Annelies van Erp
Zou zo’n Annelies van Erp eigenlijk het intellectuele en morele vermogen tot schaamte hebben? Als je Annelies van Erp googelt vind je veel van wat men vroeger noemde “Derde-Wereld-idealisme”. Tegenwoordig beschrijft ze haar liefde voor de gekleurde medemens in het Vlaamse Knack. Haar laatste goede daad bestaat uit het romantiseren van de eerste “Palestijnse” vliegtuigkapingen, namelijk die uit 1969 en 1970 waarbij Leila Khaled was betrokken. Annelies van Erp is van het type dat gekleurde mensen niet tot zelfstandig Kwaad in staat acht. En als ze toch iets slechts doen dan is dat altijd uit “sociaal-economische” omstandigheden en “onderdrukking” te verklaren. Van Erp lijdt aan de ziekte die de hele Westerse en vooral Europese cultuur dodelijk heeft aangevreten: gutmenschliche zelfverheffingsneurose, doorgeslagen christelijk schuldbewustzijn, terminaal deontologisme, cultuurmarxistische perversie, kortom die geestelijke decadentie die zorgt dat we geen enkele verweer hebben tegen de oudste manifestatie ter wereld van een nazistische mentaliteit: de islam.
De historisch gezien “breedste” leugen is meteen al vervat in de titel van het artikel van Van Erp:
Leila Khaled 47 jaar na de vliegtuigkaping: ‘Geweld kan je niet beantwoorden met rozen’
Als er nu godvernondeju één grote waarheid is, niet alleen in het “Palestijnse” conflict, maar in elk conflict uit 1400 jaar geschiedenis van de islam, dan wel deze: de moslims zijn degenen die het geweld altijd beginnen. Het is de Grote Waarheid van het Schoolplein. Er zijn die types die altijd weer “beginnen” en in de islam is die verplichting tot Jihad in de kern van de geloofsleer vervat.
Ook in Palestina zijn de moslims degenen die vanaf 1920 de terreur zijn begonnen en hem tot op dit moment in 2016 gaande hebben gehouden. Als ik terug kijk op de 17 essays die ik aan de 17 hoofdstukken van het hoogverraderlijke Judasboek “Mijn Beloofde land” van Ari Shavit heb gewijd dan constateer ik dat ik één kern in dat boek te weinig belicht heb: het feit dat Shavit consequent verzwijgt dat de Joden steeds van Goede Wil waren en de moslims van Kwade Wil. Natuurlijk moet er genuanceerd worden: er waren moslims die vanaf 1880 zagen dat de Joden een in alle opzichten superieure beschaving naar Palestina brachten en die graag met hen wilden samenwerken. Of dat een meerderheid of een minderheid van de Palestijnse Arabieren was, doet niet ter zake: de terroristische minderheid wint altijd zolang de goedwillende meerderheid zich niet adequaat verzet. Zo was het bij de Jacobijnen, de Bolsjewiki, de Maoïsten, de Nazi’s en de Rode Khmer. In elk geval hebben de “extremisten” onder de Moefti van Jeruzalem, Amin al-Husseini vanaf 1920 de toon gezet in Palestina en ze hebben gezorgd dat Dennis Prager na een half leven besteed te hebben aan de studie van het “Palestijnse probleem” kon concluderen dat je daar heel ingewikkeld over kan doen maar het ook in zes woorden kan samenvatten: de Arabieren willen de Joden vermoorden.
Ik denk niet dat de Anneliezen van Erp van deze wereld de waarheid rond Israël zouden kunnen verdragen. Want als zij en haar pseudo-linkse soortgenoten die waarheid tot zich zouden laten doordringen, dan zouden ze – vooropgesteld dat ze daartoe het menselijke vermogen hebben – door pijnlijke schaamte worden bevangen. En zoals de Wijze weet: de mens is liever schuldig dan beschaamd. Dus nep-linksen zullen aan hun kwaadaardige leugens blijven vasthouden tot het massamoorden erop volgt. En dat zál erop volgen, want de coalitie tussen pseudo-links en islam zal Europa vernietigen en een volgende Holocaust veroorzaken die tegelijk in het Midden-Oosten en Europa zal plaats vinden. Nep-links en islam zijn samen krachtig onderweg naar de Apokalyps.
