≈ Reacties uitgeschakeld voor Biden is qua Israël erger dan Obama
Commentatoren wereldwijd hadden uiteraard al ruim van tevoren voorspeld dat een verkiezing van Joe Biden en running mate Kamela Harris een ramp voor Israël zou betekenen en een einde aan het succesvolle realisme van de politiek van Donald Trump in het Midden-Oosten. Maar na Bidens “eerste 100 dagen” waarna traditioneel een eerste evaluatie van een nieuw presidentschap wordt gegeven, waren de signalen die het Biden-presidentschap afgaf nog veel ongunstiger dan verwacht. Het werd door Melanie Phillips op 29 april 2021 kernachtig samengevat:
“Er is al veel bezorgdheid geuit over de verzoenende houding van president Joe Biden ten opzichte van Iran, samen met andere maatregelen, zoals zijn intrekking van de steun voor Saoedi-Arabië en zijn beslissing om uit Afghanistan weg te vluchten. Dit heeft een paar van de gevaarlijkste plaatsen ter wereld nog gevaarlijker gemaakt. Tot nu toe was het mogelijk te geloven dat Bidens regering slechts hopeloos naïef was ( . . .) of vol waanvoorstellingen zat als gevolg van haar utopisch-progressieve ideologie, en dat Israël toevallig bijzonder kwetsbaar was voor het bijpassende stompzinnige geblunder in het Midden-Oosten. Nu zijn er echter aanwijzingen dat de regering wordt gedreven door daadwerkelijke boosaardigheid jegens zowel Israël als het zionisme zelf, waardoor ze qua schandaligheid en smerigheid een nog lager niveau bereikt dan dat van de vijandige minachting van Obama. Die aanwijzingen houden verband met de beruchte VN-Wereldconferentie tegen Racisme, Rassendiscriminatie, Vreemdelingenhaat en Aanverwante Onverdraagzaamheid in 2001, die een paar dagen voor de aanslagen van 11 september in Durban, Zuid-Afrika, werd gehouden. Dit was een verbijsterend anti-Israël en anti-joden haatfeest, waarvan het enige doel was om Israël te demoniseren en te delegitimeren onder de Orwelliaanse vlag van “mensenrechten”, en dat uitbarstte in openlijk nazi-gerelateerd antisemitisme.” [mijn vet]
Onder de deelnemers aan de VN-conferentie van Durban van augustus 2001 werden de “Protocollen van de Wijzen van Zion” uitgedeeld, de beruchte eind-19e eeuwse vervalsing van de tsaristische geheime dienst die een zondenbok zocht voor de deplorabele toestand waarin Rusland zich bevond. Er was ter conferentie waardering voor Hitler en uiteraard de beschuldiging van “Apartheid” en genocide door Israël op “de Palestijnen”. Het joodse informatiecentrum in Durban werd gesloten vanwege bedreigingen. In de slotverklaring werd uitsluitend Israël aangewezen als de enige schuldige aan álle vormen van racistisch geweld in de wereld. In 2011 organiseerden de Verenigde Nazi’s een bijeenkomst om de 10-jarige verjaardag van “Durban” te vieren. Maar de regering Obama boycotte dat feestje samen met nog 13 andere landen onder het motto dat Amerika geen zin had 10 jaar officiële internationale Jodenhaat te vieren. Dat was netjes van Israëlhater Obama, die men, zo voeg ik toe, misschien niet zozeer uit innerlijke overtuiging handelde dan wel omdat de tijden nog niet rijp waren voor Amerika om openlijk antisemitisch te worden. De racistische woke-ideologie van Black Lives Matter was door de Democrats in 2011 nog niet volledig omarmd, maar op de golven van Trump-haat tijdens diens ambtsperiode van 2017-2021 werden de tijden steeds rijper voor dit racisme.
Inderdaad zijn er aanwijzingen dat in de regering Biden-Harris de regressief-linkse extremisten die ruimschoots in de staf zijn vertegenwoordigd de geest van deze puur racistische Durban-conferentie van 2001 aan het aanroepen zijn. Er bestaat een “US Mission to International Organizations in Geneva” en een tak daarvan is blijkbaar, nadat daaraan onder Trump een einde was gekomen, weer actief geworden in “Human Rights Watch”, een in Amerika gevestigde NGO, die grotendeel gefinancierd wordt door de omstreden miljardair George Soros en zich vooral erg Israël-kritisch betoont. De “Assistant Secretary of State for Democracy, Human Rights and Labor” Lisa Peterson heeft blijkbaar in maart 2021 een speech gehouden waarin werd opgeroepen de racistische geest van Durban 2001 weer op te roepen:
“Recalling the twentieth anniversary of the adoption of the Durban Declaration and Program of Action, we are committed to working within our nations and with the international community to address and combat racism, racial discrimination, xenophobia, and related intolerance.”
Omwille van de authenticiteit laten we dit maar eens onvertaald.
Gezien de speech van deze mevrouw Peterson is er blijkbaar een reële kans, aldus Phillips, dat de regering Biden besluit om komende september de vergadering van de Verenigde Nazi’s bij te wonen waarop de geest van Durban gevierd gaat worden. En dat betekent dat het Amerika van Biden moreel totaal van het padje is en wellicht de rest van het westen gaat meeslepen. Inderdaad staan alle seinen op rood. Biden heeft openlijk verklaard dat “de meest dodelijke terroristische dreiging jegens ons thuisland [Amerika] komt van het witte supremacistische terrorisme”. En Israël, ondanks al die licht- tot donkergetinte joden in dat land, valt in de woke-ideologie onder die “witte” supremacistische dreiging. Als we daarbij optellen de liefdesverklaring die Biden al voor de verkiezingen afgaf aan de moslims van Amerika teneinde hun stemmen te winnen, voorspelt dat weinig goeds voor Israël.
Staat u mij toe aan dit opstelletje een zijpaadje te staarten. Ik zag dat een zekere Mary Robinson bij Durban 2001 de “Hoge Commissaris voor de Mensenrechten” bij de Verenigde Nazi’s was en ook de “Secretaris-Generaal” van de conferentie. Hierboven een screenshot van haar “voorwoord” bij het eindrapport van de conferentie. Ik heb de pervertering die onmiddellijk door haar en de rest van onze westerse wereldleiders werd ingezet rood omcirkeld: de aanslagen op de Twin Towers waren niet de uiting van een racistische nazi-ideologie, de islam, maar die nazi-ideologie moest juist beschermd worden tegen nare racistische vijandschap. Want kritiek op een nazi-ideologie is racistisch, begrijpt u wel?
Hieronder ziet u dezelfde Mary Robinson aan het woord over het klimaat. Geen spat veranderd, die Mary! Nog net zo “links”. Neem nota van de regenteske en pompeuze achtergrond waartegen ze haar zalvende verhaal houdt.
