  hadden verteld, zou het niet in die omvang kunnen bestaan. Dan had Israël de “Palestijnen” allang van hun eigen maffia’s kunnen bevrijden, Samaria en Judea volledig kunnen bezetten en de heropvoeding van de “Palestijnen” ter hand kunnen nemen, dat wil zeggen: de ontgifting van een decennialange haat-hersenspoeling door die “Palestijnse” maffia’s. Vermoedelijk is de vergiftiging met haatpropaganda nu té lang doorgegaan en zit er niks anders meer op dan Samaria-Judea verder te koloniseren en zal dat met geweld gepaard gaan. En dat is dus de uitsluitende schuld van de islam, vooral die in de Arabische wereld en zijn Westerse collaborateurs. Hamas is inmiddels ook heer en meester in Samaria-Judea en wacht volgens de altijd goed geïnformeerde Barry Rubin alleen uit tactische overwegingen nog met de formele machtsovername.

Moeilijk vast te pinnen dus, de “echte” antisemiet. Maar je kunt ook gewoon praktisch kijken om de Jodenhater op te sporen. “Je hoeft”, zegt Benno Barnard, “in antisemieten altijd maar met een theelepeltje te roeren en het komt boven. Ze kunnen het niet binnenhouden.” Dat is het inderdaad. Als je met ze over politiek gaat praten, komen “de Joden”, vaak aanvankelijk in de vorm van “Israël” al gauw opdraven om de schuld van alles te krijgen en daartoe volgt de antisemiet irrationele redeneringen.

Ik definieer daarom een antisemiet als iemand die een diepgevoelde behoefte heeft om de Joden van allerlei kwaad de schuld te geven en daartoe irrationele redeneringen volgt en ook wil volgen.

Zo blijft de “echte” antisemiet wat mij betreft onderscheidbaar van de convergent door de mate van bewust gewilde irrationaliteit van zijn redeneringen om de Joden de schuld te kunnen geven. Bij figuren als Dunk kan je inderdaad nog nauwelijks een ander verklaring geven voor niet alleen de totale pervertering van de geschiedenis en actualiteit van zowel de islam als Israël, maar vooral vanwege een schijnbaar vaste wil tot die pervertering. Hij weigert blijkbaar eenvoudigweg om onomstotelijke feiten uit die geschiedenis en actualiteit ter kennis te nemen. Dit is een vorm van irrationalisme die ik meen alleen nog te kunnen verklaren met de eveneens irrationele haat van het antisemitisme. Als het dat niet is, moeten types als Dunk ongelooflijk incompetent zijn.

Afshin Ellian heeft over die “domheid” ook gespeculeerd:

“De neutrale Volkskrant-tekst onder deze antisemitische cartoon is veelzeggend over het gebrekkige historische en morele bewustzijn van sommige journalisten.”

Dit schreef Afshin Ellian op 13 april 2011 in een stuk op de site van Elsevier onder de kop “Antisemitische drek in een Nederlandse krant”. Daarin wees Ellian op een paar antisemitische prenten in de papieren editie van de Volkskrant van 5 april.

Ellian laat eerst zien hoe hedonistisch “links” heerlijke illusies omtrent het karakter van de opstanden in het Midden-Oosten koestert en hoe de kwaadaardige domheid van “links” weer voor de Joden en Israël blijft gereserveerd. Ellian citeert de Volkskrant van 4 april:

“In het Vrije Libië in de stad Benghazi werken cartoonisten zich een slag in de rondte om 42 jaar onderdrukking in te halen. Staatsieportretten van Kadhafi (sic) zijn in de fik gestoken. In plaats daarvan verschijnen overal spotprenten, bijvoorbeeld van de dictator die een schop onder zijn kont krijgt. De ontlading van het vrije woord en het vrije beeld: eindelijk mag het.” [mijn vet]

Ach, de liefde voor Alle Mensen (behalve als ze in Israël wonen) die hart en hoofd van de Gutmensch vervult! En hij vraagt er niks voor terug, de Gutmensch! Nou ja, een beetje subsidie zodat je aan twee, drie keer modaal geraakt. En hij heeft graag dat je hem geen ongemakkelijke waarheden vertelt, want dan gaat-ie je voor racist uitmaken. Ellian vertelt niet wie de intellectueel is, die het laatst-geciteerde heeft opgeschreven, maar ik heb het opgezocht. Het blijkt Volkskrant-denker Rob Vreeken, over wie ik in juni 2008 al zei:

“Maar in deze tijd wordt de onwetendheid die hij etaleert voor iemand met zijn kwalificaties toch echt moreel verwijtbaar. Mocht hij wél enige kennis hebben van de reëel bestaan hebbende en bestaande islam dan wordt het nog erger, want dan is hij bewust bezig met propaganda voor een anti-humaan, racistisch, agressief, moorddadig en hypokriet systeem. Dat hij geestelijk op enige manier erg in de war is, is in elk geval duidelijk.”

Nog steeds niet bijgeschoold dus, Rob Vreeken. Enfin, Ellian vervolgt:

“Eindelijk mag het? Wat wordt in de eerste cartoon afgebeeld? Het is een afbeelding van kolonel Muammar Khaddafi met Dracula’s tanden. Op zijn bril staat de Davidster, de vlag van Israël, het symbool van de joden. Daaronder staat in het Arabisch te lezen: ‘de jood’. ( . . .) Ook verderop in de Volkskrant zijn een paar cartoons geplaatst. Op een van die cartoons is Khaddafi te zien met een Davidster op zijn arm. De joodse Khaddafi krijgt van een laars, het Libische volk, een rotschop. In de handen van Khaddafi zien we geld. Wat waren de joden alweer in de paranoïde verbeelding van Europa? Geldzuchtigen, woekeraars, moordzuchtige beesten! Dat waren de stereotypen die de Europese antisemieten gebruikten voor de joden. En deze antisemitische drek staat nu zo maar in een beschaafde Nederlandse krant, zonder enig commentaar.” [mijn vet]

3) Dunks irrationalisme rond Israël, Jodendom, christendom, islam en Wilders

Ik citeer in onderstaande analyse uit een beperkt aantal columns van Dunk uit de jaren 2009, 2010 en 2011. Wie wil weten uit welke column moet maar even een karakteristiek stukje zin googelen dan komt de betreffende tekst van Dunk vanzelf te voorschijn. Ik zal de voornaamste columns hieronder in deze voetnoot noemen en linken. (6)

a) De distantie van de historicus

Uit het bovenstaande kan gebleken zijn dat Dunk zich niet zo erg kan inleven in de positie van Israël en Wilders en dat zulks een stuk beter lukt met de islam en deszelfs terroristen, met name de genocidale Hamas. Dunk zegt het ook expliciet: die Wilders kan het nou wel steeds hebben over zelfverdediging van het Westen tegen de islam, maar “in hun eigen ogen zijn juist die radicale moslims bezig met zelfverdediging”. Dunk dunkt zichzelf iemand die in staat is “te kijken door andermans ogen”. Dat vermogen tot inleving heeft Wilders volgens hem niet en die moet dus “ieder­een demoniseren wiens intelligentie daarvoor wel toereikend is”. Inleving dus.

Maar Dunk kan ook het geheel tegenovergestelde kunstje, namelijk gedistantieerd objectiveren:

“Voor een historicus die even zijn persoonlijke sympathie voor een bepaalde maat­schappijmodel buiten beschouwing laat en van een afstand toekijkt, ziet de wereld er heel anders uit dan momenteel van een van elk geheugen gespeende islamofobe westerse publieke opinie mag. Aan 11 september ging namelijk nog wel in het Midden-Oosten wat vooraf.”

Begrijpt u het nog, lezer? Dunk kan dus niet alleen twee geheel tegenovergestelde kunstjes, maar kan ze ook beide tegelijk in één hoofd uitvoeren. Dunk kijkt neutraal en tegelijk door andermans ogen. Maar toevallig nooit door die van Israël, altijd door die van Hamas. Dat heet bij Dunk “de distantie van de historicus”, want zo heet het stuk waarin-ie dit bij elkaar bazelt. Het is een onnavolgbare morele acrobaat, die Dunk. Hij heeft zo zijn voorkeuren, maar daar laat-ie mooi niks van merken terwijl hij zich met intens wetenschappelijke distantie diep inleeft in massamoordenaars. Het zou hilarisch zijn als het niet zo kwaadaardig en dom was.

b) Er ging nogal wat aan vooraf in het Midden-Oosten

En dan die omineuze vaststelling van Dunk dat er in het Midden-Oosten nogal wat vooraf ging aan 11 september 2011. Je hebt de neiging Dunk te vragen: wat is “nog wel wat”? Wie zoekt, vindt op die vraag inderdaad voortdurend, en over vele columns verspreid, antwoorden bij Dunk. Het gaat dan over zowel de oudste geschiedenis als de jongste. En alles wat Dunk vertelt is heel of half gelogen. Dat ga ik nu bewijzen. Ik citeer een van Dunks rants waarin hij zijn distantie van de historicus bewijst:

“Feit is dat (. . . . ) de islam net als het christendom een missionerende godsdienst is, waarvan de fanatiekste aanhangers de hele wereld willen bekeren. Dat zijn er ook meer dan ons lief is, maar het is geen eendrachtig opererend cohort van een miljard. In hun absolute waarheidsclaim en het streven deze iedereen als Gods Eeuwige Wet op te leggen verschillen zij bovendien niet van degenen die het christendom tweeduizend jaar lang heeft voortgebracht. In Europa zijn zulke lieden buiten de Veluwe en het Vaticaan gelukkig een beetje uit zicht geraakt, maar in Amerika heeft menig modern mens daarvan nog last – zie de homofobe haatcampagnes van christenhysterische Evangelicals. de islam is net als het christendom een missionerende godsdienst. Enige vernietigingsdrang is een deel hunner evenmin vreemd; de blinde steun voor Israël berust deels op de chiliastische hoop op een groot Armageddon, waarna de Messias wederkeren zal. Cruciaal: met christelijk missionarisme, eeuwenlang vanuit Europa actief ondersteund, hebben we leren leven – dat ook wijzelf missiegebied voor vreemde snuiters zouden kunnen zijn, is iets, waarmee sinds de dagen van Bonifatius geen ervaring meer is opgedaan. Door Saoedische moslims gefinancierde moskeeën in Amsterdam vormen de tegenhangers van door Veluwse christenen gefinancierde zendelingenkerken in Batavia.”

U ziet Dunks centrale boodschap in bovenstaand alinea? Het christendom is net zo missionerend, dwingend, gewelddadig en apokalyptisch-destructief als de islam. Als dat geen cultuurrelativisme is! Maar het is natuurlijk een smerige, gemakzuchtige leugen. (7) En het vereist een klein essay, dat ik al vaker in allerlei varianten heb geschreven, om die leugen te ontmaskeren. Maar ik zal datzelfde essay nog maar eens hetzelfde-een-beetje-anders opschrijven.

Wat gebeurde er dus in het Midden Oosten? Daar ontstond uit het Jodendom het christendom. De kern van die christelijke cultuur is de Rede en de Liefde, waarop het christendom altijd heeft kunnen teruggrijpen, hoezeer de geïnstitutionaliseerde kerk ook verbonden raakte met de wereldse macht en deel kreeg aan de wreedheden en onrechtvaardigheden ervan. Het christendom is in zijn oorsprong een godsdienst van vervolgden in het Romeinse Rijk. Mensen die stierven voor hun geloof van “de andere wang toekeren”. Zij waren niet de doders maar de vermoorden, niet de vervolgers maar de slachtoffers, niet de veroveraars maar de contemplatieven. De islam is het spiegelbeeld, namelijk in zijn oorsprong agressief-expansief, daar is onder historici geen enkele discussie over. Bernard Lewis heeft ooit gezegd dat het begin van de islam een paar duizend “bekeringen” zijn en dat de rest bestaat uit geweld en dwang.

Wat gebeurde er in het Midden Oosten? Ontstonden daar na elkaar, in de 1^e en in de 7^e eeuw twee mono-theïsmen die even erg waren, zoals Dunk meent?

Neen, want Jezus is om te beginnen een heel andere figuur dan de profeet Mohammed, de “lachende moordenaar”. Zo noemde Mohammed Bouyeri hem althans in de doodsdreigbrief voor Ayaan die hij met een slagersmes in de borst van Theo van Gogh vast stak. Mohammed de Profeet was inderdaad een groot afslachter van ongelovigen en vooral van Joden. Mohammed is het spiegelbeeld van Jezus: een roverhoofdman, massamoordenaar, sluipmoordenaar, woordbreker en polygamist. Jezus is die Jood die als een verachte sterft aan het kruis en roept “Mijn God, waarom hebt ge mij verlaten?” Als het alleen maar een mythe is, dan wel een die voor het christendom tekenend is. Het christendom was dus in zijn oorsprong niet alleen een godsdienst van de verdrukten in het Romeinse Rijk, maar ook nog een religie welks profeet zich van louter Liefde liet vermoorden. Het christendom verspreidt zich, vanaf de 4^e eeuw, erg geholpen door Constantijn de Grote, vervolgens in het algemeen relatief vreedzaam over West-Europa. Dat relatief lieve karakter is, nogmaals, niet steeds zo gebleven. Als onder het latere Romeinse Rijk het Christendom staatsgodsdienst wordt en institutionaliseert, ook in Noord-West Europa, raakt de oorsprong deels vergeten en wordt de kerk niet zelden een gewelddadig, vervolgend  en onderdrukkend instituut. Een vernietigende kritiek op het geïnstitutionaliseerde christendom, ook op het christelijke antisemitisme, vindt men bij Karl Heinz Deschner, “Kriminalgeschichte des Christentums”. Kom om zoiets eens bij de islam! Kom ueberhaupt eens om zelfs maar doodgewone historische bronnenkritiek inzake de islam in de islamitische wereld. Non existent. De zelfkritiek is Westers, Joods-christelijk.

Maar even zo vrolijk leest Dunk aan Wilders als volgt de morele les:

“En neem vooral ook deze profetische woorden ter harte: ‘Wie door het zwaard regeert, zal door het zwaard omkomen’. Nee: die zijn niet van je geliefde Moham­med, maar van Luther – een van de Founding Fathers van de door jou te vuur en te zwaard verdedigde joods-christe­lijke cultuur.”

Nou dacht ik dat er een oorspronkelijker bron was voor die uitspraak dan Luther, namelijk Jezus. Volgens mij zei Jezus dat tegen Petrus, toen die in de tuin van Ghetsemane zijn zwaard wilde trekken. (Mat. 26:52). Maar ik begrijp wel waarom Dunk voor Luther als bron kiest, want dat was een echte antisemiet. Dus om te kunnen zeggen: ha-ha, Wilders houdt van antisemieten! But the joke is on the Dunk.

Wat Wilders “te vuur en te zwaard” (werkelijk?) verdedigt is inderdaad een superieure Joods-christelijke traditie die in de dialoog en zelfs de opstandigheid tegen “God “ zichzelf een geweten schopt en door de geschiedenis heen evolueerde naar een Westerse cultuur die althans de Mensenrechten oprecht pobéért na te leven. En vanwege dat geweten staat in de index van Deschner Luther prominent vermeld. Maar wel eens van zelfkritiek in de islam gehoord , zonder dat de criticus voor zijn leven moest vrezen?

We hebben het over die twee godsdiensten die in het Midden Oosten ontstonden en waarvan Dunk beweert dat die zo’n beetje één pot nat zijn.

Het geïnstitutionaliseerde christendom heeft twee kanten, een zich op de Rede baserende, kennis, welvaart en humaniteit brengende kant, met name via de kloosters, maar ook een wrede, corrupte, obscurantistische en onderdrukkende kant die zich vooral manifesteerde in de feodale machts-structuur. Voor de Redelijke Kant van het Christendom, zonder welke de Lichte Kant van de Verlichting niet mogelijk geweest zou zijn, leze men bijvoorbeeld Rodney Stark, “The Victory of Reason”. De Duistere Kant van de Verlichting komt tot uiting in de traditie van het soort linksgerichte “maakbaarheid” die begint met Robespierre en via Stalin en Mao naar Pol Pot loopt. En inmiddels heeft Martin Bosma overtuigend aangetoond dat Hitler ook uitstekend in deze totalitair-linkse traditie past.

Maar zowel christendom als Verlichting hebben dus nog altijd twéé kanten. In het Mohammedanisme ontbreekt geheel de humane, redelijke, tolerante, constructieve, liefdevolle kant. In de islam is niets goeds te vinden. De oorspronkelijk kern echter van het christelijk geloof –  vervat in de Gouden Regel  “Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet” –  is nooit verloren gegaan. Zo is de slavernij in het Westen afgeschaft onder christelijk morele impuls. In de wereld van de islam heeft slavernij altijd bestaan, omvangrijker, wreder ook en tot op de dag van vandaag. In Soedan bestaat het bijvoorbeeld nog steeds en verder overal waar geen christen het ziet en dat is op veel plaatsen in de moslimwereld. Achter de voorhangen van een bloedige dictatuur als Saoedie-Arabië bijvoorbeeld, waarheen Nederlandse moslimkinderen op “schoolreisje” gaan, dat wil zeggen op bedevaart naar Mekka gaan. Waarna het jeugdjournaal van de Nederlandse staats-tv vrolijk verslag doet zonder enige kritische noot.

Het onderwerp luidt nog steeds: wat gebeurde er in dat Midden-Oosten, waarover Dunk zo kwaadaardig uit zijn nek kletst met dat islam-christendom-één-pot-nat.

Dat “missioneren” waarover Dunk het heeft, is in de islam een plicht, waarbij vanuit een nazi-achtige Uebermenschen-ideologie op duizenden plaatsen in de islam-teksten wordt opgeroepen de ongelovigen te onderdrukken, onderwerpen en afslachten. Het nazi-achtige kenmerk Jodenhaat gaat daarbij een steeds grotere rol spelen, al tijdens het leven van Mohammed, die naarmate hij merkt dat de Joden zijn “geloof” niet moeten, namens Allah door de engel Gabriël toevallig steeds meer anti-Joodse teksten ingefluisterd krijgt. Dunk geeft voor het niet te weten, maar de Koran is in dat “missioneren” héél anders dan de bijbel, zelfs heel anders dan het “wrede” Oude Testament. Het Oude Testament roept namelijk wel her en der op tot geweld, maar steeds in concrete situaties en . . . . niet door God zelf. Nergens vind je wat de Koran en de hele islamitische traditie kenmerkt: een universele oproep, die als de wil van God wordt gepresenteerd, aan alle gelovigen om alle óngelovigen, en speciaal de Joden te bekeren, en als ze dat niet willen te onderdrukken dan wel te vermoorden. (8) In de islam zijn het misschien inderdaad alleen “de fanatiekste aanhangers die de hele wereld willen bekeren”, maar de fanatieksten hebben in de islam altijd wel het eeuwige en onveranderlijke woord van Allah aan hun zijde. Dat is in het Christendom echt héél anders. Want in het christendom zijn we net Joden geworden: we maken ruzie met God, we zijn volwassen geworden, we hebben een geweten. Dat heeft de bewuste moslim niet. Dat mág-ie niet eens hebben, een geweten: menselijk geredeneer is blasfemie in de islam!

