Natascha van Weezel, zei ik, gaat ook in deel drie gewoon door met Jodenhaat bevorderen. Want dichtgetikte links-regressieve kennissen van mij zullen na wéér zo’n aflevering van “Natascha’s Beloofde Land” zielstevreden zeggen: “Zie je wel! Dat Israël déúgt gewoon niet! De Joden zeggen het zelf ook!” En geen enkele tsunami van historische en actuele feiten die je op ze loslaat, kan ze van mening doen veranderen. Want zoals ik al zei: dichtgetikt, feitenresisent.
Ook in de twee eerdere afleveringen zaten gewetens-monoloogjes die Natascha van Weezel uitspreekt terwijl zij het Nederlandse volk met smartelijk gelaat aankijkt. Ze heeft het maar moeilijk, Natascha ***, met haar beloofde land Israël. De voice-over bij beelden doet ze met haar standaard Goois-meisjes-stemmetje, maar dan wel met met extra schoolse dictie, alsof ze twaalf jaar is. Denkelijk moet dat de suggestie wekken van een kinderlijk-open blik waarmee ze haar onbevooroordeelde verslag doet. In werkelijkheid is het zware Israël-bashing en ik vraag me af in hoeverre ze zich daarvan half of helemaal bewust is.
Natascha is een typische vertegenwoordigster van het met de islam collaborerende links-regressieve narcistisch-hedonistische zelfverheffingsneuroten-machtsconglomeraat. Alles voor het fijne gevoel in het eigen organisme en het eigen hoofd. Zelf zal ze het wel haar “integriteit” noemen. Géén besmetting door de harde eisen van de realiteit! Netanyahu bah!
We hebben het over de vierdelige VPRO-docu met de overkoepelende titel “Natascha’s Beloofde Land” van Natascha van Weezel, een Joods meisje (33) uit een “links-Joods” Amsterdam-Zuid-milieu.
De vier docu’ s gaan over de kwestie Israël & “Palestijnen”. Mijn analyses van de eerste twee afleveringen staan respectievelijk hier en hier.
Ook in de derde aflevering, getiteld “De barrière van het geloof”, wordt wéér precies diezelfde Essentiëel-Fundamenteel-Existentiële Basis-Fout gemaakt als in de eerste twee edities. Het is een fout die niet alleen het denken van Natascha kenmerkt, maar het hele quasi-linkse denken over Israël & Palestina in het algemeen. Namelijk deze fout: dat er twee moreel gelijkwaardige kampen zijn, “de Palestijnen” en Israël, die in een cirkel van geweld terecht zijn gekomen en die daaraan even veel of even weinig schuld dragen. (We zien even af van dat forse deel van regressief-links dat de Joden de héle schuld van het “conflict” geeft.)
Levensgevaarlijke onzin, dat van die gedeelde schuld. De waarheid is dat de schuld 100% bij de Palmaffia’s ligt, die al vanaf 1920, dus bijna 100 jaar, de terreur beginnen en volhouden. De Joden en Israël verdedigen zich alleen maar. Als Israël vandaag de wapens zou neerleggen, is het morgen vernietigd. Als de Arabieren en de Palmaffia’s dat doen is het morgen vrede. Is het zo simpel? Ja, zo simpel is het. Er is maar één oorzaak van het “Palestijnse probleem”: de Arabieren willen de Joden vermoorden. Of nog algemener: de moslims willen de Joden vermoorden.”
Je kunt je natuurlijk afvragen hoe het komt dat die schuld zo eenzijdig is. Het antwoord luidt wat mij betreft: omdat de islam een nazisme avant, pendant et après la lettre is dat de geesten van vele miljoenen moslims dermate heeft vergiftigd dat hun terreur al 1400 jaar overal ter wereld onvermijdelijk is.
Persoonlijk, als xenofobe racist, vraag ik me voorts wel eens af in hoeverre die vergiftiging genetisch overdraagbaar is geworden. Als er bij Londense taxichauffeurs in het brein materiële veranderingen aanwijsbaar zijn na het uit het hoofd leren van het Londens stratenplan, waarom zouden 70 generaties indoctrinatie met een psychopaten-ideologie als de islam dan geen overerfbare sporen nalaten in de hersenen? Je kan met de gemiddelde moslim geen redelijk gesprek voeren. Over Moslims & Rede bestaan trouwens goeie boeken.
Ook in deze aflevering van “Natascha’s Beloofde Land” worden de items zodanig gekozen en gepresenteerd dat het kan lijken dat Israël minstens net zo schuldig is als de Palmaffia’s.
Ik ga deze aflevering chronologisch afwerken.