≈ Reacties uitgeschakeld voor Obama’s mémoires staan vol leugens over Israël
********************************************************* “Redactionele” inleiding:De Midden-Oosten-politiek van Barack Obama heeft gedurende zijn hele ambtstermijn (2008-2016) in het teken gestaan van zijn liefde voor de islam, een ideologie die alle wezenskenmerken met het Hitlerisme deelt, en de complementaire haat jegens Israël, het land waar de Joden steeds massaler naar toe vluchtten toen Hitler in samenwerking met de Moefti van Jeruzalem, Amin al-Husseini, de Holocaust organiseerde. Is het mogelijk dat een president van Amerika, Obama, dermate slecht op de hoogte was van de geschiedenis van de islam en van Israël dat hij gedurende zijn hele ambtstermijn een wurgpolitiek jegens Israël voerde en een pamper-politiek jegens de islamitische Palmaffia’s en de Arabische landen? We moeten het aannemen, want anders moeten we Obama zien als een kwaadaardig mens en een antisemiet. (Deze tekst is overigens hoofdstuk 7 uit mijn boek, een hoofdstuk dat getiteld is Barack Obama: Islamofilie en Israëlhaat (2008-2016).) ********************************************************
Over de islam-liefde van Barack Obama zal het hier minder gaan dan over zijn Israël-haat, die vooral bleek uit zijn buitenlandse politiek. Niemand heeft Obama’s buitenlandse politiek beter geduid dan de onvolprezen Caroline Glick in een overzichts-artikel van 13 januari 2017 dat vertaald is in het Nederlands door de website OpinieZ. In het volgende vat ik Glick parafraserend samen.
Obama heeft zijn voorgenomen buitenlandse politiek in zijn Cairo-speech van 4 juni 2009 uiteengezet en hij heeft zich strikt daaraan gehouden. Hij heeft tot op de laatste dag van zijn ambtstermijn Israël dwars gezeten en de islamitische wereld bevoordeeld. Het Westen, zo verklaarde hij, moest boeten voor kolonialisme en racisme jegens de moslimwereld en zorgen dat moslims zich weer veilig en gerespecteerd voelden. De aanslag op de Twin Towers was niet gepleegd door de echte islam, een buitengewoon rijke religie. Obama citeerde in die speech vol bewondering driemaal “de Heilige Koran”. Hij prees de grote bijdragen van de islamitische beschaving aan de wereld en benadrukte dat de islam altijd een belangrijk deel van de Amerikaanse manier van leven was geweest. Obama beloofde de Amerikaanse troepen terug te trekken uit Irak, ongeacht de gevolgen. En dat deed hij. Hij behield wel de Amerikaanse troepen in Afghanistan, maar gaf ze als opdracht: aardig zijn en veel geld uitdelen. Israël, meende Obama, is een product van het Europese kolonialisme, precies wat ook Iran en Hamas beweren. De Palestijnen noemde hij de oorspronkelijke bewoners van het land en de voornaamste slachtoffers van het koloniale westerse schuldige geweten na de Holocaust. Hij noemde het verzet van Hamas tegen Israël legitiem. Wel zou Hamas moeten leren van het geweldloze verzet in Zuid-Afrika, India en van de zwarten in Amerika tegen de blanke koloniale racisten.
In werkelijkheid, zegt Glick, is Hamas de Palestijnse tak van de Moslim Broederschap, die vernietiging van Israël en de uitroeiing van het Joodse volk over de hele wereld beoogt. In het publiek in Cairo zaten die dag leden van de Egyptische tak van die Moslim Broederschap. De toenmalige Egyptische president Hosni Mubarak beschouwde Obama’s uitnodigen van de Moslim Broeders als een vijandige daad, boycotte de toespraak en weigerde Obama te begroeten op het vliegveld van Cairo. Twee jaar later steunde Obama het afzetten van Mubarak en de kandidaat van de Moslim Broederschap die hem verving.
Amerika had de haat van de ayatollahs van Iran verdiend, zei Obama, omdat de CIA in 1953 het pro-Sovjet regime in Iran omver had geworpen en de pro-Amerikaanse Shah had geïnstalleerd. Iran had ook recht op een vreedzaam nucleair programma en anderzijds moesten Amerika en de rest van de leden van de nucleaire club hun kernwapenarsenaal vernietigen. In de jaren daarna verkleinde Obama de Amerikaanse kernmacht inderdaad aanzienlijk en keurde grote transporten van uranium naar Iran goed. Al met al heeft Obama het jihadisme en ISIS bevorderd. De islamitische wereld raakte door zijn beleid in chaos. Na Obama’s terugtrekking, heeft ISIS jarenlang niet alleen Irak en Syrië gedestabiliseerd, maar ook Europa.
Irans proxy, het sjiitische Hezbollah, heeft genocide gepleegd op de Soennieten in Syrië en de vluchtelingencrisis veroorzaakt die Europese Unie teisterde. De slachtoffers van de islamistische moordpartijen in San Bernadino, Boston, Fort Hood, Orlando en meer plaatsen zijn er bewijs van dat ook Amerikaanse burgers de prijs betaalden voor Obama’s programma. Iran is nu de opkomende regionale grootmacht. Rusland, partner van Iran, heeft weer een machtspositie in het Midden-Oosten. Erdogan, Turkije’s islamistische leider, surfde mee op Obama’s golf van islam-sympathie en brak de laatste resten af van de seculiere Turkse Republiek.
De laatste daad van uitvoering van Obama’s “plan van Cairo” — Amerika en het hele Westen verzwakken — was het zich onthouden van stemming in de VN-Veiligheidsraad over resolutie nr. 2334, slechts een maand voordat Obama door Donald Trump zou worden vervangen.
Tot zover Glicks samenvatting van acht jaar buitenlandse politiek van Obama.
Over die resolutie 2334 het volgende. We hebben het hierboven voldoende gehad over hoezeer Joden recht hebben om in Samaria-Judea (“op de Westbank”) te wonen, hoe dat gebied diende als springplank om genocidale oorlogen tegen Israël te voeren, hoezeer Israël geprobeerd heeft vrede te sluiten met de Palmaffia’s en het gebied te ontwikkelen. En we hebben gezien hoe de Palmaffia’s alle vredespogingen hebben gesaboteerd omdat ze een staat eisen, geheel vrij van Joden die ze opnieuw tot springplank voor een genocidale oorlog tegen Israël kunnen ombouwen.
Op 23 december, veertien dagen voordat Donald Trump zou aantreden, nam de VN-Veiligheidsraad resolutie nr. 2334 aan waarin staat dat Israël moet stoppen met de bouw van nederzettingen in Samaria-Judea. Dat was in lijn met de wil van de Palmaffia’s om Samaria-Judea Judenrein te maken. Obama had zijn vertegenwoordigster Samantha Powers opdracht gegeven zich van stemming te onthouden, waardoor de resolutie werd aangenomen. Trumps pro-Israël-politiek werd daarmee nog voor de start meteen flink gehandicapt.
Direct na het aannemen van resolutie nr. 2334 schreef Caroline Glick een artikel in de Jerusalem Post waarin zij erop wees dat de actie van Obama weliswaar gericht was tegen Israël, maar vooral een vijandelijke daad was tegen zijn eigen land. De Sovjets, zegt Glick, hebben de VN altijd als podium gebruikt om in de Koude Oorlog aan macht te winnen, maar alle voorgaande Amerikaanse presidenten hebben altijd hun veto gebruikt om dat te voorkomen. Nu de islam via de OIC, de Organisation of the Islamic Cooperation, in bondgenootschap met Rusland, China en de EU alsmede via omkopen en chanteren van “ongebonden landen” de algemene vergadering van de VN beheerst, is dat slot op de deur, dat veto in de Veiligheidsraad des te belangrijker. En dat heeft Obama bewust niet gebruikt, want hij wil liever dat de VN een soort wereldregering wordt, die de handen van Amerika bindt. Obama wilde vooral de macht van Amerika beperken en Amerika schaden. Obama was een anti-Amerikaanse president, de Manchurian Candidate die het wél gehaald heeft.