Wat gebeurde er in het Midden-Oosten vóór 11 september 2011? De islam begint meteen bij zijn ontstaan, dus nog vóór 600, als een moorddadig expanderende “godsdienst”, die misschien beter een politieke roofmoordenaars-ideologie zou heten. Als de misschien wel mythische Mohammed in 632 sterft is het hele Arabische schiereiland al bloedig onderworpen. Honderd jaar later staan de moslims al in Zuid-Frankrijk bij Poitiers en tot bijna in Afghanistan. Hordes hormoongedreven jonge mannen worden vrijuit moorden, verkrachten, buit, slaven en slavinnen beloofd. Als ze sneuvelen, zo wordt hen wijsgemaakt, gaan ze rechtstreeks naar het islamitische paradijs, een hoerenkast waar ze in alle eeuwigheid 72 maagden ter beschikking hebben. Ziehier de leidende dynamiek van de islam. Iets subtielers is het ook nooit geworden. Neen, het is inderdaad geen “eendrachtig opererend cohort van een miljard”, zoals Dunk geruststellend zegt, maar de geschiedenis van dit geloof – lees Huntington en Bostom eens!– is niet geruststellend voor het geval dit geloof nog eens een demografisch overwicht zou krijgen. Wat de atoombom in handen van dit geloof zou bewerkstelligen, daarvan heeft Ahmedinejad, die ik graag Amedien Jihad noem, al tientallen keren getuigd: het Westen vernietigen, te beginnen met de Joden in Israël! Maar Dunk belicht liever een ander aspect van de massamoordenaar en martelgevangenishouder in Teheran: “Ahmadine­jads positie is democratisch beter gelegiti­meerd dan die van Mubarak”.

Nou, die vredige “democratische legitimatie” moet dan wel de reden zijn dat de Iraniër nog steeds aan de macht is en de Egyptenaar niet meer.

Als er íéts kenmerkend is voor het christendom – behalve dat het wortelt in de Joodse traditie van de Gouden Regel en de dialoog (desnoods de ruzie) met “God” – dan is het dat het Christendom altijd de Rede als kern heeft behouden en de Liefde, ondanks alle institutionele excessen. Er was Filips II met zijn achterlijke wreedheid, maar er was ook Willem van Oranje. Ik heb het eerder gezegd: we staan in het Westen aan het einde van een proces waarin Verlichting (met eigen diepduistere zijde) en Christendom elkaar gewassen hebben met als eindresultaat althans humanitaire dóélstellingen. De traditie loopt van het Nederlands afscheid van het brandstapel-katholicisme van Phillips II via onder andere de Amerikaanse Constitutie, de Franse Déclaration van 1789 en  het Atlantic Charter van 1945 naar de Mensenrechten.

Dunk heeft het over “Homofobe haatcampagnes van christenhysterische Evangelicals”. Waar haalt-ie, zelf nota bene homo, toch de morbide selectiviteit vandaan? Waar zijn recentelijk nog homo’s in het christelijke Westen gestenigd of opgehangen? Bedreigd en in elkaar geslagen worden ze wel in de straten van onze steden. En wel voornamelijk door jonge boeven met een islamitische achtergrond, ondanks alle pogingen tot “cover up” van dat feit in de media. En Dunk wéét dat. Hoe gek kan je worden?

En als sommige “Evangelicals” dan al stiekem op de Apokalyps hopen, dan nog hebben zij geen miljoenen fanatici tot hun beschikking en zijn zij niet bezig met de ontwikkeling van atoomwapens zoals Amedien Jihad die het verlangen naar het Armageddon niet alleen “niet vreemd” is, maar die er openlijk en hartstochtelijk naar verlangt, zeggende dat de Messias, de Twaalfde Imam,  niet zal komen voordat de Joden vernietigd zullen zijn.

Het uitgangspunt is nog steeds die ene bovengeciteerde rant van Dunk die de leer van Christus en Mohammed best wel een beetje hetzelfde vindt.

In die rant brengt Dunk Bonifatius te berde als bewijs voor de agressiviteit van het christendom. Dat is hilarisch. Bonifatius werd zelf vermoord. Dat is geheel in tegenstelling tot de hordes islamitische “missionarissen”. Maar die waren dan ook met velen méér en stukken beter bewapend dan de heilige van Dokkum en ze werden gedreven door moordzucht & verkrachtingszucht & roofzucht. Dat lijken me niet de emoties die de monnik Bonifatius voortdreven. Het latere christelijke missionarisme, vanaf de 17^e eeuw, hing in West-Europa samen met de verknoopte processen die de Verlichting bepaalden: de ontketende Rede, de ontkiemende Vrijheid, technologische vernieuwing, economische expansie en industrialisatie. Een superieure beschaving ging op weg om via ‘’kolonialisme’ en “imperialisme” een nieuwe wereldnorm te zetten, geheten “Western Civilisation: The Continuing Experiment”. En in dat experiment is “imperialisme” allang overgegaan via “ethische politiek” in “ontwikkelingshulp” en “humanitaire interventie”.

Brengt me trouwens op nóg een hilarische gedachte die in drie woorden is te vatten: islamitische humanitaire interventie. (9)

Ja, “wij” van het christelijke Westen waren óók heel slecht, maar nooit alléén maar. We brachten nog wat anders: op organisatorisch, technologisch en economisch gebied. En “we” zijn nu de erfgenamen van de Holocaust, maar ook de verdedigers van een cultuur die de democratie en de rechtsstaat heeft voortgebracht en de Mensenrechten heeft geformuleerd en we probéren ze althans na te leven. Zover zijn de moslims in geen enkel islamitisch gebied in geen 1400 jaar ooit gekomen.

Dunk heeft het over de Saoedische moskeeën in Amsterdam. Dat zijn natuurlijk uitingen van een totalitaire, antihumane en achterlijke ideologie, de islam, die een  –  in vergelijking met de islam  –  superieure beschaving, namelijk de onze, de Westerse, geestelijk wil terugvoeren naar een tijd die met “de Middeleeuwen” nog veel te coulant is aangeduid. Want zoveel humaniteit als de christelijke West-Europese Middeleeuwen heeft de islam nooit opgeleverd, is nooit ergens aanwezig geweest waar de islam heerste. De huidige “door Veluwse christenen gefinancierde zendelingenkerken in Batavia” (Dunk) zijn nog altijd wonderen van humaniteit en redelijkheid in vergelijking met wat Allah’s eigen godsdienst voor de Indonesiërs in petto heeft. Ik vraag me af: heeft Dunk werkelijk niet gehoord van de groeiende terreur (moord en doodslag) door moslims tegen christenen in Indonesië? Of is dit gewoon bewuste, treiterende kwaadaardigheid? Zij die het land werkelijk kennen, weten te melden dat het nog veel erger is dan de misleidende mainstream-media in het Westen melden. Waren de aanslagen op Bali het werk van christenen?

Ik citeer Dunk, en hij heeft het alweer over de eenpotnatheid van de drie monotheïsmen – islam, christendom en Jodendom – en ook weer over dat “missionarisme”:

“Historisch gezien gaat geen van de drie vrijuit. De bewering dat alleen de islam gewelddadig zou zijn, is aantoonbaar onzinnig. Alle drie hebben zeer gewelddadige volgelingen (gehad). De Pentateuch zit vol genocide om de joden met Mozes het Beloofde Land te bezorgen, de Saksen werden door Europa-aartsvader Karel de Grote niet slechts met de bijbel in de hand bekeerd, en eenmaal door het geloofsvuur van Mohammed aangestoken bleven de eerste kaliefen evenmin vredig in Mekka thuis bij hun haard.”

Omdat Dunk het zo vaak herhaalt en omdat je in discussies in het dagelijks leven, wanneer je kritiek hebt op de islam, altijd weer die dooddoener binnen tien seconden volgt “ja, maar het christendom óók”, zal ik het nog maar eens zo duidelijk mogelijk herhalen. “Aantoonbaar onzinnig”, zegt Dunk, maar aantoonbaar onzinnig is bij Dunk nu juist vooral deze vergelijking van beschrijvingen door mensen in het Oude Testament van specifieke massamoorden die door die mensen soms als straf van God worden voorgesteld enerzijds met anderzijds oproepen van Allah Himself in de Koran tot universele en tijdloze genocide op alle ongelovigen die zich niet willen bekeren, dan wel de Untermenschen-belasting (Jizya) betalen.

En dan die Saksen onder Karel de Grote, die Dunk aanhaalt als bewijs voor de net-zo-verdorvenheid van christendom als islam. Ik zal in dit verband Wim Blockmans (10) en Peter Hoppenbrouwers citeren in hun handboek over Middeleeuws Europa, “Eeuwen des Onderscheids”:

“Het heeft al met al tientallen jaren geduurd voordat het christendom in Saksen vorderde. Het riep in kerkelijke kring de vraag op, of het gebruik van geweld bij de verbreiding van het ware geloof opportuun was. Belangrijke adviseurs van Karel de Grote, zoals Alcuïn van York, waren hier mordicus tegen. De aanvaarding van het christendom moest naar zijn mening uit innerlijke overtuiging gebeuren: dwang en geweld waren uit den boze. Dit standpunt is vervolgens officieel Karolingisch beleid geworden na de onderwerping van het rijk van de Avaren in de jaren na 796. Met de kerstening van de Avaren liep het meteen niet zo hard.” (p. 91)

Er is aan de verbreiding van het christendom geweld te pas gekomen, maar zoals men in deze passage rond de Saksen ziet, wordt het geweld door de hoogste christelijke gezagsdragers afgekeurd. Kom daar maar eens om in de islam. Daar is het geweld, de onderwerping van de ongelovigen in de jihad, een dure en eeuwige plicht door Allah zelf verordonneerd. Als Karel de Grote in 814 sterft, dan hebben Mohammeds hordes al van Zuid-Frankrijk tot in India lopen brandschatten, verkrachten en roven en hebben ze in oceanen van bloed vele miljoenen afgeslacht en in slavernij gebracht . Neen, ze bleven niet “vredig in Mekka thuis bij hun haard”, dat zegt Dunk best mooi.

Ik citeer Dunk:

“Eeuwenlang overigens hebben de Arabieren christenen en joden – anders dan de Spanjaarden deden met de moslims tijdens de Reconquista – in de door hen veroverde gebieden betrekkelijk met rust gelaten, wat verklaart dat er tot in de vorige eeuw nog vele miljoenen hunner in het Midden-Oosten leefden; in het Ottomaanse Rijk vormden christenen zelfs een belangrijk deel van de bureaucratische elite.”

Ja, je kunt natuurlijk wel even langs je neus weg van “door de Arabieren veroverde gebieden” spreken, maar zoals ik hierboven al zei, ging dat met oceanen van bloed gepaard. En voorts lieten moslims je als andersgelovige nooit met rust – dat liegt Dunk gewoon –  maar werd je structureel vernederd en uitgebuit en je was je leven nooit zeker, zoals Andrew Bostom in twee baanbrekende werken heeft aangetoond: “The Legacy of Islamic Jihad” en “The Legacy of Islamic Antisemitism”. Of lees Martin Gilbert, die in zijn “In Ishmael’s House: A History of Jews in Muslim Lands” een optimistische toon aanslaat over de “welvaart en de kansen voor Joden in moslimlanden” door de geschiedenis heen, maar middels de inhoud van zijn eigen boek die toon logenstraft . Een recensent zei terecht dat Gilbert “hoop boven ervaring” stelt en dat hij dat doet ondanks wat hij zelf te vertellen heeft.

En die Christenen die volgens Dunk tot de elite behoorden onder islamitisch bewind? Ja, dat zal in het veroverde Byzantium zeker het geval zijn geweest. Maar net zoals nu nog steeds de moslimse Arabieren een westerse ingenieur nodig hebben om een papieren vliegtuigje te vouwen, parasiteerden ook toen de moslims op de kennis en de werkkracht van de christenen. Bovendien waren de uitgestrekte rijken die door de islam onder het kromzwaard werden gebracht niet meteen geïslamiseerd. Het duurde soms wel een paar honderd jaar voordat de “ulema”, de “wetenden”, de islamitische priesterkaste dus, hun zuignappen overal hadden vastgezet en de aanwezige creativiteit, rationaliteit en humaniteit weggezogen hadden. Bij Martin Gilbert kan je lezen dat zelfs Joodse individuen in de geschiedenis in islamitische landen tot macht en welvaart kwamen. Maar dat waren steeds uitzonderlijke talenten in uitzonderlijke periodes. En zelfs dan dreigde het gevaar van de Jodenhaat altijd. Ik geloof niet dat Gilbert van één Jood bericht die tot zijn levenseinde in zijn positie wist te blijven. Voor de gewone Jood was er altijd de dhimmitude: dat is angst, uitbuiting en vernedering als standaard.

Ik citeer Dunk:

„Het was een onopvallend, maar in het licht van de Wildersiaanse Eurabiëparanoïa pikant berichtje vorige week in de krant: in een aantal ultraorthodoxe gemeentes in Israël zullen busmaatschappijen een jaar lang mannen en vrouwen gescheiden van elkaar vervoeren. Een tweede bericht, uit diezelfde dagen: in Egypte konden twee Koptische vrouwen, die door hun echtgenoot waren mishandeld, als gevolg van het traditionele huwelijksrecht waaraan de hoogbejaarde paus (ook die al) Shenouda III geen millimeter wenst te veranderen, alleen maar aan hun man ontsnappen door zich tot de islam te bekeren, want daarmee werd hun huwelijk ongeldig. De politie bracht hen terug naar hun wettige echtgenoot – aanleiding voor de recente rellen. Waar blijft nu de verontwaardiging van onze eigen westerse anti-islamisering-strijders over de nieuwe joodse sharia in Israel en de christelijke jacht op geloofsafvalligen in Egypte? En dan zwijg ik nog over een derde bericht: in China rukken, als onze eigen variant van de opmars van de rabiate Arabische salafisten in Pakistan en Indonesië, de rabiate Amerikaanse evangelisten op. En net als hun fundamentalistische moslimmedebroeders weten zij heel goed de ware gelovigen (zijzelf, voorbestemd voor de hemel) van de ongelovigen (alle anderen, gaan naar de hel) te scheiden.”

Deze hele alinea bestaat voor honderd procent uit demagogie met een techniek die Jodenhaters altijd gebruiken: ze verzwijgen de grote waarheden en gaan op zoek naar relatief kleine smetten op de politiek van Israël, of naar fouten van individuele Joden.

Dunk is goed in het spel van kleine feiten gigantisch opblazen en gigantische waarheden . . . neen . . . niet eens klein maken, maar helemaal weglaten. Op twee vage en totaal niet kenmerkende incidenten, voor noch Israël noch de Koptische christenen in Egypte, plakt Dunk de omineuze termen “joodse sharia” en “christelijke jacht op geloofsafvalligen”. Dat is een kosmische en schandelijke overdrijving. Maar Dunk vermeldt anderzijds niet dat  a) de sharia een racistisch vrouwenhaatsysteem is, toegepast in de hele islamwereld, b) in Israël 95% van de vrouwen seculier is en dermate geëmancipeerd dat er militaire dienstplicht voor vrouwen bestaat en de “socialistische” en zeer feministische kibbutz-traditie er veel sterker is dan welke orthodoxie ook c) de Kopten in Egypte al eeuwen vervolgd, geterroriseerd en op zijn tijd vermoord worden.

Van Salafisten en Amerikaanse evangelisten suggereert  Dunk in het bovenstaande dat ze allebei even ‘rabiaat’ zijn, terwijl toch echt alleen de islamitische sharia een racistisch haatsysteem is. De schattingen lopen uiteen, maar er worden gerekend over de hele islamitische wereld waarschijnlijk dagelijks tientallen tot honderden vrouwen vermoord of tot zelfmoord gedreven vanwege ‘eerkwesties’. Doen de Amerikaanse “Evangelicals” dat ook? Hebben die nou werkelijk een terreursysteem vergelijkbaar met de islam? Tegelijk verzwijgt Dunk de golf van moorddadigheid tegen christenen in een groot deel van de islamitische wereld, met name in de genoemde landen Indonesië, Pakistan en Egypte.

Ik citeer Dunk:

“Al enige weken woedt in de Volkskrant een felle discussie over de mogelijke samenhang tussen godsdienst en geweld, of meer specifiek: terrorisme. De drie monotheïstische religies – jodendom, christendom, islam – staan daarin centraal, gelovigen en ongelovigen tegenover elkaar. Joden, christenen en moslims aanbidden dezelfde God. Dat vergt de logica, want op grond van hun monotheïsme sluiten ze zélf het bestaan van andere goden uit.( . . . ) . Gelovigen doen dan ook vooral erg hun best hun eigen geloof als vreedzaam en tolerant tegen dat van de anderen af te zetten. Het is vooral de God van de ander die niet deugt. Ik ga als jood voortdurend met God in discussie, aldus Asher Ben Avraham. Helaas beperken sommige van zijn geloofsgenoten zich niet tot discussie.”

Dat het “bewijs” van Dunk van de éénpotnattiteit van de drie monotheïsmen hier alleen nog maar op een flauw woordspelletje berust, is van minder belang dan de insinuerende sneer richting de Joodse weblogger Asher Avram. En de insinuatie luidt: Israël is agressief. Maar dat is een leugen. Israël is uitsluitend defensief, vecht met één hand op de rug gebonden, antwoordt zo gericht mogelijk op willekeurige moordpartijen door de “Palestijnen”. Als morgen de “Palestijnen” ontwapenen is het morgen vrede. Als Israël morgen ontwapent, is het morgen van de kaart geveegd. Hadden de “Palestijnen” het militaire overwicht dat de Israeliërs nu hebben, dan zou er geen jood overleven.

Ik citeer Dunk:

“De exodus van christenen en joden als gevolg van toenemende intolerantie is in dat licht van betrekkelijk recente datum en valt niet los te zien van de naweeën van het westerse kolonialisme plus de religieuze revival als antwoord op de zelfzuchtig-decadente verwesterlijkte eigen elite, die niets doet voor de eigen bevolking.”