Natascha en de hippe zonderling Ofer Carmon
Het eerste item bevat een hippe zonderling, Ofer Carmon geheten, die zich teruggetrokken heeft op een afgelegen bedoeninkje met wat geiten en honden en katten. De wijsheid die Carmon heeft bij te dragen, luidt dat hij bang is dat Israël steeds orthodoxer zal worden en dat hij Israël dan zal moeten verlaten. Geen idee of dat gevaar reëel is, maar in elk geval zet het Israël in een ongunstig licht en Natascha zal de laatste zijn om op zoek te gaan naar stemmen die dit tegenspreken. Natascha vindt Israël-bashen namelijk gewoon lekker, want dan kan ze dramatisch-gewetensvol-gekweld in de camera kijkend haar beklag doen.
Natascha met fleurig bedekte armen in de enge orthodoxe wijk
Vervolgens zien we haar met de fiets aan de hand door een orthodoxe wijk van Jeruzalem lopen. Ze vindt de sfeer daar eng: “benauwd, bekrompen, dogmatisch, alsof alles aan elkaar hangt van sociale controle”. En ze had nog wel gezorgd niet al te bloot gekleed te zijn, maar, zegt ze, “nog steeds werd ik af en toe uitgescholden voor ‘hoer’ in het jiddisch”. Ja, gekken heb je overal, maar ik persoonlijk heb toch nog altijd duizend keer liever met gekke Joden dan met gekke moslims te maken.
Over gekke Joden gesproken: een Israëlische neef van Natascha vindt orthodoxe Joden gevaarlijker dan Palmaffiaanse moslims:
“Mijn Israëlische neef waarschuwt me altijd dat hij denkt dat de grootste oorlog niet tussen Israëli’s en Palestijnen zal komen, maar tussen orthodoxe Joden en seculiere. Als ik door zo’n wijk loop dan begrijp ik zijn angst wel”
Samenvattend: Natascha’s Israël-bashing is weer gelukt: orthodoxe Joden krijgen de meerderheid en zullen de seculiere Joden gaan Auschwitzen.
En dan krijgen we vanaf 6:30 een portret van zo’n orthodoxe engerd.
Svi Sukkot
Svi Sukkot is “kolonist” in de nederzetting Yitzhar. Hij meent vanuit de Tora “dat de hele West-bank aan Israël toebehoort”. Ik zou zeggen: daar heb ik de Tora niet eens voor nodig.
Want.
Want de Joden hadden en hebben een moreel recht zich in Samaria-Judea te vestigen omdat ze er al duizenden jaren woonden en het land Palestina in de diaspora vele eeuwen lang een centrale mythe voor de Joden bleef. Omdat de Joodse immigratie vanaf 1890 een eind maakte aan een wrede koloniale bezetting door Arabieren en Turken die in 638 na Christus begon en 1300 jaar lang duurde. Omdat ze vanaf 1890 in een leeg en desolaat land vol woeste gronden een maatschappij-orde brachten die in alle opzichten volstrekt superieur was aan het wrede en irrationalistische islamitische feodalisme dat er heerste. Omdat dit morele recht geformaliseerd is in het Verdrag van San Remo van 1922 tot een volkenrechtelijk recht. Omdat het oorlogsrecht gedurende de hele periode van 1922 tot op heden dat morele en volkenrechtelijke recht versterkt heeft en wel door genocidaal bedoelde aanvallen van de Arabieren in 1948, 1967 en 1973 en door terreur vanaf 1922 tot nu.
Enfin, zoals ik al zei: Natascha is dus op bezoek bij die kolonist die het morele en internationaal-rechtelijke gelijk 100 % aan zijn kant heeft. Maar luister toch eens hoeveel morele veroordeling ze niettemin in haar schoolse toontje weet te leggen als ze zegt:
“( . . .) Yitzhar, een illegaal bewoonde heuveltop. En daar zijn Palestijnen niet welkom. Óók onze chauffeur niet. (. . .) Onze chauffeur vertrekt. Ik twijfel of ik wel wil blijven. Maar ik had mezelf beloofd dat ik met iedereen in gesprek wil gaan en dus wil ik ook Svi zijn verhaal horen.”
Ach, wat is ons Natascha toch een zuiver meisje! Zelfs met de niet-inclusieve gruwel-kolonist wil ze praten.
Deze volstrekt kalme en redelijke Svi Sukkot legt uit:
“We zeggen altijd: niet elke Arabier is een terrorist, maar elke terrorist is wel een Arabier. We willen niet generaliseren of kwetsen, maar ook niet riskeren dat iemand aanvalt. Daarom laten we geen Arabieren binnen.”