Obama’s ideologische verblinding past natuurlijk in de sfeer van Israël-haat en Palmaffia-liefde waarvan de hele “linkse” beweging sinds de jaren 1970 doortrokken is. Vooral bij veel zwarten in Amerika, en met name in New-York, is de Jodenhaat virulent: Farrakhan’s “Nation of Islam” wordt naadloos voortgezet in “Black Lives Matter”. En nu blijken Obama’s mémoires vol te staan met laster-leugens over Israël.
In het volgende ontleen ik veel aan Dov Lipman, die een analyse maakte van het gedeelte van Obama’s boek “A Promised Land” waarin Israël behandeld wordt, namelijk de pagina’s 623 tot 636 van hoofdstuk 25. Ik heb die pagina’s zelf ook gelezen. En ik vat Lipman samen, maar pleeg zelf ook een paar aanvullingen en die zijn misschien ietsje scherper geformuleerd dan Lipman gedaan zou hebben. U krijgt dus een zowel kernachtig samengevatte alsook verrijkte visie van Lipman op Obama’s geschiedschrijving van de “Palestijnse kwestie”.
De onwetenden die op een dieet staan van mainstream-media inzake Israël en de Palmaffia’s — de meeste mensen dus — zullen bij Obama opnieuw het beeld bevestigd zien dat die media al decennia schetsen: Israël is de foute agressor en de “Palestijnen” zijn de weerloze slachtoffers. (In het volgende kan het voorkomen dat leugens die hierboven al behandeld zijn opnieuw aan de orde komen.)
De Balfour-verklaring van 1917 was, zoals men weet, een brief van de Britse minister van BZ, Arthur Balfour aan Lord Rothschild waarin Balfour verklaarde dat Engeland welwillend stond tegenover de stichting van een nationaal tehuis voor de Joden in Palestina. De Balfour-verklaring leidde in 1922 tot het verstrekken door de Volkenbond aan Groot-Brittannië van het “Mandaat voor Palestina” dat opdracht gaf tot “de vestiging in Palestina van een nationaal tehuis voor het Joodse volk”. Het “Mandaat voor Palestina” stipuleerde dat die opdracht werd gegeven met in gedachten “de historische verbinding van het Joodse volk met Palestina”.
Maar Obama spreekt in “A Promised Land” over de Britten die “Palestina hadden bezet” op het moment dat ze de Balfour-declaratie publiceerden. Hij geeft niet eens als context dat het Ottomaanse rijk in WO1 een bondgenoot was van Duitsland en dat de oorlog dus ook in het Midden-Oosten werd uitgevochten. En hij verzwijgt het door de Volkenbond gegeven Mandaat. Obama wil klaarblijkelijk bij de lezer de indruk wekken dat de Balfour-declaratie vanaf het begin een daad van heel erg kolonialistisch imperialisme was, gericht tegen de Arabieren in Palestina en dat “Israël” vanaf het begin een illegale onderneming was.
Obama: “In de loop van de volgende 20 jaar wisten de zionistische leiders een golf van migratie naar Palestina op gang te brengen.”
In deze zin zit, in zijn verzwijging van zo’n beetje alles wat van belang is, zóveel smerige suggestie dat we even uitgebreid in herhaling moeten vallen over de werkelijke gang van zaken.
Obama wil dus de indruk wekken dat de Joden, toen eenmaal de Engelsen waren begonnen die illegale Joodse staat te vestigen, van wereldwijd kwamen om zich op het weerloze Palestina en zijn “Palestijnen” te werpen en de buit te verdelen. De waarheid is dat de Joden al zo’n 3000 jaar in Palestina hadden gewoond, dat ze, ondanks de verbanning door de Romeinen, ook de laatste 2000 jaar met een kleine gemeenschap aanwezig waren gebleven en dat vanaf ongeveer 1880 onder druk van de pogroms in Oost-Europa ongeveer 100.000 Joden naar Palestina waren getrokken. Daar verrichtten ze een wonder van welvaartsontwikkeling en humanisering. De landstreek Palestina zuchtte namelijk vanaf het jaar 638 voortdurend onder islamitische bezetters. Het islamitische (Ottomaanse) bestuur was zo beroerd dat de streek tot steeds diepere armoede verviel. Het was een zeer langdurige kolonisatie die pas beëindigd werd door de Britse overwinning op de Ottomanen in 1918.
In de jaren 1920 werd die “golf van migratie naar Palestina” waarvan Obama rept evenmin veroorzaakt door “zionistische leiders” maar door het groeiende antisemitisme in Europa en . . . . . door het beperken van de migratie van Joden naar Amerika via quota door de Amerikaanse regering. In de jaren 1930 was Hitler in opkomst en toen hoefden die “zionistische leiders” al helemaal geen moeite meer te doen om golven van Joden richting Palestina te zenden. In Palestina gingen overigens ook de Engelsen over tot het quoteren van Joden omdat de haat-hetze jegens de Joden die de latere bondgenoot van Hitler, de Moefti van Jeruzalem, Amin al-Husseini had ontketend, steeds meer zijn terroristische vruchten begon af te werpen.
Tot zover over één enkele smerige verzwijg-zin in de memoires van Obama.
Dan Obama’s bewering dat de geïmmigreerde Joden “zeer getrainde gewapende strijdkrachten organiseerden om hun nederzettingen te beschermen”. Maar dat deden de Joden pas noodgedwongen door de terreur die vanaf 1920 structureel werd uitgeoefend door jihadisten die waren opgehitst en georganiseerd door de Moefti van Jeruzalem, Amin al-Husseini.
Nog meer misleiding. Als Obama spreekt over het verdelingsplan van 1947 van de VN, zegt hij dat “de zionistische leiders” het accepteerden, maar dat de “Arabische Palestijnen alsmede omringende Arabische landen die op dat moment zich bevrijdden van koloniale heerschappij, krachtig bezwaar aantekenden”. Die term “zionistische leiders” in plaats van “Joodse leiders” past prachtig in het nieuwe internationale antisemitisme, dat irrationele haat-kritiek op Joden modern verpakt als gerechtvaardigde kritiek op Israël en “zionisten”. Obama’s spreken over de Arabische landen die zich bevrijdden van het koloniale juk, dient om de weigering van het vredesplan door de Arabieren goed te praten. Want die hadden, zo wil Obama zeggen, na het kolonialisme van Frankrijk en Engeland geen zin in Joden als nieuwe overheersers. Maar de waarheid is: met uitzondering van Egypte bestond geen van de omringende Arabische landen als staat voor WO I (1914-1918). Deze Arabieren waren al eeuwen onderdeel van het Ottomaanse Rijk.
Kortom: het beeld van Arabische landen die bezig waren te ontsnappen aan “kolonialisme” en die geen zin hadden in “zionistische heersers” is vals. En misschien mag ik herinneren aan nóg een paar feiten die hierboven al gereleveerd zijn: dat de Joden als gelijken kwamen van de Palestijnse Arabieren die evenveel rechten zouden krijgen; dat de Joden niet “koloniseerden” maar welvaart en humaniteit brachten; dat de enige oorzaak van het geweld en de noodzaak tot opdeling de jihadistische Moefti-terreur was.