Ja, die islamitische elite. Voordat het boze Westen zijn nare waarden begon op te dringen, was die elite hartstikke onzelfzuchtig. Al vanaf de 7^e eeuw diep filantropisch zou je kunnen zeggen. Je zou de soera’s in de Koran eens moeten tellen die gaan over het verdelen van de buit en dan vooral van de slaven en slavinnen op de moord-en-rooftochten die nog onder Mohammed Himself werden gehouden. Merk op vooral op dat Mohammed zelf vooraf een vijfde deel van de buit claimt en de eerste keus in lekkere geroofde wijven wil hebben. Die hele Koran en hadith is, als het niet gaat over het terroriseren van ongelovigen, één aaneenschakeling van plat-vulgaire en materialistische observaties, tot en met de beschrijving van het islamitisch paradijs dat een hoerenkast is.

En je hoeft niet de hele geschiedenis van islamitische Jihad te gaan lezen bij Paul Fregosi of Andrew Bostom, maar je zou van één vervloekte episode kennis kunnen nemen door pagina 213 op te slaan van “De islam: kritische essays over een politieke religie”. Lees daar het 44 pagina’s tellende opstel getiteld “De islam in India” waarin Koenraad Elst u meeneemt op een zwemtocht door een oceaan van bloed en lijden. Dan zegt u het mij na lezing van dat ene opstel misschien al na: als je gruwelen die de islam al 1400 jaar produceert wijt aan “naweeën van het westerse kolonialisme” en “decadente verwesterlijkte eigen elite” dan ben je ronduit geschift. En als je ook nog historicus bent kwaadaardig geschift. Stel je voorts dit soort “historische observaties” in dienst van bewuste Israël-bashing, zoals Dunk, dan ben je een frauderende antisemiet.

Desiderius Erasmus Roterodamus wist  overigens al rond 1500 dat de islam een helse ideologie was:

“Het is één doorlopend verhaal van door wreedheid verworven rijkdom, vermeerderd door roof. Van verderfelijke huwelijksproblematiek, goddeloze broedermoord, afzetting van vaders door zonen; van flagrante trouweloosheid en onmenselijke wreedheid. Om nog te zwijgen over hun zeden en geloof.”

Ik citeer Dunk:

“Christendom en islam hebben – anders dan het jodendom – altijd een universele boodschap gehad: voor het eigen zieleheil moet iedereen worden zoals zij – und bist du nicht willig, so brauch ich Gewalt, om Goethes Erlkönig te parafraseren. Joden zijn vrij van bekeringsdrift, maar daarvoor hebben zij dan hun etnische claim op een eigen door God Beloofd Land, ongeacht of daar anderen wonen – ook een recept voor ellende, zowel na de Uittocht uit Egypte, als na terugkeer uit de Diaspora.”

Ik zei hierboven dat Dunk dit constante liegen over de verhouding Jodendom, christendom en islam in dienst stelt van de bewuste Israël-bashing en dat dit hem tot een “echte” antisemiet maakt. Want u, lezer, zag daar toch ook staan “etnische claim op een eigen door God Beloofd Land, ongeacht of daar anderen wonen”? Daar gaan we in de volgend paragraaf eens echt diep op in.

c) De distantie-historicus en de historische feiten rond Israël

De meest flagrante leugens rond Israël heeft Dunk bij mijn weten neergeschreven in een column in de Volkskrant van 14 december 2009 met de titel “Zionisme vormt oerkern probleem”. In dit eerdere opstel geeft Dunk de al geciteerde smerige zinsnede  – “etnische claim op een eigen door God Beloofd Land, ongeacht of daar anderen wonen” – zijn frisse context.

Ik citeer Dunk uit “Zionisme vormt oerkern probleem” en ik maak de kern van de vette leugens vet:

“Het is niet nor­maal wanneer joodse migranten op van anderen bruut geroofde grond ter verjood­sing van Jeruzalemeen huis bouwen. ( . . .) intussen verplaatst Israël, tijdens elke pauze in de zogenaamde vredesonderhandelingen, steeds weer straffeloos de territoriale stukken een stukje verder. In naam mag Netanya­hu nu een tweestatenop­los­sing omarmen, het is wel de tweesta­tenoplossing van het Zuidafrikaanse Apart­heidsregi­me, waarbij voor de Palestij­nen slechts een paar Bantoe­stans resten. De door de Verhagens bepleite ‘midden­positie’ komt zo in de praktijk neer op voortgaande landroof, en voor Israël vormen een handvol Hamas-bommendoden in eigen kring het kleinere kwaad, omdat serieuze onderhan­delingen haar im­mers tot hardhandig optreden tegen haar eigen landrovers zal dwingen. En dan scheurt met het land ook zijn staatsideologie uit­een, gebaseerd op een stichtingsmythe – ‘een land zonder volk voor een volk zonder land’ – die de eeuwenlange aanwezigheid van Palestijnen ontkent. Het kernprobleem is namelijk niet een bommetje over en weer. Het kernprobleem licht verscholen – en daarop ligt nog wel degelijk, zoals straks uit het vele hysterische gescheld hieronder onontkoombaar zal blijken, een westers taboe – in het zionisme zelf. Van alle uit de negentiende-eeuws stammende nationalistische ideologie­ën is de zionis­tische de meest problematische, omdat het niet alleen – en zelfs niet eens in de eerste plaats – een staatkundige oplossing wilde formuleren voor de joden die toén in Palestina leefden. Dan was er niet zoveel aan de hand en het zionisme een ‘normaal’ nationalisme ge­weest: het recht op zelfbestuur voor een volk in een bepaald gebied. Het zionisme poogt meer: het claimt het Heilige Land namelijk ook voor alle Joden die daar nu helemaal niet leven, maar wier voorouders daar tweeduizend jaar terug geleefd zouden hebben. Dat komt niet alleen op staatsvorming, maar ook op volksver­huizing neer, met een beroep op de ethnische kaart van het jaar nul, waarbij de Palestijnen moeten verkassen. ( . . .) Dit – en dan ook nog eens met de Bijbel in de hand als ‘Gods Wil’ gelegitimeerd – vormt een recept voor rampen. Die blijven dan ook niet uit, in de vorm van een sluipen­de ethnische zuivering waarvan het Westen op grond van haar Holocaust­schuldgevoe­lens lang geen kennis heeft willen nemen. Palestij­nen die er al tientallen generaties wonen worden met geweld uit hun huizen gezet om leefruimte te creëren voor Ameri­kaanse of Russische joden die al tientallen generaties elders wonen, maar nu na een plotselinge religieuze bevlieging andermans eigendom opeisen.”

Neen, die link op het woord Jeruzalem zat niet oorspronkelijk in de tekst van Dunk. Als men het filmpje onder de link bekijkt, wordt er iets duidelijk over die “religieuze bevlieging” waarover Dunk in de laatste regel rept. Maar overigens: ga er maar eens aan staan! Dit zijn driedubbele perverterings-salto’s die zich eigenlijk niet laten filmen. Hoe je zo’n leugentapijt knoopt weet ik niet, maar ik zal proberen het te ontrafelen. Daar gaan we:

Die “bruut geroofde grond”, dat “straffeloos de territoriale stukken een stukje verder” en “voortgaande landroof”, “de stelselmatige landroofpolitiek rond Jeruzalem en op de Jordaanoever”, is toch wel een kern die bij Dunk telkens terug komt.

Laten we maar beginnen bij wat Dunk noemt de “ethnische kaart van het jaar nul, waarbij de Palestij­nen moeten verkassen” en vaststellen dat we het zelfs over de ethnische kaart van een paar duizend jaar vóór het jaar nul hebben en dat de “Palestijnen” vanaf het begin van de instroom in Palestina, in de jaren 1880, nooit hebben hoeven vluchten of verhuizen, tenzij door toedoen van hun eigen “elites”.

De Joden woonden in Samaria & Judea misschien al 3000 jaar, maar historisch bewijsbaar 2000 jaar, toen in 638 ná het jaar nul de islamitische Arabieren Palestina bloedig onder het kromzwaard brachten. Dát was “bruut geroofde grond”, dát zijn de echte “Palestijnen”, dat Herrenvolk van bloedbevlekte moordenaars, rovers, verkrachters, uitbuiters en slavendrijvers. De Joden zijn door deze “Palestijnen”, islamitische Arabieren dus, die zich géén Palestijnen noemden noch voelden, na dat jaar 638 vervolgens 1300 in een dhimmistatus structureel geterroriseerd, uitgebuit, vernederd en bij gelegenheid vermoord. Als er één partij recht heeft op de titel bloeddorstige kolonialisten dan zijn het de Arabieren in Palestina. Dat zijn wat Dunk noemt  de “Palestij­nen die er al tientallen genera­ties wonen”. Israël is geen voorbeeld van “neo-imperialisme” of “laat-kolonialisme”, maar een voorbeeld van een geslaagde nationale opstand, van een de-kolonisatie na WO II. Alleen kwam de koloniserende macht niet uit het Westen, maar was het de Arabische islam, duurde de kolonisatie 1300 jaar, was die kolonisatie uitzonderlijk wreed, en ontbrak er een fase van “ethische politiek” van de kant van de kolonialen.

De “eeuwenlange aanwezigheid”  van . . . . neen, niet “Palestijnen”, maar van Palestijnse Arabieren hebben de vanaf 1880 instromende Joden juist níét ontkend. Wat deze Europese Joden over het algemeen niet wisten, was dat het de nazaten waren van die bloedbevlekte Arabische kolonialisten die de structurele uitbuiting, vernedering en incidentele massavermoording dan wel gewone vermoording 1300 jaar lang tegenover de Joden hebben volgehouden. Een factor in die onwetendheid en dus in het optimisme  waarmee de Joden de islamitische wereld betraden was de veel te rooskleurige 19^e eeuwse Joodse geschiedschrijving over de lotgevallen van de Joden in het Midden Oosten, met name die van de invloedrijke Heinrich Graetz (1817 -1891). (11) De Joden traden de aanwezige Arabieren in Palestina niet alleen optimistisch, maar ook vol goede bedoelingen tegemoet.  Als we deze instroom van Joden al als “koloniaal” willen beschouwen, dan toch volgens de nieuwe mentaliteit van de “ethische politiek” waarin de omslag van uitbuiting naar “ontwikkelingshulp” zich ronds 1900 in het hele Westen al aankondigde. De mentaliteit die deze Joden meebrachten –constructief, humaan, intelligent – was een wereld van verschil met de Mohammedaanse wreedheid en achterlijkheid die tot dan toe de toon hadden aangegeven. De Joden brachten vanaf 1880 welvaart en humane vooruitgang in een Palestina dat alle bronnen beschrijven als leeg en desolaat. De dynamiek die de Joden brachten, trok uit de omliggende regio’s vele Arabieren aan. De nazaten van die Arabische immigranten van na 1880 heten tegenwoordig ook “Palestijnen”, maar die hebben er niet “tientallen genera­ties” gewoond. Dat liegt Dunk. En hun voorvaderen hadden voordien niks met Palestina, de voorvaderen van de Joodse immigranten daarentegen al duizenden jaren.

Zoals altijd in de geschiedenis tussen moslims en Joden, vanaf de eerste massaslachtingen van Joden door Mohammed zelf, begonnen de moslims het geweld en waren zij ook degenen die het niet wilden loslaten. In elk verslag in de mainstream-media kan je het wel vinden, zo’n pedant zinnetje dat impliceert dat de Israëli’s net zo goed schuld zijn aan het geweld. Er wordt dan van een “spiraal van geweld”, of een “cycle of violence” gerept, of ha-ha-ha van “een bommetje over en weer” (Dunk), maar de enigen die de terreur blijven plegen en van geen ophouden weten zijn de “Palestijnse“ maffia’s. Vanaf 1920 heeft de moefti van Jeruzalem, Amin-al Hoesseini, met behulp van de islamitische Jodenhaat-ideologie de Arabische bevolking tegen de Joden opgezet. De moefti en zijn kliek terroriseerden en vermoordden niet alleen de Joden maar ook de “verraders” in eigen gelederen die geen zin hadden in Jodenhaat. Vanaf 1940 heeft de moefti met een mengeling van traditioneel islamitische en nazistische Jodenhaat in nauwe samenwerking met de nazi-top zoveel mogelijk Joden in Europa doen vermoorden en heeft een vergassings-programma voor de Joden in Palestina helpen voorbereiden. De Joden in Palestina hebben er tot 1948 alles aan gedaan om met de Palestijnse Arabieren in vrede te leven. De islamitische maffia rond de moefti is honderd procent (100 %) aansprakelijk voor het ontstaan van de vijandschap tussen Joden en “Palestijnen”.  Dat heeft Ibrahim Karsh in zijn paradigmawisselend boek “Palestine Betrayed” (2010) onweerlegbaar beschreven.

Dus hoezo “ethnische zuivering” en “landroof”? Van de kant van de “Palestijnse” maffia onder de moefti, ja, maar niet van de kant van de Joden.

Arafat, Abbas en Hamas hebben de haatcampagne van de moefti van Jeruzalem ononderbroken voorgezet, zodat die campagne al woedt vanaf 1920 dus 90 jaar lang en vanaf 1940 verrijkt met de nazi-ideologie. Sinds de jaren 1940 druipt het hele islamitische Midden Oosten van een gemengd nazislamitische Jodenhaat. Israël is drie keer met genocidale bedoelingen aangevallen door een Arabische overmacht: 1948, 1967, 1973. Israël mag volgens oorlogsrecht na een aanvalsoorlog, en zeker na drie (!!!) genocidale aanvalsoorlogen zo’n beetje het hele Midden Oosten bezetten. Ja dat leest u goed: heel Egypte, heel Syrië, heel Jordanië, heel Irak, heel Saoedie-Arabië had Israël met het volste morele recht én oorlogsrecht kunnen bezetten. Amerika heeft voor minder Japan en Duitsland bezet en heropgevoed, want Amerika is niet op eigen grondgebied aangevallen als je Pearl Harbour buiten beschouwing laat. Israël heeft aanvankelijk echter genoegen genomen met minimale stukjes Samaria & Judea (“Westbank”), die militair van levensbelang zijn bij de volgende genocidale aanval van de Arabieren. (12)

Dus hoezo “voortgaande landroof”?

Israël heeft gedurende decennia van onderhandelingen vele malen in vredesvoorstellen aangeboden die overlevingslapjes grond te compenseren. Arafat en zijn opvolgers hebben alle vredesvoorstellen en vredesovereenkomsten altijd actief gesaboteerd met een opvoering van de terreur. Dus hoezo “straffeloos de territoriale stukken een stukje verder”? Deze Mohammedaanse maffia’s kunnen en willen geen vrede sluiten, want ze leven van Jodenhaat, geweld, corruptie en het chanteren van het Westen. Daarom zijn er steeds meer Joodse nederzettingen in Samaria & Judea gekomen, omdat er geen vrede mogelijk bleek en de Israëli’s het beter vonden “voelhoorns” in dat gebied te houden en uit te breiden. In tegenstelling tot de Abbas-en-Hamas-maffia, willen veel gewone Arabische inwoners van Samaria & Judea dat de Israëli’s blijven, want de Joden brengen welvaart en werk, zoals ze al vanaf 1880 in dat gebied doen.

Dus hoezo “voortgaande landroof”? Ontwikkelingshulp is eerder het woord, materieel en geestelijk. Dunk geeft op smaakvolle wijze de “landroof” nog een extra dimensie:

“( . . .) voor een zoveelste historische koning David-pretpark – ook geen stenigingsabolitionist – toevallig net weer Palestijnse huizen moeten worden platgebulldozerd”.

Zouden er werkelijk zoveel koning David-pretparken in Samaria-Judea worden gebouwd? Merk op dat het tussenzinnetje weer de één-pot-nat van Jodendom en islam suggereert. De werkelijkheid is natuurlijk, dat in de islamitische wereld de vrouwen niet alleen tot op heden worden gestenigd, maar ook bij tientallen en misschien honderdtallen dagelijks worden gestenigd, gewurgd, onthoofd, doodgestoken, verbrand, of tot zelfmoord gedreven. Een recent bericht uit de New-York Times van een verkracht meisje in Bangla Desh dat als “straf” doodgegeseld werd, is het topje van een lijkenberg, terwijl ik mij persoonlijk de laatste steniging ván en ueberhaupt de eerwraak óp een Joodse vrouw toch echt niet herinner.

Dat “platgebulldozerd” wekt de indruk van een rauwe Joodse maffia die met grof geweld en zonder een schijn van rechtvaardigheid en legitimatie de nederige woningen van arme “Palestijnen” verwoest om er westers-decadente dingen voor in de plaats te zetten. De werkelijkheid is dat de Joden weten dat antisemieten overal ter wereld elk moreel faaltje van Israël met een vergrootglas bekijken en met de vinger aanwijzen. Dus ze zijn vooral bij projectontwikkeling in Samaria-Judea en met name als het Jeruzalem betreft nóg gewetensvoller dan ze van zichzelf al zijn. Er wordt goed opgelet dat alles wat tegen de grond moet gekocht en betaald is. Dat “platbulldozeren” gebeurt  overigens wel met huizen waarvan bewezen is dat terroristen het als uitvalsbasis hebben gebruikt. Een economische sanctie voor moordaanslagen: dat lijkt toch niet al te onrechtvaardig.

Dus opnieuw: hoezo “landroof” annex “platbulldozeren”?

Nog zeer recent kwam Dunk terug op dat vermeende geweld waarmee Israël Samaria-Judea (“de Westbank”) zou koloniseren:

“Het gaat immers niet, zoals Struick van Bemmelen beweert, om “Joden die op de Westbank nieuwe dorpjes en steden bouwen op plaatsen waar nog nooit een Palestijn heeft gewoond”. Dat is een pertinente leugen – en dat zal ik blijven verkondigen, zolang de leugenaars onder ons zijn. Ik raad hem dringend aan eens zijn partijgenoot Wim van Eekelen – geen sympathi­sant van marxistische volksfronten, voorzover ik weet – te spreken, die vorig jaar na een bezoek met enkele andere promi­nente VVD-ers en CDA-ers geschokt terug­keerde van de werke­lijkheid in bezet Palestina.”

Zullen we het nóg maar een keer weerleggen, al helpt het niet en al vallen we in herhaling? “Pertinente leugens en Van Eekelen geschokt in bezet Palestina.” Tsja. De waarheid is natuurlijk dat alleen terreurnesten platgebulldozerd worden en dat verder niets aan “Palestijnen” zomaar ontnomen wordt, maar dat alles door de Joden  gekocht en betaald wordt. En als er een grimmige werkelijkheid is, wordt die al sinds 1920 door maar één partij geschapen, namelijk door  de “Palestijnse“ maffia’s van moefti Amin al-Hoesseini tot Arafat tot Abas en Hamas. Er waren moordaanslagen en terreur van de “Palestijnen” ook vóór 1967, ook vóór er nederzettingen in Samaria-Judea waren. De “Palestijnse” maffia’s zijn niet uit op een onafhankelijke staat naast Israël, ze willen de vernietiging van Israël. En als tenslotte Samaria-Judea een “Palestijnse staat” wordt zal het alleen maar een terreurbasis voor aanvallen op Israël zijn, net zoals Gaza, want deze “Palestijnse maffia’s zijn helemaal niet bereid of in staat een vredeseconomie en een normale staat en een normaal leven te leiden. Ze leven van geweld, haat, corruptie en het chanteren van de wereldgemeenschap.