En: “Er zijn goede en slechte Arabieren, maar de meeste zijn gevaarlijk.”
En :“De vader van mijn vrouw werd vermoord toen ze acht was. Hij werd vermoord puur omdat hij Jood was.”
Uit Sukkots verhaal blijkt dat het verhaal van nederzetting Yitzhar het verhaal is van 1400 jaar algemeen islamitsche en 100 jaar islamitisch-Palmaffiaanse terreur. De Arabieren in de buurt van Yitzhar trappen terreur en proberen bij herhaling de nederzetting in brand te steken. Hijzelf hoopt alleen dat door het taaie volhouden van de Joden, de Arabieren en keer zullen accepteren dat de Joden er zijn en blijven. (Maar ik kan ‘m verzekeren dat zulks niet gaat gebeuren zolang de islam bestaat.)
(Vanaf 14:45 tot 24: 15 twee items over seksuele voorlichting in zowel orthodox Joodse kring en onder Arabische jeugd. Die u wat mij betreft kunt overslaan. Natascha denkt dat dit mischien helpt om oorlog te voorkomen. Zou het?)
Op 24:21 begint het echte Israël-demoniserings-werk: ”Hebron is een stad waar 200.000 Palestijnen wonen. ( . . .) “In het hart van de stad hebben zich 800 militante kolonisten gevestigd.”
Als je, zoals Natascha, Israël wil bashen om zelf op het morele krukje te kunnen staan, moet je blijkbaar naar Hebron. Daar vindt de Israël-basher het meeste materiaal. Zo zond de VPRO op 19 november 2012 ook al een docu uit — “Kolonisten van Hebron” — waarin die 800 kolonisten gedemoniseerd werden. Ze zijn misschien niet de meest sympathieke mensen, maar ze zijn zo geworden door een harde leerschool, die in 1929 begon met een massamoord in Hebron op 67 Joden door Arabieren. Dat de geschiedenis zo is gelopen, dat de Joods reactie is zoals hij is, heeft maar één oorzaak: 100 jaar terreur van Arabieren in Palestina.
En dan voert ze Avner Gvaryahu ten tonele:
Avner Gvaryahu, een van de leiders van “Breaking the Silence”
“Ooit was Avner Gvaryahu soldaat in deze stad [Hebron]. Nu keert hij de bezetting de rug toe.”
Daar heb je het weer. Dat woord “bezetting”. Het is een leugenwoord. Ik heb dat hier fundamenteel uitgelegd, maar samengevat komt het neer op het volgende: 1) de Arabieren plegen vanaf 1920 terreur, 2) vallen Israël twee keer binnen vanuit Samaria-Judea (“de Westbank”), een gebied waar de Joden volkenrechtelijk 100% vestigingsrecht hebben, 3) wijzen elk compromis af, 4) dwingen Israël, dat bereid is Samaria-Judea voor 96% weer op te geven, het bestuur ervan op zich te nemen. En dat noem je dan: “bezetting”?
Avner Gvaryahu is een van de leiders van “Breaking the Silence” en hij mag uitgebreid en onweersproken zijn eenzijdige verhaal doen. Natascha geeft er geen enkel blijk van te weten of te willen weten dat “Breaking the Silence” een zeer omstreden organisatie is. Ik zelf heb me nog wel eens heel erg kwaad gemaakt over de berichtgeving in “Nieuwsuur” over die club. Het Vlaamse “Joods Actueel” schreef in 2015 een fundamentele kritiek “Partijdig en onbetrouwbaar rapport over Israëlisch leger”.
Het hele Hebron-item is erop gericht de indruk te wekken dat Israël in Hebron een koloniserend bewind voert van willekeur, geweld, onderdukking, pesterij en schreeuwend onrecht.
Kijk eens even naar de strakke opeenvolging van deze beelden die ik speciaal voor u even heb stilgezet:
Ziet u? Joden zijn foute orthodoxe rotzakken en “Palestijnen” moderne ruimdenkers. Deze beelden zijn dus echt strak opeenvolgend!