Bovenstaande foto van Leila Khaled staat in het artikel van Van Erp. Ze schrijft:
De aanslagen kregen ontzettend veel media-aandacht en zetten de problemen van het Palestijnse volk op de kaart. De 24-jarige Khaled werd een rolmodel, de vrouwelijke tegenhangster van die andere vrijheidsstrijder, Ché Guevara. Haar afbeelding – met Palestijnse sjaal om het hoofd en geweer in de hand – ging de wereld rond en werd haast iconisch.
De grootste leugen in deze woorden is vervat in “de aanslagen ( . . .) zetten de problemen van het Palestijnse volk op de kaart”: die aanslagen waren namelijk niet het begin van het “op de kaart zetten” maar het begin van het Grote Verzwijgen van de ware aard van die problemen en het Grote Beschuldigen van Israël en de Joden in een Ware Propaganda-oorlog die voorlopig door lieg-links is gewonnen. En het houdt niet op, getuige nu ook weer dit totaal perverse artikel van Van Erp in dienst van het Kwaad en dan vooral het Kwaad van de islamitische Jodenhaat waarmee het nep-linkse “anti-Zionisme” zich verbonden heeft.
En dan die Che Guevarra die er even zijdelings wordt bijgehaald. Dat was ook al zo’n “idealist”. Hier is een ontluisterend YouTube-filmpje over de held. En voor wie dat te plat vindt, kan terecht bij een klein esseetje uit 2005 van Alvaro Vargas Llosa “Ten Shots at Che Guevara” en lees dan vooral onder “schot 8” wat voor een random moordenaar mijnheer Guevara was, net als mevrouw Khaled. Het grote essay van Vargas Llosa over de laffe opportunist Guevara is hier te vinden. Meisje Van Erp is bezig mee te helpen ook zo’n leugen-mythe rond Khaled te vormen.
En het allerergste is: het Orwelliaanse pseudo-linkse machtsonglomeraat dat in media, politiek, bureaucratie en onderwijs regeert is ondoordringbaar, zowel in Nederland als in Vlaanderen. Ze hebben al 40 jaar de nagenoeg totale macht. Sinds Knack in de klauwen van linkse potentaten viel, wier eerste daad bestond uit het ontslaan van Knacks beste columnist, namelijk Benno Barnard, is het blad omgebouwd tot een onneembaar bastion van de foutste soort linkse pensée unique. Niet alleen ik heb de ervaring dat je op zo’n dom artikel als dat van Annelies van Erp een onberispelijk en doorwrocht comment kunt schrijven, maar dat het vervolgens genadeloos weggecensureerd wordt.
Van Erps artikel begint zo:
De kranige 71-jarige Leila Khaled straalt wanneer ze over haar kersvers kleinkind vertelt, al is ze allesbehalve een doorsnee oma. Op 29 augustus 1969 werd ze namelijk plotsklaps wereldberoemd door een vliegtuig van Rome naar Athene te kapen. Er vielen geen slachtoffers, het vliegtuig werd pas tot ontploffing gebracht toen alle gijzelaars het toestel hadden verlaten. Om deze daad nog eens over te kunnen doen zonder herkend te worden, onderging Khaled zes keer plastische chirurgie waarbij haar neus en jukbeenderen werden aangepast.
Op 6 september 1970 was het zover, ze kaapte voor de tweede en laatste maal een vliegtuig samen met de Nicaraguaan Joseph Arguello. De poging mislukte toen een Israëlische veiligheidsman Arguello doodschoot. Khaled werd overmeesterd en zat minder dan een maand in de Britse gevangenis. Op 1 oktober 1970 werd ze bij een gevangenenruil vrijgelaten.