Ilegaal bezet is Samaria-Judea (“de Westbank”) alleen in 1948-1967 geweest, toen Jordanië er een racistisch en destructief schrikbewind voerde, óók en vooral jegens “de Palestijnen”. Na de overwinning van 1967 – want  na een aanvalsoorlog van de kant van de Arabieren! –  heeft Israël Samaria-Judea legaal in bezit genomen. De Israëli’s hebben er een zo humaan mogelijk bewind gevoerd, in elke geval veel humaner dan het illegale schrikbewind van Jordanië van 1948-1967. De Arabische gemeenschap breidde zich na 1967 in Samaria-Judea en vooral in Jeruzalem gigantisch uit. De welvaart groeide enorm in vergelijking met de Jordaanse bezettingsperiode. Er werden voor Arabieren huizen gebouwd dat het een lieve lust was. Dat bewind van Israël kon in de periode na 1967 niet zo humaan blijven. Direct in datzelfde jaar maakte de Arabische wereld via het “drie keer nee van Khartoem” (geen vrede, onderhandeling of erkenning van Israël) duidelijk dat opgave van Samaria-Judea door Israël zelfmoord zou zijn. In de ruim 40 jaar die nu anno 2011 sinds 1967 verlopen zijn bleek voortdurend dat het drie keer nee van Khartoem geen grapje was, dat de “Palestijnse” maffia’s “intifada’s” en moordaanslagen op burgers bleven organiseren, dat de meest genereuze vredesvoorstellen van Israël consequent afgewezen werden, dat de beginselprogramma’s van PLO-Fatah en later van Hamas niet met een korreltje zout genomen moesten worden en het doel dus onveranderd bleef: genocide op de Joden en vernietiging van Israël. Dáárom, vanwege dat groeiende besef van de onverzoenlijkheid van de “Palestijnse”  maffia’s, vanwege het eminente militair-strategische belang van Samaria-Judea, waarlangs twee keer een genocidale oorlog tegen Israël is gevoerd, dat Israël dat op sommige plekken maar een paar kilometer land heeft tussen de grenzen van 1948 en de zee, dáárom blijft Israël de “Westbank” koloniseren. En intussen verbieden ze de Arabieren geenszins hetzelfde te doen. De Arabische gemeenschap bouwt zo mogelijk nog harder dan de Joodse. Waarom mogen de Arabieren wél “koloniseren” en de Joden niet? En dus vooral: hoezo “ethnische zuivering”? (13)

En waarom zou Samaria-Judea (“Westbank”) met de stad Jeruzalem, in het licht van bovenstaande werkelijkheid, Judenrein aan de “Palestijnen” moeten worden opgeleverd? Israël is toch ook niet Araberrein? In Israël leven een miljoen Arabieren met volledige burgerrechten, dus met méér burgerrechten dan ze ook maar ergens in een moslims land zouden genieten. Dus waarom mogen Joden zich dan niet in Samaria-Judea vestigen? Het zijn bovendien de oerste plekken van hun geschiedenis, Hebron en Jeruzalem, waar de Joden in de jaren 1920 en 1930 door pogroms, aangesticht door de moefti, zijn verdreven.

In het gebied Samaria-Judea is tijdens het illegale schrikbewind door Jordanië van 1948 tot 1967 terreur uitgeoefend, vooral in Jeruzalem. Bijvoorbeeld door alle archeologische monumenten uit de Joodse geschiedenis te vernielen en bewust te ontheiligen. Door al die tijd geen Joden toe te laten in het gebied. Dus nogmaals: hoezo “sluipen­de ethnische zuivering” van de kant van de Joden? Van de kant van de “Palestijnen”, ja. Direct na 1967 heeft Israël de heilige plekken voor zowel moslims, als christenen als Joden toegankelijk gemaakt.

Toen alle vredesvoorstellen, van Oslo 1993 tot Camp David 2000, door de “Palestijnse” maffia gesaboteerd werden, heeft Israël in het aangezicht van de blijvende oorlogswil van deze maffia, zich met het volste recht dieper ingegraven in Samaria-Judea. Nogmaals: waarom zou Israël Arabieren binnen de eigen landsgrenzen volledig burgerrecht moeten geven (wat ze ook doen) en waarom zou Samaria-Judea Jodenvrij aan de Arabieren opgeleverd moeten worden? Daarvoor is geen enkele reden. Maar er zijn wel redenen waarom Israël het volste recht heeft heel Samaria-Judea te bezetten: omdat het oorspronkelijk als vestigingsgebied voor de Joden was bedoeld, omdat het de oergrond van het Jodendom is, omdat de Arabieren het 1300 jaar bezet hebben onder terrorisering van de Joden, omdat het gebied twee keer als springplank is gebruikt voor een poging tot genocide, omdat de oude grenzen van voor 1967 op de plekken waar Israël op zijn smalst is veel te kwetsbaar laat, omdat het gedurende 1948 -1967 illegaal door Jordanië is bezet, omdat Jordanië er in die periode een schrikbewind heeft gevoerd.

Jeruzalem is binnen Samaria-Judea nog een apart geval. Dunk heeft het over “bruut geroofde grond ter verjood­sing van Jeruzalem”. Zeker, verjoodsing van de stad die al duizenden jaren geldt als de spirituele hoofdstad van het Joodse volk. “Verjoodsing” nadat 90 jaar lang gebleken is dat de “Palestijnse” maffia’s (PLO, Fatah, Hamas) alleen maar uit zijn op terreur en de vernietiging van Israël en nooit van plan zijn geweest Israël te erkennen. “Verjoodsing” nadat na 1967 onder Israëlisch bewind  de stad vooral verarabiseerd raakte toen tienduizenden Arabieren de stad zijn binnengestroomd die allemaal huizen hebben mogen bouwen en over welks “illegaliteit” Israël en “het Westen” nooit geklaagd hebben. En nergens iets bruuts te bekennen, wel werkgelegenheid vooral voor “Palestijnen”, een humanere maatschappij en meer rechtszekerheid dan ze ooit in enig moslimland zullen vinden en daaraan is maar één voorwaarde verbonden: dat de “Palestijnen” zich onthouden van terreur.

Over het chapiter “verjoodsing van Jeruzalem” is nog wel meer te zeggen, want sinds 1967 hebben de Arabieren via historisch bedrog, via een “invented tradition” geprobeerd Jeruzalem voor zichzelf te claimen als traditioneel belangrijke stad. Dat is een leugen – Jeruzalem is historisch en volkenrechtelijk een Joods stad – en ik zal hier een lange voetnoot  toevoegen voor wie het precies uitgelegd wil hebben.(14)

Hoezeer Dunk die landroofmythe als het fundament van zijn hele “morele” gebouw rond Israël-en-de-“Palestijnen” beschouwt komt in een zeer recente column (11 april 2011) opnieuw naar voren. De titel luidt “Over de legitimiteit van gewelddadig verzet”. Telkens en telkens komt Dunk ook in die column terug op de “landroof” van de Joden waardoor het gewelddadig verzet van de “Palestijnen” gerechtvaardigd zou zijn. Ik som de passages alleen al in dat ene stuk op:

“En roof is ook roof”; “Daar waar men volken duur­zaam hun meest fundamentele rechten ontzegt, wordt eigenrichting (roof) al snel met eigenrichting (moord) beantwoord. Niet fraai, maar wel eenvou­dig de risico’s van het roversleven”; “bezet Palestina”; “in het kader van een Eretz-Israël-streven aan de Palestijnen land ontnomen en hen het leven onmogelijk gemaakt”; “door de al vele eeuwen daar levende Palestijnen te verdrijven. Voortzetting van deze etnische zuivering vormt het expliciete doel”; “crimi­nele politiek”; “nederzettingsstukken op het schaakbord steeds verder in hun voordeel worden verplaatst, totdat er voor de Palestij­nen hooguit wat Bantoe­stans resteren”; “Hun illegale geweld valt niet los te zien van de door de Israëlische regering gelegitimeerde roof”; “als Uw volk stelselmatig wordt vernederd en opgej­aagd, van land en bestaansmid­de­len wordt beroofd”.

Ik heb zojuist omstandig en in herhaling vallend uitgelegd dat er geen enkele grond is voor die “roof”-these door de Joden, integendeel. Maar je kunt, zo heb ik inmiddels geleerd, tot je nog zeven gram weegt de historische feiten naar voren brengen die al dat gelul á la Dunk ontkrachten: het helpt geen zak. Antisemieten zijn totaal feitenresistent. Blijkbaar ook als ze “historicus” zijn.

En dan nog wat. Onder een stuk van mij in commentaar no. 4 schreef “Filantroop”:

 “Er woonden voordat ze met pogroms, bedreigingen en pesterijen weggewerkt werden 800 000 Joden op het “wettige grondgebied” dat de Arabieren in de loop der eeuwen in het Midden-Oosten veroverd hebben. De gevluchte Joden hebben aan grondgebied dat ze in eigendom hadden viermaal de oppervlakte van de staat Israël zonder enige vorm van schadeloosstelling moeten prijsgeven. Wil dat nu zeggen dat de Joden volgens de hersenschim van Thomas von der Dunk de Arabieren die hun land ingepikt hebben mogen liquideren, of zou hij bedoelen dat dat recht slechts geldt voor Arabieren versus Joden?”

Nou mag dat “viermaal de oppervlakte van de staat Israël” twee keer zijn, of zelfs één keer, dan nog blijft de observatie van “Filantroop” geldig.

In februari 2009, nog voor bekend werd dat Khatami zich terug trok om Mousavi te steunen tijdens de presidentsverkiezingen in Iran, schreef Dunk een column onder de titel “Israël moet even inschikken”. Alleen al het feit dat Dunk op die beeldspraak komt, zegt genoeg. Israël beschikt over één duizendste van de landmassa waarover de islamieten in het Midden Oosten kunnen beschikken.

In die column pretendeert Dunk zorgen te hebben over de presidents-verkiezingen in Iran. Maar zijn echte bezorgdheid geldt toch weer de Joden, die wel eens de schuld zouden kunnen worden van een foute verkiezingsuitslag in Iran:

“Iran speelt een sleutelrol in het Midden-Oosten. Het biedt het Westen nu een opening. Grijpt Obama die kans, of zwicht hij voor Israëlische obsessies?” [mijn vet]

“Israëlische obsessies”: 1000 jaar pre-christelijke antisemitisme, 2000 jaar christelijke Jodenhaat, 1400 jaar islamitische Jodenhaat, een Holocaust, een belofte van een nieuwe Holocaust (deze keer een nucleaire) uit Iran, al 90 jaar levend in een oceaan van islamitische haat en moordaanslagen, drie keer door de Arabieren aangevallen in een oorlog met genocidale bedoelingen (1948, 1967, 1973).

Is-ie gek of is-ie gek, die Dunk? En is het een antisemiet of is-ie ‘t?

Dunk zegt: “Voor Obama breekt, als president van een land dat vanwege een domi­nante lobby van zionisten en christenfundamentalisten altijd blindelings achter Israël aanloopt, nu het uur van de waarheid aan. Heeft hij de moed om de aanstaande regering [van Israël] onder druk te zetten? Dat is eens temeer van belang vanwege de opening die Iran biedt, waar binnenkort presidentsverkiezingen zijn. Ahmadine­jads veel gematigder voorganger Khatami heeft zich intussen als tegenkan­didaat gemeld en maakt een gerede kans te winnen. ( . . .) In die beeldvorming speelt de Palestijnse kwestie een cruciale rol. Herhaling van het buitensporige Israëlische geweld in Gaza kan daarmee voor Khatami’s kansen fataal zijn.”

Men ziet: als Khatami niet wint, dan is dat één beetje de schuld van Obama, die de woeste Joden in de toekomst misschien niet in bedwang zal weten te houden, maar eigenlijk de schuld van die Joden zelf, meer specifiek van de “extreem rechtse” regering van Netanyahu die gaat aantreden en misschien in de toekomst wel erge dingen zal gaan doen. Je kan met die Joden, en zeker met wilde “extreem rechtse” Joden niet te vroeg zijn met waarschuwen, denkt Dunk klaarblijkelijk. Het gaat trouwens niet alleen om rare “Israëlische obsessies”, maar woest-rechtse Joden als Netanyahu bombarderen eigenlijk gewoon uit politiek opportunisme. Dunk spreekt tenminste van “militaire solo-acties waarmee een Netanyahu zijn eigen achterban poogt te behagen”.

Dunk is nog wel zo vriendelijk de aantredende ploeg van Netanyahu moreel gelijk te stellen met Hamas, zoals men weet een massamoordenaarsbende die de genocide op de Joden in het Charter heeft staan. Maar uit de bek van Dunk zullen we het maar als een relatief compliment beschouwen: Netanyahu bijna zo menselijk als Hamas!

Ja, en dan nog even dat “buitensporige Israëlische geweld in Gaza” waarover Dunk het als vanzelfsprekend heeft. Er is in 2009 dat eenzijdige Goldstone-rapport over uitgebracht, dat met name door kolonel Richard Kemp met de grond gelijk werd gemaakt in een indrukwekkende sessie van een hearing voor de VN van october 2009 (ook hier). Ik vertaal een stukje uit Kemps verklaring:

“Gedurende operatie Cast Lead, hebben de Israëlische strijdkrachten meer gedaan om burgers in een oorlogsgebied te beschermen dan enige ander leger in de geschiedenis van oorlogvoering. Israël heeft dit gedaan in het aangezicht van een vijand die opzettelijk zijn militaire capaciteit opstelde achter het menselijke schild van de burgerbevolking. Hamas, net als Hezbollah, zijn experts in het aansturen van de media-agenda. Beiden zullen altijd mensen klaar hebben om interviews te geven waarin ze de Israëlische strijdkrachten voor oorlogsmisdaden veroordelen. Ze zijn bedreven in het organiseren en vervalsen van incidenten.”

Goldstone heeft inmiddels in de Washington Post op een nogal hypokriete manier toegegeven dat zijn rapport laster was: “Ik weet nu dat burgers niet met opzet en als onderdeel van beleid doelwit waren.” Te weinig en te laat. Want laster is lastig ongedaan te maken.

Een Joodse vriendin vertelde me van een man die bij een rabbi kwam vragen hoe hij het lasteren over een vriend ongedaan kon maken. “Haal een veren kussen”, zei de rabbi. De man komt terug met een veren kussen en de rabbi gaat naar buiten, snijdt het kussen open en laat de veren in de wind vliegen. “Als je ze alle veren hebt teruggevonden en weer in het kussensloop hebt gestopt”, zei de rabbi, “is je laster ongedaan gemaakt”. Hoeveel kussens zou de rabbi voor types als Dunk moeten opensnijden?

Overigens: hebt u, lezer, net zoveel hysterische ophef in de mainstream-media gezien over de intrekking van het laster-rapport van Goldstone als over het uitbrengen ervan? Neen, ze zijn bepaald niet achter al die veertjes uit het kussen aan gegaan. Wat is het door de bank genomen toch verachtelijk tuig: mainstream-journalisten. Mirabile dictu was het de Volkskrant die er een hele pagina aan wijdde. (15)

Oh ja: de uitslag van de presidentsverkiezingen in Iran zijn natuurlijk zwaar vervalst ten bate van Amedien Jihad. Maar daar zitten ongetwijfeld Joden achter. Dat durft Dunk nog niet te schrijven. Dat komt pas als we ook in het Westen Hamas-achtige regeringen hebben.

d) De distantie-historicus en zijn historische analogieën

Dunk : “Hebben de Palestijnen niet gewoon het morele recht om zich, net als andere volkeren dat in het verleden hebben gedaan wier belangrijkste outlaws – van Willem van Oranje tegen Spanje tot Bung Soekarno tegen Nederland – nu als nationale aartsvaders op de postzegels prijken, des­noods met geweld tegen hun voortgaande beroving te weren (. . . ).”

Willem van Oranje als Palestijnse terrorist. Een commentaar onder het betreffende stuk van Dunk luidde:

“Het is wat vreemd om Willem van Oranje te vergelijken met bijvoorbeeld de radicaal-islamitische terreurbeweging Hamas. Onze Willem liep namelijk niet bepakt met een berg buskruit scholen binnen waar Spaanse jonge onschuldige kinderen zaten, om zich daar vervolgens samen met deze kids gezellig op te blazen. Hij heeft dit soort activiteiten ook nooit gepromoot. Hamas promoot dit soort zaken wel, zelfs in kinder-TV-programma’s voor jonge peuters.”

“Het is wat vreemd.” Best wel een beetje, ja. En op die vergelijking met Soekarno = Willem van Oranje = Hamas kom ik zo dadelijk nog terug.

Als er overigens één historische vergelijking een béétje zou opgaan is het die tussen Ben Goerion en Willem van Oranje, beiden zich namelijk verzettend vanuit die humaan Joods-christelijke traditie, tegen respectievelijk een moefti-bloedraad-islamisme en een Alva-bloedraad-katholicisme. Á propos Ben Goerion: met name van deze oervader van Israël zijn door geestverwanten van Dunk, de met de islam en de “Palestijnen” collaborerende Israëlische “historici”  Ilan Pappé en Benny Morris regelrechte leugens verkondigd. Het gaat om lasterlijke en bewuste verdraaïngen, waardoor Ben Goerion precies het omgekeerde schijnt te zeggen van wat hij werkelijk heeft gezegd. (16)

Bij Dunk merkt men sterk hoe in de loop van een jaar of dertig het vermogen tot moreel oordelen tegelijk verdwenen is met het postmoderne cultuurrelativisme annex deconstructivisme. Met die theorieën dus die tenslotte leiden naar de stelling dat een peniskoker toch net een bolhoed is en de renaissance in Italië niet beter dan een koppen-snellerscultuur. En natuurlijk tot de opvatting dat het verhaal van West-Europa ook maar dat ene verhaal is van de blanke man en dat de islam net zo moreel of immoreel is als Jodendom en christendom. Daarbij sluiten types als Dunk aan bij de gewetenloosheid van de islamitische cultuur en het totale gebrek aan respect in die cultuur voor de waarheid. Het vertellen van halve waarheden en het regelrechte liegen is een vanzelfsprekendheid in de islam, niet alleen tegen “ongelovigen”, maar ook onderling. De leugenfaçades van Mohammedaanse dictators en die van een Marokkaan in Nederland die een misdaad ontkent terwijl hij op camera betrapt is, komt voort uit dezelfde mentaliteit. Bij Dunk vinden we diezelfde onwil tot waarheid, een irrationeel verdraaien van de werkelijkheid, het vertellen van halve waarheden en hele leugens. Het overnemen van deze leugencultuur is een van de meest destructieve vormen van zelfislamisering die Europa kapot dreigt te maken.