En wat is het eerste dat Gvaryahu doet? Hij neemt Natascha mee naar de plek — in Hebron — waar Baruch Goldstein, een Amerikaans-Joodse kolonist, in 1994 een slachting aanrichtte. Dat is dus inderdaad verschrikkelijk, maar een incidenteel-persoonlijke ontsporing. Het is niet een logisch gevolg van de Joodse cultuur, zoals de Palmaffia-terreur wél structureel-inherent is aan de Arabisch-islamitische “cultuur”. En dát is de oer-oorzaak van óók déze terreurdaad, maar het blijft ongenoemd in deze reportage. Wel wordt net gedaan of die Joodse cultuur net zo erg is als de islamitische door een paar extremistische Joden op te voeren die indertijd op de wandaad van Goldstein reageerden:
De gruweldaad van Goldstein is de inleiding voor Natascha om verslag te doen van de structurele onderdrukking door het IDF van de “Palestijnen”. Ze wordt daartoe begeleid door Issa Amro, een uitermate beschaafde “Palestijn” die vertelt hoe erg het allemaal is onder de Joodse willekeur en agressie, die hem verhindert om zelfs maar zijn eigen geboortehuis te bezoeken. Heeft Natascha’s crew die man zelf mogen uitzoeken? Denk het niet. Zal toch echt wel een door de “Palestijnse Autoriteit” van Abbas aangeleverde “gids” zijn.
De beschaafde Arabier Issa Amro legt aan Natascha uit hoe erg het is in Hebron
Gvaryahu én Issa Amro stellen het IDF voor als een organisatie die bewust “Palestijnen” treitert en opjaagt. Het ijzer van de checkpoints wordt zo bedreigend en onderdrukkend mogelijk in beeld gebracht.
Gvaryah beweert dat hij, gedurende zijn drie jaar in het leger, steeds meer ging beseffen dat het IDF helemaal niet optrad vanwege de veiligheid. Het gruwel-verhaal dat hij vertelt, situeerde ik als kijker eerst in Hebron, dus in Samaria-Judea (“de Westbank”) en ik denk dat veel kijkers die iets minder geconcentreerd hebben gekeken dan ik die indruk blijvend hebben opgedaan. En dat zal weer flink geholpen hebben bij het gevoel dat die kijkers kregen dat het toch echt niet deugt wat die Joden daar in Hebron uitvreten.
Maar Gvaryahu’s gruwelverhaal gaat in werkelijkheid over het gebruik in Gaza (!) van privé-huizen om terreur tegen te gaan in het kader van operatie “Straw Widow” ten tijde van wapenstilstanden in de periode 2007-2008. Dat is dus echt héél iets anders. Natascha vertelt in het begin van elke aflevering niet voor niks dat ze niet naar Gaza is gegaan omdat dat te gevaarlijk is voor een Jood.
Dat persoonlijke gruwelverhaal — dat Gvaryahu vertelt om te bewijzen dat het IDF niet uit is op veiligheid maar op willekeur en terreur — wordt voorts tegengesproken door een sergeant van het IDF op de site van de organisatie waarvan-ie zelf directeur is. Ga maar lezen: de gevolgde standaard-procedures waren, gezien de oorlogsomstandigheden waarin de IDF-soldaten moesten opereren, uiterst humaan.
Die omstandigheden zullen niet heel veel verschild hebben van die tijdens de Gaza-oorlog van 2014 waarin “hevige gevechten plaatsvonden tussen Israël en de terreurgroepen in Gaza” waarbij “de soldaten voortdurend in ernstig gevaar verkeerden” en “belaagd werden met raketten en mortiergranaten en tevens door terroristen die onverwachts opdoken uit tunnels die werden gegraven onder particuliere woningen”.
“De enige oplossing die ik zie voor mijn volk is het beëindigen van de bezetting”, zegt Gvaryahu. En Natascha vraagt niet hoe die “bezetting” er dan kwam en of het wel “bezetting” mag heten. Ze merkt niet op dat misschien uit 60 jaar Palmaffiaanse weigering om de vele steeds genereuzer wordende vredesvoorstellen van de kant van Israël te accepteren de conclusie kan woren getrokken dat de Palmaffia’s geen vrede willen en kunnen sluiten omdat ze een tijger berijden die ze dagelijks zelf met haat en bloeddorst voeden om aan de macht te blijven. Niets van dat alles: alleen die oerdomme stelling van Gvaryahu blijft in de lucht hangen.
Er wordt in dit Hebron-item niets overgeslagen dat kan bijdragen aan het demoniseren van het IDF en Israël. Naast Baruch Goldstein stelt Gvaryahu ook Elor Azaria aan de orde.
Elor Azaria is de IDF-soldaat die volkomen onnodig een Palestijnse Arabier afmaakte, die na een mes-aanval al was uitgeschakeld en weerloos op de grond lag. Ik heb zelf in die kwestie ook stelling genomen en zelfs contra een door mij bewonderde Amerikaans-Israëlische havik. Zie: “Caroline Glick’s shameful ‘reasoning’ in the case of Elor Azaria”.