Een kranige terroriste die een lieve oma is! En ze maakte helemaal geen dodelijke slachtoffers! Nou, dat was bij die eerste kaping in 1969 louter toeval. Er blijft veel onduidelijk rond deze kaping, zelfs uit de sympathiserende documentaire die de Zweedse Lina Makbou maakte, wordt niet helder volgens welke overwegingen met name de kapers en de Syrische autoriteiten handelden. (Kijk vanaf 13:00) De bedoeling was eigenlijk om Yitzak Rabin die aan boord zou zijn te gijzelen, maar die had op het laatste moment een ander vlucht genomen. Khaled en haar mede-kaper dwongen de piloten vervolgens in Damascus te landen. Nadat ze de passagiers hadden laten uitstappen, bliezen ze de cockpit van het toestel op. Het is onduidelijk waarom ze de passagiers vrij lieten, maar waarschijnlijk hadden ze als plan B. om onder dreiging van het vermoorden van willekeurige gijzelaars “Palestijnse” Jodenmoordenaars uit Israëlische gevangenschap bevrijden en weigerden de Syrische autoriteiten mee te werken aan dat scenario.
Bij de tweede kaping was Khalid vergezeld van Joseph Arguello die echt niet zómaar werd dood geschoten, een indruk die je wel zou kunnen overhouden aan de spaarzame woorden van Van Erp. Arguello werd neergeschoten terwijl hij al iemand zwaar had verwond met zijn kalasjnikov en nadat hij en Khaled, die bewapend was met twee handgranaten, geprobeerd hadden de cockpit met grof geweld binnen te dringen en onder dreiging een stewardess dood te schieten als de piloten de deur niet zouden openen.
In de beschrijving van die tweede kaping zitten de enige passages waarin je bij Van Erp héél lichtjes kritiek zou kunnen beluisteren op Khaled:
‘Ik heb niemand gedood en heb dus ook geen spijt van mijn daden.’ Voor opmerkingen als wat als de bommen waren afgegaan door onvoorziene omstandigheden, heeft Khaled geen oor. ‘Het enige waar ik spijt van heb in mijn leven is dat ik mijn hogere studies niet hebben kunnen afmaken’, voegt ze toe.
‘We kregen strikte instructies opgelegd, we mochten geen onschuldigen verwonden’, verdedigt Khaled zich. ‘Ja, ik had granaten op zak en als ik had gewild had ik een vliegtuig kunnen doen ontploffen. Maar ik deed het niet. Tijdens de tweede kaping werd mijn compagnon nochtans voor mijn ogen gedood, maar ik reageerde niet gewelddadig’, klinkt het.
Nochtans zou Khaled volgens een reconstructie van de Israëlische veiligheidsdiensten pas overmeesterd zijn nadat ze een handgranaat had gegooid, die niet afging. Met een granaat tussen haar tanden zou ze het boordpersoneel bedreigd hebben, aldus de Israëlische veiligheidsdiensten.
Enda geleufde gij? Elke “Palestijnse” terreurdaad is altijd gekenmerkt geweest door de volstrekte willekeur van het grove geweld, maar Khaled en die andere schurk hadden strikte instructies geen onschuldigen te verwonden? Ja, in selfserving geouwehoer zijn de Arabieren meester. Het is louter toeval dat die twee geen kans hebben gekregen dat vliegtuig in de lucht op te blazen. Het kan ook nog dat ze de moed niet hebben gehad.
Ook bovenstaande foto hoort bij het artikel van Van Erp. Hier staat een nu 71-jarige Khaled die blijkbaar na al die jaren nog dezelfde mentaliteit heeft. Zo’n foto wordt door Van Erp natuurlijk zorgvuldig uitgekozen.
De drie slogans naast Khaled zijn drie mega-leugens.