Obama meent de vestiging van de staat Israël in twee zinnen te kunnen vatten:
“Toen Groot-Brittannië zich terugtrok, begon de oorlog tussen de twee kampen al snel. En toen Joodse milities de overwinning claimden in 1948 werd de staat Israël geboren.”
Dit is ronduit kwaadaardige geschiedvervalsing.
Toen Engeland zich terugtrok, begon de oorlog niet “al snel”, want de terreur van de jihadisten onder leiding van de Moefti begon in 1920 en vervolgens kan je vanaf de jaren 1930, en zeker bij de “Arabische opstand” van 1936 tot 1939, gewoon spreken van oorlog. En de “twee kampen” waren niet gelijkelijk schuldig aan de oorlogstoestand: het waren altijd uitsluitend de Palmaffia’s die aanvielen en de Joden die zich verdedigden. En er waren geen “Joodse milities” die “de overwinning claimden”, maar er was een regulier Israëlisch leger dat helemaal géén overwinning claimde, want dat leger moest, toen Ben Goerion op 14 mei 1948 de staat Israël uitriep op grond van het VN-verdelingsplan, voorlopig nog de legers van vijf Arabische naties verslaan.
Waarna Obama de volgende dertig jaar, zeg dus van 1948 tot 1978, in één zin samenvat. En opnieuw hebben we hier te maken met kwaadaardige geschiedvervalsing.
“Gedurende de volgend drie decennia, zou Israël deelnemen aan een reeks conflicten met zijn Arabische buren.”
De term die ik hier vertaal met “deelnemen” luidt in Obama’s originele tekst “engage” en dat heeft net iets meer connotatie van ‘zich bewust en opzettelijk mengen’ dan de vertaling die ik gekozen heb: deelnemen. Er zit dus nog net iets meer gore geschiedvervalsing in de oorspronkelijke Engelstalige zin, want er was natuurlijk geen enkele sprake van initiatief tot oorlogshandelingen van de kant van de Joden en Israël. Net zoals bij de jihadistische terreur van de Moefti tot 14 mei 1948, waren de daaropvolgende oorlogen, die van 1967 en van 1973, alle twee aanvalsoorlogen van de kant van de Arabieren.
Hier is een man aan het woord met maar één doel: de haat tegen Israël en de Joden in Amerika en overal ter wereld opstoken.
En kijk eens naar deze zin over de oorlog van 1967:
“Een Israëlisch leger dat zwaar in de minderheid was, versloeg de gecombineerde legers van Egypte, Jordanië en Syrië. Al doende ontnam Israël aan Jordanië de controle over de Westbank en Oost-Jeruzalem, aan Egypte die over Gaza en de Sinaï en aan Syrië die over de Golan-hoogte.”
Waarvandaan dat compliment komt van ‘zwaar-in-de-minderheid-en-toch-een-klinkende-overwinning’ kan ik slechts raden. De slimme doortraptheid van de Joden benadrukken? Of de zieligheid van de Arabieren? Beiden?
In het kader van de totale verzwijging van het feit dat sinds 1920 de enige agressors de Arabieren waren, verzwijgt Obama ook de directe voorgeschiedenis van de Juni-Oorlog van 1967. Ik citeer en vertaal hier Dov Lipman:
“Hier verzuimt hij in te gaan op de aanleiding tot de oorlog, toen al die Arabische legers zich langs de grenzen van Israël verzamelden en verklaarden dat het hun voornemen was het land van de kaart te vegen. Hij beschrijft niet Israëls smeekbedes richting Jordanië om niet deel te nemen aan de oorlog, noch dat Jordanië helemaal geen legale rechten had op de Westelijke Jordaanoever, die het in 1948 bezette en in 1950 indruisend tegen het internationale recht annexeerde. Het meest tekenende is dat Obama geen melding maakt van Israëls bereidheid, direct na de oorlog, zich in ruil voor vrede terug te trekken uit alle gebieden die het in zijn defensieve strijd had veroverd. Voorts verzuimt hij te vertellen van de ‘drie nee’s’ van de Arabische Liga [in Khartoem] als reactie op dat aanbod: geen vrede met Israël, geen erkenning van Israël en geen onderhandelingen met Israël. Deze omissie dient opnieuw om Israël af te schilderen als de agressieve bezetter die conflict zoekt en geen vrede.”
Dat verzwijgt Obama allemaal, klaarblijkelijk teneinde zijn politiek van steun aan de Palmaffia’s te rechtvaardigen en vervolgens trekt hij die lijn van geschiedvervalsing door met nóg een leugen. Hij beweert dat de opkomst van de PLO (Palestinian Liberation Organisation = Palestijnse Bevrijdings Organisatie) het “resultaat” was van de oorlog van 1967. Maar de PLO werd in 1964 opgericht. Wat wilden ze toen “bevrijden”? Dat zal dan toch gewoon Israël zelf wel geweest zijn. Toch?
En al die Obamaiaanse leugens, die overal ter wereld in de mainstream-media en in beleidsbepalende kringen van de internationale politiek werden herhaald, dienden maar één doel: de “bezetting” van Samaria-Judea en de weigering van Israël om die landstreek Judenrein uit leveren aan de Palmaffia’s aan te wijzen als de oorzaak van het uitblijven van “vrede”.
Obama’s politiek werd wel aangeduid als de “geen-enkele steen-politiek” (“not-one-brick-policy”) dat wil zeggen: geen enkele nederzetting in Samaria-Judea erbij, maar omgekeerd juist graag alles afbreken en dan Israël terug achter de onverdedigbare bestandslijn van de oorlog van 1948, de zogenaamde “groene lijn”.
Nog een stukje geschiedvervalsing uit die 13 pagina’s van hoofdstuk 25 van “A Promised Land”. Bij het overleg van Camp David in 2000 was Ehud Barak bereid meer dan 90% van Arafats eisen in te willigen. Obama schrijft: “Arafat eiste echter meer concessies en het overleg bezweek onder onderlinge verwijten.” Maar het overleg “bezweek” niet, want de “Tweede Intifada” die op de mislukking volgde en waarbij 1137 Israëlische burgers werden vermoord en 8341 verminkt, was vooraf gepland door Arafat. Hij is nooit van plan geweest aan de minimale eisen van Barak, betrekking hebbend op de veiligheid van Israël, te voldoen.
Na aldus op zijn minst de helft van de schuld voor het mislukken van Camp-David-2000 bij Barak en Israël gelegd te hebben, probeert Obama die ene helft verantwoordelijkheid die hij Arafat toedicht ook nog weg te poetsen. Namelijk door het bezoek van Sharon aan de Tempelberg van september 2000 als een grove provocatie neer te zetten. Hij spreekt letterlijk van dat bezoek als van “provocerend” en een “stunt” waardoor “Arabieren overal in woede ontstaken”. Maar de waarheid is: Sharon had van de hoogste verantwoordelijken van de “Palestijnse Autoriteit” te horen gekregen dat er geen probleem zou zijn zolang hij maar geen moskee zou binnengaan of ging bidden. Waaraan Sharon zich uiteraard heeft gehouden.