Opnieuw: ook dit incident is terug te voeren op de sfeer van terreur en oorlog die de Palmaffia’s al 100 jaar scheppen in Palestina. Geweld als dat van Baruch en Azaria komt niet voort uit de Joods-Israëlische cultuur die een geweten en een groot zelfreinigend vermogen heeft, maar uit de voortdurende agressie van de onhervormbare islam, die géén geweten en nul zelfreinigend vermogen heeft. Maar Gvaryahu houdt niettemin een heel betoog waarin hij alleen maar benadrukt dat de soldaten van het IDF nou eens een keertje moeten ophouden met in Palestijnse Arabieren vooral een vijand te zien: “a dangerous mindset”, waarschuwt hij. De vraag is, zegt hij, hoelang het duurt tot een volgende Azaria. Op de een of andere manier dringen bij deze figuur 1400 jaar islamitische en 100 jaar Palmaffiaanse terreur niet door.
Vervolgens zijn we nog even in een benauwd straatje, alwaar een marktje en waarover een net is gespannen en waar een hoog gebouw boven uit torent. Daarin zitten “kolonisten” vertelt een opvallend goed Engels sprekende Arabische marktkoopman, die uiteraard door beschaafde gids Issa Amro is aangebracht. Hij vertelt van de chloor en de urine en de rotte eieren die de “kolonisten” vanuit die toren naar beneden gooien. Het zal wel. De “kolonisten” komen niet aan het weerwoord.
Vanaf 37:10 kan men kijken naar de vaste smartelijke peroratie die Natascha uitspreekt aan het einde van elke uitzending.
“Ik heb altijd zo graag willen geloven en ik heb altijd zo gehoopt dat alle maatregelen die Israël tegen de Palestijnen treft te maken hebben met veiligheid. Veiligheid omdat er inderdaad veel aanslagen zijn gepleegd in het verleden door Palestijnen en nog steeds wórden gepleegd. Maar wat Issa [Amro] mij vandaag liet zien in Hebron: wat heeft dat nog te maken met veiligheid?”
Vervolgens loopt ze met weer dat smartelijke aangelaat door een desolaat stukje Hebron en zegt:
“En dan Avner ( . . .) die eigenlijk alleen maar zegt dat de bezetting moet stoppenen verslag uitbengt van wat er daadwerkelijk gebeurt in Hebron. Maar die dan niet alleen voor landverrader wordt uitgemaakt, maar ook met de dood wordt bedreigd en soms fysiek wordt aangevallen.”
Waarna Gvaryahu:
“geen democratie hier.”
“xenofobe, racistische ideologie”.
“semi-Apartheid-realiteit”
Waarna nog maar ’s erin beukende beelden van ijzeren draaihekken die de brave moslims van Hebron moeten trotseren om alleen nog maar hun moskee in te kunnen teneinde het Geloof van de Vrede te kunnen praktiseren.
Waarna Natascha opnieuw in volle smart en recht in de camera:
“Ik wil niet dat dit de realiteit is. Wat heeft de realiteit dan nog met mijn beloofde land te maken?”
Ja, de weigering tot realiteitsaanvaarding is gigantisch onder linkse narcistische zelfmanifestanten. En zelfs al is het waar dat er rotzakkerijen door het IDF en door “kolonisten” gepleegd worden — en ongetwijfeld IS het waar — dan is het allemaal nicht von ungefähr, maar is het een menschliche allzu menschliche reactie op de oneindig veel grotere en structurele moorddadigheid inherent aan de islam en het Palmaffianisme.
Mijn vraag zou dus zijn: wat heeft deze hele serie, wat had vooral deze aflevering met de realiteit te maken? Geen enkele tegenstem van IDF, Israëlische overheid of “kolonisten” werd gehoord in dit item over Hebron. Wat deze serie wél zal doen: het reeds door de mainstream-media al decennia gehersenspoelde grote publiek nog verder bevestigen in zijn Israëlhaat en in de gedachte dat die moslims eigenlijk veel aardiger zijn dan die Joden. Zoals ik al opmerkte: mijn links-regressieve kennissen zullen zeggen:
“Zie je nou wel! De joden zeggen ’t zélf ook! Dat Israël deugt niet!.”
Hieronder een passage uit mijn stuk: “Jeroen Pauw, Johan Derksen, Jan Slagter en Natasja van Weezel bevorderen de Jodenhaat”
__________________
*** Het noemen van die voornaam wil geen hang naar intimiteit uitdrukken, maar “Van Weezel” schrijft en leest veel minder lekker weg dan “Natascha”.
Martien Pennings 