Tsja, ik ben tenslotte historicus van mijn oude ambacht, een enorme fan van Israël en ik houd de islam voor een nazi-ideologie. Dus toen er gisteravond ter gelegenheid van 50 jaar juni-oorlog van 1967 een uitzending van Andere Tijden over die oorlog was, zat ik klaar.
Hans Goedkoop schildert in zijn inleiding de omstandigheden waaronder de oorlog uitbrak redelijk. Althans voor NPO-begrippen, want die NPO heeft een náám op te houden in Israël-irrationalisme. Hij benoemt netjes de bedreiging die er al vele jaren was van de kant van de paleo-nazi’s van Arabierië en ook laat hij blijken dat Israël existentieel gedwongen was om als eerste toe te slaan:
“De vraag was niet óf er een oorlog uit zou breken, maar wannéér, en . . . . wie het eerst zou toeslaan: de Arabische buren of Israël zelf om de klap maar liever voor te zijn. Dat wisten we steeds beter.”
So far so good. Maar Goedkoop geeft geen enkele hint dat de Arabieren inderdaad . . . . paleo-nazi’s waren en zijn, met een eigen traditie van Jodenhaat van 1400 jaar oud en een intense samenwerking met Hitler-Duitsland vóór en tijdens de Tweede Wereldoorlog met het doel ook de Joden in Palestina tot de laatste man en vrouw uit te roeien. Ik heb zojuist de laatste zin van het laatste hoofstuk van een boek vertaald dat die geschiedenis van de samenwerking tussen de nazi’s en de Arabische islamisten grondig documenteert — “Nazis, Islamists and the Making of the Modern Middle East” — en die zin luidt:
“Dit is het verschrikkelijke geheim van de moderne Midden-Oosterse geschiedenis.”
Welk geheim? Ja, dát geheim dus, dat ik hierboven aanstipte.
Die ontkenning van context en voorgeschiedenis zit ook implicíét in wat Goedkoop zegt:
“De strijd die het Midden-Oosten zou veranderen. Tót op de dag van vandaag.”
Nee, jongen, die oorlog bevestigde alleen wat de islam al 1400 jaar over de hele wereld doet, óók in Palestina, dat ze in 683 onder het kromzwaard brachten en waar de islamisten sinds 1920, geleid door de Moefti van Jeruzalem Amin al-Husaini, hebben lopen Jodenmoorden. En wat erna kwam, de Yom Kippoer-oorlog en al die vergeefse pogingen van Israël vrede te sluiten met de Arabieren, bevestigen het nóg eens.
Ik vat het even samen: Goedkoop geeft wel Israëls toeslaan uit nood aan, maar geeft niet de oeroude nazistisch-islamitische context waarin dat gebeurde.
En dan gaat Goedkoop in zijn inleiding langzaam schuiven in de richting van: waar er twee vechten hebben er twee schuld.
“Die gewapende vrede is kwetsbaar. Zo betwisten Israël en buurlanden in het noorden het gebruik van het spaarzame water van de Jordaan. Er zijn geregeld incidenten.”
En vervolgens laat Goedkoop toe dat het programma dat hij presenteert langzaam nóg verder opschuift naar: die onbetrouwbare Joden hebben die oorlog zelf gewild. Want dan komt er een mijnheer sprekend in beeld die Theo Tromp heet, die ik ervan verdenk een “anti-zionist” te zijn en die in het voorjaar van 1967 namens de VN de bestandsgrenzen tussen Israël en de Arabische buren moest bewaken.
Ik citeer Theo Tromp:
“En in februari begonnen de klachten te regenen van Israëlische zijde. Schendingen van de overeenkomst. Alleen vrijwel allemaal voorzien van de toevoeging no investigation. Staat er investigation required dan moest je onderzoek doen, maar staat er no investigation dan mág je geen onderzoek doen. En wat ons opviel dat was dat bij al die klachten no investigation stond. Ja, dan kan het wél waar of niet zijn, maar je mag het niet gaan onderzoeken. Het werden er steeds meer, tegen de honderd per dag soms en toen zeiden we op een gegeven moment tegen elkaar hier wordt een draaiboek gemaakt. En dat bleek naderhand ook zo te zijn. Een draaiboek voor het geval je op een gegeven moment een conflict hebt en dan kunnen ze zeggen: ik heb zoveel klachten al ingdiend en er is geen donder mee gedaan.”
Wat zei ik? Die Joden waren stiekem zelf zo oorlogszuchtig als de neten!