Obama beschrijft voorts de Tempelberg als “een van de heiligste plekken van de islam”, maar heeft de ongelooflijke brutaliteit onvermeld te laten dat de Tempelberg niet “een van” maar kortweg dé heiligste plek is van de Joden.
Kortom: na de valse indruk gewekt te hebben dat de mislukking van Camp-David-2000 voor een flink deel aan Israël was te wijten, is bij Obama alles erop gericht om te zorgen dat het bezoek van Sharon bij de lezer overkomt als een totaal onnodige provocatie op een heilige islamitische plek waardoor het bloedvergieten van de “Tweede Intifada” geheel op rekening van Israël komt.
Verzwijgen is een standaard-techniek van de “Israël-critici” en Obama maakt er ruim gebruik van zoals u hierboven al hebt kunnen zien. Zo maakt hij geen enkele melding van het feit dat Israël in 2005 Gaza ontruimde en 9000 Israëli’s dwong hun huizen te verlaten. Hij schrijft: “De Palestijnen zelf waren gefragmenteerd na Arafats dood in 2004: Gaza kwam onder de controle van Hamas en zat spoedig onder een strak opgelegde Israëlische blokkade, terwijl de Palestijnse Autoriteit, waarin Fatah de dienst uitmaakte . . . . “. Enzovoort. Maar Obama vermeldt niet dat Israël in 2005 Gaza ontruimde. Dat is natuurlijk op zich al kras, maar hij vertelt ook niet hoe dat ging en wat Hamas al deed nog voor er sprake kon zijn van een “Israëlische blokkade” al dan niet “strak opgelegd”.
En wat deed Hamas dus al enige tijd? Aaron Klein beschrijft in zijn boek “The Late Great State of Israel” scènes uit de ontruiming van Gaza in 2005. Hij beschrijft de Joodse nederzetting Gush Katif vóór de ontruiming:
“Ik werd getroffen door de natuurlijke schoonheid van de plek. Het zag eruit als Orange County, Californië, overgezet naar de woestijn van Gaza.” (12)
Klein beschrijft hoe nog vóór de Israëli’s waren vertrokken, Hamas al een begin had gemaakt met het ombouwen van Gaza tot een raketbasis en bezig was met het afschieten van raketten op Israël. De prachtige broeikassen in Gaza werden geheel intact achtergelaten door de Joden en direct vernield door Hamas, dat dus eigenlijk al in 2005 aan de macht was, twee jaar voordat zulks in 2007 via “verkiezingen” officieel werd.
Dat verzwijgt Obama dus allemaal: dat de Palmaffia die we Hamas noemen al sinds 2005, dus gedurende 15 jaar, dat onafhankelijke islamitische paradijs had kunnen scheppen, maar dat zulks niet gelukt is ondanks de miljarden aan subsidie die Hamas heeft gekregen van EU en VN, want die zijn opgegaan aan beloning van “martelaren” (zelfmoord-terroristen), besteed aan raketten en terreur-tunnels, overgezet op buitenlandse bankrekeningen van Hamas-kopstukken en besteed aan luxe enclaves en villa’s voor diezelfde Hamas-kopstukken binnen Gaza. In Gaza gaat een onvoorstelbare luxe voor de Hamas-elite samen met een onvoorstelbare armoede van de gewone bevolking die getrakteerd wordt op een dieet van Jodenhaat.
Nog meer geschiedvervalsing en misleiding in die luttele dertien pagina’s. Zoals bekend vuurt Hamas voortdurend in het wilde weg raketten af op de Israëlische bevolking. Daar heeft Obama geen problemen mee, althans: daarover zegt hij niks. Het probleem voor Obama is het antwoord van Israël op die raketaanvallen. Daarmee is Obama helemaal in linemet alle mainstream-media in de Westerse wereld en dus valt dit soort misleiding, dat alleen bedoeld kan zijn om de haat jegens Israël en de Joden wereldwijd aan te wakkeren, op vruchtbare geestesbodem bij een publiek dat gewend is aan de demonisering van Israël. Het antwoord van Israël op Hamas-raketbeschietingen is onder meer, zegt Obama, het inzetten van “door de VS geleverde Israëlische Apache helikopters die hele buurten met de grond gelijk maken”.
Wat zegt u? Hele buurten met de grond gelijk maken! Zozo! Nounou. Daaruit moet je toch wel concluderen dat Amerika wapentuig (Apaches) levert aan oorlogsmisdadige Joden! Natuurlijk zijn het allemaal leugens, gebaseerd op de gruwelsprookjes van Hamas die door het internationale journaille gedwee over de wereld verspreid worden.
Lipman schrijft terecht: “Het probleem is dat het vals is. Israël neemt terroristenleiders onder vuur die raketten op Israëlische steden afschieten. Tragisch genoeg gebruiken Hamas-leiders onschuldige Palestijnen als menselijke schilden door zich achter hen te verschuilen in burgerwijken en door daarvandaan raketten naar Israël af te schieten en ook vanuit ziekenhuizen en moskeeën. Israël doet zijn best geen onschuldige mensen te doden door zelfs pamfletten te droppen die een aanstaande luchtaanval aankondigen en blaast missies af die ten doel hebben raketinstallaties te vernietigen of terroristenleiders te doden als er zich teveel burgers in het gebied bevinden. Israël voert zeer zeker geen vergeldingsaanvallen uit die in het wilde weg ‘hele buurten met de grond gelijk maken’.”
Lipman gaat niet in op het geneuzel dat Obama ten beste geeft over het karakter van Netanyahu, die door Obama wordt beschreven als “slim, geslepen, onbuigzaam en een begaafdecommunicator” die zich “charmant en op zijn minst betrokken” kan gedragen als het hem voordeel kan opleveren, maar die zichzelf ziet als “de voornaamste verdediger van het Joodse volk tegen onheil“ en daarmee, aldus Obama, meent hij “zo’n beetje alles te kunnen rechtvaardigen dat hem aan de macht zou houden”. Obama vraagt zich af of de zaken anders hadden kunnen lopen met een andere premier van Israël. Dat lijkt mij wel: een linkse goedmenselijke naïvist had misschien wel gevonden dat Israël best achter de onverdedigbare bestandslijnen van voor 1967 terug kan met daar vlak naast een “Palestijnse Staat” die in nóg kortere tijd dan Gaza in 2005 omgebouwd zou worden tot een raketlanceerinstallatie en een thuisbasis voor IS, maar zo iemand komt in Israël niet aan de macht, want het Midden-Oosten dwingt tot iets meer realisme dan Obama-land.
Uit de kwalijke zinnetjes die Obama heeft geschreven over Israël, kiest Lipman er op zijn laatst eentje uit als het meest smerige. Dit zinnetje:
“For the next three decades, Israel would engage in a succession of conflicts with its Arab neighbors . . . .”
Dan heeft hij het dus over de oorlogen van 1948, 1967 en 1973, die alle drie genocidaal bedoelde aanvallen waren door de Arabische landen op Israël.
I rest my case, want ander barst ik uit in een onbedaarlijk, schuimbekkend schelden.