En ik zal ze alle drie als zodanig aan de kaak stellen
De eerste slogan op die foto: “Veroordeel collectieve bestraffing”
Israël is gedwongen tot “collectieve” maatregelen omdat onvoorspelbaar is uit welke hoek de terreur zal opduiken uit de door bewust in Jodenhaat-propaganda gemarineerde bevolking. Naar goed links gebruik wordt in Van Erps artikel alles verzwegen wat in de richting zou kunnen wijzen van de corruptie en de nazi-mentaliteit van al die Palmaffia’s, van Fatah tot PLO tot Hamas. Als we even de ergste “collectieve bestraffing” eruit lichten, namelijk de bombardementen op Gaza, dan moeten we vaststellen dat die telkens uitgelokt worden via raketten die lukraak afgeschoten worden op Israël. Hamas lokt bewust oorlogen uit die het niet kan winnen omdat ze weten dat de Westerse mainstream-media hun kant kiezen door de “burgerslachtoffers” en dan vooral “de kinderen” breed uit te meten. Types als Van Erp melden niet dat Hamas bewust hun raketten afschieten van tussen de burgerbevolking, liefst nabij woonhuizen, scholen, ziekenhuizen en moskeeën. Daarbij nemen ze niet alleen het risico van slachtoffers onder de burgerbevolking, nee, het is uitdrukkelijk de bedoeling dat er zoveel mogelijk burgers gedood worden om ze te kunnen gebruiken in de propaganda. Als de Israëli’s bombarderen, worden er eerst pamfletten uitgegooid in de buurt. Vervolgens volgt er vaak nog een last minute warning door een knock on the roof, dat wil zeggen er komt een lichte granaat neer op het dak van het gebouw dat zo dadelijk de volle laag gaat krijgen. Ga eens luisteren naar kolonel Richard Kemp die uitlegt dat het IDF het meest mensenrechten respecterende leger ter wereld is. En wat doet Hamas? Die proberen hun burgers juist die betreffende daken op te sturen. YouTube heeft een filmpje waarin de “persvoorlichter” van Hamas in Gaza, Sami Abu Zuhri, deze praktijk precies uitlegt. Hieronder drie stills uit dat filmpje, voor het nageslacht ter bewijs, want meestal slagen de Palmaffia’s erin dit soort bewijzen van het internet te doen verwijderen.
De tweede slogan op die foto: “Maak een einde aan de Gaza-blokkade”
Als Hamas morgen ophoudt met terreur is morgen ook meteen de blokkade opgeheven. Zoals ik al zei: de Palmaffia’s zijn degenen die het geweld beginnen en zorgen dat het doorgaat. De Gaza-blokkade geldt alleen voor wapens en materialen waarvan tunnels en raketten gemaakt kunnen worden. Bouwmaterialen mogen alleen worden ingevoerd als ze gebruikt worden onder toezicht van de VN. Maar hoe komt het dan dat er géén huizen gebouwd en herbouwd worden en het puin van de bombardementen niet wordt opgeruimd, maar er in de afgelopen jaren tot op de dag van vandaag (!) wél enorme tunnels werden en worden gebouwd die vanuit Gaza tot in Israël reiken en tot doel hebben om onverwacht massamoordend te kunnen toeslaan op Israëlisch grondgebied? Ron Prosor ex-ambassadeur voor Israël bij de Verenigde Nazi’s maakt het in 2 minuten duidelijk: Gaza is in 2005 helemaal ontruimd door Israël met achterlating van een bloeiende broeikassen-industrie die binnen de kortste keren door Hamas was vernield. Wat Israël betrof had Gaza het Singapore van het Midden- Oosten kunnen worden, maar Hamas maakte er een raketlanceerinstallatie van. Bekijkluister de verheerlijking van raketten- en tunnelbouw door Hamas leider Hanyeh. Of lees hier het stuk van Khaled Abu Toameh over hetzelfde onderwerp. Lees over het nieuwe boek van Alan Dershowitz dat handelt over de “dode-baby-strategie” en de terreurtunnels van Hamas. Lees het artikel van Khaled Abu Toameh over de “handelaars in oorlog”.