Presentator Goedkoop:
“Maar ook aartsvijand Egypte maakt zich op voor oorlog. Vanuit Caïro klinkt harde taal?”
“Ook”? De Arabieren zijn altijd en overal en zeker in Palestina steeds degenen geweest die het geweld begonnen. En “harde” taal, Goedkoop? Genocidale taal zal je bedoelen.
En inderdaad mag Salomon Bouman, correspondent in Israël van 1965 – 2003, melding maken van de existentiële angst die er heerste in Israël :“In Tel Aviv werden graven gegraven voor tienduizenden [verwachte] doden. ( . . .) Er was echt paniek. Die oorlog was naar mijn idee op dat moment gerechtvaardigd omdat er vanuit de Arabische wereld, en je moet het ook in de emotie zien, de leuze ging: de Joden moeten worden in zee gedreven. ( . . .) Dat was gewoon wat op de Arabische zender werd uitgezonden, de Joden in de zee.”
Maar voor het broodnodige evenwicht tussen de Arabische paleo-nazi’s en de Auschwitz-Joden van Israël komt mijnheer Tromp weer wat vertellen: op 13 mei, zo zegt Theo Tromp, zag hij vele Israëlische pantservoertuigen richting Egyptische grens bewegen “terwijl er nog niks aan de hand was ( . . .) en toen wisten we ook: hier wordt iets voorbereid, want je stuurt geen pantsercolonnes en F-5’s als je niks van plan bent.”
Nog niks aan de hand! Verraderlijke rot-Joden! Altijd hetzelfde! Toch? Heer Goedkoop?
Het verhaal is bekend: om de genocide af te wenden, hebben Israëlische vliegtuigen laag onder de Egyptische radar doorvliegend over de Sinaï de hele Egyptische luchtmacht vernietigd en dat is waarschijnlijk dé cruciale factor geweest die Israël de overwinning bezorgde en de genocide afwendde
Maar kijk eens hoe Andere Tijden Israël voor leugenaar zet via een Nederlande radio-nieuws-uitzending:
“Radio nieuwsdienst ANP. Aan de grens tussen Israël en Egypte zijn zware gevechten aan de gang. Een Israëlische woordvoerder deelde mee dat Egyptische tanks gesteund door vliegtuigen Israël waren binnen getrokken.”
En mijnheer Tromp benadrukt het nog even:
“Israël was begonnen daar. Het verhaal dat naar buiten kwam was van de Arabieren hebben ons aangevallen. Da’s een beetje vreemd want de Israëlische luchtmacht had alle Arabische vliegvelden aangevallen en alle vliegtuigen op de grond vernietigd. Nou, een land dat een oorlog begint heeft zijn vliegtuigen in de lucht en niet op de grond staan. Bovendien van de Syriërs weten we dat ze doodsbang waren voor de Israëli’s. De Syriërs hadden Russische wapens en oude Duitse tanks uit de Tweede Wereldoorlog. Dat is geen partij. Ze wisten dat ze dat zouden verliezen.”
Doodsbang voor de Israëli’s? Ah ja. En dan ga je dus aanvallen onder het bezigen van hysterische oorlogstaal. “Een militante houding tegenover Israël was binnen het Syrische regime een toetssteen geworden voor de eigen ideologische zuiverheid.” Duitse tanks, zegt u? Nazi-tanks. En als ze wisten dat ze gingen verliezen, die Syriërs, hoe kwam het dan dat het op de Golan een nipte Israelische overwinning werd met veel verliezen aan Israëlische kant?
Door deze mijnheer wordt dus volkomen voorbijgegaan aan de overvloedig bewezen intentie van Egypte, Syrië en Jordanië om Israël via een verrassingsaanval, voor zover dat nog mogelijk was in die mate van opgebouwde spanning, te vernietigen. En het is heel wel mogelijk dat de tanks die wel degelijk in de Sinaï onderweg waren naar Israël toch nog van enige vliegtuigen vergezeld zijn geweest. Dus een leugen hoeft dit niet eens geweest te zijn. En het valt bovendien in het niet bij het grote feit van de voorgenomen genocide door de Arabieren.
En dan Jaques Wallage, de islamofiel en Ayaan-hater, die ik al eens eerder heb uitgelegd wat voor zwakbegaafde zwetskont hij is. Lees eens even goed wat-ie in deze uitzending aan plechtstatigs heeft te zeggen en dan zal ik u vervolgens vertellen wat u daarvan zou kunnen denken.