≈ Reacties uitgeschakeld voor Obama heeft een oorlog tussen Iran en Israël onvermijdelijk gemaakt
Hamas viert het bezit van de nieuwe M75-raket die aangeschaft kon worden dank zij de deal die Obama met Iran sloot
De Grote Historicus & Strateeg Maarten van Rossem, die een leuk pensioen heeft als emeritus-hoogleraar, maar bij-klust als goedbetaald Slimste-Mens-Orakel en welgesalarieerde Leuke-Stadjes-Bezichtiger is één van de stemmen die zich lieten horen toen Obama de Iran-deal van 2015 sloot, waardoor het messianistisch-apokalyptische Ayatollah-regime dezelfde weg op kon als Noord-Korea eerder was gegaan. Ik weet niet meer in welk regressief-links wauwel-programma het was. Waarschijnlijk óf Pauw/Jinek óf De Wereld Deugt Door. In elk geval zei professor Van Rossem dat Obama’s Iran-deal liet zien dat je ook met vreedzame middelen een heel eind kon komen op weg naar de wereldvrede. Of zoiets. Netanyahu noemde de deal “een existentiële dreiging jegens Israël” en Alan Dershowitz dacht dat de deal wel vergelijkbaar was met die welke Neville Chamberlain in 1938 met Hitler sloot.
Professor Van Rossem heeft ook wel eens in DWDD gezegd: “Israël is natuurlijk gewoon een expansieve staat”
Obama’s gedachte was geniaal van eenvoud: stel het nucleaire programma van Iran 10 jaar uit en dan zal er in die tijd vast wel een gematigder regering zijn gekomen. De controle op het uranium-verrijkings-programma van Iran was zodanig dat Iran gemakkelijk tóch zijn centrifuges kon laten draaien voor agressieve nucleaire doeleinden, want Obama ging ermee accoord dat er géén onverwachte inspecties zouden komen. Hij keek voorts voorbij aan de terreur die Iran in het Midden-Oosten en over de hele wereld aanricht. Hij gaf 150 miljard dollar aan Iran cadeau als beloning voor het sluiten van de deal. En volgens recent nieuws kneep hij een oog dicht voor de drugs-handel van Irans proxy Hezbollah in Libanon en deszelfs geld-witwas-praktijken in Amerika.
In de daarop volgende onderhandelingen met Netanyahu in datzelfde jaar 2015 was Obama wél stevig: de gevraagde 45 miljard voor Israëls defensie ging naar 39 miljard en om Israël zo min mogelijk ruimte te geven Iran te confronteren, werd erbij bepaald dat Israël in geval van oorlog met Iran géén beroep mocht doen op extra geld bij het Congres. Het werd Israël voorts verboden een deel van die 39 miljard te investeren in de eigen wapen-industrie. Netanyahu kon niet anders dan accepteren.
Sinds de Iran-deal van kracht is geworden, heeft Iran in Gaza Hamas en Islamitische Jihad met 70 miljoen gesteund. Het geld heeft Iran voorts in staat gesteld zijn proxy Hezbollah dusdanig te versterken dat Libanon in feite door Hezbollah is overgenomen. Het leger van Hezbollah is volgens het IDF nu 50.000 man sterk en heeft 150.000 raketten.
Nog een teken dat Iran zich aan het voorbereiden is op oorlog met Israël: de corridor over land die het regime aan het vormen is via Irak en Syrië naar Libanon. Israël zal moeten toeslaan voor het gevaar te groot wordt en dan zal Israël weer de schuld krijgen. Maar de ware schuldige is natuurlijk Obama.
U kent ‘m toch wel? Die kalme professor, die nooit van zijn stuk is te brengen? Maar ja, dat is geen wonder als je Orakel van de Slimste Mens bent! Hoe intelligent moet je dan wel niet wezen!
≈ Reacties uitgeschakeld voor Caroline Glick: Trump zet in het Midden-Oosten de idiote Obama-politiek voort
Hamas bezit de Iraanse M75-raket al een aantal jaren
Niemand in het Midden-Oosten neemt de Amerikanen nog serieus, zegt Glick.
Nou ja, behalve Israël, voegt ze eraan toe.
Maar dat zegt ze voor de vorm en omdat ze hoopt dat Amerika tenslotte toch het juiste zal doen. Daartoe haalt ze Churchill aan: “You can always trust the Americans to do the right thing, after they have tried everything else.”
“Everyting else”, dus zeg maar: everything outrageously idiotic.
1) Glick legt eerst uit hoe idioot de Amerikanen bezig zijn ten aanzien van de Palmaffia’s.
Amerika’s speciale afgevaardigde Jason Greenblatt eist dat elke toekomstige Palestijnse regering van een Palestijnse staat Israël moet erkennenen en zich vreedzaam moet opstellen tegenover Israël.
En wat de Palmaffia’s vervolgens doen, is het volgende.
“Gematigd” Fatah (gesteund door Amerika!) en “radicaal” Hamas (gesteund door Iran!) sluiten een overeenkomst.
Fatah krijgt de controle over de grenzen van Gaza.
De Palestijnse Autoriteit (= Fatah) hervat in ruil de betalingen aan Hamas.
De Amerikaanse belastingbetaler betaalt dus 500 mljoen dollar per jaar aan de PA en financiert aldus Hamas.
Fatah heeft de hele afgelopen maand gespendeerd aan het demoniseren van de Balfour-verklaring, waardoor mede het bestaan van Israël mogelijk werd gemaakt.
Daarmee ook nog eens impliciet verklarend, boven op al die expliciete verklaringen, dat ze geen seconde van plan zijn Israël te erkennen.
In diezelfde maand oktober waren top-leiders van Hamas bezig in Libanon trouw te zweren aan Iran dat Israëls vernietiging als top-prioriteit heeft.
Hamas-leider Haniyeh zei openlijk dat de deal met Fatah/PA alleen een middel is om Israël te vernietigen en Hamas nooit een centimeter land van Palestina aan Israël zal laten.
Netanyahu, die door regressief-links in Amerika en Europa altijd als een slechte rechtserd wordt afgeschilderd, heeft plannen met grond in Jeruzalem, die Israël onder geen enkel beding ooit zou opgeven, tóch maar uitgesteld om de Amerikanen niet te ontstemmen.
2) Dan legt Glick legt uit hoe idioot de Amerikanen bezig zijn ten aanzien van de as Irak-Iran
Vandaag de dag is Irak gevaarlijker voor Amerika en diens bondgenoten dan toen in 2003 Saddam Hoessein werd opgeruimd.
Want het Iraakse leger is veel beter bewapend en getraind dan in 2003, dank zij Amerika.
En dank zij Obama wordt dat Iraakse leger nu gecontroleerd door Iran.
Het blote feit dat Irak openlijk samenwerkt met Iran is alleen al bewijs dat Amerika geminacht wordt.
Zeer recent nam het Iraakse parlement, op voorstel van het Iraan-georiënteerde sjiitische blok, unaniem een wet aan die het gebruiken van “Zionistische symbolen” strafbaar maakt.
Dat is dus de vrijheid die al die Amerikaanse offers en ondersteuning hebben opgeleverd: opnieuw openlijke Israël-Joden-haat in Irak en sjiitisch-Iraanse hegemonie.
En de Amerikanen vinden die haat blijkbaar prima, want ze gaan de in 2003 buitgemaakte archieven over de Joodse gemeenschap in Irak teruggeven aan precies dat Iraakse Jodenhaat-regime.