De derde slogan op die foto: “Stop de bezetting”
Er is geen bezetting. Wazeggu!? Ja, dat hoort u goed: ER IS GEEN BEZETTING!!! Al rolt het leugenwoord al decennia nóg zo routineus uit de domme leugenbekken van journalisten en politici overal ter wereld, inclusief die van pseudo-linkse Israëli’s. De mega-leugen is aan de kaak gesteld door eminente deskundigen zoals Efraim Karsh in zijn essay “What Occupation?”, in het hoorcollege van Eugene Kontorovich “The Legal Case for Israel” en in de tractaten van Eli E. Hertz.
Maar ik zal het voor de zeventachtigmiljoenmiljardste keer óók nog maar eens zo kort mogelijk uitleggen.
Bij het verdrag van 1922 van San Remo werd een gebied dat het huidige Israël, de huidige “West-bank” en het huidige Jordanië omvatte aangewezen als vestigings gebied voor de Joden met als voorwaarde dat de Joden geen inbreuk zouden maken op de rechten van de daar wonende Arabieren. Dat hebben de Joden ook nooit gedaan en al het geweld is vanaf 1920 begonnen en vol gehouden door de Arabieren onder leiding van Amin al-Husseini, de Mufti van Jeruzalem. Door al dat Arabische geweld bleek een . . . .eh . . . . multiculturele samenleving niet mogelijk en kwam er in 1937 het Peel-verdelingsplan. Dat werd door de Joden aanvaard en door de Arabieren verworpen. Dit was de eerste van het tiental grote kansen die de “Palestijnen” op een eigen staat hebben gehad en die ze allemaal bewust hebben laten lopen, omdat het de Palmaffia’s helemaal niet gaat om een eigen staat, maar om het uitroeien van de Joden en het vernietigen van Israël.
In 1947 was er opnieuw een verdelingsplan van de Verenigde Naties, die toen nog niet beheerst werden door de OIC en dus als een redelijk fatsoenlijke club konden gelden. Ook dat 1947-plan werd door de Joden aanvaard en door de Arabieren afgewezen, die in plaats daarvan met vijf Arabische legers de in mei 1948 uitgeroepen staat Israël binnen vielen.
Israël hield stand en de oorlog van 1948 bepaalde waar de bestandslijnen – géén grenzen! – kwamen te liggen. Jordanië bleef een flink gebied ten Westen van de Jordaan illegaal – want na een aanvalsoorlog! – bezet houden. Dat gebied was Samaria-Judea en de Palmaffiapropaganda heeft ons inmiddels geleerd dat gebied “de Westbank” te noemen.
Wat we tot nu toe vast moeten houden is dus: Arabieren beginnen het geweld, weigeren elk compromis en bezetten illegaal Samaria-Judea.
Vervolgens vielen in 1967 de Arabieren Israël opnieuw aan en Israël won opnieuw. Het verlegde de bestandslijnen nu tot aan de rivier de Jordaan, dus precies inclusief het gebied, Samaria-Judea, waarop de Joden volgens San Remo 1922 nog steeds het recht hadden te wonen. De geheime stukken die inzicht geven in de meningsverschillen en de verwarring die bestonden in de politieke en militaire top van Israël zijn pas in 2012 vrijgegeven, maar de interpretatie van die stukken verandert niet veel aan het beeld dat bij geïnformeerde mensen bestaat over de houding van Israël: verregaande bereidheid tot concessies.