Ik citeer Dunk:

“Terrorisme is daarbij de geweldsvorm van de underdog, die (nog) geen eigen officieel land of leger bezit, dus voor groeperingen zonder staatsmacht: dat gold indertijd voor onze eigen calvinistische Geuzen met hun gemoord onder Gorcumse monniken evengoed als de afgelopen decennia voor de katholieke IRA, of het joodse verzet tegen de Engelsen in Palestina vlak na 1945. Een van degenen die toen regelmatig aanslagen pleegde, bracht het later zelfs tot premier: Menachim Begin. Het geldt natuurlijk ook voor de Taliban: door Washington als terroristen vogel-vrij verklaard, zoals Den Haag dat indertijd met Soekarno deed, en Madrid nog weer even eerder met Willem van Oranje. Zelf zien de Taliban zich daarentegen als religieuze en nationale vrijheidssstrijders – zoals dat in Djakarta inmiddels voor Soekarno geldt, en voor Willem van Oranje al iets langer in Den Haag. Hadden wij na 1945 de oorlog overzee gewonnen of na 1568 de oorlog thuis verloren, dan waren in dat geval beiden vast heel anders in de officiële geschiedenisboekjes terecht gekomen: als subversieve ondermijners van het wettig staatsgezag. Want niet alleen Beel handhaafde in eigen ogen indertijd de orde, dat deed de hertog van Alva ook. Kortom: net als elk nationaal gevoel kan ook elk geloof tot gewelddaden inspireren – met nadruk op het woordje kan. De godsdienstige beweegredenen die religieuze terroristen zelf aanvoeren – er zijn in thora, bijbel of koran naast veel menslievende passages inzake de ware gelovigen ook veel minder menslievende inzake de ongelovigen te vinden – moet men daarom inderdaad, zoals Cliteur betoogt, serieus nemen.”

Distantie-historicus Dunk spreekt: calvinistische geuzen, de IRA, Joods verzet in Palestina, de Taliban, Menachim Begin, Soekarno, Willem van Oranje: allemaal als underdogs ongeveer hetzelfde. Topdogs als Alva en Beel idem dito. Bijbel, Thora en Koran: één pot nat. Het ligt er maar aan wie de overwinnaars-geschiedenis schrijft.

Ik kan niet álle gekte die hierin besloten zit ontrafelen. Alsof “de Zwijger” een-op-een vergelijkbaar is met watergeus Lumey die in Gorcum huis hield. Sterker, Willem van Oranje had een hekel aan Lumey. En dan nog: Lumey, al was het een wrede boef, verzette zich tegen een Bloedraad-katholicisme in dienst van een relatief vooruitstrevend Nederlandse vorm van Protestantisme. De “Palestijnen” bedienen echter zich van de meest reactionaire en totalitaire ideologie die de wereld ooit heeft gezien, de islam van de Arabische wereld en tégen de meest vooruitstrevende en humane ideologie die de wereld ooit heeft gezien: de Joods-Christelijk-Verlichte van Israël.

En zouden de Taliban werkelijk ooit als een progressieve en bevrijdende kracht beschreven gaan worden? En door wie? Of maakt dat niet uit, omdat toch alles relatief is in het postmoderne oog? Is het nog van belang dat historici erop wijzen dat de grote aanslag op het King David Hotel in Palestina, onder leiding van Menachem Begin, veel slachtoffers kostte, maar dat de Engelsen vlak voor de aanslag meerdere keren gewaarschuwd zijn het hotel te ontruimen, maar dat de Engelsen dat om een onbekende reden hebben nagelaten? Feitenresistent als een echte antisemiet is, besteedt Dunk daar geen aandacht aan, die schrijft gewoon dit op:

“Pikant detail: de eerste Likoed-premier Mena­chem Begin was verantwoordelijk voor de aanslag op het King David Hotel in Jeruzalem in 1946, waarbij 91 burgers – waaronder 28 Britten, 41 Arabieren en 17 Joden – om het leven kwamen. Daar kan Hamas nog wat van leren. Ik kijk echter vooral met spanning uit naar een zeer scherpe veroor­deling van deze gruweldaad door Likoed-Nederland.”

En Soekarno in één rijtje met de Zwijger? Elders zegt Dunk:

“Soekarno gold decennialang vanwege moordpartij­en op Nederlan­ders tijdens de Indonesische vrijheidsstrijd als een terrorist. Nu zit zijn opvolger wel bij de G20 aan tafel, en Mark Rutte niet.”

Ja, ook Soekarno was een schoft die bij elke toespraak in den lande een meisje in het publiek aanwees die dezelfde avond in zijn hotelbed diende te liggen. (17) Kan iets dergelijks ook van Willem van Oranje gezegd worden? Maar tussen Soekarno en de opvolger die nog belangrijker is dan Mark Rutte, zit ook een massamoordenaar als Soeharto. Die heeft tienduizenden communisten en “communisten” op zijn geweten. Moeten die Indonesische postzegels dan in het teken staan van de continuïteit tussen de huidige Indonesische machthebbers en Soekarno en Soeharto? Gaan we kosmopolitische postzegelseries uitbrengen onder het motto “internationaal verzet” met als helden Amin al-Husseini naast Willem van Oranje naast Soekarno naast Bin Laden naast George Washington naast Hugo Chavez? Die Dunk  mag dan een gecertificeerde en zelfs gepromoveerde historicus zijn, hij is ook een gek en een schande voor het vak. (18)

Maar los van de details het grote feit. Hoe zou het dan toch komen dat in de Joods-Christelijke traditie zo ontzettend kritisch naar het eigen verleden wordt gekeken, tot aan de ziekelijke zelfverloochening toe, maar dat de wereld van islam slechts wrede en leugenachtige juichverhalen presenteert? Staat geschiedenis misschien tóch niet altijd in dienst van de overwinnaar? Kan die zelfs zo zelfkritisch worden dat het zelfdestructief wordt? Nog een heel groot feit. Wreedheden zijn ontsporingen in de Joods-christelijke traditie, maar de gruwelen door de islam worden voorgeschreven, en wel door Allah zelf en zijn Profeet. En als er al wreedheid is in de Joods-christelijke traditie, dan is er aan dat atavisme sinds de 17e eeuw door de Lichte Kant van de Verlichting gewerkt. De Westerse traditie heeft de Rechten van de Mens opgeleverd, die “wij” althans proberen na te leven, terwijl de islam de ontkenning ervan is gebleven. Letterlijk: de 57 landen van de Organisation of the Islamic Conference (OIC) hebben bedongen dat al wat ze aan Mensenrechten erkennen ondergeschikt zal blijven aan het racistische haatsysteem van de sharia.

Je kunt je afvragen in hoeverre Dunk doortrapt is of zelf in zijn leugens gelooft.In een recente verdediging van zijn demonisering van Israël  (“Over de legitimiteit van gewelddadig verzet”) zegt hij dat hij toch ook kritiek heeft gehad op Kadhafi, Saddam Hoessein, Mugabes Zimbabwe en Poetins Rusland. Hij is volstrekt serieus. Ja, als je geen onderscheid meer maakt tussen dit soort monsters en moord-en-marteldictaturen enerzijds en anderzijds Israël en zijn leiders dan wordt de discussie nog zinlozer dan toch al.

Niettemin is Dunk overtuigd dat de tijd hem gelijk zal geven:

“Ik weet dat ik met dit op historische vergelijkingen gebaseerde standpunt an­no 2011 nog niet bij het, geestelijk altijd sterk aan het hier-en-nu-gebon­den grote publiek op brede bijval kan rekenen. ( . . .) Ik ben arrogant genoeg om ervan overtuigd te zijn dat ook anno 2061 het algeme­ne historische oordeel op dit cruciale morele punt inzake gewelddadig Palestijns verzet niet veel anders dan het mijne van nu zal blijken. En als historicus schrijf je over het verleden met het oog op de toekomst.”

Nou, meisjes en jongens met een roeping tot geschiedenis: je weet nu waar je moet zijn om het ambacht echt met wijze distantie en morele diepgang te leren beoefenen. Vervoeg je aan de Universiteit van Amsterdam en vraag naar Thomas von der Dunk.

e) De distantie-historicus als marxist

Dunk is qua postmodern cultuur-deconstructivisme een werkelijk totaal cliché-matige “denker”, die ook het totaal achterhaalde marxistische idee aanhangt dat “terrorisme ( . . .) de geweldsvorm van de underdog” is. Zo komt het ook, volgens Dunk, dat “veel niet-statelijk geweld van geradicaliseerde moslims afkomstig is”. Ah! Het is de armoede en de onderdrukking in de islamitische landen! En dat kan natuurlijk nooit aan de islam zelf liggen, meent Dunk:

“Met de nadruk op de koran als bron worden wel oorzaak en gevolg omgekeerd. ( . . .) kernvraag is niet: waarom gaan godsdienstig geradicaliseerde moslims over tot geweld, maar: hoe komt het dat momenteel zoveel moslims radicaliseren, en dus zich steeds meer aangesproken door die koranpassages die geweld kunnen legitimeren, maar waarnaar op andere momenten in de geschiedenis veel minder omgekeken is.”

Ook hier weet Dunk weer in een paar zinnen vele onzinnige beweringen kunstig aan elkaar te knopen. Ten eerste is de Koran alléén maar gewelddadig, ondanks het feit dat er een paar verzen in staan die als vredelievend geïnterpreteerd kunnen worden, want het principe van de abrogatie geldt in de hele islamitische wereld, dat wil zeggen dat latere (Mekkaanse) soera’s boven eerdere (Medinese) soera’s gaan. En de latere soera’s zijn zonder uitzondering agressief, tenminste als het geen kryptische onzin is, dan wel racisme, seksisme of vulgair opportunisme en materialisme. Er is bovendien in de islamitische wereld naar de Koran nooit níét, dus permanent wél “omgekeken” naar de Koran als bron van geweld. De leer van de Jihad, de verplichte onderwerping van de ongelovigen over de hele wereld, is hét kernstuk van de leer.

Er zijn maar twee primaire bronnen in de islam, de Koran (het rechtstreekse en eeuwig onveranderlijke woord van Allah Himself) en de hadith (beschrijving van uitspraken van handelingen in het dagelijkse leven van de Profeet Himself) en beide staan stijf van oproepen tot agressie. De enige reden dat in 1683 de moslimse Turken voor het laatst voor Wenen stonden, is dat in West-Europa de Verlichting was uitgebroken (mogelijk gemaakt door de Joods-christelijke traditie) en het Westen superieur aan het raken was in bewapening en organisatie. Maar de rancuneuze geweldscultuur van het Mohammedanisme is ongebroken gebleven en bijvoorbeeld de moefti van Jeruzalem wist vanaf 1920 in Palestina dit karakter moeiteloos op de voorgrond te toveren. Dus dat “momenteel zoveel moslims radicaliseren” ligt niet aan de armoedige underdogiteit, maar aan de leer. Het zit in de bovenkamer. Primair is niet de Unterbau maar de Ueberbau. Dat zeg ik niet alleen, maar ook een (ex-)ambassadeur zowel te Saoedie-Arabië als Pakistan en Turkije, Marcel Kurpershoek . Hij heeft ooit de kwaadaardige cirkel beschreven die bij problemen in islamitische landen zorgt dat de oplossing gezocht wordt in strengere islam, waardoor de ellende bestendigd en versterkt wordt.

Het is inderdaad veeleer zo dat die Ueberbau die Unterbau telkens opnieuw schept. De islam veroorzaakt de armoede, omdat deze “religie” elke creativiteit en spiritualiteit mist en alleen maar parasitair is. Bij “binnenlandse” problemen stuurde de islam hordes jonge mannen moordend, rovend en slavendrijvend naar christenlanden, zoals ze 1000 jaar lang van de 7^e tot de 17^e eeuw hebben gedaan naar alle windrichtingen, maar vooral de onderbuik van Europa in. Als het in de Mohammedaanse cultuur slechter gaat dan toch al, zien ze daar maar één oplossing: méér islam en méér rancune en agressie richting buitenwereld.

Dat het in de bovenkamer, de cultuur, de Ueberbau zit, dat het niet  de “armoede” is blijkt ook uit het feit dat terroristen, zo leert de ervaring van de laatste 30 jaar, vooral uit de gegoede middenklasse komen. Het  zijn gefrustreerde  jonge mannen op zoek naar profilering en ze zijn islamiet, zoals de gekken die de Twin Towers binnenvlogen.

f) De distantie-historicus als ethicus

Een aparte paragraaf waarin Dunks immoralisme wordt aangetoond, is eigenlijk overbodig. Alles wat deze man zegt is immers onzedelijk. Maar het gaat me hier om voorbeelden die te sterk zijn om over te slaan en die ik wat moeilijk in de bovenstaande paragrafen inpasbaar vond, inhoudelijk of stilistisch.

“Mijn opmerking ( . . .) dat het Israëlische leger Palestijnse schoolkin­deren afschiet alsof het de Veluwse drukjacht betreft, was mis­schien een beetje over de top – maar inderdaad slechts een beetje.”

Commentaar overbodig.

Dit komt uit de column getiteld “De distantie van de historicus”:

“Idem met Bin Laden en de Taliban: door Was­hington gesteund en bewa­pend toen ze tegen de Russen vochten, en plotseling de belichaming van de duivel toen ze zich keerden tegen twee foeilelijke wolkenkrabbers in New York.” [mijn vet]

Men moet voor distanticus Dunk blij zijn dat zijn ethische en esthetische gevoelens bevredigd zijn door de aanslag op de “foeilelijke” Twin Towers. Zou hij ook genoegen hebben beleefd aan – ik noem maar wat – de mensen in de ramen van de torens wier ruggen verschroeid werden door het vuur en vóór zich de duizeldiepte zagen? Die van zo hoog vielen dat er ruim tijd was om het vallen steeds bewuster mee te maken. Ooggetuigen zagen een merkwaardig fenomeen: de vallende lichamen vielen stil, als stenen, maar in het laatste stuk van de val begonnen de mensen te spartelen.

Dunk doet me denken aan Frank William, ooit directeur van de Nederlandse Moslim Omroep, samen met zijn zoon vervolgd wegens fraude met omroepsubsidies. Toen hij nog in functie was heb ik hem met eigen oren horen zeggen in een interview: “We hebben nog geen minuut zendtijd besteed aan die twee klotetorens.”

En dat “plotseling de belichaming van de duivel”: er is inderdaad geprobeerd de Duivel met Beëlzebub uit te drijven. Maar de Amerikanen waren indertijd vergeten dat de islam Beëlzebub is. Want waar Erasmus nog besef had van het verderfelijk karakter van de islam – net als bijvoorbeeld  Atatürk, Marx, Voltaire, Hitler, Schopenhauer, Churchill, Herder, Himmler, De Tocqueville, John Quincy Adams, Flaubert, Sir William Muir, Hilaire Belloc, Amin al-Hoesseini, Pascal en Dante: de lijst valt nog flink uit te breiden – was dat besef blijkbaar bij de Amerikaanse beleidsmakers in 1979 nogal weggezakt. En dus bewapenden de Amerikanen de moslims tijdens de Russisch-Afghaanse oorlog (1979 -1989). Maar wat Dunk probeert te impliceren, dat er geen historische of actuele grond is om de islam als een satanische ideologie te omschrijven, is natuurlijk gewoon heel erg dom ook als je géén historicus zou zijn.

Maar het kan nog hilarischer:

“Alleen is dat nog geen verklaring waarom sommige gelovigen die zo serieus zijn gaan nemen: de meeste gelovigen, die geen scherpslijpers zijn, hebben immers in de loop der eeuwen een talent ontwikkeld om bij maatschappelijk onhandige passages in hun Heilig Boek liever even de andere kant op te kijken. Toen ik negen jaar geleden toenmalig SGP-fractieleider Bas van der Vlies – “De bijbel geldt van kaft tot kaft” – in een interview even met enige oudtestamentische zinsneden over steniging confronteerde, eindigde zijn tot dusverre lijnrechte betoog in draaierig gemompel.”

Een geweldig wapenfeit. De gekende christen-terrorist Bas van der Vlies betrapt op een inconsistentie!  Maar het consistente patroon betrappen van 14 eeuwen wereldwijd “stenigen” en erger in de islam, dát lukt Dunk.niet. Wanneer zou trouwens de laatste christen door christenen zijn gestenigd? Misschien ergens tussen het jaar nul en 33 na Christus? Hield het misschien op toen Jezus zei: “Hij die zonder zonden is, werpe de eerste steen”? In elk geval, zo begrijp ik, bepleitte Van der Vlies, geen “moratorium” op stenigen, zoals de gifslang Tariq Ramadan, die geen veroordeling van deze specifieke vorm van de alsmaar voortdurende “eer”-wraakmoorden in de islam over de gespleten tong kreeg. Tientallen tot honderden vrouwen per dag in de islamitische wereld is de schatting. Geen mens die het precies weet. Zou het “erger dan gedacht” kunnen zijn, om een favoriete dooddoener van Nederlandse regeringen te citeren?

Dunk heeft het instemmend over “gelijkheid voor de wet, zonder onderscheid te maken naar afstamming, stand, geloof, sexe of sexuele voorkeur”. Zonder dat te melden babbelt Dunk dat idealistische maar ook naïeve (het is in de jaren 1950 onder CPN-invloed ontstaan) artikel 1 van de Grondwet na. Dat artikel dus dat Pim Fortuyn al wilde schrappen en waarin de cruciale passage luidt: “Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.” Na Fortuyn kan iedereen het grote bezwaar tegen dat artikel kennen, namelijk de absurditeit dat er aangeboren eigenschappen (ras, geslacht) nevenschikkend staan naast overtuigingen (godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid).  Want dat iemand een spleetje tussen de benen heeft of een zwarte huid, daar is weinig aan te doen, maar als je bijvoorbeeld de nazislam aanhangt is dat een keuze en die keuze zou ik nou graag op relevante gronden willen blijven “discrimineren” (kritiseren).