Daarbij wordt ook nog voorbij gezien aan het feit dat die documenten om te beginnen zijn gestolen van Iraakse Joden zelf door het Iraakse regime toen na WO II de Joden Irak werden uitgejaagd.
Ook de Koerden, de enige echt betrouwbare bondgenoot van de Amerikanen én van Israël in de regio, worden door het Irak-Iran bondgenootschap onderdrukt.
Er sneuvelden 4.400 Amerikaanse soldaten in Irak en 32.000 werden gewond: dat enorme offer is verraden door Obamaen Trump gaat er gewoon mee verder.
__________________
≈ Reacties uitgeschakeld voor Obama, de Manchurian Candidate die het wél haalde, is nog lang niet klaar met saboteren
“( . . .) there are veiled reasons for the current madness. Pulitzer Prize-winning journalist Michael Goodwin asserts the’Trump Derangement Syndrome’, is no temporarily insane reaction, but rather ‘a calculated plan to wreck the presidency, whatever the cost to the country.’ ( . . .) Unbeknownst to most Americans, Barack Obama is the first ex-president in 228 years of U.S. history to structure and lead a political organization, a shadow government, for the explicit purpose of sabotaging his successor — duly elected President Donald Trump.” Lees verder op American Thinker >>>
“Liberals were blind to Obama’s authoritarian tendencies in part because they agreed with his goals and in part because their adherence to “living Constitution” theories made the separation of powers far more conditional and situational. But authoritarianism is defined by how a president exercises power, not by the rightness of his goals. It’s early, and things can obviously change, but one month into the new presidency, a trend is emerging — Trump is less authoritarian than the man he replaced.”
In het stuk waarin Caroline Glick vorige week afscheid nam van Obama, stelt zij dat Obama een zeer “transparant” presidentschap achter de rug heeft en dat hij in de speech die hij in juni 2009 in Cairo hield de plannen uiteen heeft gezet die hij met de wereld had en . . . . . . . dat hij woord gehouden heeft.
Het onderstaande is een vertaling-bewerking van dat stuk van Glick.
Zou hij het allemaal weer zo doen, met de kennis van nu, gezien wat er in het Midden-Oosten gebeurd is? “Absoluut”, antwoordde Obama in een recent vraaggesprek met de Israëlische journaliste Ilana Dayan.
Inderdaad weigeren Obama en zijn geestverwanten in te zien hoeveel dood, vernietiging en chaos Obama’s in 2009 in Cairo aangekondigde politiek van islamofilie en Israëlhaat te weeg heeft gebracht
In die Cairo-speech verklaarde Obama dat het Westen tegen de moslimwereld had gezondigd door kolonialisme en racisme. En het Westen moest dat verleden goed maken. De aanslag op de Twin Towers was wel verkeerd geweest, maar dat was niet gedaan door de echte islam. Obama prees prees “de Heilige Koran” drie keer en citeerde er bewonderend uit. Hij wijdde lyrische woorden aan al die grote verzonnen bijdragen van de islamitische beschaving aan de wereld. De islam had altijd al bij Amerika gehoord, zei hij.
Obama beloofde dat hij Amerikaanse troepen in Afghanistan zou houden, met de opdracht aardig te zijn voor moslims en aan de Afghanen een hoop geld te geven. En dit is zijn opdracht steeds gebleven.
Over Israël zei hij dat het was opgericht om het Europese schuldgevoel na de Holocaust te delgen. Dat betekent: Israël is een product van het Europese kolonialisme, precies zoals Iran en Hamas claimen.
In tegenstelling daarmee waren de Palestijnen nu juist de oorspronkelijke bewoners van het land en de eerste slachtoffers geweest van het schuldige post-Holocaust-geweten van het koloniale Westen. Hamas verzet tegen Israël is legitiem, zo gaf hij aan. En door over het einddoel van Hamas te zwijgen – de verdwijning van Israël – maakte Obama duidelijk dat hij het eens was met dat einddoel en alleen problemen had met de terreur voor het bereiken van het doel.
Obama’s niet-vetoën van resolutie 2343, zijn pogingen om Israël te dwingen tot het accepteren van de Hamas staakt-het-vuren-eisen tijdens Operatie Protective Edge in 2014, zijn consequente eis dat Israël zijn rechten moest opgeven in Judea en Samaria en ook in Jeruzalem, zijn minachting voor Netanyahu en Likoed: dat was allemaal expliciet of impliciet aangekondigd in zijn Cairo speech.
In het publiek zaten die dag in Cairo prominente leden van de Egyptische Moslimbroederschap. Toenmalige Egyptische president Hosni Mubarak zag in het aandringen van Obama dat de Moslimbroeders werden uitgenodigd terecht een vijandige daad. En boycotte de speech en weigerde om Obama te begroeten op de luchthaven van Cairo. Twee jaar later steunde Obama de omverwerping van Mubarak en de opkomst van de Moslim Broederschap om hem te vervangen
In Cairo sloot Obama dus de Moslim Broederschap en zijn Palestijnse tak Hamas in de armen, noemde Israël een koloniaal implantaat en de Amerikaanse claim op wereldleiderschap onterecht.
Inzake Iran was Obama in Cairo ook al duidelijk: hij zei dat hij de ayatollahs ging appeasen door de voortgang van hun illegale “vreedzame” nucleaire programma mogelijk te maken. En hij zou ervoor gaan ijveren dat Amerika en de rest van de leden van de globale nucleaire club zijn nucleaire wapens zouden gaan vernietigen. In de daaropvolgende jaren hakte hij inderdaad flink in de nucleaire slagkracht van Amerika.
Na de toespraak van Obama in Cairo in 2009 kan niemand zich verbazen dat hij anno 2017 de overdracht van 116 ton uranium aan Iran goedkeurt. En dat hij toekijkt hoe Iran in Irak, Syrië, Libanon en Jemen de macht overneemt. Of dat hij een vliegtuig vol cash-geld stuurt aan het regime om vier Amerikaanse gegijzelden los te krijgen. Of dat hij passief blijft tegenover herhaalde Iraanse daden van agressie tegen de Amerikaanse marineschepen in de Straat van Hormuz. Dank zij Obama is Iran de nieuwe hegemoon in het Midden-Oosten en op weg een nucleaire macht te worden. Dank zij Obama is Rusland opnieuw een machtsfactor in de regio geworden. Obama is een geweldige ideologische hulp geweest bij het vestigen van de islamitische dictatuur van Erdogan in Turkije, die nu op het punt staat een alliantie met Rusland aan te gaan en de NAVO los te laten.
Om het nog eens dunnetjes over te doen in het Engels, hieronder het buitenlandse-politiek-gedeelte uit een speech die Donald Trump in Augustus 2016 in Youngstown Ohio hield. Hij stelt gaandeweg in die speech hetzelfde vast als Caroline Glick:
“Perhaps no speech was more misguided than President Obama’s speech to the Muslim World delivered in Cairo, Egypt, in 2009.”
Dit had Trump te zeggen over Obama’s buitenlandse politiek:
The rise of ISIS is the direct result of policy decisions made by President Obama and Secretary Clinton
Let’s look back at the Middle East at the very beginning of 2009, before the Obama-Clinton Administration took over.
Libya was stable.
Syria was under control.
Egypt was ruled by a secular President and an ally of the United States.