Het kwam er tenslotte op neer dat Israël bereid was nagenoeg dat hele gebied Samaria-Judea, vanwaar het nota bene zojuist voor de tweede keer (1948 en 1967) was aangevallen en waar volgens San Remo 1922 Joden nog steeds vestigingsrecht hadden, weer op te geven. Israël wenste alleen dat Jeruzalem een ongedeelde stad zou worden waarin onder Joodse controle alle bevolkingsgroepen hun rechten zouden hebben en in vrede zouden leven. Israël eiste verder 3% (!) van het veroverde Samaria-Judea te behouden, namelijk stukjes gebied die aanliggen tegen de bestandsgrenzen van 1967 en wel daar aar Israël zó smal is dat je bij wijze van spreken vanaf die bestandsgrens een steen naar Tel Aviv kunt gooien. Maar de Arabische staten, in vergadering bij elkaar in Khartoum in september 1967 besloten tot de beruchte drie keer nee: geen onderhandelingen met Israël, geen vrede met Israël, geen erkenning van Israël. Dus alle vergaande coulance en compromisbereidheid van Israël waren vergeefs en Israël werd GEDWONGEN het bestuur van Samaria-Judea op zich te nemen. En dat noem je dan “bezetting”!?
En de waanzin verdiept zich nog. Want in 1972 vallen de Arabieren Israël opnieuw aan. In deze Yom Kippoer-oorlog werd Samaria-Judea alléén daarom niet voor de derde keer als springplank gebruikt om Israël aan te vallen omdat koning Hoessein van Jordanië veel te bang was dat zijn eigen “Palestijnen” de chaos te baat zouden nemen om hem van de troon te stoten.
Daarmee niet genoeg. Israël bleef opnieuw overeind en de “kolonistenbeweging” ontstond, die heel gewoon gebruik maakte van zijn sinds 1922 bestaande recht om in Samaria-Judea te wonen, een recht dat versterkt was doordat in 1948 en in 1967 Israël vanuit Samaria-Judea was aangevallen en slechts “toevallig” niet ook nog een keer in 1973.
Wat nemen we hiervan mee? Dus 1) de Arabieren plegen vanaf 1920 terreur, 2) vallen Israël twee keer binnen vanuit Samaria-Judea, een gebied waar de Joden volkenrechtelijk vestigingsrecht hebben, 3) wijzen elk compromis af, 4) dwingen Israël, dat bereid is Samaria-Judea voor 96% weer op te geven, het bestuur ervan op zich te nemen en dat noem je dan: “bezetting”.
Dat is dus de perverse krankzinnigheid voorbij. En je kan het woord, zoals gezegd, elke dag in de hele wereld uit de domme leugenbekken van journalisten en politici horen rollen. Oh, wat zou ik graag willen dat er een God zou bestaan die zo’n rotzak ter plekke en in dezelfde seconde in een zwart stenen beeld zou veranderen!
En we hebben het nu nog niet eens gehad over “Oslo 1993” en het “vredesproces” dat vanaf dag één door Yasser Arafat werd gesaboteerd. Hij en de rest van de Palmaffiosi intensiveerden direct na de ondertekening de haatpropaganda in de 96% van Samaria-Judea die onder het gezag van de Palestijnse Autoriteit kwamen en ze lieten er voor hun medemisdadigers in binnen- en buitenland geen twijfel over bestaan dat “Oslo” slechts voor de Bühne was en dat het einddoel onveranderlijk de vernietiging van Israël bleef.
Zullen we het nog eens samenvatten?
De Palestijnse Arabieren hebben dus al vanaf 1922 een staat in Jordanië (70% van het Mandaatgebied). Zelfs van die resterende 30% die toch wel voor de Joden had mogen zijn, hebben ze óók nog een stuk aangeboden gekregen: in 1937 (Peelplan) en in 1948 (VN). Daarna hebben ze aanbiedingen gehad die eigenlijk alsmaar genereuzer werden: in 1967 (Khartoem), 1993 (Oslo), 2000 (Camp David), 2001 (Taba), 2007 (Annapolis), 2008 (Olmert), 2011 (Netanyahu). In die vredesvoorstellen hadden de Palmaffia’s voor 98% hun zin kunnen krijgen, maar steeds duidelijker is gebleken dat de Palmaffia’s geen vrede willen, dat ze leven van terreur, corruptie en parasitisme, geen normale staat willen en kunnen runnen en alleen maar uit zijn op genocide op de Joden en de vernietiging van Israël, zoals inderdaad nog steeds in de beginselprogramma’s van Hamas en Fatah staat.