Die aanstootgevende domheid waarmee hij de foute interpretatie van dat Artkel 1 nablèrt, is voor hem inleiding voor de bekende paternalistische stelling dat hunnie er nog niet aan toe zijn. Die poneert Dunk  in een stuk getiteld “De gelijktijdigheid van het ongelijktijdige”. Daarin verdedigt hij hetzelfde wrede cynisme dat ook Lolle Nauta zo’n fantastisch inzicht vond: sommige volken zijn “evolutionair” nog niet toe aan onze democratie en mensenrechten. Die moeten die ontwikkeling nog doormaken en intussen laat je de Ander met zijn Menselijk Aangelaat in zijn Derde Wereld-dictatuur verrekken. “Niet iedereen in deze wereld is al aan het Nederlandse poldermodel toe”, zegt Dunk  Maar je zou toch ook kunnen pleiten voor rekolonisatie door het Westen met de rechten van de mens in de hand? En dat onder het motto: “Wie wil dat de dief van zijn autoradio vervolgd wordt, moet ook niet toestaan dat twee straten verder in de global village gemoord en gemarteld wordt.” (19) Maar nee, alles liever dan “Westers imperialisme”.

Dat cultuurrelativisme van Dunk en consorten  is dus heel flexibel. Het bestrijkt het hele gebied tussen “het is niet waar!” en “ze kunnen er niks aan doen!”. Als het  te pas komt, dan is alles één pot nat en “het Westen” de slechtste van alle werelden, maar soms, als het tegendeel té evident is, praten ze de verschillen goed. Dan gaan ze bijvoorbeeld de nazislam mooipraten: “Die mensen zijn nog niet zover.” Help ze dan, zou ik zeggen! Door de nazislam te kritiseren en Israël te steunen. Maar denker Dunk doet met hartstocht het omgekeerde.

Dunks domheid kan nog platter:

“In dat opzicht geeft Wilders blijk van een merkwaardige typisch Neder­landse naïvi­teit: die verbazing wanneer eigen haatdragende handelingen per­soonlijke repercus­sies hebben. Het doet denken aan die dronken Neder­landse vacantiegan­gers in Turkije die een paar jaar terug op de Turkse vlag urineerden, en vervol­gens ontzet waren dat ze daarvoor in de cel belandden. Ik zou dus zeggen, Geert: een beetje doodsbedreiging – zet je snel over je geschoktheid heen. Wen er maar aan ( . . .).”

Wilders, die een totalitaire en zelfs specifiek nazistische ideologie als de islam kritiseert in zijn eigen “vrije” land waar hij onder zware bewaking staat vanwege precies die ideologie is dus equivalent aan dronken toeristen die in een islamitisch land – (want zo mag je Turkije zo langzamerhand toch wel weer noemen) – op de vlag van dat land pissen? Dat is dan nog afgezien van het verschil tussen de “repercussie” die de respectieve misdaden zullen uitlokken: gevangenisstrafje (de toeristen) en de doodstraf (Wilders). En ook los van de vraag hoe fascistisch die Turkse vlag is. Wilders is trouwens geheelonthouder.

In een van zijn column legt Dunk aan Arnon Grunberg uit dat diens beschuldiging aan Van Agt onterecht is. Grunberg had namelijk gezegd het raar te vinden dat Van Agt wel wil praten met Hamas maar niet met Geert Wilders. Dunk zet dan een schijnbaar ueberslimme kronkelredenering op, maar al wat hij zegt berust op één premisse: Wilders is net zo erg als Hamas. Elders zegt hij het trouwens expliciet:

“En zoals Israëlische commando’s zonder veel gewetenswroeging Hamas­leiders vermoor­den, zo proberen de commando’s van de vijand dat dus ook. Wat had Wilders dan soms gedacht?”

U ziet: Wilders is net zo erg als die bloedbesmeurde Hamas-bazen die willekeurige Israëlische burgers doden en uit zijn op genocide op het hele Joods volk.

Dunk schrijft: “Van Agt keert zich vooral tegen de stelselmatige beroving van de Palestijnen door de staat Israël”.

Weer die loze laster tegen Israël, weer die leugens en nu gepaard gaande met een solidariteitsverklaring richting de antisemiet Dries van Agt, die nog echt de middeleeuwse leugen van de Christusmoord door de Joden aanhangt. In zijn boek “Het Verval” wijdt Manfred Gerstenfeld met behulp van Judaicus Pieter van der Horst een paar onthullende pagina’s aan Van Agt. Ik heb ze online gezet. Zie comment no. 8 onder dit stuk: “De Mythe van het Joodse kannibalisme”. De pagina’s zijn groot opklikbaar.

Of deze: “Pieter Hilhorst heeft daarover eergisteren een paar behartenswaardige [sic] dingen gezegd: over de ongemakkelijke rol van het geweten, dat de alledaagse politieke opportuniteit soms zeer onhandig doorkruist. Binnen Ellians wereldbeeld speelt dat geen rol, binnen Hilhorst wel ( . . .).”

Pieter Hilhorst, de kortgebroekte denker van de Volkskrant, de positivo die zijn nieuwe rol als verdediger van de underdog (hij is de nieuwe “ombudsman” van de VARA) op het lijf geschreven is, die het groeiende wantrouwen in de Nederlandse maatschappij toeschreef aan “Wilders”, Hilhorst die meende dat als er na een tsunami in Nederland geplunderd zou gaan worden dat aan Wilders te wijten zou zijn, die in de zomer van 2010 vanaf zijn vacantie-adres in Spanje in de Volkskrant uitriep “waar was jij toen Wilders de macht in Nederland overnam?”, Hilhorst die de PVV een veel groter gevaar vindt dan de islam, die Hilhorst heeft dus volgens Dunk een veel rijper geweten dan Afshin Ellian, die over zichzelf ooit zei “Ik ben de erfgenaam van een heel groot kerkhof”, daarmee refererend aan zijn ervaringen in de Khomeiny-revolutie in 1979 en zijn vluchtwegen uit dat land via Afghanistan naar Nederland. (20)

Gefeliciteerd trouwens, Pieter, met je bondgenoot.

Over het Gaza-flotilje werd door de Israëlische regering een rapport uitgebracht, waarin bewezen werd dat de Israëlische soldaten tenslotte gedwongen werden negen terroristen dood te schieten nadat die soldaten aan boord van het “hulpschip” met ijzeren staven waren bewerkt. Dunks commentaar: “Aldus de slager die zijn eigen slachting keurt.”

Dit is van een fantastische schofterigheid. Het is volstrekt duidelijk uit alle bronnen – (ga hier eens kijken, of hier of hier of hier of hier of hier of hier of hier of hier of hier of hier of hier of hier) – dat het “hulpkonvooi” voor Gaza, waar overgewicht en bevolkingstoename de grootste problemen zijn – (Inderdaad! Net als in Auschwitz en het ghetto van Warschau!) – een door de Turkse islamist Erdogan georganiseerde provocatie ging.

Dunk: “Israël wil van enig internationaal onderzoek niets weten. ( . . .) ook interne kritiek wordt in toenemen­de mate als landverraad gezien.”

Wat Israël van “internationaal onderzoek”, dus onderzoek door de VN te verwachten heeft is duidelijk geworden in het Goldstone-rapport over de Gaza-oorlog. De Verenigde Nazi’s (geen typefout) worden in toenemende mate overheerst door de 57 islamitische landen van de OIC. En wanneer in Israël “interne kritiek ( . . .) in toenemen­de mate als landverraad” wordt gezien is dat geen rare neiging in een democratisch land waarvan de bevolking al 60 jaar – eigenlijk al 90 jaar, vanaf 1920 – in een klein oase humane waarden verdedigt te midden van een gigantische woestijn van nazislamitische haat. En om dezelfde reden – Israël is één duizendste van die omringende haatwoestijn – zijn er misschien (Dunk) die “extreemhoge kinderfokpercentages in ultrareligieuze kring”.

Ik zou het niet weten, van die minderheid onder de Joden die zo extreem fokken, want ik ben niet op zoek naar dat soort “Joodse” wetenswaardigheden. Maar misschien hebben die als konijnen fokkende ultra’s wel gewoon gelijk, omringd als ze zijn door vijanden die de Joden met één staat tot twee-duizend (1:2000) in bevolkingsaantal overtreffen. Wat Dunk niet vermeldt – want dat zijn dan weer weetjes waarnaar hij niet op zoek is – er is een tien maal sterkere stroming in Israël die sterk verwant is aan het Europese politiek-correctisme. Het zijn de Hajo Meijers en de Jaap Hamburgers van Israël. Ik zou velen van hen inderdaad ook – voorzover niet ronduit psychiatrische patiënten – landverraders noemen. Vooral “historici” als Bennie Morris en Ilan Pappé, die niet alleen grove leugens verkopen over Israël, zoals “historicus” Dunk doet, maar ook regelrechte bronnenfraude plegen om hun eigen land, Israël, te demoniseren.

“Ga maar na: hij wil de strijd tegen de islam tot het hoofddoel van het Nederlandse buitenlands beleid maken. Hij wil miljoenen moslims uit Europa deporteren. Hij verkeert met Amerikaanse rechtsradicalen; zo heeft de oprichter van de organisatie achter de anti-moskee-de­monstratie in New York op­geroe­pen tot moord op moslims. Wilders is de buik­spreekpop van Israël en steunt de politieke crimineel Lieber­man bij diens streven om door voort­gaande landroof en ontrechting van de Palestijnen de westelijke Jordaanoe­ver Arabieren-rein te maken.” [mijn vet]

Wilders wil niet alleen de strijd tegen de islam tot hoofddoel van het Nederlandse buitenlandse beleid maken, maar ook tot het binnenlandse. En dat is heel terecht, want de veiligheid en de vrijheid van het Westen worden fundamenteel door de islam bedreigd. Dat “miljoenen moslims deporteren” moet natuurlijk visioenen oproepen van veewagons op weg naar prikkeldraad-concentratiekampen, waar de wachttorenwachters allemaal blonde pruiken dragen, maar het enige dat Wilders ooit gezegd heeft is dat, al zijn het er miljoenen, moslims die zich bekennen tot Jihad en de wil tot invoering van de sharia in het Westen terug moeten naar hun land van herkomst. En ik sluit me daar van harte bij aan. Wat is daar mis mee? Het terugsturen van liefhebbers van een totalitair en anti-humaan systeem naar landen waar dat volop vigeert? Je verleent die mensen een gunst, zou ik zeggen.

Ik heb zonder succes proberen uit te zoeken wie Dunk bedoelt met “de oprichter van de organisatie achter de anti-moskee-de­monstratie in New York” zodat ik  die kwalificatie “rechtsradicaal” kon checken. En nu ga ik iets avontuurlijks beweren, namelijk dat ik blind aanneem dat Dunk liegt met zijn bewering dat die persoon heeft opgeroepen tot moord op moslims. Of is dat misschien helemaal niet zo avontuurlijk? Dunk liegt namelijk nagenoeg alles en ik ben er diep van overtuigd dat ook dit minimaal iets is dat volslagen uit zijn verband is gerukt en opgeblazen. Waarom geeft Dunk eigenlijk nooit eens een linkje zodat we kunnen checken hoe betrouwbaar hij citeert en interpreteert? Waarom horen we zelfs de naam van die “oprichter” niet?

Zullen we Wilders als Zionistische buikspreekpop overslaan en doorstoten naar Lieberman? Want, zoals de lezer ziet, kan je ook in de kleinste alinea van Dunk in de demagogie en de leugens verdwalen. Het zit altijd propjevol bij Dunk. Deze Lieberman dus. Als minister van buitenlandse zaken wordt hij ook door felle Israëlverdedigers als Barry Rubin een probleem genoemd. Maar, zegt Rubin, niet zozeer omdat Lieberman zo’n slecht mens is, maar vanwege “the world’s perception” waarin Lieberman Netanyahu heeft vervangen als de favoriete “extremist hawkish racist warmonger ultranationalist”. Dat Dunk het bij “politieke crimineel” houdt is dus nog relatief gematigd. Maar om op het punt te komen waarom het zakelijk gaat: wat heeft Lieberman nou helemaal echt gezegd?

“What we state unequivocally is that we are completely opposed to what has been and still is the guiding principle of Israel’s foreign policy: ‘land for peace’ … There is either ‘peace for peace’ or the exchange of territory and populations.”

Dat is dus niet zo gek: Lieberman meent dat het misschien handiger is om stukken Israël die vooral door Arabieren worden bewoond te ruilen voor stukken Samaria-Judea die vooral door Joden worden bewoond. Dat is natuurlijk een intelligente provocatie, waarmee hij twee zaken in het licht stelt. Ten eerste dat land voor vrede in het verleden er steeds op neer kwam dat Israël land gaf of beloofde (Gaza, vredesvoorstellen van 1938, 1948, 1967, 1993 en 2001) ) en oorlog terug kreeg. Ten tweede dat de racistische eis van een Judenrein Samaria-Judea bij de “Palestijnen” begint, zoals alle agressie en rotzooi bij de “Palestijnen” begint. Daarbij komt dat ik nergens heb gelezen dat Lieberman die stukken Samaria-Judea die bij zo’n ruil aan Israël zouden komen Araberfrei zou willen maken. Wat anderzijds dus wél de eis van de “Palestijnen” is: een Judenrein Samaria-Judea.

We blijven nog even bij Dunk als distantie-historicus voorzover hij ethicus is. Ik citeer Dunk:

“Netanyahu heeft wel Israëlische toneelspelers die weige­ren in een rovers-nederzetting op te treden veroordeeld, maar niet de leidende rabbijn van de meeregerende Shaspartij, die, als Israëls eigen Ahmadine­jad, de Palestijnen van de aardbodem wilde zien verdwijnen. Het land is er de afgelopen jaren niet voor terugge­schrokken om regel­matig zonder vorm van proces politieke topfigu­ren van de tegenpartij te liquideren.” [mijn vet]

De aantijging jegens deze rabbijn is een 100% leugen. Want als Dunk zegt “als Israëls eigen Ahmadinejad, de Palestijnen van de aardbodem wilde zien verdwijnen” dan impliceert de vergelijking dat die rabbijn dat eigenhandig zou willen doen of darrtoe het bevel zou willen geven, via een atoombom bijvoorbeeld, zoals Amedien Jihad regelmatig dreigt. Maar wat die Rabbi – Ovadia Yosef heet hij – heeft gezegd is dit: “Abu Mazen and all these evil people should perish from this earth. God should strike them and these Palestinians – evil haters of Israel – with a plague.” Een vervloeking, en een terechte wat mij betreft, want die zogenaamde “gematigde leiders” als Abbas (= Abu Mazen), die voor het oog van de wereld zich als redelijk presenteren, maar die altijd terroristen zijn geweest en gebleven, laten hun ware gezicht zien zo gauw ze voor een Arabsiche publiek staan: namelijk het gezicht van moorddadig en genocidaal maffia-tuig.

Niettemin heeft Netanyahu afstand genomen van de uitlating van Ovadia Yosef.  Typisch voor het antisemitisme van Dunk is trouwens ook hier weer het vermelden van die ene keer dat een Jood iets verkeerds zegt, maar nooit eens aandacht vragen voor de oceanen van haat die dagelijks via alle media en het onderwijs in het hele Midden-Oosten over Israël en de Joden worden uitgestort en waar moslims Nederland via de schotel van meegenieten. En over die ene uitlating van die ene Jood liegt-ie dan ook nog. (21)

Dunk: “( . . .) in hun eigen ogen zijn juist die radicale moslims bezig met zelfverdediging: tegen westers (cultuur-)imperialisme. Is Israël niet als westerse voorpost in hun werelddeel gesticht? Heeft Amerika niet in Iran, in Irak, in Afghanistan geïntervenieerd om onder het opdringen van wester­se waarden eigen belangen veilig te stellen? Wie is hier eigenlijk oorspronkelijk de agressor, wie verdedigt zich tegen wie?”

Ik wil nogmaals wijzen op die continue demagogie-propjevolheid van Dunks  alinea’s. Ze hebben een enorm hoog soortelijk gewicht door de dicht opeengepakte leugens, halve waarheden en insinuaties.

“Westers cultuurimperialisme”: ja, dat is heel onethisch om die inferieure Westerse waarden aan een hoogstaande en humane cultuur als de islamitische op te dringen. Moeten we met zijn allen niet willen.

“Israël als Westerse voorpost gesticht”: vanaf de jaren 1930 steeds meer en steeds wanhopiger Joden, die geen kant meer uit konden behalve soms naar Israël, de immigratie naar Palestina zwaar tegengewerkt door de Britten.

“Oorspronkelijk de agressor”: vanaf de 7^e tot de 17^e eeuw de islam, zou ik zeggen, en daarna het Westen, maar niet uitsluitend rovend en moordend zoals de islam 1000 jaar lang, maar ook een in alle opzichten hogere beschaving brengend.

Van het bovenstaande vind ik persoonlijk die samenvatting door Dunk van het ontzaglijke lijden van de Joden bij de stichting van Israël als voorpost van een agressief Westen wel het meest treffend. Dunks zwaarste morele ontsporing, als je al daarvan kun spreken bij zo’n consequent onzedelijk oeuvre, vindt echter plaats in deze alinea:

“Laten we bovendien wel één ding vaststellen: de vermoorde familie had niet domicilie gekozen op het wettige grondgebied van de staat Israël, maar bewoonde een roversnest. Dat beperkt mijn medelijden sterk. Wie willens en wetens kiest voor de bouw van een huis op het land van een ander die door een onwettige overheid  van dat land is beroofd, moet niet zeuren als hij dat met de dood bekoopt.”

Waarover moesten de landrovers niet zeuren, omdat het nu eenmaal “de risico’s van het roversleven” zijn? Het met messen vermoorden van een slapend Joods gezin, vader, moeder, drie kinderen, onder wie een baby. Wilt u de portretten van de afgeslachten zien? Hier, bij Vlaamse Vrienden van Israël.

We moeten niet jammeren over dat gezin, zegt Dunk, dat is “hypo­criet gejammer” en we zouden beter denken aan “de door Israëli’s vermoorde Palestijnen en hún kinderen”. Het punt is niet eens dat het hier natúúrlijk geen “landrovers” betreft, maar een voorhoede van kolonisten, die daar minstens zo legitiem wonen als al die “Palestijnen”. Zullen we Dunks gedachtegang eens doortrekken naar Nederland? Toegegeven, de kolonisten in Samaria-Judea brengen heel wat anders mee, namelijk  humaniteit en welvaart ook voor de “Palestijnen”, dan de moslims die naar Nederland toe komen, namelijk misdaad, bedreiging, een nazistisch geloof, een primitieve stam-mentaliteit en een door de islam gelegitimeerd parasitisme. Met des te meer recht, in Dunks logica althans, mogen zelfbewuste Hollanders dus naar Gouda en Slotervaart trekken en islamitische illegalen in hun bedden gaan vermoorden. Waarbij de definitie van “illegaal” natuurlijk aan die Hollanders is, net zoals de “Palestijnen” in Dunks visie mogen uitmaken wie er rechtmatig ergens woont.