Iraq was experiencing a reduction in violence.
The group that would become what we now call ISIS was close to being extinguished.
Iran was being choked off by economic sanctions.
Fast-forward to today. What have the decisions of Obama-Clinton produced?
Libya is in ruins, our ambassador and three other brave Americans are dead, and ISIS has gained a new base of operations.
Syria is in the midst of a disastrous civil war. ISIS controls large portions of territory. A refugee crisis now threatens Europe and the United States.
In Egypt, terrorists have gained a foothold in the Sinai desert, near the Suez Canal, one of the most essential waterways in the world.
Iraq is in chaos, and ISIS is on the loose.
ISIS has spread across the Middle East, and into the West. In 2014, ISIS was operating in some 7 nations. Today they are fully operational in 18 countries with aspiring branches in 6 more, for a total of 24 – and many believe it is even more than that. The situation is likely worse than the public knows: a new Congressional report reveals that the Administration has downplayed the growth of ISIS, with 40% of analysts saying they had experienced efforts to manipulate their findings.
At the same time, ISIS is trying to infiltrate refugee flows into Europeand the United States.
Iran, the world’s largest state sponsor of terrorism, is now flush with $150 billion in cash released by the United States – plus another $400 million in ransom. Worst of all, the Nuclear deal puts Iran, the number one state sponsor of Radical Islamic Terrorism, on a path to nuclear weapons.
In short, the Obama-Clinton foreign policy has unleashed ISIS, destabilized the Middle East, and put the nation of Iran – which chants ‘Death to America’ – in a dominant position of regional power and, in fact, aspiring to be a dominant world power.
It all began in 2009 with what has become known as President Obama’s global ‘Apology Tour.’
In a series of speeches, President Obama described America as “arrogant,” “dismissive” “derisive” and a “colonial power.” He informed other countries that he would be speaking up about America’s “past errors.” He pledged that we would no longer be a “senior partner,” that “sought to dictate our terms.” He lectured CIA officers of the need to acknowledge their mistakes, and described Guantanamo Bay as a “rallying cry for our enemies.”
INSTANT UPDATE:
Op Opiniez is een paar minuten geleden de vertaling van het stuk van Caroline Glick verschenen dat ik hierboven vrij heb bewerkt. Lees: “Obama koos de kant van de islam tegen Israël”
≈ Reacties uitgeschakeld voor Wat heeft President Obama gepresteerd?
(Door redactie OpinieZ)
Kort voor Obama’s afscheidsspeech op 10 januari jl. blikte politiek commentator Bill O’Reilly van FOX News terug op de acht jaar presidentschap van Obama. Zijn gesproken “memo” President Obama’s Job Performance was een kernachtige, nuchtere beoordeling van wat Obama in zijn ambtsperiode heeft gepresteerd. Hieronder het verhaal van O’Reilly in Nederlandse vertaling.
Persoon
We beginnen met president Obama de persoon. Als halve Afro-Amerikaan is hij zeker een historische figuur. Hij heeft hoop gegeven aan vele minderheden en aan anderen die hem zien als iemand van bescheiden komaf die . . . . . Lees verder >>>
≈ Reacties uitgeschakeld voor Bij Jinek etaleert Charles Groenhuijsen zijn geweldige oordeelskracht over Obama en Trump
Obama buigt héél diep voor koning Abdullah van Saoedi-Arabië
Geintje natuurlijk, die kop die ik hierboven zet.
Groenhuijsen zat dinsdagavond 11 januari bij Jinek. Eva en Charles zijn allebei idolaat van die dunne hafbloed die het hele Midden Oosten in brand heeft gezet. Bij een dom blondje als Jinek verwacht je niet anders dan dat ze praat over Barack “Teleprompter” Obama, de man met de 100 speech-schrijvers, als over “een van de meest begenadigde sprekers van zijn tijd”. Maar Charles geldt toch als een éminence grise onder het journaille.
“Charles, een van de speeches die jij heel bijzonder vond was in Cairo. Toen was-ie net president.”
Carles:
“Ja, toen was-ie net president. Dat was in juni 2009. Een paar maanden zat-ie toen in het Witte Huis. Toen is-ie naar Cairo gegaan en toen heeft-ie een speech gehouden over de islam en over moslims. En eigenlijk gezegd ‘ik kom hier als vriend van de islam’ en ik steek mijn hand uit en we kennen allemaal de geschiedenis enzovoort’ en ik heb het ook gekozen omdat het zo’n contrast is met wat we nu zien. Met Donald Trump die gezegd heeft ‘ik wil de moslims bij de grens tegenhouden, ik wil mensen verdelen, een totáál andere toon als wat we net van Obama zagen.”
Ja, die speech was op donderdag 4 juni en toen was-ie op woensdag 3 juni al in Saoedi-Arabië geweest – “the place where Islam began” – waar hij de bekende veel te diepe buiging maakte voor die bloedbevlekte tiran Abdullah.
En donderdagavond etaleerde Charles opnieuw zijn duizelingwekkende morele en intellectuele capaciteiten.
Kijkluister vanaf 34:35. We zien en horen de Marokkaanse “rapper Boef”. Ik geloof niet dat iemand die 10 seconden zijn motoriek, mimiek en tekst volgt nog zal twijfelen dat je dit type moet opsluiten en de sleutel weggooien. Deze psychopaat gaat namelijk gegarandeerd nog slachtoffers maken. Maar nou het commentaar van Charles als het gaat om de vraag: moeten we deze gast aandacht geven en op tv vertonen of niet:
“Het is een beetje het Trump-effect . . . eh . . . van die kun je natuurlijk niet zeggen dat je ‘m niet op tv zet, maar aandacht geven is natuurlijk een manier van bevestigen.”
Zullen we dat maar commentaarloos laten?
Nou ja, misschien toch een nog één klein feitje als parallelliserend commentaar op de woorden van Charles. Aan tafel zat ook Alexander Klöpping van Blendle. In de dagelijkse aanbevelingsmail die ik van Blendle krijg stond ergens in september een keer het volgende:
“Is de wereld gek geworden? Die vraag, vermoedelijk ook door jou gesteld toen je beelden van IS of Trump zag, wordt hier behandeld door ( . . . )”
Barack “Teleprompter” Obama. Eigenlijk is een teleprompter een autocue die onder de twee of drie camera’s zijn gemonteerd die jou aan het filmen zijn. Dan kijk je van de ene camera naar de andere en doe je net of je je tekst uit je mouw schudt. Het afgebeelde ding is eigenlijk gewoon een autocue. But you get the idea.
≈ Reacties uitgeschakeld voor Amerikaanse parlement veroordeelt anti-Israëlische actie van president Obama
Uitzicht vanaf Samaria-Judea (“de Westbank”) op Tel-Aviv: zo smal en dus moeilijk verdedigbaar is Israël
(Persbericht van Likoed Nederland, 8 januari 2017)
Het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden heeft het besluit van de regering Obama om een anti-Israëlische VN-resolutie niet te vetoën, zeer sterk veroordeeld. Deze VN-resolutie stelt dat Israël niet langer (binnen bestaande) ‘nederzettingen’ op de Westbank mag bouwen. Maar liefst 342 afgevaardigden stemden voor de veroordeling van de anti-Israëlische actie van de . . . . . . . . .Lees verder >>>