Wallage:
“Toen die Zesdaagse oorlog plaatsvond ben ik er altijd vanuit gegaan dat dat nu weliswaar een bezetting was maar dat er onderhandelingen zouden komen, dat er vrédesonderhandelingen zouden komen en dat wat nu bezet was, teruggegeven zou worden aan de rechtmatige eigenaar. Ik heb in die jaren nooit gezien dat Israël een permanente bezettende mogendheid zou worden. ( . . .) Ik heb wel eens gedacht: zo belangrijk als de vrijlating van Mandela voor mij was, dat was een van de belangrijkste dagen in mijn leven, zo verwoestend werkt deze situatie in het Midden-Oosten op mij omdat het namelijk een ideaal vernietigt. De Joodse geschiedenis had gemakkelijk kopje onder kunnen gaan in de Tweede Wereldoorlog. Dat is door de stichting van de Israëlische staat niet zo geworden. De geschiedenis zet zich in Israël voort. Maar dan moet dat wel een geschiedenis zijn waar je trots op kunt zijn, waar je je mee kunt identificeren. En door omstandigheden, die niet alleen aan Israël liggen, maar ook aan de extremistische krachten buiten Israël is de zoektocht naar vrede gestagneerd en ja dat raakt me zeer.”
Je moet eens gaan kijken hoe Wallage op het moment dat hij zegt “vrédesonderhandelingen” in een emotie schiet van liefdevol humanisme en tegelijk teleurstelling in Israël. De pathetische clown weet blijkbaar niet dat direct na de oorlog in september 1967 de Arabische staten, in vergadering bij elkaar in Kartoem, besloten tot de beruchte drie keer nee: geen onderhandelingen met Israël, geen vrede met Israël, geen erkenning van Israël. En dus werd Israël gedwongen het bestuur van Samaria-Judea (“de Westbank”) op zich te nemen. En dat noemt Wallage dan “bezetting” dat grote leugenwoord dat al decennia moeiteloos door alle zelfverheffingsneurotische islamofiele “anti-zionisten” word gebezigd. Na 1967 zijn er herhaaldelijk genereuze aanbiedingen voor vrede geweest van de kant van Israël die allemaal door de Palmaffia’s afgewezen werden. Het is echt niet voldoende dat je zegt dat “ook extremistische krachten buiten Israël” schuldig zijn. Niks “óók”, Wallage! De schuld ligt uitsluitend bij het rejectionisme van de Palmaffia’s.
Ik vraag ook uw aandacht voor die typische genotzucht van de links-regressieve Wallage. De vrijlating van Mandela was “een van de belangrijkste dagen” in zijn leven. Dat is sowieso ziekelijk: de belangrijkste dag in het leven van een man is als-ie voor het eerst klaar komt. Dat vergeet-ie nooit meer. Zoals Ton van Duinhoven ooit in een Hadimassa-sketch famously zei: “Ik had het gevoel of er een koppel spreeuwen uit mijn naad vloog.” Maar wat erger is: dat de vreugde om Mandela blijkbaar nog steeds niet is getemperd door de hel die de zwarten van Zuid-Afrika hebben gemaakt en door de inmiddels bekend geworden gruwelen die het ANC aan de macht hebben gebracht en de collaboratie van links Nederland met dat ANC. Nou ja: lees Martin Bosma.
Dezelfde genotzucht spreekt bij Wallage uit het vooropstellen van zijn persoonlijke teleurstelling inzake Israël: hij wil zich zó graag identificeren met Israël, maar het ideaal is vernietigd. Ach-ach: Israël weigert in die ziedende oceaan van Jodenhaat te voldoen aan de eisen van moraal-hedonist Wallage! Ik zou zeggen, gemakzuchtige prutser, verdiep je eens in de geschiedenis van Israël en in de islam en ontwikkel misschien vervolgens een geestelijk volwassen solidariteit met Israël.
Weet je wat het allerschrijnendste domste godsgruwelijk perverste is wat de sentimentalistische comfortabelist zwatelt? Nee, niet “kopje onder” in Auschwitz. Dat is gewoon beeldspraak die hoort bij iemand die niet echt voelt, maar spéélt dat-ie voelt. Het is dit: “teruggegeven zou worden aan de rechtmatige eigenaar”.
Trek een zweep over de lijer van die godvergeten klootzak!
“Andere Tijden” definieert het verschil tussen Links en Rechts
__________________