Als je van het bovenstaande kennis hebt genomen, lezer, dus van het feit dat de “Palestijnen” uitsluitend slachtoffer zijn van de eigen Palmaffia’s waartoe Leila Khaled behoort, dat die Palmaffia’s de terreur zijn begonnen en hebben volgehouden en elke kans op vrede consequent en bewust hebben laten lopen, probeer dan eens, lezer, te peilen hoe smerig en leugenachtig dit interview is. En vraag u eens af of het immoralisme van de interviewster Annelies van Erp of van de terroriste Leila Khaled groter is.
Ik citeer:
Niettegenstaande Khaled zoveel jaar later zonder schroom vertelt over de acties, voegt ze toe: ‘niet dat we de kapingen leuk vonden, maar we waren verplicht om het te doen. We hadden geen keuze. We moesten de alarmbel luiden.’
Na de Zesdaagse Oorlog in 1967 verviervoudigde Israël het door haar bestuurde gebied, waardoor veel Palestijnen terechtkwamen in vluchtelingenkampen. ‘We ontvingen tenten en voedsel van internationale donors’, vertelt Khaled. ‘Maar enkel materiële hulp konden wij niet aanvaarden. Ons land was ingenomen en wat wij wilden was, terugkeren. Niemand luisterde naar onze klachten over de overstromingen in de kampen of stelde zich vragen bij de arrestaties van onschuldig Palestijnen. Pas toen we een vliegtuig kaapten, stonden de kranten vol. Plots wilden men wel luisteren.’
‘Wat wij doen is ons verdedigen’, beaamt Khaled. ‘Wij worden dagelijks geconfronteerd met agressie van Israëlische kant en daarom is onze reactie gewelddadig. Geweld kan nu eenmaal niet beantwoord worden met rozen. Een bevolking die zichzelf verdedigt en verzet tegen onderdrukking, is legaal. Dat is niet alleen mijn logica, maar is een principe uit internationale wetten.’
Volgens de activiste is ‘bezetting de hoogste piek van terrorisme‘, ‘als er dus iemand op een terroristenlijst zou moeten eindigen, zijn het de Israëlische settlers die illegale nederzettingen blijven bouwen.’
Herinnert u zich, lezer, dat ik u zojuist verteld heb dat in 1967 de Arabieren voor de tweede keer – de eerste keer was in 1948 – Israël met genocidale bedoelingen hadden aangevallen? En dat zulks gebeurde vanuit een gebied (Samaria-Judea) waar de Joden volgens het internationale recht alle recht hadden te wonen? Dat de Israëli’s desondanks 96% van dat gebied opnieuw wilden opgeven? Dat de Arabische staten in vergadering in Khartoum niet eens wensten te onderhandelen? Dat de Israëli’s dus gedwongen werden het bestuur van Samaria-Judea op zich te nemen? Dat er vervolgens reeksen van kansen zijn geweest voor de Palmaffia’s op een eigen staat in Samaria-Judea? En dat ze die allemaal bewust hebben laten lopen omdat ze geen eigen staat willen maar alleen Israël willen vernietigen?
De smerige leugens die Annelies van Erp en haar soortgenoten voortdurend op “subtiele” manier in de hersens van het gewone publiek planten zijn zo gevaarlijk omdat dat publiek al 40 jaar niks anders hoort dan die vervloekte leugens.
Neem nou dit soort vuiligheid:
Volgens haar houden ze een regime van Apartheid in stand. ‘Bomen – die het inkomen van een gezin vormen – zomaar neerhalen, dàt is een oorlogsmisdaad. Muren bouwen, checkpoints inrichten zodat mensen zich niet meer kunnen verplaatsen tussen gebieden, mensen in de gevangenis steken, zonder aanklacht, … dat noem ik terreur.’