Wat is het punt, wat zijn de punten dan wél? Dat Israëli’s geen “Palestijnse” kinderen doelgericht vermoorden. Als Israëli’s op “Palestijnse” kinderen messen gebruiken, dan zijn dat chirurgische instrumenten. Er worden jaarlijks tientallen levensreddende operaties uitgevoerd op “Palestijnen” in Israëlische ziekenhuizen, ook en vooral op kinderen. Pro Deo. Als er Palestijnse kinderen door Israëlisch wapengeweld omkomen, dan is dat te wijten aan de nazislam-mentaliteit van hun eigen ouders, het PLO-Fatah-tuig en het Hamas-geboefte dat gehuld in burgerkleding bij voorkeur vanachter zijn eigen burgerbevolking op de als zodanig herkenbare Israëlische soldaten schiet.

In de volgende alinea, die deel uitmaakt van dezelfde kwestie rond het vermoorde Joods gezin, weet Dunk ook de kwestie rond herkenbaarheid-als-militair te perverteren. Ik citeer Dunk:

“Arnold [sic] Grunberg stelde 6 april dat het oorlogsrecht onderscheid maakt tussen strijders en burgers. Dat klopt. Dat vergt alleen wel één ding: dat de burgers zich inderdaad als burgers gedra­gen. Dat is hier niet het geval – ik heb daarom ook nadrukke­lijk onder­scheid gemaakt tussen het internationaal erkende wettige grondgebied van de staat Israël en het daarbovenop Geroofde Land. De nederzettingen zijn niet slechts ‘illegaal’. De bewoners ervan be­schouwen zich grotendeels als strijders voor de ‘herovering’ van het hele Heilige Land.” [mijn vet]

Let op dat woordspelige “Geroofde Land” als ha-ha-variant op “Beloofde Land”. Maar de werkelijkheid is ook hier weer door Dunk precies ondersteboven gezet. Er zit bepaald lijn in z’n gekte. Deze Joodse kolonisten zijn namelijk een perfecte kopie van Israël als geheel, want ze zouden niets liever willen dan zich als burgers gedragen. Sterker, deze kolonisten gedrágen zich in de praktijk als burgers tot het moment dat ze worden aangevallen. Het feit dat ze openlijk met wapens rondlopen, die ze alleen ter verdediging gebruiken, is niet hun keus. Dat wordt ze opgedrongen door de “Palestijnen”. Het zijn juist de “Palestijnse” terroristen die zich niet als burgers gedragen, met verborgen wapens en explosieven rondlopen en onverwacht toeslaan.

Deze pervertering rond “ze gedragen zich niet als burgers” komt dus bovenop een perverse aanname: namelijk dat de Joden geen recht hebben in Samaria-Judea te leven. En ook nog bovenop een verzwijging, die net zo erg is als een leugen. Want Dunk meldt niet dat de Arabieren aldaar “op de Westbank” huisjes bouwen dat het een aard heeft en dat er bij de Arabieren aldaar, net zoals overal in de islamitische wereld, door de ooievaar heel veel kindjes gebracht worden.

Ik heb, toen ik op 6 april aankondigde dat ik definitief met Dunk zou gaan afrekenen, al één stukje hysterisch antisemitisme van hem aangetoond in precies dat stuk dat ging over de moord op dat Joodse gezin. Dunk schreef:

“Er wordt veel gejammerd over virulent anti-semitisme onder Arabieren. Dat is er. Maar er bestaat een even virulent anti-arabisme. ‘Vind ze. Dood ze ter plekke. Dit ongedierte moet worden geëlimineerd’. Citaat van Der Stürmer anno 1938 over joden na de moord op de Duitse zaakgelastigte [sic] in Parijs Von Rath, die de opmaat tot de Kristallnacht vormde? Citaat van de Iraanse president Ahmadinejad als die weer eens over de ‘zionistische wereldsamenzwering’ voluit op het orgel gaat? Nee: van de Israëlische krant Maariv over Palestijnen na de moord op een kolonistenfamilie in de illegale nederzetting Itamar.”

Zullen we voorbijgaan aan de groteske bewering dat het antisemitisme vergelijkbaar is met het “anti-Arabisme”? Of zullen we toch even melding maken van het MEMRI, dat een onafzienbare oceaan aan de meest gore Jodenhaat uit alle media uit Arabische landen kan ontsluiten? De theoloog Hans Jansen (niet de Arabist) heeft er een 1000 pagina’s tellend boek over geschreven: “Van Jodenhaat naar Zelfmoordterrorisme”. Bij Jansen is ook een DVD te bestellen met een selectie van moderne Jodenhaat uit het Midden-Oosten die in niets onder doet voor de nazi-drek op dat gebied. Manfred Gerstenfeld heeft nog onlangs op een bijeenkomst van Zionisten in Amsterdam een selectie daaruit op een scherm geprojecteerd.

Tekenend voor zijn Jodenhaat is dat Dunk, in zijn gretigheid om de aandacht van de moordenaars van het Joodse gezin te verleggen naar “Israël”, zich vergiste in wat Ma’ariv nou eigenlijk schreef. Die krant had het namelijk niet over “ongedierte”, maar over een “beestachtige daad”.

Dit is wat Ma’ariv schreef: “The creatures that perpetrated this animalistic act must be eliminated.  The order to the ISA, the IDF and whoever else is involved in this holy work, should be very simple: Find these criminals and kill them, on the spot.”

De site waar ik dit vandaan haal, van het het Israëlische Ministerie van Buitenlandse Zaken, voegt eraan toe: “The paper says that the alternative – that they might be tried in Israel, sentenced to a mere 30 years in a luxurious prison, ‘and be released in this or that prisoners deal, because in the end, we always break and release’ – is too infuriating.”

In de commentaren werd Dunk door minstens één persoon gewezen op zijn grove fout, namelijk door iemand die zich “factcheck” noemde en ik nam het over in mijn stuk van 6 april. Maar blijkbaar leest Dunk geen kritiek, want op 11 april verkeerde hij nog steeds in de waan dat Ma’ariv geschreven had wat hij erin projecteerde:

“( . . .) mijn vergelijking met Der Stürmer, omdat een Isra­ëlisch boulevardblad Palestijnen als ongedierte betitelde.”

Mijn grootmoeder zou vragen: “Hè zònne gek nou nie deur dettie in de gate lupt?” Ik moet-oe teleurstellen, Moeke. Dunk schat dat goed in. Bij gesubsidieerd Nederland loopt geen enkele vorm van misdadige en krankzinnige politieke ”correctheid” nog in de gaten. Dat komt omdat alléén multikulse politieke correctheid wordt gesubsidieerd. Probeer jij maar eens geld binnen te halen voor een tv-documentaire die kritisch naar de “Palestijnen” kijkt en tegen de al decennia durende geschiedvervalsing ingaat. Kansloos. Concreet: ga eens proberen om, bijvoorbeeld, globaal met het boek van Manfred Gerstenfeld, “Het Verval”, als basis-script subsidsie te krijgen voor zo’n docu. (22) Gaat je niet lukken. Dus loopt zo’n nep-historicus als Dunk met zijn antisemitisme en zijn geschiedvervalsing nergens in de gaten. Niet bij het Provinciaal Bestuur van de Provincie Noord-Holland, niet bij de Volkskrant, niet bij de Universiteit van Amsterdam en niet bij de hoofdredacteur van HP/De Tijd. Niet bij Pia Dijkstra, Mariko Peters, Marleen Barth, Karel Koster, Kathleen Ferrier, André Rouvoet, Herman van der Zandt, Rick Nieman, de hele redactie van Pauw en Witteman, Jeroen Pauw, Paul Witteman, de hele redactie van de NRC, driekwart van de redacties van Trouw en de Volkskrant, alle krakers in Nederland, het ICCO, De Wereld Draait Door, Peter R. de Vries, Johan Derksen, Peter Heerschop, Linda de Mol, Rutger Castricum, Dominique Weesie,  enfin . . . . . iedereen die er echt toe doet in Nederland. En dus gaat Dunk door, direct en indirect gesubsidieerd.

Ik heb het al vaker gezegd, maar nog maar eens. We hebben een cultureel klimaat waarin islamofiele collaborateurs als Dunk de dienst uitmaken, in alle gesubsidieerde niches zitten en in feite een monopolie op subsidie hebben. Ze zitten overal: in academia, media, cultura atque politia. Ja, ook bij de politie, maar met “politia” bedoel ik even de hele staatsbureaukratie. We hebben een cultureel-suïcidaal subsidiesysteem. Het is een zelfversterkend organisme geworden waarin recent alleen de PVV en een paar meestal gemarginaliseerde intellectuelen een dissident geluid laten horen. We subsidiëren ons kapot.

Conclusie

Ik beperk me in deze conclusie tot Dunk zelf, de mate waarin de Volkskrant het antisemitisme van Dunk, cartoonist Jos Collignon en de eenzijdig Israël-kritische berichtgeving van (ex-) correspondenten als Alex Burghoorn en Rolf Bos aan te rekenen is, moeten ze daar ter hoofdredactie van die krant maar eens bespreken.

Voor dit essay zijn slechts een zevental columns van Dunk rond de thema’s Israël, islam, christendom uit de Volkskrant geanalyseerd. Dat lijkt weinig, maar de leugens, insinuaties, halve waarheden en dwaze redeneringen zijn in Dunks teksten dermate dicht verknoopt dat ik voor de analyse en weerlegging van alleen al die paar columns niet minder dan vijftig (50) pagina’s nodig had.

De allerbelangrijkste conclusie is dan ook dat Dunk niet serieus te nemen is, behalve in het kwaad dat hij aanricht. De kern van zijn oeuvre is het demoniseren van Israël en de kern-stelling waarop hij dat baseert is dat Israël in Samaria-Judea (“de Westbank”) zich zou bevinden op “geroofd gebied”. Dunk voert geen serieuze literatuur aan waarop hij die “geroofd gebied”-stelling baseert. Maar praktisch volgt hij de lijn van de zogenaamde “nieuwe historici”, in feite wetenschappelijke fraudeurs zoals Benny Morris – die inmiddels enigermate tot inkeer is gekomen vanwege de onweerlegbare feiten waarmee hij werd overspoeld – en Ilan Pappe die de laatste dertig jaar het debat in Israël hebben beheerst. Morris en Pappe zijn door Efraim Karsh als bronnenvervalsers aan de kaak zijn gesteld in zijn “Fabricating Israeli History” (Revised Edition 2002). Karsh is meteen ook de auteur van het belangrijkste historische onderzoek naar “de kwestie Israël” van de laatste 90 jaar, dat is dus sinds 1920, toen de moefti van Jeruzalem Amin al Husseini, met behulp van de ideologie van de islam, in Palestina de terreur tegen de Joden begon op te wekken, de terreur die tot op de dag van vandaag voortduurt. Dat boek van Karsh heet “Palestine Betrayed” en is van 2010.

In feite geeft Dunk nergens analyses van enige diepgang over zijn verknoopte onderwerpen – Israël, islam, en de Joods-christelijke traditie – het blijft steken in slogans. Ik heb hierboven bewezen dat Dunk in zijn demonisering van Israël irrationele redeneringen volgt en weigert op de feitelijke geschiedenis van Israël in te gaan. Ik heb hierboven de historische, juridische en morele redenen neergelegd  waarom Israël zich legitiem in Samaria-Judea bevindt en ik geef aan waarom de morele gelijkstelling door Dunk van de Joods-christelijke traditie en het Mohammedanisme irrationeel is.

Dat irrationele is ook meteen de voornaamste reden waarom ik Dunk een antisemiet noem. Ik voerde hierboven het type van de “convergent” in, dat zijn mensen die zowel van extreem-links als extreem rechts kunnen komen, maar die “convergeren” in de islam omdat ze beiden daar iets van hun gading vinden: om te beginnen een totalitair systeem, voorts haat tegen “Amerika”, “Zionisme”, “kapitalisme”, “kolonialisme”, “imperialisme”, “globalisering” en “het Westen” tout court, maar ook “liefde voor de armen en verdrukten” en dat zijn natuurlijk bij uitstek “de Palestijnen”. Zo’n “convergent” is moeilijk te onderscheiden van een antisemiet, maar ik neem tot criterium het volgen van irrationele redeneringen om “Israël” overal de schuld van te kunnen geven en de vaste wil om dat vol te houden tegen evidente feiten in. En zo gezien is Dunk een “echte” antisemiet.

Dunk stelt al zijn irrationalisme en feiten-resistentie in dienst van zijn Israël-bashen.. Hij demoniseert zoveel mogelijk de Joods-christelijke traditie en stelt de islam als zo onschuldig mogelijk voor. Binnen dat grote irrationale kader pleegt Dunk voortdurend kleinere, maar niet onschuldige dwaasheden en perversiteiten. Meestal komen die neer op absurde quasi-historische analogieën en vergelijkingen waarin actuele elementen gemengd worden. Dat absurde mengsel van quasi-geschiedenis en actualiteit wordt door Dunk overigens niet eens uitgewerkt, maar in korte slogan-achtige statements gebracht, die ook nog eens verknoopt worden tot alinea’s met een zeer hoog demagogisch gehalte.

Het actuele element van zijn demonisering van Israël is vaak de demonisering van “Wilders” en de PVV. In feite staat zijn demonisering van “Wilders” in dienst van zijn antisemitisme en Israël-bashen. De analogieën en vergelijkingen in dat mengsel van actualiteit en quasi-geschiedenis zijn vaak niet alleen absurd maar ook grof en beledigend. Zo worden de “Protocollen van Zion” vergeleken met een serieus boek als “Eurabia” van Bat Ye’or, Willem van Oranje met een moorddadige watergeus en verder elke bloedbevlekte “revolutionair” die zich maar denken laat. Geert Wilders wordt gelijkgesteld met de leiders van het genocidale Hamas dat de nieuwe Holocaust als ideaal en noodzaak in zijn charter heeft staan.

________________________________________________
NOTEN

(1) Ik heb bovenvermelde genetische verwantschap tussen Mohammedanisme en Hitlerisme in een opstel aangetoond dat tot titel heeft: “Nazisme, Islam, Israël: de islam is een nazisme avant, pendant et après la lettre”. Waarvan ook een verkorte versie online staat (ook hier te vinden). Ik zal mijn bevindingen uit die opstellen nu zo kort mogelijk samenvatten:

De islam is totalitair omdat het leefregels heeft voor het totale leven tot in de absurde details. De Koran geldt als het pre-kosmische woord van Allah zelf en als totaal en voor eeuwig onveranderlijk. De kenmerken van de inhoud van de Koran zijn: materialistische platheid, haat en gewelddadigheid. Het individu heeft geen gewetensvrijheid: zelf denken over moraal is hoogverraad aan de islam. Het individu mag evenmin zelf denken over de stoffelijk wereld buiten het individu: het gebruik van de Rede is eveneens hoogverraad aan de islam. Daarom brengt de islam geen wetenschap voort, maar steelt en gebruikt slechts de prestaties van de volken die zij onder het kromzwaard brengen: parasitisme. Wat eenmaal door de “oelema” (de “wetenden”, de priesterkaste) is overeen gekomen kan niet meer veranderd worden: dit heet “het principe van de consensus”.

De islam is fascistisch vanwege superioriteitswaan (Uebermenschen-waan), die desondanks gepaard gaat met ziekelijke angst in de vorm van xenofobie, conspirisme (verslaving aan complotdenken) en slachtoffergedrag-annex-rancunisme (het voortdurend wijzen naar de “vijand” als oorzaak van de eigen ellende).

En de islam is specifiek nazistisch vanwege de Jodenhaat, de expansieve oorlogszucht waarin een bloed-en-bodem-element (grond die ooit islamitisch is geweest, mag nooit meer in handen van ongelovigen komen), het Führer-principe (de hadith heeft bijna net zo’n groot gezag als de koran en Mohammed had karakterologisch alles weg van Hitler) en de vrouwverdierlijking.

Op dit moment is de Jodenhaat en de Israël-haat allesoverheersend in het hele Midden Oosten en de hele wereld van de islam.

(2) Zie “Het voorwoord tot de Nederlandse vertaling van Eurabia van “Bat Yeor” op de website van arabist Hans Jansen.

(3) Manfred Gerstenfeld, “Verwrongen beelden van de Holocaust: geschiedvervalsing onder de loep”, Heerenveen, 2011, p. 99 – 112.

(4) Inmiddels is Ann Barnhardt ten tonele verschenen. Deze Amerikaanse zocht een aantal van de meest haatdragende, racistische, seksistische, xenofobe en ook verder best wel een beetje immorele soera’s in de Koran op, legde sliertjes varkensvlees (bacon) als boekenleggers tussen de bladzijden en begon die soera’s voor te lezen. Achter haar stond een vuurpot en lag een aansteker. Bij elk nieuw schijfje bacon stopte zij, en las elke immorele soera voor, die zonodig van nadere duiding werden voorzien, scheurde de betreffende pagina uit de Koran en verbrandde deze.

(5) Misschien is het voor velen nog niet zo duidelijk, maar die opgeschoren koppen zijn een militair kapsel, het uniform is het bontkraagjasje en de scooter draagt verder bij aan het groepsgevoel. Deze Marokkanen vormen een steeds groter wordende primitieve en oorlogszuchtige stam in onze steden, die we zelf op de oorlog voorbereiden met gesubsidieerde kick-box-lessen. Ik heb gezien hoe ze bij rellen in drie minuten tijd via de mobiele telefoon zomaar 80 man op de been brengen. Deze agressie is een product van de islam als cultuur en het wachten is op een steeds explicietere verbinding met het Geloof van de Vrede. Het leger van Mohammed is in de steden van Europa allang in de maak. Behalve “Hamas, Hamas, Joden aan het gas”, is door Marokkanen ook bij “solidariteits”-demonstraties voor het lijdende Palestijnse volk (haatmanifesties tegen het Westen en de Joden) deze leuze gescandeerd: “Khaybar, Khaybar, het leger van Mohammed keert terug!” Dat gebeurde in Amsterdam op 22 juli 2006. Om het fijne van Khaybar te weten te komen moet je Machteld Allan lezen:

“Tot zo ver de episode-Khaybar op hoofdpunten. Intimidatie, gewapende strijd, moord, verkrachting, marteling en verbanning zijn de ingrediënten, al kom je daar niet achter als je de biografie van Ramadan leest.”

Het moet vanwege de vanzelfsprekendheid zijn dat Allan in deze opsomming niet opneemt: Jodenhaat. Sommigen vergelijken de Marokkanen-terreur met die van voetbal-hooligans. Dat gaat niet op, want daar ontbreekt de ethnische component en een geloof dat het Westen, de Joden en het christendom al 1400 jaar vijandig gezind is en 1000 jaar lang van de 7^e tot de 17^e eeuw constant Europa heeft geterroriseerd. In de “Arabische Lente” van 2011 is overigens het Khaybar-lied in Tunesië ook alweer gezongen.

(6) ”Israël moet even inschikken” van 16 februari 2009; “De koopman en de angst voor de islam” van 23 februari 2009;  “Zionisme vormt oerkern probleem” van 14 december 2009; “Elke religie kan gewelddadig worden” van 14 januari 2011; “De distantie van de historicus” van 11 januari 2010; “Nederland is een tikje Schizofreen”van 18 februari 2010; “Tekent Wilders zijn eigen doodvonnis?” van 13 september 2010; “Over de legitimiteit van gewelddadig verzet” van 11 april 2011.

Een paar tegenstemmen: “Stop de demoniseringscampagne” door Yochanan Visser van 6 april 2011; “Moord blijft moord” door Tom Struick van Bemmelen van 7 april 2011; “Wanneer moord en terreur in verzet veranderen” door Yochanan Visser van 17 april 2011.

(7) Ik heb al eens eerder geschreven over de verbijsterende gemakzucht van de gemiddelde multikulse islamofiel, die de islam mooi verklaart, moslim-immigratie goed en de christenen óók heel slecht en dan achterover leunt om de dossiers aan te laten slepen door degenen die een andere mening hebben, waarbij de multislamofiel niet vergeet “racisme” bij de dissident te suggereren.

(8) Hans Jansen in “Islam voor Varkens, Apen Ezels en andere Beesten”, zegt het zo:

“De Bijbel is een heel ander boek dan de Koran. De Koran is een monoloog van God, terwijl de Bijbel verhalen over God bevat, verhalen van feilbare mensen. De Koran roept op tot bloedvergieten, terwijl de Bijbel wel over allerlei bloederige gebeurtenissen vertelt, maar niet tot geweld oproept. In de islam heeft Allah altijd gelijk, terwijl er in de Bijbel, maar ook in latere teksten als de Talmoed, flink met God wordt geredetwist. Voor de rest is het een eigenaardige gedachte dat linkse intellectuelen met enige geestdrift het christendom beschimpen, maar boos worden als je kritiek uit op de islam.”

Ik had ook nog naar een artikel terzake van Pieter van der Horst in Trouw willen linken, maar het Trouw-archief kan alleen nog na betaling en gedoe bereikt worden.

(9) Neen, dat minimale “meedoen” van Arabische machthebbers met de NAVO in Libië was niet uit overweging van algemene menselijkheid, maar uit angst voor gezichtsverlies. Ze hadden liever niet meegedaan, want ze hebben angst voor de opstandigen, die het wel eens nóg sterker als een heilige plicht zouden kunnen gaan zien om de materieel en geestelijk corrupte regimes op te ruimen. Geestelijk corrupt, dat wil hier zeggen: te weinig islamitisch.

(10) Dunk wordt hier inzake Saksen tegengesproken door een collega-antisemiet, te weten Wim Blockmans ( geboren 1945, ook mijn geboortejaar). Blockmans heeft in de ueberdeftige en weledelzeergeleerde Uhlenbeck-lezing (NIAS, Wassenaar) van 2010 een heel aantal van de meest grove cliché-leugens over Israël herhaald:

 “The state of Israel takes the liberty to curtail the freedom of press and to kill its opponents anywhere in the world, without any form of process. However, these persons see themselves as fighting for the freedom of their people, against a foreign and oppressive military occupation. In the territories that Israel occupies against international law and against scores of UN resolutions, it takes the liberty of using disproportionate and random violence against civilians, and is starving the whole population of Gaza by cutting it off and even preventing fishermen to go to sea. ( . . .) right of Israelis to live safely within their own borders justify such outrageous violations of humanitarian law, and the deprivation of a whole population of both the most essential freedoms and basic necessities, for over half a century?”

(11) Paul Berman, “The Flight of the Intellectuals”, p. 81.

(12) Je kunt in plaats van de wat grofgeborstelde redenering dat Israël drie keer het recht heeft verworven (1948, 1967, 1973) zo’n beetje het hele Midden-Oosten te bezetten, ook een wat meer gepenseelde redenering opzetten. Maar ook zo’n Japans aquarelletje laat aan duidelijkheid niks te wensen over. Dat ziet er zo uit:

* Volgens het mandaatbesluit van de Volkenbond van 1922 besloeg het gebied waarin Joden zich mochten vestigen het huidige Israël inclusief Gaza, Samaria-Judea (de “Westbank”) en wat je dan zou kunnen noemen de “Eastbank”, namelijk het huidige Jordanië.

In hetzelfde jaar 1922 verkwanselde de Britten al 70% van het mandaatgebied, te weten die hele “Eastbank” aan een of andere Arabier, een Husseini die gecompenseerd moest worden voor de machtsgreep van de Wahabieten in Saoedie-Arabië. De Volkenbond keurde dat goed. Maar moreel gezien blijft het natuurlijk een factor die een fatsoenlijk mens mag blijven meewegen door de tijd heen: de Joden raakten meteen al het grootste deel van het gebied kwijt en de Palestijnse Arabieren kregen het.

* Daarmee bleef het huidige Israël, plus Samaria-Judea (“de Westbank”) vestigings-gebied voor de Joden.

* Vanwege de door de moefti van Jeruzalem georganiseerde terreur tegen de Joden bleek integratie van Palestijnse Arabieren en Palestijnse Joden niet te lukken. Daarom werden 1938 en 1948 officiële verdelingsplannen gemaakt voor die 30 % gebied die nog over was. De Palestijnse Joden stemden in, de Palestijnse Arabieren weigerden.

* Vervolgens hebben in 1948 middels een aanvalsoorlog een klein deel van de Palestijnse Arabieren, plus vijf Arabische naties geprobeerd Israël te vernietigen en genocide op de Joden te plegen.

* Dat betekent dat de bezetting van Samaria-Judea (“de Westbank”) van 1948 tot 1967 door Jordanië illegaal is geweest, want na een aanvalsoorlog.

* Ook de oorlog van 1967 was een aanvalsoorlog van de kant van de Arabieren, ondanks de preventieve aanval op de Egyptische luchtmacht door. Er waren handelingen gepleegd door met name Egypte die een rechtmatige casus belli vormden: aflsuiting van de Golf van Akaba. Bovendien waren de troepenbewegingen van Egypte duidelijk op oorlog gericht en kwamen er niet alleen vanuit Caïro maar ook uit Damascus (Syrië) regelrecht genocidale oorlogstaal. De Arabische propaganda sprak van een “uitroeiïngs-oorlog”. Dat maakt de bezetting van Samaria-Judea (“de Westbank”), dat van 1948-1967 illegaal bezet was door Jordanië, volstrekt rechtmatig. En het werd nog rechtmatiger omdat al in 1967 de vergaderde Arabische naties de bekende drie keer neen van Khartoem uitspraken: geen erkenning, onderhandelingen of vrede met Israël.

* In 1973 deed koning Hoessein van Jordanië alleen maar niet mee en werden Samaria-Judea niet voor de derde keer als springplank in een aanvalsoorlog naar Israël gebruikt, omdat Hoessein bang was voor zijn eigen “Palestijnen”. Hij stuurde dus alleen maar een symbolische tankdivisie naar de Golan-hoogte om de Syriërs te helpen, overigens nadat Hoessein aan Israël had gevraagd of ze hem dat niet al te kwalijk zouden nemen, want hij moest immers zijn gezicht redden. We hebben het dus aan een volstrekt toeval te danken, een tijdelijke toestand, dat Samaria-Judea niet voor de derde keer als springplank werd gebruikt.

(13) Aaron Klein in zijn “The late Great State of Israël”, die de Arabisering van Samaria-Judea en met name van Jeruzalem beschrijft, ziet de politiek van Israël aldaar niet meer als gewetensvol, maar als zelfverraad. In zijn visie is de coulance jegens de Arabieren ver over de top.

(14) Die hele zogenaamde heiligheid van Jeruzalem is altijd politiek gemotiveerd geweest in de islam. Het is een schoolvoorbeeld van een “invented tradition”. De mythische Mohammed (572 – 632) probeerde aanvankelijk de Joden voor zijn geloof te winnen en beval dat de bidrichting (“kibla”) naar Jeruzalem moet zijn. Toen de Joden hem afwezen, werd het toch maar richting Mekka. Jeruzalem wordt overigens niet één keer in de Koran genoemd. Vijftig jaar na de dood in 632 A.D.van de mythische Mohammed, in 682 A. D. dus, werd door een moslimse rebel, in opstand tegen de islamitische kalief Abd al-Malik in Damascus, de hadj (pelgrimstocht) naar Mekka voor de onderdanen onmogelijk gemaakt. De geblokkeerde kalief Abd al-Malik maakte toen van de nood een deugd: omdat hij toevallig Jeruzalem in bezit had, beval hij dat de hadj en dus ook de bidrichting opnieuw naar Jeruzalem moest wezen. Daarbij haakte geblokkeerde kalief Abd al-Malik aan bij een mededeling in de koran dat Mohammed zijn vliegend-paard-met-het-vrouwenhoofd (Baraq) bij de “verste moskee” zou hebben aangebonden. (Soera 17:1) en die “verste moskee” zou dan de al-Aqsa-moskee bij Jeruzalem geweest moeten zijn. Echter! Dit was een verzinsel van die geblokkeerde kalief Abd al-Malik in Damascus. Als de ”verste moskee” gold en geldt, in de communis opinio van zowel islamitische als westerse deskundigen, de moskee bij Mekka. Kortom: dat was weer net zo’n staaltje van politiek opportunisme in 682 van deze geblokkeerde kalief Abd al-Malik als in 632 van de mythische Mohammed, toen hij de bidrichting van Jeruzalem in Mekka veranderde. De laatste daad van politiek opportunisme rond Jeruzalem dateert van 1967. Tot dat jaar was Jeruzalem nog illegaal bezet door Jordanië en werd aan Jeruzalem geen bijzondere status gegeven. Maar nadat “de Westbank” (Samaria en Judea) en Jeruzalem in Israëlische handen kwamen, begonnen de islamitische ideologen die opvatting over Jeruzalem van 1250 jaar geleden, uit het jaar 682 dus, weer te recyclen. Dus driemaal politiek opportunisme rond Jeruzalem: door de mythische Mohammed (572 – 632) zelf, in 682 door de geblokkeerde kalief en vervolgens na 1967.

Jacques Gauthier heeft meer dan 20 jaar besteed aan een onderzoek naar de vraag “Van wie is Jerusalem”, maar dan in de puur juridische en volken-rechtelijke zin. Hij kwam tot de conclusie: Jeruzalem is van de Joden, Jeruzalem is van Israël. En ik zou daar aan willen toevoegen: en dus van de Hele Mensheid met een Geweten. Gauthier vervatte zijn betoog en conclusies in een promotie-these van zo’n 1000 pagina’s, die hij succesvol verdedigde aan het “Graduate Institute of International Studies of the University of Geneva”. Hier is een televisie-interview met hem onder de titel “Who owns Jerusalem?

(15) Intussen heeft Jaap Hamburger in de Volkskrant recent beweerd dat Goldstone zijn rapport helemaal niet herroepen heeft. Hij vraagt zich af waarom ueberhaupt die aanval op Gaza is ingezet. Blijkbaar heeft hij niet vernomen dat zulks was vanwege de raketten die willekeurig vanuit Gaza op Israël afgeschoten werden. Hamburger is een Jood uit de categorie Hayo Meijer, die het concentratiekamp overleefde en dat feit net als Meijer inzet om zijn geloofwaardigheid als Israël-basher te vergroten. Filantroop heeft een recent artikel aan Hamburger gewijd. Er bestaat ook een recent interview met Hayo Meijer door Chris Rutenfrans, dat wat mij betreft maar één conclusie toelaat: Meijer is geestesziek.

(16) Karsh stuitte door een toeval op het bedrog. Hij kwam een citaat tegen van de Israëlische academicus Benny Morris, van de Ben Goerion-universiteit (!!!) Het was een citaat uit een brief van dé Founding Father van Israël, Ben Goerion, aan zijn zoon. Het is van belang te weten dat door de moefti van Jeruzalem verwekte terreur tegen de Joden al langzaam aanzwol vanaf 1920 en dat in 1936 de zogenaamde “Arabische Opstand” in Palestina was begonnen, die tot 1939 duurde en die niets anders was dan de intensivering en schaalvergroting van die terreur. De brief van Ben Goerion is van 1937. Morris citeerde deze brief als zeggende dat “we moeten de Arabieren verdrijven en hun plaatsen innemen”. Karsh had deze brief jaren geleden gelezen en herinnerde zich de strekking van deze brief als heel anders. Dat bleek bij controle ook. De tekst van de brief van Ben Goerion luidde in werkelijkheid: “We wensen, we hoeven de Arabieren niet te verdrijven ( . . .) Onze gehele streven is gebouwd op de aanname ( . . .) dat er genoeg ruimte is in het land voor onszelf en de Arabieren.”

(17) Kees van Kooten, “Verplaatsingen”, 1993, pp. 74-75. Over een reis die Van Kooten met zijn vrouw in Indonesië maakte. De inheemse reisgids, die desondanks blijkbaar Harry heet, vertelt over Soekarno:

“Een neef van mij (…) was twee jaar lang een van de adjudanten van Soekarno. En president Soekarno had een afspraak met zijn adjudanten. Als hij op reis was door Indonesië en overal toespraken hield, dan zei hij bijvoorbeeld: wij moeten allemaal meewerken aan de economische opbouw van ons mooie vaderland. Niet alleen jij, maar ook jij en u en jij en jij daar! En dan wees hij mensen in de zaal aan, mannen en vrouwen en jongens en meisjes. En de zevende op wie hij dan zijn vinger richtte was altijd het mooiste meisje van de avond, dat hem al bij zijn komst op het podium welgevallig was geweest. En de adjudanten hun taak was het om goed op te letten en mee te tellen (…) want nummer zeven moest na afloop naar zijn hotelkamer worden gebracht, om de nacht met hem door te brengen. (…) ‘Maar als zo’n meisje dan niet wou?’ vraagt mijn vrouw namens alle vrouwen. Harry glimlacht droevig, maar niet ontevreden. ‘Een vrouw in Indonesië, zij mag nooit iets weigeren, mevrouw.’ “

Een mooie anecdote die ik geneigd ben blind te geloven. Geen wonder, overigens, dat de islam steeds meer succes heeft in Indonesië.

(18) Zeer recent, op 18 april 2011, in een voetnoot van een stuk over een ander onderwerp, ritueel slachten, voegde Dunk een PS toe waarin hij zijn feitenresistentie nog eens benadrukte:

“p.s. Ik moet Struick van Bemmelen teleurstellen: de meeste historici delen in hoofdlijnen mijn kijk, dus het zou zeer leeg worden aan de universiteit als zij dan ook allemaal ontslagen zouden moeten worden. Waar ik een nadrukkelijk onderscheid maak tussen slachtoffers op het wettige grondgebied van Israël en die in de Geroofde Gebieden, kan iedereen constateren dat hij het intellectuele en psychische onvermogen bezit om ook maar één opmerking te maken over de structurele landroof en de Palestijnse burgerslachtoffers van Israëlisch staatsgeweld. Ook op Begins toenmalige terreurdaad gaat hij niet in. Over de Palestijnse vrijheid debiteert hij onbeschaamde leugens, zoals hij dertig jaar geleden ongetwijfeld ook de bakerpraatjes over de Gescheiden Ontwikkeling in Zuid-Afrika heeft geloofd, en weer veertig jaar geleden eerder vast in Theresienstadt gestonken zou zijn. Van de Nederlandse Opstand weet hij niets en van de rest nog minder. Dan is Yochanan Visser nu verstandiger: die houdt eindelijk gewoon zijn mond.”

Dunk geeft nooit links naar iets dat hem controleerbaar maakt, dus doe ik dat maar. Hier het artikel van Struick van Bemmelen waarin ik niks lees over universiteits-historici die ontslagen zouden moeten worden, al ben ik het daar van harte mee eens, te beginnen met Dunk zelf. Want dat Dunk niks leert, een ideoloog is die geen enkele neiging heeft zijn ideologie aan nieuw geleerde feiten aan te passen, blijkt opnieuw uit het bovenstaande. Dit soort demagogen en sloganeers horen niet thuis aan een universiteit. Nog afgezien van zijn antisemitisme.

(19) Ik had willen linken naar een artikel van mezelf van 23 december 1993 onder de titel “Rekolonisatie met de rechten van de mens in de hand?” Maar het Trouw-archief is tegenwoordig alleen nog te raadplegen tegen betaling en na ingewikkeld  gedoe. [Inmiddels heb ik dat artikel zelf on-line gezet.]

(20) Hilhorst: “Wie zijn eigen waarden niet serieus neemt, staat machteloos tegen bedreigingen van buiten, zo leert de PVV ons. Nu ben ik niet zo bang voor een dreigende islamisering. Ik zie weinig Hollandse kinderen flirten met Allah. Islamitische kinderen worden eerder westers, dan westerse kinderen islamitisch.”

Men ziet: Hilhorst kan, zijn eigen waarden serieus nemend, de islam best integreren. Maar “Wilders”? Dát lukt niet! En hoeveel Hollandse meisjes ziet Hilhorst eigenlijk flirten met Marokkanen die géén “loverboy” zijn? En hoe staat het met het flirten met Jezus door moslima’s of de trouwlustigheid van de hoofddoekjes met een polderjongen? In Bosnië werd er overigens wél onderling volop getrouwd tussen Serviërs (Russisch-orthodox) en moslims: het heeft, naar bekend, niet geholpen.  Zoals er nog nooit in de wereldgeschiedenis iets heeft geholpen als er islam bij betrokken was.

(21) Overigens is dat kleine, maar altijd aanwezige smeerlapperijtje ter demonisering van Israël ook hier weer aanwezig. Want Ovadia Yosef zegt inderdaad “Abu mazen and all these evil people”, maar kijk en luister naar dit schattige nieuwlezeresje, dat toch echt dat “Abu Masen and” eraf laat en het gewoon heeft over de rabbi als gezegd hebbende “in which he prayed for all Palestinians to perish”.

(22) Het is maar een voorbeeld. Gerstenfeld staat hier buiten. Het is niet zo dat er met medeweten van Gerstenfeld een officiële poging daartoe gedaan is.

* Inmiddels is er een exemplaar van de genoemde cartoon boven water gekomen.

_________________________

Link naar dit stuk op AmsterdamPost

Op 16 november 2012 stond de teller van AmsterdamPost voor dit stuk op 5.870 views. Blijkbaar hebben studenten en misschien Volkskrantlezers het stuk “ontdekt”, want voor een marginaal weblog als AP is dit een uitzonderlijk hoog getal.