Het is toch ongelooflijk dat je dit kritiekloos opschrijft! In Israël zelf hebben Arabieren alle rechten – zie ook hier en hier – terwijl de beperkingen die aan Arabieren in Samaria-Judea zijn opgelegd uitsluitend te wijten zijn aan de noodzaak tot het voorkomen van bloedige terreur. En dan het sprookje van het vernielen van die olijfbomen door Joden. Een leugenroddel die je als kinderlijk zou moeten afdoen als het niet zo naadloos paste in de gruwelverhalen over Joden die altijd de kern hebben uitgemaakt van het antisemitisme. Maar de waarheid is dat de Joden altijd en overal van Goede Wil zijn geweest en dat de moslims er altijd weer in slagen diegenen onder hen die van Slechte Wil zijn de agenda te laten bepalen. Dat blijkt ook uit de volgende anecdote die door Khaled wordt opgelepeld.
Een van de vroegste herinneringen die ze heeft, speelt zich af in Libanon, waar naartoe Khaled en haar ouders vluchtten tijdens de oorlog in 1948. ‘Als vierjarig meisje wilde ik appelsienen plukken. Maar mijn moeder prentte me nadrukkelijk in, dat zoiets niet mocht. Wij als Palestijnen hadden geen rechten, of bezittingen. We waren niet langer op onze eigen grond in Haifa ‘
Inderdaad zijn de “Palestijnen” die vluchteling werden – (door de oorlog die de Arabieren zelf begonnen!) – altijd onderdrukt door de “ontvangende “ landen, of dat nu Libanon, Egypte of Jordanië was. Ze zijn door die landen rechteloos gehouden omdat de Arabische wereld het “vluchtelingenprobleem” in stand wilde houden om het als chantagemiddel tegen Israël te gebruiken. Die 70.000 vluchtelingen zijn inmiddels aangegroeid tot miljoenen omdat deze “Palestijnen” als enigen ter wereld een overerfbare vluchtelingenstatus bezitten. De 80.000 Joodse vluchtelingen die in 1948 werden weggejaagd uit de Arabische landen zijn direct en rimpelloos geïntegreerd in Israël. Maar men ziet dat Van Erp en Khaled er in slagen om ook hier de Joden de schuld te geven. “We waren niet langer op onze eigen grond in Haifa “.
Zou zo’n Annelies van Erp eigenlijk het intellectuele en morele vermogen tot schaamte hebben?
UPDATE 8 Maart 2016:
In het kader van de aan-de-kaak-stelling van het financieel steunen door de “Stichting Democratie en Media” (SDM) van foute doelen, zegt Carel Brendel in een stuk getiteld “Vliegtuigkaapster Leila Khaled spreekt, met subsidie van Democratie en Media” het volgende:
“Een van de aangekondigde spreeksters (30 januari, “response by Leila Khaled”) is Leila Khaled. Deze Palestijnse cultfiguur was deelneemster aan twee vliegtuigkapingen in 1969 en 1970. Zij is lid van het Popular Front for the Liberation of Palestine (PFLP), dat door de Europese Unie nog steeds wordt beschouwd als een terroristische organisatie.
Lang geleden allemaal? Vorig jaar op tournee in Zuid-Afrika beweerde Khaled (geheel in de geest van topambtenaar Yasmina Haifi en rapper Appa) dat ISIS “een zionistische Amerikaanse organisatie” is. Khaled verkondigde ook nog dat “de leiders van Boko Haram nog zionistischer zijn dan de zionisten” en dat “zionisten de hele wereld controleren”. Kortom, allerlei klassieke antisemitische complottheorieën verpakt in een “antizionistisch” jasje. Khaled’s recente uitspraken staan uiteraard niet vermeld in het programma van de New World Summit.” [mijn blauwe vet]
_______________________